Passo Fedaia is a climb in the region Dolomites. It is 12.8km long and bridges 1002 vertical meters with an average gradient of 7.8%, resulting in a difficulty score of 996. The top of the ascent is located at 2057 meters above sea level. Climbfinder users shared 20 reviews of this climb and uploaded 47 photos.
Road name: SP641
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
The average percentage is treacherous! Don't be tempted to start too enthusiastically in the beginning! The last 5KM is well over 10％ average! Lovely pacing though and great views along the way.
Het gemiddelde percentage is verraderlijk! Laat je niet verleiden om in het begin te enthousiast te beginnen! De laatste 5KM is ruim boven de 10％ gemiddeld! Wel heerlijk te pacen en een fantastisch uitzicht onderweg.
A mythical and demanding climb in an alpine environment. First part up to Malga Ciapela "pedalable" second part decidedly tougher with a long, interminable straight stretch
Salita mitica e impegnativa, esigente e in ambiente alpino. Prima parte fino a Malga Ciapela "pedalabile" second parte decisamente più dura con un rettilineo lungo e interminabile
A very demanding climb, from Malga Ciapela to the Bill hut, a hellish straight stretch, then the hairpin bends begin, which are less bad
than they seem, as they allow you to rest a bit.
However, it is worth trying it at least once
Salita molto impegnativa, da Malga Ciapela a capanna Bill drittone infernale poi iniziano i tornanti che sono meno peggio
di quello che sembrano dato che permettono di rifiatare un pò.
Comunque vale la pena provarla almeno una volta
Monstrous climb. The last 5km requires a head of the thickest metal. A plateau of 2km in double digits with no end in sight. This is followed by another 3km of hairpin turns with thick 15％. You think of getting off and turning around but don't! A fantastic view awaits after which you completely forget about the pain.
The people who get up here on a road bike belong in the advanced amateur category.
Good luck!
Monsterlijke klim. De laatste 5 km vergt een hoofd van de meest dikke metaalsoort. Een plateau van 2km in de dubbele cijfers waar geen eind aan komt. Daarna volgt er nog 3km aan haarspeldbochten met dik 15％. Je denkt aan afstappen en omdraaien maar doe dit niet! Er wacht een fantastisch uitzicht waarna je de pijn volledig bent vergeten.
De mensen die hier op de racefiets bovenkomen horen in de categorie gevorderde amateur.
Succes!
Really demanding climb. All in all done decently with a 34x30, but from Malga Ciapela onwards you have no more thoughts, you only think about how far it is to the summit.
The big straight at 10％ (when it lets up a bit') for almost 3 km takes away any desire to push and then when the hairpin bends come it is not that much better.
It has to be done by those who love the effort on the climb and are not afraid to suffer. Because this climb, unlike others, does not leave Saturday morning amateurs like me with much to suffer. Once at the top there weren't even that many people (in July) and you almost feel like a fool. But then comes the lake and the view of the Marmolada and you think that all in all, the effort was not so useless.
Salita veramente impegnativa. Fatta tutto sommato dignitosamente con un 34x30, ma da Malga Ciapela in poi non hai più pensieri, pensi solo a quanto manca alla cima.
Il drittone al 10％ (quando molla un po') per quasi 3 km ti toglie ogni velleità di spingere e poi quando arrivano i tornanti non è che la situazione migliori così tanto.
Deve essere fatta da chi ama lo sforzo in salita e non ha paura di soffrire. Perchè questa salita, a differenza di altre, non lascia molto agli amatori del sabato mattina come me, ma solo una gran sofferenza. Una volta in cima non c'era nemmeno tanta gente (a Luglio) e ti senti quasi uno sciocco. Poi però arriva il lago e la vista della Marmolada e pensi che tutto sommato, lo sforzo non è stato così inutile.
My experiences correspond to all those described here.
That the Sella and Giau (which I have also cycled) would be nicer climbs I cannot say so. On the ascent of the Fedaia I was at most able to look a metre in front of me .... or at my rear derailleur to see if I still had a tooth left ...
Mijn ervaringen komen overeen met alle ervaring die hier zijn beschreven.
Dat de Sella en Giau (die ik ook heb gefietst) mooiere klimmen zouden zijn kan ik niet zo zeggen. Bij de beklimming van de Fedaia heb ik hooguit een meter voor mij kunnen kijken .... of naar mijn achterderailleur of ik tòch niet nog een tandje over had ...
