| Beroemde beklimming |
| Mooi landschap |
| 5 haarspeldbochten |
| #47 zwaarste beklimming van Hautes Alpes |
| #42 meeste hoogtemeters van Hautes Alpes |
| #58 langste beklimming van Hautes Alpes |
| #96 gemiddeld steilste beklimming van Hautes Alpes |
De Galibier is een grote, een hele grote naam. De zijde van de Col de Lautaret is de makkelijke en korte zijde, alhoewel je moet eerst de Lautaret op. En, niet de minste-geringste wielrenners hebben zich op deze zijde van de Galibier helemaal opgeblazen. Denk ook terug aan de Tour ettape waar Evans in zijn eentje, met zijn mijnwerkersgezicht, de achterstand naar Andy Schleck helemaal terug reed. Dat kan natuurlijk niet als de beklimming niet steil en zwaar is. De beklimming van de Galibier is kort maar krachtig. In vergelijking met de Maurienne zijde is deze beklimming bijna eenvoudig te noemen maar dat zegt misschien meer over hoe zwaar de andere zijde is.
Vanaf de col de Lautaret verlaat je de doorgaande weg. Door een groene Alpenweides maakt de weg een aantal flinke en lange bochten. Het is meteen steil, maar het uitzicht op de reusachtige bergtoppen van het Oisans massief maakt veel goed. Als je tenminste de kracht hebt om ernaar te kijken.
Als de weg de andere kant op draait verandert het uitzicht meteen, van ijzige en hoge Alpen toppen lijk je bijna in de Dolomieten te rijden. Rode en oranje rotswanden en laag in het dal de stad Briançon. Met dit uitzicht zou je bijna vergeten dat je een zware col aan het klimmen bent. Het wordt dan ook even wat minder steil en als je eenmaal het dal van de col zelf indraait valt de wind die in het begin van de klim je vaak parten speelt helemaal weg.
De weg slingert langs de rotswand, verwacht hier geen haarspeld bochten. Eenmaal over een soort van bruggetje, diep in het dal gaat het weer echt steil omhoog. Je draait weer om een berg heen en dan zie je opeens het einde van de klim voor je. De laatste twee bochten zijn zo steil dat je niet de eerste zal zijn die zich afvraagt of dat de weg echt wel is. De laatste loodjes wegen het zwaarst en dat is op de Galibier zeker zo. Dat je op de top een fantastisch uitzicht hebt zal je de eerste minuten na aankomst een worst wezen.
Straatnaam: D902
Let op je kleding en het weer
De Col du Galibier is de scheidslijn tussen de koelere Savoie en de zuidelijke Hautes Alpes. Dit betekent dat het op de col vaak ijzig koud kan zijn, zelfs als het aan de Lautaret zijde nog lekker weer is. Ook kan slecht weer opeens opkomen. Houd hier met je kleding rekening mee.
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Dus ja, velen zullen zeggen dat de Lautaret niet de "echte" Galibier is! Ik kan dat niet betwisten, want het is de enige kant die ik heb beklommen.
Aan de andere kant heb ik de Télégraphe midden in de winter beklommen, maar de Galibier was duidelijk gesloten.
Hoe dan ook, hoe verveeld ik me soms ook voelde bij het beklimmen van de Lautaret, ik vond de 8 km van de Galibier heerlijk. En daarboven is het gewoon schitterend.
Alors, oui, peut-être que par le Lautaret, beaucoup diront que ce n’est pas le « vrai » Galibier ! Je ne peux pas contester, étant donné que c’est le seul versant que j’ai fait.
De l’autre côté, j’ai gravi le Télégraphe en plein hiver mais le Galibier était évidemment fermé.
En tout cas, autant je m’étais un peu parfois ennuyé en montant le Lautaret, autant ces 8 km du Galibier, je les ai trouvés somptueux. Et là haut, c’est juste splendide.
De kwaliteit van de weg is goed. Boven de tunnel is de weg soms wat smal.
Helaas zijn er maar drie dagen per jaar waarop deze pas alleen toegankelijk is voor fietsers, in ieder geval drie uur lang.
