| Salita famosa |
| Paesaggi mozzafiato |
| 27 tornanti |
| #78 salita più difficile della regione Europa |
| #19 salite con il maggior dislivello nella regione Europa |
| #77 salita più lunga della regione Europa |
| #75 salita più ripida in media nella regione La Maurienne |
Colle del Galibier è una salita situata nella regione Bourg d'Oisans. Ha una lunghezza di 34.8 km, un dislivello di 2091 metri e una pendenza media del 6%. La salita ottiene quindi 1597 punti di difficoltà. Il punto più alto è a 2642 metri sul livello del mare. I membri della community Climbfinder hanno condiviso 83 esperienze su questa salita e hanno caricato 149 foto.
Nomi di strade: Rue du Galibier, D902, Rue des Grandes Alpes & Route du Galibier, D902, D902b
Benvenuto! Attiva il tuo account per condividere qualcosa. Troverai un' e-mail di conferma nella tua casella di posta elettronica.
Se vuoi caricare le tue foto, devi creare un account. Ci vorrà solo 1 minuto ed è completamente gratuito.
Continua con Google
Continua con Facebook
Continua con Apple
Iscriviti con email
Avevo già scalato questo pendio una sola volta. L'avevo già sceso da Bourg-d'Oisans su un ARO, che mi aveva già fatto conoscere il particolare ambiente di questo pendio. La cosa che mi ha impressionato di più in questa salita è stato il vento molto forte, che spesso mi ha costretto a salire con le mani alla base del manubrio... Per il resto, il versante di Bourg-d'Oisans rimane il mio preferito per i magnifici e variegati paesaggi che il percorso permette di scoprire, mentre il versante di Valloire è un po' "buio" per i miei gusti. Ma spesso è così sui versanti settentrionali delle montagne :-)
À noter l'importance du vent lorsqu'on grimpe ce versant… Depuis la première fois que j'y suis allé, à vélo ou en voiture, ça a été toujours une donnée à prendre en compte. Au point de devoir grimper les mains en bas du guidon sur certains passages !
La classica! Ho trovato questa salita molto più facile del previsto. Pochi i tratti veramente ripidi. Per lo più si tratta di una salita graduale e regolare. Molte moto, soprattutto in cima. Molto freddo in cima! Da fare assolutamente se si è in zona.
The classic! I found this climb much easier than expected. Very few really steep parts. Mostly gradual and regular climbing. A lot of motor bikes, especially at the top. Very cold at the top! A must do if you're in the area.
Grande sfida per il mio 50° compleanno: ciclista di categoria pesante sulla mia mountain bike modificata per l'occasione (pneumatici lisci e corona da 32"), 1500 km e 17000mD+ in 6 settimane di preparazione.
È andata molto bene, ma non bisogna sottovalutare nulla: né il Télégraphe, né il passaggio Valloire/Plan Lachat, faticoso nonostante la zona pianeggiante che sbilancia la pendenza media del tratto, né l'interminabile finale fino alla rampa della vetta. La rampa è tanto ripida quanto esaltante e permette di accedere all'incredibile panorama della vetta.
Per me è un ottimo ricordo di una giornata molto speciale!
Gros défi du jour de mes 50 ans : cycliste catégorie poids lourd sur mon VTT modifié pour l'occaz (pneus lisses et plateau de 32), 1500 kms et 17000mD+ en 6 semaines de préparation.
Ca s'est super bien passé mais il ne faut rien sous-estimer : ni le Télégraphe, ni la transition Valloire/Plan Lachat qui est usante en dépit du replat qui biaise le denivellé moyen de la portion et le final interminable jusqu'à la rampe "sommitale". Cette dernière est aussi raide qu'euphorisante pour accéder aux panoramas incroyables du sommet.
Pour moi un grand beau souvenir pour une journée singulière !
Abitando abitualmente a Valloire sia in estate che in inverno, ho avuto l'opportunità di scalare il Galibier in diverse occasioni. La salita da Valloire è abbastanza facile fino a Plan Lachat, a parte il bivio tra Valloire e Les Verneys. Una volta superato il ponte e la curva a destra, la strada sale in modo ripido ma abbastanza regolare, con alcuni tratti in cui si può prendere fiato. L'ultimo chilometro, che inizia con una curva a sinistra prima del tunnel, è piuttosto difficile, ma l'idea che sia l'ultimo è un ulteriore incentivo.
Uscendo dalla valle, non bisogna trascurare il Col du Télégraphe, una salita lunga ma costante che da sola non è troppo difficile, ma la combinazione delle due salite rende lo sforzo molto lungo. Dopo la cima del Télégraphe, c'è una manciata di chilometri di discesa che permette di recuperare un po'. Presso l'ufficio turistico di Valloire si trova una fontana dove è possibile riempire le borracce prima di affrontare l'ultimo tratto.
Résidant régulièrement à Valloire été comme hiver, j'ai eu l'occasion de gravir le Galibier à plusieurs reprises. La montée à partir de Valloire est plutôt tranquille jusqu'à plan Lachat mis à part la jonction entre Valloire et les Verneys. Une fois la traversée du pont et le virage à droite, la route grimpe en lacets mais assez régulièrement avec quelques passages permettant une petite récupération. Le dernier kilomètre qui commence par un virage à gauche avant le tunnel est assez difficile mais l'idée que ce soit le dernier est une motivation supplémentaire.
En partant de la vallée, il ne faut pas négliger le col du Télégraphe, long mais régulier il n'est pas trop difficile si il est monté seul mais l'enchaînement des deux montée conduit à un effort très long. Après le sommet du Télégraphe, il y a une poignée de kilomètre de descente qui permet de récupérer un peu. Il y a une fontaine au niveau du syndicat d'initiative de Valloire pour pouvoir recharger les gourdes avant d'attaquer le final.
Grande salita! Ho completato questa salita due volte e mi sono goduto immensamente la salita e lo splendido scenario in entrambe le occasioni. Assicuratevi di percorrerla in una giornata di sole (non troppo calda), perché una volta arrivati in cima vi aspetta una vista magica su tutte le cime alpine. La salita è lunga, ma abbastanza percorribile grazie alle pendenze graduali. Negli ultimi 8 km la pendenza aumenta leggermente e, al di sopra dei 2000 metri, si nota che la salita diventa più dura a causa della riduzione dell'ossigeno. Basta sorridere a 'Coco Photo' quando si viene fotografati e si ha una grande salita sulla lista. Altamente raccomandata!
Geweldige beklimming! Ik heb deze klim twee keer volbracht en beide keren enorm genoten van de klim en het geweldige landschap. Zorg er voor dat je hem op een zonnige (niet te warm) fietst, want als je eenmaal boven bent wacht je een magisch uitzicht over alle Alpen toppen. De klim is lang, maar redelijk goed te doen vanwege de geleidelijke steigingspercentages. In de laatste 8 km gaat het steigingspercentage ietwat omhoog en zul je boven de 2000 meter ook merken dat het zwaarder wordt vanwege de verminderde zuurstof. Even lachen bij 'Coco Photo' als je op de foto word gezet en je hebt een geweldige klim op je lijstje staan. Echt een aanrader!
Fatto la settimana scorsa, a mio parere più bello dello Stelvio. La strada per arrivare in cima è molto più imprevedibile e se il tempo è sereno, buono, si ha una vista davvero fantastica sulla valle. Io sono partito molto presto la mattina, ma già presto sul Télégraphe c'è molto traffico, purtroppo. Soprattutto non sottovalutate il Télégraphe, ripensando ai miei wattaggi ho erogato troppo lì, alla fine del Galibier ve ne accorgerete. In cima, una vista fantastica fino al Monte Bianco. Affollato di moto, tra l'altro.
Vorige week gedaan, wat mij betreft mooier dan bv de Stelvio. De weg naar de top is een stuk onvoorspelbaarder en als het helder, goed weer is heb je werkelijk fantastisch uitzicht over de vallei. Ik vertrok erg vroeg op de ochtend, maar al vroeg rijdt er op de Télégraphe al flink wat verkeer helaas. Onderschat vooral de Télégraphe niet, als ik mijn wattages terugkeek heb ik daar te veel geleverd, aan het einde van de Galibier ga je dat merken. Op de top een fantastisch uitzicht tot aan de Mont Blanc. Wel drukbezocht met o.a. motoren.
Salita ieri mattina perché la parte finale della salita era riservata ai ciclisti (da Plan Lachat), tempo perfetto. Molto traffico nel Télégraphe, ma credo sia dovuto ai molti ciclisti che quel giorno sono saliti a Valloire. Se vi sentite troppo motivati, cercate di contenervi e aspettate gli ultimi 8 chilometri, non vorrete bruciarvi prima! Dalla vetta e durante la salita (dopo Valloire) si gode di una splendida vista. La giacca a vento è obbligatoria per la discesa, anche in pieno agosto, e non dimenticate che dopo Valloire non c'è acqua.
Grimpé hier matin car la fin de la montée était réservée aux cyclistes (à partir de Plan Lachat), météo parfaite. Beaucoup de traffic dans le Télégraphe mais je pense que cela est due aux nombreux cyclistes qui montaient à Valloire en voiture ce jour là. Si vous avez un trop plein de motivation alors essayez de vous contenir et attendez les 8 derniers kilomètres, il ne faut pas se cramer avant! Superbe vue au sommet mais également pendant la montée (après Valloire). Coupe vent obligatoire pour la descente même en plein mois d'Août et attention il n'y a plus d'eau après Valloire.
Salita epica che parte da St-Michel-de-Maurienne, il Col du Telegraphe è solo il riscaldamento. Strada abbastanza trafficata... solo poche auto e moto che non hanno rispettato il codice di condivisione della strada.
Tutto è già stato detto da altri ;-)
Epic climb starting from St-Michel-de-Maurienne, Col du Telegraphe is just the warm up. Fairly busy road... only a few cars and bikes that didn't respect the code to share the road.
all has been said already by others ;-)
Questa è una salita da fare assolutamente! Non troverai pendenze estreme, la sfida è nella continuità, soprattutto se non è l'unica salita della giornata. Il Telegraphe non va sottovalutato, così come il tratto in uscita da Valloire. Negli ultimi 8 km ho preso prima pioggia e poi, per i 3 km finali, quasi un tifone di pioggia e vento fortissimo. Poi di colpo ha smesso e sul versante Lautaret ho ammirato gli arcobaleni più belli che abbia mai visto.
Consiglio: se potete, partite solo con previsioni meteo perfette, in alto puoʻ fare freddo...e anche molto peggio.
Salita assolutamente dura, se c'è molto vento è una vera sofferenza. L'ho percorsa durante la Marmotte 2024 e scendere con la pioggia e il freddo non è affatto divertente, anche se si indossano lo scaldamuscolo e le protezioni per le braccia. Durante un evento è divertente, ma percorrerla da soli con la pioggia è davvero insopportabile.
Absoluut zware klim, als er veel wind staat is het echt een pijndoener. Deed hem tijdens de Marmotte van 2024 en met regen en kou dalen is echt niet leuk, ookal heb je je bodywarmer en armstukken aan. Tijdens een event is hij leuk, maar alleen met regen oprijden is echt niet te harden.
