| Beroemde beklimming |
| Mooi landschap |
| 27 haarspeldbochten |
| #78 zwaarste beklimming van Europa |
| #19 meeste hoogtemeters van Europa |
| #77 langste beklimming van Europa |
| #75 gemiddeld steilste beklimming van La Maurienne |
Zoals veel cols is de Col du Galibier van twee kanten te beklimmen. Maar eigenlijk is er maar één echte Col du Galibier en dat is de zijde vanuit de Maurienne vallei. Hier pak je ook de Col du Télégraphe erbij, een col die eigenlijk geen col zou mogen heten, want het is in onze ogen gewoon een onderdeel van de Galibier. De Galibier ligt op de scheidslijn van de noordelijke Savoie en de Zuidelijke Hautes Alpes in de Franse Alpen. Dat is ook duidelijk te zien. Aan de Valloire-zijde in de Savoie is er veel groen, groeien dennenbomen en is het vaak koel en nat. Aan de andere kant is het warmer, het gras vaak dor en zijn het lariksen die de bossen vullen. Het uitzicht vanaf de col richting de Oisans is oogverblindend mooi. Maar ook richting de Savoie is het uitzicht om nooit te vergeten, met de reusachtige Mont Blanc op de achtergrond.
Veel wielrenners zien Valloire als startpunt voor de klim richting de hoge Galibier. Maar echte wielrenners pakken de col natuurlijk vanuit het dal. Al snel is het dan duidelijk dat het menens is, want het is meteen steil en dat blijft de hele klim zo. Je hebt alleen even een adempauze direct na de Col du Télégraphe. Na het dorpje van Valloire wordt het nog zwaarder. Vooral mentaal. Want hier krijg je het idee dat de weg nog gewoon vlak is, maar dat je trappers niet meer rond willen draaien. Je rolt over een bruggetje het groene dal in. Vanaf daar lijkt het er allemaal heel overzichtelijk. Het ziet er niet steil uit, tot die dodelijk steile bochten om op de col te komen. Maar waarom lukt het dan niet om een lekker tempo te rijden? Simpel, omdat het dus al flink steil is.
De Galibier is een col die je echt helemaal leeg trekt. Je kunt je nergens achter verschuilen. Gemiddeld haalt deze klim een steilte van 7% en dat over bijna 18 kilometer (slechts vanaf Valloire). Het is verstandig om je krachten goed te verdelen, want zwaar wordt het, daar kun je zeker van zijn. Heel zwaar.
Waar het in Valloire vaak zeer heet is, daar pak je hoger op de col de koude wind vanuit de Savoie. Een extra jack kan hier zelfs in de zomer geen kwaad. Zorg er ook voor dat je je bidons in Valloire bijvult, want als je eenmaal uit dit dorpje bent vertrokken kom je slechts nog een enkele boerderij en wat schaapskuddes tegen. Met uitzondering van de rivier heb je geen mogelijkheden meer om je bidon bij te vullen.
De laatste kilometers naar de col zijn werkelijk loodzwaar. Je zult de hoogte en de steilte goed voelen, het kale maanlandschap maakt de boel er niet vrolijker op. Er zit in die laatste kilometers weinig anders op dan door te buffelen. Als je eenmaal boven bent, heb je het toch maar weer mooi gedaan. De Galibier zit in de zak.
Straatnamen: Rue du Galibier, D902, Rue des Grandes Alpes & Route du Galibier, D902, D902b
Neem warme kleding mee!
Als je in het dal op ongeveer 700 meter vertrekt is het moeilijk in te schatten hoe koud het op de top kan zijn. Neem echt voldoende warme kleren mee, en is het slecht weer doe dan een andere col. Zelfs in de zomer is sneeuwval op de Col du Galibier niet raar. Onderkoeling ligt op de loer, en de afdaling al bibberend beginnen kunnen wij niemand aanraden.
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Aanmelden met e-mail
Ik heb deze helling maar één keer eerder beklommen. Ik was hem eerder afgedaald vanuit Bourg-d'Oisans met een ARO, waardoor ik al bekend was met de bijzondere ligging van deze helling. Wat de grootste indruk op me maakte tijdens deze ene beklimming was de zeer sterke wind, die me vaak dwong om met mijn handen onderaan mijn stuur te klimmen... Voor de rest blijft de kant van Bourg-d'Oisans mijn favoriet vanwege het prachtige en gevarieerde landschap dat de route je laat ontdekken, terwijl de kant van Valloire een beetje 'donker' is naar mijn smaak. Maar zo is het vaak op de noordelijke berghellingen :-)
À noter l'importance du vent lorsqu'on grimpe ce versant… Depuis la première fois que j'y suis allé, à vélo ou en voiture, ça a été toujours une donnée à prendre en compte. Au point de devoir grimper les mains en bas du guidon sur certains passages !
De klassieker! Ik vond deze klim veel gemakkelijker dan verwacht. Heel weinig echt steile stukken. Meestal geleidelijke en regelmatige klimmen. Veel motorfietsen, vooral op de top. Erg koud op de top! Een must do als je in de buurt bent.
The classic! I found this climb much easier than expected. Very few really steep parts. Mostly gradual and regular climbing. A lot of motor bikes, especially at the top. Very cold at the top! A must do if you're in the area.
Grote uitdaging op mijn 50e verjaardag: wielrenner van de zwaargewichtcategorie op mijn voor de gelegenheid aangepaste mountainbike (gladde banden en 32" kettingblad), 1500 km en 17000mD+ in 6 weken voorbereiding.
Het ging heel goed, maar onderschat niets: niet de Télégraphe, noch de overgang Valloire/Plan Lachat, die uitputtend is ondanks het vlakke gedeelte dat het gemiddelde stijgingspercentage van de sectie scheef trekt, en de eindeloze finish tot aan de tophelling. De helling is even steil als opwindend en biedt toegang tot het ongelooflijke uitzicht vanaf de top.
Voor mij is het een geweldig aandenken aan een heel bijzondere dag!
Gros défi du jour de mes 50 ans : cycliste catégorie poids lourd sur mon VTT modifié pour l'occaz (pneus lisses et plateau de 32), 1500 kms et 17000mD+ en 6 semaines de préparation.
Ca s'est super bien passé mais il ne faut rien sous-estimer : ni le Télégraphe, ni la transition Valloire/Plan Lachat qui est usante en dépit du replat qui biaise le denivellé moyen de la portion et le final interminable jusqu'à la rampe "sommitale". Cette dernière est aussi raide qu'euphorisante pour accéder aux panoramas incroyables du sommet.
Pour moi un grand beau souvenir pour une journée singulière !
Als vaste bewoner van Valloire in zowel de zomer als de winter heb ik de Galibier al verschillende keren kunnen beklimmen. De klim vanuit Valloire is vrij gemakkelijk tot Plan Lachat, afgezien van de splitsing tussen Valloire en Les Verneys. Eenmaal over de brug en door de bocht naar rechts gaat de weg steil maar redelijk gelijkmatig omhoog, met een paar stukken waar je even op adem kunt komen. De laatste kilometer, die begint met een bocht naar links voor de tunnel, is behoorlijk zwaar, maar het idee dat het de laatste is, is een extra stimulans.
Als je de vallei verlaat, mag je de Col du Télégraphe niet over het hoofd zien, een lange maar gestage klim die'op zichzelf niet al te moeilijk is, maar de combinatie van de twee beklimmingen zorgt voor een zeer lange inspanning. Na de top van de Télégraphe is er een handvol kilometers afdaling om even bij te komen. Er is een fontein bij het VVV-kantoor van Valloire waar je je waterflessen kunt vullen voordat je het laatste stuk aflegt.
Résidant régulièrement à Valloire été comme hiver, j'ai eu l'occasion de gravir le Galibier à plusieurs reprises. La montée à partir de Valloire est plutôt tranquille jusqu'à plan Lachat mis à part la jonction entre Valloire et les Verneys. Une fois la traversée du pont et le virage à droite, la route grimpe en lacets mais assez régulièrement avec quelques passages permettant une petite récupération. Le dernier kilomètre qui commence par un virage à gauche avant le tunnel est assez difficile mais l'idée que ce soit le dernier est une motivation supplémentaire.
