Passo Fedaia vanuit Caprile

Zware klim. De eerste kilometers voeren je langs enkele kleine plaatsen en variëren van vals plat tot wat steile stroken. Je rijdt onder andere over de Sottoguda kloof heen. Ze zijn bezig met herstelwerkzaamheden en is mogelijk 2024 weer open. Op een gegeven moment buigt de weg naar het noorden af en begint de ellende. Een kaarsrecht stuk van twee kilometer waar de stijgingspercentages niet onder de tien procent komen. Fysiek en mentaal een zeer lastig stuk. De laatste drie kilometer doet qua stijgingsgraad niet veel onder, maar kent wat meer variatie en heeft met de haarspeldbochten ook wat meters waar de druk even de benen af kan. Asfalt in prima staat en weinig verkeer.

Een bucketlist klim voor mij (30 mythische cols). Wat een monsterlijk ding! Matige benen en dan is het toch wel echt stoempen om op dat lange rechte steile stuk (laatste 5K) wat vaart te houden. De voldoening als je toch weer boven komt was er niet minder om. Niet de mooiste, wel een om niet te vergeten. Leuk dat ie dit jaar ook in de GIRO zat met leuke beelden van o.a. de wheelies van Van der Poel en de uitzinnige Italianen.

Ten opzichte van van bv de sella en Giau is dit een minder mooie klim maar hij is zeker de moeite waard. Ik reed hem net voor mijn rustdag dus voelde me het eerste stuk niet echt fris, maar kwam zonder problemen boven. Maar het laatste stuk is echt wel pittig. De laatst 4 Km is constant boven de 10-12％ Je rijdt eerst door een paar dorpjes, op maar ook stukjes af. Na het dorpje ga je met een paar slingers onder een paar tunnels door. Vanaf daar gaat het beginnen. Eerst een paar Km rechte weg van 10 tot 11％. hierna slingert het nog een beetje tot dat je bij een aantal haarspeldbochten komt waardoor ook eindelijk kan zien dat je hard omhoog gaat. Daar zit ook het eerste stuk van 15％. vandaar heb je ook het beste uitzicht van waar je vandaan komt een de enorme rotspieken. Maar het mooist beeld heb je net na de top langs het meer.

Zeker niet de mooiste klim in de regio, maar het uitzicht als je eenmaal boven bent en langs het stuwmeer fietst is fantastisch. Onderin prima te doen, bovenin wordt het kruipen. Vergis je niet in de gemiddelde percentages van de laatste kilometers: dat gaat om een gemiddelde van redelijk lopende haarspeldbochten die direct weer worden gevolgd door rechte stukken van 15％. Echt een beest van een klim.

Vervelende klim. Na een onregelmatige eerste helft, blijft de weg in het tweede deel continu 11-15％ omhoog lopen. Doordat er gedurende 2,3km geen bocht te bekennen is, lijkt de klim eindeloos.

De kloof bij Sottoguda maakt veel goed. Deze is echter al een tijdje gesloten, waardoor de omgeving tijdens het klimmen momenteel niet kan tippen aan het Sella Rondje. Enkel het meer op de top is wat dat betreft uniek.

Voorlopig slechts een klim om af te vinken op de bucket list. Indien de Sottoguda kloof weer open gaat komen er 2 sterren bij.

Deze col kan worden omschreven als een loeier van een klim. Het eerste deel is nog mild, maar de laatste 6 kilometer zijn zeer zwaar, met uitschieters naar 15％ en voor de moraal een moeilijk stuk van ruim 1,5 kilometer rechtdoor aan bijna 11％. De Fedaia kan zo in het rijtje met de Mortirolo. De verleiding is om in het begin teveel te geven, wat je later dubbel terugbetaalt.

Passo Fedaia; in de Giro van 2021 al een pittige klim, voor mij als sterveling niet iets wat je voor het ontbijt afwerkt.
Hij begint rustig en loopt over goed asfalt. Het verkeer is er niet echt, als je de eerste paar honderd hoogtemeters hebt verslonden wordt je met ruim 10％ even terug gezet. Hij vlakt weer af alsof de klim zegt; je gaat het nodig hebben...
Niets is minder waar de laatste 5 kilometer vreten je op, halen alle energie uit je lijf en als er een paar tornanti komen in de verder redelijk saaie klim staat er een bord met 15％ erop! Ook nog maar even 18％ aankondigen al was dit waarschijnlijk een bord wat er nog lag want ik heb geen 18％ op mijn computer gezien.
Dat de laatste kilometers zwaar zijn moge duidelijk wezen.
Ik heb het niet opgezocht maar Fedaia in het Italiaans is voor mijn in het Nederlands verschrikkelijk.
Boven even wat gedronken en toen afgedaald langs het meer en door naar Canazei. Ik denk dat die zijde leuker klimt maar het blijft pittig.

Prachtige beklimming die je initieel op het verkeerde been zet. Het niet al te steile begin in combinatie met de stukjes omlaag sussen je in slaap totdat het rechte stuk weg je trakteert op stijgingspercentages tot 16％. De pijn stopt dan voorlopig niet meer, want ook in de bochtige laatste 3 km word je vrijwel continue getrakteerd op 12-15％. Weinig ontspanning op de benen mogelijk tot de top. Desalniettemin een prachtige klim, relatief rustig en een heerlijke afdaling richting Canazei als beloning.

Vanuit fietsknooppunt Caprile de moeilijke zijde van de Passo Fedaia gefietst.
Het eerste deel kan men in vergelijking met het slot als niet te zwaar beschouwen alhoewel het klimwerk om de drukke toeristische Sottoguda kloof rond en over te fietsen al heel stevig is.
Vanaf Malga Ciapela,waar de kabelbaan naar de Marmolada vertrekt,start het beestige slot. Beginnende met wat in Giro historieboeken als het "Kampioenenkerkhof" wordt omschreven. Nagenoeg rechte + 10％ stijgende weg die eindeloos lijkt (4km) en je psychologisch het gevoel gaf bijna niet vooruit te komen. Als kers op de klimtaart is er in de laatste kilometers nog een slotreeks van 10 haarspeldbochten als dakgoten tegen de bergflank. Om fietsers met gevoelloze benen erop attent te maken staan er ook nog twee verkeersborden die je waarschuwen voor stroken met 15％ stijging.
Pashoogte is rustige verademing met berghut (bevoorrading) en als je even verder onder de boog fietst komt men aan het stuwmeer uit met bij goed weer zicht op de Marmoladagletsjer.
Er is een alternatieve route door de Sottoguda kloof mits betaling.

Prachtige zware col die vooral voor het persoonlijk gevecht met de rechte weg na Malga Ciapela zal bijblijven!!!