Mortirolo z Tovo di Sant'Agata

Ładny podjazd, który prowadzi przez las, co jest przyjemne przy 32 stopniach na zewnątrz. Dziś przełęcz była zamknięta dla samochodów i motocykli, a rowerzystów było bardzo niewielu.
Mimo że bardzo trudny, uważam go za przyjemny podjazd. Nie wiem, co dokładnie sprawiło, że tak było, ale w każdym razie nie asfalt. Ten często był kiepskiej jakości. Kratki nad drenażem są dobre, ale trzeba uważać, jak się nimi kieruje.
Na każdym zakręcie pokazane jest, jak wysoko jesteś, jak daleko jest i jak stromy jest odcinek do następnego nawrotu. A tych jest wiele.
Następnie, z nieco większą wspinaczką i przeważnie płasko/zjazdem, można dostać się do Mortirolo w 9,8 km.
Krótko mówiąc, warto, jeśli o mnie chodzi!

Absolutnie warto to zrobić, ale upewnij się, że jesteś ostry. Jest stromo, bardzo stromo i na długich odcinkach.

Nie powinieneś dawać zbyt wielu recenzji do tego. To jest ciężkie zadanie. Tak ciężkie, że zawodowcy nie biorą tej strony w wyścigu. Tak mocno, że spalasz cukry jak szalony. Jest to strona Mortirolo, która'nie ukradła swojej nazwy. Wąska, ale stosunkowo mało ruchliwa. Pomyśl jednak zanim zaczniesz i upewnij się, że możesz pedałować na małym biegu!

Wspiął się na nią w 2018 roku.
Niewiarygodnie trudna wspinaczka! 12 km przy średniej 11％. Z własnym "La Redoute" na kilka kilometrów przed szczytem, z odcinkami ponad 20％. Od startu jest już stromo pod górę i nie zmieni się to przez pierwsze 8 km. Nawierzchnia drogi jest wąska, ale w miarę przejezdna. Plusem jest to, że jesteś tu sam. Prawie nikogo nie spotykasz, a na całej wspinaczce nie widziałem żadnego samochodu. Nachylenie na kilometr rzeczywiście czasem zaciemnia profil. Na odcinku 12％, często wzrasta o 16％, zanim spłaszczy się do 6％. Jest to wspinaczka, na której 6％ czuje się jak "flat", gdzie można na chwilę odpocząć nogami.
Najtrudniejszy odcinek następuje po zjeździe. Pedałujesz już godzinę, płuca z ciała, a potem nachylenia tykają 20％ i nawet ponad. Co więcej, nawierzchnia dróg jest tam również znacznie gorsza. W tym czasie pracowali oni nad nawierzchnią drogi. Może od tego czasu dano gładki asfalt ???
Na tym odcinku zrobiło się tak stromo, że przy pociągnięciu za kierownicę, żeby dodać sobie mocy (żeby w ogóle ruszyć do przodu), oderwałem przednie koło od ziemi i uderzyłem w płaskie. Nie da się'wejść z powrotem na rower i wyjechać przy takim wzniesieniu, więc jeszcze przez chwilę trzeba było stąpać, aż znów się wypłaszczyło do poziomu poniżej 15％, żeby wskoczyć z powrotem na rower.
Na szczycie nie ma zresztą nic do roboty. Ale jesteś tak wyczerpany, że to ostatnie z twoich zmartwień.
Zdecydowanie najtrudniejsza wspinaczka, jaką kiedykolwiek zrobiłem. Nie na darmo nazywa się to Mortirolo.

Nie jest tak sławna jak mazzo, ale jest trudniejsza, miejscowi mówili mi, że jest szalenie trudna. Zaczyna się dużo bardziej stromo niż mazzo, potem mniej więcej w połowie drogi jest płaska sekcja, za którą się płaci! Jest tam kilka pięknych widoków, a następnie wznosi się. Problemem jest to, że droga jest ząbkowana, betonowa ze stalowymi kanałami odwadniającymi, które mogą zmieścić stopę. Trudno jest utrzymać tempo, ponieważ jest naprawdę stromo, mój garmin powiedział 26％. Nie widziałem nikogo na tej drodze! Zaczyna się obok cmentarza Tovo! Warto to zrobić, ponieważ zrobiłem mazzo 5 razy i chciałem spróbować kolejnego na 6. Jest piękna, ale trudna. Twardość w pobliżu głównego skrzyżowania t kanalizuje zoncolan. Wspinaczka mazzo jest trudna, ponieważ jest uporczywie stroma, wspinaczka tovo jest trudna, potem łatwa, potem szalona stroma, wybierz swoją truciznę!