En partant de la vallée, il ne faut pas négliger le col du Télégraphe, long mais régulier il n'est pas trop difficile si il est monté seul mais l'enchaînement des deux montée conduit à un effort très long. Après le sommet du Télégraphe, il y a une poignée de kilomètre de descente qui permet de récupérer un peu. Il y a une fontaine au niveau du syndicat d'initiative de Valloire pour pouvoir recharger les gourdes avant d'attaquer le final.
Geweldige beklimming! Ik heb deze klim twee keer volbracht en beide keren enorm genoten van de klim en het geweldige landschap. Zorg er voor dat je hem op een zonnige (niet te warm) fietst, want als je eenmaal boven bent wacht je een magisch uitzicht over alle Alpen toppen. De klim is lang, maar redelijk goed te doen vanwege de geleidelijke steigingspercentages. In de laatste 8 km gaat het steigingspercentage ietwat omhoog en zul je boven de 2000 meter ook merken dat het zwaarder wordt vanwege de verminderde zuurstof. Even lachen bij 'Coco Photo' als je op de foto word gezet en je hebt een geweldige klim op je lijstje staan. Echt een aanrader!
Vorige week gedaan, wat mij betreft mooier dan bv de Stelvio. De weg naar de top is een stuk onvoorspelbaarder en als het helder, goed weer is heb je werkelijk fantastisch uitzicht over de vallei. Ik vertrok erg vroeg op de ochtend, maar al vroeg rijdt er op de Télégraphe al flink wat verkeer helaas. Onderschat vooral de Télégraphe niet, als ik mijn wattages terugkeek heb ik daar te veel geleverd, aan het einde van de Galibier ga je dat merken. Op de top een fantastisch uitzicht tot aan de Mont Blanc. Wel drukbezocht met o.a. motoren.
Gisterochtend geklommen omdat het einde van de klim gereserveerd was voor fietsers (vanaf Plan Lachat), perfect weer. Veel verkeer in de Télégraphe, maar ik denk dat dat komt door de vele fietsers die die dag naar Valloire zijn gereden. Als je je overgemotiveerd voelt, probeer je dan in te houden en wacht tot de laatste 8 kilometer, je wilt niet voor die tijd opgebrand zijn! Schitterende uitzichten zowel vanaf de top als op de weg naar boven (na Valloire). Een windjack is verplicht voor de afdaling, zelfs midden augustus, en vergeet niet dat er'geen water is na Valloire.
Grimpé hier matin car la fin de la montée était réservée aux cyclistes (à partir de Plan Lachat), météo parfaite. Beaucoup de traffic dans le Télégraphe mais je pense que cela est due aux nombreux cyclistes qui montaient à Valloire en voiture ce jour là. Si vous avez un trop plein de motivation alors essayez de vous contenir et attendez les 8 derniers kilomètres, il ne faut pas se cramer avant! Superbe vue au sommet mais également pendant la montée (après Valloire). Coupe vent obligatoire pour la descente même en plein mois d'Août et attention il n'y a plus d'eau après Valloire.
Epische klim vanuit St-Michel-de-Maurienne, Col du Telegraphe is slechts de warming-up. Redelijk drukke weg... slechts een paar auto's en fietsen die de code om de weg te delen niet respecteerden.
alles is al door anderen gezegd ;-)
Epic climb starting from St-Michel-de-Maurienne, Col du Telegraphe is just the warm up. Fairly busy road... only a few cars and bikes that didn't respect the code to share the road.
all has been said already by others ;-)
De weg en het uitzicht zijn uniek, net als het gezelschap van tientallen fietsers. Vanaf het kruispunt naar de top is een klim die niet zo zwaar is, alleen de laatste paar haarspeldbochten na de tunnel bij 2500 vereisen extra inspanning.
Strada e panorami sono unici, come la compagnia di decine di ciclisti, dal bivio alla cima una salita non così dura, solo gli ultimi tornanti dopo la galleria a 2500 richiedono uno sforzo in più
Dit is een klim die je absoluut moet doen! Je zult geen extreme hellingen vinden, de uitdaging zit hem in de continuïteit, vooral als het niet de enige klim van de dag is. De Telegraphe mag niet worden onderschat, net als het stuk dat uit Valloire komt. In de laatste 8 km kreeg ik eerst regen en daarna, voor de laatste 3 km, bijna een tyfoon van regen en harde wind. Toen hield het plotseling op en aan de kant van Lautaret bewonderde ik de mooiste regenbogen die ik ooit heb gezien.
Advies: als je kunt, ga dan alleen als de weersvoorspelling perfect is, hoog kan het koud zijn...en nog veel erger.
Questa è una salita da fare assolutamente! Non troverai pendenze estreme, la sfida è nella continuità, soprattutto se non è l'unica salita della giornata. Il Telegraphe non va sottovalutato, così come il tratto in uscita da Valloire. Negli ultimi 8 km ho preso prima pioggia e poi, per i 3 km finali, quasi un tifone di pioggia e vento fortissimo. Poi di colpo ha smesso e sul versante Lautaret ho ammirato gli arcobaleni più belli che abbia mai visto.
Consiglio: se potete, partite solo con previsioni meteo perfette, in alto puoʻ fare freddo...e anche molto peggio.
Absoluut zware klim, als er veel wind staat is het echt een pijndoener. Deed hem tijdens de Marmotte van 2024 en met regen en kou dalen is echt niet leuk, ookal heb je je bodywarmer en armstukken aan. Tijdens een event is hij leuk, maar alleen met regen oprijden is echt niet te harden.
Uhhhgggg deed het als onderdeel van La Marmotte. Laatste stuk erg zwaar door zware weersomstandigheden....donder, zware regen en harde wind
Uhhhhgggg did it as part of La Marmotte. Last part very tough due to severe weather conditions....thunder, heavy rain and strong wind
29.06.2024
Heb het gedaan als onderdeel van de L'Etap du Tour de France 2022. Eerste klim van de dag. Erg mooie, gestage klim met een adembenemend uitzicht op de top en het landschap.
Have done it as part of the L'Etap du Tour de France 2022. First climb of the day. Very nice, steady climb with increadible top view and scenery.
Een klim met meerdere gezichten: door het bos op de Télégraphe, na Valloire door de groene heuvels langs de rivier en na de brug de haarspeldbochten in het ruigere berglandschap. En bovenop de sneeuw.
Ik weet niet of ik blijer was met de kilometers die eraf gingen in de beklimming of die in de afdaling, zo koud (midden juni).
Ik reed de route via de Telegraph en het was de hele weg majestueus en mooi, met een fatsoenlijk wegdek en constante hellingen die me in staat stelden om in een (langzaam) ritme te komen en de vergezichten om me heen in me op te nemen. De afdaling tussen de Telegraph en de voet van de Galibier zelf was een goede kans om de benen te laten rusten en weer op adem te komen, voor de lange, gestage rit naar de top. Verrassend genoeg had ik geen last van de hoogte en het was een genot om op de top aan te komen en het uitzicht was zielsgelukkig spectaculair. Het is alsof je in de eeuwigheid staart, waarbij de eeuwigheid uit bergen bestaat. Gewoonweg prachtig.
I rode the route from St-Michel-de-Maurienne via the Telegraph, and it was majestic and beautiful all the way, with a decent road surface and consistent gradients that enabled me to get into a (slow) rhythm and gulp in the vistas around me. The descent between the Telegraph and the foot of the Galibier proper was a good chance to rest the legs and get my breath back, before the long, steady ride to the summit. Surprisingly untroubled by the altitude, arriving at the top was a joy, and the view was soul stirringly spectacular. It's like staring into eternity with eternity being mountains. Simply magnificent.
Moeilijke klim in twee delen. Het is erg mooi.
Verry hard climb in two parts. It is verry beautifull.
Wederom top 10 bucketlist.
Deze moet je gedaan hebben. Gekozen voor de meest populaire zijde die tevens ook de moeilijkste en langste is.
Tot aan Valloire goed te doen.
Daarna wordt het een stuk pittiger.
Na Plan Lachat is het werken, werken en nog eens werken, maar je krijgt wel een voldaan gevoel als je de laatste zeer steile km achter de rug hebt. Niet de tunnel inrijden, maar afslag links opgaan voor de tunnel!
