| Famous climb |
| Beautiful scenery |
| 27 hairpin turns |
| #78 toughest climb of Europe |
| #19 most elevation gain of Europe |
| #77 longest climb of Europe |
| #75 average steepest climb of La Maurienne |
Col du Galibier is a climb in the region Bourg d'Oisans. It is 34.8km long and bridges 2091 vertical meters with an average gradient of 6%, resulting in a difficulty score of 1597. The top of the ascent is located at 2642 meters above sea level. Climbfinder users shared 83 reviews of this climb and uploaded 149 photos.
Road names: Rue du Galibier, D902, Rue des Grandes Alpes & Route du Galibier, D902, D902b
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
I've only climbed this slope once before. I had previously descended it from Bourg-d'Oisans on an ARO, which had already familiarised me with the particular setting of this slope. The thing that made the biggest impression on me on this one ascent was the very strong wind, which often forced me to climb with my hands at the bottom of my handlebars... As for the rest, the Bourg-d'Oisans side remains my favourite because of the magnificent and varied scenery that the route allows you to discover, while the Valloire side is a little "dark" for my taste. But that's often how it is on the northern slopes of mountains :-)
À noter l'importance du vent lorsqu'on grimpe ce versant… Depuis la première fois que j'y suis allé, à vélo ou en voiture, ça a été toujours une donnée à prendre en compte. Au point de devoir grimper les mains en bas du guidon sur certains passages !
Big challenge on my 50th birthday: heavyweight category cyclist on my mountain bike modified for the occasion (smooth tyres and 32" chainring), 1500 kms and 17000mD+ in 6 weeks of preparation.
It went really well, but don't underestimate anything: not the Télégraphe, nor the Valloire/Plan Lachat transition, which is exhausting in spite of the flat area that skews the average gradient of the section, and the interminable finish up to the summit ramp. The ramp is as steep as it is exhilarating, providing access to the incredible views from the summit.
For me, it's a great souvenir of a very special day!
Gros défi du jour de mes 50 ans : cycliste catégorie poids lourd sur mon VTT modifié pour l'occaz (pneus lisses et plateau de 32), 1500 kms et 17000mD+ en 6 semaines de préparation.
Ca s'est super bien passé mais il ne faut rien sous-estimer : ni le Télégraphe, ni la transition Valloire/Plan Lachat qui est usante en dépit du replat qui biaise le denivellé moyen de la portion et le final interminable jusqu'à la rampe "sommitale". Cette dernière est aussi raide qu'euphorisante pour accéder aux panoramas incroyables du sommet.
Pour moi un grand beau souvenir pour une journée singulière !
As a regular resident of Valloire in both summer and winter, I've had the opportunity to climb the Galibier on several occasions. The climb from Valloire is fairly easy up to Plan Lachat, apart from the junction between Valloire and Les Verneys. Once over the bridge and around the right-hand bend, the road climbs steeply but fairly evenly, with a few stretches where you can take a breather. The last kilometre, which begins with a left-hand bend before the tunnel, is quite difficult, but the idea that it's the last is an added incentive.
Leaving the valley, don't overlook the Col du Télégraphe, a long but steady climb that's not too difficult on its own, but the combination of the two climbs makes for a very long effort. After the summit of the Télégraphe, there is a handful of kilometres of descent to allow you to recover a little. There's a fountain at the Valloire tourist office where you can refill your water bottles before tackling the final stretch.
Résidant régulièrement à Valloire été comme hiver, j'ai eu l'occasion de gravir le Galibier à plusieurs reprises. La montée à partir de Valloire est plutôt tranquille jusqu'à plan Lachat mis à part la jonction entre Valloire et les Verneys. Une fois la traversée du pont et le virage à droite, la route grimpe en lacets mais assez régulièrement avec quelques passages permettant une petite récupération. Le dernier kilomètre qui commence par un virage à gauche avant le tunnel est assez difficile mais l'idée que ce soit le dernier est une motivation supplémentaire.
En partant de la vallée, il ne faut pas négliger le col du Télégraphe, long mais régulier il n'est pas trop difficile si il est monté seul mais l'enchaînement des deux montée conduit à un effort très long. Après le sommet du Télégraphe, il y a une poignée de kilomètre de descente qui permet de récupérer un peu. Il y a une fontaine au niveau du syndicat d'initiative de Valloire pour pouvoir recharger les gourdes avant d'attaquer le final.
Great climb! I have completed this climb twice and enjoyed the climb and the amazing scenery immensely both times. Make sure you cycle it on a sunny (not too hot) day, because once you reach the top a magical view of all the Alpine peaks awaits you. The climb is long, but fairly doable because of the gradual gradients. In the last 8 km the gradient goes up slightly and you will also notice above 2000 metres that it gets tougher because of the reduced oxygen. Just smile at 'Coco Photo' when you are photographed and you have a great climb on your list. Highly recommended!
Geweldige beklimming! Ik heb deze klim twee keer volbracht en beide keren enorm genoten van de klim en het geweldige landschap. Zorg er voor dat je hem op een zonnige (niet te warm) fietst, want als je eenmaal boven bent wacht je een magisch uitzicht over alle Alpen toppen. De klim is lang, maar redelijk goed te doen vanwege de geleidelijke steigingspercentages. In de laatste 8 km gaat het steigingspercentage ietwat omhoog en zul je boven de 2000 meter ook merken dat het zwaarder wordt vanwege de verminderde zuurstof. Even lachen bij 'Coco Photo' als je op de foto word gezet en je hebt een geweldige klim op je lijstje staan. Echt een aanrader!
Done last week, in my opinion more beautiful than e.g. the Stelvio. The road to the top is a lot more unpredictable and if the weather is clear, good, you have really fantastic views over the valley. I left very early in the morning, but already early on the Télégraphe there is a lot of traffic unfortunately. Especially don't underestimate the Télégraphe, looking back at my wattages I delivered too much there, at the end of the Galibier you're going to notice. At the summit, fantastic views all the way to Mont Blanc. Crowded with motorbikes, among others, though.
Vorige week gedaan, wat mij betreft mooier dan bv de Stelvio. De weg naar de top is een stuk onvoorspelbaarder en als het helder, goed weer is heb je werkelijk fantastisch uitzicht over de vallei. Ik vertrok erg vroeg op de ochtend, maar al vroeg rijdt er op de Télégraphe al flink wat verkeer helaas. Onderschat vooral de Télégraphe niet, als ik mijn wattages terugkeek heb ik daar te veel geleverd, aan het einde van de Galibier ga je dat merken. Op de top een fantastisch uitzicht tot aan de Mont Blanc. Wel drukbezocht met o.a. motoren.
Climbed yesterday morning because the end of the climb was reserved for cyclists (from Plan Lachat), perfect weather. Lots of traffic in the Télégraphe but I think that's due to the many cyclists who drove up to Valloire that day. If you're feeling over-motivated, try to contain yourself and wait for the last 8 kilometres, you don't want to burn out before then! Superb views from the summit as well as on the way up (after Valloire). A wind jacket is compulsory for the descent, even in the middle of August, and don't forget that there's no water after Valloire.
Grimpé hier matin car la fin de la montée était réservée aux cyclistes (à partir de Plan Lachat), météo parfaite. Beaucoup de traffic dans le Télégraphe mais je pense que cela est due aux nombreux cyclistes qui montaient à Valloire en voiture ce jour là. Si vous avez un trop plein de motivation alors essayez de vous contenir et attendez les 8 derniers kilomètres, il ne faut pas se cramer avant! Superbe vue au sommet mais également pendant la montée (après Valloire). Coupe vent obligatoire pour la descente même en plein mois d'Août et attention il n'y a plus d'eau après Valloire.
The road and views are unique, as is the company of dozens of cyclists, from the crossroads to the summit a climb that is not so tough, only the last few hairpin bends after the tunnel at 2500 require extra effort
Strada e panorami sono unici, come la compagnia di decine di ciclisti, dal bivio alla cima una salita non così dura, solo gli ultimi tornanti dopo la galleria a 2500 richiedono uno sforzo in più
This is a climb you absolutely must do! You will not find extreme gradients, the challenge is in the continuity, especially if it is not the only climb of the day. The Telegraphe should not be underestimated, nor should the section coming out of Valloire. In the last 8 km I caught first rain and then, for the final 3 km, almost a typhoon of rain and strong wind. Then suddenly it stopped and on the Lautaret side I admired the most beautiful rainbows I have ever seen.
Advice: if you can, only go if the weather forecast is perfect, up high it can be cold...and much worse.
Questa è una salita da fare assolutamente! Non troverai pendenze estreme, la sfida è nella continuità, soprattutto se non è l'unica salita della giornata. Il Telegraphe non va sottovalutato, così come il tratto in uscita da Valloire. Negli ultimi 8 km ho preso prima pioggia e poi, per i 3 km finali, quasi un tifone di pioggia e vento fortissimo. Poi di colpo ha smesso e sul versante Lautaret ho ammirato gli arcobaleni più belli che abbia mai visto.
Consiglio: se potete, partite solo con previsioni meteo perfette, in alto puoʻ fare freddo...e anche molto peggio.
Absolutely tough climb, if there's a lot of wind it's a real pain. Did it during the 2024 Marmotte and descending with rain and cold is really no fun, even if you have your bodywarmer and arm pieces on. During an event it is fun, but riding it alone with rain is really unbearable.
Absoluut zware klim, als er veel wind staat is het echt een pijndoener. Deed hem tijdens de Marmotte van 2024 en met regen en kou dalen is echt niet leuk, ookal heb je je bodywarmer en armstukken aan. Tijdens een event is hij leuk, maar alleen met regen oprijden is echt niet te harden.
