| Mooi landschap |
| #26 zwaarste beklimming van Veneto |
| #42 meeste hoogtemeters van Veneto |
| #70 langste beklimming van Veneto |
| #88 gemiddeld steilste beklimming van Dolomieten |
Passo Fedaia is een beklimming in de regio Dolomieten. Hij is 12.8 kilometer lang en overbrugt 1002 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.8%. Daarmee scoort deze klim 996 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 2057 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 20 reviews over deze beklimming en hebben 47 foto's geüpload.
Straatnaam: SP641
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Het gemiddelde percentage is verraderlijk! Laat je niet verleiden om in het begin te enthousiast te beginnen! De laatste 5KM is ruim boven de 10％ gemiddeld! Wel heerlijk te pacen en een fantastisch uitzicht onderweg.
Een mythische en veeleisende klim in een alpiene omgeving. Eerste deel tot Malga Ciapela "pedaalbaar" tweede deel beslist zwaarder met een lang, eindeloos recht stuk
Salita mitica e impegnativa, esigente e in ambiente alpino. Prima parte fino a Malga Ciapela "pedalabile" second parte decisamente più dura con un rettilineo lungo e interminabile
Een zeer veeleisende klim, van Malga Ciapela naar de Bill hut, een hels recht stuk, dan beginnen de haarspeldbochten, die minder erg zijn
dan ze lijken, omdat je dan een beetje kunt uitrusten.
Het is echter de moeite waard om het ten minste één keer te proberen
Salita molto impegnativa, da Malga Ciapela a capanna Bill drittone infernale poi iniziano i tornanti che sono meno peggio
di quello che sembrano dato che permettono di rifiatare un pò.
Comunque vale la pena provarla almeno una volta
Monsterlijke klim. De laatste 5 km vergt een hoofd van de meest dikke metaalsoort. Een plateau van 2km in de dubbele cijfers waar geen eind aan komt. Daarna volgt er nog 3km aan haarspeldbochten met dik 15％. Je denkt aan afstappen en omdraaien maar doe dit niet! Er wacht een fantastisch uitzicht waarna je de pijn volledig bent vergeten.
De mensen die hier op de racefiets bovenkomen horen in de categorie gevorderde amateur.
Succes!
Echt een veeleisende klim. Al met al redelijk gedaan met een 34x30, maar vanaf Malga Ciapela heb je geen gedachten meer, je denkt alleen nog maar aan hoe ver het nog is naar de top.
Het grote rechte stuk op 10％ (als het een beetje opklaart') van bijna 3 km ontneemt elke drang om te duwen en als dan de haarspeldbochten komen is het niet veel beter.
Het moet worden gedaan door degenen die houden van de inspanning op de klim en niet bang zijn om te lijden. Want deze klim, in tegenstelling tot andere, laat zaterdagochtendamateurs zoals ik niet veel te lijden over. Eenmaal boven waren er niet eens zoveel mensen (in juli) en je voelde je bijna een dwaas. Maar dan komt het meer en het uitzicht op de Marmolada en denk je dat de inspanning al met al toch niet zo nutteloos was.
Salita veramente impegnativa. Fatta tutto sommato dignitosamente con un 34x30, ma da Malga Ciapela in poi non hai più pensieri, pensi solo a quanto manca alla cima.
Il drittone al 10％ (quando molla un po') per quasi 3 km ti toglie ogni velleità di spingere e poi quando arrivano i tornanti non è che la situazione migliori così tanto.
Deve essere fatta da chi ama lo sforzo in salita e non ha paura di soffrire. Perchè questa salita, a differenza di altre, non lascia molto agli amatori del sabato mattina come me, ma solo una gran sofferenza. Una volta in cima non c'era nemmeno tanta gente (a Luglio) e ti senti quasi uno sciocco. Poi però arriva il lago e la vista della Marmolada e pensi che tutto sommato, lo sforzo non è stato così inutile.
Mijn ervaringen komen overeen met alle ervaring die hier zijn beschreven.
Dat de Sella en Giau (die ik ook heb gefietst) mooiere klimmen zouden zijn kan ik niet zo zeggen. Bij de beklimming van de Fedaia heb ik hooguit een meter voor mij kunnen kijken .... of naar mijn achterderailleur of ik tòch niet nog een tandje over had ...
Rustige en zeer berijdbare klim naar Malga Ciapela, daarna begint de hel. Rectone tot Capanna Bill is eindeloos, je gaat niet eens omhoog. Vanaf Capanna Bill (begin van de haarspeldbochten) tot aan de pas wordt het beschaafd, een paar erg harde hellingen maar over het algemeen goed te doen. 34 voor en 28 achter, als ik achter wat extra tanden had gehad, had ik die heel graag gebruikt.
Salita tranquilla e molto pedalabile fino a Malga Ciapela, poi inizia l'inferno. Rettone fino alla Capanna Bill infinito, non vai su neanche a piangere. Da capanna Bill (inizio tornanti) al passo ritorna civile, qualche rampa molto dura ma nel complesso affrontabile. 34 davanti e 28 dietro, avessi avuto dei denti in più dietro li avrei usati molto molto volentieri.