Een droom die werkelijkheid werd, maar ook verschrikkelijk veel deed. Het is echt een heel mooie klim echt geweldig alleen door de lengte ook super zwaar. Het eerst deel op de télégraphe valt het mee maar ga daar vooral niet te snel want na een korte afdaling naar valloire doet het echt pijn. En vanaf de laatste 8km telt er nog maar 1 ding recht blijven en niet doodvallen dit stuk met pieken tot 14％ is echt moordend zwaar maar door de uitzichten word dat weet goed gemaakt
De moeilijkheidsindex is hier erg hoog vanwege de lengte (met de Telegraphe als voorgerecht).
Eigenlijk is het'gewoon een pas die je (zelfs als je de bergen gewend bent) met respect moet nemen. Persoonlijk is het de enige pas waarbij ik er geen plezier aan zou beleven om te proberen de klok te verslaan. Zoek gewoon het tempo om de top te halen.
Voor de goede orde: de eerste keer dat ik hem beklom, was het 15 augustus, en een heleboel ongetrainde toeristen waren zich aan het meten, en meerdere keren zag ik de ambulance gestrande fietsers gaan halen!
Het blijft een pas om te doen in je leven
L'indice de difficulté ici est très élevé à cause de la longueur (avec le Télégraphe en amuse-bouche).
En fait c'est juste un col qu'il faut prendre (même en étant un habitué de la montagne) avec respect. Personnellement le seul sur lequel je ne m'amuserais pas à vouloir attaquer le chrono. Juste trouver le rythme pour arriver en haut.
Pour l'anecdote la première fois que je l'ai monté, c'était un 15 août, beaucoup de touristes peu entraînés s'y mesuraient, en j'ai vu plusieurs fois l'ambulance aller chercher des cyclos en perdition!!!
Ca reste un col à faire dans sa vie
Wat een zware pas .... Het einde is verschrikkelijk, geen schaduw en overal rotsen... Een verzengende temperatuur in juni 23 tijdens de Marmotte.
Qu’il est dur ce col …. La fin est terrible, pas d’ombres et des cailloux partout… Une température caniculaire en Juin 23 lors de la Marmotte
Echt een top klim. Ik reed hem op in juli 2023. Ik reed de welbekende Marmotte in mijn eentje en dit was de 2e klim na de Glandon en nog voor de Alpe d'Huez. Ik vond het een schitterende klim en wil deze zeker nog een keer opfietsen zonder eerst de Glandon in mijn benen te hebben.
Eerste deel tot de top van de Télégraphe was oké, niet bijzonder mooi wel al best pittig. na de top even afdalen tot Valloire (leuk dorp trouwens). Wil je nog een mooi shirt van de Galibier zou ik deze hier kopen.
Daarna werd de klim mooi en eigenlijk steeds mooier (ook zwaarder). Ongeveer 8km voor de top nog even bidons gevuld bij het laatste restaurant en mijn hoofd en kleren goed nat gemaakt, want wat was het heet 35°c.....
Laatste 8 kilometers waren zwaar, maar een prachtige omgeving en een geweldige ervaring. Onderweg zijn er nog wat beekjes waar je je hoofd nat kan maken om een beetje koel te blijven.
Een col die je gedaan moet hebben.
Lampjes voor ee afdaling zijn aan te raden.
De iconische Galibier heeft alles mee om zijn legendarische status kracht bij te zetten :
Het dilemma in welke spaarmodus je als fietser de niet te onderschatten Col du Télégraph moet opfietsen.
Zijn eerste 10 km. vanuit Valloire langs de rivier op vrij rechte weg die visueel vlak lijkt maar het helemaal NIET is.
Het vervolg na het over draaien van de rivier in Plan Lachat waar het steil festival verdergaat via haarspeldbochten tussen de kale rotswanden in een stilaan besneeuwd decor . Sneeuw die bezijden de brede weg groeit tot metershoge muren. Het stopte voor mij spijtig genoeg aan de tunnelingang ( 2556m. ) want in de laatste kilometer was over een grote afstand een sneeuwlawine dwars over de weg gerold. Alle veegwerk van de dagen ervoor was teniet gedaan. Metalen hekken sloten het laatste stukje naar de top af .
Dit zijn de risico's als je vroeg op het fietsseizoen (7/06/2023), als de pas net open is (vanaf +- 01/06) naar boven wil klimmen. Door de tunnel (normaal niet voor fietsers) was via de zuidkant de top wel bereikbaar.
Verplicht Tourmonument met Voorgerecht ! Geschiedenis ! Sneeuw ! Hoogte ! Decor ! Koude ! Wind !...........
En het gaat ook nog stevig bergop!!!!!!!!!!!!!!!
Mijn beklimming van de Col du Galibier was een ongelooflijke ervaring. Het adembenemende landschap en het gevoel dat je tot het uiterste gaat als je de steile hellingen beklimt, maken het een onvergetelijke uitdaging voor elke fietser. Het is'een waar juweel van de Franse Alpen en ik raad alle fietsliefhebbers ten zeerste aan om hem ten minste één keer in hun leven te bedwingen.
Mon ascension du Col du Galibier a été une expérience incroyable. Les paysages à couper le souffle et la sensation de dépassement de soi en grimpant ses pentes raides en font un défi inoubliable pour tout cycliste. C'est un véritable joyau des Alpes françaises, et je recommande vivement à tous les passionnés de vélo de le conquérir au moins une fois dans leur vie.
Wij fietsten de Galibier op 13.7.22 op de dag van de 11e Tour de France etappe, die net over de Galibier naar de Col du Granon leidde. Het was mogelijk om ongehinderd voor de Tourtros te rijden met talloze andere fietsers en wielerfans en een toch al geweldige sfeer langs de route. Na de topoverwinning werden de renners opgewacht en toegejuicht. Een onvergetelijke ervaring😃
Wir sind den Galibier am 13.7.22 am Tag der 11. Tour de France Etappe, welche eben über den Galibier auf den Col du Granon geführt hat, abgefahren. Ein Befahren war vor dem Tourtros mit unzählig anderen Radfahrern und Radfans und bereits toller Stimmung an der Strecke, ungehindert möglich. Nach dem Gipfelsieg wurden die Rennfahrer erwartet und angefeuert. Ein unvergessliches Erlebnis😃
Met een groep vrienden hebben we de Galibier (en Telegraphe) vorige week gefietst. Vanuit het Oosten reden we Saint Michel binnen en links de hoek om begon het.
Onder het spoor zie je de weg omhoog gaan. Nog midden in het dorp. De eerste 12 km gaan door het bos en over een vrij drukke weg omhoog. Dit is niet het mooiste stuk van de beklimming en is de Telegraphe.
Boven op de Telegraphe aangekomen maakt iedereen z’n foto’s en vult de bidons. Een paar kilometer dalen en je komt aan in Valloire. Hier begon voor mij het Wow gevoel. Wanneer je Valloire verlaat zie je de hoge bergtoppen voor je. Elke kilometer wordt het kouder en neemt de wind toe. We zijn op 2/3 van de klim wanneer de laatste 10 zware kilometers beginnen. Je wordt inderdaad, zoals eerder beschreven, langzaam leeggezogen. Maar oh wat is het hier mooi. We fietsten op een vrijdag en hadden geluk dat er relatief weinig verkeer was. De momenten van totale stilte waren heerlijk. Tot er weer een motor opdook 😬. De beloning boven is een schitterend uitzicht. Wil je wat drinken dan moet je of 1 km afdalen richting het zuiden of 10 km terug richting het noorden. Neem dus voldoende eten en drinken mee. En ook een goed jasje want het is boven koud. Geniet! 😃
Beklimming gedaan enkele dagen na de passage van de ronde van Frankrijk. Zeer druk verkeer, vooral motoren die al eens durven gevaarlijk doen. Auto's geven je meestal voldoende ruimte bij het inhalen. Op de telegraphe heb je nog redelijk wat schaduw en je kan recupereren in de afdaling naar valloire. Nadien is het afzien en genieten tegelijk. Heel weinig schaduwplekken en minder steile stukken maar overal prachtige uitzichten.