Wat ik vandaag zag waren twee kleine getunede wegracers die tegen elkaar raceten op de zuidelijke helling, en een flink aantal off-road (of er in ieder geval uitziend als off-road) voertuigen (Defender, Rubicon, Unimog, Jeep, Mercedes G, etc.), soms volgepakt alsof ze op een Himalaya-expeditie zijn.
Die Straßenqualität ist gut. Oberhalb des Tunnels ist die Straße tlw. etwas eng.
Leider gibt es nur drei Tage im Jahr, an denen dieser Pass zumindest für drei Stunden nur den Radfahrern gehört.
Was ich heute gesehen habe, waren zwei kleine getunte Straßenflitzer, die sich auf der Südrampe bergauf ein Rennen geliefert haben, und ziemlich viele geländetaugliche (oder zumindest so aussehende) Fahrzeuge (Defender, Rubicon, Unimog, Jeep, Mercedes G, etc.), tlw. wie für eine Himalajaexpedition bepackt.
Heel mooie klim! Compenseert ruimschoots voor de drukke weg tussen Le Bourg-d'Oisans en de Col du Lautaret (één van de 3 wegen om deze top op te komen). De uitzichten zijn fantastisch. Half juli is het er geheel sneeuwvrij en vooral dor en stenig, maar dat maakt je extra bewust van dat je heel erg hoog in de bergen zit. De Galibier is tenslotte de 4-na-hoogste bergpas in Europa.
Deze klim gedaan in 2020. Met 3 fietsmakkers vertrokken vanop de parking van Le Lac Du Chambon aan de voet van de klim naar Les Deux Alpes. Alhoewel ik die dag ziek was, was dit een prachtige rit om te rijden met zeer mooie zichten, echt een streling voor het oog. Aangekomen op de top van de Col de Lautaret, moest ik rechts afdraaien en zag dat ik er nog niet was. Het was vergelijkbaar met aankomen aan Chalet Renard bij de beklimming van de Mont Ventoux. Het zwaarste stuk kwam eraan en het landschap was vanaf hier vrijwel kaal. De laatste tientallen meters waren echter een hel bij 12％, moe en ziek. Maar ik haalde de top. En dan was het toch genieten van de mooie zichten. Als er aan deze klim één minpuntje was, dan waren het de motards die soms rakelings voorbij zoefden,
Het contrast met de Lautaret kan niet groter zijn - dit is een prachtige klim in alle opzichten. Omgeving is schitterend, smalle weg die naar boven kronkelt, een pittig eindschot en een top waar je je even op het dak van de wereld waant.
Doet heel Zwitsers aan vind ik.
De tweede foto is het zicht vanop de top naar de kant van de Télégraphe.
Dit is mijn favoriete kant van de pas, omdat de landschappen er nog weelderiger zijn dan aan de noordkant (wat een grandioos uitzicht op de Ecrins!). Ik heb hem voor het eerst beklommen in 1997 tijdens het BRA (Brevet de Randonneur des Alpes), vanuit Bourg-d'Oisans, en daarna nog verschillende keren vanuit Briançon. In beide gevallen gaat het om een zeer lange beklimming, en het is absoluut noodzakelijk om "het pedaal op het metaal te houden" met het oog op het laatste gedeelte, en met name de laatste kilometer.
C'est mon versant préféré du col, pour ses paysages encore plus somptueux que sur le versant nord (quelle vue grandiose sur les Écrins !). Grimpé pour la première fois en 1997 lors du BRA (Brevet de Randonneur des Alpes), à partir de Bourg-d'Oisans, et plusieurs fois à partir de Briançon par la suite. Dans les deux cas, l'ascension est très longue, et il faut absolument « en garder sous la pédale » en vue de la partie finale, et particulièrement le dernier kilomètre.
Galibier is één van de drie iconische Tour beklimmingen die starten in Briançon.
Het 27 km. lange voorspel op de brede drukke vrij rechte weg tot de echte start van de beklimming op Col du Lautaret is niet zo aangenaam maar het uiteindelijke slotgedeelte,de 9 km. lange pittige klim naar de Galibier,compenseert dit ruimschoots.
