Pico de las Nieves

Hele mooie klim om te doen. Vooral laatste stuk van Ayacata naar de top is even pittig. Wat me vooral opviel was het slechte wegdek. Naar beneden dalen is niet heel prettig. Dit stuk is vooral terug naar Ayacata zeer slecht en vanuit Ayacata naar San Bartolome(60％).

Laat dit je alleen niet afschrikken want de weg naar boven is echt mooi met alle rotspartijen en uitzichten om je heen!

Lange klim die desondanks goed te doen is. Er zijn een aantal afdalingen onderweg en ook veel goed lopende stukken (minder dan 6％). Sowieso vielen de steile stukken me erg mee, alleen zoals eerder genoemd vanuit Ayacata. Wegdek is tot San Bartolome erg goed, daarna wisselend tot je op de GC-130 komt en dan is het weer genieten. Het uitzicht onderweg is al goed, maar op de top (waar ook een kraam met water en eten staat) is het fenomenaal.

Geweldige klim die je wel aardig uitput, maar door de rustpunten tussendoor wel vol te houden is. De zwaarste stukken zitten na het dorp Ayacata, en voor de top. Zeer afwisselend landschap, rustige route, grotendeels goed asfalt, met wel een aantal heel matige kilometers er tussen. Het uitzicht bovenop is wel een hele fijne beloning. In de zomermaanden staat er boven op de top een karretje waar je wat eten en drinken kunt halen.

Mooie klim. Het eerste stuk na Ayacata is pittig. De Garmin gaf stroken van 15-16％ aan. Voorbij de Roque Nublo nog een stuk bos, dan in Januari snel wat warms aan.

Ik heb enkel het stuk vanaf San Bartalomé gedaan in combinatie met Alto de Fataga vanuit Vecindario. Pittige klim, vooral het stuk vanaf Ayacata is zwaar, percentages van 11％ en meer. Op het einde valt het terug mee maar hoop je vooral dat de top nabij is. Aanrader!

Erg mooie en zeker geen eenvoudige klim. De variant die beschreven staat is de klassieke aanvliegroute. Daarin vind je van alles, eenvoudige stukken, maar ook steilere passages en een 3 tal korte afdalingen. In totaal komt een retourtje op ruim 2400 hoogtemeters, dus dat is zeker niet eenvoudig. Warm aanbevolen is het ook om de talloze andere varianten eens te proberen, waarbij de noordelijke routes zonder meer de mooiste zijn door de daar aanwezige vegetatie. Er zijn twee routes is extreem steil zijn: de passage via de Valley of the Tears (westkant) en de passage via La Pasadille in het zuidoosten. Beide zijn van het niveau Mortirolo - extreem steil dus.

Heb deze klim via Arguineguin, Baranquillo Andrés, Salto del. Perro en vervolgens bij Ayacata na een kleine pauze de laatste klim. Het is zeer pittig en uitdagend. Jammer dat deze variant hier niet te vinden is.

lekker rustig over het algemeen. Ik was er in het voorseizoen in 2018. Fantastisch weer en over het algemeen een heel goed wegdek

Maspalomas eenmaal uit is het even doorbijten tot het uitzichtspunt met mogelijk wat verkeer zoals touringcars en buggy's maar daarna is het een oase van rust en prachtige landschappen (het lijkt wel wat op de grand canyon).
Tot aan het uitzichtspunt is het prima te doen, rond de 6％ gemiddeld, dan krijg je de beruchte haarspeldbochten naar beneden (fijn voor de terugreis). Na de afdalingen lekker doorklimmen tot aan San Bartolome waar het nooit echt stijl is en een paar leuke haarspeldbochten inzitten. In San Bartolome kun je even een koffie doen en om vervolgens naar Ayacata te klimmen. In Ayacata (wat niks voorsteld als dorp) zit 1 restaurant waar je een pasta kunt eten en mogelijk op kunt warmen bij een haardvuur (met name handig als het op de top erg koud is). Het stukje van Ayacata naar Roque Nublo viewpoint (van +/- 2.5 km) is het zwaarste stuk van deze superlange klim met een gemiddeld percentage van 11％. Eenmaal daar is het nog een kilometer of 10 naar de top, waarbij de laatste kilometers waarbij je de top al kunt zien echt nog wel even afzien is, maar eenmaal boven aangekomen word je bij helder weer getrakteerd op een prachtig uitzicht, zelfs de Teide is te zien