| Słynny podjazd |
| Piękna sceneria |
| 5 serpentyn |
| #47 najtrudniejsze wzniesienie w regionie Alpy Wysokie |
| #42 wzniesienia z największym przewyższeniem w regionie Alpy Wysokie |
| #58 najdłuższe wzniesienie w regionie Alpy Wysokie |
| #96 Średnio najbardziej strome wzniesienie w regionie Alpy Wysokie |
Col du Galibier z Col du Lautaret to podjazd znajdujący się w regionie Le Bourg-d’Oisans. Ma długość 8.6 km i pokonuje 585 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 6.8%, co daje wynik trudności 457. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 2642 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 14 recenzje tego podjazdu i zamieścili 51 zdjęcia.
Nazwa drogi: D902
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Kontynuuj z Apple
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Tak, wielu powie, że Lautaret nie jest "prawdziwym" Galibier! Nie mogę tego kwestionować, ponieważ jest to jedyna strona, na którą się wspiąłem.
Z drugiej strony wspiąłem się na Télégraphe w środku zimy, ale Galibier był oczywiście zamknięty.
W każdym razie, choć czasami nudziłem się wspinając się na Lautaret, 8 km Galibier było dla mnie wspaniałe. A na górze jest po prostu wspaniale.
Alors, oui, peut-être que par le Lautaret, beaucoup diront que ce n’est pas le « vrai » Galibier ! Je ne peux pas contester, étant donné que c’est le seul versant que j’ai fait.
De l’autre côté, j’ai gravi le Télégraphe en plein hiver mais le Galibier était évidemment fermé.
En tout cas, autant je m’étais un peu parfois ennuyé en montant le Lautaret, autant ces 8 km du Galibier, je les ai trouvés somptueux. Et là haut, c’est juste splendide.
Jakość drogi jest dobra. Powyżej tunelu droga jest czasami nieco wąska.
Niestety, są tylko trzy dni w roku, kiedy ta przełęcz należy tylko do rowerzystów, przynajmniej przez trzy godziny.
To, co widziałem dzisiaj, to dwa małe tuningowane ścigacze szosowe ścigające się ze sobą na południowym podjeździe oraz sporo samochodów terenowych (lub przynajmniej wyglądających jak terenowe) (Defender, Rubicon, Unimog, Jeep, Mercedes G itp.), czasami zapakowanych jak na wyprawę w Himalaje.
Die Straßenqualität ist gut. Oberhalb des Tunnels ist die Straße tlw. etwas eng.
Leider gibt es nur drei Tage im Jahr, an denen dieser Pass zumindest für drei Stunden nur den Radfahrern gehört.
Was ich heute gesehen habe, waren zwei kleine getunte Straßenflitzer, die sich auf der Südrampe bergauf ein Rennen geliefert haben, und ziemlich viele geländetaugliche (oder zumindest so aussehende) Fahrzeuge (Defender, Rubicon, Unimog, Jeep, Mercedes G, etc.), tlw. wie für eine Himalajaexpedition bepackt.
Bardzo ładna wspinaczka! Z nawiązką rekompensuje ruchliwą drogę między Le Bourg-d'Oisans a Col du Lautaret (jedna z 3 dróg do zdobycia tego szczytu). Widoki są fantastyczne. W połowie lipca jest zupełnie bezśnieżna, a w większości jałowa i kamienista, ale to dodatkowo uświadamia, że jest się bardzo wysoko w górach. W końcu Galibier to 4. najwyższa przełęcz w Europie.
Heel mooie klim! Compenseert ruimschoots voor de drukke weg tussen Le Bourg-d'Oisans en de Col du Lautaret (één van de 3 wegen om deze top op te komen). De uitzichten zijn fantastisch. Half juli is het er geheel sneeuwvrij en vooral dor en stenig, maar dat maakt je extra bewust van dat je heel erg hoog in de bergen zit. De Galibier is tenslotte de 4-na-hoogste bergpas in Europa.
