Passo di Gavia from Ponte di Legno is a climb in the region Lombardy. It is 19.6km long and bridges 1486 vertical meters with an average gradient of 7.6%, resulting in a difficulty score of 1326. The top of the ascent is located at 2622 meters above sea level. Climbfinder users shared 42 reviews of this climb and uploaded 75 photos.
Road name: strada provinciale del gavia
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
More beautiful than Stelvio, more challenging than Stelvio, calmer than Stelvio. For me, this climb has everything. Stunning views, narrow and steep sections like the Mortirolo, complete silence around you. Renunciation and pleasure in one.
Mooier dan Stelvio, uitdagender dan Stelvio, rustiger dan Stelvio. Deze beklimming heeft voor mij alles. Schitterende uitzichten, smalle en steile stukken zoals de Mortirolo, volledige stilte om je heen. Afzien en genot in één.
I did this climb one Saturday in July, fantastic scenery. Until Sant'Apollonia you pedal simply and effortlessly, after which begins a series of very steep hairpin bends with gradients of over 10％ very challenging; after that, until the end of the climb there is no place to catch your breath, so in the last 4/5 km you have to expect to suffer a bit (the altitude does not help). I don't remember encountering any fountains along the way, the car traffic is reduced compared to the Tonale or the Stelvio but the motorbikes are still numerous. In the aforementioned stretch of hairpin bends just past Sant'Apollonia the road is very narrow and there are barely two motorbikes passing each other: I was stopped for about ten minutes behind a large camper van that was stuck with cars coming down as long as it managed to move because in that stretch you couldn't even pass on foot.
Ho fatto questa salita un sabato di Luglio, paesaggio fantastico. Fino a Sant'Apollonia si pedala semplicemente e senza fatica, dopo di che incomincia una serie di tornanti molto ripidi con pendenze sopra il 10％ molto impegnativi; successivamente, fino al termine della salita non si incontra nessun tratto dove recuperare un po' di fiato per cui negli ultimi 4/5 km dovete mettere in conto un po' di sofferenza (la quota non aiuta). Non ricordo di aver incontrato fontane lungo il percorso, il traffico di automobili è ridotto rispetto al Tonale o allo Stelvio ma le moto sono comunque numerose. Nel già citato tratto di tornanti appena superata Sant'Apollonia la strada è molto stretta e si incrociano a malapena due moto: io sono stato fermo una decina di minuti dietro ad un grosso camper bloccato con le auto che scendevano fintanto che questo è riuscito a muoversi perché in quel tratto addirittura non si passava nemmeno a piedi.
I remembered the Gavia after my last ascent two years ago from Bormio as a climb that was rideable, difficult, of course, but doable. This time I did it from Ponte di Legno after having done the Mortirolo from Mazzo. The comment in the first instance is to save your energy for the second climb. The pass itself is really beautiful, in the woods and then with a series of hairpin bends up to the tunnel. There are numerous hairpin bends above 10％. In some comments it is said that after the tunnel you have practically arrived. This is absolutely not true!!!! Wrong to think so. Perhaps I suffered just the last few hairpin bends and kilometres due to the fatigue accumulated in my legs and head. I think it's quite often the wind that doesn't help. The traffic is moderate but it becomes very annoying as in some sections the road is 2.5m!!! You have to be careful. Negative the fact of not finding water on the route, it is better to refill at the wooden bridge. Totally wrong the sign in the village that indicates 13km to the pass. Unfortunately it is many more.
Ricordavo il Gavia dopo l'ultima Salita eseguita due anni fa da Bormio come una Salita pedalabile, difficile, certo ma fattibile. Questa volta l'ho svolto da Ponte di Legno dopo aver fatto il Mortirolo da Mazzo. Il commento in primis è quello di tenersi le energie per la seconda salita. Il passo in sé è davvero bello, nel bosco e poi con una serie di tornanti fino alla galleria. Si alternano numerosi strappi sopra al 10％. In alcuni commenti viene detto che finita la galleria si è praticamente arrivati. Non è assolutamente vero!!!! Sbagliato pensarlo. Forse ho subìto proprio gli ultimi tornanti e km per la fatica accumulata nelle gambe e nella testa. Credo sia abbastanza frequente il vento a non aiutare. Il traffico moderato ma diventa molto fastidioso essendo in alcuni tratti la strada 2.5m!!! Bisogna fare attenzione. Negativo il fatto di non trovare acqua nel percorso, conviene fare ricarica a ponte di legno. Totalmente sbagliato il cartello in paese che segnala 13km per il passo. Purtroppo sono molti più.
Wonderful climb that is narrow (1 car width) in some parts, hence caution when descending. Views are fantastic of glaciers. Ridden on a Monday so there was little traffic. Mostly motorcyclists and cyclists come up here. A tip is to avoid the route on weekends due to the high number of motorcyclists. The road surface is good. At the top is a food/drink facility. Bring a light (back and front) for the unlit tunnel about 2km from the summit.
For me, a better alternative than the Stelvio because of the low crowds.
Prachtige klim die op sommige stukken smal (1 auto breedte) is, daardoor voorzichtigheid bij afdalen geboden. De uitzichten zijn fantastisch op gletsjers. Op een maandag verreden waardoor er weinig verkeer was. Hier komen vooral motorrijders en fietsers boven. Een tip is om de route in het weekend te vermijden vanwege het hoge aantal motorrijders. Het wegdek is goed. Bovenop is een eet-/drinkgelegenheid. Neem een lichtje mee (achter én voor) voor de onverlichte tunnel ca. 2km van de top.
