| Beroemde beklimming |
| Mooi landschap |
| 18 haarspeldbochten |
| #91 zwaarste beklimming van Italië |
| #71 meeste hoogtemeters van Italië |
| #34 langste beklimming van Lombardije |
De Passo di Gavia moet concurreren met de Passo dello Stelvio die hemelsbreed op een steenworp afstand ligt. Qua bekendheid delft deze col duidelijk het onderspit, maar de Gavia moet je zeker ook gedaan hebben als je in de buurt zit. De klim is mooi, je begint tussen mooie groene alpenweides en dennenbossen om in het echte hooggebergte te eindigen met fantastisch uitzicht op vele hoge toppen om je heen. En het grootste voordeel ten opzichte van de Stelvio, het is hier relatief rustig.
De Passo di Gavia is beroemd en berucht. De Gavia heeft deze beruchte status zeker gekregen dankzij de Giro d'Italia, want bijna elke keer als deze col erin zat vochten de wielrenners zich een weg omhoog tussen meters hoge muren van sneeuw. Maar ook midden in de zomer zal je hier op de col vaak nog sneeuw zien liggen. Dat samen met het gegeven dat de weg af en toe meer op een mountainbikepad lijkt maakt deze klim berucht. Een avontuur is het zeker.
De klim van de Gavia is niet te missen en goed aangegeven. De echte klim start in Ponte di LEgno, maar het is zeker aan te raden om te beginnen in het dorpje Edolo, dan heb je een lekkere en mooie opwarmer naar de voet van de klim. Eenmaal in Ponte di Legno begint het redelijk rustig, een stukje klimmen, een stukje dalen, niet al te warm want de weg loopt langs een riviertje. Goed om even de benen los te draaien.
Vanaf Sant Apollonia gaat het goed los. In een aantal haarspeldbochten loopt de weg steil omhoog. Eerst tussen de bomen die wat beschutting geven maar daarna door groene en steile alpenweides. Na deze serie haarspeldbochten loopt de weg vrij steil door de flank van de berg. Om slechts aan het einde van de klim nog een paar bochten te maken.
Straatnaam: strada provinciale del gavia
Neem een lampje mee!
Een paar kilometer voor de top moet je door een zeer donkere tunnel met erg matig wegdek. Reflecterende kleding en (beter nog) een lampje verhogen de veiligheid hier enorm.
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Ik deed deze klim op een zaterdag in juli, fantastisch landschap. Tot Sant'Apollonia trap je eenvoudig en moeiteloos, daarna begint een serie zeer steile haarspeldbochten met stijgingspercentages van meer dan 10％ zeer uitdagend; daarna is er tot het einde van de klim geen plek om op adem te komen, dus in de laatste 4/5 km moet je rekening houden met een beetje afzien (de hoogte helpt niet). Ik kan me niet herinneren dat ik onderweg fonteinen ben tegengekomen, het autoverkeer is minder dan op de Tonale of de Stelvio, maar de motoren zijn nog steeds talrijk. In het eerder genoemde stuk met haarspeldbochten net voorbij Sant'Apollonia is de weg erg smal en passeren nauwelijks twee motoren elkaar: ik heb een minuut of tien stilgestaan achter een grote camper die vast zat met naar beneden komende auto's zolang hij kon bewegen omdat je in dat stuk zelfs te voet niet kon passeren.
Ho fatto questa salita un sabato di Luglio, paesaggio fantastico. Fino a Sant'Apollonia si pedala semplicemente e senza fatica, dopo di che incomincia una serie di tornanti molto ripidi con pendenze sopra il 10％ molto impegnativi; successivamente, fino al termine della salita non si incontra nessun tratto dove recuperare un po' di fiato per cui negli ultimi 4/5 km dovete mettere in conto un po' di sofferenza (la quota non aiuta). Non ricordo di aver incontrato fontane lungo il percorso, il traffico di automobili è ridotto rispetto al Tonale o allo Stelvio ma le moto sono comunque numerose. Nel già citato tratto di tornanti appena superata Sant'Apollonia la strada è molto stretta e si incrociano a malapena due moto: io sono stato fermo una decina di minuti dietro ad un grosso camper bloccato con le auto che scendevano fintanto che questo è riuscito a muoversi perché in quel tratto addirittura non si passava nemmeno a piedi.