Quiet and very rideable climb up to Malga Ciapela, then hell begins. Rectone up to Capanna Bill is endless, you don't even go up. From Capanna Bill (beginning of the hairpin bends) to the pass it becomes civilised, a few very hard ramps but on the whole manageable. 34 at the front and 28 at the back, if I had had some extra teeth at the back I would have used them very, very gladly.
Salita tranquilla e molto pedalabile fino a Malga Ciapela, poi inizia l'inferno. Rettone fino alla Capanna Bill infinito, non vai su neanche a piangere. Da capanna Bill (inizio tornanti) al passo ritorna civile, qualche rampa molto dura ma nel complesso affrontabile. 34 davanti e 28 dietro, avessi avuto dei denti in più dietro li avrei usati molto molto volentieri.
Tough climb. The first kilometres take you past some small towns and vary from false flat to some steep sections. Among other things, you ride over the Sottoguda Gorge. They are doing restoration work and may be open again by 2024. At one point, the road bends north and the misery begins. A dead straight stretch of two kilometres where the gradients do not go below 10 per cent. Physically and mentally a very tough stretch. The last three kilometres is not much worse in terms of gradient, but has a bit more variation and, with the hairpin turns, also has some metres where the pressure can take off the legs for a while. Asphalt in fine condition and little traffic.
Zware klim. De eerste kilometers voeren je langs enkele kleine plaatsen en variëren van vals plat tot wat steile stroken. Je rijdt onder andere over de Sottoguda kloof heen. Ze zijn bezig met herstelwerkzaamheden en is mogelijk 2024 weer open. Op een gegeven moment buigt de weg naar het noorden af en begint de ellende. Een kaarsrecht stuk van twee kilometer waar de stijgingspercentages niet onder de tien procent komen. Fysiek en mentaal een zeer lastig stuk. De laatste drie kilometer doet qua stijgingsgraad niet veel onder, maar kent wat meer variatie en heeft met de haarspeldbochten ook wat meters waar de druk even de benen af kan. Asfalt in prima staat en weinig verkeer.
Absolute beast of a climb and the hardest in the Dolomites.
The middle section with 10％ feld easier than 10％ and didn’t see much >10％ on my wahoo.
The last 5k are some of the toughest kilometers in the alps. The first 2,3k without any turns is not only tough on your legs but also your mind. Few cars allow you to make S-turns on the road to give your legs 2-3 seconds “rest”.
The last 2,5k has turns but also some of the steepest sections. They are however easier on your mind as the summit is getting closer.
Climed with 48/35 front and 10/33 rear and in pretty good shape (82kg, 190cm)
Wouldn’t recommend harder gearing than this
Nothing to add to what is already known about this mythical climb. You have to do it to experience first-hand the sensation that the straight after Malga Ciapela is endless.
Nada que agregar a todo lo que se sabe sobre esta subida mítica. Pues hay que hacerla para vivir en carne propia la sensación de que el rectilíneo después de Malga Ciapela es interminable.
Pithy-crunchy from the second half onwards. Wonderful ramp into the sky. Beautiful. Riding the 2022 Giro final was a legendary experience.
Kernig-knackig ab der zweiten Hälfte. Wunderbare Rampe in den Himmel. Wunderschön. Das Giro-Finale 2022 nachzufahren war ein legendäres Erlebnis.
A bucket list climb for me (30 mythical cols). What a monstrous thing! Moderate legs and then it is really hard to keep up the speed on that long straight steep part (last 5K). The satisfaction of reaching the top was not less. Not the most beautiful, but one not to be forgotten. Nice that it was also in the GIRO this year with great footage of Van der Poel's wheelies and the frenzied Italians.
Een bucketlist klim voor mij (30 mythische cols). Wat een monsterlijk ding! Matige benen en dan is het toch wel echt stoempen om op dat lange rechte steile stuk (laatste 5K) wat vaart te houden. De voldoening als je toch weer boven komt was er niet minder om. Niet de mooiste, wel een om niet te vergeten. Leuk dat ie dit jaar ook in de GIRO zat met leuke beelden van o.a. de wheelies van Van der Poel en de uitzinnige Italianen.
Compared to the sella and Giau, for example, this is a less beautiful climb but it is certainly worthwhile. I rode it just before my rest day so I didn't feel very fresh in the first part, but I got up without any problems. But the last part is really tough. The last 4 Km is constantly above 10-12％ You first ride through a few villages, up but also down. After the village, you go through a couple of tunnels. From there it starts. First a few Km straight road from 10 to 11％. after that it swings a bit more until you reach some hairpin bends so you can finally see that you are going up fast. This is also the first part of the 15％. From there, you have the best view of where you come from and the huge rocky peaks. But the best view is along the lake just after the top.