Wat mij betreft een beter alternatief dan de Stelvio vanwege de geringe drukte.
First time on the Gavia from Ponte di Legno in a loop tour that also included the Mortirolo. Not the best day from the weather point of view but at least we avoided heat and cars (unfortunately not motorbikes), wonderful climb in a unique environment, harder slope than going up from Bormio with gradients up to 17％. To my immense pleasure we then noted the resurfacing of the asphalt as we descended towards Bormio.
Absolutely recommended ascent, to be avoided at weekends especially in high season.
Prima volta sul Gavia da Ponte di Legno in un giro ad anello che prevedeva anche il Mortirolo. Giornata non delle migliori dal punto di vista meteo ma almeno abbiamo evitato caldo e auto (purtroppo non le moto), salita stupenda in ambiente unico, versante più duro rispetto a salire da Bormio con pendenze fino al 17％. Con mio immenso piacere poi abbiamo constatato il rifacimento dell’asfalto scendendo verso Bormio.
Salita assolutamente consigliata, da evitare nei weekend soprattutto in alta stagione.
Second time on the Gavia and first time from Ponte di Legno. Not the best day from the weather point of view but at least we avoided heat and cars (unfortunately not motorbikes), wonderful climb in a unique environment, harder slope than going up from Bormio with gradients up to 17％. To my immense pleasure we then noted the resurfacing of the asphalt as we descended towards Bormio.
Seconda volta sul Gavia e prima volta da Ponte di Legno. Giornata non delle migliori dal punto di vista meteo ma almeno abbiamo evitato caldo e auto (purtroppo non le moto), salita stupenda in ambiente unico, versante più duro rispetto a salire da Bormio con pendenze fino al 17％. Con mio immenso piacere poi abbiamo constatato il rifacimento dell’asfalto scendendo verso Bormio.
I did this side of the Gavia as a part of a ring ride from Bormio. Having conquered the Mortirolo from Mazzo, I arrived at the base of Gavia in Ponte di Legno in the late morning.
What a climb! I found it particular difficult, especially as I already spent a lot of energy on the Mortirolo. The road gets very narrow and traffic was moderate in both directions, with plenty of other cyclists, motorbikes and cars.
After the tough section climbing in the forest I hoped to get some respite in the grassland area above, but it was getting pretty hot and I had to persevere in my effort with determination. The views that you get to admire are stunning, in general I think Gavia is one of the most beautiful passes I've visited so far, on both sides.
The tunnel section was actually nice since it was fresh inside, but I didn't realize in the dark that it keeps ramping quite steeply! So once I got out from the other side and saw what awaited me I started seriously thinking how to ask someone to drive me up to the pass 😂
But we cyclist love to persevere and in the end I made it and I couldn't believe that my legs allowed me to do Mortirolo and the hardest side of the Gavia in one ride. What an adventure!
Climbed in the summer of 2023. What a tough but beautiful climb! I descended again along the same side. A few very narrow spots but if you cycle with common sense and appropriate speed, it is not dangerous in my opinion.
Beklommen in de zomer van 2023. Wat een zware maar prachtige beklimming! Ik ben langs dezelfde kant ook weer afgedaald. Een paar erg smalle plekken maar als je met gezond verstand en aangepaste snelheid fietst, dan is het in mijn ogen niet gevaarlijk.
Dear,
So is the asphalt on both sides of the Gavia now good enough for descending? (I deduce from one of the most recent comments)
Thanks in advance for an answer.
Beste,
Is het asfalt aan de beide kanten van de Gavia nu dus goed genoeg om af te dalen? (leid ik af uit één van de meest recente reacties)
Alvast bedankt voor een antwoord.
A long climb with not particularly challenging gradients. Breathtaking scenery!
I've done this climb twice and both times after doing the Mortirolo, so it always put me to the test.
Una salita lunga con pendenze non particolarmente impegnative. Paesaggio mozzafiato!
Ho fatto questa salita due volte ed entrambe dopo aver fatto il Mortirolo, quindi mi ha sempre messo a dura prova.
A nice climb with steep section in the middle. The last few kilometres there was a firm headwind though and my legs started to sour.
Een mooie klim met stijl stuk in het midden. De laatste kilometers stond er wel een ferme tegenwind en begonnen mijn benen te verzuren.
Good news for all cycling fans; the asphalt team has visited the Gavia!!! Super tight tarmac that bobs wonderfully. Still no downhill because of the narrow unseeable bends with deep ravines, but as a climb the Gavia has everything you could want....:
- A pleasant warm-up with kilometres of 5％.
- A tough middle section with hairpin turns and stretches up to about 15％.
- A beautiful stretch of climbing along rock faces and deep chasms at "nice" percentages. Here you can really get into a rhythm.
- A mysterious dark tunnel, good lights are highly recommended for your own safety! You really can't be seen otherwise.
- Insane views almost everywhere on the climb.
- Vicious final kilometres at altitude.
- With a bit of luck (we had) you'll spot a Beaver.
WHAT. One. Climb.
Oh yes, with a little bit of bad luck (we had too) you are at the top in July with 5 degrees in the pouring rain. In the valley it was still 20 degrees with sunshine so we had set off with 'only' a windbreaker, arm warmers and gloves.... Chilled, we arrived at the bottom of Bormio.
All in all, 5 stars, highly recommended!