De volledige klim loopt boven de boomgrens waardoor je ongehinderd fantastische vergezichten voor de ogen krijgt die dan nog voortdurend veranderen door de haarspeldbochten. Zicht op je steeds dieper zakkende startpunt aan de Lautaret, op de besneeuwde gletsjers en pieken van het Nationaal Park des Ecrins en de vallei waar je aanlooproute vanuit Briançon doorliep. De laatste kilometer, na het rechts afslaan voor de tunnel, is loodzwaar aan 11％ tot de pashoogte die 360° natuurpracht is.
Geen bevoorrading op de top en fietsinfopaaltjes zijn er weer elke kilometer.
Natuurlijke top klim van fietshistorisch Tour belang wat je kan afleiden uit de verfsporen op het asfalt, maar de uitzichten gingen bij mij met alle aandacht lopen. WONDERMOOI!!!!!
Wat mij betreft een van de allermooiste. Je kunt ontzettend ver kijken. Aan de ene kant zie je de top van de col, aan de andere kant het immense La Meije massief. Als je opzij kijkt zie je de Lautaret het dal van Briancon in meanderen. Echt een hooggebergte col, je waant jezelf haast een bergmarmot.
Vertrokken vanaf de camping in La Grave en dus de aanloop over het laatste stukje Lautaret. Prima te doen.
Vanaf het bereiken van de Col de Lautaret fietst het een stuk fijner, daar veel verkeer hier parkeert ofwel doorrijdt richting Briancon. Het verkeer dat wel naar de Galibier wil past zich doorgaans prima aan aan de fietsende toerist.
Een mooi slingerend pad met het venijn in de staart: een steile slotkilometer, maar met als beloning een prachtig uitzicht op het dal richting Valloire en in de verre achtergrond het uitzicht op de Mont Blanc. Gaaf!
Vorig jaar deze klim op de dag van de TdF gereden. Als warming up de Lauteret gedaan wat goed te doen is. Omdat de col was afgezet was er geen verder verkeer op fietsers en voetgangers na.
Mooie klim die kort is qua afstand. Hierdoor is deze klim voor iedereen goed te doen en vol te houden. Vanaf de andere kant is dat een heel ander verhaal. Aanrader voor alle fietsliefhebbers die in de buurt zijn van Briancon.
Vandaag heb ik de rit gemaakt vanaf Bourgd Oisans en heb erg genoten.
Verlichting in de tunnels is aan te raden iig om gezien te worden.
De hele rit gaat tot ca7-8% en de laatste 1,5km naar de Galibier was wel steil maar te doen.(10-12%)
Ik heb deze klim vaunit Bourg d'Oisans opgefietst. In totaal zo'n 47 kilometer klimmen. Het stuk naar de Lautaret toe vond ik erg lang, maar goed te doen. Wel wil ik iedereen adviseren lampjes mee te nemen voor in de tunnels. Vanwege het afsluiten van de tunnel bij Lac du Chambon is er een nieuwe weg aan de zuidkant van het meer aangelegd. Hiervoor moet je een klein stukje Les Deux Alpes op. Dan wijst het zich vanzelf. Eenmaal op de top van de Lautaret vond ik de klim naar de Galibier goed te doen. Alleen het laatste stuk (1.5 kilometer) is echt even doorbijten.
Ik had de Lauteret eerst in 2en gedaan ivm overnachting. Het aanblik naar de Galibier toe is beangstigend maar ik vond eenmaal op deze klim de moeilijkheid reuze meevallen! Zelfs met de 25kg bepakking was het goed te doen. Alleen heb ik tot aan de tunnel kunnen rijden want de echte top was afgesloten helaas.
Deze klim is natuurlijk veel makkelijker dan vanaf de andere zijde. Maar wie de Galibier opklimt vanuit Bourg d'Oisans of helemaal vanuit Briançon krijgt een aardige beklimming voorgeschoteld die niet onderschat moet worden. Mentaal zijn die lange halen (ipv haarspeldbochten) erg zwaar vind ik.
| 7 km/u | 01:14:02 |
| 11 km/u | 00:47:07 |
| 15 km/u | 00:34:33 |
| 19 km/u | 00:27:16 |