Zware klim. De eerste kilometers voeren je langs enkele kleine plaatsen en variëren van vals plat tot wat steile stroken. Je rijdt onder andere over de Sottoguda kloof heen. Ze zijn bezig met herstelwerkzaamheden en is mogelijk 2024 weer open. Op een gegeven moment buigt de weg naar het noorden af en begint de ellende. Een kaarsrecht stuk van twee kilometer waar de stijgingspercentages niet onder de tien procent komen. Fysiek en mentaal een zeer lastig stuk. De laatste drie kilometer doet qua stijgingsgraad niet veel onder, maar kent wat meer variatie en heeft met de haarspeldbochten ook wat meters waar de druk even de benen af kan. Asfalt in prima staat en weinig verkeer.
Absolute beest van een klim en de moeilijkste in de Dolomieten.
Het middelste deel met 10％ feld makkelijker dan 10％ en zag niet veel >10％ op mijn wahoo.
De laatste 5k behoren tot de zwaarste kilometers in de Alpen. De eerste 2,3 km zonder bochten zijn niet alleen zwaar voor je benen, maar ook voor je geest. Er zijn maar weinig auto's die je toestaan S-bochten te maken op de weg om je benen 2-3 seconden "rust" te geven.
De laatste 2,5 km bevat bochten, maar ook enkele van de steilste stukken. Ze zijn echter gemakkelijker voor je geest omdat de top steeds dichterbij komt.
Geklommen met 48/35 voor en 10/33 achter en in redelijk goede conditie (82kg, 190cm)
Ik zou een zwaardere versnelling aanraden
Absolute beast of a climb and the hardest in the Dolomites.
The middle section with 10％ feld easier than 10％ and didn’t see much >10％ on my wahoo.
The last 5k are some of the toughest kilometers in the alps. The first 2,3k without any turns is not only tough on your legs but also your mind. Few cars allow you to make S-turns on the road to give your legs 2-3 seconds “rest”.
The last 2,5k has turns but also some of the steepest sections. They are however easier on your mind as the summit is getting closer.
Climed with 48/35 front and 10/33 rear and in pretty good shape (82kg, 190cm)
Wouldn’t recommend harder gearing than this
Niets toe te voegen aan wat al bekend is over deze mythische klim. Je moet het doen om uit eerste hand te ervaren dat het rechte stuk na Malga Ciapela eindeloos is.
Nada que agregar a todo lo que se sabe sobre esta subida mítica. Pues hay que hacerla para vivir en carne propia la sensación de que el rectilíneo después de Malga Ciapela es interminable.
Kernachtig vanaf de tweede helft. Prachtige schans in de lucht. Mooi. De Giro-finale van 2022 rijden was een legendarische ervaring.
Kernig-knackig ab der zweiten Hälfte. Wunderbare Rampe in den Himmel. Wunderschön. Das Giro-Finale 2022 nachzufahren war ein legendäres Erlebnis.
Een bucketlist klim voor mij (30 mythische cols). Wat een monsterlijk ding! Matige benen en dan is het toch wel echt stoempen om op dat lange rechte steile stuk (laatste 5K) wat vaart te houden. De voldoening als je toch weer boven komt was er niet minder om. Niet de mooiste, wel een om niet te vergeten. Leuk dat ie dit jaar ook in de GIRO zat met leuke beelden van o.a. de wheelies van Van der Poel en de uitzinnige Italianen.
Ten opzichte van van bv de sella en Giau is dit een minder mooie klim maar hij is zeker de moeite waard. Ik reed hem net voor mijn rustdag dus voelde me het eerste stuk niet echt fris, maar kwam zonder problemen boven. Maar het laatste stuk is echt wel pittig. De laatst 4 Km is constant boven de 10-12％ Je rijdt eerst door een paar dorpjes, op maar ook stukjes af. Na het dorpje ga je met een paar slingers onder een paar tunnels door. Vanaf daar gaat het beginnen. Eerst een paar Km rechte weg van 10 tot 11％. hierna slingert het nog een beetje tot dat je bij een aantal haarspeldbochten komt waardoor ook eindelijk kan zien dat je hard omhoog gaat. Daar zit ook het eerste stuk van 15％. vandaar heb je ook het beste uitzicht van waar je vandaan komt een de enorme rotspieken. Maar het mooist beeld heb je net na de top langs het meer.
Zeker niet de mooiste klim in de regio, maar het uitzicht als je eenmaal boven bent en langs het stuwmeer fietst is fantastisch. Onderin prima te doen, bovenin wordt het kruipen. Vergis je niet in de gemiddelde percentages van de laatste kilometers: dat gaat om een gemiddelde van redelijk lopende haarspeldbochten die direct weer worden gevolgd door rechte stukken van 15％. Echt een beest van een klim.