Goed nieuws voor alle wielerliefhebbers; de asfaltploeg heeft de Gavia bezocht!! Super strakke asfaltlaag die heerlijk bolt. Nog steeds niet afdalen vanwege de smalle onoverzichtelijke bochten met diepe ravijnen, maar als klim heeft de Gavia alles wat je kan wensen…:
- Een aangename warming-up met kilometers aan 5％.
- Een pittig middengedeelte met haarspeldbochten en stroken tot zo’n 15％.
- Een prachtig stuk klimmen langs de rotswanden en diepe afgronden aan ‘lekkere’ percentages. Hier kan je echt in een ritme komen.
- Een mysterieuze donkere tunnel, goede lampjes zijn zeer aan te raden voor je eigen veiligheid! Je bent anders echt niet te zien.
- Waanzinnige uitzichten bijna overal op de klim.
- Venijnige slotkilometers op hoogte.
- Met een beetje geluk (hadden wij) spot je een Bever.
Wát. Een. Beklimming.
O ja, met een beetje pech (hadden wij ook) sta je in juli met 5 graden op de top in de stromende regen. In het dal was het nog 20 graden met zon dus we waren met ‘slechts’ een windjack, armstukken en handschoentjes op pad gegaan.. Verkleumd kwamen we beneden in Bormio.
Al met al 5 sterren, een absolute aanrader!
I should mention that this is an area that I frequent very often (by car, hiking, biking, etc.) so my assessment is influenced by my knowledge of the possible "pitfalls" of the climb.
The approach section from Ponte di Legno to Sant'Apollonia is very pleasant and has only one pitfall, the 2 hairpin bends that lead from before to the Pezzo crossroads and a challenging section to Sant'Apollonia. From there, the real climb unfolds.
From the 2nd to the 3rd hairpin bend, a tiring 1.5 kilometres. When you come out of the forest, the climb becomes personally much more pedalable with a few stretches where you can relax.
It starts to push again inside the tunnel and just before the last few hairpin bends, very impressive views of Lago Nero and Cima Pietrarossa. But don't be discouraged! This is the last effort in a majestic landscape setting, before arriving on the "plateau" that leads to the Bonetta Refuge.
Premetto che è una zona che frequento molto spesso (auto, escursioni, bici, etc.) per cui la mia valutazione è influenzata dalla conoscenza delle eventuali "insidie" della salita.
Il tratto di avvicinamento da Ponte di Legno a Sant'Apollonia è molto gradevole e presenta solo un tranello, ai 2 tornanti che portano da prima al bivio di Pezzo e con un tratto impegnativo fino a Sant'Apollonia. Da lì, si sviluppa la vera salita.
Dal 2° e al 3° tornante, 1,5Km faticosi. Quando si esce dal bosco, la salita diventa personalmente molto più pedalabile con alcuni tratti, dove ci si può rilassare.
Riprende a spingere all'interno della galleria e poco prima degli ultmi tornanti molto suggestivi sul Lago Nero e Cima Pietrarossa. Ma non c'è da scoraggiarsi! E' l'ultimo sforzo in una cornice paesaggistica maestosa, prima di arrivare sul "pianoro" che porta al Rifugio Bonetta.
3 June 2023 - closure to motorised traffic on both sides from 8.30 a.m. to 12.30 p.m. I would only add that the road surface is very good with mostly new asphalt. However, the descent must be done at reduced speed due to the road being very narrow in places. Day to remember, cycling uphill without a car is a wonderful experience. Scenery always at its best.
3 giugno 2023 - Chiusura al traffico motorizzato su entrambi i versanti dalle 8:30 alle 12:30. Aggiungo solo che la superficie stradale è ottima con asfalto in gran parte nuovo. La discesa va comunque fatta a velocità ridotta per la strada in alcuni punti molto stretta. Giornata da ricordare, pedalare in salita senza auto è un’esperienza stupenda. Paesaggio sempre al top.
One of the most demanding climbs in the Alps in terms of length and altitude
Done as the second climb after the Mortirolo from Mazzo (loop tour starting from Mazzo).
Crossed a cycling event, so very busy.
No fountains along the route.
Ample refreshment possibilities at the finish.
Una delle salite più impegnative delle Alpi per lunghezza e quota
Fatta come seconda salita dopo il Mortirolo da Mazzo (giro ad anello con partenza da Mazzo).
Ho incrociato una manifestazione ciclistica, per cui molto frequentata.
No fontane lungo il percorso.
Ampie possibilità di ristoro all'arrivo.
After the Mortirolo. The road surface is not too bad, only at the end one kilometre worse than average in Italy (a bit Ardennes style). Once at altitude and in the cold, the climb becomes unpleasant. At the top, a delicious cup of coffee and a sweet snack brought me back to earth. The descent to Bormio is wonderful. Good tarmac (some parts were so new that the lines were still missing) and a few sections I was able to accelerate without fearing every metre that I would ride into a pothole.
Opgereden na de Mortirolo. Met het wegdek valt het echt reuze mee, enkel op het eind een kilometer slechter dan gemiddeld in Italië (een beetje Ardennen style). Eenmaal op hoogte en in de kou wordt de klim onaangenaam. Op de top een heerlijk bakkie koffie en een zoete snack brachten me weer terug op aarde. De afdaling naar Bormio is heerlijk. Prima asfalt (hele delen zelfs zo nieuw dat de belijning nog ontbrak) en een paar stukken door kunnen gassen zonder elke meter bang te zijn dat je in een kuil rijdt.