Uhhhhgggg l'ho fatto come parte della La Marmotte. L'ultima parte è stata molto dura a causa delle condizioni meteorologiche avverse.... tuono, forte pioggia e forte vento
Uhhhhgggg did it as part of La Marmotte. Last part very tough due to severe weather conditions....thunder, heavy rain and strong wind
29.06.2024
L'ho fatto come parte de L'Etap du Tour de France 2022. Prima salita della giornata. Una salita molto bella e costante con una vista e un paesaggio incomparabili.
Have done it as part of the L'Etap du Tour de France 2022. First climb of the day. Very nice, steady climb with increadible top view and scenery.
Una salita con diverse facce: attraverso la foresta sul Télégraphe, dopo Valloire attraverso le verdi colline lungo il fiume e dopo il ponte i tornanti nel paesaggio montano più aspro. E in cima alla neve.
Non so se sono stato più contento dei chilometri in salita o di quelli in discesa, così freddi (a metà giugno).
Een klim met meerdere gezichten: door het bos op de Télégraphe, na Valloire door de groene heuvels langs de rivier en na de brug de haarspeldbochten in het ruigere berglandschap. En bovenop de sneeuw.
Ik weet niet of ik blijer was met de kilometers die eraf gingen in de beklimming of die in de afdaling, zo koud (midden juni).
Ho percorso l'itinerario attraverso il Telegraph, ed è stato maestoso e bello per tutto il tragitto, con un fondo stradale decente e pendenze costanti che mi hanno permesso di prendere un ritmo (lento) e di gustarmi i panorami intorno a me. La discesa tra il Telegraph e i piedi del Galibier vero e proprio è stata una buona occasione per riposare le gambe e riprendere fiato, prima della lunga e costante corsa verso la vetta. Sorprendentemente non disturbato dall'altitudine, l'arrivo in cima è stato una gioia e la vista è stata spettacolare. È come fissare l'eternità, e l'eternità sono le montagne. Semplicemente magnifico.
I rode the route from St-Michel-de-Maurienne via the Telegraph, and it was majestic and beautiful all the way, with a decent road surface and consistent gradients that enabled me to get into a (slow) rhythm and gulp in the vistas around me. The descent between the Telegraph and the foot of the Galibier proper was a good chance to rest the legs and get my breath back, before the long, steady ride to the summit. Surprisingly untroubled by the altitude, arriving at the top was a joy, and the view was soul stirringly spectacular. It's like staring into eternity with eternity being mountains. Simply magnificent.
Salita molto dura in due parti. È molto bella.
Verry hard climb in two parts. It is verry beautifull.
Ancora una volta la top 10 delle cose da fare.
Dovete averlo fatto. Ha scelto il versante più popolare, che è anche il più difficile e il più lungo.
È fattibile fino a Valloire.
Dopo di che diventa molto più piccante.
Dopo Plan Lachat è lavoro, lavoro e ancora lavoro, ma si prova una sensazione di soddisfazione quando si è completato l'ultimo ripidissimo km. Non entrate nel tunnel, ma girate a sinistra prima del tunnel!
Wederom top 10 bucketlist.
Deze moet je gedaan hebben. Gekozen voor de meest populaire zijde die tevens ook de moeilijkste en langste is.
Tot aan Valloire goed te doen.
Daarna wordt het een stuk pittiger.
Na Plan Lachat is het werken, werken en nog eens werken, maar je krijgt wel een voldaan gevoel als je de laatste zeer steile km achter de rug hebt. Niet de tunnel inrijden, maar afslag links opgaan voor de tunnel!
Un sogno che si è avverato ma che ha fatto anche molto male. È una salita davvero bella e grandiosa solo che per la sua lunghezza è anche super dura. La prima parte sul télégraphe non è male ma non andate troppo veloci perché dopo una breve discesa verso valloire fa davvero male. E dagli ultimi 8 km in poi c'è solo una cosa da fare: rimanere dritti e non morire. Questa parte, con cime fino a 14％, è davvero micidiale ma il panorama la compensa.
Een droom die werkelijkheid werd, maar ook verschrikkelijk veel deed. Het is echt een heel mooie klim echt geweldig alleen door de lengte ook super zwaar. Het eerst deel op de télégraphe valt het mee maar ga daar vooral niet te snel want na een korte afdaling naar valloire doet het echt pijn. En vanaf de laatste 8km telt er nog maar 1 ding recht blijven en niet doodvallen dit stuk met pieken tot 14％ is echt moordend zwaar maar door de uitzichten word dat weet goed gemaakt
L'indice di difficoltà qui è molto alto a causa della lunghezza (con il Telegraphe come antipasto).
In effetti, si tratta di un passaggio che va affrontato (anche se si è abituati alle montagne) con rispetto. Personalmente, è l'unico in cui non mi divertirei a cercare di battere il tempo. Basta trovare il ritmo per arrivare in cima.
Per la cronaca, la prima volta che l'ho scalata era il 15 agosto, e molti turisti non allenati si misuravano con essa, e più volte ho visto l'ambulanza andare a prendere i ciclisti bloccati!
È comunque un passaggio da fare nella vita
L'indice de difficulté ici est très élevé à cause de la longueur (avec le Télégraphe en amuse-bouche).
En fait c'est juste un col qu'il faut prendre (même en étant un habitué de la montagne) avec respect. Personnellement le seul sur lequel je ne m'amuserais pas à vouloir attaquer le chrono. Juste trouver le rythme pour arriver en haut.
Pour l'anecdote la première fois que je l'ai monté, c'était un 15 août, beaucoup de touristes peu entraînés s'y mesuraient, en j'ai vu plusieurs fois l'ambulance aller chercher des cyclos en perdition!!!
Ca reste un col à faire dans sa vie
Che passo duro .... La fine è terribile, niente ombra e rocce ovunque... Una temperatura rovente nel giugno del 23 durante la Marmotte.
Qu’il est dur ce col …. La fin est terrible, pas d’ombres et des cailloux partout… Une température caniculaire en Juin 23 lors de la Marmotte
Una salita davvero al top. L'ho percorsa nel luglio 2023. Ho percorso la nota Marmotte da solo e questa era la seconda salita dopo il Glandon e prima dell'Alpe d'Huez. Ho pensato che fosse una salita brillante e vorrei sicuramente percorrerla di nuovo senza avere prima il Glandon nelle gambe. Gli ultimi 8 chilometri sono stati duri, ma con uno scenario bellissimo e una grande esperienza. Un colle che devi aver fatto.
Echt een top klim. Ik reed hem op in juli 2023. Ik reed de welbekende Marmotte in mijn eentje en dit was de 2e klim na de Glandon en nog voor de Alpe d'Huez. Ik vond het een schitterende klim en wil deze zeker nog een keer opfietsen zonder eerst de Glandon in mijn benen te hebben.
Eerste deel tot de top van de Télégraphe was oké, niet bijzonder mooi wel al best pittig. na de top even afdalen tot Valloire (leuk dorp trouwens). Wil je nog een mooi shirt van de Galibier zou ik deze hier kopen.
Daarna werd de klim mooi en eigenlijk steeds mooier (ook zwaarder). Ongeveer 8km voor de top nog even bidons gevuld bij het laatste restaurant en mijn hoofd en kleren goed nat gemaakt, want wat was het heet 35°c.....
Laatste 8 kilometers waren zwaar, maar een prachtige omgeving en een geweldige ervaring. Onderweg zijn er nog wat beekjes waar je je hoofd nat kan maken om een beetje koel te blijven.
Een col die je gedaan moet hebben.
Lampjes voor ee afdaling zijn aan te raden.
L'iconico Galibier ha tutto per rafforzare il suo status leggendario:
Il dilemma di quale modalità di risparmio utilizzare per salire il non sottovalutato Col du Télégraph.
I primi 10 km da Valloire costeggiano il fiume su una strada abbastanza dritta che visivamente sembra piatta ma non lo è affatto.
Dopo aver superato il fiume a Plan Lachat, la strada continua a salire ripidamente attraverso tornanti tra pareti di roccia nuda in un ambiente silenziosamente innevato. La neve cresce lungo l'ampia strada in pareti alte un metro. Purtroppo mi sono fermato all'ingresso della galleria ( 2556 m. ) perché nell'ultimo chilometro una valanga di neve ha attraversato la strada per un lungo tratto. Tutto il lavoro di pulizia dei giorni precedenti era stato vanificato. Recinzioni metalliche chiudevano l'ultimo tratto verso la vetta.
Questi sono i rischi'se si vuole salire all'inizio della stagione ciclistica (7/06/2023), quando il passo è appena stato aperto (dal +- 01/06). Attraverso la galleria (normalmente non accessibile ai ciclisti), la vetta era accessibile dal lato sud.
Monumento turistico obbligatorio con aperitivo! Storia! Neve ! Altitudine ! Paesaggio! Il freddo! Vento !...........
Ed è anche in salita!!!!!!!!!!!!!!!
De iconische Galibier heeft alles mee om zijn legendarische status kracht bij te zetten :
Het dilemma in welke spaarmodus je als fietser de niet te onderschatten Col du Télégraph moet opfietsen.
Zijn eerste 10 km. vanuit Valloire langs de rivier op vrij rechte weg die visueel vlak lijkt maar het helemaal NIET is.
Het vervolg na het over draaien van de rivier in Plan Lachat waar het steil festival verdergaat via haarspeldbochten tussen de kale rotswanden in een stilaan besneeuwd decor . Sneeuw die bezijden de brede weg groeit tot metershoge muren. Het stopte voor mij spijtig genoeg aan de tunnelingang ( 2556m. ) want in de laatste kilometer was over een grote afstand een sneeuwlawine dwars over de weg gerold. Alle veegwerk van de dagen ervoor was teniet gedaan. Metalen hekken sloten het laatste stukje naar de top af .
Dit zijn de risico's als je vroeg op het fietsseizoen (7/06/2023), als de pas net open is (vanaf +- 01/06) naar boven wil klimmen. Door de tunnel (normaal niet voor fietsers) was via de zuidkant de top wel bereikbaar.
Verplicht Tourmonument met Voorgerecht ! Geschiedenis ! Sneeuw ! Hoogte ! Decor ! Koude ! Wind !...........
En het gaat ook nog stevig bergop!!!!!!!!!!!!!!!
La mia scalata del Col du Galibier è stata un'esperienza incredibile. Il paesaggio mozzafiato e la sensazione di spingersi al limite mentre si scalano i suoi ripidi pendii lo rendono una sfida indimenticabile per qualsiasi ciclista. È un vero gioiello delle Alpi francesi e consiglio vivamente a tutti gli appassionati di ciclismo di conquistarlo almeno una volta nella vita.
Mon ascension du Col du Galibier a été une expérience incroyable. Les paysages à couper le souffle et la sensation de dépassement de soi en grimpant ses pentes raides en font un défi inoubliable pour tout cycliste. C'est un véritable joyau des Alpes françaises, et je recommande vivement à tous les passionnés de vélo de le conquérir au moins une fois dans leur vie.