Uhhhhgggg did it as part of La Marmotte. Last part very tough due to severe weather conditions....thunder, heavy rain and strong wind
29.06.2024
A climb with several faces: through the forest on the Télégraphe, after Valloire through the green hills along the river and after the bridge the hairpin turns in the rougher mountain landscape. And on top of the snow.
I don't know whether I was happier with the kilometres that came off in the ascent or those in the descent, so cold (mid-June).
Een klim met meerdere gezichten: door het bos op de Télégraphe, na Valloire door de groene heuvels langs de rivier en na de brug de haarspeldbochten in het ruigere berglandschap. En bovenop de sneeuw.
Ik weet niet of ik blijer was met de kilometers die eraf gingen in de beklimming of die in de afdaling, zo koud (midden juni).
I rode the route from St-Michel-de-Maurienne via the Telegraph, and it was majestic and beautiful all the way, with a decent road surface and consistent gradients that enabled me to get into a (slow) rhythm and gulp in the vistas around me. The descent between the Telegraph and the foot of the Galibier proper was a good chance to rest the legs and get my breath back, before the long, steady ride to the summit. Surprisingly untroubled by the altitude, arriving at the top was a joy, and the view was soul stirringly spectacular. It's like staring into eternity with eternity being mountains. Simply magnificent.
Verry hard climb in two parts. It is verry beautifull.
Again top 10 bucket list.
You must have done this one. Chosen the most popular side which is also the most difficult and longest.
Doable up to Valloire.
After that it gets a lot spicier.
After Plan Lachat it's work, work and more work, but you do get a satisfied feeling when you have completed the last very steep km. Do not enter the tunnel, but turn left before the tunnel!
Wederom top 10 bucketlist.
Deze moet je gedaan hebben. Gekozen voor de meest populaire zijde die tevens ook de moeilijkste en langste is.
Tot aan Valloire goed te doen.
Daarna wordt het een stuk pittiger.
Na Plan Lachat is het werken, werken en nog eens werken, maar je krijgt wel een voldaan gevoel als je de laatste zeer steile km achter de rug hebt. Niet de tunnel inrijden, maar afslag links opgaan voor de tunnel!
A dream come true but also did an awful lot. It is a really beautiful climb really great only because of its length it is also super hard. The first part on the télégraphe is not too bad but don't go too fast because after a short descent to valloire it really hurts. And from the last 8km on there is only 1 thing left: stay straight and don't drop dead. This part with peaks up to 14％ is really murderously hard but the views make up for it
Een droom die werkelijkheid werd, maar ook verschrikkelijk veel deed. Het is echt een heel mooie klim echt geweldig alleen door de lengte ook super zwaar. Het eerst deel op de télégraphe valt het mee maar ga daar vooral niet te snel want na een korte afdaling naar valloire doet het echt pijn. En vanaf de laatste 8km telt er nog maar 1 ding recht blijven en niet doodvallen dit stuk met pieken tot 14％ is echt moordend zwaar maar door de uitzichten word dat weet goed gemaakt
The difficulty index here is very high because of the length (with the Telegraphe as an appetiser).
In fact, it's just a pass that you have to take (even if you're used to the mountains) with respect. Personally, it's the only one where I wouldn't have any fun trying to beat the clock. Just find the pace to get to the top.
For the record, the first time I climbed it, it was 15 August, and a lot of untrained tourists were measuring themselves against it, and several times I saw the ambulance go to get stranded cyclists!
It's still a pass to do in your life
L'indice de difficulté ici est très élevé à cause de la longueur (avec le Télégraphe en amuse-bouche).
En fait c'est juste un col qu'il faut prendre (même en étant un habitué de la montagne) avec respect. Personnellement le seul sur lequel je ne m'amuserais pas à vouloir attaquer le chrono. Juste trouver le rythme pour arriver en haut.
Pour l'anecdote la première fois que je l'ai monté, c'était un 15 août, beaucoup de touristes peu entraînés s'y mesuraient, en j'ai vu plusieurs fois l'ambulance aller chercher des cyclos en perdition!!!
Ca reste un col à faire dans sa vie
What a tough pass .... The end is terrible, no shade and rocks everywhere... A scorching temperature in June 23 during the Marmotte.
Qu’il est dur ce col …. La fin est terrible, pas d’ombres et des cailloux partout… Une température caniculaire en Juin 23 lors de la Marmotte
Truly a top climb. I rode it up in July 2023. I rode the well-known Marmotte by myself and this was the 2nd climb after the Glandon and before the Alpe d'Huez. I thought it was a brilliant climb and definitely want to cycle it again without having the Glandon in my legs first. Last 8 kilometres were tough, but beautiful scenery and a great experience. A col you must have done.
Echt een top klim. Ik reed hem op in juli 2023. Ik reed de welbekende Marmotte in mijn eentje en dit was de 2e klim na de Glandon en nog voor de Alpe d'Huez. Ik vond het een schitterende klim en wil deze zeker nog een keer opfietsen zonder eerst de Glandon in mijn benen te hebben.
Eerste deel tot de top van de Télégraphe was oké, niet bijzonder mooi wel al best pittig. na de top even afdalen tot Valloire (leuk dorp trouwens). Wil je nog een mooi shirt van de Galibier zou ik deze hier kopen.
Daarna werd de klim mooi en eigenlijk steeds mooier (ook zwaarder). Ongeveer 8km voor de top nog even bidons gevuld bij het laatste restaurant en mijn hoofd en kleren goed nat gemaakt, want wat was het heet 35°c.....
Laatste 8 kilometers waren zwaar, maar een prachtige omgeving en een geweldige ervaring. Onderweg zijn er nog wat beekjes waar je je hoofd nat kan maken om een beetje koel te blijven.
Een col die je gedaan moet hebben.
Lampjes voor ee afdaling zijn aan te raden.
The iconic Galibier has everything to reinforce its legendary status :
The dilemma of in which saving mode to cycle up the not-underrated Col du Télégraph.
Its first 10 km from Valloire along the river on fairly straight road that visually looks flat but is NOT at all.
It continues after turning over the river in Plan Lachat where it continues steep festival via hairpin bends between bare rock faces in a silently snow-covered setting . Snow growing alongside the wide road into metre-high walls. It stopped for me unfortunately at the tunnel entrance ( 2556m. ) because in the last kilometre a snow avalanche had rolled across the road for a long distance. All the sweeping work of the previous days had been undone. Metal fences closed the last stretch to the summit .
These are the risks's if you want to climb up early in the cycling season (7/06/2023), when the pass has just opened (from +- 01/06). Through the tunnel (normally not for cyclists), the summit was accessible via the south side.
Obligatory Tour Monument with Appetiser ! History ! Snow ! Altitude ! Scenery ! Cold ! Wind !...........
And it's going uphill too!!!!!!!!!!!!!!!
De iconische Galibier heeft alles mee om zijn legendarische status kracht bij te zetten :
Het dilemma in welke spaarmodus je als fietser de niet te onderschatten Col du Télégraph moet opfietsen.
Zijn eerste 10 km. vanuit Valloire langs de rivier op vrij rechte weg die visueel vlak lijkt maar het helemaal NIET is.
Het vervolg na het over draaien van de rivier in Plan Lachat waar het steil festival verdergaat via haarspeldbochten tussen de kale rotswanden in een stilaan besneeuwd decor . Sneeuw die bezijden de brede weg groeit tot metershoge muren. Het stopte voor mij spijtig genoeg aan de tunnelingang ( 2556m. ) want in de laatste kilometer was over een grote afstand een sneeuwlawine dwars over de weg gerold. Alle veegwerk van de dagen ervoor was teniet gedaan. Metalen hekken sloten het laatste stukje naar de top af .
Dit zijn de risico's als je vroeg op het fietsseizoen (7/06/2023), als de pas net open is (vanaf +- 01/06) naar boven wil klimmen. Door de tunnel (normaal niet voor fietsers) was via de zuidkant de top wel bereikbaar.
Verplicht Tourmonument met Voorgerecht ! Geschiedenis ! Sneeuw ! Hoogte ! Decor ! Koude ! Wind !...........
En het gaat ook nog stevig bergop!!!!!!!!!!!!!!!
My ascent of the Col du Galibier was an incredible experience. The breathtaking scenery and the feeling of pushing yourself to the limit as you climb its steep slopes make it an unforgettable challenge for any cyclist. It's a true jewel of the French Alps, and I highly recommend that all cycling enthusiasts conquer it at least once in their lives.
Mon ascension du Col du Galibier a été une expérience incroyable. Les paysages à couper le souffle et la sensation de dépassement de soi en grimpant ses pentes raides en font un défi inoubliable pour tout cycliste. C'est un véritable joyau des Alpes françaises, et je recommande vivement à tous les passionnés de vélo de le conquérir au moins une fois dans leur vie.
We cycled the Galibier on 13.7.22 on the day of the 11th Tour de France stage, which just led over the Galibier to the Col du Granon. It was possible to ride unhindered before the Tourtros with countless other cyclists and cycling fans and an already great atmosphere along the route. After the summit victory, the racers were awaited and cheered on. An unforgettable experience😃
Wir sind den Galibier am 13.7.22 am Tag der 11. Tour de France Etappe, welche eben über den Galibier auf den Col du Granon geführt hat, abgefahren. Ein Befahren war vor dem Tourtros mit unzählig anderen Radfahrern und Radfans und bereits toller Stimmung an der Strecke, ungehindert möglich. Nach dem Gipfelsieg wurden die Rennfahrer erwartet und angefeuert. Ein unvergessliches Erlebnis😃
With a group of friends, we cycled the Galibier (and Telegraphe) last week. From the east we rode into Saint Michel and left around the corner it started.