What a climb... I already had the Mortirolo in my legs and then attacked the Gavia. Halfway up, I rode in an amazing thick fog, which made the whole experience very special. I looked like I was alone in the world, and I could literally see 2 metres in front of me.
But I suffered so much... The steep parts seemed to go on endlessly and to follow each other rapidly. I found it terribly hard, but I also didn't have the best day. The tarmac is excellent and the traffic moderate; there were quite a few motorbikes going up, but it was not very annoying. However! After the tunnel (which was even more spooky in the fog), there is another 3 km of steep uphill on bad tarmac. Here I got the feeling I was almost not going to get to the top, but if you push on here, the top is not far away...
Unfortunately (or not) I have to come back again, because I haven't seen anything of the view :)
Wat een klim... Ik had de Mortirolo al in de benen en toen nog de Gavia aangevallen. Ik kwam halverwege in een geweldige dikke mist te rijden, wat de hele ervaring heel bijzonder maakte. Ik leek wel alleen op de wereld, en ik zag letterlijk 2 meter voor me.
Maar wat heb ik afgezien... De stijle stukken lijken eindeloos door te gaan en elkaar ik rap tempo op te volgen. Ik vond hem verschrikkelijk zwaar, maar ik had ook geen beste dag. Het asfalt is uitstekend en het verkeer matig; er reden wel aardig wat motoren omhoog, maar het was niet heel hinderlijk. Echter! Na de tunnel (die in de mist nog spookachtiger was), is het nog 3km geweldig stijl omhoog op slecht asfalt. Hier kreeg ik het gevoel dat ik bijna niet meer boven ging komen, maar als je hier nog even doorzet dan is de top niet meer ver weg...
Helaas (of juist niet) moet ik nog een keer terug komen, want ik heb niks van het uitzicht gezien :)
The reviews that are already here say almost everything. The things I still want to add or emphasise. Meanwhile, the road surface has become even worse than before, especially at the top. Campers should be banned here outright, because there is no room for them. There is no fun in descending here, this is the way to go, not descending. I don't think they would ever consider that in a race. Make it one-way and everybody happy?
One last thought. I think this climb is much harder than the height profile suggests. In conclusion: to ride up it is highly recommended, but DO NOT LOSE IT! The track is relatively traffic-free, because you have to be an idiot to come here with your car or motorcycle if you don't have to. And there are also no macho's who want to prove person, that they can drive down fast in their motor vehicle, so together with the fact that you mainly climb on the inside of the mountain. I say this belongs more on a bucket list than the Stelvio!
De reviews die hier al staan zeggen eigenlijk bijna alles. De dingen die ik nog wil toevoegen of benadrukken. Ondertussen is het wegdek nog slechter geworden dan voorheen vooral aan de top. Campers zouden hier ronduit verboden moeten worden, want er is geen plaats voor. Als afdaling heb je hier eigenlijk geen plezier aan, dit is de kant die je moet oprijden, niet afdalen. Ik denk ook niet dat ze dat ooit in een wedstrijd zouden overwegen. 1-richtingsverkeer van maken en iedereen blij?
Nog een laatste gedachte. Ik vind deze klim behoorlijk zwaarder dan het hoogteprofiel doet vermoeden. Slotsom: om naar boven te rijden is het een aanrader, maar DAAL DIT NIET AF! De baan is relatief verkeersrustig, omdat je al een idioot moet zijn om hier met je auto of moto te komen als je hier niet moet zijn. En er zijn ook geen macho's die persoon willen bewijzen, dat ze snel naar beneden kunnen rijden in hun motorvoertuig, dus samen met het feit dat je voornamelijk klimt aan de binnenkant van de berg. Zeg ik dit hoort meer op een bucketlist dan de Stelvio!
Climbed this giant as part of the "Pirata" in 2018 in an organization of Golazo to benefit the Belgian Diabetes League. At #2 in my personal top ten. Little traffic, so very quiet. Beautiful surroundings. At the top an almost 360° view of the surrounding, and mostly snow-covered peaks. Lots of green, water, birds singing during the climb. Heavy and yet enjoy. Do not think of your time. Stop regularly, take the time to take in the surroundings and regularly take a picture. The road surface is a bit less, but is not a disadvantage when climbing.
Deze reus beklommen in het kader van de "Pirata" in 2018 in een organisatie van Golazo ten voordele van de Belgische diabetes liga. Op nr. 2 in mijn persoonlijke top tien. Weinig verkeer, dus heel rustig. Prachtige omgeving. Op de top een bijna 360° zicht op de omringende, en veelal besneeuwde toppen. Veel groen, water, fluitende vogels tijdens de klim. Zwaar en toch genieten. Niet aan je tijd denken. Geregeld even stoppen , tijd nemen om de omgeving in je op te nemen en geregeld een foto maken. Het wegdek is iets minder, maar is geen nadeel bij het klimmen.
The Gavia from Ponte di Legno is a super-classic you absolutely must do, especially after the Mortirolo. It's cold even in the middle of summer, awesome.
Cheers
Il Gavia da Ponte di Legno è un super-classico da fare assolutamente, specialmente dopo il Mortirolo. Fa freddo anche in piena estate, fantastico.