Ik herinnerde me de Gavia na mijn laatste beklimming twee jaar geleden vanuit Bormio als een klim die te rijden was, moeilijk natuurlijk, maar te doen. Deze keer deed ik hem vanaf Ponte di Legno nadat ik de Mortirolo vanaf Mazzo had gedaan. Het commentaar in eerste instantie is om je energie te sparen voor de tweede klim. De pas zelf is echt prachtig, in het bos en dan met een serie haarspeldbochten omhoog naar de tunnel. Er zijn talloze haarspeldbochten boven de 10％. In sommige commentaren wordt gezegd dat je na de tunnel praktisch bent aangekomen. Dit is absoluut niet waar!!!! Fout om dat te denken. Misschien had ik juist de laatste paar haarspeldbochten en kilometers last van de vermoeidheid in mijn benen en hoofd. Ik denk dat het vaak de wind is die niet helpt. Het verkeer is matig, maar het wordt erg vervelend omdat de weg op sommige stukken 2,5 m lang is!!! Je moet voorzichtig zijn. Negatief dat er geen water op de route te vinden is, het is beter om bij te vullen bij de houten brug. Helemaal fout is het bord in het dorp dat 13 km tot de pas aangeeft. Helaas is het veel meer.
Ricordavo il Gavia dopo l'ultima Salita eseguita due anni fa da Bormio come una Salita pedalabile, difficile, certo ma fattibile. Questa volta l'ho svolto da Ponte di Legno dopo aver fatto il Mortirolo da Mazzo. Il commento in primis è quello di tenersi le energie per la seconda salita. Il passo in sé è davvero bello, nel bosco e poi con una serie di tornanti fino alla galleria. Si alternano numerosi strappi sopra al 10％. In alcuni commenti viene detto che finita la galleria si è praticamente arrivati. Non è assolutamente vero!!!! Sbagliato pensarlo. Forse ho subìto proprio gli ultimi tornanti e km per la fatica accumulata nelle gambe e nella testa. Credo sia abbastanza frequente il vento a non aiutare. Il traffico moderato ma diventa molto fastidioso essendo in alcuni tratti la strada 2.5m!!! Bisogna fare attenzione. Negativo il fatto di non trovare acqua nel percorso, conviene fare ricarica a ponte di legno. Totalmente sbagliato il cartello in paese che segnala 13km per il passo. Purtroppo sono molti più.
Prachtige klim die op sommige stukken smal (1 auto breedte) is, daardoor voorzichtigheid bij afdalen geboden. De uitzichten zijn fantastisch op gletsjers. Op een maandag verreden waardoor er weinig verkeer was. Hier komen vooral motorrijders en fietsers boven. Een tip is om de route in het weekend te vermijden vanwege het hoge aantal motorrijders. Het wegdek is goed. Bovenop is een eet-/drinkgelegenheid. Neem een lichtje mee (achter én voor) voor de onverlichte tunnel ca. 2km van de top.
Wat mij betreft een beter alternatief dan de Stelvio vanwege de geringe drukte.
Ik deed deze na de Mortirolo tijdens het gekende rondje. Mooi, maar zwaar, zeker na de tunnel ging af en toe "het licht uit" 😀 Asfalt is aan beide zijden netjes in orde.
Asfalt is aan beide zijden netjes in orde. Snelle afdaling naar Bormio.
Ik deed deze na de Mortirolo tijdens het gekende rondje. Mooi, maar zwaar, zeker na de tunnel ging af en toe “het licht uit” 😀
Asfalt is aan beide zijden netjes in orde. Snelle afdaling naar Bormio.
Eerste keer op de Gavia vanaf Ponte di Legno in een rondtocht die ook de Mortirolo omvatte. Niet de beste dag qua weer, maar we vermeden tenminste de hitte en auto's (helaas geen motoren), prachtige klim in een unieke omgeving, hardere helling dan omhoog vanuit Bormio met stijgingspercentages tot 17％. Tot mijn grote genoegen zagen we vervolgens dat het asfalt opnieuw geasfalteerd was toen we afdaalden richting Bormio.
Absoluut aan te raden klim, te vermijden in het weekend en vooral in het hoogseizoen.
Prima volta sul Gavia da Ponte di Legno in un giro ad anello che prevedeva anche il Mortirolo. Giornata non delle migliori dal punto di vista meteo ma almeno abbiamo evitato caldo e auto (purtroppo non le moto), salita stupenda in ambiente unico, versante più duro rispetto a salire da Bormio con pendenze fino al 17％. Con mio immenso piacere poi abbiamo constatato il rifacimento dell’asfalto scendendo verso Bormio.
Salita assolutamente consigliata, da evitare nei weekend soprattutto in alta stagione.
Tweede keer op de Gavia en de eerste keer vanaf Ponte di Legno. Niet de beste dag qua weer, maar we vermeden tenminste de hitte en auto's (helaas geen motoren), prachtige klim in een unieke omgeving, hardere helling dan omhoog vanuit Bormio met stijgingspercentages tot 17％. Tot mijn grote genoegen zagen we vervolgens dat het asfalt opnieuw geasfalteerd was toen we afdaalden richting Bormio.