Below the railway track you can see the road going up. Still in the middle of the village. The first 12 km go up through the forest and on a fairly busy road. This is not the best part of the climb and is the Telegraphe.
Arriving at the top of the Telegraphe, everyone takes their photos and fills their water bottles. A few kilometres downhill and you arrive in Valloire. This is where the Wow feeling started for me. As you leave Valloire you see the high mountain peaks in front of you. Every kilometre it gets colder and the wind increases. We are at 2/3 of the climb when the last 10 tough kilometres start. You are indeed, as described earlier, slowly drained. But oh how beautiful it is here. We cycled on a Friday and were lucky that there was relatively little traffic. The moments of total silence were delightful. Until another motorbike turned up 😬. The reward at the top is stunning views. If you want a drink, you either have to descend 1 km towards the south or 10 km back towards the north. So take plenty of food and drink with you. And also a good jacket because it's cold at the top. Enjoy! 😃
Met een groep vrienden hebben we de Galibier (en Telegraphe) vorige week gefietst. Vanuit het Oosten reden we Saint Michel binnen en links de hoek om begon het.
Onder het spoor zie je de weg omhoog gaan. Nog midden in het dorp. De eerste 12 km gaan door het bos en over een vrij drukke weg omhoog. Dit is niet het mooiste stuk van de beklimming en is de Telegraphe.
Boven op de Telegraphe aangekomen maakt iedereen z’n foto’s en vult de bidons. Een paar kilometer dalen en je komt aan in Valloire. Hier begon voor mij het Wow gevoel. Wanneer je Valloire verlaat zie je de hoge bergtoppen voor je. Elke kilometer wordt het kouder en neemt de wind toe. We zijn op 2/3 van de klim wanneer de laatste 10 zware kilometers beginnen. Je wordt inderdaad, zoals eerder beschreven, langzaam leeggezogen. Maar oh wat is het hier mooi. We fietsten op een vrijdag en hadden geluk dat er relatief weinig verkeer was. De momenten van totale stilte waren heerlijk. Tot er weer een motor opdook 😬. De beloning boven is een schitterend uitzicht. Wil je wat drinken dan moet je of 1 km afdalen richting het zuiden of 10 km terug richting het noorden. Neem dus voldoende eten en drinken mee. En ook een goed jasje want het is boven koud. Geniet! 😃
Climbed a few days after the passage of the Tour de France. Very busy traffic, especially motorbikes that sometimes act dangerous. Cars usually give you enough space when overtaking. On the telegraphe you still have some shade and you can recuperate in the descent to Valloire. Afterwards, it is hard work and enjoyment at the same time. Very few shady places and less steep parts, but beautiful views everywhere.
Beklimming gedaan enkele dagen na de passage van de ronde van Frankrijk. Zeer druk verkeer, vooral motoren die al eens durven gevaarlijk doen. Auto's geven je meestal voldoende ruimte bij het inhalen. Op de telegraphe heb je nog redelijk wat schaduw en je kan recupereren in de afdaling naar valloire. Nadien is het afzien en genieten tegelijk. Heel weinig schaduwplekken en minder steile stukken maar overal prachtige uitzichten.
Climbed yesterday for the first time.
Solo, starting from Briancon, easy climb up to the Lautaret point where the ascent to the Galibier (south side) begins.
Pedalable climb for the first few kilometres, then the gradients get tougher, but the scenery helps you get to the top....
Last km really tough but you have arrived.
After the customary photos and a bite to eat, I went down to Valloire, a nice tourist resort.
I turned the bike around and started to climb the 18km that separated me from the summit.
The toughest slopes are found after the refuge/bar when, after a hairpin bend to the right, the road steepens.
At that point, with legs at full work, the head comes into play.
Slowly you climb and if you are lucky enough, as I was, to climb in the company of a few strangers with whom you can share emotions, it is even better.
The last kilometre, it is true, is the hardest, but the satisfaction is so great that the legs are spinning.
This is it, Galibier also tamed from the north face
Wonderful views, satisfaction at the highest level
scalato ieri per la prima volta.
In solitaria, partendo da Briancon, salita facile fino al Lautaret punto in cui inizia la salita per il Galibier (versante sud).
Salita pedalabile per i primi km poi le pendenze si fanno più dure ma il paesaggio ti aiuta ad arrivare su...
ultimo km davvero tosto ma sei arrivato.
Dopo le foto di rito e dopo aver mangiato qualcosa sono sceso fino a Valloire, località turistica carina.
Ho girato la bici e ho iniziato a risalire i 18km che mi separavano dalla vetta.
Le pendenze più dure si trovano dopo il rifugio/bar quando, dopo un tornante a dx, la strada si impenna.
A quel punto con gambe al massimo del lavoro ecco che entra in campo la testa.
Piano piano si sale e se poi si ha la fortuna, come me, di salire in compagnia di qualche sconosciuto con cui condividere emozioni, è ancora più bello.
L'ultimo km è vero, è il più duro ma la soddisfazione è talmente grande che le gambe girano a mille.
Ci siamo, Galibier domato anche dal versante nord
Panorama meraviglioso, soddisfazione a livelli massimi
Done on the occasion of the Maurienne Trilogy this Saturday, a pass I wanted to do, having spent it in the car as a child with my parents when we used to go to my father's canoe-kayak races (my father was one of the best European tandem canoeists).
We went through the Maurienne with the peloton and then stopped at St Michel for the start and from the foot it was all over, here I suffered because I fear cold starts. But I quickly found the wheels of Sjoerde, the Dutch rider who was playing for the overall victory and we helped each other with the first handisport rider of the general classification, to pass the Télégraphe, the end with the wind and the slightly worse surface is horrible, especially since I was in the middle of the race;I had a gear failure (I broke the little part that holds the derailleur housing on the frame) so on the 30 it's hard because you can't keep much.
Then down to Valloire, where we pass Jean Baptiste Grange's company, 2009 world champion and Olympic slalom medallist. Then the work site begins, the long and mythical Galibier pass where so many images of the Tour come to mind. Herrera in 84 or Lemond dying in 92 dropped even by the sprinters or 1998 and Pantani's number under the snow.
On the climb, I take a reasonable pace knowing the hardness of the pass, especially I wait for a competitor with whom I did the descent and for whom I have the same level, so we climb together a little bit, then I catch up with my group from the Télégraphe. We will ride 2 km together and meet Romain Bardet in the reco. But here everything gets complicated. When I arrived at 8 km from the summit, I couldn't breathe normally, I think it's the altitude being from Auvergne, our passes are at 1500 max.
In the end no I will be later, it's an attack of pollen allergy, I will lose more than 40 places in 5 km not being able to force, I remain stuck at 8-10 km/h whereas in shape I go to 13-14 in the 8％. So here we'll make do and managed to get to the top 2h19 up there. The summit is just magical with the view around and this tunnel from another age. And these very nice bikers with whom I discussed beautiful machines. Only black point, the idiots with engines who think they are pilots with their cars, obviously the racing rules, few people know them.
Fait à l'occasion de la Trilogie de Maurienne ce samedi, col que je voulais faire, l'ayant passé en voiture enfant avec mes parents quand nous allions sur les courses de canoé-kayak du père (mon père était un des meilleurs européens en canoé biplace).
Nous avons cheminé à travers la Maurienne avec le peloton puis arrêt à St Michel pour le départ et dès le pied ça embraye, ici j'ai souffert car je crains les départs à froid. Mais j'ai vite trouvé les roues de Sjoerde la coureuse néerlandaise qui jouée la victoire générale et nous nous sommes entraidés avec le premier handisport du classement général, pour passer le Télégraphe, la fin avec le vent et le revêtement un peu moins bon est horrible, d'autant que j'étais en panne de braquet (j'ai cassé la petite pièce qui tient la gaine de dérailleur arr au niveau du cadre) donc sur le 30 c'est dur car tu peux peu en gardé.
Ensuite descente jusqu'à Valloire, où on passe devant l'entreprise de Jean Baptiste Grange champion du monde 2009 et médaillé olympique de slalom. Puis débute le chantier, ce long et mythique col du Galibier où tant d'image du Tour me viennent. Herrera en 84 ou Lemond agonisant en 92 lâché même par les sprinteurs ou encore 1998 et le numéro de Pantani sous la neige.
Dans la montée, je prends un rythme raisonnable connaissant la dureté du col, surtout j'attends une concurrente avec qui j'ai fais la descente et duquel j'ai le même niveau, donc on grimpe ensemble un peu, puis je récupère mon groupe du Télégraphe. on va faire 2 km ensemble et croisé Romain Bardet en reco. Mais ici tout se complique. Arrivé à 8 km du sommet impossible de respirer normalement, je pense que c'est l'altitude étant auvergnat, nos cols sont à 1500 maxi.
Au final non je le serais plus tard, c'est une crise d'allergie au pollen, je vais perdre plus de 40 places en 5 km ne pouvant pas forcer, je reste bloqué à 8-10 km/h alors qu'en forme je passe à 13-14 dans les 8％. Donc ici on va faire avec et géré pour arriver en haut 2h19 là haut. Le sommet est juste magique avec la vue autour et ce tunnel d'un autre âge. Et ces motards bien sympa avec qui j'ai discuté belles mécaniques. Seul point noir, les crétins à moteurs qui se prennent pour des pilotes avec leur voitures, visiblement les réglos courses, peu de monde les connaît.
A col not to be missed! The combination Télégraphe + Galibier indeed drains you slowly. It is one long prelude to THE grand finale that starts from the hut Plan Lachat. If you look up there on the right, you get a big mental blow. Not looking is perhaps better, but then you miss an admittedly fantastic view. Should I still go there? You ask yourself. As miniature cyclists you see high up in the distance everyone toiling towards the top, .... 8 km!
