Col du Galibier to podjazd znajdujący się w regionie Le Bourg-d’Oisans. Ma długość 34.8 km i pokonuje 2091 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 6%, co daje wynik trudności 1597. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 2642 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 83 recenzje tego podjazdu i zamieścili 149 zdjęcia.
Nazwy dróg: Rue du Galibier, D902, Rue des Grandes Alpes & Route du Galibier, D902, D902b
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Kontynuuj z Apple
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Wspinałem się na to zbocze tylko raz. Wcześniej zjechałem z niego z Bourg-d'Oisans na ARO, co już zapoznało mnie ze specyficznym ustawieniem tego stoku. Rzeczą, która zrobiła na mnie największe wrażenie podczas tego jednego podjazdu, był bardzo silny wiatr, który często zmuszał mnie do wspinania się z rękami na dole kierownicy... Jeśli chodzi o resztę, strona Bourg-d'Oisans pozostaje moją ulubioną ze względu na wspaniałe i zróżnicowane krajobrazy, które trasa pozwala odkryć, podczas gdy strona Valloire jest trochę "ciemna" jak na mój gust. Ale tak to już bywa na północnych zboczach gór :-)
À noter l'importance du vent lorsqu'on grimpe ce versant… Depuis la première fois que j'y suis allé, à vélo ou en voiture, ça a été toujours une donnée à prendre en compte. Au point de devoir grimper les mains en bas du guidon sur certains passages !
Klasyk! Ta wspinaczka była znacznie łatwiejsza niż się spodziewałem. Bardzo mało naprawdę stromych fragmentów. Głównie stopniowa i regularna wspinaczka. Dużo motocykli, szczególnie na szczycie. Bardzo zimno na szczycie! Koniecznie, jeśli jesteś w okolicy.
The classic! I found this climb much easier than expected. Very few really steep parts. Mostly gradual and regular climbing. A lot of motor bikes, especially at the top. Very cold at the top! A must do if you're in the area.
Wielkie wyzwanie na moje 50. urodziny: kolarz kategorii ciężkiej na moim rowerze górskim zmodyfikowanym na tę okazję (gładkie opony i 32-calowa tarcza), 1500 km i 17000 mD+ w 6 tygodni przygotowań.
Poszło naprawdę dobrze, ale nie lekceważ niczego: ani Télégraphe, ani przejścia Valloire/Plan Lachat, które jest wyczerpujące pomimo płaskiego obszaru, który wypacza średnie nachylenie odcinka, ani niekończącego się finiszu aż do rampy na szczyt. Podjazd jest równie stromy, co ekscytujący, zapewniając dostęp do niesamowitych widoków ze szczytu.
Dla mnie to wspaniała pamiątka z wyjątkowego dnia!
Gros défi du jour de mes 50 ans : cycliste catégorie poids lourd sur mon VTT modifié pour l'occaz (pneus lisses et plateau de 32), 1500 kms et 17000mD+ en 6 semaines de préparation.
Ca s'est super bien passé mais il ne faut rien sous-estimer : ni le Télégraphe, ni la transition Valloire/Plan Lachat qui est usante en dépit du replat qui biaise le denivellé moyen de la portion et le final interminable jusqu'à la rampe "sommitale". Cette dernière est aussi raide qu'euphorisante pour accéder aux panoramas incroyables du sommet.
Pour moi un grand beau souvenir pour une journée singulière !
Jako stały mieszkaniec Valloire zarówno latem, jak i zimą, miałem okazję wspinać się na Galibier przy kilku okazjach. Podjazd z Valloire do Plan Lachat jest dość łatwy, z wyjątkiem skrzyżowania między Valloire i Les Verneys. Po przejechaniu przez most i pokonaniu zakrętu w prawo, droga wspina się stromo, ale dość równomiernie, z kilkoma odcinkami, na których można odetchnąć. Ostatni kilometr, który zaczyna się od zakrętu w lewo przed tunelem, jest dość trudny, ale myśl, że jest to ostatni, jest dodatkową zachętą.
Opuszczając dolinę, nie można pominąć Col du Télégraphe, długiej, ale stabilnej wspinaczki, która sama w sobie nie jest zbyt trudna, ale połączenie dwóch podjazdów zapewnia bardzo długi wysiłek. Po zdobyciu szczytu Télégraphe jest kilka kilometrów zjazdu, który pozwala nieco zregenerować siły. Przy biurze turystycznym w Valloire znajduje się fontanna, w której można napełnić butelki wodą przed pokonaniem ostatniego odcinka.
Résidant régulièrement à Valloire été comme hiver, j'ai eu l'occasion de gravir le Galibier à plusieurs reprises. La montée à partir de Valloire est plutôt tranquille jusqu'à plan Lachat mis à part la jonction entre Valloire et les Verneys. Une fois la traversée du pont et le virage à droite, la route grimpe en lacets mais assez régulièrement avec quelques passages permettant une petite récupération. Le dernier kilomètre qui commence par un virage à gauche avant le tunnel est assez difficile mais l'idée que ce soit le dernier est une motivation supplémentaire.
En partant de la vallée, il ne faut pas négliger le col du Télégraphe, long mais régulier il n'est pas trop difficile si il est monté seul mais l'enchaînement des deux montée conduit à un effort très long. Après le sommet du Télégraphe, il y a une poignée de kilomètre de descente qui permet de récupérer un peu. Il y a une fontaine au niveau du syndicat d'initiative de Valloire pour pouvoir recharger les gourdes avant d'attaquer le final.
Wspaniała wspinaczka! Ukończyłem tę wspinaczkę dwukrotnie i za każdym razem cieszyłem się wspinaczką i niesamowitą scenerią. Upewnij się, że jedziesz w słoneczny (niezbyt gorący) dzień, ponieważ po dotarciu na szczyt czeka na Ciebie magiczny widok na wszystkie alpejskie szczyty. Podjazd jest długi, ale całkiem znośny ze względu na stopniowe nachylenie. Na ostatnich 8 km nachylenie nieco wzrasta, a powyżej 2000 m n.p.m. robi się trudniej z powodu zmniejszonej ilości tlenu. Wystarczy uśmiechnąć się do 'Coco Photo' kiedy zostaniesz sfotografowany i masz świetną wspinaczkę na swojej liście. Gorąco polecam!
Geweldige beklimming! Ik heb deze klim twee keer volbracht en beide keren enorm genoten van de klim en het geweldige landschap. Zorg er voor dat je hem op een zonnige (niet te warm) fietst, want als je eenmaal boven bent wacht je een magisch uitzicht over alle Alpen toppen. De klim is lang, maar redelijk goed te doen vanwege de geleidelijke steigingspercentages. In de laatste 8 km gaat het steigingspercentage ietwat omhoog en zul je boven de 2000 meter ook merken dat het zwaarder wordt vanwege de verminderde zuurstof. Even lachen bij 'Coco Photo' als je op de foto word gezet en je hebt een geweldige klim op je lijstje staan. Echt een aanrader!
Zrobiony w zeszłym tygodniu, moim zdaniem piękniejszy niż np. Stelvio. Droga na szczyt jest o wiele bardziej nieprzewidywalna i przy dobrej pogodzie można podziwiać naprawdę fantastyczne widoki na dolinę. Wyjechałem bardzo wcześnie rano, ale już wcześnie na Télégraphe jest niestety duży ruch. Zwłaszcza nie lekceważ Télégraphe, patrząc wstecz na moje waty, dostarczyłem tam za dużo, pod koniec Galibier zauważysz. Na szczycie fantastyczne widoki aż do Mont Blanc. Zatłoczony między innymi motocyklami.
Vorige week gedaan, wat mij betreft mooier dan bv de Stelvio. De weg naar de top is een stuk onvoorspelbaarder en als het helder, goed weer is heb je werkelijk fantastisch uitzicht over de vallei. Ik vertrok erg vroeg op de ochtend, maar al vroeg rijdt er op de Télégraphe al flink wat verkeer helaas. Onderschat vooral de Télégraphe niet, als ik mijn wattages terugkeek heb ik daar te veel geleverd, aan het einde van de Galibier ga je dat merken. Op de top een fantastisch uitzicht tot aan de Mont Blanc. Wel drukbezocht met o.a. motoren.
Wspiąłem się wczoraj rano, ponieważ koniec wspinaczki był zarezerwowany dla rowerzystów (z Plan Lachat), idealna pogoda. Duży ruch na Télégraphe, ale myślę, że to z powodu wielu rowerzystów, którzy tego dnia podjechali do Valloire. Jeśli czujesz się zbyt zmotywowany, spróbuj się opanować i poczekaj na ostatnie 8 kilometrów, nie chcesz się wypalić wcześniej! Wspaniałe widoki zarówno ze szczytu, jak i po drodze w górę (za Valloire). Kurtka przeciwwiatrowa jest obowiązkowa podczas zejścia, nawet w połowie sierpnia, i nie zapominaj, że za Valloire nie ma wody.
Grimpé hier matin car la fin de la montée était réservée aux cyclistes (à partir de Plan Lachat), météo parfaite. Beaucoup de traffic dans le Télégraphe mais je pense que cela est due aux nombreux cyclistes qui montaient à Valloire en voiture ce jour là. Si vous avez un trop plein de motivation alors essayez de vous contenir et attendez les 8 derniers kilomètres, il ne faut pas se cramer avant! Superbe vue au sommet mais également pendant la montée (après Valloire). Coupe vent obligatoire pour la descente même en plein mois d'Août et attention il n'y a plus d'eau après Valloire.
Epicka wspinaczka zaczynająca się od St-Michel-de-Maurienne, Col du Telegraphe to tylko rozgrzewka. Dość ruchliwa droga... tylko kilka samochodów i rowerów, które nie przestrzegały kodeksu współdzielenia drogi.
Wszystko zostało już powiedziane przez innych ;-)
Epic climb starting from St-Michel-de-Maurienne, Col du Telegraphe is just the warm up. Fairly busy road... only a few cars and bikes that didn't respect the code to share the road.
all has been said already by others ;-)
Droga i widoki są wyjątkowe, podobnie jak towarzystwo dziesiątek rowerzystów, od skrzyżowania do szczytu podjazd, który nie jest tak trudny, tylko kilka ostatnich zakrętów po tunelu na 2500 wymaga dodatkowego wysiłku
Strada e panorami sono unici, come la compagnia di decine di ciclisti, dal bivio alla cima una salita non così dura, solo gli ultimi tornanti dopo la galleria a 2500 richiedono uno sforzo in più
To wspinaczka, którą absolutnie musisz zrobić! Nie znajdziesz tu ekstremalnych nachyleń, wyzwanie tkwi w ciągłości, zwłaszcza jeśli nie jest to jedyny podjazd tego dnia. Nie należy lekceważyć Telegraphe, ani odcinka wychodzącego z Valloire. Na ostatnich 8 km złapał mnie najpierw deszcz, a potem, przez ostatnie 3 km, niemal tajfun deszczu i silnego wiatru. Potem nagle przestało i po stronie Lautaret podziwiałem najpiękniejsze tęcze, jakie kiedykolwiek widziałem.
Rada: jeśli możesz, idź tylko wtedy, gdy prognoza pogody jest idealna, na górze może być zimno... i znacznie gorzej.
Questa è una salita da fare assolutamente! Non troverai pendenze estreme, la sfida è nella continuità, soprattutto se non è l'unica salita della giornata. Il Telegraphe non va sottovalutato, così come il tratto in uscita da Valloire. Negli ultimi 8 km ho preso prima pioggia e poi, per i 3 km finali, quasi un tifone di pioggia e vento fortissimo. Poi di colpo ha smesso e sul versante Lautaret ho ammirato gli arcobaleni più belli che abbia mai visto.