Dit is een zware klim. Ik heb drie weken in de Dolomieten doorgebracht en hoewel dit misschien niet de mooiste beklimming is, was het wel de zwaarste. Ik denk dat dat een goede reden is om hem op je bucketlist te zetten :-) Als je alleen al naar de cijfers en het profiel kijkt, is het moeilijk uit te leggen waarom hij zo moeilijk is. Maar het lange stuk klimmen op de rechte weg voor de haarspeldbochten heeft me wel uitgeput en de haarspeldbochten deden de rest. Een goede uitdaging :-)
This is a hard climb. I spent three weeks in the Dolomites and while this may not be the most beautiful climb, it sure was the hardest. I guess that is a good reason to put it on your bucket list :-) Just looking at the numbers/profile, it is hard to explain why it is so difficult. But the long stretch of climbing on the straight road before the hairpins did wear me down and the hairpins did the rest. A good challenge :-)
Vervelende klim. Na een onregelmatige eerste helft, blijft de weg in het tweede deel continu 11-15％ omhoog lopen. Doordat er gedurende 2,3km geen bocht te bekennen is, lijkt de klim eindeloos.
De kloof bij Sottoguda maakt veel goed. Deze is echter al een tijdje gesloten, waardoor de omgeving tijdens het klimmen momenteel niet kan tippen aan het Sella Rondje. Enkel het meer op de top is wat dat betreft uniek.
Voorlopig slechts een klim om af te vinken op de bucket list. Indien de Sottoguda kloof weer open gaat komen er 2 sterren bij.
Deze col kan worden omschreven als een loeier van een klim. Het eerste deel is nog mild, maar de laatste 6 kilometer zijn zeer zwaar, met uitschieters naar 15％ en voor de moraal een moeilijk stuk van ruim 1,5 kilometer rechtdoor aan bijna 11％. De Fedaia kan zo in het rijtje met de Mortirolo. De verleiding is om in het begin teveel te geven, wat je later dubbel terugbetaalt.
Passo Fedaia; in de Giro van 2021 al een pittige klim, voor mij als sterveling niet iets wat je voor het ontbijt afwerkt.
Hij begint rustig en loopt over goed asfalt. Het verkeer is er niet echt, als je de eerste paar honderd hoogtemeters hebt verslonden wordt je met ruim 10％ even terug gezet. Hij vlakt weer af alsof de klim zegt; je gaat het nodig hebben...
Niets is minder waar de laatste 5 kilometer vreten je op, halen alle energie uit je lijf en als er een paar tornanti komen in de verder redelijk saaie klim staat er een bord met 15％ erop! Ook nog maar even 18％ aankondigen al was dit waarschijnlijk een bord wat er nog lag want ik heb geen 18％ op mijn computer gezien.
Dat de laatste kilometers zwaar zijn moge duidelijk wezen.
Ik heb het niet opgezocht maar Fedaia in het Italiaans is voor mijn in het Nederlands verschrikkelijk.
Boven even wat gedronken en toen afgedaald langs het meer en door naar Canazei. Ik denk dat die zijde leuker klimt maar het blijft pittig.
Prachtige beklimming die je initieel op het verkeerde been zet. Het niet al te steile begin in combinatie met de stukjes omlaag sussen je in slaap totdat het rechte stuk weg je trakteert op stijgingspercentages tot 16％. De pijn stopt dan voorlopig niet meer, want ook in de bochtige laatste 3 km word je vrijwel continue getrakteerd op 12-15％. Weinig ontspanning op de benen mogelijk tot de top. Desalniettemin een prachtige klim, relatief rustig en een heerlijke afdaling richting Canazei als beloning.
Vanuit fietsknooppunt Caprile de moeilijke zijde van de Passo Fedaia gefietst.
Het eerste deel kan men in vergelijking met het slot als niet te zwaar beschouwen alhoewel het klimwerk om de drukke toeristische Sottoguda kloof rond en over te fietsen al heel stevig is.
Vanaf Malga Ciapela,waar de kabelbaan naar de Marmolada vertrekt,start het beestige slot. Beginnende met wat in Giro historieboeken als het "Kampioenenkerkhof" wordt omschreven. Nagenoeg rechte + 10％ stijgende weg die eindeloos lijkt (4km) en je psychologisch het gevoel gaf bijna niet vooruit te komen. Als kers op de klimtaart is er in de laatste kilometers nog een slotreeks van 10 haarspeldbochten als dakgoten tegen de bergflank. Om fietsers met gevoelloze benen erop attent te maken staan er ook nog twee verkeersborden die je waarschuwen voor stroken met 15％ stijging.
Pashoogte is rustige verademing met berghut (bevoorrading) en als je even verder onder de boog fietst komt men aan het stuwmeer uit met bij goed weer zicht op de Marmoladagletsjer.
Er is een alternatieve route door de Sottoguda kloof mits betaling.
Prachtige zware col die vooral voor het persoonlijk gevecht met de rechte weg na Malga Ciapela zal bijblijven!!!
| 7 km/u | 01:49:30 |
| 11 km/u | 01:09:40 |
| 15 km/u | 00:51:06 |
| 19 km/u | 00:40:20 |