Abbiamo pedalato sul Galibier il 13.7.22, il giorno dell'undicesima tappa del Tour de France, che portava proprio sul Galibier al Col du Granon. È stato possibile pedalare senza ostacoli prima del Tourtros con innumerevoli altri ciclisti e appassionati di ciclismo e un'atmosfera già grande lungo il percorso. Dopo la vittoria in vetta, i corridori sono stati attesi e acclamati. Un'esperienza indimenticabile😃
Wir sind den Galibier am 13.7.22 am Tag der 11. Tour de France Etappe, welche eben über den Galibier auf den Col du Granon geführt hat, abgefahren. Ein Befahren war vor dem Tourtros mit unzählig anderen Radfahrern und Radfans und bereits toller Stimmung an der Strecke, ungehindert möglich. Nach dem Gipfelsieg wurden die Rennfahrer erwartet und angefeuert. Ein unvergessliches Erlebnis😃
Con un gruppo di amici, abbiamo percorso il Galibier (e il Telegraphe) la scorsa settimana. Da est siamo entrati a Saint Michel e a sinistra, dietro l'angolo, è iniziato tutto.
Sotto il binario della ferrovia si vede la strada che sale. Ancora al centro del villaggio. I primi 12 km salgono attraverso la foresta e su una strada abbastanza trafficata. Questa non è la parte migliore della salita ed è il Telegraphe.
Arrivati in cima al Telegraphe, tutti scattano foto e riempiono le borracce. Pochi chilometri in discesa e si arriva a Valloire. È qui che è iniziata la sensazione di Wow per me. Uscendo da Valloire si vedono le alte cime delle montagne di fronte a noi. Ogni chilometro diventa più freddo e il vento aumenta. Siamo a 2/3 della salita, quando iniziano gli ultimi 10 chilometri più duri. In effetti, come descritto in precedenza, vi state lentamente svuotando. Ma quanto è bello qui. Abbiamo pedalato di venerdì e siamo stati fortunati perché c'era relativamente poco traffico. I momenti di silenzio totale erano deliziosi. Finché non è spuntata un'altra moto 😬. La ricompensa in cima è una vista mozzafiato. Se volete bere qualcosa, dovete scendere di 1 km verso sud o tornare indietro di 10 km verso nord. Quindi portate con voi cibo e bevande in abbondanza. E anche una buona giacca, perché in cima fa freddo. Buon divertimento! 😃
Met een groep vrienden hebben we de Galibier (en Telegraphe) vorige week gefietst. Vanuit het Oosten reden we Saint Michel binnen en links de hoek om begon het.
Onder het spoor zie je de weg omhoog gaan. Nog midden in het dorp. De eerste 12 km gaan door het bos en over een vrij drukke weg omhoog. Dit is niet het mooiste stuk van de beklimming en is de Telegraphe.
Boven op de Telegraphe aangekomen maakt iedereen z’n foto’s en vult de bidons. Een paar kilometer dalen en je komt aan in Valloire. Hier begon voor mij het Wow gevoel. Wanneer je Valloire verlaat zie je de hoge bergtoppen voor je. Elke kilometer wordt het kouder en neemt de wind toe. We zijn op 2/3 van de klim wanneer de laatste 10 zware kilometers beginnen. Je wordt inderdaad, zoals eerder beschreven, langzaam leeggezogen. Maar oh wat is het hier mooi. We fietsten op een vrijdag en hadden geluk dat er relatief weinig verkeer was. De momenten van totale stilte waren heerlijk. Tot er weer een motor opdook 😬. De beloning boven is een schitterend uitzicht. Wil je wat drinken dan moet je of 1 km afdalen richting het zuiden of 10 km terug richting het noorden. Neem dus voldoende eten en drinken mee. En ook een goed jasje want het is boven koud. Geniet! 😃
Salito pochi giorni dopo il passaggio del Tour de France. Traffico molto intenso, soprattutto moto che a volte fanno cose pericolose. In genere le auto lasciano spazio sufficiente quando si sorpassa. Sul telegrafo c'è ancora un po' d'ombra e si può recuperare nella discesa verso Valloire. In seguito, si tratta di un lavoro duro e divertente allo stesso tempo. Pochi luoghi ombreggiati e parti meno ripide, ma grandi panorami ovunque.
Beklimming gedaan enkele dagen na de passage van de ronde van Frankrijk. Zeer druk verkeer, vooral motoren die al eens durven gevaarlijk doen. Auto's geven je meestal voldoende ruimte bij het inhalen. Op de telegraphe heb je nog redelijk wat schaduw en je kan recupereren in de afdaling naar valloire. Nadien is het afzien en genieten tegelijk. Heel weinig schaduwplekken en minder steile stukken maar overal prachtige uitzichten.
scalato ieri per la prima volta.
In solitaria, partendo da Briancon, salita facile fino al Lautaret punto in cui inizia la salita per il Galibier (versante sud).
Salita pedalabile per i primi km poi le pendenze si fanno più dure ma il paesaggio ti aiuta ad arrivare su...
ultimo km davvero tosto ma sei arrivato.
Dopo le foto di rito e dopo aver mangiato qualcosa sono sceso fino a Valloire, località turistica carina.
Ho girato la bici e ho iniziato a risalire i 18km che mi separavano dalla vetta.
Le pendenze più dure si trovano dopo il rifugio/bar quando, dopo un tornante a dx, la strada si impenna.
A quel punto con gambe al massimo del lavoro ecco che entra in campo la testa.
Piano piano si sale e se poi si ha la fortuna, come me, di salire in compagnia di qualche sconosciuto con cui condividere emozioni, è ancora più bello.
L'ultimo km è vero, è il più duro ma la soddisfazione è talmente grande che le gambe girano a mille.
Ci siamo, Galibier domato anche dal versante nord
Panorama meraviglioso, soddisfazione a livelli massimi
Fatto in occasione della Trilogia della Maurienne questo sabato, un passaggio che desideravo fare, avendolo passato in macchina da bambino con i miei genitori quando andavamo alle gare di canoa-kayak di mio padre (mio padre era uno dei migliori canoisti europei in tandem).
Abbiamo attraversato la Maurienne con il gruppo e poi ci siamo fermati a St Michel per la partenza e dai piedi era tutto finito, qui ho sofferto perché temo le partenze a freddo. Ma ho trovato subito le ruote di Sjoerde, il corridore olandese che si stava giocando la vittoria assoluta e ci siamo aiutati a vicenda con il primo corridore handisport della classifica generale, per passare il Télégraphe, il finale con il vento e la superficie leggermente peggiore è orribile, soprattutto perché ero a metà gara;Ho avuto un guasto al cambio (ho rotto la piccola parte che tiene l'alloggiamento del deragliatore sul telaio), quindi sulla 30 è difficile perché non si può tenere molto.
Poi si scende a Valloire, dove si passa davanti all'azienda di Jean Baptiste Grange, campione del mondo 2009 e medaglia olimpica di slalom. Poi inizia il cantiere, il lungo e mitico passo del Galibier, dove vengono in mente tante immagini del Tour. Herrera nell'84 o Lemond che muore nel '92, abbandonato anche dai velocisti, oppure il 1998 e il numero di Pantani sotto la neve.
In salita, faccio un'andatura ragionevole conoscendo la durezza del passo, soprattutto aspetto un concorrente con cui ho fatto la discesa e per il quale ho lo stesso livello, così saliamo un po' insieme, poi raggiungo il mio gruppo dal Télégraphe. Percorriamo insieme 2 km e incontriamo Romain Bardet nel reco. Ma qui tutto si complica. Quando sono arrivato a 8 km dalla vetta, non riuscivo a respirare normalmente, penso che sia l'altitudine essendo dell'Alvernia, i nostri passi sono al massimo a 1500.
Alla fine no, sarò più avanti, è un attacco di allergia al polline, perderò più di 40 posizioni in 5 km non riuscendo a forzare, rimango bloccato a 8-10 km/h mentre in forma vado a 13-14 negli 8％. Quindi ci accontentiamo e riusciamo ad arrivare in cima a 2h19. La vetta è semplicemente magica con la vista intorno e questo tunnel di altri tempi. E questi simpaticissimi motociclisti con cui ho discusso di belle macchine. Unico punto nero, gli idioti con i motori che pensano di essere piloti con le loro auto, ovviamente le regole di gara, pochi le conoscono.
Fait à l'occasion de la Trilogie de Maurienne ce samedi, col que je voulais faire, l'ayant passé en voiture enfant avec mes parents quand nous allions sur les courses de canoé-kayak du père (mon père était un des meilleurs européens en canoé biplace).
Nous avons cheminé à travers la Maurienne avec le peloton puis arrêt à St Michel pour le départ et dès le pied ça embraye, ici j'ai souffert car je crains les départs à froid. Mais j'ai vite trouvé les roues de Sjoerde la coureuse néerlandaise qui jouée la victoire générale et nous nous sommes entraidés avec le premier handisport du classement général, pour passer le Télégraphe, la fin avec le vent et le revêtement un peu moins bon est horrible, d'autant que j'étais en panne de braquet (j'ai cassé la petite pièce qui tient la gaine de dérailleur arr au niveau du cadre) donc sur le 30 c'est dur car tu peux peu en gardé.
Ensuite descente jusqu'à Valloire, où on passe devant l'entreprise de Jean Baptiste Grange champion du monde 2009 et médaillé olympique de slalom. Puis débute le chantier, ce long et mythique col du Galibier où tant d'image du Tour me viennent. Herrera en 84 ou Lemond agonisant en 92 lâché même par les sprinteurs ou encore 1998 et le numéro de Pantani sous la neige.
Dans la montée, je prends un rythme raisonnable connaissant la dureté du col, surtout j'attends une concurrente avec qui j'ai fais la descente et duquel j'ai le même niveau, donc on grimpe ensemble un peu, puis je récupère mon groupe du Télégraphe. on va faire 2 km ensemble et croisé Romain Bardet en reco. Mais ici tout se complique. Arrivé à 8 km du sommet impossible de respirer normalement, je pense que c'est l'altitude étant auvergnat, nos cols sont à 1500 maxi.
Au final non je le serais plus tard, c'est une crise d'allergie au pollen, je vais perdre plus de 40 places en 5 km ne pouvant pas forcer, je reste bloqué à 8-10 km/h alors qu'en forme je passe à 13-14 dans les 8％. Donc ici on va faire avec et géré pour arriver en haut 2h19 là haut. Le sommet est juste magique avec la vue autour et ce tunnel d'un autre âge. Et ces motards bien sympa avec qui j'ai discuté belles mécaniques. Seul point noir, les crétins à moteurs qui se prennent pour des pilotes avec leur voitures, visiblement les réglos courses, peu de monde les connaît.
Una col da non perdere! La combinazione Télégraphe + Galibier vi prosciugherà lentamente. È un lungo preludio al gran finale che parte dal rifugio Plan Lachat. Se si guarda lassù a destra, si riceve un grosso colpo mentale. Non guardare è forse meglio, ma poi si perde una vista indubbiamente fantastica. Dovrei ancora andarci? Ci si chiede. Come ciclisti in miniatura si vedono in alto, in lontananza, tutti che si affannano verso la cima, ..... 8 km!
Questo è il Galibier in versione integrale. Per me personalmente questo è uno dei colli più difficili. La ricompensa in cima è davvero mozzafiato! Anche la discesa è mozzafiato.