Consiglio: se potete, partite solo con previsioni meteo perfette, in alto puoʻ fare freddo...e anche molto peggio.
Absolutnie trudna wspinaczka, jeśli jest dużo wiatru, to prawdziwy ból. Zrobiłem to podczas Marmotte 2024 i zjazd w deszczu i zimnie naprawdę nie jest zabawny, nawet jeśli masz na sobie kamizelkę i ochraniacze na ramiona. Podczas zawodów jest fajnie, ale sama jazda w deszczu jest naprawdę nie do zniesienia.
Absoluut zware klim, als er veel wind staat is het echt een pijndoener. Deed hem tijdens de Marmotte van 2024 en met regen en kou dalen is echt niet leuk, ookal heb je je bodywarmer en armstukken aan. Tijdens een event is hij leuk, maar alleen met regen oprijden is echt niet te harden.
Zrobiłem to jako część La Marmotte. Ostatnia część była bardzo trudna ze względu na trudne warunki pogodowe....thunder, silny deszcz i silny wiatr
Uhhhhgggg did it as part of La Marmotte. Last part very tough due to severe weather conditions....thunder, heavy rain and strong wind
29.06.2024
Zrobiłem to w ramach L'Etap du Tour de France 2022. Pierwszy podjazd tego dnia. Bardzo przyjemna, stabilna wspinaczka z niesamowitym widokiem z góry i scenerią.
Have done it as part of the L'Etap du Tour de France 2022. First climb of the day. Very nice, steady climb with increadible top view and scenery.
Podjazd o kilku obliczach: przez las na Télégraphe, za Valloire przez zielone wzgórza wzdłuż rzeki, a za mostem zakręty w trudniejszym górskim krajobrazie. A na szczycie śnieg.
Nie wiem, czy bardziej cieszyły mnie kilometry, które ubyły na podjeździe, czy te na zjeździe, tak zimnym (połowa czerwca).
Een klim met meerdere gezichten: door het bos op de Télégraphe, na Valloire door de groene heuvels langs de rivier en na de brug de haarspeldbochten in het ruigere berglandschap. En bovenop de sneeuw.
Ik weet niet of ik blijer was met de kilometers die eraf gingen in de beklimming of die in de afdaling, zo koud (midden juni).
Jechałem trasą przez Telegraph i przez całą drogę było majestatycznie i pięknie, z przyzwoitą nawierzchnią i stałym nachyleniem, które pozwoliło mi wejść w (powolny) rytm i chłonąć otaczające mnie widoki. Zjazd między Telegraph a podnóżem Galibier był dobrą okazją do odpoczynku nóg i odzyskania oddechu przed długą, spokojną jazdą na szczyt. Zaskakująco niezrażony wysokością, dotarcie na szczyt było radością, a widok był spektakularny. To jak wpatrywanie się w wieczność, a wieczność to góry. Po prostu wspaniałe.
I rode the route from St-Michel-de-Maurienne via the Telegraph, and it was majestic and beautiful all the way, with a decent road surface and consistent gradients that enabled me to get into a (slow) rhythm and gulp in the vistas around me. The descent between the Telegraph and the foot of the Galibier proper was a good chance to rest the legs and get my breath back, before the long, steady ride to the summit. Surprisingly untroubled by the altitude, arriving at the top was a joy, and the view was soul stirringly spectacular. It's like staring into eternity with eternity being mountains. Simply magnificent.
Bardzo trudna wspinaczka w dwóch częściach. Jest bardzo piękna.
Verry hard climb in two parts. It is verry beautifull.
Ponownie top 10 listy rzeczy do zrobienia.
Musiałeś to zrobić. Wybrałem najpopularniejszą stronę, która jest również najtrudniejsza i najdłuższa.
Do pokonania aż do Valloire.
Potem robi się dużo ostrzej.
Po Plan Lachat to praca, praca i jeszcze więcej pracy, ale po pokonaniu ostatniego bardzo stromego kilometra czujesz się usatysfakcjonowany. Nie wjeżdżaj do tunelu, ale skręć w lewo przed tunelem!
Wederom top 10 bucketlist.
Deze moet je gedaan hebben. Gekozen voor de meest populaire zijde die tevens ook de moeilijkste en langste is.
Tot aan Valloire goed te doen.
Daarna wordt het een stuk pittiger.
Na Plan Lachat is het werken, werken en nog eens werken, maar je krijgt wel een voldaan gevoel als je de laatste zeer steile km achter de rug hebt. Niet de tunnel inrijden, maar afslag links opgaan voor de tunnel!
Spełnienie marzeń, ale też strasznie dużo. To naprawdę piękna wspinaczka, naprawdę świetna, tylko ze względu na swoją długość jest również bardzo trudna. Pierwsza część na télégraphe nie jest zła, ale nie jedź zbyt szybko, bo po krótkim zjeździe do valloire naprawdę boli. A od ostatnich 8 km pozostaje tylko jedna rzecz: trzymać się prosto i nie paść trupem. Ta część ze szczytami do 14％ jest naprawdę morderczo trudna, ale widoki to wynagradzają
Een droom die werkelijkheid werd, maar ook verschrikkelijk veel deed. Het is echt een heel mooie klim echt geweldig alleen door de lengte ook super zwaar. Het eerst deel op de télégraphe valt het mee maar ga daar vooral niet te snel want na een korte afdaling naar valloire doet het echt pijn. En vanaf de laatste 8km telt er nog maar 1 ding recht blijven en niet doodvallen dit stuk met pieken tot 14％ is echt moordend zwaar maar door de uitzichten word dat weet goed gemaakt
Wskaźnik trudności jest tutaj bardzo wysoki ze względu na długość (z Telegraphe jako przystawką).
W rzeczywistości jest to po prostu przełęcz, którą trzeba pokonać (nawet jeśli jesteś przyzwyczajony do gór) z szacunkiem. Osobiście jest to jedyna przełęcz, na której nie miałbym żadnej frajdy z próby pobicia czasu. Po prostu znajdź tempo, by dotrzeć na szczyt.
Dla przypomnienia, gdy wspinałem się na nią po raz pierwszy, był 15 sierpnia i wielu niewytrenowanych turystów mierzyło się z nią, a kilka razy widziałem, jak karetka pogotowia jechała po utkniętych rowerzystów!
To wciąż przepustka do zrobienia w swoim życiu
L'indice de difficulté ici est très élevé à cause de la longueur (avec le Télégraphe en amuse-bouche).
En fait c'est juste un col qu'il faut prendre (même en étant un habitué de la montagne) avec respect. Personnellement le seul sur lequel je ne m'amuserais pas à vouloir attaquer le chrono. Juste trouver le rythme pour arriver en haut.
Pour l'anecdote la première fois que je l'ai monté, c'était un 15 août, beaucoup de touristes peu entraînés s'y mesuraient, en j'ai vu plusieurs fois l'ambulance aller chercher des cyclos en perdition!!!
Ca reste un col à faire dans sa vie
Co za trudna przełęcz .... Końcówka jest okropna, bez cienia i wszędzie skały... Paląca temperatura w czerwcu 23 podczas Marmotte.
Qu’il est dur ce col …. La fin est terrible, pas d’ombres et des cailloux partout… Une température caniculaire en Juin 23 lors de la Marmotte
Naprawdę najlepsza wspinaczka. Przejechałem go w lipcu 2023 roku. Sam przejechałem dobrze znaną Marmotte i był to drugi podjazd po Glandon i przed Alpe d' Huez. Uważam, że był to świetny podjazd i zdecydowanie chcę go powtórzyć, nie mając wcześniej w nogach Glandon. Ostatnie 8 kilometrów było trudne, ale piękna sceneria i wspaniałe doświadczenie. Podjazd, który musiałeś zrobić.
Echt een top klim. Ik reed hem op in juli 2023. Ik reed de welbekende Marmotte in mijn eentje en dit was de 2e klim na de Glandon en nog voor de Alpe d'Huez. Ik vond het een schitterende klim en wil deze zeker nog een keer opfietsen zonder eerst de Glandon in mijn benen te hebben.
Eerste deel tot de top van de Télégraphe was oké, niet bijzonder mooi wel al best pittig. na de top even afdalen tot Valloire (leuk dorp trouwens). Wil je nog een mooi shirt van de Galibier zou ik deze hier kopen.
Daarna werd de klim mooi en eigenlijk steeds mooier (ook zwaarder). Ongeveer 8km voor de top nog even bidons gevuld bij het laatste restaurant en mijn hoofd en kleren goed nat gemaakt, want wat was het heet 35°c.....
Laatste 8 kilometers waren zwaar, maar een prachtige omgeving en een geweldige ervaring. Onderweg zijn er nog wat beekjes waar je je hoofd nat kan maken om een beetje koel te blijven.
Een col die je gedaan moet hebben.
Lampjes voor ee afdaling zijn aan te raden.
Kultowy Galibier ma wszystko, by wzmocnić swój legendarny status:
Dylemat, w jakim trybie oszczędzania wjechać na niedocenianą Col du Télégraph.
Jego pierwsze 10 km od Valloire wzdłuż rzeki na dość prostej drodze, która wizualnie wygląda płasko, ale wcale taka nie jest.
Dalej, po przekroczeniu rzeki w Plan Lachat, droga prowadzi stromymi zakrętami między gołymi ścianami skalnymi w cichym, pokrytym śniegiem otoczeniu. Śnieg rośnie wzdłuż szerokiej drogi w wysokie na metr ściany. Niestety zatrzymała się dla mnie przy wjeździe do tunelu (2556 m n.p.m.), ponieważ na ostatnim kilometrze lawina śnieżna przetoczyła się przez drogę na dużą odległość. Cała praca poprzednich dni została zniweczona. Metalowe ogrodzenia zamknęły ostatni odcinek do szczytu.
Takie jest ryzyko, jeśli chcesz wspiąć się na szczyt na początku sezonu rowerowego (7.06.2023), kiedy przełęcz została właśnie otwarta (od +- 01.06). Przez tunel (normalnie nie dla rowerzystów) szczyt był dostępny od strony południowej.
Obowiązkowy pomnik wycieczki z przekąską! Historia ! Śnieg ! Wysokość ! Sceneria ! Zimno ! Wiatr !...........
I jedzie też pod górę!!!!!!!!!!!!!!!
De iconische Galibier heeft alles mee om zijn legendarische status kracht bij te zetten :
Het dilemma in welke spaarmodus je als fietser de niet te onderschatten Col du Télégraph moet opfietsen.
Zijn eerste 10 km. vanuit Valloire langs de rivier op vrij rechte weg die visueel vlak lijkt maar het helemaal NIET is.
Het vervolg na het over draaien van de rivier in Plan Lachat waar het steil festival verdergaat via haarspeldbochten tussen de kale rotswanden in een stilaan besneeuwd decor . Sneeuw die bezijden de brede weg groeit tot metershoge muren. Het stopte voor mij spijtig genoeg aan de tunnelingang ( 2556m. ) want in de laatste kilometer was over een grote afstand een sneeuwlawine dwars over de weg gerold. Alle veegwerk van de dagen ervoor was teniet gedaan. Metalen hekken sloten het laatste stukje naar de top af .
Dit zijn de risico's als je vroeg op het fietsseizoen (7/06/2023), als de pas net open is (vanaf +- 01/06) naar boven wil klimmen. Door de tunnel (normaal niet voor fietsers) was via de zuidkant de top wel bereikbaar.