Seconda volta sul Gavia e prima volta da Ponte di Legno. Giornata non delle migliori dal punto di vista meteo ma almeno abbiamo evitato caldo e auto (purtroppo non le moto), salita stupenda in ambiente unico, versante più duro rispetto a salire da Bormio con pendenze fino al 17％. Con mio immenso piacere poi abbiamo constatato il rifacimento dell’asfalto scendendo verso Bormio.
Ik deed deze kant van de Gavia als onderdeel van een rondrit vanuit Bormio. Nadat ik de Mortirolo vanuit Mazzo had bedwongen, kwam ik laat in de ochtend aan bij de voet van de Gavia in Ponte di Legno.
Wat een klim! Ik vond het vooral moeilijk, vooral omdat ik al veel energie had gestoken in de Mortirolo. De weg wordt erg smal en het verkeer was matig in beide richtingen, met veel andere fietsers, motoren en auto's.
Na het zware stuk klimmen in het bos hoopte ik wat uitstel te krijgen in het bovenliggende graslandgebied, maar het werd behoorlijk warm en ik moest vastberaden volharden in mijn inspanning. De uitzichten die je kunt bewonderen zijn prachtig, over het algemeen vind ik Gavia een van de mooiste passen die ik tot nu toe heb bezocht, aan beide kanten.
Het tunneldeel was eigenlijk wel leuk omdat het binnen fris was, maar ik realiseerde me niet in het donker dat het behoorlijk steil omhoog blijft lopen! Dus toen ik eenmaal aan de andere kant uitstapte en zag wat me te wachten stond, begon ik serieus na te denken hoe ik iemand kon vragen om me naar de pas te rijden 😂
Maar wij fietsers houden van doorzetten en uiteindelijk heb ik het gehaald en ik kon'niet geloven dat mijn benen het toelieten om Mortirolo en de moeilijkste kant van de Gavia in één rit te doen. Wat een avontuur!
I did this side of the Gavia as a part of a ring ride from Bormio. Having conquered the Mortirolo from Mazzo, I arrived at the base of Gavia in Ponte di Legno in the late morning.
What a climb! I found it particular difficult, especially as I already spent a lot of energy on the Mortirolo. The road gets very narrow and traffic was moderate in both directions, with plenty of other cyclists, motorbikes and cars.
After the tough section climbing in the forest I hoped to get some respite in the grassland area above, but it was getting pretty hot and I had to persevere in my effort with determination. The views that you get to admire are stunning, in general I think Gavia is one of the most beautiful passes I've visited so far, on both sides.
The tunnel section was actually nice since it was fresh inside, but I didn't realize in the dark that it keeps ramping quite steeply! So once I got out from the other side and saw what awaited me I started seriously thinking how to ask someone to drive me up to the pass 😂
But we cyclist love to persevere and in the end I made it and I couldn't believe that my legs allowed me to do Mortirolo and the hardest side of the Gavia in one ride. What an adventure!
Een lange klim met niet echt uitdagende hellingen. Adembenemend landschap!
Ik heb deze klim twee keer gedaan en beide keren na de Mortirolo, dus hij stelt me altijd op de proef.
Una salita lunga con pendenze non particolarmente impegnative. Paesaggio mozzafiato!
Ho fatto questa salita due volte ed entrambe dopo aver fatto il Mortirolo, quindi mi ha sempre messo a dura prova.
Goed nieuws voor alle wielerliefhebbers; de asfaltploeg heeft de Gavia bezocht!! Super strakke asfaltlaag die heerlijk bolt. Nog steeds niet afdalen vanwege de smalle onoverzichtelijke bochten met diepe ravijnen, maar als klim heeft de Gavia alles wat je kan wensen…:
- Een aangename warming-up met kilometers aan 5％.
- Een pittig middengedeelte met haarspeldbochten en stroken tot zo’n 15％.
- Een prachtig stuk klimmen langs de rotswanden en diepe afgronden aan ‘lekkere’ percentages. Hier kan je echt in een ritme komen.
- Een mysterieuze donkere tunnel, goede lampjes zijn zeer aan te raden voor je eigen veiligheid! Je bent anders echt niet te zien.
- Waanzinnige uitzichten bijna overal op de klim.
- Venijnige slotkilometers op hoogte.
- Met een beetje geluk (hadden wij) spot je een Bever.
Wát. Een. Beklimming.