Een niet te missen col ! De combinatie Télégraphe + Galibier zuigt je inderdaad langzaam leeg. Het is één langgerekt voorspel op weg naar DE grote finale die begint van aan de hut Plan Lachat. Als je daar rechts naar boven kijkt krijg je een flinke mentale dreun. Niet kijken is misschien beter maar dan mis je een weliswaar fantastisch zicht. "Moet ik daar nog naartoe" ? Vraag je jezelf af.
Als miniatuur fietsertjes zie je hoog in de verte iedereen zwoegen naar de top, ..
8 km en nergens nog een recuperatiemoment !!
Dit is de Galibier ten voeten uit. Voor mij persoonlijk één vd zwaarste cols. De beloning boven is effectief adembenemend ! De afdaling trouwens ook.
Tip: het eerste stuk na Valloire gaat nog. Eet en drink nog wat en ... spaar jezelf !! Je zal nog veel krachten nodig hebben.
La doppia salita Telegraph/Galibier è un must per gli scalatori: storia del ciclismo e panorami meravigliosi si fondono per creare un'esperienza unica. E dura.
Consiglio di portarsi anche vestiti pesanti, perchè in cima può fare parecchio freddo anche in piena estate.
Cheers
Ho sentimenti contrastanti riguardo a questa salita. Da Valloire, questa è sicuramente una salita a 5 stelle, ma il Télegraphe che si deve inevitabilmente prendere, non vale certo 2.
È sicuramente dura, ma poiché lo sforzo è interrotto dalla piccola discesa dopo il Télégraphe, la trovo meno difficile di alcune salite con meno punti di salita.
Certo, se hai già nelle gambe un Glandon o una Croix de Fer per percorrere un anello (o una Marmotte), allora comincia a pesarti.
Toch een beetje mixed feelings bij deze klim. Vanaf Valloire is dit zeker een 5 sterren klim, maar die Télegraphe die je er onvermijdelijk bij moet pakken, is er met moeite 2 waard.
Hij is absoluut zwaar, maar doordat de inspanning gebroken wordt door de kleine afdaling na de Télégraphe, vind ik hem toch minder lastig dan sommige beklimmingen met minder klimpunten.
Als je natuurlijk al een Glandon of Croix de Fer in de benen hebt om een lus (of een Marmotte) te rijden, dan begint het wel te wegen natuurlijk.
Sicuramente vale la pena andarci. Salita in 2 tappe. Prima si sale sul Télègraphe, questo è un buon riscaldamento per il vero lavoro duro fino alla cima del Galibier! A Valloire si può fare una pausa e bere qualcosa. Lasciando Valloire si è subito confrontati con l'arrampicata. Falso piatto, lungo e continuamente ascendente. Fino al piano L'achat si può pedalare bene sulla cadenza. Appena si attraversa il ponticello, si gira a destra e si sale. Come si arriva lassù? Miracolosamente, è andato da solo. Trovare il proprio ritmo e andare mentre si godono i bei panorami. Solo l'ultima salita prima del tunnel a sinistra verso la cima è un po' massacrante. Ma una volta in cima, ti senti come un re. Viste magnifiche. Occupato in cima però!
Altamente raccomandato.
Zeer zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Klim in 2 etappes. Eerst klim je de Télègraphe omhoog, dit is een goede opwarmer voor het echte zware werk naar de top van de Galibier! In Valloire kun je even bijkomen en wat drinken. Valloire uitfietsend krijg je al direct met klimwerk te maken. Vals plat, lang en continu oplopend. Tot aan Plan L'achat kun je op cadens goed fietsen. Direct dat je daar over het Bruggetje naar rechts omhoog draait, kijk je tegen een muur op. Hoe kom je daar naar boven? Wonderbaarlijk ging het vanzelf. Je ritme vinden en gaan onderweg genietend van het prachtige uitzicht. Enkel de laatste klim voor de tunnel linksaf naar boven is nog even killing. Maar eenmaal boven op de top voel je je een koning te rijk. Prachtige vergezichten. Wel druk op de top!
Een echte aanrader dus.
Con il Télégraphe come aperitivo e dopo un breve pit stop a Valloire, siamo partiti per il Galibier. Questa salita ha davvero tutto: bei paesaggi, qualche momento di riposo e ripidi chilometri finali. Il calcio una volta raggiunta la cima è difficile da descrivere. Un must assoluto per il mountain biker!
Met de Télégraphe als aperitief en na een korte pitstop in Valloire de Galibier aangevat. Deze klim heeft werkelijk alles, prachtige decor, enkele rustmomenten en steile slotkilometers. De kick eens je de top haalt is moeilijk te omschrijven. Een absolute must voor de bergfietser!
La prima parte del Telegraphe è dura ma non spettacolare. È quasi tutto attraverso la foresta e non c'è nemmeno una bella vista in cima. A Valloire diventa molto affollato, ma poi arriva la salita al Galibier. E il paesaggio è semplicemente fantastico!
Der erste Teil auf den Telegraphe ist hart aber unspektakulär. Es geht fast nur durch den Wald und auch oben bekommt man keinen schönen Ausblick. In Valloire wird es dann sehr voll aber dann kommt der Anstieg zum Galibier. Und das ist auch landschaftlich einfach nur spitze!!
Salita molto dura ma meravigliosamente emozionante per arrivare al traguardo. Fino al telegrafo e al villaggio di Valloire sono ok e piacevoli, ma dopo diventa molto più difficile con 10％ di pendenza nella norma. I tornanti finali fanno male alle gambe, ma continua a spingere e la fine è in vista. Fai attenzione al traffico perché ci sono molte auto e moto che salgono sulla montagna nello stesso momento.
Very tough climb but wonderfully thrilling to get to the finish. Up to the telegraphe and the village of Valloire are ok and enjoyable but it gets much harder afterwards with 10％ gradient the norm. The final hairpin bends make the legs hurt but keep pushing and the end is in sight. Be careful of traffic as there are lots of cars and motorcycles climbing the mountain at the same time.
Ho fatto questa salita nell'estate del 2021 come parte della Marmotte. Era una calda giornata estiva con molto traffico. Davvero un sacco di traffico; auto costose, motociclette, ciclisti, e così via. È una bestia di salita, ma per il tuo riposo o non devi essere lì.
Il Telegraphe era molto fattibile, graduale e avevo un bel ritmo di pedalata. Subito dopo Valloire, c'è una parte irritante dove la salita è falsamente piatta, ma non si ha questa sensazione ottica. Da lì in poi, diventa dura, anche se abbastanza costante, non si ferma a 8-9％. Questo può farvi impazzire, specialmente quando potete vedere la cima ma avete ancora 3 chilometri da fare. Ho trovato difficile giudicare se sia stata l'aria sottile o semplicemente la lunghezza della salita a renderla più dura del previsto. Ma alla fine sono arrivato in cima, e poi ho dovuto fare la fila per una foto del cartello.
PS: il testo del sito non è corretto. Dopo Valloire, si incontrano 2 punti di ristoro se avete bisogno di un rinfresco. All'inizio del Telegraphe c'è anche una toilette pubblica con un rubinetto. A Valloire c'è una fontana d'acqua al centro del villaggio.
In de zomer van 2021 deze klim gedaan als onderdeel van de Marmotte. Het was een warme zomerdag met veel verkeer. Echt heel veel verkeer; dure auto's, motoren, wielrenners, noem het maar op. Het is een beest van een beklimming, maar voor je rust of je er niet te zijn.
De Telegraphe was heel goed te doen, geleidelijk en kon er een mooi fietstempo krijgen. Vlak na Valloire heb je een irritant stuk waar het vals plat omhoog gaat, maar je dit optische gevoel niet hebt. Vanaf daarna wordt het pittig, hoewel redelijk constant, houdt het maar niet op met 8-9％. Op een gegeven moment kan je daar wel gek van worden, zeker wanneer je op gegeven moment de top kan zien maar nog 3 kilometer moet. Ik vond het moeilijk oordelen of het de ijle lucht was, of gewoon de klim i.c.m. de lengte dat het pittiger was dan verwacht. Maar uiteindelijk boven gekomen, om daarna in de rij te staan voor een foto van het bordje.
PS: de tekst van de site klopt niet. Na Valloire kom je nog 2 horeca aangelegenheden tegen mocht je ravitaillering nodig hebben. Aan het begin van de Telegraphe is tevens een openbare toilet met een kraan. In Valloire een waterfontein midden in het dorp.
Il Col du Galibier è un'esperienza poderosa che raccomanderei a chiunque. Preferibilmente nella variante classica da Saint-Michel-de-Maurienne attraverso il Col du Télégraphe. La salita è davvero un'esperienza fantastica che è meglio descritta in tre fasi. La prima parte è la salita del Télégraphe. I primi chilometri sono stati un po' duri per me, perché 7/8％ sembra difficile quando sai che hai più di 30 chilometri da fare. Cerca di prendere rapidamente un ritmo costante e non distrarti troppo quando vieni sorpassato. Orde di persone fanno questa salita, compresi i buoni corridori. La seconda parte segue dopo il Télégraphe con una discesa verso Valloire. Qui potete prendere un caffè e riempire le vostre bottiglie d'acqua. Dopo Valloire, la scalata ricomincia presto. Negli ultimi 12 chilometri della salita le percentuali salgono ancora, con gli ultimi 8 chilometri che non scendono sotto l'8％. Va sopra, e parecchio, e a volte per molto tempo. Questi sono i chilometri in cui ho iniziato a raccogliere le persone che mi avevano superato sul Télégraphe. Quegli ultimi otto chilometri devi continuare a martellare stupidamente, inventare un trucco mentale per non impazzire nella testa. Arrivi automaticamente a quegli ultimi tre chilometri dove puoi vedere il passo proprio sopra di te. Quello è il momento in cui sai che è nel sacco. Altri 20 minuti con la vostra attrezzatura più piccola e potrete farvi fotografare con il famoso cartello del colle. Congratulazioni!
- L'ultima possibilità di fare il pieno d'acqua è Valloire
- Nota: non c'è un ristorante o un punto d'acqua in cima. Il Col du Lautaret o Valloire sono le prime possibilità. Portate con voi un bar, sarete in viaggio per un po' oggi.
- La discesa sul lato del Lautaret è fino a quel passo abbastanza brutta, con crepe e buche.
- Nella stagione estiva ci sono fotografi lungo la strada per scattare foto. Assicurati che i tuoi capelli siano ben fatti e che tu abbia il tuo casco migliore oggi. Un'istantanea del genere costa 15 euro, ma la userai sul tuo Strava per gli anni a venire. Con orgoglio. E giustamente.