Gisteren voor het eerst geklommen.
Solo, vanuit Briancon, gemakkelijke klim naar het punt Lautaret waar de klim naar de Galibier (zuidkant) begint.
De eerste kilometers zijn goed te fietsen, daarna worden de hellingen zwaarder, maar het landschap helpt je naar de top....
Laatste km echt zwaar, maar je bent aangekomen.
Na de gebruikelijke foto's en een hapje te hebben gegeten, ben ik naar Valloire gegaan, een leuk toeristisch plaatsje.
Ik draaide de motor om en begon aan de klim van de 18 km die me van de top scheidden.
De moeilijkste hellingen bevinden zich na de berghut/bar, wanneer na een haarspeldbocht naar rechts de weg steiler wordt.
Op dat moment, met de benen op volle kracht, komt het hoofd in het spel.
Langzaam klim je en als je het geluk hebt, zoals ik, om te klimmen in het gezelschap van een paar vreemden met wie je emoties kunt delen, is het nog beter.
De laatste kilometer is weliswaar de moeilijkste, maar de voldoening is zo groot dat de benen ervan gaan tollen.
Dit is het, Galibier ook getemd van de noordkant
Prachtig uitzicht, tevredenheid op het hoogste niveau
scalato ieri per la prima volta.
In solitaria, partendo da Briancon, salita facile fino al Lautaret punto in cui inizia la salita per il Galibier (versante sud).
Salita pedalabile per i primi km poi le pendenze si fanno più dure ma il paesaggio ti aiuta ad arrivare su...
ultimo km davvero tosto ma sei arrivato.
Dopo le foto di rito e dopo aver mangiato qualcosa sono sceso fino a Valloire, località turistica carina.
Ho girato la bici e ho iniziato a risalire i 18km che mi separavano dalla vetta.
Le pendenze più dure si trovano dopo il rifugio/bar quando, dopo un tornante a dx, la strada si impenna.
A quel punto con gambe al massimo del lavoro ecco che entra in campo la testa.
Piano piano si sale e se poi si ha la fortuna, come me, di salire in compagnia di qualche sconosciuto con cui condividere emozioni, è ancora più bello.
L'ultimo km è vero, è il più duro ma la soddisfazione è talmente grande che le gambe girano a mille.
Ci siamo, Galibier domato anche dal versante nord
Panorama meraviglioso, soddisfazione a livelli massimi
Gedaan ter gelegenheid van de Maurienne Trilogie deze zaterdag, een pas die ik graag wilde doen, omdat ik die als kind met mijn ouders in de auto had doorgebracht toen we naar de kano-kajak wedstrijden van mijn vader gingen (mijn vader was een van de beste Europese tandemkanoërs).
We gingen door de Maurienne met het peloton en stopten toen in St Michel voor de start en vanaf de voet was het over, hier leed ik omdat ik bang ben voor koude starts. Maar ik vond al snel de wielen van Sjoerde, de Nederlandse renner die meedeed voor de eindzege en we hielpen elkaar met de eerste handisport renner van het algemeen klassement, om de Télégraphe te passeren, het einde met de wind en de iets slechtere ondergrond is verschrikkelijk, vooral omdat ik in het midden van de wedstrijd zat;Ik had een versnellingsfout (ik brak het kleine onderdeel dat het derailleurhuis op het frame houdt) dus op de 30 is het moeilijk omdat je niet veel kunt houden.
Dan naar Valloire, waar we langs Jean Baptiste Grange's bedrijf komen, wereldkampioen 2009 en Olympisch slalommedaillewinnaar. Dan begint het werkterrein, de lange en mythische Galibierpas waar zoveel beelden van de Tour opdoemen. Herrera in 84 of Lemond die in 92 sterft, zelfs door de sprinters of 1998 en Pantani's nummer onder de sneeuw.
Op de klim neem ik een redelijk tempo, wetende hoe zwaar de pas is, vooral wacht ik op een concurrent met wie ik de afdaling heb gedaan en voor wie ik hetzelfde niveau heb, dus klimmen we samen een stukje, dan haal ik mijn groep van de Télégraphe in. We rijden 2 km samen en ontmoeten Romain Bardet in de reco. Maar hier wordt alles ingewikkeld. Toen ik op 8 km van de top aankwam, kon ik'niet normaal ademhalen, ik denk dat het de hoogte is omdat ik uit de Auvergne kom, onze passen liggen op maximaal 1500.
Uiteindelijk nee ik zal later zijn, het'is een aanval van pollenallergie, ik verlies meer dan 40 plaatsen in 5 km niet kunnen forceren, ik blijf steken op 8-10 km/h terwijl ik in vorm naar 13-14 ga in de 8％. Dus hier zullen we het maar mee doen en het is ons gelukt om 2u19 boven te geraken. De top is gewoon magisch met het uitzicht rondom en deze tunnel uit een ander tijdperk. En deze zeer aardige motorrijders met wie ik over mooie machines sprak. Enige zwarte punt, de idioten met motoren die denken dat ze piloten zijn met hun auto's, natuurlijk de race regels, weinig mensen kennen ze.
Fait à l'occasion de la Trilogie de Maurienne ce samedi, col que je voulais faire, l'ayant passé en voiture enfant avec mes parents quand nous allions sur les courses de canoé-kayak du père (mon père était un des meilleurs européens en canoé biplace).
Nous avons cheminé à travers la Maurienne avec le peloton puis arrêt à St Michel pour le départ et dès le pied ça embraye, ici j'ai souffert car je crains les départs à froid. Mais j'ai vite trouvé les roues de Sjoerde la coureuse néerlandaise qui jouée la victoire générale et nous nous sommes entraidés avec le premier handisport du classement général, pour passer le Télégraphe, la fin avec le vent et le revêtement un peu moins bon est horrible, d'autant que j'étais en panne de braquet (j'ai cassé la petite pièce qui tient la gaine de dérailleur arr au niveau du cadre) donc sur le 30 c'est dur car tu peux peu en gardé.
Ensuite descente jusqu'à Valloire, où on passe devant l'entreprise de Jean Baptiste Grange champion du monde 2009 et médaillé olympique de slalom. Puis débute le chantier, ce long et mythique col du Galibier où tant d'image du Tour me viennent. Herrera en 84 ou Lemond agonisant en 92 lâché même par les sprinteurs ou encore 1998 et le numéro de Pantani sous la neige.
Dans la montée, je prends un rythme raisonnable connaissant la dureté du col, surtout j'attends une concurrente avec qui j'ai fais la descente et duquel j'ai le même niveau, donc on grimpe ensemble un peu, puis je récupère mon groupe du Télégraphe. on va faire 2 km ensemble et croisé Romain Bardet en reco. Mais ici tout se complique. Arrivé à 8 km du sommet impossible de respirer normalement, je pense que c'est l'altitude étant auvergnat, nos cols sont à 1500 maxi.
Au final non je le serais plus tard, c'est une crise d'allergie au pollen, je vais perdre plus de 40 places en 5 km ne pouvant pas forcer, je reste bloqué à 8-10 km/h alors qu'en forme je passe à 13-14 dans les 8％. Donc ici on va faire avec et géré pour arriver en haut 2h19 là haut. Le sommet est juste magique avec la vue autour et ce tunnel d'un autre âge. Et ces motards bien sympa avec qui j'ai discuté belles mécaniques. Seul point noir, les crétins à moteurs qui se prennent pour des pilotes avec leur voitures, visiblement les réglos courses, peu de monde les connaît.
Een niet te missen col ! De combinatie Télégraphe + Galibier zuigt je inderdaad langzaam leeg. Het is één langgerekt voorspel op weg naar DE grote finale die begint van aan de hut Plan Lachat. Als je daar rechts naar boven kijkt krijg je een flinke mentale dreun. Niet kijken is misschien beter maar dan mis je een weliswaar fantastisch zicht. "Moet ik daar nog naartoe" ? Vraag je jezelf af.
Als miniatuur fietsertjes zie je hoog in de verte iedereen zwoegen naar de top, ..
8 km en nergens nog een recuperatiemoment !!
Dit is de Galibier ten voeten uit. Voor mij persoonlijk één vd zwaarste cols. De beloning boven is effectief adembenemend ! De afdaling trouwens ook.