O ja, met een beetje pech (hadden wij ook) sta je in juli met 5 graden op de top in de stromende regen. In het dal was het nog 20 graden met zon dus we waren met ‘slechts’ een windjack, armstukken en handschoentjes op pad gegaan.. Verkleumd kwamen we beneden in Bormio.
Al met al 5 sterren, een absolute aanrader!
Ik moet vermelden dat dit een gebied is waar ik vaak kom (met de auto, wandelend, fietsend, etc.) dus mijn beoordeling is beïnvloed door mijn kennis van de mogelijke "valkuilen" van de klim.
Het aanloopgedeelte van Ponte di Legno naar Sant'Apollonia is erg aangenaam en heeft slechts één valkuil, de 2 haarspeldbochten die van voor naar het Pezzo kruispunt leiden en een uitdagend gedeelte naar Sant'Apollonia. Vanaf daar begint de echte klim.
Van de 2e naar de 3e haarspeldbocht, een vermoeiende 1,5 kilometer. Wanneer je uit het bos komt, wordt de klim persoonlijk veel beter te trappen met een paar stukken waar je kunt ontspannen.
Het begint weer te duwen in de tunnel en net voor de laatste paar haarspeldbochten, zeer indrukwekkende uitzichten op Lago Nero en Cima Pietrarossa. Maar laat je niet ontmoedigen! Dit is de laatste inspanning in een majestueuze landschappelijke omgeving, voordat je aankomt op het "plateau" dat naar de Bonetta Refuge leidt.
Premetto che è una zona che frequento molto spesso (auto, escursioni, bici, etc.) per cui la mia valutazione è influenzata dalla conoscenza delle eventuali "insidie" della salita.
Il tratto di avvicinamento da Ponte di Legno a Sant'Apollonia è molto gradevole e presenta solo un tranello, ai 2 tornanti che portano da prima al bivio di Pezzo e con un tratto impegnativo fino a Sant'Apollonia. Da lì, si sviluppa la vera salita.
Dal 2° e al 3° tornante, 1,5Km faticosi. Quando si esce dal bosco, la salita diventa personalmente molto più pedalabile con alcuni tratti, dove ci si può rilassare.
Riprende a spingere all'interno della galleria e poco prima degli ultmi tornanti molto suggestivi sul Lago Nero e Cima Pietrarossa. Ma non c'è da scoraggiarsi! E' l'ultimo sforzo in una cornice paesaggistica maestosa, prima di arrivare sul "pianoro" che porta al Rifugio Bonetta.
3 juni 2023 - afsluiting voor gemotoriseerd verkeer aan beide zijden van 8.30 tot 12.30 uur. Ik wil alleen nog toevoegen dat het wegdek erg goed is met grotendeels nieuw asfalt. De afdaling moet echter met lagere snelheid worden gedaan omdat de weg op sommige plaatsen erg smal is. Dag om te onthouden, bergop fietsen zonder auto is een prachtige ervaring. Het landschap is altijd op zijn mooist.
3 giugno 2023 - Chiusura al traffico motorizzato su entrambi i versanti dalle 8:30 alle 12:30. Aggiungo solo che la superficie stradale è ottima con asfalto in gran parte nuovo. La discesa va comunque fatta a velocità ridotta per la strada in alcuni punti molto stretta. Giornata da ricordare, pedalare in salita senza auto è un’esperienza stupenda. Paesaggio sempre al top.
Een van de meest veeleisende beklimmingen in de Alpen in termen van lengte en hoogte
De tweede klim na de Mortirolo vanaf Mazzo (rondrit vanaf Mazzo).
Doorkruiste een wielerevenement, dus erg druk.
Geen fonteinen langs de route.
Voldoende verfrissingsmogelijkheden bij de finish.
Una delle salite più impegnative delle Alpi per lunghezza e quota
Fatta come seconda salita dopo il Mortirolo da Mazzo (giro ad anello con partenza da Mazzo).
Ho incrociato una manifestazione ciclistica, per cui molto frequentata.
No fontane lungo il percorso.
Ampie possibilità di ristoro all'arrivo.
Opgereden na de Mortirolo. Met het wegdek valt het echt reuze mee, enkel op het eind een kilometer slechter dan gemiddeld in Italië (een beetje Ardennen style). Eenmaal op hoogte en in de kou wordt de klim onaangenaam. Op de top een heerlijk bakkie koffie en een zoete snack brachten me weer terug op aarde. De afdaling naar Bormio is heerlijk. Prima asfalt (hele delen zelfs zo nieuw dat de belijning nog ontbrak) en een paar stukken door kunnen gassen zonder elke meter bang te zijn dat je in een kuil rijdt.