Cheers
Day of cycling: Riding away from Marone (Lake Iseo), parking the car in Edolo, getting on the bike to warm up for about 10-12 kilometers until Ponte di Legno. There the real work began. The Gavia is a beautiful climb with many faces. Nice tarmac and super bad with holes and cracks. Parts of the road are narrow and sometimes even motorhomes drive up and down. The tunnel was a hallucinating experience. Fortunately I had lights with me but they did not help my sight that much. Fortunately, as with every tunnel, there was light at the end. The last part to the top was doable, but heavy. Unfortunately the restaurant on the pass was closed due to a funeral or something. Therefore I could not go inside to see the iconic photo's of Johan vd Velde and others. After a short stop, I descended to Bormio and continued to Mazzo for the dessert of the day: The Mortirolo. The Gavia is almost a piece of cake compared to that mountain. I don't know if I would have said that if I had cycled the Mortirolo first... All in all a beautiful day, 120 km and 3300 hm.
Dagje fietsen: Wegrijden vanauit Marone (Iseomeer), auto in Edolo parkeren, op de fiets stappen om ongeveer 10-12 kilometer op te warmen tot aan Ponte di Legno. Daar begon het echte werk. De Gavia is een prachtige klim met veel gezichten. Mooi asfalt en superslecht met gaten en scheuren. Stukken smalle weg, waar je soms zelfs campers naar beneden of boven rijden. De tunnel was een hallucinante ervaring. Ik had gelukkig lampjes mee maar die hielpen voor mijn eigen zicht niet zo veel. Gelukkig zoals met elke tunnel was er ook bij deze licht aan het eind. Het laatste stuk naar de top was goed te doen, maar wel zwaar. Helaas was het restaurant op de pas dicht vanwege een begrafenis ofzo iets. Daardoor kon ik niet binnen de iconische foto's van o.a. Johan vd Velde bekijken. Na een korte stop, iets verderop afgedaald naar Bormio en vandaar doorgereden naar Mazzo voor het toetje van de dag: De Mortirolo. De Gavia is vergeleken met die berg bijna een makkie. Ik weet niet of ik dat als ik eerst de Mortirolo had opgefietst ook zo zou zeggen... Al met al een mooie dag, 120 km en 3300 hm.
After the torture on the Mortirolo this side of the Gavia acted as executor of the sentence. The extreme heat, the bad tarmac, the irregularity in the gradients make the Gavia a real challenge. Typical of a mountain that makes you think: Why am I doing this? The fantastic view after the tunnel makes up for a lot, but not everything. Watch out when descending (doesn't matter which way you go), it is time for a tarmac crew to put in some time.
Na de marteling op de Mortirolo fungeerde deze kant van de Gavia als uitvoerder van het vonnis. De exreme hitte, het slechte asfalt, de onregelmatigheid in de stijgingspercentages maken de Gavia een flinke uitdaging. Typisch een berg waar je tijdens het beklimmen van denkt: Waarom doe ik dat? Het fantastische uitzicht na de tunnel maakt veel goed, maar lang niet alles. Kijk uit met afdalen (maakt niet uit welke kant), tijd dat er een asfaltploeg even wat tijd insteekt.
The Gavia from Ponte di Legno is a completely different story than from Bormio. This side is much more irregular and steeper, with particularly tough final kilometres. Especially the part in the tunnel and at the exit of the tunnel I will never forget. A scorching heat and tired legs after the first ascent from Bormio made the final kilometres a real torture. The scenery is stunning by the way and the road surface bad at some parts. Anyway, this remains a real must for the fans.
De Gavia vanuit Ponte di Legno is een heel ander verhaal dan vanuit Bormio. Deze zijde is veel onregelmatiger en steiler, met vooral erg zware slotkilometers. Vooral het gedeelte in de tunnel en bij het uitrijden van de tunnel zal ik nooit vergeten. Een verzengende hitte en vermoeide benen na het eerst oprijden van de klim vanuit Bormio zorgde voor een ware martelgang tijdens de slotkilometers. Het decor is trouwens verbluffend en het wegdek slecht op sommige stukken. Hoe dan ook blijft deze een ware must voor de liefhebber.
Another big climb, and one you almost have to do if you're in that part of the World and taking on Mortirolo and Stelvio. The Gavia is, by far, the least enjoyable of those mountains. A very long drag and poor road surface makes it quite a battle. And you add heat into the mix, it really gets you as there is no cover at all. And the great views into the valley on the left don't help.
I was intending to climb the other side (out of Bormio) but it was such a poor pass, with a terrible surface, that I didn't bother.
Glad i've done it, but not one for the photo album.
An absolute must, especially from Ponte di Legno! This is a climb that has everything. In a fantastic setting, well maintained sections alternate with erratic sections, where percentages fluctuate around 15％. Especially after the road narrows, there is little other traffic, but the downside is that the tarmac is really bad and stiff. The unlit tunnel is famous, almost apocalyptic. On a sunny day you really drive into a dark nothing, of which you cannot see the end and which also runs considerably uphill and where you have to pay attention to potholes. Especially when you hear a car in the distance, which you can't see yet. The last part is biting and makes you feel the altitude meters, but offers a beautiful view on the valley and the surrounding peaks. To make it really tough: round trip from Bormio via first the Mortirolo and then the Gavia and back down to Bormio!