Tip: het eerste stuk na Valloire gaat nog. Eet en drink nog wat en ... spaar jezelf !! Je zal nog veel krachten nodig hebben.
De dubbele beklimming Telegraph/Galibier is een must voor klimmers: wielerhistorie en adembenemende uitzichten vormen samen een unieke ervaring. En een moeilijke.
Neem warme kleren mee, want het kan behoorlijk koud worden op de top, zelfs in hoogzomer.
Proost.
La doppia salita Telegraph/Galibier è un must per gli scalatori: storia del ciclismo e panorami meravigliosi si fondono per creare un'esperienza unica. E dura.
Consiglio di portarsi anche vestiti pesanti, perchè in cima può fare parecchio freddo anche in piena estate.
Cheers
Toch een beetje mixed feelings bij deze klim. Vanaf Valloire is dit zeker een 5 sterren klim, maar die Télegraphe die je er onvermijdelijk bij moet pakken, is er met moeite 2 waard.
Hij is absoluut zwaar, maar doordat de inspanning gebroken wordt door de kleine afdaling na de Télégraphe, vind ik hem toch minder lastig dan sommige beklimmingen met minder klimpunten.
Als je natuurlijk al een Glandon of Croix de Fer in de benen hebt om een lus (of een Marmotte) te rijden, dan begint het wel te wegen natuurlijk.
Zeer zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Klim in 2 etappes. Eerst klim je de Télègraphe omhoog, dit is een goede opwarmer voor het echte zware werk naar de top van de Galibier! In Valloire kun je even bijkomen en wat drinken. Valloire uitfietsend krijg je al direct met klimwerk te maken. Vals plat, lang en continu oplopend. Tot aan Plan L'achat kun je op cadens goed fietsen. Direct dat je daar over het Bruggetje naar rechts omhoog draait, kijk je tegen een muur op. Hoe kom je daar naar boven? Wonderbaarlijk ging het vanzelf. Je ritme vinden en gaan onderweg genietend van het prachtige uitzicht. Enkel de laatste klim voor de tunnel linksaf naar boven is nog even killing. Maar eenmaal boven op de top voel je je een koning te rijk. Prachtige vergezichten. Wel druk op de top!
Een echte aanrader dus.
Met de Télégraphe als aperitief en na een korte pitstop in Valloire de Galibier aangevat. Deze klim heeft werkelijk alles, prachtige decor, enkele rustmomenten en steile slotkilometers. De kick eens je de top haalt is moeilijk te omschrijven. Een absolute must voor de bergfietser!
Het eerste deel van de Telegraphe is moeilijk, maar niet spectaculair. Het is bijna helemaal door het bos en je krijgt ook geen mooi uitzicht op de top. In Valloire wordt het erg druk, maar dan komt de klim naar de Galibier. En het landschap is gewoon geweldig!
Der erste Teil auf den Telegraphe ist hart aber unspektakulär. Es geht fast nur durch den Wald und auch oben bekommt man keinen schönen Ausblick. In Valloire wird es dann sehr voll aber dann kommt der Anstieg zum Galibier. Und das ist auch landschaftlich einfach nur spitze!!
Zeer zware klim maar heerlijk spannend om de finish te halen. Tot aan de telegraphe en het dorp Valloire is het goed en leuk, maar daarna wordt het veel zwaarder met een stijgingspercentage van 10％ de norm. De laatste haarspeldbochten doen pijn in de benen, maar als je doorzet, is het einde in zicht. Pas op voor het verkeer want er zijn veel auto's en motorfietsen die tegelijkertijd de berg beklimmen.
Very tough climb but wonderfully thrilling to get to the finish. Up to the telegraphe and the village of Valloire are ok and enjoyable but it gets much harder afterwards with 10％ gradient the norm. The final hairpin bends make the legs hurt but keep pushing and the end is in sight. Be careful of traffic as there are lots of cars and motorcycles climbing the mountain at the same time.
In de zomer van 2021 deze klim gedaan als onderdeel van de Marmotte. Het was een warme zomerdag met veel verkeer. Echt heel veel verkeer; dure auto's, motoren, wielrenners, noem het maar op. Het is een beest van een beklimming, maar voor je rust of je er niet te zijn.
De Telegraphe was heel goed te doen, geleidelijk en kon er een mooi fietstempo krijgen. Vlak na Valloire heb je een irritant stuk waar het vals plat omhoog gaat, maar je dit optische gevoel niet hebt. Vanaf daarna wordt het pittig, hoewel redelijk constant, houdt het maar niet op met 8-9％. Op een gegeven moment kan je daar wel gek van worden, zeker wanneer je op gegeven moment de top kan zien maar nog 3 kilometer moet. Ik vond het moeilijk oordelen of het de ijle lucht was, of gewoon de klim i.c.m. de lengte dat het pittiger was dan verwacht. Maar uiteindelijk boven gekomen, om daarna in de rij te staan voor een foto van het bordje.
PS: de tekst van de site klopt niet. Na Valloire kom je nog 2 horeca aangelegenheden tegen mocht je ravitaillering nodig hebben. Aan het begin van de Telegraphe is tevens een openbare toilet met een kraan. In Valloire een waterfontein midden in het dorp.
De Col du Galibier is een machtige ervaring die ik een ieder zou willen aanbevelen. Bij voorkeur in de klassieke variant vanuit Saint-Michel-de-Maurienne via de Col du Télégraphe. De klim is echt een fantastische ervaring die zich het makkelijkste in drie fases laat beschrijven. Het eerste deel is de beklimming van de Télégraphe. De eerste kilometers vielen mij wat zwaar, omdat 7/8％ zwaar voelt als je weet dat je nog dik 30 kilometer moet. Probeer snel in een rustig ritme te komen en laat je niet teveel afleiden als je ingehaald wordt. Horden mensen doen deze klim, ook goede wedstrijdrijders. Het tweede deel volgt na de Télégraphe met een stuk afdaling richting Valloire. Hier kan je een koffie doen en je bidons vullen. Na Valloire wordt het klimmen al vrij snel weer ingezet. De laatste 12 kilometer van de klim gaan de percentages weer omhoog, waarbij het de laatste 8 kilometer niet meer onder de 8％ komt. Wel erboven, en vrij veel en soms lang ook. Dit waren de kilometers waar ík mensen op begon te rapen die mij op de Télégraphe voorbij gesneld waren. Die laatste 8 kilometer moet je een beetje dom doorstampen, een mentaal trucje verzinnen waardoor je in de kop niet gek wordt. Je komt vanzelf bij die laatste drie kilometer waar je de pas recht boven je kunt zien liggen. Dat is het moment dat je weet dat het in de pocket is. Nog 20 minuutjes stampen op je kleinste verzetje en je mag met het beroemde col-bord op de foto. Gefeliciteerd!
- de laatste mogelijkheid tot water vullen is Valloire
- let op: op de top is geen restaurant of waterpunt. Col du Lautaret of Valloire zijn de eerste mogelijkheden. Neem een reepje ofzo mee, je bent wel effies op pad vandaag.
- de afdaling aan de kant van de Lautaret is tot aan die pas vrij slecht, met scheuren en putten.
- in het zomerseizoen staan er fotografen langs de weg kiekjes te schieten. Zorg dat je haar goed zit en je vandaag je mooiste helm op hebt. Zo’n kiekje kost 15 euries maar die gebruik je nog jaren op je Strava. Met trots. En terecht.
Mooie klim, gedaan in 1991 volgens mij. Knikje ergens voorbij de helft is even lekker, uitzicht is spectaculair maar persoonlijk niet de mooiste klim die ik heb gedaan . De beklimming maakte onderdeel uit van onze fietstocht van Genève naar Nice en terug.
Fantastisch mooie beklimming. Vorige week, eind juli op een kraakheldere dag gefietst. Redelijk vroeg gestart en van onder tot boven in 1 keer doorgetrokken, even de beentje rust na de Telegraphe en dat is best welkom :) Valloire uit even lastig, maar daarna fiets je zon schitterend panorama in dat je alleen maar kunt genieten. Pijn deed het zeker maar toch kon er af en toe even een paar metertjes de spanning van de benen. Machtig gevoel als je bij het tunneltje bent en ziet wat je nog moet. Staan, zitten, harken en daarna magnifieke uitzichten, geen wolkje aan de lucht. Wel jasje aangedaan voor afdaling maar had zonder ook gekund. In Valloire gelijk weer in de achterzak. De Galibier moet je eens gedaan hebben!