This is the Galibier in full. For me personally this is one of the toughest cols. The reward at the top is really breathtaking! The descent is also breathtaking.
Een niet te missen col ! De combinatie Télégraphe + Galibier zuigt je inderdaad langzaam leeg. Het is één langgerekt voorspel op weg naar DE grote finale die begint van aan de hut Plan Lachat. Als je daar rechts naar boven kijkt krijg je een flinke mentale dreun. Niet kijken is misschien beter maar dan mis je een weliswaar fantastisch zicht. "Moet ik daar nog naartoe" ? Vraag je jezelf af.
Als miniatuur fietsertjes zie je hoog in de verte iedereen zwoegen naar de top, ..
8 km en nergens nog een recuperatiemoment !!
Dit is de Galibier ten voeten uit. Voor mij persoonlijk één vd zwaarste cols. De beloning boven is effectief adembenemend ! De afdaling trouwens ook.
Tip: het eerste stuk na Valloire gaat nog. Eet en drink nog wat en ... spaar jezelf !! Je zal nog veel krachten nodig hebben.
The Telegraph/Galibier double climb is a must for climbers: cycling history and stunning views combine to create a unique experience. And tough.
I suggest to bring warm clothes, because at the top it can be very cold even in the middle of summer.
Cheers
La doppia salita Telegraph/Galibier è un must per gli scalatori: storia del ciclismo e panorami meravigliosi si fondono per creare un'esperienza unica. E dura.
Consiglio di portarsi anche vestiti pesanti, perchè in cima può fare parecchio freddo anche in piena estate.
Cheers
Still a bit of mixed feelings about this climb. From Valloire, this is definitely a 5 star climb, but that Télegraphe that you inevitably have to take, is worth 2 with difficulty.
It is definitely tough, but because the effort is broken by the small descent after the Télégraphe, I find it less difficult than some climbs with fewer climbing points.
Of course, if you already have a Glandon or Croix de Fer in your legs to ride a loop (or a Marmotte), then it does start to weigh on you of course.
Toch een beetje mixed feelings bij deze klim. Vanaf Valloire is dit zeker een 5 sterren klim, maar die Télegraphe die je er onvermijdelijk bij moet pakken, is er met moeite 2 waard.
Hij is absoluut zwaar, maar doordat de inspanning gebroken wordt door de kleine afdaling na de Télégraphe, vind ik hem toch minder lastig dan sommige beklimmingen met minder klimpunten.
Als je natuurlijk al een Glandon of Croix de Fer in de benen hebt om een lus (of een Marmotte) te rijden, dan begint het wel te wegen natuurlijk.
Very worthwhile to go. Climb in 2 stages. First you climb the Télègraphe, this is a good warm-up for the real tough work to the top of the Galibier! In Valloire you can take a break and have a drink. Leaving Valloire you're immediately confronted with climbing. False flat, long and constantly ascending. Until Plan L'achat you can cycle well on cadence. As soon as you cross the little bridge you turn right and go uphill, you see a wall. How to get up there? Miraculously it went by itself. Finding your rhythm and going while enjoying the beautiful views. Only the last climb before the tunnel left to the top is a bit killing. But once at the top you feel like a king. Beautiful views. But busy at the top!
A real must.
Zeer zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Klim in 2 etappes. Eerst klim je de Télègraphe omhoog, dit is een goede opwarmer voor het echte zware werk naar de top van de Galibier! In Valloire kun je even bijkomen en wat drinken. Valloire uitfietsend krijg je al direct met klimwerk te maken. Vals plat, lang en continu oplopend. Tot aan Plan L'achat kun je op cadens goed fietsen. Direct dat je daar over het Bruggetje naar rechts omhoog draait, kijk je tegen een muur op. Hoe kom je daar naar boven? Wonderbaarlijk ging het vanzelf. Je ritme vinden en gaan onderweg genietend van het prachtige uitzicht. Enkel de laatste klim voor de tunnel linksaf naar boven is nog even killing. Maar eenmaal boven op de top voel je je een koning te rijk. Prachtige vergezichten. Wel druk op de top!
Een echte aanrader dus.
With the Télégraphe as an aperitif and after a short pitstop in Valloire, we started on the Galibier. This climb really has it all, beautiful scenery, some resting moments and steep final kilometers. The kick once you reach the top is difficult to describe. An absolute must for the mountainbiker!
Met de Télégraphe als aperitief en na een korte pitstop in Valloire de Galibier aangevat. Deze klim heeft werkelijk alles, prachtige decor, enkele rustmomenten en steile slotkilometers. De kick eens je de top haalt is moeilijk te omschrijven. Een absolute must voor de bergfietser!
The first part on the Telegraphe is hard but unspectacular. It goes almost only through the forest and also at the top you do not get a nice view. In Valloire it is then very crowded but then comes the climb to the Galibier. And that is also scenic just great!
Der erste Teil auf den Telegraphe ist hart aber unspektakulär. Es geht fast nur durch den Wald und auch oben bekommt man keinen schönen Ausblick. In Valloire wird es dann sehr voll aber dann kommt der Anstieg zum Galibier. Und das ist auch landschaftlich einfach nur spitze!!
Very tough climb but wonderfully thrilling to get to the finish. Up to the telegraphe and the village of Valloire are ok and enjoyable but it gets much harder afterwards with 10％ gradient the norm. The final hairpin bends make the legs hurt but keep pushing and the end is in sight. Be careful of traffic as there are lots of cars and motorcycles climbing the mountain at the same time.
Did this climb in the summer of 2021 as part of the Marmotte. It was a hot summer day with a lot of traffic. Really a lot of traffic, expensive cars, motorcycles, cyclists, you name it. It is a beast of a climb, but for your rest or you do not have to be there.
The Telegraphe was very easy to do, gradual and I had a nice pace. Just after Valloire there is an irritating part where the climb is false flat, but you don't have this optical feeling. From then on, the going gets tough, although fairly constant, it doesn't stop at 8-9％. At some point, it can drive you crazy, especially when you can see the top but still have 3 km to go. I found it hard to judge whether it was the thin air or just the length of the climb that made it harder than expected. But I finally made it to the top, and then had to stand in line for a photo of the sign.
PS: the text of the site is not correct. After Valloire you come across 2 catering establishments if you need a refreshment. At the start of the Telegraphe is also a public toilet with a tap. In Valloire there is a water fountain in the middle of the village.
In de zomer van 2021 deze klim gedaan als onderdeel van de Marmotte. Het was een warme zomerdag met veel verkeer. Echt heel veel verkeer; dure auto's, motoren, wielrenners, noem het maar op. Het is een beest van een beklimming, maar voor je rust of je er niet te zijn.
De Telegraphe was heel goed te doen, geleidelijk en kon er een mooi fietstempo krijgen. Vlak na Valloire heb je een irritant stuk waar het vals plat omhoog gaat, maar je dit optische gevoel niet hebt. Vanaf daarna wordt het pittig, hoewel redelijk constant, houdt het maar niet op met 8-9％. Op een gegeven moment kan je daar wel gek van worden, zeker wanneer je op gegeven moment de top kan zien maar nog 3 kilometer moet. Ik vond het moeilijk oordelen of het de ijle lucht was, of gewoon de klim i.c.m. de lengte dat het pittiger was dan verwacht. Maar uiteindelijk boven gekomen, om daarna in de rij te staan voor een foto van het bordje.
PS: de tekst van de site klopt niet. Na Valloire kom je nog 2 horeca aangelegenheden tegen mocht je ravitaillering nodig hebben. Aan het begin van de Telegraphe is tevens een openbare toilet met een kraan. In Valloire een waterfontein midden in het dorp.
The Col du Galibier is a mighty experience that I would recommend to everyone. Preferably in the classic variant from Saint-Michel-de-Maurienne via the Col du Télégraphe. The climb is really a fantastic experience that is best described in three phases. The first part is the ascent of the Télégraphe. The first kilometers were a bit hard for me, because 7/8％ feels hard when you know you have more than 30 kilometers to go. Try to get into a steady rhythm and don't get distracted when you are being overtaken. Hordes of people do this climb, including good racers. The second part follows after the Télégraphe with a descent towards Valloire. Here you can have a coffee and fill your water bottles. After Valloire the climbing starts again soon. The last 12 kilometers of the climb the percentages go up again, the last 8 kilometers it doesn't go below 8％. It does go above, and quite a lot, and sometimes for a long time. These were the kilometers where I started to pick up people who had passed me on the Télégraphe. Those last 8 km you have to keep on pounding stupidly, invent a mental trick so you do not get crazy in the head. You automatically get to those last three kilometers where you can see the pass right above you. That's the moment you know it's in the bag. The only thing you have to do is to take a picture with the famous col sign. Congratulations!
- The last possibility to fill up water is in Valloire.
- Note: there is no restaurant or water point on the summit. Col du Lautaret or Valloire are the first possibilities. Take a bar with you, you will be on the road for a while today.
- The descent on the side of the Lautaret is until that pass quite bad, with cracks and pits.
- In the summer season there are photographers along the road to take pictures. Make sure your hair is well done and you have your best helmet on today. Such a snapshot costs 15 euros but you will use it for years on your Strava. With pride. And rightly so.