Verplicht Tourmonument met Voorgerecht ! Geschiedenis ! Sneeuw ! Hoogte ! Decor ! Koude ! Wind !...........
En het gaat ook nog stevig bergop!!!!!!!!!!!!!!!
Moja wspinaczka na Col du Galibier była niesamowitym doświadczeniem. Zapierająca dech w piersiach sceneria i uczucie przekraczania własnych granic podczas wspinaczki po stromych zboczach sprawiają, że jest to niezapomniane wyzwanie dla każdego rowerzysty. To prawdziwy klejnot francuskich Alp i gorąco polecam wszystkim entuzjastom kolarstwa zdobycie go przynajmniej raz w życiu.
Mon ascension du Col du Galibier a été une expérience incroyable. Les paysages à couper le souffle et la sensation de dépassement de soi en grimpant ses pentes raides en font un défi inoubliable pour tout cycliste. C'est un véritable joyau des Alpes françaises, et je recommande vivement à tous les passionnés de vélo de le conquérir au moins une fois dans leur vie.
Galibier przejechaliśmy 13.7.22 w dniu 11 etapu Tour de France, który właśnie przez Galibier prowadził na Col du Granon. Udało się bez przeszkód przejechać przed Tourtros z niezliczoną ilością innych kolarzy i fanów kolarstwa i już wspaniałą atmosferą na trasie. Po zwycięstwie na szczycie na zawodników czekał i doping. Niezapomniane przeżycie😃
Wir sind den Galibier am 13.7.22 am Tag der 11. Tour de France Etappe, welche eben über den Galibier auf den Col du Granon geführt hat, abgefahren. Ein Befahren war vor dem Tourtros mit unzählig anderen Radfahrern und Radfans und bereits toller Stimmung an der Strecke, ungehindert möglich. Nach dem Gipfelsieg wurden die Rennfahrer erwartet und angefeuert. Ein unvergessliches Erlebnis😃
Z grupą przyjaciół przejechaliśmy Galibier (i Telegraphe) w zeszłym tygodniu. Od wschodu wjechaliśmy do Saint Michel i w lewo za rogiem się zaczęło.
Poniżej torów kolejowych widać drogę idącą w górę. Jeszcze w środku wsi. Pierwsze 12 km idzie pod górę przez las i po dość ruchliwej drodze. To nie jest najlepsza część wspinaczki i jest to Telegraf.
Docierając na szczyt Telegrafu, wszyscy robią sobie zdjęcia i napełniają butelki z wodą. Kilka kilometrów w dół i docieramy do Valloire. To właśnie tutaj zaczęło się dla mnie uczucie Wow. Wyjeżdżając z Valloire widzisz przed sobą wysokie szczyty górskie. Z każdym kilometrem robi się chłodniej, a wiatr się wzmaga. Jesteśmy na 2/3 wspinaczki, gdy zaczyna się ostatnie 10 trudnych kilometrów. Rzeczywiście jesteś, jak opisano wcześniej, powoli drenowany. Ale och jak tu jest pięknie. Jechaliśmy w piątek i mieliśmy szczęście, że ruch był stosunkowo niewielki. Chwile całkowitej ciszy były zachwycające. Aż pojawił się kolejny motocykl 😬. Nagrodą na szczycie są oszałamiające widoki. Jeśli chcesz się napić, to albo musisz zejść 1 km w kierunku południowym, albo 10 km z powrotem w kierunku północnym. Zabierz więc ze sobą dużo jedzenia i picia. A także dobrą kurtkę, bo na górze jest zimno. Smacznego! 😃
Met een groep vrienden hebben we de Galibier (en Telegraphe) vorige week gefietst. Vanuit het Oosten reden we Saint Michel binnen en links de hoek om begon het.
Onder het spoor zie je de weg omhoog gaan. Nog midden in het dorp. De eerste 12 km gaan door het bos en over een vrij drukke weg omhoog. Dit is niet het mooiste stuk van de beklimming en is de Telegraphe.
Boven op de Telegraphe aangekomen maakt iedereen z’n foto’s en vult de bidons. Een paar kilometer dalen en je komt aan in Valloire. Hier begon voor mij het Wow gevoel. Wanneer je Valloire verlaat zie je de hoge bergtoppen voor je. Elke kilometer wordt het kouder en neemt de wind toe. We zijn op 2/3 van de klim wanneer de laatste 10 zware kilometers beginnen. Je wordt inderdaad, zoals eerder beschreven, langzaam leeggezogen. Maar oh wat is het hier mooi. We fietsten op een vrijdag en hadden geluk dat er relatief weinig verkeer was. De momenten van totale stilte waren heerlijk. Tot er weer een motor opdook 😬. De beloning boven is een schitterend uitzicht. Wil je wat drinken dan moet je of 1 km afdalen richting het zuiden of 10 km terug richting het noorden. Neem dus voldoende eten en drinken mee. En ook een goed jasje want het is boven koud. Geniet! 😃
Start pewnego ranka z Saint Michel na tej kultowej trasie był moim wieloletnim marzeniem... :)
Starting one morning from Saint Michel on that iconic route was my long-time dream... :)
Wspinaczka zrobiona kilka dni po przejeździe Tour de France. Bardzo duży ruch, zwłaszcza motocykli, które czasem śmieją być niebezpieczne. Samochody zazwyczaj dają Ci wystarczająco dużo miejsca przy wyprzedzaniu. Na telegrafie masz jeszcze sporo cienia i możesz się zregenerować w zejściu do Valloire. Później jest wyczerpująco i przyjemnie zarazem. Bardzo mało miejsc zacienionych i mniej stromych fragmentów, ale wszędzie piękne widoki.
Beklimming gedaan enkele dagen na de passage van de ronde van Frankrijk. Zeer druk verkeer, vooral motoren die al eens durven gevaarlijk doen. Auto's geven je meestal voldoende ruimte bij het inhalen. Op de telegraphe heb je nog redelijk wat schaduw en je kan recupereren in de afdaling naar valloire. Nadien is het afzien en genieten tegelijk. Heel weinig schaduwplekken en minder steile stukken maar overal prachtige uitzichten.
Wspinał się wczoraj po raz pierwszy.
Solo, startując z Briancon, łatwe podejście do punktu Lautaret, gdzie rozpoczyna się wejście na Galibier (strona południowa).
Przez pierwsze kilka kilometrów można pedałować, potem nachylenie staje się trudniejsze, ale sceneria pomaga w dotarciu na szczyt....
Ostatnie kilometry naprawdę trudne, ale udało się dojechać.
Po zwyczajowych zdjęciach i przekąskach zjechałem do Valloire, ładnej miejscowości turystycznej.
Zawróciłem rower i zacząłem się wspinać na 18 km, które dzieliły mnie od szczytu.
Najtrudniejsze zjazdy znajdują się za schroniskiem/barkiem, gdy po ostrym zakręcie w prawo droga staje się bardziej stroma.
W tym momencie, z nogami w pełnej pracy, do gry wchodzi głowa.
Powoli się wspinasz, a jeśli masz szczęście, tak jak ja, wspinać się w towarzystwie kilku obcych osób, z którymi możesz dzielić emocje, to jest jeszcze lepiej.
Ostatni kilometr, to prawda, jest najtrudniejszy, ale satysfakcja jest tak wielka, że nogi same się kręcą.
To jest to, Galibier również oswojony z północną ścianą
Wspaniałe widoki, satysfakcja na najwyższym poziomie
scalato ieri per la prima volta.
In solitaria, partendo da Briancon, salita facile fino al Lautaret punto in cui inizia la salita per il Galibier (versante sud).
Salita pedalabile per i primi km poi le pendenze si fanno più dure ma il paesaggio ti aiuta ad arrivare su...
ultimo km davvero tosto ma sei arrivato.
Dopo le foto di rito e dopo aver mangiato qualcosa sono sceso fino a Valloire, località turistica carina.
Ho girato la bici e ho iniziato a risalire i 18km che mi separavano dalla vetta.
Le pendenze più dure si trovano dopo il rifugio/bar quando, dopo un tornante a dx, la strada si impenna.
A quel punto con gambe al massimo del lavoro ecco che entra in campo la testa.
Piano piano si sale e se poi si ha la fortuna, come me, di salire in compagnia di qualche sconosciuto con cui condividere emozioni, è ancora più bello.
L'ultimo km è vero, è il più duro ma la soddisfazione è talmente grande che le gambe girano a mille.
Ci siamo, Galibier domato anche dal versante nord
Panorama meraviglioso, soddisfazione a livelli massimi
Zrobione z okazji Trylogii Maurienne w tę sobotę, przejście, które chciałem zrobić, spędzając je w samochodzie jako dziecko z rodzicami, gdy jeździliśmy na wyścigi kajakowe mojego ojca (mój ojciec był jednym z najlepszych europejskich kajakarzy tandemowych).
Przejechaliśmy z peletonem przez Maurienne, a potem zatrzymaliśmy się w St Michel na starcie i z nogi na nogę, tu cierpiałem, bo boję się zimnych startów. Szybko jednak znalazłem koła Sjoerde, holenderskiego kolarza, który grał o zwycięstwo w klasyfikacji generalnej i pomogliśmy sobie nawzajem z pierwszym kolarzem handisportu w klasyfikacji generalnej, aby minąć Télégraphe, końcówka z wiatrem i nieco gorszą nawierzchnią jest straszna, zwłaszcza, że byłem w połowie wyścigu;Miałem awarię przerzutki (złamałem mały element, który trzyma obudowę przerzutki na ramie), więc na 30-tce jest ciężko, bo niewiele można utrzymać.
Następnie w dół do Valloire, gdzie mijamy firmę Jean Baptiste Grange'a, mistrza świata z 2009 roku i medalisty olimpijskiego w slalomie. Potem zaczyna się miejsce pracy, długa i mityczna przełęcz Galibier, gdzie tak wiele obrazów z Tour przychodzi na myśl. Herrera w 84 roku czy Lemond umierający w 92 roku odpadający nawet przez sprinterów albo 1998 i Pantani'numer pod śniegiem.
Na podjeździe przyjmuję rozsądne tempo znając twardość przełęczy, przede wszystkim czekam na zawodnika, z którym robiłem zjazd i dla którego mam ten sam poziom, więc trochę wspinamy się razem, potem doganiam moją grupę z Télégraphe. Przejedziemy razem 2 km i spotkamy Romaina Bardeta w reco. Ale tutaj wszystko się komplikuje. Gdy doszedłem do 8 km od szczytu, nie mogłem'normalnie oddychać, myślę, że to'wysokość będąc z Owernii, nasze przełęcze są na poziomie 1500 max.
W końcu nie będzie mnie później, to'atak alergii na pyłki, stracę ponad 40 miejsc na 5 km nie mogąc się zmusić, tkwię w 8-10 km/h podczas gdy w formie jadę do 13-14 w 8％. Tak więc tutaj będziemy robić swoje i udało nam się dotrzeć na szczyt 2h19 w górę. Szczyt jest po prostu magiczny z widokiem dookoła i tym tunelem z innej epoki. I ci bardzo mili motocykliści, z którymi dyskutowałem o pięknych maszynach. Tylko czarny punkt, idioci z silnikami, którzy myślą, że są pilotami swoich samochodów, oczywiście przepisy wyścigowe, mało kto je zna.
Fait à l'occasion de la Trilogie de Maurienne ce samedi, col que je voulais faire, l'ayant passé en voiture enfant avec mes parents quand nous allions sur les courses de canoé-kayak du père (mon père était un des meilleurs européens en canoé biplace).