Zrobiona ta wspinaczka w 2020 roku. Wyjazd z 3 kumplami rowerowymi z parkingu Le Lac Du Chambon u podnóża podjazdu do Les Deux Alpes. Mimo, że byłem tego dnia chory, to była to piękna jazda do przejechania z bardzo ładnymi widokami, naprawdę uczta dla oczu. Docierając na szczyt Col de Lautaret, musiałem skręcić w prawo i zobaczyłem, że jeszcze mnie tam nie ma. Było to podobne do dotarcia do Chalet Renard podczas wspinaczki na Mont Ventoux. Nadchodziła najtrudniejsza część, a od tego miejsca krajobraz był prawie goły. Jednak ostatnie kilkadziesiąt metrów było piekłem na 12％, zmęczonym i chorym. Ale udało mi się dotrzeć na szczyt. A potem było jeszcze podziwianie pięknych widoków. Jeśli był jakiś minus tej wspinaczki, to były nim motory, które czasami mknęły obok w sposób pochopny,
Deze klim gedaan in 2020. Met 3 fietsmakkers vertrokken vanop de parking van Le Lac Du Chambon aan de voet van de klim naar Les Deux Alpes. Alhoewel ik die dag ziek was, was dit een prachtige rit om te rijden met zeer mooie zichten, echt een streling voor het oog. Aangekomen op de top van de Col de Lautaret, moest ik rechts afdraaien en zag dat ik er nog niet was. Het was vergelijkbaar met aankomen aan Chalet Renard bij de beklimming van de Mont Ventoux. Het zwaarste stuk kwam eraan en het landschap was vanaf hier vrijwel kaal. De laatste tientallen meters waren echter een hel bij 12％, moe en ziek. Maar ik haalde de top. En dan was het toch genieten van de mooie zichten. Als er aan deze klim één minpuntje was, dan waren het de motards die soms rakelings voorbij zoefden,
Kontrast z Lautaret nie mógłby być większy - to jest oszałamiająca wspinaczka pod każdym względem. Otoczenie jest oszałamiające, wąska droga wijąca się w górę, punchowe ujęcie końcowe i szczyt, na którym przez chwilę wyobrażasz sobie, że jesteś na dachu świata.
Wygląda mi na bardzo szwajcarską.
Drugie zdjęcie to widok ze szczytu na stronę Télégraphe.
Het contrast met de Lautaret kan niet groter zijn - dit is een prachtige klim in alle opzichten. Omgeving is schitterend, smalle weg die naar boven kronkelt, een pittig eindschot en een top waar je je even op het dak van de wereld waant.
Doet heel Zwitsers aan vind ik.
De tweede foto is het zicht vanop de top naar de kant van de Télégraphe.
To moja ulubiona strona przełęczy, ze względu na jeszcze bardziej wystawne krajobrazy niż po stronie północnej (co za wspaniały widok na Ecrins!). Pierwszy raz wszedłem na nią w 1997 roku podczas BRA (Brevet de Randonneur des Alpes), z Bourg-d'Oisans, a później kilka razy z Briançon. W obu przypadkach podjazdy są bardzo długie i bezwzględnie trzeba "trzymać pedał do metalu" w perspektywie końcowego odcinka, a zwłaszcza ostatniego kilometra.
C'est mon versant préféré du col, pour ses paysages encore plus somptueux que sur le versant nord (quelle vue grandiose sur les Écrins !). Grimpé pour la première fois en 1997 lors du BRA (Brevet de Randonneur des Alpes), à partir de Bourg-d'Oisans, et plusieurs fois à partir de Briançon par la suite. Dans les deux cas, l'ascension est très longue, et il faut absolument « en garder sous la pédale » en vue de la partie finale, et particulièrement le dernier kilomètre.
Galibier to jeden z trzech kultowych podjazdów Tour rozpoczynających się w Briançon.
27-kilometrowe preludium na szerokiej, ruchliwej, dość prostej drodze do prawdziwego początku wspinaczki na Col du Lautaret nie jest zbyt przyjemne, ale ostatni, 9-kilometrowy, trudny podjazd na Galibier rekompensuje to z nawiązką.
Cała wspinaczka przebiega powyżej linii drzew, dając ci niezakłócone fantastyczne widoki przed oczami, które następnie zmieniają się nieustannie ze względu na ostre zakręty. Widoki na coraz głębszy punkt startowy na Lautaret, na ośnieżone lodowce i szczyty Parku Narodowego Ecrins oraz na dolinę, przez którą przebiegała trasa z Briançon. Ostatni kilometr, po skręcie w prawo przed tunelem, jest ołowiany na 11％ do wysokości przełęczy, która jest 360° naturalnym pięknem.
Brak zaopatrzenia na szczycie, a słupki informacyjne o rowerach są tam znowu co kilometr.
Naturalna wspinaczka na szczyt o kolarskim znaczeniu historycznym Tour, co można stwierdzić po śladach farby na asfalcie, ale widoki poszły z całą uwagą ze mną. WONDERMOOI!!!!!
Galibier is één van de drie iconische Tour beklimmingen die starten in Briançon.
Het 27 km. lange voorspel op de brede drukke vrij rechte weg tot de echte start van de beklimming op Col du Lautaret is niet zo aangenaam maar het uiteindelijke slotgedeelte,de 9 km. lange pittige klim naar de Galibier,compenseert dit ruimschoots.
De volledige klim loopt boven de boomgrens waardoor je ongehinderd fantastische vergezichten voor de ogen krijgt die dan nog voortdurend veranderen door de haarspeldbochten. Zicht op je steeds dieper zakkende startpunt aan de Lautaret, op de besneeuwde gletsjers en pieken van het Nationaal Park des Ecrins en de vallei waar je aanlooproute vanuit Briançon doorliep. De laatste kilometer, na het rechts afslaan voor de tunnel, is loodzwaar aan 11％ tot de pashoogte die 360° natuurpracht is.
Geen bevoorrading op de top en fietsinfopaaltjes zijn er weer elke kilometer.