Wat een klim... Ik had de Mortirolo al in de benen en toen nog de Gavia aangevallen. Ik kwam halverwege in een geweldige dikke mist te rijden, wat de hele ervaring heel bijzonder maakte. Ik leek wel alleen op de wereld, en ik zag letterlijk 2 meter voor me.
Maar wat heb ik afgezien... De stijle stukken lijken eindeloos door te gaan en elkaar ik rap tempo op te volgen. Ik vond hem verschrikkelijk zwaar, maar ik had ook geen beste dag. Het asfalt is uitstekend en het verkeer matig; er reden wel aardig wat motoren omhoog, maar het was niet heel hinderlijk. Echter! Na de tunnel (die in de mist nog spookachtiger was), is het nog 3km geweldig stijl omhoog op slecht asfalt. Hier kreeg ik het gevoel dat ik bijna niet meer boven ging komen, maar als je hier nog even doorzet dan is de top niet meer ver weg...
Helaas (of juist niet) moet ik nog een keer terug komen, want ik heb niks van het uitzicht gezien :)
De reviews die hier al staan zeggen eigenlijk bijna alles. De dingen die ik nog wil toevoegen of benadrukken. Ondertussen is het wegdek nog slechter geworden dan voorheen vooral aan de top. Campers zouden hier ronduit verboden moeten worden, want er is geen plaats voor. Als afdaling heb je hier eigenlijk geen plezier aan, dit is de kant die je moet oprijden, niet afdalen. Ik denk ook niet dat ze dat ooit in een wedstrijd zouden overwegen. 1-richtingsverkeer van maken en iedereen blij?
Nog een laatste gedachte. Ik vind deze klim behoorlijk zwaarder dan het hoogteprofiel doet vermoeden. Slotsom: om naar boven te rijden is het een aanrader, maar DAAL DIT NIET AF! De baan is relatief verkeersrustig, omdat je al een idioot moet zijn om hier met je auto of moto te komen als je hier niet moet zijn. En er zijn ook geen macho's die persoon willen bewijzen, dat ze snel naar beneden kunnen rijden in hun motorvoertuig, dus samen met het feit dat je voornamelijk klimt aan de binnenkant van de berg. Zeg ik dit hoort meer op een bucketlist dan de Stelvio!
Deze reus beklommen in het kader van de "Pirata" in 2018 in een organisatie van Golazo ten voordele van de Belgische diabetes liga. Op nr. 2 in mijn persoonlijke top tien. Weinig verkeer, dus heel rustig. Prachtige omgeving. Op de top een bijna 360° zicht op de omringende, en veelal besneeuwde toppen. Veel groen, water, fluitende vogels tijdens de klim. Zwaar en toch genieten. Niet aan je tijd denken. Geregeld even stoppen , tijd nemen om de omgeving in je op te nemen en geregeld een foto maken. Het wegdek is iets minder, maar is geen nadeel bij het klimmen.
De Gavia van Ponte di Legno is een superklassieker die u absoluut moet doen, vooral na de Mortirolo. Het is zelfs midden in de zomer koud, fantastisch.
Proost.
Il Gavia da Ponte di Legno è un super-classico da fare assolutamente, specialmente dopo il Mortirolo. Fa freddo anche in piena estate, fantastico.
Cheers
Dagje fietsen: Wegrijden vanauit Marone (Iseomeer), auto in Edolo parkeren, op de fiets stappen om ongeveer 10-12 kilometer op te warmen tot aan Ponte di Legno. Daar begon het echte werk. De Gavia is een prachtige klim met veel gezichten. Mooi asfalt en superslecht met gaten en scheuren. Stukken smalle weg, waar je soms zelfs campers naar beneden of boven rijden. De tunnel was een hallucinante ervaring. Ik had gelukkig lampjes mee maar die hielpen voor mijn eigen zicht niet zo veel. Gelukkig zoals met elke tunnel was er ook bij deze licht aan het eind. Het laatste stuk naar de top was goed te doen, maar wel zwaar. Helaas was het restaurant op de pas dicht vanwege een begrafenis ofzo iets. Daardoor kon ik niet binnen de iconische foto's van o.a. Johan vd Velde bekijken. Na een korte stop, iets verderop afgedaald naar Bormio en vandaar doorgereden naar Mazzo voor het toetje van de dag: De Mortirolo. De Gavia is vergeleken met die berg bijna een makkie. Ik weet niet of ik dat als ik eerst de Mortirolo had opgefietst ook zo zou zeggen... Al met al een mooie dag, 120 km en 3300 hm.