Nous avons cheminé à travers la Maurienne avec le peloton puis arrêt à St Michel pour le départ et dès le pied ça embraye, ici j'ai souffert car je crains les départs à froid. Mais j'ai vite trouvé les roues de Sjoerde la coureuse néerlandaise qui jouée la victoire générale et nous nous sommes entraidés avec le premier handisport du classement général, pour passer le Télégraphe, la fin avec le vent et le revêtement un peu moins bon est horrible, d'autant que j'étais en panne de braquet (j'ai cassé la petite pièce qui tient la gaine de dérailleur arr au niveau du cadre) donc sur le 30 c'est dur car tu peux peu en gardé.
Ensuite descente jusqu'à Valloire, où on passe devant l'entreprise de Jean Baptiste Grange champion du monde 2009 et médaillé olympique de slalom. Puis débute le chantier, ce long et mythique col du Galibier où tant d'image du Tour me viennent. Herrera en 84 ou Lemond agonisant en 92 lâché même par les sprinteurs ou encore 1998 et le numéro de Pantani sous la neige.
Dans la montée, je prends un rythme raisonnable connaissant la dureté du col, surtout j'attends une concurrente avec qui j'ai fais la descente et duquel j'ai le même niveau, donc on grimpe ensemble un peu, puis je récupère mon groupe du Télégraphe. on va faire 2 km ensemble et croisé Romain Bardet en reco. Mais ici tout se complique. Arrivé à 8 km du sommet impossible de respirer normalement, je pense que c'est l'altitude étant auvergnat, nos cols sont à 1500 maxi.
Au final non je le serais plus tard, c'est une crise d'allergie au pollen, je vais perdre plus de 40 places en 5 km ne pouvant pas forcer, je reste bloqué à 8-10 km/h alors qu'en forme je passe à 13-14 dans les 8％. Donc ici on va faire avec et géré pour arriver en haut 2h19 là haut. Le sommet est juste magique avec la vue autour et ce tunnel d'un autre âge. Et ces motards bien sympa avec qui j'ai discuté belles mécaniques. Seul point noir, les crétins à moteurs qui se prennent pour des pilotes avec leur voitures, visiblement les réglos courses, peu de monde les connaît.
Kolo, którego nie można przegapić ! Rzeczywiście, połączenie Télégraphe + Galibier powoli cię drenuje. To jedno długie preludium do wielkiego finału, który zaczyna się od schroniska Plan Lachat. Jeśli spojrzysz w górę właśnie tam, dostaniesz duży mentalny cios. Nie patrząc może być lepiej, ale wtedy przegapisz wprawdzie fantastyczny widok. "Czy nadal muszę tam iść" ? Zapytaj siebie.
Niczym miniaturowi kolarze, wysoko w oddali widać wszystkich, którzy trudzą się w kierunku szczytu, .
8 km i nie ma gdzie się zregenerować !!!
To jest Galibier na nowo. Dla mnie osobiście jedna z najtrudniejszych kol. Nagroda na szczycie skutecznie zapiera dech w piersiach ! Tak samo jest z zejściem.
Wskazówka: pierwsza część po Valloire jest jeszcze możliwa. Jedz i pij jeszcze trochę i ... Ratuj się! Nadal będziesz potrzebował dużo siły.
Een niet te missen col ! De combinatie Télégraphe + Galibier zuigt je inderdaad langzaam leeg. Het is één langgerekt voorspel op weg naar DE grote finale die begint van aan de hut Plan Lachat. Als je daar rechts naar boven kijkt krijg je een flinke mentale dreun. Niet kijken is misschien beter maar dan mis je een weliswaar fantastisch zicht. "Moet ik daar nog naartoe" ? Vraag je jezelf af.
Als miniatuur fietsertjes zie je hoog in de verte iedereen zwoegen naar de top, ..
8 km en nergens nog een recuperatiemoment !!
Dit is de Galibier ten voeten uit. Voor mij persoonlijk één vd zwaarste cols. De beloning boven is effectief adembenemend ! De afdaling trouwens ook.
Tip: het eerste stuk na Valloire gaat nog. Eet en drink nog wat en ... spaar jezelf !! Je zal nog veel krachten nodig hebben.
Podwójna wspinaczka Telegraph/Galibier to obowiązkowy punkt programu dla wspinaczy: historia kolarstwa i oszałamiające widoki łączą się, tworząc wyjątkowe doświadczenie. I twardy.
Polecam też zabrać ciepłe ubrania, bo na szczycie nawet w środku lata może zrobić się dość zimno.
Na zdrowie
La doppia salita Telegraph/Galibier è un must per gli scalatori: storia del ciclismo e panorami meravigliosi si fondono per creare un'esperienza unica. E dura.
Consiglio di portarsi anche vestiti pesanti, perchè in cima può fare parecchio freddo anche in piena estate.
Cheers
Mimo to, trochę mieszane uczucia co do tej wspinaczki. Z Valloire jest to zdecydowanie 5-gwiazdkowa wspinaczka, ale ten Télegraphe, z którym nieuchronnie musisz się zmierzyć, jest wart 2 z trudem.
Jest zdecydowanie trudny, ale ponieważ wysiłek jest rozbity przez mały zjazd po Télégraphe, to i tak uważam go za mniej trudny niż niektóre podjazdy z mniejszą ilością punktów wspinaczkowych.
Oczywiście, jeśli masz już w nogach Glandon lub Croix de Fer do jazdy po pętli (albo Marmotte), to oczywiście zaczyna ciążyć.
Toch een beetje mixed feelings bij deze klim. Vanaf Valloire is dit zeker een 5 sterren klim, maar die Télegraphe die je er onvermijdelijk bij moet pakken, is er met moeite 2 waard.
Hij is absoluut zwaar, maar doordat de inspanning gebroken wordt door de kleine afdaling na de Télégraphe, vind ik hem toch minder lastig dan sommige beklimmingen met minder klimpunten.
Als je natuurlijk al een Glandon of Croix de Fer in de benen hebt om een lus (of een Marmotte) te rijden, dan begint het wel te wegen natuurlijk.
Bardzo warto się na nie wybrać. Wspinaczka w 2 etapach. Najpierw wspinamy się na Télègraphe, to dobra rozgrzewka przed prawdziwą ciężką pracą na szczycie Galibier! W Valloire można zrobić sobie przerwę i wypić drinka. Wyjeżdżając na rowerze z Valloire, od razu trzeba się zmierzyć ze wspinaczką. Fałszywy płaski, długi i stale wznoszący się. Do czasu Plan L'achat można dobrze jeździć na rowerze na kadencji. Zaraz po tym, jak skręcisz w prawo przez mały mostek, zobaczysz ścianę. Jak się tam dostać? Cudem poszło samo. Odnajdując swój rytm i idąc po drodze ciesząc się pięknymi widokami. Dopiero ostatni podjazd przed tunelem skręcającym w lewo na szczyt jest nieco dobijający. Ale po wejściu na szczyt czujesz się jak król. Wspaniałe widoki. Tłoczno jednak na szczycie!
Bardzo polecam.
Zeer zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Klim in 2 etappes. Eerst klim je de Télègraphe omhoog, dit is een goede opwarmer voor het echte zware werk naar de top van de Galibier! In Valloire kun je even bijkomen en wat drinken. Valloire uitfietsend krijg je al direct met klimwerk te maken. Vals plat, lang en continu oplopend. Tot aan Plan L'achat kun je op cadens goed fietsen. Direct dat je daar over het Bruggetje naar rechts omhoog draait, kijk je tegen een muur op. Hoe kom je daar naar boven? Wonderbaarlijk ging het vanzelf. Je ritme vinden en gaan onderweg genietend van het prachtige uitzicht. Enkel de laatste klim voor de tunnel linksaf naar boven is nog even killing. Maar eenmaal boven op de top voel je je een koning te rijk. Prachtige vergezichten. Wel druk op de top!
Een echte aanrader dus.
Z Télégraphe jako aperitifem i po krótkim pit stopie w Valloire, wyruszyliśmy na Galibier. Ta wspinaczka ma naprawdę wszystko, piękne krajobrazy, kilka przystanków i strome ostatnie kilometry. Dreszcz emocji po dotarciu na szczyt jest trudny do opisania. Absolutna konieczność dla kolarza górskiego!
Met de Télégraphe als aperitief en na een korte pitstop in Valloire de Galibier aangevat. Deze klim heeft werkelijk alles, prachtige decor, enkele rustmomenten en steile slotkilometers. De kick eens je de top haalt is moeilijk te omschrijven. Een absolute must voor de bergfietser!
Pierwszy odcinek w górę Telegrafu jest trudny, ale niespektakularny. Prawie cała przez las, a na szczycie też nie ma ładnych widoków. W Valloire robi się bardzo tłoczno, ale potem następuje wspinaczka na Galibier. A sceneria jest po prostu wspaniała!
Der erste Teil auf den Telegraphe ist hart aber unspektakulär. Es geht fast nur durch den Wald und auch oben bekommt man keinen schönen Ausblick. In Valloire wird es dann sehr voll aber dann kommt der Anstieg zum Galibier. Und das ist auch landschaftlich einfach nur spitze!!
Bardzo ciężka wspinaczka, ale cudownie ekscytująca, gdy dociera się do mety. Podjazd do telegrafu i wioski Valloire jest w porządku i przyjemny, ale potem robi się dużo trudniej, a 10％ nachylenie jest normą. Ostatnie ostre zakręty sprawiają, że nogi bolą, ale nie przestawaj naciskać i koniec jest w zasięgu wzroku. Należy uważać na ruch uliczny, ponieważ na górę wjeżdża jednocześnie wiele samochodów i motocykli.
Very tough climb but wonderfully thrilling to get to the finish. Up to the telegraphe and the village of Valloire are ok and enjoyable but it gets much harder afterwards with 10％ gradient the norm. The final hairpin bends make the legs hurt but keep pushing and the end is in sight. Be careful of traffic as there are lots of cars and motorcycles climbing the mountain at the same time.
Zrobił tę wspinaczkę latem 2021 roku jako część Marmotte. Był to gorący letni dzień z dużym natężeniem ruchu. Naprawdę duży ruch; drogie samochody's, motocykle, rowerzyści, you name it. Jest to bestia wspinaczki, ale dla twojego odpoczynku lub nie'musisz tam być.
Telegraf był bardzo do zrobienia, stopniowy i można było tam uzyskać fajne tempo kolarskie. Zaraz za Valloire masz irytujący odcinek, gdzie idzie w górę fałszywie płasko, ale nie masz tego optycznego wrażenia. Od tego momentu robi się pikantnie, choć w miarę stale, po prostu nie zatrzymuje się na 8-9％. W pewnym momencie może to doprowadzić do szału, zwłaszcza gdy w pewnym momencie widać już szczyt, ale przed nami jeszcze 3 kilometry. Trudno mi było ocenić, czy to rozrzedzone powietrze, czy po prostu wspinaczka i.c.w. długość sprawiły, że było pikantniej niż się spodziewałem. Ale w końcu udało się dotrzeć na szczyt, tylko po to, by ustawić się w kolejce po zdjęcie znaku.
PS: tekst strony nie jest poprawny. Za Valloire natkniecie się na 2 kolejne lokale gastronomiczne, gdybyście potrzebowali ravitas. Na początku Telegrafu znajduje się również publiczna toaleta z kranem. W Valloire fontanna z wodą w środku wsi.