Als onderdeel van de marmotte een prachtige maar zware klim...1e deel telegraphe is niet bijzonder mooi en redelijk druk maar na een stukje dalen en het dorp Valloire begint de galibier pas echt en na het bruggetje ( laatste 8 km) is het een bijzonder mooie maar ook zware klim...op de dag dat ik deze beklimming deed was het 30 graden in het dal maar op de top reed je langs de sneeuwmuren...waanzinnig om dat mee te maken op 1 van de hoogste passen van Europa
Een van die beklimmingen die je gewoon moet doen. Prachtige uitzichten, lang, steil op sommige stukken en gewoon een legendarische klim.
Het enige nadeel is de hoeveelheid verkeer en hoe druk het is op de top. Heel weinig ruimte en omdat het zo populair is, gewoon een beetje druk. Iedereen op de weg is erg respectvol, dus geen problemen daar... alleen veel op de weg.
De afdaling aan de andere kant is ook geweldig.
One of those climbs you just have to do. Stunning views, long, steep in parts and just a legend of a climb.
The only drawback is the amount of traffic and how busy it is at the top. Very little room and because it's so popular, just a little bit busy. Everyone on the road is very respectful, so no issues there... just a lot on the road.
The descent on the other side is awesome as well.
In de zomer van 1998 beklom ik samen met mijn vrouw de Calibier. We fietsten vanuit Geneve dwars door de Alpen naar de zuidkust. De zwaarte van een col zit hem vooral tussen de oren is onze ervaring. ( en in de onoverwinnelijkheid van de jeugd) we zijn nu 57 en 66. De Calibier vonden wij ondanks de fietstassen met bagage niet zwaar. Ik weet nog dat ik een wielrenner aan mijn wiel had en die er heb afgereden. Eenmaal boven ben ik omgedraaid om mijn vrouw de laatste kilometers aan te moedigen. Het mooie van de Calibier is het knikje halverwege. Dat is een mooi richtpunt om je vanaf daar te concentreren op de top. Even recupereren en gaan. De zwaarte van een berg zit hem tussen de oren dat is natuurlijk niet helemaal zo maar er hangt veel af van je mentale conditie. Wij fietsten alle cols redelijk gemakkelijk. Ik vond , bijna, mijn Waterloo op de Ventoux. Die toren daarboven kwam maar niet dichterbij. Eet en rust goed, fiets licht en niet zwaar laat je niet opjagen maar fiets je eigen tempo en denk niet aan de top maar geniet van je klim en blijf drinken en neem wat zoute dropjes mee.
Ik heb de zuidhelling vier of vijf keer beklommen via de verschillende toegangen, maar de Maurienne-helling heb ik slechts één keer beklommen, in 2018, in drie uur vlak vanuit Saint-Michel. Het verdient zijn reputatie. Ik herinner me dat ik dacht, toen ik een bord zag dat 3 km voor de top van de Col du Galibier aangaf, dat de genoemde pas nog steeds verdomd hoog boven me leek! In feite bieden de laatste kilometers geen respijt. Als je het slechte idee hebt gehad om jezelf niet te sparen op de Telegraphe-klim, betaal je daar achteraf voor: zo haalde ik na Plan-Lachat verschillende fietsers in die me zonder blikken of blozen hadden afgezet op de Telegraphe-pas...
J'ai grimpé quatre ou cinq fois le versant sud par ses différents accès, mais je n'ai grimpé le versant Maurienne qu'une seule fois, en 2018, en trois heures tout rond à partir de Saint-Michel. Il mérite amplement sa réputation. Je me souviens avoir pensé, en voyant un panneau indiquant 3 km avant le sommet du col du Galibier, que ledit col paraissait encore sacrément haut au-dessus de moi ! De fait, les derniers kilomètres ne présentent pas de répit. Si on a eu la mauvaise idée de ne pas s'économiser dans la montée du Télégraphe, on le paie obligatoirement ensuite : c'est comme cela que j'ai rattrapé après Plan-Lachat plusieurs cyclistes qui m'avaient déposé sans un regard pendant le col du Télégraphe…
Het gebeurde een paar jaar geleden, ik beklom de Télégraphe vol gas en na Valloire was ik opgebrand.
In de rechte lijn van de Verneys nam ik een groep die minstens 10 jaar ouder was dan ik, een paar stappen van de top passeerden ze me één voor één, zoals jouw verhaal.
Als je de Telegraphe helemaal doet, pas dan op voor de rest.
Ah! ça met arrivé il y a quelques années, j'ai monté le Télégraphe plein gaz et après Valloire j'étais cramé.
Dans la ligne droite des Verneys j'ai pris un groupe qui avait au moins 10 ans de plus que moi, à quelques encablures du sommet ils m'ont passés un par un, comme ton récit.
Si tu fais le Télégraphe à bloc, attention à la suite.
Een genadeloze klim!!!! het begin tot aan de top van de Telegraphe is het goed te doen. Mooie geleidelijke regelmatige klim. Dan volgt de mooie afdaling naar Valloire waar je nog kunt bijtanken. Daarna loopt het een soort vals plat lang rechtdoor en ik vond dit stuk met een hele warme tegenwind best pittig. Daarna begint de klim pas echt en dan is de jus er al flink uitgeperst. De laatste 10km is het steil genadeloos en mede door de zuurstofschuld extra zwaar. Eenmaal boven met uitzicht op de Mont Blanc is grandioos. Zelfs met de hitte van deze dag was een goed jack onmisbaar vooral de afdaling is winderig en koud.
Ingewikkeld zoals het hoort, maar de site overschat de moeilijkheidsgraad: de afdaling laat je herstellen van de Telegraph-pas, het's meer twee passen achter elkaar.
Compliqué comme il faut, après au niveau difficulté il est beaucoup trop surestimé par le site : la descente permet de se remettre du col du télégraphe, c'est plus 2 cols qui s'enchaînent.
Een van de moeilijkste beklimmingen die ik ooit gedaan heb, vooral vanuit de vallei. De afdaling kan gevaarlijk zijn, vooral bij slecht weer, omdat het op de top erg koud kan zijn.
Une des ascensions les plus difficiles que j'ai faites, surtout en partant depuis la vallée. Descente pouvant être dangereuse surtout par mauvais temps car il peut y faire très froid au sommet
Dé ultieme Franse col! Iedere wielrenner zou eens in zijn leven de Col du Galibier, via deze klassieke kant op moeten rijden!
Voor mij een van de zwaarste klimmen in de Alpen. Dit zit hem vooral in de laatste 10 kilometer, waar het volgens de kilometerpaaltjes nergens onder de 9％ komt. Deze klimkilometers zul je ook nog is moeten afleggen met minder zuurstof in de lucht.
Naast de zwaarte vind ik het ook een van de mooiste van de Alpen. Je start heel laag in de Maurienne vallei, beklimt de Vogezen look-a-like Telegraphe, daalt een stukje af om het hooggebergte in te fietsen. Het uitzicht op de top is echt geweldig, aan de ene kant zie je de weg waar je vandaan komt heel mooi lopen met de Mont Blanc op de achtergrond, en aan de andere kant krijg je het La Meije massief van de Lautaret zijde gepresenteerd.
De echte beklimming van deze beroemde pas begint in Saint Michel de Maurienne aan de voet van de Télégraphe en wordt niet zoals sommigen vanuit Valloire teruggetrokken.
Mogelijkheid om de auto te parkeren op de parking van het station van ST Michel (de opwarming zal zeer beperkt zijn).
Vertrek in de richting van Modane, dan de eerste verkeerslichten in het centrum aan de rechterkant, de brug over de Arc oversteken en de beklimming van de Télégraphe begint meteen voor 11,5 km.