Ten opzichte van van bv de sella en Giau is dit een minder mooie klim maar hij is zeker de moeite waard. Ik reed hem net voor mijn rustdag dus voelde me het eerste stuk niet echt fris, maar kwam zonder problemen boven. Maar het laatste stuk is echt wel pittig. De laatst 4 Km is constant boven de 10-12％ Je rijdt eerst door een paar dorpjes, op maar ook stukjes af. Na het dorpje ga je met een paar slingers onder een paar tunnels door. Vanaf daar gaat het beginnen. Eerst een paar Km rechte weg van 10 tot 11％. hierna slingert het nog een beetje tot dat je bij een aantal haarspeldbochten komt waardoor ook eindelijk kan zien dat je hard omhoog gaat. Daar zit ook het eerste stuk van 15％. vandaar heb je ook het beste uitzicht van waar je vandaan komt een de enorme rotspieken. Maar het mooist beeld heb je net na de top langs het meer.
Certainly not the most beautiful climb in the region, but the view once you get to the top and cycle along the reservoir is fantastic. Doable at the bottom, crawling at the top. Don't be mistaken about the average percentages of the last kilometres: these are fairly running hairpin bends, which are immediately followed by straights of 15％. A real beast of a climb.
Zeker niet de mooiste klim in de regio, maar het uitzicht als je eenmaal boven bent en langs het stuwmeer fietst is fantastisch. Onderin prima te doen, bovenin wordt het kruipen. Vergis je niet in de gemiddelde percentages van de laatste kilometers: dat gaat om een gemiddelde van redelijk lopende haarspeldbochten die direct weer worden gevolgd door rechte stukken van 15％. Echt een beest van een klim.
This is a hard climb. I spent three weeks in the Dolomites and while this may not be the most beautiful climb, it sure was the hardest. I guess that is a good reason to put it on your bucket list :-) Just looking at the numbers/profile, it is hard to explain why it is so difficult. But the long stretch of climbing on the straight road before the hairpins did wear me down and the hairpins did the rest. A good challenge :-)
Annoying climb. After an irregular first half, the road in the second part goes up continuously 11-15％. Because there are no turns for 2.3km, the climb seems endless.
The gorge at Sottoguda makes up for it. However, it has been closed for a while, so the surroundings during the climb cannot match the Sella Rondje. Only the lake at the top is unique in that respect.
For now, just a climb to tick off the bucket list. If the Sottoguda Gorge is opened again, I will add 2 stars.
Vervelende klim. Na een onregelmatige eerste helft, blijft de weg in het tweede deel continu 11-15％ omhoog lopen. Doordat er gedurende 2,3km geen bocht te bekennen is, lijkt de klim eindeloos.
De kloof bij Sottoguda maakt veel goed. Deze is echter al een tijdje gesloten, waardoor de omgeving tijdens het klimmen momenteel niet kan tippen aan het Sella Rondje. Enkel het meer op de top is wat dat betreft uniek.
Voorlopig slechts een klim om af te vinken op de bucket list. Indien de Sottoguda kloof weer open gaat komen er 2 sterren bij.
This col can be described as a hell of a climb. The first part is mild, but the last 6 kilometers are very hard, with peaks up to 15％ and, for the morale, a difficult part of more than 1.5 kilometers straight on at almost 11％. The Fedaia can be compared to the Mortirolo. The temptation is to give too much in the beginning, which will pay you back twice later.
Deze col kan worden omschreven als een loeier van een klim. Het eerste deel is nog mild, maar de laatste 6 kilometer zijn zeer zwaar, met uitschieters naar 15％ en voor de moraal een moeilijk stuk van ruim 1,5 kilometer rechtdoor aan bijna 11％. De Fedaia kan zo in het rijtje met de Mortirolo. De verleiding is om in het begin teveel te geven, wat je later dubbel terugbetaalt.
Passo Fedaia; in the Giro of 2021 already a tough climb, for me as a mortal not something you finish before breakfast.
It starts easy and goes over good tarmac. There is not much traffic, when you have devoured the first few hundred altimeters you are put back a bit with over 10％. It levels off again as if the climb is saying; you are going to need it....
Nothing could be further from the truth. The last 5 kilometers eat you up, take all the energy out of your body and when there are a few tornanti in the otherwise quite boring climb, there is a sign with 15％ on it! I also announced 18％ although this was probably a sign which was still there because I didn't see 18％ on my computer.
It is obvious that the last few kilometers are heavy.
I didn't look it up but Fedaia in Italian is terrible for me in Dutch.
Upstairs I had a drink and then descended along the lake to Canazei. I think that side is more fun to climb but it remains spicy.