In de zomer van 2021 deze klim gedaan als onderdeel van de Marmotte. Het was een warme zomerdag met veel verkeer. Echt heel veel verkeer; dure auto's, motoren, wielrenners, noem het maar op. Het is een beest van een beklimming, maar voor je rust of je er niet te zijn.
De Telegraphe was heel goed te doen, geleidelijk en kon er een mooi fietstempo krijgen. Vlak na Valloire heb je een irritant stuk waar het vals plat omhoog gaat, maar je dit optische gevoel niet hebt. Vanaf daarna wordt het pittig, hoewel redelijk constant, houdt het maar niet op met 8-9％. Op een gegeven moment kan je daar wel gek van worden, zeker wanneer je op gegeven moment de top kan zien maar nog 3 kilometer moet. Ik vond het moeilijk oordelen of het de ijle lucht was, of gewoon de klim i.c.m. de lengte dat het pittiger was dan verwacht. Maar uiteindelijk boven gekomen, om daarna in de rij te staan voor een foto van het bordje.
PS: de tekst van de site klopt niet. Na Valloire kom je nog 2 horeca aangelegenheden tegen mocht je ravitaillering nodig hebben. Aan het begin van de Telegraphe is tevens een openbare toilet met een kraan. In Valloire een waterfontein midden in het dorp.
Col du Galibier to potężne przeżycie, które poleciłbym każdemu. Najlepiej w wariancie klasycznym z Saint-Michel-de-Maurienne przez Col du Télégraphe. Wspinaczka jest naprawdę fantastycznym doświadczeniem, które najlepiej opisać w trzech fazach. Pierwsza część to wejście na Télégraphe. Pierwsze kilometry były dla mnie trochę trudne, bo 7/8％ to ciężkie uczucie, kiedy wiesz, że masz jeszcze ponad 30 kilometrów do pokonania. Staraj się szybko wejść w stały rytm i nie rozpraszaj się zbytnio, gdy jesteś wyprzedzany. Hordy ludzi robią tę wspinaczkę, w tym dobrzy kolarze wyścigowi. Druga część następuje po Télégraphe z odcinkiem zjazdu w kierunku Valloire. Tutaj można napić się kawy i napełnić butelki z wodą. Za Valloire wspinaczka wznawia się dość szybko. Na ostatnich 12 kilometrach wspinaczki procenty znów idą w górę, a na ostatnich 8 kilometrach nie schodzą poniżej 8％. Nad nim jednak, i to całkiem sporo, a czasem też długo. To były kilometry, na których zacząłem wyłapywać ludzi, którzy pędzili obok mnie na Télégraphe. Te ostatnie osiem kilometrów trzeba trochę głupio tupnąć, wymyślić mentalną sztuczkę, dzięki której nie zwariuje się w głowie. Automatycznie docierasz do tych ostatnich trzech kilometrów, gdzie widzisz przełęcz tuż nad sobą. To jest ten moment, kiedy wiesz, że jest w kieszeni. Kolejne 20 minut tuptania na najmniejszym sprzęcie i można zrobić sobie zdjęcie ze słynnym znakiem col. Gratulacje!
- ostatnia okazja do uzupełnienia wody to Valloire
- uwaga: na szczycie nie ma restauracji ani punktu z wodą. Col du Lautaret lub Valloire to pierwsze opcje. Weź batonik lub coś w tym stylu, dziś będziesz w drodze przez jakiś czas.
- Zjazd od strony Lautaret jest dość kiepski aż do tej przełęczy, z pęknięciami i wybojami.
- w sezonie letnim wzdłuż drogi stoją fotografowie robiący zdjęcia. Upewnij się, że twoje włosy są odpowiednie i masz na sobie swój najlepszy kask na dziś. Taka migawka kosztuje 15 eur, ale wykorzystasz ją na swojej Stravie przez długie lata. Z dumą. I słusznie.
De Col du Galibier is een machtige ervaring die ik een ieder zou willen aanbevelen. Bij voorkeur in de klassieke variant vanuit Saint-Michel-de-Maurienne via de Col du Télégraphe. De klim is echt een fantastische ervaring die zich het makkelijkste in drie fases laat beschrijven. Het eerste deel is de beklimming van de Télégraphe. De eerste kilometers vielen mij wat zwaar, omdat 7/8％ zwaar voelt als je weet dat je nog dik 30 kilometer moet. Probeer snel in een rustig ritme te komen en laat je niet teveel afleiden als je ingehaald wordt. Horden mensen doen deze klim, ook goede wedstrijdrijders. Het tweede deel volgt na de Télégraphe met een stuk afdaling richting Valloire. Hier kan je een koffie doen en je bidons vullen. Na Valloire wordt het klimmen al vrij snel weer ingezet. De laatste 12 kilometer van de klim gaan de percentages weer omhoog, waarbij het de laatste 8 kilometer niet meer onder de 8％ komt. Wel erboven, en vrij veel en soms lang ook. Dit waren de kilometers waar ík mensen op begon te rapen die mij op de Télégraphe voorbij gesneld waren. Die laatste 8 kilometer moet je een beetje dom doorstampen, een mentaal trucje verzinnen waardoor je in de kop niet gek wordt. Je komt vanzelf bij die laatste drie kilometer waar je de pas recht boven je kunt zien liggen. Dat is het moment dat je weet dat het in de pocket is. Nog 20 minuutjes stampen op je kleinste verzetje en je mag met het beroemde col-bord op de foto. Gefeliciteerd!
- de laatste mogelijkheid tot water vullen is Valloire
- let op: op de top is geen restaurant of waterpunt. Col du Lautaret of Valloire zijn de eerste mogelijkheden. Neem een reepje ofzo mee, je bent wel effies op pad vandaag.
- de afdaling aan de kant van de Lautaret is tot aan die pas vrij slecht, met scheuren en putten.
- in het zomerseizoen staan er fotografen langs de weg kiekjes te schieten. Zorg dat je haar goed zit en je vandaag je mooiste helm op hebt. Zo’n kiekje kost 15 euries maar die gebruik je nog jaren op je Strava. Met trots. En terecht.
Ładna wspinaczka, zrobiona chyba w 1991 roku. Kink gdzieś za połową jest fajny przez chwilę, widoki są spektakularne ale osobiście nie jest to najpiękniejsza wspinaczka jaką zrobiłem . Wspinaczka była częścią naszej wycieczki rowerowej z Genewy do Nicei i z powrotem.
Mooie klim, gedaan in 1991 volgens mij. Knikje ergens voorbij de helft is even lekker, uitzicht is spectaculair maar persoonlijk niet de mooiste klim die ik heb gedaan . De beklimming maakte onderdeel uit van onze fietstocht van Genève naar Nice en terug.
Fantastyczna wspinaczka. Przejechane w zeszłym tygodniu, pod koniec lipca w rześki dzień. Wystartowałem dość wcześnie i przejechałem od dołu do góry za jednym zamachem, trochę odpoczynku w nogach po Telegrafie co jest całkiem mile widziane :) Wydostanie się z Valloire było nieco kłopotliwe, ale potem wjeżdża się rowerem w tak piękną panoramę, że można się nią tylko cieszyć. Na pewno bolało, ale co jakiś czas kilka metrów mogło odciążyć nogi. Potężne uczucie, gdy docierasz do tunelu i widzisz, co jeszcze musisz zrobić. Stanie, siedzenie, grabienie, a potem wspaniałe widoki, ani jednej chmurki na niebie. Na zejście założyłem kurtkę, ale mogłem się bez niej obejść. W Valloire prosto do tylnej kieszeni. Musiałeś zrobić Galibier!
Fantastisch mooie beklimming. Vorige week, eind juli op een kraakheldere dag gefietst. Redelijk vroeg gestart en van onder tot boven in 1 keer doorgetrokken, even de beentje rust na de Telegraphe en dat is best welkom :) Valloire uit even lastig, maar daarna fiets je zon schitterend panorama in dat je alleen maar kunt genieten. Pijn deed het zeker maar toch kon er af en toe even een paar metertjes de spanning van de benen. Machtig gevoel als je bij het tunneltje bent en ziet wat je nog moet. Staan, zitten, harken en daarna magnifieke uitzichten, geen wolkje aan de lucht. Wel jasje aangedaan voor afdaling maar had zonder ook gekund. In Valloire gelijk weer in de achterzak. De Galibier moet je eens gedaan hebben!
Jako część Marmotte piękna, ale trudna wspinaczka...1 część Telegraphe nie jest szczególnie piękna i dość ruchliwa, ale po lekkim zjeździe i wiosce Valloire zaczyna się galibier i po małym moście (ostatnie 8 km) jest to szczególnie piękna, ale i trudna wspinaczka...w dniu, w którym robiłem tę wspinaczkę było 30 stopni w dolinie, ale na szczycie jechało się wzdłuż ścian śniegu...obłędne doświadczenie na jednej z najwyższych przełęczy w Europie.
Als onderdeel van de marmotte een prachtige maar zware klim...1e deel telegraphe is niet bijzonder mooi en redelijk druk maar na een stukje dalen en het dorp Valloire begint de galibier pas echt en na het bruggetje ( laatste 8 km) is het een bijzonder mooie maar ook zware klim...op de dag dat ik deze beklimming deed was het 30 graden in het dal maar op de top reed je langs de sneeuwmuren...waanzinnig om dat mee te maken op 1 van de hoogste passen van Europa
Jedna z tych wspinaczek, którą po prostu trzeba zrobić. Wspaniałe widoki, długie, strome fragmenty i po prostu legendarna wspinaczka.
Jedyną wadą jest ilość ruchu i to, jak bardzo jest zajęty na szczycie. Bardzo mało miejsca, a ponieważ jest tak popularny, po prostu trochę zajęty. Każdy na drodze jest bardzo szanowany, więc nie ma tam żadnych problemów... po prostu dużo na drodze.
Zejście po drugiej stronie jest niesamowite, jak również.
One of those climbs you just have to do. Stunning views, long, steep in parts and just a legend of a climb.
The only drawback is the amount of traffic and how busy it is at the top. Very little room and because it's so popular, just a little bit busy. Everyone on the road is very respectful, so no issues there... just a lot on the road.
The descent on the other side is awesome as well.
Latem 1998 roku wspiąłem się z żoną na Calibier. Przejechaliśmy z Genewy prosto przez Alpy na południowe wybrzeże. Ciężkość cola jest głównie między uszami to nasze doświadczenie. (Obecnie mamy 57 i 66 lat. Nie stwierdziliśmy, żeby Calibier był ciężki mimo sakw z bagażem. Pamiętam, że miałem rowerzystę na kole i zjechałem z niego. Po wejściu na szczyt odwróciłem się, aby zachęcić żonę do pokonania ostatnich kilometrów. Piękno Kalibra polega na załamaniu w połowie drogi. To fajny punkt docelowy, by stamtąd skupić się na szczycie. Po prostu zregeneruj siły i ruszaj w drogę. Ciężkość góry jest między uszami oczywiście to nie do końca prawda, ale wiele zależy od kondycji psychicznej. Przejechaliśmy wszystkie przełęcze dość łatwo. Znalazłem, prawie, swoje Waterloo na Ventoux. Ta wieża tam na górze po prostu się nie zbliżała. Dobrze się odżywiaj i odpoczywaj, jedź na rowerze lekko, a nie ciężko, nie spiesz się, ale jedź swoim własnym tempem i nie myśl o szczycie, ale ciesz się wspinaczką, pij i weź ze sobą kilka słonych likierów.