Op papier ziet de Télégraphe er vrij moeilijk uit, maar ik werd verrast door een klim die zeker steil is, maar regelmatig en gemakkelijker dan hij lijkt, hij verloopt voor het grootste deel in het bos, behalve de laatste kilometers met een prachtig uitzicht over de vallei op slechts een paar passen van de top.
Col du Télégraphe 1570M picknickplaats, restaurant, en drinkwaterkraan aan de voet van het restaurant, 5 km afdaling naar Valloire die u oversteekt op een bescheiden helling dan is het de aanval van de Galibier voor 17 km, de helling die correct blijft tot Plan-Lachat zal dan steiler worden, de vegetatie verdwijnt, ( 8 mijlpalen 8 tot 10％ ) in hooggebergte landschappen.
Steile helling, grote hoogte, zon. In de zomer vroeg vertrekken vanuit ST Michel, voor een normaal samengestelde fietser duurt het 2u30 tot 3u zonder de stops mee te tellen. Op de top van de Galibier hoogte 2646M, voor de foto bij het bordje van de pas moet je sommige dagen geduld hebben.
Ik vind het profiel van de Climbfinder een beetje licht in vergelijking met de werkelijkheid, zowel voor de Telegraphe als voor de Galibier.
Een goede wandeling en wees voorzichtig bij de afdaling.
La véritable ascension de ce col célèbre commence à Saint Michel de Maurienne au pied du Télégraphe et non pas escamotée comme certains le font au départ de Valloire.
Possibilité de garer la voiture sur le parking de la gare de ST Michel ( l'échauffement sera très limité ).
Départ direction Modane puis premier feu au centre ville à droite, passage du pont sur l’Arc et la montée du Télégraphe commence aussitôt pour 11,5km.
Sur le papier, le Télégraphe paraît bien difficile, mais j’ai été surpris par une ascension certes pentue mais régulière et plus facile qu’elle n’y parait, elle se déroule en grande partie dans la forêt à part les derniers kilomètres avec une magnifique vue plongeante sur la vallée à quelques encablures du sommet.
Col du Télégraphe 1570M coin pique-nique, restaurant, et robinet d'eau potable au pied du resto, 5km de descente jusqu'à Valloire que vous traversez dans une pente modeste puis c’est l’attaque du Galibier pour 17km, la pente qui reste correcte jusqu'à Plan-Lachat va ensuite s’accentuer, la végétation disparaît, ( 8 bornes 8 à 10％ ) dans des paysages de Haute montagne.
Pente raide, altitude élevée, Soleil. L’été partez de bonne heure de ST Michel, pour un cyclotouriste normalement constitué il faudra 2h30 à 3h sans compter les arrêts. Au sommet du Galibier Altitude 2646M, pour la photo au panneau du Col certains jours il faudra savoir patienter.
Je trouve le profil Climbfinder un peu léger par rapport à la réalité, aussi bien pour le Télégraphe que le Galibier.
Bonne balade et soyez prudent dans la descente.
De beklimming van de Galibier is er een met wisselende gezichten. Traditioneel de eerste beklimming in de Marmotte waar de eerste "slachtoffers" vallen Beginnend met de Télegraphe wat een lekkere door het bos lopende klim is met een aantal haarspeldbochten. Af en toe vergezichten de vallei in. laat je niet verleiden tot een al te hoog tempo want er komt nog wat aan. Eenmaal boven volgt een korte makkelijke afdaling naar Valloire.
Valloire uitkomend begint een gemeen stuk door de vallei zonder al te veel bochten, wat niet stijl lijkt (en ook niet is) maar zeker met wind tegen geen eind aan lijkt te komen. Geniet wel van de uitzichten op de puinwaaiers aan de rechter kant.
Bij Plan Lachat (eventueel tijd voor een verfrissing) gaat de klim na het bruggetje fors omhoog en volgen de haarspeldbochten. De hoeveelheid zuurstof wordt dan ook merkbaar minder en het kan zeer koud worden (jasje mee zeker voor de afdaling) Schitterende vergezichten in het begin richting de Valloire vallei. Ook hier boven kan de wind vervelend tegen staan. Vergeet niet bij de tunnel linksaf te slaan om de laatste zware KM mee te pikken.
Het is volgens mijn mening in de bocht dat het moeilijker wordt om bergop te fietsen. Net voorbij de herberg of drinkgelegenheid waar je nog eens vlug een flesje water kan kopen bij warm weer.
Galibier, inclusief Télégraphe, is een prachtige maar zware combinatie. Al 2 keer gedaan en telkens krijg ik in de laatste 4km van de Galibier een tikje. De steilste maar ook mooiste stukken zitten dan ook op het einde. Tandje terugschakelen en genieten is de boodschap.
Heftig! Na eerst omhoog gekomen te zijn via de Lautaret en afgedaald te zijn naar Valloire, rechtsomkeert gemaakt op weg naar de top van de Galibier. Het gedeelte Telegraphe heb ik dus aan mij voorbij laten gaan. De eerste drie kilomter geven je nog het gevoel dat je in orde bent. Daarna is het afzien. Was het de warmte of de inspanning van de eerste klim?
Feit is dat ik de laatste 6 kilomter tot de top slinger en het gevoel heb, nergens nog te kunnen recupereren. Mijn hemel wat was dit afzien. De beloning mag er zijn: een fantastisch uitzicht op de top. De laatste kilomter is echter harken voor gevorderden. Zelden sloeg mijn shirt zo wit uit van het gezweten zout.
Als je aan komt rijden weet je het zeker, je ziet de Galibier! Maar dat is niet zo.. Dus als je Valloire binnenrijdt wijs je naar de hoogste berg die je ziet, nou dat moet dan wel de Galibier zijn! Maar de Galibier laat zich moeilijk vinden, want ook de hoogste berg blijkt niet de Galibier te zijn. Dus begin je maar met frisse tegenzin aan de barre tocht van 18km. Eenmaal aan het fietsen wordt je af en toe ingehaald door een 60 jarige op een iets te hippe gehuurde e-bike en stiekem hoop je dat die accu niet is opgeladen en ergens 4km voor de top hij stil komt te staan. Eens kijken of die glimlach als ze bonjour zegt nog steeds zo vriendelijk is als ik haar inhaal. Enfin, de eerste paar kilometers zijn leuk, maar als je eenmaal na 6km rechts kijkt en je een paar gruwelijk steile haarspeldbochten ziet, zakt de moed je in de schoenen. Verstand op nul en trappen! Het voordeel van die gruwelijk steile haarspeldbochten is dat je meteen wat hoogtemeters pakt, want je tellertje op de garmin komt vandaag niet boven de 2680 meter. Eenmaal voorbij de haarspeldbochten zie je hem dan toch echt, de Galibier! Maar wacht eens? Ik had toch al flink wat klimkilometers gemaakt? Hoe komt het dan dat die top nog zo ver is? De fransen die je langs de kant staan aan te moedigen roepen allemaal: cette montagne est mythique! Gevolgd door Allez Allez Allez!! Ondertussen komt het stijgingspercentage de laatste 7km niet meer onder de 8％, fijn! Ik word 3x door dezelfde bejaarde op haar e-bike ingehaald, zij heeft 100 foto's gemaakt onderweg en ik zie alleen mijn f*cking voorwiel. Zal ik toch stiekem die accu eruit trekken en even een sprintje trekken van 100 meter? Ik laat het, ze doet het toch maar! De laatste 2km zijn zwaar frustrerend, nergens meer een rustmoment en dat tellertje op de garmin (die 18,36km moet bereiken) lijkt wel te zijn uitgevallen.. kom op vriend, loop eens op! De top is magnifiek en inderdaad heeft het wel iets mythisch. Ik eindig met een fantastich uitzicht op het Mont Blanc massief, wat een goeie dag!
Gedaan in een 'mini Marmotte' versie (zonder op het einde nog de Alp op te rijden). Een hoogtepunt van een mooie lus. Galibier zelf bolt op zich vrij vlot (hadden rugwind) tot je aan het bochtenwerk begint. De laatste twee kilometer bleven duren maar het prachtige uitzicht verzachtte de pijn :-).