Natuurlijke top klim van fietshistorisch Tour belang wat je kan afleiden uit de verfsporen op het asfalt, maar de uitzichten gingen bij mij met alle aandacht lopen. WONDERMOOI!!!!!
Jak dla mnie jeden z najpiękniejszych. Można widzieć niewiarygodnie daleko. Z jednej strony widać szczyt Col, z drugiej ogromny masyw La Meije. Patrząc w bok, można dostrzec Lautaret meandrujący w dolinie Briancon. Prawdziwie wysokogórski col, niemalże wyobrażasz sobie siebie jako świstaka górskiego.
Wat mij betreft een van de allermooiste. Je kunt ontzettend ver kijken. Aan de ene kant zie je de top van de col, aan de andere kant het immense La Meije massief. Als je opzij kijkt zie je de Lautaret het dal van Briancon in meanderen. Echt een hooggebergte col, je waant jezelf haast een bergmarmot.
Start z kempingu w La Grave i tak zrobione podejście przez ostatni odcinek Lautaret. W sam raz.
Od osiągnięcia Col de Lautaret jest dużo przyjemniejsza jazda rowerem, gdyż spory ruch parkuje tutaj lub kontynuuje się w kierunku Briancon. Ruch, który rzeczywiście chce jechać na Galibier, zazwyczaj doskonale dostosowuje się do turysty rowerowego.
Fajna kręta ścieżka z diabłem w ogonie: stromy ostatni kilometr, ale z pięknym widokiem na dolinę w kierunku Valloire, a w dalekim tle widok na Mont Blanc w nagrodę. Fajnie!
Vertrokken vanaf de camping in La Grave en dus de aanloop over het laatste stukje Lautaret. Prima te doen.
Vanaf het bereiken van de Col de Lautaret fietst het een stuk fijner, daar veel verkeer hier parkeert ofwel doorrijdt richting Briancon. Het verkeer dat wel naar de Galibier wil past zich doorgaans prima aan aan de fietsende toerist.
Een mooi slingerend pad met het venijn in de staart: een steile slotkilometer, maar met als beloning een prachtig uitzicht op het dal richting Valloire en in de verre achtergrond het uitzicht op de Mont Blanc. Gaaf!
Jeździłem na tym podjeździe w dniu TdF w zeszłym roku. Zrobiłem Lauteret jako rozgrzewkę, która jest do zrobienia. Ponieważ kol. był odgrodzony nie było dalszego ruchu oprócz rowerzystów i pieszych.
Przyjemna wspinaczka, która jest krótka na dystansie. Dzięki temu ta wspinaczka jest możliwa do wykonania i utrzymania dla każdego. Z drugiej strony to już inna historia. Polecany wszystkim miłośnikom jazdy na rowerze, którzy są w pobliżu Briancon.
Vorig jaar deze klim op de dag van de TdF gereden. Als warming up de Lauteret gedaan wat goed te doen is. Omdat de col was afgezet was er geen verder verkeer op fietsers en voetgangers na.
Mooie klim die kort is qua afstand. Hierdoor is deze klim voor iedereen goed te doen en vol te houden. Vanaf de andere kant is dat een heel ander verhaal. Aanrader voor alle fietsliefhebbers die in de buurt zijn van Briancon.
Vandaag heb ik de rit gemaakt vanaf Bourgd Oisans en heb erg genoten.
Verlichting in de tunnels is aan te raden iig om gezien te worden.
De hele rit gaat tot ca7-8% en de laatste 1,5km naar de Galibier was wel steil maar te doen.(10-12%)
Ik heb deze klim vaunit Bourg d'Oisans opgefietst. In totaal zo'n 47 kilometer klimmen. Het stuk naar de Lautaret toe vond ik erg lang, maar goed te doen. Wel wil ik iedereen adviseren lampjes mee te nemen voor in de tunnels. Vanwege het afsluiten van de tunnel bij Lac du Chambon is er een nieuwe weg aan de zuidkant van het meer aangelegd. Hiervoor moet je een klein stukje Les Deux Alpes op. Dan wijst het zich vanzelf. Eenmaal op de top van de Lautaret vond ik de klim naar de Galibier goed te doen. Alleen het laatste stuk (1.5 kilometer) is echt even doorbijten.
Ik had de Lauteret eerst in 2en gedaan ivm overnachting. Het aanblik naar de Galibier toe is beangstigend maar ik vond eenmaal op deze klim de moeilijkheid reuze meevallen! Zelfs met de 25kg bepakking was het goed te doen. Alleen heb ik tot aan de tunnel kunnen rijden want de echte top was afgesloten helaas.
Deze klim is natuurlijk veel makkelijker dan vanaf de andere zijde. Maar wie de Galibier opklimt vanuit Bourg d'Oisans of helemaal vanuit Briançon krijgt een aardige beklimming voorgeschoteld die niet onderschat moet worden. Mentaal zijn die lange halen (ipv haarspeldbochten) erg zwaar vind ik.
| 7 km/h | 01:14:02 |
| 11 km/h | 00:47:07 |
| 15 km/h | 00:34:33 |
| 19 km/h | 00:27:16 |