Een absolute must, zeker vanuit Ponte di Legno! Dit is een klim die alles heeft. In een fantastisch decor wisselen goed lopende stukken elkaar af met grillige gedeeltes, waar percentages rond 15％ schommelen. Zeker na de wegversmalling is er weinig ander verkeer, maar keerzijde is dat het echt slecht en stroef asfalt is. De onverlichte tunnel is beroemd, bijna apocalyptisch. Op een zonnige dag rij je echt een donker niets in, waarvan je het einde niet ziet en wat ook nog eens flink omhoog loopt en waar je goed op kuilen moet letten. Helemaal bijzonder als je in de verte een auto hoort, die je nog niet kan zien. Het laatste stuk is bijten en laat de hoogtemeters voelen, maar biedt een prachtig uitzicht op het dal en de omliggende pieken. Om het echt zwaar te maken: rondje vanuit Bormio via eerst de Mortirolo en dan de Gavia en dan weer afdalen naar Bormio!
Climbed the iconic Passo Gavia from Ponte di Legno, the so called difficult side and that is absolutely not a lie. The first few kilometers up to Pezzo were not too bad, but from the hairpin turns in St. Apollonia the climb became irregularly steep with sometimes short sections of +14 to 16 kilometers, which made it hard to get into the right climbing rhythm.
The road surface was rough and bumpy with pits and grooves, but here and there there were partly renewed parts. The narrow route is also usually one lane wide, which is sometimes problematic when cars's have to cross and there are also moto's and cyclists riding there. Sometimes cars even have to drive backwards to a widened alternative lane to cross. You must have some luck because compared to the Stelvio it is a lot quieter.
The infamous tunnel is steep and dark but once through, the last hairpin bends bring you to Rifugio Bonetta (supply) at the mountain lake on the top.
The unique rough high mountain scenery is too beautiful for words.
Cycling up the Gavia is hard work and enjoyment at the same time.
It is not for nothing that it is an out of category (HC) climb, but also for its natural beauty!!!!!
Iconische Passo Gavia beklommen vanuit Ponte di Legno, de zo gezegde moeilijke kant en dat is absoluut niet gelogen. De eerste klimkilometers tot Pezzo nog redelijk te doen maar vanaf de haarspeldbochtenreeks in St.Apollonia blijft het continu onregelmatig steil met soms korte stroken van +14 tot 16％ waardoor de kilometerpercentages niet de pan uit swingen maar je wel heel moeilijk in je klimritme komt.
Het wegdek was ruw hobbelig asfalt met putten en groeven maar hier en daar waren er gedeeltelijk vernieuwde stukken. De smalle route is daarbij meestal één rijstrook breed, wat soms problematisch is als auto's elkaar moeten kruisen en daar ook nog moto's en fietsers rijden. Soms moeten wagens zelfs achterwaart rijden naar een verbrede uitwijkstrook om elkaar te kruisen. Je moet er wat geluk mee hebben want in vergelijking met de Stelvio is het een pak rustiger.
De beruchte tunnel is steil en donker maar eens erdoor brengen de laatste haarspeldbochten je naar Rifugio Bonetta (bevoorrading) aan het bergmeer op de top.
Het uniek ruw hooggebergte decor is te mooi voor woorden.
De Gavia op fietsen is afzien en genieten tegelijkertijd.
Hij is niet voor niks buiten catégorie (HC) om op te fietsen maar ook voor zijn natuurpracht!!!!!
Perhaps one of the toughest climbs you can think of. 13,5 km and only 6,5 average, but the parts 10+ are uncountable. When you have descended from the Mortirolo to Monno you turn onto the main road to Ponte di Legno. Heavy traffic but easy to cycle although it feels like you do not want to move forward. Logical because this is really false flat, more than 10 km you stomp through and then comes the crossroads Gavia or Passo Tonale (gateway to the dolomites).
At the foot is my service bus and I can eat something and fill my bottles.
The bus has already come from the top and had to reverse for over 1 km on the narrow road.
After some rest I'm back on the road and along the stream and through the forest to the top, it starts friendly and there is talk and laughter. But that will soon fade, the mist descends on us and sometimes it rains.
The road is narrow and we can't see 50 meters around us. Then the narrow part, 1 car wide and hopefully no X5 or Hummer will come down. With a 10％ meter rise it is always an adventure.
The bus is waiting at the end and they tell me to stay behind. If I want to stop I can get in and they will take care of lighting in the tunnel to come.
It goes reasonably, remains steep and I see nothing around me, unfortunately will appear 2 years later when I'm back in sunny weather, then the tunnel comes in sight. Bad road surface, wet and up to 13％% incline in the tunnel! Fortunately, the bus has high beams so I can continue safely.
The last kilometer is painful, the road surface is holy, it doesn't make life easier.
When my buddies are waiting and clapping 200 meters before the top, I can hit the pedals and I made it.
Photos, food and drink and on to Bormio. A wonderful descent follows and as I said 2 years later when I cycle up the north side for Giro di Kika and start descending on this side I stop at turn 2; I need to take in the natural beauty, something so beautiful you rarely see. For that reason alone I will certainly return in 2021.
Misschien wel een van de zwaarste beklimmingen die je kunt bedenken. 13,5 kilometer en maar 6.5 gemiddeld, maar de stukken 10+ zijn ontelbaar. Als je van de Mortirolo naar Monno bent afgedaald draai je de doorgaande weg op naar Ponte di Legno. Druk verkeer maar goed te fietsen al voelt het continue of je niet vooruit wil. Logisch want dit is echt vals plat, ruim 10 kilometer stamp je door en dan komt de kruising Gavia of Passo Tonale ( gateway naar de dolomieten)
Aan de voet staat mijn servicebus en ik kan nog even wat eten en de bidons vullen.