Na de marteling op de Mortirolo fungeerde deze kant van de Gavia als uitvoerder van het vonnis. De exreme hitte, het slechte asfalt, de onregelmatigheid in de stijgingspercentages maken de Gavia een flinke uitdaging. Typisch een berg waar je tijdens het beklimmen van denkt: Waarom doe ik dat? Het fantastische uitzicht na de tunnel maakt veel goed, maar lang niet alles. Kijk uit met afdalen (maakt niet uit welke kant), tijd dat er een asfaltploeg even wat tijd insteekt.
De Gavia vanuit Ponte di Legno is een heel ander verhaal dan vanuit Bormio. Deze zijde is veel onregelmatiger en steiler, met vooral erg zware slotkilometers. Vooral het gedeelte in de tunnel en bij het uitrijden van de tunnel zal ik nooit vergeten. Een verzengende hitte en vermoeide benen na het eerst oprijden van de klim vanuit Bormio zorgde voor een ware martelgang tijdens de slotkilometers. Het decor is trouwens verbluffend en het wegdek slecht op sommige stukken. Hoe dan ook blijft deze een ware must voor de liefhebber.
Nog zo'n grote klim, die je bijna moet doen als je in dat deel van de wereld bent en Mortirolo en Stelvio aandoet. De Gavia is verreweg de minst aangename van die bergen. Een zeer lange slepen en slecht wegdek maakt het nogal een strijd. En als je de hitte erbij optelt, krijg je het echt te verduren, want er is helemaal geen dekking. En het geweldige uitzicht op de vallei aan de linkerkant helpt ook niet echt.
Ik was van plan de andere kant op te klimmen (vanuit Bormio) maar het was zo'n slechte pas, met een verschrikkelijk wegdek, dat ik er geen moeite voor heb gedaan's.
Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar het is er geen voor het fotoalbum.
Another big climb, and one you almost have to do if you're in that part of the World and taking on Mortirolo and Stelvio. The Gavia is, by far, the least enjoyable of those mountains. A very long drag and poor road surface makes it quite a battle. And you add heat into the mix, it really gets you as there is no cover at all. And the great views into the valley on the left don't help.
I was intending to climb the other side (out of Bormio) but it was such a poor pass, with a terrible surface, that I didn't bother.
Glad i've done it, but not one for the photo album.
Een absolute must, zeker vanuit Ponte di Legno! Dit is een klim die alles heeft. In een fantastisch decor wisselen goed lopende stukken elkaar af met grillige gedeeltes, waar percentages rond 15％ schommelen. Zeker na de wegversmalling is er weinig ander verkeer, maar keerzijde is dat het echt slecht en stroef asfalt is. De onverlichte tunnel is beroemd, bijna apocalyptisch. Op een zonnige dag rij je echt een donker niets in, waarvan je het einde niet ziet en wat ook nog eens flink omhoog loopt en waar je goed op kuilen moet letten. Helemaal bijzonder als je in de verte een auto hoort, die je nog niet kan zien. Het laatste stuk is bijten en laat de hoogtemeters voelen, maar biedt een prachtig uitzicht op het dal en de omliggende pieken. Om het echt zwaar te maken: rondje vanuit Bormio via eerst de Mortirolo en dan de Gavia en dan weer afdalen naar Bormio!
Iconische Passo Gavia beklommen vanuit Ponte di Legno, de zo gezegde moeilijke kant en dat is absoluut niet gelogen. De eerste klimkilometers tot Pezzo nog redelijk te doen maar vanaf de haarspeldbochtenreeks in St.Apollonia blijft het continu onregelmatig steil met soms korte stroken van +14 tot 16％ waardoor de kilometerpercentages niet de pan uit swingen maar je wel heel moeilijk in je klimritme komt.
Het wegdek was ruw hobbelig asfalt met putten en groeven maar hier en daar waren er gedeeltelijk vernieuwde stukken. De smalle route is daarbij meestal één rijstrook breed, wat soms problematisch is als auto's elkaar moeten kruisen en daar ook nog moto's en fietsers rijden. Soms moeten wagens zelfs achterwaart rijden naar een verbrede uitwijkstrook om elkaar te kruisen. Je moet er wat geluk mee hebben want in vergelijking met de Stelvio is het een pak rustiger.
De beruchte tunnel is steil en donker maar eens erdoor brengen de laatste haarspeldbochten je naar Rifugio Bonetta (bevoorrading) aan het bergmeer op de top.
Het uniek ruw hooggebergte decor is te mooi voor woorden.
De Gavia op fietsen is afzien en genieten tegelijkertijd.
Hij is niet voor niks buiten catégorie (HC) om op te fietsen maar ook voor zijn natuurpracht!!!!!