In de zomer van 1998 beklom ik samen met mijn vrouw de Calibier. We fietsten vanuit Geneve dwars door de Alpen naar de zuidkust. De zwaarte van een col zit hem vooral tussen de oren is onze ervaring. ( en in de onoverwinnelijkheid van de jeugd) we zijn nu 57 en 66. De Calibier vonden wij ondanks de fietstassen met bagage niet zwaar. Ik weet nog dat ik een wielrenner aan mijn wiel had en die er heb afgereden. Eenmaal boven ben ik omgedraaid om mijn vrouw de laatste kilometers aan te moedigen. Het mooie van de Calibier is het knikje halverwege. Dat is een mooi richtpunt om je vanaf daar te concentreren op de top. Even recupereren en gaan. De zwaarte van een berg zit hem tussen de oren dat is natuurlijk niet helemaal zo maar er hangt veel af van je mentale conditie. Wij fietsten alle cols redelijk gemakkelijk. Ik vond , bijna, mijn Waterloo op de Ventoux. Die toren daarboven kwam maar niet dichterbij. Eet en rust goed, fiets licht en niet zwaar laat je niet opjagen maar fiets je eigen tempo en denk niet aan de top maar geniet van je klim en blijf drinken en neem wat zoute dropjes mee.
Wspinałem się na południowe zbocze cztery lub pięć razy przez jego różne dojścia, ale na zbocze Maurienne wszedłem tylko raz, w 2018 roku, w trzy godziny płasko z Saint-Michel. Zasługuje na swoją reputację. Pamiętam, że widząc znak wskazujący na 3 km przed szczytem Col du Galibier pomyślałem, że wspomniana przełęcz wciąż wygląda cholernie wysoko nade mną! W zasadzie ostatnie kilometry nie oferują żadnego wytchnienia. Jeśli miałeś zły pomysł, by nie oszczędzać się na wspinaczce na Telegraphe, zapłacisz za to później: tak dogoniłem kilku rowerzystów za Plan-Lachat, którzy porzucili mnie bez spojrzenia podczas przełęczy Telegraphe...
J'ai grimpé quatre ou cinq fois le versant sud par ses différents accès, mais je n'ai grimpé le versant Maurienne qu'une seule fois, en 2018, en trois heures tout rond à partir de Saint-Michel. Il mérite amplement sa réputation. Je me souviens avoir pensé, en voyant un panneau indiquant 3 km avant le sommet du col du Galibier, que ledit col paraissait encore sacrément haut au-dessus de moi ! De fait, les derniers kilomètres ne présentent pas de répit. Si on a eu la mauvaise idée de ne pas s'économiser dans la montée du Télégraphe, on le paie obligatoirement ensuite : c'est comme cela que j'ai rattrapé après Plan-Lachat plusieurs cyclistes qui m'avaient déposé sans un regard pendant le col du Télégraphe…
Tak się stało kilka lat temu, wspiąłem się na Télégraphe pełnym gazem i po Valloire byłem wypalony.
W prostej linii Wercyngetoryksu wziąłem grupę starszą ode mnie o co najmniej 10 lat, kilka kroków od szczytu mijali mnie jeden po drugim, jak w Twojej historii.
Jeśli zrobisz Telegraf w całości, uważaj na resztę.
Ah! ça met arrivé il y a quelques années, j'ai monté le Télégraphe plein gaz et après Valloire j'étais cramé.
Dans la ligne droite des Verneys j'ai pris un groupe qui avait au moins 10 ans de plus que moi, à quelques encablures du sommet ils m'ont passés un par un, comme ton récit.
Si tu fais le Télégraphe à bloc, attention à la suite.
Bezlitosna wspinaczka!!!! start do szczytu Telegrafu jest całkiem do pokonania. Przyjemne stopniowe regularne wspinanie się. Następnie następuje przyjemny zjazd do Valloire, gdzie można zatankować. Potem przez długi czas na wprost biegnie coś w rodzaju fałszywego płaskiego i ten odcinek z bardzo gorącym wiatrem czołowym wydał mi się dość pikantny. Potem zaczyna się naprawdę wspinaczka, a do tego czasu sos został już dość mocno wyciśnięty. Ostatnie 10km jest stromo bezlitosne i częściowo z powodu długu tlenowego dodatkowo ciężkie. Raz na szczycie z widokiem na Mont Blanc jest grandiose. Nawet przy tym dziennym upale dobra kurtka była niezbędna, zwłaszcza zejście jest wietrzne i zimne.
Een genadeloze klim!!!! het begin tot aan de top van de Telegraphe is het goed te doen. Mooie geleidelijke regelmatige klim. Dan volgt de mooie afdaling naar Valloire waar je nog kunt bijtanken. Daarna loopt het een soort vals plat lang rechtdoor en ik vond dit stuk met een hele warme tegenwind best pittig. Daarna begint de klim pas echt en dan is de jus er al flink uitgeperst. De laatste 10km is het steil genadeloos en mede door de zuurstofschuld extra zwaar. Eenmaal boven met uitzicht op de Mont Blanc is grandioos. Zelfs met de hitte van deze dag was een goed jack onmisbaar vooral de afdaling is winderig en koud.
Skomplikowane jak należy, ale strona przecenia poziom trudności: zejście pozwala odzyskać siły po przełęczy Telegraf, to'raczej dwie przełęcze pod rząd.
Compliqué comme il faut, après au niveau difficulté il est beaucoup trop surestimé par le site : la descente permet de se remettre du col du télégraphe, c'est plus 2 cols qui s'enchaînent.
Jeden z najtrudniejszych podjazdów jakie zrobiłem, szczególnie zaczynając od doliny. Zejście może być niebezpieczne zwłaszcza przy złej pogodzie, gdyż na szczycie może być bardzo zimno.
Une des ascensions les plus difficiles que j'ai faites, surtout en partant depuis la vallée. Descente pouvant être dangereuse surtout par mauvais temps car il peut y faire très froid au sommet
Najlepszy francuski kol! Każdy rowerzysta powinien raz w życiu wjechać na Col du Galibier, przez tę klasyczną stronę!
Dé ultieme Franse col! Iedere wielrenner zou eens in zijn leven de Col du Galibier, via deze klassieke kant op moeten rijden!
Dla mnie jeden z najtrudniejszych podjazdów w Alpach. Dzieje się tak głównie na ostatnich 10 kilometrach, gdzie według znaczników kilometrowych nigdzie nie schodzi poniżej 9％. Będziesz musiał również pokonać te wspinaczkowe kilometry z mniejszą ilością tlenu w powietrzu.
Poza ciężkością uważam też, że jest to jeden z najpiękniejszych w Alpach. Zaczynasz bardzo nisko w dolinie Maurienne, wspinasz się na Telegraphe przypominający Wogezy, zjeżdżasz trochę, by wjechać w wysokie góry. Widok na szczycie jest naprawdę świetny, z jednej strony widać drogę, z której się przyszło, biegnącą bardzo ładnie z Mont Blanc w tle, a z drugiej strony prezentuje się masyw La Meije od strony Lautaret.
Voor mij een van de zwaarste klimmen in de Alpen. Dit zit hem vooral in de laatste 10 kilometer, waar het volgens de kilometerpaaltjes nergens onder de 9％ komt. Deze klimkilometers zul je ook nog is moeten afleggen met minder zuurstof in de lucht.
Naast de zwaarte vind ik het ook een van de mooiste van de Alpen. Je start heel laag in de Maurienne vallei, beklimt de Vogezen look-a-like Telegraphe, daalt een stukje af om het hooggebergte in te fietsen. Het uitzicht op de top is echt geweldig, aan de ene kant zie je de weg waar je vandaan komt heel mooi lopen met de Mont Blanc op de achtergrond, en aan de andere kant krijg je het La Meije massief van de Lautaret zijde gepresenteerd.
Prawdziwe wejście na tę słynną przełęcz zaczyna się w Saint Michel de Maurienne u podnóża Télégraphe, a nie wycofuje się jak niektórzy z Valloire.
Możliwość zaparkowania samochodu na parkingu stacji ST Michel (rozgrzewka będzie bardzo ograniczona).
Wyjazd w kierunku Modane, następnie pierwsze światła w centrum miasta po prawej stronie, przejazd przez most na Łuku i od razu zaczyna się podjazd na Télégraphe przez 11,5 km.
Na papierze Télégraphe wygląda na dość trudny, ale zaskoczyła mnie wspinaczka, która z pewnością jest stroma, ale regularna i łatwiejsza niż się wydaje, odbywa się w większości w lesie z wyjątkiem ostatnich kilku kilometrów ze wspaniałym widokiem na dolinę zaledwie kilka kroków od szczytu.
Col du Télégraphe 1570M teren piknikowy, restauracja i kran z wodą pitną u stóp restauracji, 5km zjazdu do Valloire, który przekraczamy po skromnym zboczu następnie jest to atak Galibier przez 17km, zbocze, które pozostaje prawidłowe aż do Plan-Lachat stanie się potem bardziej strome, roślinność znika, ( 8 kamieni milowych 8 do 10％ ) w wysokogórskich krajobrazach.
Strome zbocze, duża wysokość, słońce. W lecie wyjechać wcześnie z ST Michel, dla normalnie ukonstytuowanego cykloturysty zajmie to 2h30 do 3h nie licząc postojów. Na szczycie Galibier wysokość 2646M, do zdjęcia przy znaku przełęczy w niektóre dni trzeba będzie uzbroić się w cierpliwość.
Profil Climbfindera uważam za nieco lekki w porównaniu z rzeczywistością, zarówno w przypadku Telegrafu jak i Galibiera.
Miłego spaceru i ostrożności na zejściu.
La véritable ascension de ce col célèbre commence à Saint Michel de Maurienne au pied du Télégraphe et non pas escamotée comme certains le font au départ de Valloire.
Possibilité de garer la voiture sur le parking de la gare de ST Michel ( l'échauffement sera très limité ).
Départ direction Modane puis premier feu au centre ville à droite, passage du pont sur l’Arc et la montée du Télégraphe commence aussitôt pour 11,5km.
Sur le papier, le Télégraphe paraît bien difficile, mais j’ai été surpris par une ascension certes pentue mais régulière et plus facile qu’elle n’y parait, elle se déroule en grande partie dans la forêt à part les derniers kilomètres avec une magnifique vue plongeante sur la vallée à quelques encablures du sommet.
Col du Télégraphe 1570M coin pique-nique, restaurant, et robinet d'eau potable au pied du resto, 5km de descente jusqu'à Valloire que vous traversez dans une pente modeste puis c’est l’attaque du Galibier pour 17km, la pente qui reste correcte jusqu'à Plan-Lachat va ensuite s’accentuer, la végétation disparaît, ( 8 bornes 8 à 10％ ) dans des paysages de Haute montagne.
Pente raide, altitude élevée, Soleil. L’été partez de bonne heure de ST Michel, pour un cyclotouriste normalement constitué il faudra 2h30 à 3h sans compter les arrêts. Au sommet du Galibier Altitude 2646M, pour la photo au panneau du Col certains jours il faudra savoir patienter.
Je trouve le profil Climbfinder un peu léger par rapport à la réalité, aussi bien pour le Télégraphe que le Galibier.
Bonne balade et soyez prudent dans la descente.
Wysokie szczyty sprawiają, że jest to trudne dla wielu rowerzystów, ale nadal jest to trudny Col, jeśli uwzględnimy Telegraph/Lautaret.
de ijle hoogtes maken het zwaar voor menig fietser, blijft een zware Col als je de Telegraph/Lautaret erbij hebt genomen
Wspinaczka na Galibier to wspinaczka o zmiennym obliczu. Tradycyjnie pierwszy podjazd w Marmotte, na którym padają pierwsze "ofiary". Zaczyna się od Télegraphe, który jest przyjemnym podjazdem przez las z kilkoma ostrymi zakrętami. Sporadyczne widoki na dolinę. nie daj się skusić na zbyt szybką jazdę, ponieważ wciąż jest ich trochę. Po wejściu na szczyt następuje krótki, łatwy zjazd do Valloire.