De Col du Galibier is een machtige ervaring die ik een ieder zou willen aanbevelen. Bij voorkeur in de klassieke variant vanuit Saint-Michel-de-Maurienne via de Col du Télégraphe. De klim is echt een fantastische ervaring die zich het makkelijkste in drie fases laat beschrijven. Het eerste deel is de beklimming van de Télégraphe. De eerste kilometers vielen mij wat zwaar, omdat 7/8％ zwaar voelt als je weet dat je nog dik 30 kilometer moet. Probeer snel in een rustig ritme te komen en laat je niet teveel afleiden als je ingehaald wordt. Horden mensen doen deze klim, ook goede wedstrijdrijders. Het tweede deel volgt na de Télégraphe met een stuk afdaling richting Valloire. Hier kan je een koffie doen en je bidons vullen. Na Valloire wordt het klimmen al vrij snel weer ingezet. De laatste 12 kilometer van de klim gaan de percentages weer omhoog, waarbij het de laatste 8 kilometer niet meer onder de 8％ komt. Wel erboven, en vrij veel en soms lang ook. Dit waren de kilometers waar ík mensen op begon te rapen die mij op de Télégraphe voorbij gesneld waren. Die laatste 8 kilometer moet je een beetje dom doorstampen, een mentaal trucje verzinnen waardoor je in de kop niet gek wordt. Je komt vanzelf bij die laatste drie kilometer waar je de pas recht boven je kunt zien liggen. Dat is het moment dat je weet dat het in de pocket is. Nog 20 minuutjes stampen op je kleinste verzetje en je mag met het beroemde col-bord op de foto. Gefeliciteerd!
- de laatste mogelijkheid tot water vullen is Valloire
- let op: op de top is geen restaurant of waterpunt. Col du Lautaret of Valloire zijn de eerste mogelijkheden. Neem een reepje ofzo mee, je bent wel effies op pad vandaag.
- de afdaling aan de kant van de Lautaret is tot aan die pas vrij slecht, met scheuren en putten.
- in het zomerseizoen staan er fotografen langs de weg kiekjes te schieten. Zorg dat je haar goed zit en je vandaag je mooiste helm op hebt. Zo’n kiekje kost 15 euries maar die gebruik je nog jaren op je Strava. Met trots. En terecht.
Nice climb, done in 1991 I think. Kink somewhere after half way is nice, view is spectacular but personally not the best climb I've done. The climb was part of our cycle trip from Geneva to Nice and back.
Mooie klim, gedaan in 1991 volgens mij. Knikje ergens voorbij de helft is even lekker, uitzicht is spectaculair maar persoonlijk niet de mooiste klim die ik heb gedaan . De beklimming maakte onderdeel uit van onze fietstocht van Genève naar Nice en terug.
Fantastic beautiful climb. Last week, end of July on a crystal-clear day I cycled. Started quite early and continued from bottom to top in 1 go, resting the legs after the Telegraphe and that is quite welcome :) Leaving Valloire was a bit tricky, but then you get to enjoy such a beautiful panorama. It certainly did hurt, but I was able to relax my legs for a few meters every now and then. Powerful feeling when you get to the tunnel and see what you still have to do. Standing, sitting, raking and then magnificent views, not a cloud in the sky. I did put on a jacket for the descent but I could have done without it. In Valloire the jacket is back in the pocket. The Galibier is a must-see!
Fantastisch mooie beklimming. Vorige week, eind juli op een kraakheldere dag gefietst. Redelijk vroeg gestart en van onder tot boven in 1 keer doorgetrokken, even de beentje rust na de Telegraphe en dat is best welkom :) Valloire uit even lastig, maar daarna fiets je zon schitterend panorama in dat je alleen maar kunt genieten. Pijn deed het zeker maar toch kon er af en toe even een paar metertjes de spanning van de benen. Machtig gevoel als je bij het tunneltje bent en ziet wat je nog moet. Staan, zitten, harken en daarna magnifieke uitzichten, geen wolkje aan de lucht. Wel jasje aangedaan voor afdaling maar had zonder ook gekund. In Valloire gelijk weer in de achterzak. De Galibier moet je eens gedaan hebben!
As part of the marmotte a beautiful but tough climb ... 1st part telegraphe is not particularly beautiful and fairly busy but after a bit of descending and the village of Valloire starts the galibier really and after the bridge (last 8 km) is a particularly beautiful but tough climb ... on the day I did this climb was 30 degrees in the valley but at the top you drove along the snow walls ... amazing to experience that on 1 of the highest passes in Europe
Als onderdeel van de marmotte een prachtige maar zware klim...1e deel telegraphe is niet bijzonder mooi en redelijk druk maar na een stukje dalen en het dorp Valloire begint de galibier pas echt en na het bruggetje ( laatste 8 km) is het een bijzonder mooie maar ook zware klim...op de dag dat ik deze beklimming deed was het 30 graden in het dal maar op de top reed je langs de sneeuwmuren...waanzinnig om dat mee te maken op 1 van de hoogste passen van Europa
One of those climbs you just have to do. Stunning views, long, steep in parts and just a legend of a climb.
The only drawback is the amount of traffic and how busy it is at the top. Very little room and because it's so popular, just a little bit busy. Everyone on the road is very respectful, so no issues there... just a lot on the road.
The descent on the other side is awesome as well.
In the summer of 1998 I climbed the Calibier together with my wife. We cycled from Geneva straight through the Alps to the south coast. The difficulty of a col is mainly in our minds, is our experience. (And in the invincibility of youth) we are now 57 and 66. The Calibier was not difficult for us, despite our panniers and luggage. I remember that I had a cyclist at my wheel and I ran him down. Once at the top, I turned around to encourage my wife the last few kilometres. The nice thing about the Calibier is the bend halfway. That is a nice aiming point to concentrate on the top from there. Just recuperate and go. The difficulty of a mountain is between the ears, of course, but a lot depends on your mental condition. We cycled all the cols fairly easily. I almost found my Waterloo on the Ventoux. That tower up there did not come any closer. Eat and rest well, cycle light and not heavy, don't rush but cycle your own pace and don't think about the top but enjoy your climb and keep drinking and take some salty drops with you.
In de zomer van 1998 beklom ik samen met mijn vrouw de Calibier. We fietsten vanuit Geneve dwars door de Alpen naar de zuidkust. De zwaarte van een col zit hem vooral tussen de oren is onze ervaring. ( en in de onoverwinnelijkheid van de jeugd) we zijn nu 57 en 66. De Calibier vonden wij ondanks de fietstassen met bagage niet zwaar. Ik weet nog dat ik een wielrenner aan mijn wiel had en die er heb afgereden. Eenmaal boven ben ik omgedraaid om mijn vrouw de laatste kilometers aan te moedigen. Het mooie van de Calibier is het knikje halverwege. Dat is een mooi richtpunt om je vanaf daar te concentreren op de top. Even recupereren en gaan. De zwaarte van een berg zit hem tussen de oren dat is natuurlijk niet helemaal zo maar er hangt veel af van je mentale conditie. Wij fietsten alle cols redelijk gemakkelijk. Ik vond , bijna, mijn Waterloo op de Ventoux. Die toren daarboven kwam maar niet dichterbij. Eet en rust goed, fiets licht en niet zwaar laat je niet opjagen maar fiets je eigen tempo en denk niet aan de top maar geniet van je klim en blijf drinken en neem wat zoute dropjes mee.
I have climbed the south side four or five times via its various accesses, but I have only climbed the Maurienne side once, in 2018, in three hours flat from Saint-Michel. It deserves its reputation. I remember thinking, when I saw a sign indicating 3 km before the summit of the Col du Galibier, that the said pass still looked pretty damn high above me! In fact, the last few kilometers do not offer any respite. If you have had the bad idea of not saving yourself on the Telegraphe climb, you pay for it afterwards: that's how I caught up with several cyclists after Plan-Lachat who had dropped me off without a glance during the Telegraphe pass...
J'ai grimpé quatre ou cinq fois le versant sud par ses différents accès, mais je n'ai grimpé le versant Maurienne qu'une seule fois, en 2018, en trois heures tout rond à partir de Saint-Michel. Il mérite amplement sa réputation. Je me souviens avoir pensé, en voyant un panneau indiquant 3 km avant le sommet du col du Galibier, que ledit col paraissait encore sacrément haut au-dessus de moi ! De fait, les derniers kilomètres ne présentent pas de répit. Si on a eu la mauvaise idée de ne pas s'économiser dans la montée du Télégraphe, on le paie obligatoirement ensuite : c'est comme cela que j'ai rattrapé après Plan-Lachat plusieurs cyclistes qui m'avaient déposé sans un regard pendant le col du Télégraphe…
Ah! it happened a few years ago, I climbed the Télégraphe full throttle and after Valloire I was burnt out.
In the straight line of the Verneys I took a group that was at least 10 years older than me, a few steps from the summit they passed me one by one, like your story.
If you do the Telegraphe all the way, watch out for the rest.
Ah! ça met arrivé il y a quelques années, j'ai monté le Télégraphe plein gaz et après Valloire j'étais cramé.
Dans la ligne droite des Verneys j'ai pris un groupe qui avait au moins 10 ans de plus que moi, à quelques encablures du sommet ils m'ont passés un par un, comme ton récit.
Si tu fais le Télégraphe à bloc, attention à la suite.
A merciless climb!!!! the beginning until the top of the Telegraphe it is easy to do. Nice gradual steady climb. Then follows the beautiful descent to Valloire where you can refuel. After that it goes straight on for a long time and I found this part with a very warm headwind quite tough. Then the climb really starts and the gravy is already pretty much gone. The last 10 km the steepness is merciless and partly due to the oxygen debt extra heavy. Once at the top, the view on the Mont Blanc is grandiose. Even with the heat of this day a good jacket was indispensable especially the descent is windy and cold.
Een genadeloze klim!!!! het begin tot aan de top van de Telegraphe is het goed te doen. Mooie geleidelijke regelmatige klim. Dan volgt de mooie afdaling naar Valloire waar je nog kunt bijtanken. Daarna loopt het een soort vals plat lang rechtdoor en ik vond dit stuk met een hele warme tegenwind best pittig. Daarna begint de klim pas echt en dan is de jus er al flink uitgeperst. De laatste 10km is het steil genadeloos en mede door de zuurstofschuld extra zwaar. Eenmaal boven met uitzicht op de Mont Blanc is grandioos. Zelfs met de hitte van deze dag was een goed jack onmisbaar vooral de afdaling is winderig en koud.