De Col du Galibier is een machtige ervaring die ik een ieder zou willen aanbevelen. Bij voorkeur in de klassieke variant vanuit Saint-Michel-de-Maurienne via de Col du Télégraphe. De klim is echt een fantastische ervaring die zich het makkelijkste in drie fases laat beschrijven. Het eerste deel is de beklimming van de Télégraphe. De eerste kilometers vielen mij wat zwaar, omdat 7/8％ zwaar voelt als je weet dat je nog dik 30 kilometer moet. Probeer snel in een rustig ritme te komen en laat je niet teveel afleiden als je ingehaald wordt. Horden mensen doen deze klim, ook goede wedstrijdrijders. Het tweede deel volgt na de Télégraphe met een stuk afdaling richting Valloire. Hier kan je een koffie doen en je bidons vullen. Na Valloire wordt het klimmen al vrij snel weer ingezet. De laatste 12 kilometer van de klim gaan de percentages weer omhoog, waarbij het de laatste 8 kilometer niet meer onder de 8％ komt. Wel erboven, en vrij veel en soms lang ook. Dit waren de kilometers waar ík mensen op begon te rapen die mij op de Télégraphe voorbij gesneld waren. Die laatste 8 kilometer moet je een beetje dom doorstampen, een mentaal trucje verzinnen waardoor je in de kop niet gek wordt. Je komt vanzelf bij die laatste drie kilometer waar je de pas recht boven je kunt zien liggen. Dat is het moment dat je weet dat het in de pocket is. Nog 20 minuutjes stampen op je kleinste verzetje en je mag met het beroemde col-bord op de foto. Gefeliciteerd!
- de laatste mogelijkheid tot water vullen is Valloire
- let op: op de top is geen restaurant of waterpunt. Col du Lautaret of Valloire zijn de eerste mogelijkheden. Neem een reepje ofzo mee, je bent wel effies op pad vandaag.
- de afdaling aan de kant van de Lautaret is tot aan die pas vrij slecht, met scheuren en putten.
- in het zomerseizoen staan er fotografen langs de weg kiekjes te schieten. Zorg dat je haar goed zit en je vandaag je mooiste helm op hebt. Zo’n kiekje kost 15 euries maar die gebruik je nog jaren op je Strava. Met trots. En terecht.
Bella salita, fatta nel 1991 credo. La curva da qualche parte dopo metà strada è bella, la vista è spettacolare ma personalmente non è la migliore salita che ho fatto. La salita faceva parte del nostro viaggio in bicicletta da Ginevra a Nizza e ritorno.
Mooie klim, gedaan in 1991 volgens mij. Knikje ergens voorbij de helft is even lekker, uitzicht is spectaculair maar persoonlijk niet de mooiste klim die ik heb gedaan . De beklimming maakte onderdeel uit van onze fietstocht van Genève naar Nice en terug.
Una salita fantasticamente bella. La settimana scorsa, alla fine di luglio, ho pedalato in una giornata cristallina. Ho iniziato abbastanza presto e ho continuato dal basso verso l'alto in una sola volta, riposando le gambe dopo il Telegraphe e questo è abbastanza gradito :) Lasciare Valloire è stato un po' difficile, ma poi il panorama era così bello che bisognava goderselo. Faceva certamente male, ma ero in grado di rilassare le gambe per qualche metro ogni tanto. È una grande sensazione quando arrivi al tunnel e vedi cosa c'è davanti a te. In piedi, seduti, rastrellati e poi panorami magnifici, non una nuvola nel cielo. Ho messo una giacca per la discesa, ma sarebbe andata bene anche senza. A Valloire, la giacca è di nuovo in tasca. Il Galibier è un must!
Fantastisch mooie beklimming. Vorige week, eind juli op een kraakheldere dag gefietst. Redelijk vroeg gestart en van onder tot boven in 1 keer doorgetrokken, even de beentje rust na de Telegraphe en dat is best welkom :) Valloire uit even lastig, maar daarna fiets je zon schitterend panorama in dat je alleen maar kunt genieten. Pijn deed het zeker maar toch kon er af en toe even een paar metertjes de spanning van de benen. Machtig gevoel als je bij het tunneltje bent en ziet wat je nog moet. Staan, zitten, harken en daarna magnifieke uitzichten, geen wolkje aan de lucht. Wel jasje aangedaan voor afdaling maar had zonder ook gekund. In Valloire gelijk weer in de achterzak. De Galibier moet je eens gedaan hebben!
Come parte della marmotta una salita bella ma dura ... 1 ° parte telegraphe non è particolarmente bello e abbastanza occupato, ma dopo un po 'di discesa e il villaggio di Valloire il galibier inizia davvero e dopo il ponte (ultimi 8 km) è una salita particolarmente bella ma anche duro ... il giorno ho fatto questa salita era 30 gradi nella valle, ma in cima si guidava lungo le pareti di neve ... incredibile da sperimentare che su 1 dei passi più alti d'Europa
Als onderdeel van de marmotte een prachtige maar zware klim...1e deel telegraphe is niet bijzonder mooi en redelijk druk maar na een stukje dalen en het dorp Valloire begint de galibier pas echt en na het bruggetje ( laatste 8 km) is het een bijzonder mooie maar ook zware klim...op de dag dat ik deze beklimming deed was het 30 graden in het dal maar op de top reed je langs de sneeuwmuren...waanzinnig om dat mee te maken op 1 van de hoogste passen van Europa
Una di quelle salite che devi fare e basta. Panorami mozzafiato, lunga, ripida a tratti e semplicemente una leggenda della salita.
L'unico inconveniente è la quantità di traffico e quanto è occupato in cima. Molto poco spazio e perché è così popolare, solo un po 'occupato. Tutti sulla strada sono molto rispettosi, quindi nessun problema... solo un sacco sulla strada.
Anche la discesa dall'altra parte è fantastica.
One of those climbs you just have to do. Stunning views, long, steep in parts and just a legend of a climb.
The only drawback is the amount of traffic and how busy it is at the top. Very little room and because it's so popular, just a little bit busy. Everyone on the road is very respectful, so no issues there... just a lot on the road.
The descent on the other side is awesome as well.
Nell'estate del 1998, ho scalato il Calibier con mia moglie. Abbiamo pedalato da Ginevra attraverso le Alpi fino alla costa meridionale. La difficoltà di un col è principalmente nella nostra mente (e nell'invincibilità della gioventù). (e nell'invincibilità della gioventù) ora abbiamo 57 e 66 anni. Il Calibier non è stato difficile per noi, nonostante le nostre borse e i nostri bagagli. Mi ricordo che avevo un ciclista alla mia ruota e l'ho investito. Una volta in cima, mi sono girato per incitare mia moglie per gli ultimi chilometri. La cosa bella del Calibier è la piccola curva a metà strada. Questo è un buon obiettivo da cui concentrarsi sulla parte superiore. Recupera e vai. La difficoltà di una montagna è tra le orecchie, naturalmente, ma molto dipende dalla tua condizione mentale. Abbiamo pedalato tutti i colli abbastanza facilmente. Ho quasi trovato la mia Waterloo sul Ventoux. Quella torre lassù non si è avvicinata. Mangia e riposa bene, pedala leggero e non pesante, non avere fretta ma pedala al tuo ritmo e non pensare alla cima ma goditi la tua salita e continua a bere e porta con te delle gocce salate.
In de zomer van 1998 beklom ik samen met mijn vrouw de Calibier. We fietsten vanuit Geneve dwars door de Alpen naar de zuidkust. De zwaarte van een col zit hem vooral tussen de oren is onze ervaring. ( en in de onoverwinnelijkheid van de jeugd) we zijn nu 57 en 66. De Calibier vonden wij ondanks de fietstassen met bagage niet zwaar. Ik weet nog dat ik een wielrenner aan mijn wiel had en die er heb afgereden. Eenmaal boven ben ik omgedraaid om mijn vrouw de laatste kilometers aan te moedigen. Het mooie van de Calibier is het knikje halverwege. Dat is een mooi richtpunt om je vanaf daar te concentreren op de top. Even recupereren en gaan. De zwaarte van een berg zit hem tussen de oren dat is natuurlijk niet helemaal zo maar er hangt veel af van je mentale conditie. Wij fietsten alle cols redelijk gemakkelijk. Ik vond , bijna, mijn Waterloo op de Ventoux. Die toren daarboven kwam maar niet dichterbij. Eet en rust goed, fiets licht en niet zwaar laat je niet opjagen maar fiets je eigen tempo en denk niet aan de top maar geniet van je klim en blijf drinken en neem wat zoute dropjes mee.
Ho scalato il versante sud quattro o cinque volte attraverso i suoi vari accessi, ma ho scalato il versante Maurienne solo una volta, nel 2018, in tre ore piatte da Saint-Michel. Merita la sua reputazione. Ricordo di aver pensato, quando ho visto un cartello che indicava 3 km prima della cima del Col du Galibier, che il suddetto passo sembrava ancora dannatamente alto sopra di me! In effetti, gli ultimi chilometri non offrono alcuna tregua. Se hai avuto la cattiva idea di non risparmiarti sulla salita del Telegraphe, la paghi dopo: è così che ho raggiunto diversi ciclisti dopo Plan-Lachat che mi avevano abbandonato senza uno sguardo durante il passo del Telegraphe...
J'ai grimpé quatre ou cinq fois le versant sud par ses différents accès, mais je n'ai grimpé le versant Maurienne qu'une seule fois, en 2018, en trois heures tout rond à partir de Saint-Michel. Il mérite amplement sa réputation. Je me souviens avoir pensé, en voyant un panneau indiquant 3 km avant le sommet du col du Galibier, que ledit col paraissait encore sacrément haut au-dessus de moi ! De fait, les derniers kilomètres ne présentent pas de répit. Si on a eu la mauvaise idée de ne pas s'économiser dans la montée du Télégraphe, on le paie obligatoirement ensuite : c'est comme cela que j'ai rattrapé après Plan-Lachat plusieurs cyclistes qui m'avaient déposé sans un regard pendant le col du Télégraphe…
È successo qualche anno fa, ho scalato il Télégraphe a tutto gas e dopo Valloire ero bruciato.
Nel rettilineo dei Verney ho preso un gruppo che aveva almeno 10 anni più di me, a pochi passi dalla cima mi hanno superato uno ad uno, come la tua storia.
Se fai il Telegraphe fino in fondo, fai attenzione al resto.
Ah! ça met arrivé il y a quelques années, j'ai monté le Télégraphe plein gaz et après Valloire j'étais cramé.
Dans la ligne droite des Verneys j'ai pris un groupe qui avait au moins 10 ans de plus que moi, à quelques encablures du sommet ils m'ont passés un par un, comme ton récit.
Si tu fais le Télégraphe à bloc, attention à la suite.
Una scalata spietata!!!! l'inizio fino alla cima del Telegraphe è ben fatto. Una bella salita graduale e costante. Poi segue la bella discesa fino a Valloire dove si può fare rifornimento. Dopo di che, va dritto per un lungo periodo e ho trovato questa parte con un vento contrario molto caldo abbastanza duro. Poi la salita inizia davvero e il sugo è già abbastanza spremuto. Gli ultimi 10 km la ripidità è spietata e in parte dovuta al debito di ossigeno extra pesante. Una volta in cima, la vista sul Monte Bianco è grandiosa. Anche con il caldo di questa giornata una buona giacca era indispensabile soprattutto la discesa è ventosa e fredda.