Misschien wel een van de zwaarste beklimmingen die je kunt bedenken. 13,5 kilometer en maar 6.5 gemiddeld, maar de stukken 10+ zijn ontelbaar. Als je van de Mortirolo naar Monno bent afgedaald draai je de doorgaande weg op naar Ponte di Legno. Druk verkeer maar goed te fietsen al voelt het continue of je niet vooruit wil. Logisch want dit is echt vals plat, ruim 10 kilometer stamp je door en dan komt de kruising Gavia of Passo Tonale ( gateway naar de dolomieten)
Aan de voet staat mijn servicebus en ik kan nog even wat eten en de bidons vullen.
De bus is al vanaf de top gekomen en moest al ruim 1 kilometer achteruit op het smalle stuk weg.
Na wat rust weer op weg en langs de beek en door het bos naar boven, het begint vriendelijk en er wordt gepraat en gelachen. Maar dat zal snel vergaan, de nevel daalt op ons neer en af en toe regent het.
De weg is smal en we zien nog geen 50 meter om ons heen. Dan het smalle stuk, 1 auto breed en hopelijk komt er geen X5 of Hummer naar beneden. Met ruim 10％ stijging altijd een avontuur.
De bus wacht aan het einde en ze geven aan achter me te blijven. Mocht ik willen stoppen dan kan ik instappen en zij zorgen voor verlichting in de tunnel die nog komt.
Het gaat redelijk, blijft steil en ik zie niets om me heen, helaas zal 2 jaar later blijken als ik weer terug ben met zonnig weer, dan komt de tunnel in zicht. Slecht wegdek, nat en tot 13％ stijging in de tunnel! Gelukkig de bus met groot licht zodat ik veilig verder kan.
De laatste kilometer is pijnlijk, het wegdek nou ja; Route degradee is heilig hierbij, maakt het leven niet makkelijker.
Als mijn maatjes 200 meter voor de top staan te wachten en klappen kan ik nog even op de pedalen en ik heb het gehaald.
Foto's, eten en drinken en op naar Bormio. Een heerlijke afdaling volgt en zoals gezegd als ik 2 jaar later de noordzijde op fiets voor Giro di Kika en ga afdalen aan deze kant stop ik al bij bocht 2; ik moet even het natuurschoon in me opnemen, zo iets moois zie je zelden. Alleen al daarvoor ga ik zeker weer terug in 2021.
3 sept 2019. De Gavia vandaag gereden vanaf Edolo. Dus bijna 2000 hoogte meters. Terug richting Edolo helaas sterke tegenwind. Is een hele mooie coll. In het middenstuk zitten hele stukken 13% die je niet terug vind in het grafiekje omdat er daarna meestal een stukje 7% zit. Laatste stuk wordt er niet makkelijker door de slechte weg. In de tunnel was het niet alleen behoorlijk fris, maar ook donker. Ik had alleen achter een lampje zodat motor rijders me in elk geval konden zien maar zelf kon ik de kuilen en gaten niet zien. Dit maakt het best een pittige klim. Gavia vanaf Bormio is nog dicht, dus geen rondje mogelijk. Stelvio vanuit Bormio is nu overigens ook dicht
De Gavia is sinds ca 18 augustus (kan ook iets eerder zijn gebeurd) afgesloten!!
Er zijn enorme rotsblokken op het wegdek terecht gekomen en de weg en ook een brug zijn zwaar beschadigd.
Oorzaak ervan is de grote hoeveelheid sneeuw nog in mei, en de hitte vlak erna I juni, die alles onstabiel heeft gemaakt.
Vorige week was niet bekend hoelang de afsluiting nog zal duren, maar vanwege de grootte van de schade zal de afsluiting nog wel even blijven.
Wij zijn 24 augustus de Gavia afgedaald richting Bormio en hebben in Santa Caterina de fietstaxi gepakt.
Kost een beetje maar je krijgt er wel een avontuur voor terug.
De klim zelf moet je zeker eens doen, schitterend landschap en vrij weinig verkeer.
Zorg wel voor goede verlichting want de tunnel is donker, je ziet echt geen hand voor ogen. Als je hier alleen zit zonder verlichting kun je afstappen en als een blinde het eind van de tunnel zoeken.
Na de tunnel is het wegdek niet meer zo denderend maar dat wordt verbloemd door de uitzichten.
Wilden gisteren de Gavia doen vanuit Bormio maar moesten na 6km terug.
Blijkt er op 20 augustus een enorm rotsblok op de weg te zijn gevallen.
Blijft voorlopig nog wel dicht.
Informeer dus even goed voordat je hem wil gaan doen.
Wilden gisteren de Gavia doen vanuit Bormio maar moesten na 6km terug.
Blijkt er op 20 augustus een enorm rotsblok op de weg te zijn gevallen.