Complicated as it should be, after the level of difficulty it is much too overestimated by the site: the descent allows to recover from the Telegraph pass, it is more 2 passes that follow each other.
Compliqué comme il faut, après au niveau difficulté il est beaucoup trop surestimé par le site : la descente permet de se remettre du col du télégraphe, c'est plus 2 cols qui s'enchaînent.
One of the most difficult climbs I've done, especially starting from the valley. The descent can be dangerous especially in bad weather because it can be very cold at the top.
Une des ascensions les plus difficiles que j'ai faites, surtout en partant depuis la vallée. Descente pouvant être dangereuse surtout par mauvais temps car il peut y faire très froid au sommet
The ultimate French col! Every cyclist should once in his life the Col du Galibier, via this classic way to ride!
Dé ultieme Franse col! Iedere wielrenner zou eens in zijn leven de Col du Galibier, via deze klassieke kant op moeten rijden!
For me, one of the toughest climbs in the Alps. This is especially in the last 10 kilometers, where according to the kilometer markers it never gets below 9％. These climbing kilometers you will also have to do with less oxygen in the air.
Besides the difficulty, I think it is also one of the most beautiful of the Alps. You start very low in the Maurienne valley, climb the Vosges look-a-like Telegraphe, descend a bit to cycle into the high mountains. The view at the top is really great, on one side you can see the road you came from very nicely with the Mont Blanc in the background, and on the other side you get the La Meije massif of the Lautaret side presented.
Voor mij een van de zwaarste klimmen in de Alpen. Dit zit hem vooral in de laatste 10 kilometer, waar het volgens de kilometerpaaltjes nergens onder de 9％ komt. Deze klimkilometers zul je ook nog is moeten afleggen met minder zuurstof in de lucht.
Naast de zwaarte vind ik het ook een van de mooiste van de Alpen. Je start heel laag in de Maurienne vallei, beklimt de Vogezen look-a-like Telegraphe, daalt een stukje af om het hooggebergte in te fietsen. Het uitzicht op de top is echt geweldig, aan de ene kant zie je de weg waar je vandaan komt heel mooi lopen met de Mont Blanc op de achtergrond, en aan de andere kant krijg je het La Meije massief van de Lautaret zijde gepresenteerd.
The real ascent of this famous pass starts in Saint Michel de Maurienne at the foot of the Télégraphe and not retracted as some do from Valloire.
Possibility to park the car on the parking of the station of ST Michel (the warming up will be very limited).
Departure direction Modane then first traffic light in the city center on the right, crossing the bridge over the Arc and the Telegraphe climb starts immediately for 11,5km.
On paper, the Télégraphe looks quite difficult, but I was surprised by a climb that was steep but regular and easier than it looked, it takes place mostly in the forest except for the last few kilometers with a magnificent view over the valley just a few steps from the summit.
Col du Télégraphe 1570M picnic area, restaurant, and drinking water tap at the foot of the resto, 5km of descent to Valloire that you cross in a modest slope then it is the attack of the Galibier for 17km, the slope which remains correct until Plan-Lachat will then increase, the vegetation disappears, ( 8 milestones 8 to 10％ ) in High Mountain landscapes.
Steep slope, high altitude, Sun. Summer leave early from ST Michel, for a normally constituted cyclotourist it will take 2h30 to 3h without counting the stops. At the top of the Galibier Altitude 2646M, for the photo at the sign of the pass some days you will have to be patient.
I find the Climbfinder profile a little light compared to reality, both for the Telegraph and the Galibier.
Have a good walk and be careful on the descent.
La véritable ascension de ce col célèbre commence à Saint Michel de Maurienne au pied du Télégraphe et non pas escamotée comme certains le font au départ de Valloire.
Possibilité de garer la voiture sur le parking de la gare de ST Michel ( l'échauffement sera très limité ).
Départ direction Modane puis premier feu au centre ville à droite, passage du pont sur l’Arc et la montée du Télégraphe commence aussitôt pour 11,5km.
Sur le papier, le Télégraphe paraît bien difficile, mais j’ai été surpris par une ascension certes pentue mais régulière et plus facile qu’elle n’y parait, elle se déroule en grande partie dans la forêt à part les derniers kilomètres avec une magnifique vue plongeante sur la vallée à quelques encablures du sommet.
Col du Télégraphe 1570M coin pique-nique, restaurant, et robinet d'eau potable au pied du resto, 5km de descente jusqu'à Valloire que vous traversez dans une pente modeste puis c’est l’attaque du Galibier pour 17km, la pente qui reste correcte jusqu'à Plan-Lachat va ensuite s’accentuer, la végétation disparaît, ( 8 bornes 8 à 10％ ) dans des paysages de Haute montagne.
Pente raide, altitude élevée, Soleil. L’été partez de bonne heure de ST Michel, pour un cyclotouriste normalement constitué il faudra 2h30 à 3h sans compter les arrêts. Au sommet du Galibier Altitude 2646M, pour la photo au panneau du Col certains jours il faudra savoir patienter.
Je trouve le profil Climbfinder un peu léger par rapport à la réalité, aussi bien pour le Télégraphe que le Galibier.
Bonne balade et soyez prudent dans la descente.
the thin heights make it hard for many cyclists, remains a heavy Col if you have taken the Telegraph / Lautaret
de ijle hoogtes maken het zwaar voor menig fietser, blijft een zware Col als je de Telegraph/Lautaret erbij hebt genomen
The climb of the Galibier is one with different faces. Traditionally the first climb in the Marmotte where the first victims fall starting with the Télegraphe which is a nice climb through the woods with a number of hairpin turns. Don't be tempted to go too fast because there is still some climbing to do. Once at the top, there is a short easy descent to Valloire.
Leaving Valloire the path continues in a nasty way through the valley without many bends, which doesn't look steep (and isn't) but with the wind against you it doesn't seem to get any worse. Enjoy the views on the debris fields to the right.
At Plan Lachat (possibly time for a refreshment) the climb goes up after the bridge and the hairpin bends follow. The amount of oxygen is then also noticeably less and it can be very cold (bring your jacket, especially for the descent) Magnificent views in the beginning towards the Valloire valley. Also up here the wind can be annoying. Don't forget to turn left at the tunnel to enjoy the last heavy KM.
De beklimming van de Galibier is er een met wisselende gezichten. Traditioneel de eerste beklimming in de Marmotte waar de eerste "slachtoffers" vallen Beginnend met de Télegraphe wat een lekkere door het bos lopende klim is met een aantal haarspeldbochten. Af en toe vergezichten de vallei in. laat je niet verleiden tot een al te hoog tempo want er komt nog wat aan. Eenmaal boven volgt een korte makkelijke afdaling naar Valloire.
Valloire uitkomend begint een gemeen stuk door de vallei zonder al te veel bochten, wat niet stijl lijkt (en ook niet is) maar zeker met wind tegen geen eind aan lijkt te komen. Geniet wel van de uitzichten op de puinwaaiers aan de rechter kant.
Bij Plan Lachat (eventueel tijd voor een verfrissing) gaat de klim na het bruggetje fors omhoog en volgen de haarspeldbochten. De hoeveelheid zuurstof wordt dan ook merkbaar minder en het kan zeer koud worden (jasje mee zeker voor de afdaling) Schitterende vergezichten in het begin richting de Valloire vallei. Ook hier boven kan de wind vervelend tegen staan. Vergeet niet bij de tunnel linksaf te slaan om de laatste zware KM mee te pikken.
In my opinion it is in the bend that it becomes more difficult to cycle uphill. Just past the inn or watering hole where you can buy a quick bottle of water in hot weather.
Het is volgens mijn mening in de bocht dat het moeilijker wordt om bergop te fietsen. Net voorbij de herberg of drinkgelegenheid waar je nog eens vlug een flesje water kan kopen bij warm weer.
Galibier, including Télégraphe, is a beautiful but tough combination. Already done 2 times and each time I get a knock in the last 4km of the Galibier. The steepest but also the most beautiful parts are at the end. Gear down and enjoy is the message.
Galibier, inclusief Télégraphe, is een prachtige maar zware combinatie. Al 2 keer gedaan en telkens krijg ik in de laatste 4km van de Galibier een tikje. De steilste maar ook mooiste stukken zitten dan ook op het einde. Tandje terugschakelen en genieten is de boodschap.
Heavy! After first ascending the Lautaret and descending to Valloire, I turned back on my way to the summit of the Galibier. The Telegraphe part is not for me. The first three kilomter give you the feeling you are okay. After that it is hard work. Was it the heat or the effort of the first climb?
Fact is that I swing the last 6 km to the top and have the feeling that I can't recuperate anywhere. My heavens, this was hard work. The reward is a fantastic view on the summit. The last kilometer, however, is raking for the advanced. Rarely has my shirt turned so white from the sweating salt.
Heftig! Na eerst omhoog gekomen te zijn via de Lautaret en afgedaald te zijn naar Valloire, rechtsomkeert gemaakt op weg naar de top van de Galibier. Het gedeelte Telegraphe heb ik dus aan mij voorbij laten gaan. De eerste drie kilomter geven je nog het gevoel dat je in orde bent. Daarna is het afzien. Was het de warmte of de inspanning van de eerste klim?
Feit is dat ik de laatste 6 kilomter tot de top slinger en het gevoel heb, nergens nog te kunnen recupereren. Mijn hemel wat was dit afzien. De beloning mag er zijn: een fantastisch uitzicht op de top. De laatste kilomter is echter harken voor gevorderden. Zelden sloeg mijn shirt zo wit uit van het gezweten zout.