Wyjazd z Valloire rozpoczyna średni odcinek przez dolinę bez zbyt wielu zakrętów, który nie wydaje się (i nie jest) stromy, ale z pewnością przy wietrze pod prąd wydaje się nie mieć końca. Ciesz się widokiem fanów gruzu po prawej stronie.
W Plan Lachat (być może czas na posiłek), za małym mostkiem podjazd wznosi się ostro w górę, a następnie pojawiają się ostre zakręty. Ilość tlenu jest wtedy również wyraźnie zmniejszona i może być bardzo zimno (zabierz kurtkę szczególnie na zejście) Wspaniałe widoki na początku w kierunku doliny Valloire. Tutaj też wiatr może być dokuczliwy. Nie zapomnij skręcić w tunelu w lewo, aby złapać ostatnią trudną KM.
De beklimming van de Galibier is er een met wisselende gezichten. Traditioneel de eerste beklimming in de Marmotte waar de eerste "slachtoffers" vallen Beginnend met de Télegraphe wat een lekkere door het bos lopende klim is met een aantal haarspeldbochten. Af en toe vergezichten de vallei in. laat je niet verleiden tot een al te hoog tempo want er komt nog wat aan. Eenmaal boven volgt een korte makkelijke afdaling naar Valloire.
Valloire uitkomend begint een gemeen stuk door de vallei zonder al te veel bochten, wat niet stijl lijkt (en ook niet is) maar zeker met wind tegen geen eind aan lijkt te komen. Geniet wel van de uitzichten op de puinwaaiers aan de rechter kant.
Bij Plan Lachat (eventueel tijd voor een verfrissing) gaat de klim na het bruggetje fors omhoog en volgen de haarspeldbochten. De hoeveelheid zuurstof wordt dan ook merkbaar minder en het kan zeer koud worden (jasje mee zeker voor de afdaling) Schitterende vergezichten in het begin richting de Valloire vallei. Ook hier boven kan de wind vervelend tegen staan. Vergeet niet bij de tunnel linksaf te slaan om de laatste zware KM mee te pikken.
Moim zdaniem właśnie na zakręcie trudniej jest jeździć rowerem pod górę. Tuż obok karczma lub wodopój, gdzie w upalne dni można kupić kolejną szybką butelkę wody.
Het is volgens mijn mening in de bocht dat het moeilijker wordt om bergop te fietsen. Net voorbij de herberg of drinkgelegenheid waar je nog eens vlug een flesje water kan kopen bij warm weer.
Galibier, w tym Télégraphe, to wspaniałe, ale trudne połączenie. Zrobione już 2 razy i za każdym razem dostaję kleszcza na ostatnich 4 km Galibier. Najbardziej strome, ale i najpiękniejsze fragmenty są na końcu. Przesunięcie o jeden bieg w dół i radość to przesłanie.
Galibier, inclusief Télégraphe, is een prachtige maar zware combinatie. Al 2 keer gedaan en telkens krijg ik in de laatste 4km van de Galibier een tikje. De steilste maar ook mooiste stukken zitten dan ook op het einde. Tandje terugschakelen en genieten is de boodschap.
Sporządzono: 01-09-2019 podczas "Maurienne - Galibier 2019"
Super wspinaczka; obowiązkowy punkt programu
Fait: 01-09-2019 pendant "Maurienne - Galibier 2019"
Super montée; a faire absolument
Heady! Po pierwszym podejściu przez Lautaret i zejściu do Valloire, w drodze na szczyt Galibier zawróciłem w prawo. Pominąłem więc sekcję Telegraphe. Pierwsze trzy kilometry sprawiają, że nadal czujesz się OK. Potem to już ciężka praca. Czy to był upał, czy wysiłek związany z pierwszą wspinaczką?
Faktem jest, że ostatnie sześć kilometrów spędzam na szczycie i mam wrażenie, że nigdzie nie mogę się pozbierać. Mój Boże, jakie to było obciążenie. Nagroda jest wspaniała: fantastyczny widok na szczycie. Ostatni kilometr to jednak grabienie dla zaawansowanych. Rzadko kiedy moja koszula stawała się tak biała od potu soli.
Heftig! Na eerst omhoog gekomen te zijn via de Lautaret en afgedaald te zijn naar Valloire, rechtsomkeert gemaakt op weg naar de top van de Galibier. Het gedeelte Telegraphe heb ik dus aan mij voorbij laten gaan. De eerste drie kilomter geven je nog het gevoel dat je in orde bent. Daarna is het afzien. Was het de warmte of de inspanning van de eerste klim?
Feit is dat ik de laatste 6 kilomter tot de top slinger en het gevoel heb, nergens nog te kunnen recupereren. Mijn hemel wat was dit afzien. De beloning mag er zijn: een fantastisch uitzicht op de top. De laatste kilomter is echter harken voor gevorderden. Zelden sloeg mijn shirt zo wit uit van het gezweten zout.
Kiedy podjeżdżasz wiesz na pewno, że widzisz Galibier! Ale ty nie. Więc jak wjeżdżasz do Valloire wskazujesz na najwyższą górę, którą widzisz, no to musi być Galibier! Ale Galibier trudno znaleźć, bo nawet najwyższa góra okazuje się nie być Galibierem. Ze świeżą niechęcią rozpoczynasz więc wyczerpującą 18-kilometrową jazdę. Jak już jedziesz na rowerze, to od czasu do czasu wyprzedza cię 60-latek na nieco zbyt biodrowym wypożyczonym e-bike'u i skrycie liczysz na to, że bateria nie została naładowana i gdzieś na 4 km przed szczytem zatrzymuje się. Zobaczymy, czy ten uśmiech, gdy mówi bonjour, jest nadal tak przyjazny, gdy ją wyprzedzę. Tak czy inaczej, pierwsze kilka kilometrów jest fajne, ale gdy po 6 km spojrzysz w prawo i zobaczysz kilka strasznie stromych hairpinów, twój duch tonie. Umysł na zero i pedałuj! Zaletą tych strasznie stromych hairpinów jest to, że od razu zyskuje się trochę metrów wysokości, bo licznik garmina nie przekroczy dziś 2680 metrów. Gdy miniemy hairpiny, zobaczymy to naprawdę, Galibier! Ale czekaj? Zrobiłem już sporo kilometrów wspinaczkowych, prawda? Jak to się więc stało, że ten szczyt jest jeszcze tak odległy? Francuzi dopingujący Cię z boku krzyczą: cette montagne est mythique! W ślad za tym Allez Allez Allez!!! Tymczasem przez ostatnie 7 km nachylenie nie schodzi poniżej 8％, dobrze! Jestem wyprzedzany 3x przez tę samą seniorkę na jej e-bike'u, po drodze zrobiła 100 zdjęć'a ja widzę tylko swoje f*cking front wheel. Czy mam jeszcze po kryjomu wyciągnąć tę baterię i zrobić 100-metrowy sprint? Ja zostawiam, ona i tak to robi! Ostatnie 2km są mocno frustrujące, nie ma gdzie odpocząć, a ten mały licznik na garminie (który powinien sięgać 18,36km) jakby się wyłączył..... Chodź przyjacielu, podejdź! Szczyt jest wspaniały i rzeczywiście ma w sobie coś mitycznego. Kończę z fantastycznym widokiem na masyw Mont Blanc, cóż za dobry dzień!
Als je aan komt rijden weet je het zeker, je ziet de Galibier! Maar dat is niet zo.. Dus als je Valloire binnenrijdt wijs je naar de hoogste berg die je ziet, nou dat moet dan wel de Galibier zijn! Maar de Galibier laat zich moeilijk vinden, want ook de hoogste berg blijkt niet de Galibier te zijn. Dus begin je maar met frisse tegenzin aan de barre tocht van 18km. Eenmaal aan het fietsen wordt je af en toe ingehaald door een 60 jarige op een iets te hippe gehuurde e-bike en stiekem hoop je dat die accu niet is opgeladen en ergens 4km voor de top hij stil komt te staan. Eens kijken of die glimlach als ze bonjour zegt nog steeds zo vriendelijk is als ik haar inhaal. Enfin, de eerste paar kilometers zijn leuk, maar als je eenmaal na 6km rechts kijkt en je een paar gruwelijk steile haarspeldbochten ziet, zakt de moed je in de schoenen. Verstand op nul en trappen! Het voordeel van die gruwelijk steile haarspeldbochten is dat je meteen wat hoogtemeters pakt, want je tellertje op de garmin komt vandaag niet boven de 2680 meter. Eenmaal voorbij de haarspeldbochten zie je hem dan toch echt, de Galibier! Maar wacht eens? Ik had toch al flink wat klimkilometers gemaakt? Hoe komt het dan dat die top nog zo ver is? De fransen die je langs de kant staan aan te moedigen roepen allemaal: cette montagne est mythique! Gevolgd door Allez Allez Allez!! Ondertussen komt het stijgingspercentage de laatste 7km niet meer onder de 8％, fijn! Ik word 3x door dezelfde bejaarde op haar e-bike ingehaald, zij heeft 100 foto's gemaakt onderweg en ik zie alleen mijn f*cking voorwiel. Zal ik toch stiekem die accu eruit trekken en even een sprintje trekken van 100 meter? Ik laat het, ze doet het toch maar! De laatste 2km zijn zwaar frustrerend, nergens meer een rustmoment en dat tellertje op de garmin (die 18,36km moet bereiken) lijkt wel te zijn uitgevallen.. kom op vriend, loop eens op! De top is magnifiek en inderdaad heeft het wel iets mythisch. Ik eindig met een fantastich uitzicht op het Mont Blanc massief, wat een goeie dag!
Zrobione w wersji 'mini Marmotte' (bez jeszcze wjeżdżania na Alp na końcu). Punkt kulminacyjny pięknej pętli. Sam Galibier wkręca się dość gładko (miał tailwind), dopóki nie zacznie się zakręty. Ostatnie dwa kilometry wytrzymały, ale piękne widoki złagodziły ból :-).
Gedaan in een 'mini Marmotte' versie (zonder op het einde nog de Alp op te rijden). Een hoogtepunt van een mooie lus. Galibier zelf bolt op zich vrij vlot (hadden rugwind) tot je aan het bochtenwerk begint. De laatste twee kilometer bleven duren maar het prachtige uitzicht verzachtte de pijn :-).
Potężne doświadczenie. Bardzo trudne. Wskazówka: upewnij się, że przed rozpoczęciem tego etapu masz już za sobą kilka kilometrów wspinaczki na wysokości około lub powyżej 2000 m. Twoje mięśnie będą ci wdzięczne.
Machtige ervaring. Erg zwaar. Tip: zorg dat je al wat klimkilometers rond of boven de 2000 m hebt gedaan voor je hier aan begint. Je spieren zullen je dankbaar zijn.
Zjazd z Valloire. Znakomita, ale trudna wspinaczka z pięknymi widokami. Szczególnie ostatnie 7, a na pewno ostatnie 1,5 kilometra to ołów. Pamiętaj, aby zabrać ze sobą odpowiednią odzież. Różnica temperatur między początkiem wspinaczki a szczytem wynosi bez problemu 15 stopni.