Passo Fedaia; in de Giro van 2021 al een pittige klim, voor mij als sterveling niet iets wat je voor het ontbijt afwerkt.
Hij begint rustig en loopt over goed asfalt. Het verkeer is er niet echt, als je de eerste paar honderd hoogtemeters hebt verslonden wordt je met ruim 10％ even terug gezet. Hij vlakt weer af alsof de klim zegt; je gaat het nodig hebben...
Niets is minder waar de laatste 5 kilometer vreten je op, halen alle energie uit je lijf en als er een paar tornanti komen in de verder redelijk saaie klim staat er een bord met 15％ erop! Ook nog maar even 18％ aankondigen al was dit waarschijnlijk een bord wat er nog lag want ik heb geen 18％ op mijn computer gezien.
Dat de laatste kilometers zwaar zijn moge duidelijk wezen.
Ik heb het niet opgezocht maar Fedaia in het Italiaans is voor mijn in het Nederlands verschrikkelijk.
Boven even wat gedronken en toen afgedaald langs het meer en door naar Canazei. Ik denk dat die zijde leuker klimt maar het blijft pittig.
A beautiful climb which initially puts you on the wrong track. The not too steep beginning in combination with the downhill sections lull you to sleep until the straight road treats you to percentages up to 16％. The pain won't stop for a while, because in the last 3 km you will be treated almost continuously with 12-15％. Little relaxation of the legs is possible until the summit. Nevertheless, a beautiful climb, relatively quiet and a wonderful descent towards Canazei as a reward.
Prachtige beklimming die je initieel op het verkeerde been zet. Het niet al te steile begin in combinatie met de stukjes omlaag sussen je in slaap totdat het rechte stuk weg je trakteert op stijgingspercentages tot 16％. De pijn stopt dan voorlopig niet meer, want ook in de bochtige laatste 3 km word je vrijwel continue getrakteerd op 12-15％. Weinig ontspanning op de benen mogelijk tot de top. Desalniettemin een prachtige klim, relatief rustig en een heerlijke afdaling richting Canazei als beloning.
From cycle junction Caprile I cycled the difficult side of the Passo Fedaia.
The first part is not too hard compared to the last part although the climbing around the touristy Sottoguda gorge is very hard.
From Malga Ciapela, where the cable car to the Marmolada leaves, the beastly finale starts. Starting with what in Giro history books is described as the "Champions Cemetery". Almost straight + 10％ uphill road that seems endless (4km) and gave you the psychological feeling of almost not moving forward. As icing on the cake, in the last kilometers there is a final series of 10 hairpin bends like gutters against the mountainside. To make cyclists with numb legs aware of this, there are also two road signs warning you for stretches with a 15％ incline.
Pass height is quiet relief with mountain hut (supply) and if you continue a little further under the arch, you arrive at the reservoir with good weather visibility of the Marmolada glacier.
There is an alternative route through the Sottoguda Gorge.
Beautiful heavy col which will be remembered especially for the personal fight with the straight road after Malga Ciapela!
Vanuit fietsknooppunt Caprile de moeilijke zijde van de Passo Fedaia gefietst.
Het eerste deel kan men in vergelijking met het slot als niet te zwaar beschouwen alhoewel het klimwerk om de drukke toeristische Sottoguda kloof rond en over te fietsen al heel stevig is.
Vanaf Malga Ciapela,waar de kabelbaan naar de Marmolada vertrekt,start het beestige slot. Beginnende met wat in Giro historieboeken als het "Kampioenenkerkhof" wordt omschreven. Nagenoeg rechte + 10％ stijgende weg die eindeloos lijkt (4km) en je psychologisch het gevoel gaf bijna niet vooruit te komen. Als kers op de klimtaart is er in de laatste kilometers nog een slotreeks van 10 haarspeldbochten als dakgoten tegen de bergflank. Om fietsers met gevoelloze benen erop attent te maken staan er ook nog twee verkeersborden die je waarschuwen voor stroken met 15％ stijging.
Pashoogte is rustige verademing met berghut (bevoorrading) en als je even verder onder de boog fietst komt men aan het stuwmeer uit met bij goed weer zicht op de Marmoladagletsjer.
Er is een alternatieve route door de Sottoguda kloof mits betaling.
Prachtige zware col die vooral voor het persoonlijk gevecht met de rechte weg na Malga Ciapela zal bijblijven!!!
| 7 km/h | 01:49:30 |
| 11 km/h | 01:09:40 |
| 15 km/h | 00:51:06 |
| 19 km/h | 00:40:20 |