When you arrive you know for sure, you see the Galibier! But it is not... So when you enter Valloire you point to the highest mountain you see, well that must be the Galibier! But the Galibier is hard to find, because the highest mountain is also not the Galibier. So with fresh reluctance you start the hard ride of 18km. Once you start cycling you are occasionally overtaken by a 60 year old on a slightly too hip rented e-bike, and secretly you hope that the battery is not charged and somewhere 4 km before the top he comes to a standstill. Let's see if that smile when she says bonjour is still as friendly as when I overtake her. Anyway, the first few miles are fun, but once you look to your right after 6km and see some horribly steep hairpins, your courage fades. Heads down and pedal! The advantage of those terribly steep hairpins is that you immediately gain some altimeters, because your counter on the garmin will not get above 2680 meters today. Once past the hairpins you see it for real, the Galibier! But wait a minute! I had already climbed a lot, hadn't I? How come the summit is still so far away? The French who are cheering you on along the road all shout: cette montagne est mythique! Followed by Allez Allez Allez! Meanwhile, the gradient of the last 7 km is not less than 8％, great! The same old lady on her e-bike overtakes me 3 times, she has made 100 photo's along the way and I only see my f*cking front wheel. Shall I secretly pull out the battery and make a sprint of 100 meters? I'll leave it, she'll do it anyway! The last 2 km are very frustrating, nowhere to rest and the counter on the garmin (which should reach 18.36km) seems to have stopped. Come on buddy, hurry up! The summit is magnificent and indeed mythical. I end the day with a fantastic view on the Mont Blanc massif, what a good day!
Als je aan komt rijden weet je het zeker, je ziet de Galibier! Maar dat is niet zo.. Dus als je Valloire binnenrijdt wijs je naar de hoogste berg die je ziet, nou dat moet dan wel de Galibier zijn! Maar de Galibier laat zich moeilijk vinden, want ook de hoogste berg blijkt niet de Galibier te zijn. Dus begin je maar met frisse tegenzin aan de barre tocht van 18km. Eenmaal aan het fietsen wordt je af en toe ingehaald door een 60 jarige op een iets te hippe gehuurde e-bike en stiekem hoop je dat die accu niet is opgeladen en ergens 4km voor de top hij stil komt te staan. Eens kijken of die glimlach als ze bonjour zegt nog steeds zo vriendelijk is als ik haar inhaal. Enfin, de eerste paar kilometers zijn leuk, maar als je eenmaal na 6km rechts kijkt en je een paar gruwelijk steile haarspeldbochten ziet, zakt de moed je in de schoenen. Verstand op nul en trappen! Het voordeel van die gruwelijk steile haarspeldbochten is dat je meteen wat hoogtemeters pakt, want je tellertje op de garmin komt vandaag niet boven de 2680 meter. Eenmaal voorbij de haarspeldbochten zie je hem dan toch echt, de Galibier! Maar wacht eens? Ik had toch al flink wat klimkilometers gemaakt? Hoe komt het dan dat die top nog zo ver is? De fransen die je langs de kant staan aan te moedigen roepen allemaal: cette montagne est mythique! Gevolgd door Allez Allez Allez!! Ondertussen komt het stijgingspercentage de laatste 7km niet meer onder de 8％, fijn! Ik word 3x door dezelfde bejaarde op haar e-bike ingehaald, zij heeft 100 foto's gemaakt onderweg en ik zie alleen mijn f*cking voorwiel. Zal ik toch stiekem die accu eruit trekken en even een sprintje trekken van 100 meter? Ik laat het, ze doet het toch maar! De laatste 2km zijn zwaar frustrerend, nergens meer een rustmoment en dat tellertje op de garmin (die 18,36km moet bereiken) lijkt wel te zijn uitgevallen.. kom op vriend, loop eens op! De top is magnifiek en inderdaad heeft het wel iets mythisch. Ik eindig met een fantastich uitzicht op het Mont Blanc massief, wat een goeie dag!
Done in a 'mini Marmotte' version (without riding up the Alp at the end). A highlight of a beautiful loop. Galibier itself bends quite smoothly (had tailwind) until you start the cornering. The last two kilometers were long but the beautiful view eased the pain :-).
Gedaan in een 'mini Marmotte' versie (zonder op het einde nog de Alp op te rijden). Een hoogtepunt van een mooie lus. Galibier zelf bolt op zich vrij vlot (hadden rugwind) tot je aan het bochtenwerk begint. De laatste twee kilometer bleven duren maar het prachtige uitzicht verzachtte de pijn :-).
Powerful experience. Very heavy. Tip: make sure you've done some climbing around or above 2000m before you do this. Your muscles will thank you.
Machtige ervaring. Erg zwaar. Tip: zorg dat je al wat klimkilometers rond of boven de 2000 m hebt gedaan voor je hier aan begint. Je spieren zullen je dankbaar zijn.
Ascended from Valloire. Beautiful, but tough climb with stunning views. Especially the last 7 and certainly the last 1.5 km are very tough. Take especially proper clothing along. Temperature difference between start of climb and top is easily 15 degrees.
Beklimming genomen vanuit Valloire. Schitterende, maar zware beklimming met prachtige vergezichten. Met name laatste 7 en zeker laatste 1,5 kilometer zijn loodzwaar. Neem vooral juiste kleding mee. Temperatuurverschil tussen begin klim en top is al snel 15 graden.
A great climb! According to statistics, the toughest in France! That's actually not so bad, the Col du Télégraphe is easy to do, after which you can already descend a few kilometres. The first part from Valloire is very easy and sometimes it even feels flat. The last 5 kilometers are hard, but it never gets really hard. It is long, but certainly not as long as the Teide. That one is much harder (mentally). Nevertheless, it is an iconic climb!
Een geweldige klim! Volgens de statistieken de zwaarste van Frankrijk! Dat valt eigenlijk wel mee, de Col du Télégraphe is goed te doen, waarna je al een paar kilometers mag gaan dalen. Het eerste stuk vanaf Valloire is erg gemakkelijk en soms voelt het zelfs als vlak aan. De laatste 5 kilometers zijn zwaar, maar eigenlijk wordt het nergens echt zwaar. Hij is lang, maar zeker niet zo lang als de Teide. Die is vele malen zwaarder (mentaal). Desondanks is het een iconische klim!
Beautiful climb where you feel increasingly smaller between the big mountains, until you're at the top! The steepness is good, especially the last km are a bit harder, and the descent on the other side is fantastic! All in all a climb to have on your list.
Mooie klim waar je je steeds kleiner gaat voelen tussen de grote bergen, totdat je boven bent! Hij is betreft steilte goed te doen, vooral de laatste km zijn even wat pittiger, en de afdaling aan de andere kant is fantastisch! Al met al een klim om om je lijstje te hebben staan.
A super nice climb where the Telegraphe is quite a stand in the way if you start from Saint-Michel. It's not really a warm-up, but a real mountain too. So on this mountain it's all about holding back so you can pop on the Galibier. I found it a super awesome experience, even though it was my first experience in high mountains. I felt the adrenaline from the moment you go right around the little bridge and then up the steep section to the top past the tunnel. And of course the descent back to Valloire.
Een super mooie klim waarbij de Telegraphe een behoorlijke sta in de weg is als je vanuit Saint-Michel vertrekt. Het is niet echt een warming-up, maar een echte berg ook. Op deze berg is het dus inhouden geblazen, zodat je kunt knallen op de Galibier. Ik vond het een supermooie belevenis, hoewel het mijn eerste ervaringen in het hooggebergte waren. Ik voelde de adrenaline vanaf het moment dat je rechtsom het bruggetje overgaat en dan het steile stuk op gaat tot aan de top voorbij de tunnel. En natuurlijk de afdaling terug naar Valloire.
Beautiful climb, if I say so myself. Have a holiday home 1.5 hours drive from the Galibier, and have climbed the mountain several times. Personal record is 2:54:19. The short descent is really a nice rest, even though it is such a short distance.
Prachtige klim, al zeg ik het zelf. Heb een vakantiehuisje 1,5 uur rijden van de Galibier, en heb de berg meerdere malen beklommen. Persoonlijk record is 2:54:19. Het stukje afdalen is echt even lekker uitrusten, ook al is het zo'n klein stukje.
Today I rode the Telegraphe-Galibier combination. Everything is as mentioned. Nice climb, for me tough because I'm not as trained as most. Suffered hard, but a unique experience. Both the trip and the views! Finally reached the top. But indeed recommended to divide forces and take a jacket, especially for the descent! Also regularly drink and play something inside. But for me an experience that I will never forget!
Vandaag combinatie Telegraphe-Galibier gereden. Alles is zoals vermeld. Mooie klim, voor mij pittig want ben niet zo getraind als de meeste. Hard afgezien, maar een unieke ervaring. Zowel de trip als de uitzichten! Heb uiteindelijk ook de top bereikt. Maar inderdaad aan te raden voor krachten te verdelen en een jasje mee te nemen, zeker voor de afdaling! Ook regelmatig drinken en iets binnen spelen. Maar voor mij een ervaring dat ik nooit zal vergeten!
Cool col! The climb is actually not so bad because it is nowhere really steep. It certainly is a long climb, but a col like the stelvio / gavia / mortirolo is a lot harder. It's a matter of good planning and not starting too hard. On top it can also be very cold, so take a jacket (and leggings) for the descent.
Toffe col! De klim valt eigenlijk reuze mee doordat het nergens echt steil is. Lange klim is het zeker, maar een col als de stelvio / gavia / mortirolo is toch echt een stuk pittiger. Kwestie van goed indelen en niet te hard beginnen. Op de top kan het tevens erg koud zijn, neem dus een jasje (en beenstukken) mee voor de afdaling.