De bus is al vanaf de top gekomen en moest al ruim 1 kilometer achteruit op het smalle stuk weg.
Na wat rust weer op weg en langs de beek en door het bos naar boven, het begint vriendelijk en er wordt gepraat en gelachen. Maar dat zal snel vergaan, de nevel daalt op ons neer en af en toe regent het.
De weg is smal en we zien nog geen 50 meter om ons heen. Dan het smalle stuk, 1 auto breed en hopelijk komt er geen X5 of Hummer naar beneden. Met ruim 10％ stijging altijd een avontuur.
De bus wacht aan het einde en ze geven aan achter me te blijven. Mocht ik willen stoppen dan kan ik instappen en zij zorgen voor verlichting in de tunnel die nog komt.
Het gaat redelijk, blijft steil en ik zie niets om me heen, helaas zal 2 jaar later blijken als ik weer terug ben met zonnig weer, dan komt de tunnel in zicht. Slecht wegdek, nat en tot 13％ stijging in de tunnel! Gelukkig de bus met groot licht zodat ik veilig verder kan.
De laatste kilometer is pijnlijk, het wegdek nou ja; Route degradee is heilig hierbij, maakt het leven niet makkelijker.
Als mijn maatjes 200 meter voor de top staan te wachten en klappen kan ik nog even op de pedalen en ik heb het gehaald.
Foto's, eten en drinken en op naar Bormio. Een heerlijke afdaling volgt en zoals gezegd als ik 2 jaar later de noordzijde op fiets voor Giro di Kika en ga afdalen aan deze kant stop ik al bij bocht 2; ik moet even het natuurschoon in me opnemen, zo iets moois zie je zelden. Alleen al daarvoor ga ik zeker weer terug in 2021.
Sept 3, 2019. Rode the Gavia today from Edolo. So almost 2000 altitude meters. Back towards Edolo unfortunately strong headwind. Is a very nice coll. In the middle part there are whole pieces of 13% that you don't find in the graph because after that there is usually a piece of 7%. Last part is not easier because of the bad road. In the tunnel it was not only very cold but also dark. I only had a light at the back so bikers could at least see me, but I couldn't see the potholes myself. This makes it quite a tough climb. Gavia from Bormio is still closed, so no round trip possible. Stelvio from Bormio is also closed now.
3 sept 2019. De Gavia vandaag gereden vanaf Edolo. Dus bijna 2000 hoogte meters. Terug richting Edolo helaas sterke tegenwind. Is een hele mooie coll. In het middenstuk zitten hele stukken 13% die je niet terug vind in het grafiekje omdat er daarna meestal een stukje 7% zit. Laatste stuk wordt er niet makkelijker door de slechte weg. In de tunnel was het niet alleen behoorlijk fris, maar ook donker. Ik had alleen achter een lampje zodat motor rijders me in elk geval konden zien maar zelf kon ik de kuilen en gaten niet zien. Dit maakt het best een pittige klim. Gavia vanaf Bormio is nog dicht, dus geen rondje mogelijk. Stelvio vanuit Bormio is nu overigens ook dicht
The Gavia has been closed since about the 18th of August (may be earlier)!
Huge rocks have hit the road and the road and a bridge are badly damaged.
The cause is the large amount of snow in May, and the heat just after in June, which has made everything unstable.
Last week it was not known how long the closure will last, but because of the size of the damage the closure will remain for some time.
De Gavia is sinds ca 18 augustus (kan ook iets eerder zijn gebeurd) afgesloten!!
Er zijn enorme rotsblokken op het wegdek terecht gekomen en de weg en ook een brug zijn zwaar beschadigd.
Oorzaak ervan is de grote hoeveelheid sneeuw nog in mei, en de hitte vlak erna I juni, die alles onstabiel heeft gemaakt.
Vorige week was niet bekend hoelang de afsluiting nog zal duren, maar vanwege de grootte van de schade zal de afsluiting nog wel even blijven.
On 24th August we descended the Gavia towards Bormio and took the bicycle taxi in Santa Caterina.
Costs a bit but you get an adventure in return.
The climb itself you should definitely do, beautiful scenery and very little traffic.
Make sure you have good lighting because the tunnel is dark, you really can not see your hand for eyes. If you sit here alone without lighting you can get off and like a blind man looking for the end of the tunnel.
After the tunnel, the road surface is not that great anymore but that is disguised by the views.
Wij zijn 24 augustus de Gavia afgedaald richting Bormio en hebben in Santa Caterina de fietstaxi gepakt.
Kost een beetje maar je krijgt er wel een avontuur voor terug.
De klim zelf moet je zeker eens doen, schitterend landschap en vrij weinig verkeer.
Zorg wel voor goede verlichting want de tunnel is donker, je ziet echt geen hand voor ogen. Als je hier alleen zit zonder verlichting kun je afstappen en als een blinde het eind van de tunnel zoeken.
Na de tunnel is het wegdek niet meer zo denderend maar dat wordt verbloemd door de uitzichten.
Wanted to do the Gavia yesterday from Bormio but had to turn back after 6km.
It appears that on August 20 a huge rock fell on the road.
Will remain closed for the time being.
So inform well before you want to do it.
Wilden gisteren de Gavia doen vanuit Bormio maar moesten na 6km terug.
Blijkt er op 20 augustus een enorm rotsblok op de weg te zijn gevallen.
Blijft voorlopig nog wel dicht.