Een genadeloze klim!!!! het begin tot aan de top van de Telegraphe is het goed te doen. Mooie geleidelijke regelmatige klim. Dan volgt de mooie afdaling naar Valloire waar je nog kunt bijtanken. Daarna loopt het een soort vals plat lang rechtdoor en ik vond dit stuk met een hele warme tegenwind best pittig. Daarna begint de klim pas echt en dan is de jus er al flink uitgeperst. De laatste 10km is het steil genadeloos en mede door de zuurstofschuld extra zwaar. Eenmaal boven met uitzicht op de Mont Blanc is grandioos. Zelfs met de hitte van deze dag was een goed jack onmisbaar vooral de afdaling is winderig en koud.
Complicato come dovrebbe essere, ma il sito sopravvaluta il livello di difficoltà: la discesa permette di recuperare dal passo Telegraph, è più come 2 passi di fila.
Compliqué comme il faut, après au niveau difficulté il est beaucoup trop surestimé par le site : la descente permet de se remettre du col du télégraphe, c'est plus 2 cols qui s'enchaînent.
Una delle salite più difficili che ho fatto, soprattutto partendo dalla valle. La discesa può essere pericolosa, soprattutto in caso di maltempo, perché in cima può fare molto freddo.
Une des ascensions les plus difficiles que j'ai faites, surtout en partant depuis la vallée. Descente pouvant être dangereuse surtout par mauvais temps car il peut y faire très froid au sommet
L'ultimo col francese! Ogni ciclista dovrebbe percorrere il Col du Galibier in questa direzione classica una volta nella vita!
Dé ultieme Franse col! Iedere wielrenner zou eens in zijn leven de Col du Galibier, via deze klassieke kant op moeten rijden!
Per me, una delle salite più difficili delle Alpi. Questo avviene soprattutto negli ultimi 10 chilometri dove, secondo i marcatori chilometrici, non si scende mai sotto il 9％. Dovrete anche percorrere questi chilometri con meno ossigeno nell'aria.
A parte la difficoltà, penso che sia anche una delle più belle delle Alpi. Si parte molto in basso nella valle della Maurienne, si sale sul Telegraphe, simile ai Vosgi, si scende un po' per pedalare in alta montagna. La vista in cima è davvero fantastica, da un lato si vede molto bene la strada da cui si proviene con il Monte Bianco sullo sfondo, e dall'altro lato si presenta il massiccio La Meije del Lautaret.
Voor mij een van de zwaarste klimmen in de Alpen. Dit zit hem vooral in de laatste 10 kilometer, waar het volgens de kilometerpaaltjes nergens onder de 9％ komt. Deze klimkilometers zul je ook nog is moeten afleggen met minder zuurstof in de lucht.
Naast de zwaarte vind ik het ook een van de mooiste van de Alpen. Je start heel laag in de Maurienne vallei, beklimt de Vogezen look-a-like Telegraphe, daalt een stukje af om het hooggebergte in te fietsen. Het uitzicht op de top is echt geweldig, aan de ene kant zie je de weg waar je vandaan komt heel mooi lopen met de Mont Blanc op de achtergrond, en aan de andere kant krijg je het La Meije massief van de Lautaret zijde gepresenteerd.
La vera salita di questo famoso passo inizia a Saint Michel de Maurienne ai piedi del Télégraphe e non si ritrae come alcuni fanno da Valloire.
Possibilità di parcheggiare l'auto nel parcheggio della stazione di ST Michel (il riscaldamento sarà molto limitato).
Partenza in direzione di Modane, poi il primo semaforo in centro città sulla destra, attraversando il ponte sull'Arc e la salita del Télégraphe inizia subito per 11,5 km.
Sulla carta, il Télégraphe sembra abbastanza difficile, ma sono stato sorpreso da una salita che è certamente ripida ma regolare e più facile di quanto sembri, si svolge per la maggior parte nella foresta tranne gli ultimi chilometri con una magnifica vista sulla valle a pochi passi dalla cima.
Col du Télégraphe 1570M area picnic, ristorante, e rubinetto dell'acqua potabile ai piedi del ristorante, 5km di discesa fino a Valloire che si attraversa su una pendenza modesta poi è l'attacco del Galibier per 17km, la pendenza che rimane corretta fino a Plan-Lachat diventerà poi più ripida, la vegetazione scompare, ( 8 pietre miliari 8 a 10％ ) in paesaggi di alta montagna.
Pendenza ripida, altitudine elevata, sole. In estate partire presto da ST Michel, per un cicloturista normalmente costituito ci vorranno 2h30 a 3h senza contare le fermate. In cima al Galibier Altitudine 2646M, per la foto al segno del passo alcuni giorni si dovrà essere paziente.
Trovo il profilo Climbfinder un po' leggero rispetto alla realtà, sia per il Telegraphe che per il Galibier.
Buona passeggiata e attenzione nella discesa.
La véritable ascension de ce col célèbre commence à Saint Michel de Maurienne au pied du Télégraphe et non pas escamotée comme certains le font au départ de Valloire.
Possibilité de garer la voiture sur le parking de la gare de ST Michel ( l'échauffement sera très limité ).
Départ direction Modane puis premier feu au centre ville à droite, passage du pont sur l’Arc et la montée du Télégraphe commence aussitôt pour 11,5km.
Sur le papier, le Télégraphe paraît bien difficile, mais j’ai été surpris par une ascension certes pentue mais régulière et plus facile qu’elle n’y parait, elle se déroule en grande partie dans la forêt à part les derniers kilomètres avec une magnifique vue plongeante sur la vallée à quelques encablures du sommet.
Col du Télégraphe 1570M coin pique-nique, restaurant, et robinet d'eau potable au pied du resto, 5km de descente jusqu'à Valloire que vous traversez dans une pente modeste puis c’est l’attaque du Galibier pour 17km, la pente qui reste correcte jusqu'à Plan-Lachat va ensuite s’accentuer, la végétation disparaît, ( 8 bornes 8 à 10％ ) dans des paysages de Haute montagne.
Pente raide, altitude élevée, Soleil. L’été partez de bonne heure de ST Michel, pour un cyclotouriste normalement constitué il faudra 2h30 à 3h sans compter les arrêts. Au sommet du Galibier Altitude 2646M, pour la photo au panneau du Col certains jours il faudra savoir patienter.
Je trouve le profil Climbfinder un peu léger par rapport à la réalité, aussi bien pour le Télégraphe que le Galibier.
Bonne balade et soyez prudent dans la descente.
le altezze sottili lo rendono difficile per molti ciclisti, rimane un Col duro se si include il Telegraph/Lautaret
de ijle hoogtes maken het zwaar voor menig fietser, blijft een zware Col als je de Telegraph/Lautaret erbij hebt genomen
La salita del Galibier è una salita con diverse facce. Tradizionalmente la prima salita della Marmotte dove cadono le prime vittime a cominciare dal Télegraphe che è una bella salita attraverso i boschi con una serie di tornanti. Non essere tentato di andare troppo veloce perché c'è ancora un po' di arrampicata da fare. Una volta in cima, c'è una breve e facile discesa verso Valloire.
Lasciando Valloire il sentiero inizia con un brutto tratto nella valle senza troppe curve, che non sembra ripido (e non lo è) ma certamente con il vento contro non sembra peggiorare. Godetevi la vista delle ventole di detriti sulla destra.
A Plan Lachat (possibilmente il tempo per un rinfresco) la salita sale bruscamente dopo il ponte e seguono i tornanti. Anche la quantità di ossigeno è notevolmente ridotta e può fare molto freddo (portare una giacca, soprattutto per la discesa). Anche il vento può essere molto forte quassù. Non dimenticate di girare a sinistra al tunnel per godervi gli ultimi pesanti KM.
De beklimming van de Galibier is er een met wisselende gezichten. Traditioneel de eerste beklimming in de Marmotte waar de eerste "slachtoffers" vallen Beginnend met de Télegraphe wat een lekkere door het bos lopende klim is met een aantal haarspeldbochten. Af en toe vergezichten de vallei in. laat je niet verleiden tot een al te hoog tempo want er komt nog wat aan. Eenmaal boven volgt een korte makkelijke afdaling naar Valloire.
Valloire uitkomend begint een gemeen stuk door de vallei zonder al te veel bochten, wat niet stijl lijkt (en ook niet is) maar zeker met wind tegen geen eind aan lijkt te komen. Geniet wel van de uitzichten op de puinwaaiers aan de rechter kant.
Bij Plan Lachat (eventueel tijd voor een verfrissing) gaat de klim na het bruggetje fors omhoog en volgen de haarspeldbochten. De hoeveelheid zuurstof wordt dan ook merkbaar minder en het kan zeer koud worden (jasje mee zeker voor de afdaling) Schitterende vergezichten in het begin richting de Valloire vallei. Ook hier boven kan de wind vervelend tegen staan. Vergeet niet bij de tunnel linksaf te slaan om de laatste zware KM mee te pikken.
Secondo me, è nella curva che diventa più difficile pedalare in salita. Appena dopo la locanda o l'abbeveratoio dove si può comprare una bottiglia d'acqua veloce nella stagione calda.
Het is volgens mijn mening in de bocht dat het moeilijker wordt om bergop te fietsen. Net voorbij de herberg of drinkgelegenheid waar je nog eens vlug een flesje water kan kopen bij warm weer.
Galibier, compreso Télégraphe, è una combinazione bella ma difficile. Già fatto due volte e ogni volta ho una botta negli ultimi 4 km del Galibier. Le parti più ripide ma anche più belle sono alla fine. Abbassare la marcia e divertirsi è il messaggio.
Galibier, inclusief Télégraphe, is een prachtige maar zware combinatie. Al 2 keer gedaan en telkens krijg ik in de laatste 4km van de Galibier een tikje. De steilste maar ook mooiste stukken zitten dan ook op het einde. Tandje terugschakelen en genieten is de boodschap.
Fatto: 01-09-2019 durante "Maurienne - Galibier 2019"
Super salita; un must da fare
Fait: 01-09-2019 pendant "Maurienne - Galibier 2019"
Super montée; a faire absolument
Duro! Dopo aver scalato prima il Lautaret e poi essere sceso a Valloire, sono tornato indietro per raggiungere la cima del Galibier. La parte di Telegraphe non fa per me. I primi tre chilometri ti danno la sensazione di essere a posto. Dopo di che, è un lavoro duro. È stato il caldo o lo sforzo della prima salita?
Il fatto è che dondolo gli ultimi 6 chilometri fino alla cima e ho la sensazione di non poter recuperare da nessuna parte. Mio Dio, quanto è stato estenuante. La ricompensa ne vale la pena: una fantastica vista della cima. L'ultimo chilometro, tuttavia, è un rastrellamento per gli avanzati. Raramente la mia camicia è diventata così bianca per il sudore del sale.
Heftig! Na eerst omhoog gekomen te zijn via de Lautaret en afgedaald te zijn naar Valloire, rechtsomkeert gemaakt op weg naar de top van de Galibier. Het gedeelte Telegraphe heb ik dus aan mij voorbij laten gaan. De eerste drie kilomter geven je nog het gevoel dat je in orde bent. Daarna is het afzien. Was het de warmte of de inspanning van de eerste klim?
Feit is dat ik de laatste 6 kilomter tot de top slinger en het gevoel heb, nergens nog te kunnen recupereren. Mijn hemel wat was dit afzien. De beloning mag er zijn: een fantastisch uitzicht op de top. De laatste kilomter is echter harken voor gevorderden. Zelden sloeg mijn shirt zo wit uit van het gezweten zout.