The Galibier is from Valloire really a great climb. First few kilometers are a bit boring, but the last 10 km are really worth it. The Telegraphe before is terrible, but you have to be willing to do that for the most beautiful and toughest climb in France.
De Galibier is vanaf Valloire echt een geweldige klim. Eerste paar kilometer zijn nog een beetje vervelend, maar de laatste 10 km zijn echt de moeite waard. De Telegraphe ervoor is verschrikkelijk, maar dat moet je maar overhebben voor de mooiste en zwaarste beklimming van Frankrijk.
The profile on the map seems to stop at the "tunnel du Galibier". Cyclists are not allowed to pass through this tunnel but have to continue to the real Col du Galibier, one kilometer higher. And fortunately so because that last kilometer is a gem: really steep (10 %) and with a splendid panorama.
Het profiel op de kaart lijkt aan de "tunnel du Galibier" te stoppen. Fietsers mogen niet door dit tunnel maar moeten tot de echte col du Galibier doorgaan, nog één kilometer hoger. En gelukkig zo want die laatse kilometer is een parel: echt steil (10 %) en met een schitterende panorama.
I didn't see any spots of recovery but I did see percentages up to 15%. A mighty fine climb from Valloire. The village itself is quiet quiet out of season.
The higher you get, the more impressive the climb. Walls of snow, whole group of marmots and sometimes deafening silence ...
If you then also go from rain to sun, then a snow shower on your roof and finally in the sun on top of the summit, then that is for so far the ultimate climb ...
A beautiful and grueling climb, but definitely worth it!
Plekken van herstel heb ik niet gezien maar wel percentages tot 15%. Een machtig mooie klim vanuit Valloire. Dorp zelf is buiten het seizoen niks te beleven overigens.
Hoe hoger je komt, des te indrukwekkender de klim. Muren van sneeuw, hele groep marmotten en soms oorverdovend stil...
als je dan ook nog van regen naar zon gaat, vervolgens een sneeuwbui op je dak krijgt en uiteindelijk in de zon boven op de top staat, dan is dat voor tot nu toe de ultieme klim...
Een prachtige en loodzware beklimming, maar zeker de moeite waard!
Nice climb and doable because there are many places to recover and the gradients do not exceed 10%. Not comparable with the Stelvio.
Mooie klim en prima te doen omdat er veel plekken zijn om enigszins te herstellen en de stijgingspercentages niet boven de 10% komen. Niet te vergelijken met de Stelvio.
Today I climbed the galibier. What a hell of a ride. The first part is easy to do and I could pedal quite fast. The descent to Valloire is nice to give your legs some rest. Immediately after the village the climb starts to get steep. This is not shown in the route profile. But I was able to keep on pedalling here. From about 7 km before the top, you can see where you should go. Then it started to get really hard. The legs didn't want to do it anymore. Fortunately I managed to get there but it was really hard.
Vandaag de galibier beklommen. Wat een helse tocht. Het eerste stuk is goed te doen en kon ik aardig doortrappen. De afdaling naar valloire is wel even lekker om je benen wat rust te geven. Meteen na het dorp begint de beklimming steil. Dit is niet goed te zien in het routeprofiel. Toch kon ik hier aardig doortrappen. Vanaf een km of 7 voor de top zie je waar je ongeveer naar toe moet. Toen begon het ook echt zwaar te worden. De benen wilde niet goed meer. Toch gelukkig gehaald maar wat was het zwaar.
On 21 September I climbed the Telegraph and the Galibier. There was much uncertainty about the weather. In the end it was not that bad but I have encountered all kinds (fog, sun, rain and snow).
The Telegraph is a beautiful col which I climbed relatively easy. This is an advice for all recreational cyclists (like me). Watch out for overestimating and try to keep a margin. There will be plenty of climbing after the Telegraph....!
The Galibier was tough, impressive and beautiful to climb. I managed to climb this mythical col
I managed to ride up this mythical col with a margin which gave me (even) more room to enjoy it. If I look back on 2016 soon and the question is what was your highlight in 2016? Reaching the top of the Galibier would be my answer. Superb to be able to experience this!
Op 21 september heb ik de Telegraph en de Galibier beklommen. Er was veel onzekerheid over het weer. Uiteindelijk viel dat mee maar alle soorten ben ik wel tegengekomen( mist, zon, regen en sneeuw).
De Telegraph is een mooie col die ik relatief rustig opgereden ben. Dit is een advies voor alle recreatieve fietsers ( zoals ik). Kijk uit voor overschatting en probeer marge over te houden. Er komt na de Telegraph nog genoeg klimwerk....!
De Galibier was zwaar, indrukwekkend en prachtig om te beklimmen. Het is mij gelukt deze mythische col op
te rijden met marge waardoor er (nog) meer ruimte was om te genieten. Als ik binnenkort terugkijk op 2016 en de vraag luidt wat was je hoogtepunt in 2016?: Het bereiken van de top van de Galibier is dan mijn antwoord. Schitterend om dit mee te mogen maken!
Last week I cycled and the total distance from the climb to the top of the Galibier is almost 35km, a bit longer than indicated here. It was raining hard and the last 6km and descent were very cold, so next time bring an extra jacket!
Vorige week gefietst en de totale afstand van de klim tot aan top Galibier is bijna 35km, stukje langer dan hier aangegeven wordt. Het regende flink en laatste 6km en afdaling waren erg koud, volgende keer een extra jasje meenemen dus!
Last year, without much training, during the family vacation, I got the idea: "gee, that calibier is close by, why not rent a bike and climb it? I had never climbed a mountain on a bike before, so you get the idea... I (almost) died 4 times...
I cycled from Valloire to the top and back.
Besides the fact that I wouldn't advise anyone to do it this way, it has brought me a lot (especially mentally).
Tip of the day: if you start with the toughest task / challenge / assignment etc., (almost) everything after that can only be better, right?
Ride on!
See you in southern Spain around February 2016?
Cheers,
Laurens.
Vorig jaar, zonder al te veel training, tijdens de familievakantie, het idee gekregen:"goh, die calibier ligt hier vlakbij, waarom niet een fietsje huren en er tegenop klimmen?? Nu had ik ook nog nooit een berg beklommen op de fiets, dus je snapt het al... Ik ging 4 keer (bijna) dood...
Ik ben vanuit Valloire naar de top gefietst en weer terug.
Naast het feit dat ik dit natuurlijk niemand zou adviseren op deze manier, heeft het me wel onvoorstelbaar veel gebracht (vooral mentaal gezien).
Tip van de dag: indien je bij de zwaarste taak/uitdaging /opdracht etc. begint, kan (bijna) alles daarna alleen maar meevallen toch??
Ride on!
See you in southern Spain around February 2016?
Cheers,
Laurens.
Took the heavy side. Last 5 km my buddy and I were completely exhausted. Talked each other up, the moment you actually reach the top is unprecedented! Too bad we couldn't enjoy the descent of the Col de Telegraph on the way back to the car, due to torrential rain, thunder and hail I had to replace my brake pads the next day.
De zware kant gepakt. Laatste 5 km zaten mijn maat en ik er helemaal doorheen. Elkaar naar boven gepraat, het moment dat je de top daadwerkelijk behaald is ongekend! Jammer dat we op de terugweg naar de auto niet hebben kunnen genieten van de afdaling van de Col de Telegraph, wegens stortbuien, onweer en hagel heb ik de volgende dag mijn remblokjes kunnen vervangen.
To be honest, I was quite scared of this climb. Especially because this is the first time I rode it during the Cyclo Luc Alphand, so after the Montgenevre and the Mont Cenis after about 140 km. But actually, the climb wasn't too bad. The first part of Telegraphe is boring and not really difficult. It also gets easier towards the top. The short descent to Valloire is a nice moment to rest. In Valloire it is very steep for a while. After that, it's easy for a few kilometers. Keep enough strength for those last few kilometers. But if you take it easy in Valloire, you can make up a lot of time up here! A great climb.
Eerlijk gezegd was ik behoorlijk bang voor deze klim. Zeker omdat ik deze voor het eerst reed tijdens de Cyclo Luc Alphand, dus na de Montgenevre en de Mont Cenis dus na zo'n 140 km. Maar eigenlijk viel de klim mij mee. Het eerste deel van Telegraphe is saai en niet echt moeilijk. Deze wordt ook steeds makkelijker naar de top toe. De korte afdaling naar Valloire geeft even een heerlijk rustmoment. Daarna in Valloire is het even heel erg steil. Om daarna nog een paar kilometer rustig aan te doen. Hou genoeg kracht over voor die laatste loodzware kilometers. Maar als je in Valloire rustig aandoet, dan zul je hierboven veel tijd goed kunnen maken! Een geweldige klim.
Couldn't someone have told me that you have to have something left for the last 7 km. They were really tough. But great cycling!
Had niet iemand me kunnen zeggen dat je wat moet overhouden voor de laatste 7 km. Die waren echt heel zwaar. Maar heerlijk gefietst!
30 km climbing
From hot to 12 degrees at the top
Bring enough drinks and warm clothes
30 km klimmen
Van heet tot 12 graden op de top
Genoeg drinken en warme kleding meenemen
Climbing the Galibier from Valloire in 1h47 min. very hard but we managed to do it!
Galibier opgelopen vanuit Valloire in 1u47 minuten.Loodzwaar maar gelukt!Veel wielertoeristen voorbijgelopen!
| 7 km/h | 04:58:23 |
| 11 km/h | 03:09:53 |
| 15 km/h | 02:19:14 |
| 19 km/h | 01:49:55 |