Blijft voorlopig nog wel dicht.
Informeer dus even goed voordat je hem wil gaan doen.
Afgelopen zaterdag aansluitend aan de Mortirolo (vanuit Grosio) de Gavia vanuit Ponte di Legno bedwongen. Zwaar, vergelijkbaar met de Stelvio (Prato) met matig, slecht en soms miserabel wegdek, zeker na de tunnel. Deze zaterdag was het druk, heel druk met motoren en 3x de leeggelopen autoRAI die me vooral tegemoet kwamen. De afdaling naar Bormio is, met name in het laatste stuk heerlijk!
Afgelopen maandag beklommen. Heerlijk rustig tussen de bomen omhoog trappen. Geen irritante motoren die om het hardst naar boven willen, en weer terug. Niet heel zwaar en lang genoeg om goed in je ritme te komen. Vrijdag en zaterdag al de Stelvio 2x en de Mortirolo gedaan, maar dit was mijn favoriet. Afdaling naar Bormio is heerlijk, zeker het laatste stuk. Verder af en toe opletten voor een bellende koe. :-)
In 2004 en 2005 gereden vanaf Peio (via Passo Tonale en Ponte di Legno). Klim is zwaar maar schitterend. Het fysieke afzien wordt mogelijk gemaakt door de waanzinnige omgeving met bos, steile alpenweides en sneeuw.
Wegdek is in de laatste kilometers slecht, maar niet erg storend. Zo mooi als de klim was, zo vreselijk vond ik de afdaling (naar Ponte di Legno). Steil, smal, krappe bochten, diepe afgrond en dat wegdek... Maar ik zou hem zo nog een keer doen!
Qua verkeer trouwens goed. Vrijwel geen autoverkeer. Op mooie dagen wel wat motorrijders, maar lang niet zoveel als op de Stevio.
Mooie klim! Vooral in de laatste kilometers slecht wegdek, maar zolang je naar boven fietst maakt dat niet zoveel uit! ;-)
Klim gedaan in de regen. Beetje Gavia weer dus. Om warm te rijden de Passo del Tonale gefietst vanaf de voet van de Gavia is deze circa 8 km. Weg is op bepaalde delen, vooral de laatste km tot de top zeer slecht. Ook in de Galleria (tunnel) is de weg heel slecht. zelfs met een lampje zie je weinig. Rustig afdalen door het tunneltje is een aanrader ivm gaten in de weg. De rest van de afdaling is ook gevaarlijk, als je een bocht mist lig je honderd meter lager. Opletten dus.
Een klim die ik zwaarder vond dan de Stelvio en ook veel mooier. Het is er niet zo druk en je hebt er niet het circus bovenop. Alleen een restaurant waar je wat souveniers kunt kopen en je een stempel kunt krijgen als aandenken. Op de top staat ook een monument voor Johan van der Velde (de man van de Gavia), als aandenken aan de heroïsche Gaviarit van 1988, die gewonnen is door Breukink. Als je het verhaal kent krijg je er als het ook slecht weer is zeker moraal van.
15 juli 2016 beklommen. Wegdek wastot de tunnel prima! Wat een pittige klim is dit! Voltooid met een gemiddelde van 10 kmh. Rustige weg, prachtige omgeving! Een snijdende wind zorgde voor een verkleumende afdaling. Heerlijke dag gehad!
Van de grote 3 (Stelvio, Gavia, Mortirolo) vond ik deze het zwaarst. de zware accenten liggen in het bos en op het eind. Vooral het stuk van de tunnel en de kilometer daarna had ik het heel zwaar. Het was zo donker in de tunnel dat ik mn coördinatie helemaal kwijt was, ik begon te slingeren en kreeg mn fiets bijna niet meer recht. Eenmaal uit de tunnel ging de weg nog even zeer stijl omhoog! Met de top weer in zicht ging het beter en de beloning was een heerlijk bord pasta in het gezellige restaurantje op de top. (neem cash mee als je daar wat wil kopen hebben ook leuke (fiets)kleding.)
heb hem beklommen juli 2012 vanuit bormio toch bijna 26km klimmen met vooral op 6km van den top zeer steile stukken bij best heftig, en de weg was er heel smal soms leek het op een mountainbikepad maar da maakte hem ook zo speciaal de gavia, ik vond hem spannender dan den stelvio gewoon anders als ge in bormio logeert moet ge hem ook zeker gedaan hebben staat in mijn top zes jef verdonck belgie tht
| 7 km/u | 02:48:11 |
| 11 km/u | 01:47:01 |
| 15 km/u | 01:18:29 |
| 19 km/u | 01:01:57 |