Quando arrivi, lo sai per certo, vedi il Galibier! Ma non è... Così, quando si entra in Valloire, si punta alla montagna più alta che si vede, ebbene quella deve essere il Galibier! Ma il Galibier è difficile da trovare, perché anche la montagna più alta sembra non essere il Galibier. Così, con nuova riluttanza, si inizia l'estenuante viaggio di 18 km. Una volta in bicicletta, di tanto in tanto si viene superati da un sessantenne su una e-bike a noleggio un po' troppo alla moda e segretamente si spera che la batteria non sia stata caricata e che si fermi da qualche parte 4 km prima della cima. Vediamo se quel sorriso quando dice bonjour è ancora amichevole come quando la sorpasso. Comunque, i primi chilometri sono divertenti, ma una volta che guardi alla tua destra dopo 6 km e vedi un paio di tornanti orribilmente ripidi, il tuo coraggio affonda negli stivali. Metti la tua mente a zero e pedala! Il vantaggio di quei tornanti terribilmente ripidi è che si guadagnano immediatamente dei metri di altitudine, perché il contatore sul garmin non supererà i 2680 metri oggi. Una volta superati i tornanti, lo vedi per davvero, il Galibier! Ma aspetta un attimo! Avevo già scalato molto, vero? Come mai il vertice è ancora così lontano? I francesi che ti incitano lungo il percorso gridano tutti: cette montagne est mythique! Seguito da Allez Allez! Nel frattempo, la pendenza degli ultimi 7 km non scende mai sotto l'8％, fantastico! Vengo sorpassato tre volte dalla stessa persona anziana sulla sua e-bike, ha fatto 100 foto durante il tragitto e riesco a vedere solo la mia fottuta ruota anteriore. Devo estrarre di nascosto la batteria e fare uno sprint di 100 metri? Lo lascio, lo fa comunque! Gli ultimi 2 km sono molto frustranti, nessun posto dove riposare e il contatore sul garmin (che dovrebbe arrivare a 18,36 km) sembra essersi fermato. Dai amico, sbrigati! La cima è magnifica e ha davvero qualcosa di mitico. Finisco con una vista fantastica sul massiccio del Monte Bianco, che bella giornata!
Als je aan komt rijden weet je het zeker, je ziet de Galibier! Maar dat is niet zo.. Dus als je Valloire binnenrijdt wijs je naar de hoogste berg die je ziet, nou dat moet dan wel de Galibier zijn! Maar de Galibier laat zich moeilijk vinden, want ook de hoogste berg blijkt niet de Galibier te zijn. Dus begin je maar met frisse tegenzin aan de barre tocht van 18km. Eenmaal aan het fietsen wordt je af en toe ingehaald door een 60 jarige op een iets te hippe gehuurde e-bike en stiekem hoop je dat die accu niet is opgeladen en ergens 4km voor de top hij stil komt te staan. Eens kijken of die glimlach als ze bonjour zegt nog steeds zo vriendelijk is als ik haar inhaal. Enfin, de eerste paar kilometers zijn leuk, maar als je eenmaal na 6km rechts kijkt en je een paar gruwelijk steile haarspeldbochten ziet, zakt de moed je in de schoenen. Verstand op nul en trappen! Het voordeel van die gruwelijk steile haarspeldbochten is dat je meteen wat hoogtemeters pakt, want je tellertje op de garmin komt vandaag niet boven de 2680 meter. Eenmaal voorbij de haarspeldbochten zie je hem dan toch echt, de Galibier! Maar wacht eens? Ik had toch al flink wat klimkilometers gemaakt? Hoe komt het dan dat die top nog zo ver is? De fransen die je langs de kant staan aan te moedigen roepen allemaal: cette montagne est mythique! Gevolgd door Allez Allez Allez!! Ondertussen komt het stijgingspercentage de laatste 7km niet meer onder de 8％, fijn! Ik word 3x door dezelfde bejaarde op haar e-bike ingehaald, zij heeft 100 foto's gemaakt onderweg en ik zie alleen mijn f*cking voorwiel. Zal ik toch stiekem die accu eruit trekken en even een sprintje trekken van 100 meter? Ik laat het, ze doet het toch maar! De laatste 2km zijn zwaar frustrerend, nergens meer een rustmoment en dat tellertje op de garmin (die 18,36km moet bereiken) lijkt wel te zijn uitgevallen.. kom op vriend, loop eens op! De top is magnifiek en inderdaad heeft het wel iets mythisch. Ik eindig met een fantastich uitzicht op het Mont Blanc massief, wat een goeie dag!
Fatto in una 'mini Marmotte' versione (senza salire sull'alpe alla fine). Un punto culminante di un bellissimo anello. La stessa Galibier si piega abbastanza bene (aveva il vento in coda) fino a quando non si inizia la curva. Gli ultimi due chilometri sono stati lunghi ma la bella vista ha alleviato il dolore :-).
Gedaan in een 'mini Marmotte' versie (zonder op het einde nog de Alp op te rijden). Een hoogtepunt van een mooie lus. Galibier zelf bolt op zich vrij vlot (hadden rugwind) tot je aan het bochtenwerk begint. De laatste twee kilometer bleven duren maar het prachtige uitzicht verzachtte de pijn :-).
Esperienza potente. Molto pesante. Consiglio: assicurati di aver fatto qualche arrampicata intorno o sopra i 2000 m prima di iniziare qui. I vostri muscoli vi ringrazieranno.
Machtige ervaring. Erg zwaar. Tip: zorg dat je al wat klimkilometers rond of boven de 2000 m hebt gedaan voor je hier aan begint. Je spieren zullen je dankbaar zijn.
Salito da Valloire. Magnifica, ma dura salita con belle viste. Soprattutto gli ultimi 7 e certamente gli ultimi 1,5 km sono molto duri. Portate con voi soprattutto un abbigliamento adeguato. La differenza di temperatura tra l'inizio della salita e la cima è facilmente di 15 gradi.
Beklimming genomen vanuit Valloire. Schitterende, maar zware beklimming met prachtige vergezichten. Met name laatste 7 en zeker laatste 1,5 kilometer zijn loodzwaar. Neem vooral juiste kleding mee. Temperatuurverschil tussen begin klim en top is al snel 15 graden.
Una grande scalata! Secondo le statistiche, il più duro di Francia! Non è male, il Col du Télégraphe è facile da fare, dopo di che si può iniziare a scendere per alcuni chilometri. La prima parte da Valloire è molto facile e a volte sembra addirittura piatta. Gli ultimi 5 chilometri sono duri, ma non diventano mai veramente duri. È lungo, ma certamente non quanto il Teide. Quello è molto più difficile (mentalmente). Tuttavia, è una salita iconica!
Een geweldige klim! Volgens de statistieken de zwaarste van Frankrijk! Dat valt eigenlijk wel mee, de Col du Télégraphe is goed te doen, waarna je al een paar kilometers mag gaan dalen. Het eerste stuk vanaf Valloire is erg gemakkelijk en soms voelt het zelfs als vlak aan. De laatste 5 kilometers zijn zwaar, maar eigenlijk wordt het nergens echt zwaar. Hij is lang, maar zeker niet zo lang als de Teide. Die is vele malen zwaarder (mentaal). Desondanks is het een iconische klim!
Bellissima salita dove ci si sente sempre più piccoli tra le grandi montagne, fino a raggiungere la cima! La ripidità è buona, soprattutto gli ultimi km sono un po' più duri, e la discesa dall'altra parte è fantastica! Tutto sommato, una salita da avere sulla vostra lista.
Mooie klim waar je je steeds kleiner gaat voelen tussen de grote bergen, totdat je boven bent! Hij is betreft steilte goed te doen, vooral de laatste km zijn even wat pittiger, en de afdaling aan de andere kant is fantastisch! Al met al een klim om om je lijstje te hebben staan.
Una salita molto bella, dove il Telegraphe rappresenta un ostacolo se si parte da Saint-Michel. Non si tratta di un vero e proprio riscaldamento, ma di una vera e propria montagna. Su questa montagna si tratta di trattenersi per poter salire sul Galibier. Per me è stata un'esperienza fantastica, anche se era la mia prima esperienza in alta montagna. Ho sentito l'adrenalina dal momento in cui si passa intorno al ponticello e poi si sale per il tratto ripido fino alla cima, passando per il tunnel. E naturalmente la discesa verso Valloire.
Een super mooie klim waarbij de Telegraphe een behoorlijke sta in de weg is als je vanuit Saint-Michel vertrekt. Het is niet echt een warming-up, maar een echte berg ook. Op deze berg is het dus inhouden geblazen, zodat je kunt knallen op de Galibier. Ik vond het een supermooie belevenis, hoewel het mijn eerste ervaringen in het hooggebergte waren. Ik voelde de adrenaline vanaf het moment dat je rechtsom het bruggetje overgaat en dan het steile stuk op gaat tot aan de top voorbij de tunnel. En natuurlijk de afdaling terug naar Valloire.
Una salita magnifica, se lo dico io. Ho una casa di vacanza a 1,5 ore di macchina dal Galibier, e ho scalato la montagna diverse volte. Il record personale è 2:54:19. La discesa è davvero un bel riposo, anche se è una parte così piccola.
Prachtige klim, al zeg ik het zelf. Heb een vakantiehuisje 1,5 uur rijden van de Galibier, en heb de berg meerdere malen beklommen. Persoonlijk record is 2:54:19. Het stukje afdalen is echt even lekker uitrusten, ook al is het zo'n klein stukje.
Oggi ho cavalcato la combinazione Telegraphe-Galibier. Tutto è come menzionato. Bella salita, difficile per me perché non sono allenato come molti. Ha sofferto molto, ma è stata un'esperienza unica. Sia il viaggio che i panorami! Alla fine ha raggiunto la cima. Ma in effetti, è consigliabile dividere le forze e portare con sé una giacca, soprattutto per la discesa! Inoltre, bevi regolarmente e suona qualcosa all'interno. Ma per me un'esperienza che non dimenticherò mai!
Vandaag combinatie Telegraphe-Galibier gereden. Alles is zoals vermeld. Mooie klim, voor mij pittig want ben niet zo getraind als de meeste. Hard afgezien, maar een unieke ervaring. Zowel de trip als de uitzichten! Heb uiteindelijk ook de top bereikt. Maar inderdaad aan te raden voor krachten te verdelen en een jasje mee te nemen, zeker voor de afdaling! Ook regelmatig drinken en iets binnen spelen. Maar voor mij een ervaring dat ik nooit zal vergeten!
Grande col! La salita in realtà non è così male perché non è da nessuna parte davvero ripida. È certamente una salita lunga, ma un colle come lo Stelvio / Gavia / Mortirolo è davvero molto più difficile. È una questione di buona pianificazione e di non partire troppo forte. In cima, può anche essere molto freddo, quindi prendete una giacca (e dei leggings) per la discesa.
Toffe col! De klim valt eigenlijk reuze mee doordat het nergens echt steil is. Lange klim is het zeker, maar een col als de stelvio / gavia / mortirolo is toch echt een stuk pittiger. Kwestie van goed indelen en niet te hard beginnen. Op de top kan het tevens erg koud zijn, neem dus een jasje (en beenstukken) mee voor de afdaling.