Beklimming genomen vanuit Valloire. Schitterende, maar zware beklimming met prachtige vergezichten. Met name laatste 7 en zeker laatste 1,5 kilometer zijn loodzwaar. Neem vooral juiste kleding mee. Temperatuurverschil tussen begin klim en top is al snel 15 graden.
Niesamowita wspinaczka! Według statystyk, najtrudniejszy we Francji! To w sumie nie jest złe, Col du Télégraphe jest do zrobienia, po czym przez kilka kilometrów już się zjeżdża. Pierwsza część z Valloire jest bardzo łatwa, a momentami wręcz sprawia wrażenie płaskiej. Ostatnie 5 kilometrów jest ciężkie, ale tak naprawdę nigdzie nie robi się naprawdę ciężko. Jest długi, ale z pewnością nie tak długi jak Teide. Ta jest wielokrotnie trudniejsza (psychicznie). Niemniej jednak jest to ikoniczna wspinaczka!
Een geweldige klim! Volgens de statistieken de zwaarste van Frankrijk! Dat valt eigenlijk wel mee, de Col du Télégraphe is goed te doen, waarna je al een paar kilometers mag gaan dalen. Het eerste stuk vanaf Valloire is erg gemakkelijk en soms voelt het zelfs als vlak aan. De laatste 5 kilometers zijn zwaar, maar eigenlijk wordt het nergens echt zwaar. Hij is lang, maar zeker niet zo lang als de Teide. Die is vele malen zwaarder (mentaal). Desondanks is het een iconische klim!
Piękna wspinaczka, podczas której zaczynasz czuć się coraz mniejszy pomiędzy wielkimi górami, aż do osiągnięcia szczytu! Pod względem stromości jest do zrobienia, zwłaszcza ostatnie km są nieco pikantniejsze, a zjazd po drugiej stronie jest fantastyczny! Podsumowując, wspinaczka, którą warto mieć na swojej liście.
Mooie klim waar je je steeds kleiner gaat voelen tussen de grote bergen, totdat je boven bent! Hij is betreft steilte goed te doen, vooral de laatste km zijn even wat pittiger, en de afdaling aan de andere kant is fantastisch! Al met al een klim om om je lijstje te hebben staan.
Bardzo fajna wspinaczka, w której Telegraphe jest dość przeszkodą, jeśli zaczynasz od Saint-Michel. Nie jest to tak naprawdę rozgrzewka, ale prawdziwa góra. Na tej górze chodzi o to, aby się powstrzymać, aby móc wskoczyć na Galibier. Było to dla mnie niesamowite przeżycie, mimo że było to moje pierwsze doświadczenie w wysokich górach. Czułem adrenalinę od momentu, gdy przejeżdża się przez mały mostek, a następnie przez stromy odcinek na szczyt, mijając tunel. I oczywiście zjazd z powrotem do Valloire.
Een super mooie klim waarbij de Telegraphe een behoorlijke sta in de weg is als je vanuit Saint-Michel vertrekt. Het is niet echt een warming-up, maar een echte berg ook. Op deze berg is het dus inhouden geblazen, zodat je kunt knallen op de Galibier. Ik vond het een supermooie belevenis, hoewel het mijn eerste ervaringen in het hooggebergte waren. Ik voelde de adrenaline vanaf het moment dat je rechtsom het bruggetje overgaat en dan het steile stuk op gaat tot aan de top voorbij de tunnel. En natuurlijk de afdaling terug naar Valloire.
Piękna wspinaczka, jeśli sam tak mówię. Mają domek letniskowy 1,5 godziny jazdy od Galibier i kilkakrotnie wspinali się na tę górę. Rekord osobisty to 2:54:19. Kawałek zejścia jest naprawdę przyjemny do odpoczynku, mimo że to taki mały kawałek.
Prachtige klim, al zeg ik het zelf. Heb een vakantiehuisje 1,5 uur rijden van de Galibier, en heb de berg meerdere malen beklommen. Persoonlijk record is 2:54:19. Het stukje afdalen is echt even lekker uitrusten, ook al is het zo'n klein stukje.
Dziś jeździła kombinacja Telegraphe-Galibier. Wszystko jest tak, jak podano. Piękna wspinaczka, dla mnie trudna, bo nie jestem tak wytrenowany jak większość. Czekało się ciężko, ale doświadczenie wyjątkowe. Zarówno podróż, jak i widoki! Również dotarł na szczyt w końcu. Ale rzeczywiście zalecane jest rozłożenie sił i zabranie kurtki, zwłaszcza na zejście! Pij też regularnie i graj w coś w środku. Ale dla mnie doświadczenie, którego nigdy nie zapomnę!
Vandaag combinatie Telegraphe-Galibier gereden. Alles is zoals vermeld. Mooie klim, voor mij pittig want ben niet zo getraind als de meeste. Hard afgezien, maar een unieke ervaring. Zowel de trip als de uitzichten! Heb uiteindelijk ook de top bereikt. Maar inderdaad aan te raden voor krachten te verdelen en een jasje mee te nemen, zeker voor de afdaling! Ook regelmatig drinken en iets binnen spelen. Maar voor mij een ervaring dat ik nooit zal vergeten!
Fajny kolo! Wspinaczka nie jest właściwie zbyt zła, gdyż nigdzie nie jest naprawdę stromo. Na pewno jest długa, ale kolo takie jak Stelvio / Gavia / Mortirolo jest o wiele trudniejsze. Kwestia dobrego zaplanowania i nie zaczynania zbyt ostro. Na szczycie może być również bardzo zimno, więc na zejście należy zabrać ze sobą kurtkę (i ocieplacze na nogi).
Toffe col! De klim valt eigenlijk reuze mee doordat het nergens echt steil is. Lange klim is het zeker, maar een col als de stelvio / gavia / mortirolo is toch echt een stuk pittiger. Kwestie van goed indelen en niet te hard beginnen. Op de top kan het tevens erg koud zijn, neem dus een jasje (en beenstukken) mee voor de afdaling.
De Galibier is vanaf Valloire echt een geweldige klim. Eerste paar kilometer zijn nog een beetje vervelend, maar de laatste 10 km zijn echt de moeite waard. De Telegraphe ervoor is verschrikkelijk, maar dat moet je maar overhebben voor de mooiste en zwaarste beklimming van Frankrijk.
Het profiel op de kaart lijkt aan de "tunnel du Galibier" te stoppen. Fietsers mogen niet door dit tunnel maar moeten tot de echte col du Galibier doorgaan, nog één kilometer hoger. En gelukkig zo want die laatse kilometer is een parel: echt steil (10 %) en met een schitterende panorama.
Plekken van herstel heb ik niet gezien maar wel percentages tot 15%. Een machtig mooie klim vanuit Valloire. Dorp zelf is buiten het seizoen niks te beleven overigens.
Hoe hoger je komt, des te indrukwekkender de klim. Muren van sneeuw, hele groep marmotten en soms oorverdovend stil...
als je dan ook nog van regen naar zon gaat, vervolgens een sneeuwbui op je dak krijgt en uiteindelijk in de zon boven op de top staat, dan is dat voor tot nu toe de ultieme klim...
Een prachtige en loodzware beklimming, maar zeker de moeite waard!
Mooie klim en prima te doen omdat er veel plekken zijn om enigszins te herstellen en de stijgingspercentages niet boven de 10% komen. Niet te vergelijken met de Stelvio.
Vandaag de galibier beklommen. Wat een helse tocht. Het eerste stuk is goed te doen en kon ik aardig doortrappen. De afdaling naar valloire is wel even lekker om je benen wat rust te geven. Meteen na het dorp begint de beklimming steil. Dit is niet goed te zien in het routeprofiel. Toch kon ik hier aardig doortrappen. Vanaf een km of 7 voor de top zie je waar je ongeveer naar toe moet. Toen begon het ook echt zwaar te worden. De benen wilde niet goed meer. Toch gelukkig gehaald maar wat was het zwaar.
Op 21 september heb ik de Telegraph en de Galibier beklommen. Er was veel onzekerheid over het weer. Uiteindelijk viel dat mee maar alle soorten ben ik wel tegengekomen( mist, zon, regen en sneeuw).
De Telegraph is een mooie col die ik relatief rustig opgereden ben. Dit is een advies voor alle recreatieve fietsers ( zoals ik). Kijk uit voor overschatting en probeer marge over te houden. Er komt na de Telegraph nog genoeg klimwerk....!
De Galibier was zwaar, indrukwekkend en prachtig om te beklimmen. Het is mij gelukt deze mythische col op
te rijden met marge waardoor er (nog) meer ruimte was om te genieten. Als ik binnenkort terugkijk op 2016 en de vraag luidt wat was je hoogtepunt in 2016?: Het bereiken van de top van de Galibier is dan mijn antwoord. Schitterend om dit mee te mogen maken!
Vorige week gefietst en de totale afstand van de klim tot aan top Galibier is bijna 35km, stukje langer dan hier aangegeven wordt. Het regende flink en laatste 6km en afdaling waren erg koud, volgende keer een extra jasje meenemen dus!
Vorig jaar, zonder al te veel training, tijdens de familievakantie, het idee gekregen:"goh, die calibier ligt hier vlakbij, waarom niet een fietsje huren en er tegenop klimmen?? Nu had ik ook nog nooit een berg beklommen op de fiets, dus je snapt het al... Ik ging 4 keer (bijna) dood...
Ik ben vanuit Valloire naar de top gefietst en weer terug.
Naast het feit dat ik dit natuurlijk niemand zou adviseren op deze manier, heeft het me wel onvoorstelbaar veel gebracht (vooral mentaal gezien).
Tip van de dag: indien je bij de zwaarste taak/uitdaging /opdracht etc. begint, kan (bijna) alles daarna alleen maar meevallen toch??
Ride on!
See you in southern Spain around February 2016?
Cheers,
Laurens.
De zware kant gepakt. Laatste 5 km zaten mijn maat en ik er helemaal doorheen. Elkaar naar boven gepraat, het moment dat je de top daadwerkelijk behaald is ongekend! Jammer dat we op de terugweg naar de auto niet hebben kunnen genieten van de afdaling van de Col de Telegraph, wegens stortbuien, onweer en hagel heb ik de volgende dag mijn remblokjes kunnen vervangen.
Eerlijk gezegd was ik behoorlijk bang voor deze klim. Zeker omdat ik deze voor het eerst reed tijdens de Cyclo Luc Alphand, dus na de Montgenevre en de Mont Cenis dus na zo'n 140 km. Maar eigenlijk viel de klim mij mee. Het eerste deel van Telegraphe is saai en niet echt moeilijk. Deze wordt ook steeds makkelijker naar de top toe. De korte afdaling naar Valloire geeft even een heerlijk rustmoment. Daarna in Valloire is het even heel erg steil. Om daarna nog een paar kilometer rustig aan te doen. Hou genoeg kracht over voor die laatste loodzware kilometers. Maar als je in Valloire rustig aandoet, dan zul je hierboven veel tijd goed kunnen maken! Een geweldige klim.
Had niet iemand me kunnen zeggen dat je wat moet overhouden voor de laatste 7 km. Die waren echt heel zwaar. Maar heerlijk gefietst!
30 km klimmen
Van heet tot 12 graden op de top
Genoeg drinken en warme kleding meenemen
Galibier opgelopen vanuit Valloire in 1u47 minuten.Loodzwaar maar gelukt!Veel wielertoeristen voorbijgelopen!
| 7 km/h | 04:58:23 |
| 11 km/h | 03:09:53 |
| 15 km/h | 02:19:14 |
| 19 km/h | 01:49:55 |