Een geweldige klim! Volgens de statistieken de zwaarste van Frankrijk! Dat valt eigenlijk wel mee, de Col du Télégraphe is goed te doen, waarna je al een paar kilometers mag gaan dalen. Het eerste stuk vanaf Valloire is erg gemakkelijk en soms voelt het zelfs als vlak aan. De laatste 5 kilometers zijn zwaar, maar eigenlijk wordt het nergens echt zwaar. Hij is lang, maar zeker niet zo lang als de Teide. Die is vele malen zwaarder (mentaal). Desondanks is het een iconische klim!
Mooie klim waar je je steeds kleiner gaat voelen tussen de grote bergen, totdat je boven bent! Hij is betreft steilte goed te doen, vooral de laatste km zijn even wat pittiger, en de afdaling aan de andere kant is fantastisch! Al met al een klim om om je lijstje te hebben staan.
Een super mooie klim waarbij de Telegraphe een behoorlijke sta in de weg is als je vanuit Saint-Michel vertrekt. Het is niet echt een warming-up, maar een echte berg ook. Op deze berg is het dus inhouden geblazen, zodat je kunt knallen op de Galibier. Ik vond het een supermooie belevenis, hoewel het mijn eerste ervaringen in het hooggebergte waren. Ik voelde de adrenaline vanaf het moment dat je rechtsom het bruggetje overgaat en dan het steile stuk op gaat tot aan de top voorbij de tunnel. En natuurlijk de afdaling terug naar Valloire.
Prachtige klim, al zeg ik het zelf. Heb een vakantiehuisje 1,5 uur rijden van de Galibier, en heb de berg meerdere malen beklommen. Persoonlijk record is 2:54:19. Het stukje afdalen is echt even lekker uitrusten, ook al is het zo'n klein stukje.
Vandaag combinatie Telegraphe-Galibier gereden. Alles is zoals vermeld. Mooie klim, voor mij pittig want ben niet zo getraind als de meeste. Hard afgezien, maar een unieke ervaring. Zowel de trip als de uitzichten! Heb uiteindelijk ook de top bereikt. Maar inderdaad aan te raden voor krachten te verdelen en een jasje mee te nemen, zeker voor de afdaling! Ook regelmatig drinken en iets binnen spelen. Maar voor mij een ervaring dat ik nooit zal vergeten!
Toffe col! De klim valt eigenlijk reuze mee doordat het nergens echt steil is. Lange klim is het zeker, maar een col als de stelvio / gavia / mortirolo is toch echt een stuk pittiger. Kwestie van goed indelen en niet te hard beginnen. Op de top kan het tevens erg koud zijn, neem dus een jasje (en beenstukken) mee voor de afdaling.
De Galibier is vanaf Valloire echt een geweldige klim. Eerste paar kilometer zijn nog een beetje vervelend, maar de laatste 10 km zijn echt de moeite waard. De Telegraphe ervoor is verschrikkelijk, maar dat moet je maar overhebben voor de mooiste en zwaarste beklimming van Frankrijk.
Het profiel op de kaart lijkt aan de "tunnel du Galibier" te stoppen. Fietsers mogen niet door dit tunnel maar moeten tot de echte col du Galibier doorgaan, nog één kilometer hoger. En gelukkig zo want die laatse kilometer is een parel: echt steil (10 %) en met een schitterende panorama.
Plekken van herstel heb ik niet gezien maar wel percentages tot 15%. Een machtig mooie klim vanuit Valloire. Dorp zelf is buiten het seizoen niks te beleven overigens.
Hoe hoger je komt, des te indrukwekkender de klim. Muren van sneeuw, hele groep marmotten en soms oorverdovend stil...
als je dan ook nog van regen naar zon gaat, vervolgens een sneeuwbui op je dak krijgt en uiteindelijk in de zon boven op de top staat, dan is dat voor tot nu toe de ultieme klim...
Een prachtige en loodzware beklimming, maar zeker de moeite waard!
Mooie klim en prima te doen omdat er veel plekken zijn om enigszins te herstellen en de stijgingspercentages niet boven de 10% komen. Niet te vergelijken met de Stelvio.
Vandaag de galibier beklommen. Wat een helse tocht. Het eerste stuk is goed te doen en kon ik aardig doortrappen. De afdaling naar valloire is wel even lekker om je benen wat rust te geven. Meteen na het dorp begint de beklimming steil. Dit is niet goed te zien in het routeprofiel. Toch kon ik hier aardig doortrappen. Vanaf een km of 7 voor de top zie je waar je ongeveer naar toe moet. Toen begon het ook echt zwaar te worden. De benen wilde niet goed meer. Toch gelukkig gehaald maar wat was het zwaar.
Op 21 september heb ik de Telegraph en de Galibier beklommen. Er was veel onzekerheid over het weer. Uiteindelijk viel dat mee maar alle soorten ben ik wel tegengekomen( mist, zon, regen en sneeuw).
De Telegraph is een mooie col die ik relatief rustig opgereden ben. Dit is een advies voor alle recreatieve fietsers ( zoals ik). Kijk uit voor overschatting en probeer marge over te houden. Er komt na de Telegraph nog genoeg klimwerk....!
De Galibier was zwaar, indrukwekkend en prachtig om te beklimmen. Het is mij gelukt deze mythische col op
te rijden met marge waardoor er (nog) meer ruimte was om te genieten. Als ik binnenkort terugkijk op 2016 en de vraag luidt wat was je hoogtepunt in 2016?: Het bereiken van de top van de Galibier is dan mijn antwoord. Schitterend om dit mee te mogen maken!
Vorige week gefietst en de totale afstand van de klim tot aan top Galibier is bijna 35km, stukje langer dan hier aangegeven wordt. Het regende flink en laatste 6km en afdaling waren erg koud, volgende keer een extra jasje meenemen dus!
Vorig jaar, zonder al te veel training, tijdens de familievakantie, het idee gekregen:"goh, die calibier ligt hier vlakbij, waarom niet een fietsje huren en er tegenop klimmen?? Nu had ik ook nog nooit een berg beklommen op de fiets, dus je snapt het al... Ik ging 4 keer (bijna) dood...
Ik ben vanuit Valloire naar de top gefietst en weer terug.
Naast het feit dat ik dit natuurlijk niemand zou adviseren op deze manier, heeft het me wel onvoorstelbaar veel gebracht (vooral mentaal gezien).
Tip van de dag: indien je bij de zwaarste taak/uitdaging /opdracht etc. begint, kan (bijna) alles daarna alleen maar meevallen toch??
Ride on!
See you in southern Spain around February 2016?
Cheers,
Laurens.
De zware kant gepakt. Laatste 5 km zaten mijn maat en ik er helemaal doorheen. Elkaar naar boven gepraat, het moment dat je de top daadwerkelijk behaald is ongekend! Jammer dat we op de terugweg naar de auto niet hebben kunnen genieten van de afdaling van de Col de Telegraph, wegens stortbuien, onweer en hagel heb ik de volgende dag mijn remblokjes kunnen vervangen.
Eerlijk gezegd was ik behoorlijk bang voor deze klim. Zeker omdat ik deze voor het eerst reed tijdens de Cyclo Luc Alphand, dus na de Montgenevre en de Mont Cenis dus na zo'n 140 km. Maar eigenlijk viel de klim mij mee. Het eerste deel van Telegraphe is saai en niet echt moeilijk. Deze wordt ook steeds makkelijker naar de top toe. De korte afdaling naar Valloire geeft even een heerlijk rustmoment. Daarna in Valloire is het even heel erg steil. Om daarna nog een paar kilometer rustig aan te doen. Hou genoeg kracht over voor die laatste loodzware kilometers. Maar als je in Valloire rustig aandoet, dan zul je hierboven veel tijd goed kunnen maken! Een geweldige klim.
Had niet iemand me kunnen zeggen dat je wat moet overhouden voor de laatste 7 km. Die waren echt heel zwaar. Maar heerlijk gefietst!
30 km klimmen
Van heet tot 12 graden op de top
Genoeg drinken en warme kleding meenemen
Galibier opgelopen vanuit Valloire in 1u47 minuten.Loodzwaar maar gelukt!Veel wielertoeristen voorbijgelopen!
| 7 km/u | 04:58:23 |
| 11 km/u | 03:09:53 |
| 15 km/u | 02:19:14 |
| 19 km/u | 01:49:55 |