Il Galibier è una grande salita da Valloire. I primi chilometri sono un po' noiosi, ma gli ultimi 10 chilometri valgono davvero la pena. Il Telegraphe prima è terribile, ma bisogna essere disposti a farlo per la salita più bella e più dura di Francia.
De Galibier is vanaf Valloire echt een geweldige klim. Eerste paar kilometer zijn nog een beetje vervelend, maar de laatste 10 km zijn echt de moeite waard. De Telegraphe ervoor is verschrikkelijk, maar dat moet je maar overhebben voor de mooiste en zwaarste beklimming van Frankrijk.
Il profilo sulla mappa sembra fermarsi al "tunnel du Galibier". I ciclisti non possono attraversare questo tunnel ma devono continuare fino al vero Col du Galibier, un chilometro più in alto. E per fortuna, perché quell'ultimo chilometro è un gioiello: davvero ripido (10%) e con un magnifico panorama.
Het profiel op de kaart lijkt aan de "tunnel du Galibier" te stoppen. Fietsers mogen niet door dit tunnel maar moeten tot de echte col du Galibier doorgaan, nog één kilometer hoger. En gelukkig zo want die laatse kilometer is een parel: echt steil (10 %) en met een schitterende panorama.
Non ho visto punti di recupero ma ho visto percentuali fino al 15%. Una bella salita da Valloire. Il villaggio stesso è tranquillo fuori stagione.
Più in alto si arriva, più la salita è impressionante. Pareti di neve, un intero gruppo di marmotte e un silenzio a volte assordante...
Se poi si passa anche dalla pioggia al sole, poi una doccia di neve sul tetto e infine al sole in cima alla vetta, allora quella è per ora la salita definitiva...
Una salita bella ed estenuante, ma ne vale decisamente la pena!
Plekken van herstel heb ik niet gezien maar wel percentages tot 15%. Een machtig mooie klim vanuit Valloire. Dorp zelf is buiten het seizoen niks te beleven overigens.
Hoe hoger je komt, des te indrukwekkender de klim. Muren van sneeuw, hele groep marmotten en soms oorverdovend stil...
als je dan ook nog van regen naar zon gaat, vervolgens een sneeuwbui op je dak krijgt en uiteindelijk in de zon boven op de top staat, dan is dat voor tot nu toe de ultieme klim...
Een prachtige en loodzware beklimming, maar zeker de moeite waard!
Bella salita e fattibile perché ci sono molti posti per recuperare e le pendenze non superano il 10%. Non è paragonabile allo Stelvio.
Mooie klim en prima te doen omdat er veel plekken zijn om enigszins te herstellen en de stijgingspercentages niet boven de 10% komen. Niet te vergelijken met de Stelvio.
Oggi ho scalato il Galibier. Che razza di corsa! La prima parte è fattibile e potrei pedalare abbastanza bene. La discesa verso Valloire è piacevole per far riposare le gambe. Subito dopo il villaggio, la salita inizia ad essere ripida. Il profilo del percorso non lo mostra molto bene. Tuttavia, sono stato in grado di pedalare abbastanza bene qui. Da circa 7 km prima della cima, si può vedere dove si deve andare. Poi ha cominciato a diventare davvero difficile. Le gambe non volevano più farlo. Fortunatamente, sono riuscito ad arrivarci, ma è stato davvero difficile.
Vandaag de galibier beklommen. Wat een helse tocht. Het eerste stuk is goed te doen en kon ik aardig doortrappen. De afdaling naar valloire is wel even lekker om je benen wat rust te geven. Meteen na het dorp begint de beklimming steil. Dit is niet goed te zien in het routeprofiel. Toch kon ik hier aardig doortrappen. Vanaf een km of 7 voor de top zie je waar je ongeveer naar toe moet. Toen begon het ook echt zwaar te worden. De benen wilde niet goed meer. Toch gelukkig gehaald maar wat was het zwaar.
Il 21 settembre, ho scalato il Telegraph e il Galibier. C'era molta incertezza sul tempo. Alla fine non è stato così male, ma ho incontrato tutti i tipi (nebbia, sole, pioggia e neve).
Il Telegraph è un bellissimo colle che ho salito con relativa calma. Questo è un consiglio per tutti i ciclisti ricreativi (come me). Fate attenzione alla sovrastima e cercate di mantenere un margine. Ci sarà un sacco di arrampicata dopo il Telegraph....!
Il Galibier era duro, impressionante e bello da scalare. Sono riuscito a scalare questo mitico colle
Sono riuscito a risalire questo mitico colle con un margine, il che mi ha dato (ancora) più spazio per divertirmi. Se presto guarderò indietro al 2016 e la domanda è: qual è stato il tuo highlight nel 2016? Raggiungere la cima del Galibier sarebbe la mia risposta. È meraviglioso poter vivere questa esperienza!
Op 21 september heb ik de Telegraph en de Galibier beklommen. Er was veel onzekerheid over het weer. Uiteindelijk viel dat mee maar alle soorten ben ik wel tegengekomen( mist, zon, regen en sneeuw).
De Telegraph is een mooie col die ik relatief rustig opgereden ben. Dit is een advies voor alle recreatieve fietsers ( zoals ik). Kijk uit voor overschatting en probeer marge over te houden. Er komt na de Telegraph nog genoeg klimwerk....!
De Galibier was zwaar, indrukwekkend en prachtig om te beklimmen. Het is mij gelukt deze mythische col op
te rijden met marge waardoor er (nog) meer ruimte was om te genieten. Als ik binnenkort terugkijk op 2016 en de vraag luidt wat was je hoogtepunt in 2016?: Het bereiken van de top van de Galibier is dan mijn antwoord. Schitterend om dit mee te mogen maken!
La settimana scorsa ho pedalato e la distanza totale dalla salita alla cima del Galibier è di quasi 35 km, un po' più lunga di quanto indicato qui. Pioveva molto e gli ultimi 6 km e la discesa erano molto freddi, quindi la prossima volta porta una giacca in più!
Vorige week gefietst en de totale afstand van de klim tot aan top Galibier is bijna 35km, stukje langer dan hier aangegeven wordt. Het regende flink en laatste 6km en afdaling waren erg koud, volgende keer een extra jasje meenemen dus!
L'anno scorso, senza molto allenamento, durante le vacanze in famiglia, ho avuto l'idea: "cavolo, quel calibro è vicino, perché non noleggiare una bici e scalarlo? Ora, non avevo mai scalato una montagna in bicicletta, quindi avete capito bene... Sono (quasi) morto 4 volte...
Ho pedalato da Valloire fino alla cima e ritorno.
A parte il fatto che non consiglierei a nessuno di farlo in questo modo, mi ha portato una quantità incredibile (soprattutto mentalmente).
Consiglio del giorno: se cominci con il compito/sfida/incarico più difficile ecc, (quasi) tutto quello che segue non può che essere migliore, giusto?
Cavalcate!
Ci vediamo nel sud della Spagna verso febbraio 2016?
Salute a voi,
Laurens.
Vorig jaar, zonder al te veel training, tijdens de familievakantie, het idee gekregen:"goh, die calibier ligt hier vlakbij, waarom niet een fietsje huren en er tegenop klimmen?? Nu had ik ook nog nooit een berg beklommen op de fiets, dus je snapt het al... Ik ging 4 keer (bijna) dood...
Ik ben vanuit Valloire naar de top gefietst en weer terug.
Naast het feit dat ik dit natuurlijk niemand zou adviseren op deze manier, heeft het me wel onvoorstelbaar veel gebracht (vooral mentaal gezien).
Tip van de dag: indien je bij de zwaarste taak/uitdaging /opdracht etc. begint, kan (bijna) alles daarna alleen maar meevallen toch??
Ride on!
See you in southern Spain around February 2016?
Cheers,
Laurens.
Ha preso il lato pesante. Io e il mio amico eravamo completamente esausti negli ultimi 5 km. Parlando l'un l'altro, il momento in cui si raggiunge la cima è senza precedenti! Peccato che non abbiamo potuto goderci la discesa del Col de Telegraph sulla via del ritorno alla macchina, a causa della pioggia torrenziale, tuoni e grandine ho dovuto sostituire le mie pastiglie dei freni il giorno dopo.
De zware kant gepakt. Laatste 5 km zaten mijn maat en ik er helemaal doorheen. Elkaar naar boven gepraat, het moment dat je de top daadwerkelijk behaald is ongekend! Jammer dat we op de terugweg naar de auto niet hebben kunnen genieten van de afdaling van de Col de Telegraph, wegens stortbuien, onweer en hagel heb ik de volgende dag mijn remblokjes kunnen vervangen.
Ad essere onesti, ero abbastanza spaventato da questa salita. Soprattutto perché l'ho guidato per la prima volta durante il Cyclo Luc Alphand, quindi dopo il Monginevro e il Monte Cenis dopo circa 140 km. Ma in realtà la salita non era troppo male. La prima parte di Telegraphe è noiosa e non molto difficile. Diventa anche più facile verso la cima. La breve discesa verso Valloire offre un bel momento di riposo. A Valloire è molto ripido per un po'. Poi è in discesa per alcuni chilometri. Mantenere abbastanza forza per gli ultimi estenuanti chilometri. Ma se te la prendi comoda a Valloire, puoi recuperare molto tempo quassù! Una grande salita.
Eerlijk gezegd was ik behoorlijk bang voor deze klim. Zeker omdat ik deze voor het eerst reed tijdens de Cyclo Luc Alphand, dus na de Montgenevre en de Mont Cenis dus na zo'n 140 km. Maar eigenlijk viel de klim mij mee. Het eerste deel van Telegraphe is saai en niet echt moeilijk. Deze wordt ook steeds makkelijker naar de top toe. De korte afdaling naar Valloire geeft even een heerlijk rustmoment. Daarna in Valloire is het even heel erg steil. Om daarna nog een paar kilometer rustig aan te doen. Hou genoeg kracht over voor die laatste loodzware kilometers. Maar als je in Valloire rustig aandoet, dan zul je hierboven veel tijd goed kunnen maken! Een geweldige klim.
Qualcuno non poteva dirmi che bisogna avere qualcosa in più per gli ultimi 7 km. Erano davvero tosti. Ma grande ciclismo!
Had niet iemand me kunnen zeggen dat je wat moet overhouden voor de laatste 7 km. Die waren echt heel zwaar. Maar heerlijk gefietst!
30 km di salita
Da caldo a 12 gradi nella parte superiore
Porta abbastanza bevande e vestiti caldi
30 km klimmen
Van heet tot 12 graden op de top
Genoeg drinken en warme kleding meenemen
Scalata del Galibier da Valloire in 1h47mins. Molto dura ma ce l'ho fatta! Ho superato molti ciclisti!
Galibier opgelopen vanuit Valloire in 1u47 minuten.Loodzwaar maar gelukt!Veel wielertoeristen voorbijgelopen!
| 7 km/h | 04:58:23 |
| 11 km/h | 03:09:53 |
| 15 km/h | 02:19:14 |
| 19 km/h | 01:49:55 |