Informeer dus even goed voordat je hem wil gaan doen.
Wanted to do the Gavia yesterday from Bormio but had to turn back after 6km.
It appears that on August 20 a huge rock fell on the road.
Will remain closed for the time being.
So inform well before you want to do it.
Wilden gisteren de Gavia doen vanuit Bormio maar moesten na 6km terug.
Blijkt er op 20 augustus een enorm rotsblok op de weg te zijn gevallen.
Blijft voorlopig nog wel dicht.
Informeer dus even goed voordat je hem wil gaan doen.
Last Saturday after the Mortirolo (from Grosio) I climbed the Gavia from Ponte di Legno. Heavy, comparable with the Stelvio (Prato) with moderate, bad and sometimes miserable road surface, especially after the tunnel. This saturday it was busy, very busy with motorcycles and 3x the deflated autoRAI coming towards me. The descent to Bormio is, especially in the last part delicious!
Afgelopen zaterdag aansluitend aan de Mortirolo (vanuit Grosio) de Gavia vanuit Ponte di Legno bedwongen. Zwaar, vergelijkbaar met de Stelvio (Prato) met matig, slecht en soms miserabel wegdek, zeker na de tunnel. Deze zaterdag was het druk, heel druk met motoren en 3x de leeggelopen autoRAI die me vooral tegemoet kwamen. De afdaling naar Bormio is, met name in het laatste stuk heerlijk!
Climbed last Monday. Peaceful pedalling between the trees. No annoying motorcycles that want to go up and back again at the top. Not very hard and long enough to get into a good rhythm. On Friday and Saturday I did the Stelvio twice and the Mortirolo, but this was my favorite. Descent to Bormio is great, especially the last part. Furthermore, occasionally watch out for a calling cow. :-)
Afgelopen maandag beklommen. Heerlijk rustig tussen de bomen omhoog trappen. Geen irritante motoren die om het hardst naar boven willen, en weer terug. Niet heel zwaar en lang genoeg om goed in je ritme te komen. Vrijdag en zaterdag al de Stelvio 2x en de Mortirolo gedaan, maar dit was mijn favoriet. Afdaling naar Bormio is heerlijk, zeker het laatste stuk. Verder af en toe opletten voor een bellende koe. :-)
In 2004 and 2005 I rode it from Peio (via Passo Tonale and Ponte di Legno). The climb is tough but beautiful. The physical suffering is made possible by the amazing scenery with woods, steep alpine meadows and snow.
Road surface is bad in the last few kilometers, but not very disturbing. As beautiful as the climb was, I found the descent (to Ponte di Legno) so terrible. Steep, narrow, tight turns, deep abyss and that road surface ... But I would do it again in a heartbeat!
In terms of traffic anyway good. Almost no car traffic. On nice days some bikers, but not as many as on the Stevio.
In 2004 en 2005 gereden vanaf Peio (via Passo Tonale en Ponte di Legno). Klim is zwaar maar schitterend. Het fysieke afzien wordt mogelijk gemaakt door de waanzinnige omgeving met bos, steile alpenweides en sneeuw.
Wegdek is in de laatste kilometers slecht, maar niet erg storend. Zo mooi als de klim was, zo vreselijk vond ik de afdaling (naar Ponte di Legno). Steil, smal, krappe bochten, diepe afgrond en dat wegdek... Maar ik zou hem zo nog een keer doen!
Qua verkeer trouwens goed. Vrijwel geen autoverkeer. Op mooie dagen wel wat motorrijders, maar lang niet zoveel als op de Stevio.
Nice climb! Especially in the last kilometers bad road surface, but as long as you cycle up it doesn't matter that much! ;-)
Mooie klim! Vooral in de laatste kilometers slecht wegdek, maar zolang je naar boven fietst maakt dat niet zoveel uit! ;-)
Did the climb in the rain. Bit of Gavia weather so. To get warm I cycled the Passo del Tonale from the foot of the Gavia which is about 8 km. Road is very bad in some parts, especially the last km to the top. Also in the Galleria (tunnel) is the road very bad. even with a light you see little. Quietly descending through the tunnel is a must because of holes in the road. The rest of the descent is also dangerous, if you miss a turn you lie a hundred meters lower. So pay attention.
A climb I found tougher than the Stelvio and also much more beautiful. It is not so busy and you do not have the circus on top. Only a restaurant where you can buy some souvenirs and you can get a stamp as a souvenir. On the top there is also a monument for Johan van der Velde (the man of the Gavia), as a souvenir of the heroic Gaviarit of 1988, won by Breukink. If you know the story, it will certainly give you morale when the weather is bad.
Klim gedaan in de regen. Beetje Gavia weer dus. Om warm te rijden de Passo del Tonale gefietst vanaf de voet van de Gavia is deze circa 8 km. Weg is op bepaalde delen, vooral de laatste km tot de top zeer slecht. Ook in de Galleria (tunnel) is de weg heel slecht. zelfs met een lampje zie je weinig. Rustig afdalen door het tunneltje is een aanrader ivm gaten in de weg. De rest van de afdaling is ook gevaarlijk, als je een bocht mist lig je honderd meter lager. Opletten dus.
Een klim die ik zwaarder vond dan de Stelvio en ook veel mooier. Het is er niet zo druk en je hebt er niet het circus bovenop. Alleen een restaurant waar je wat souveniers kunt kopen en je een stempel kunt krijgen als aandenken. Op de top staat ook een monument voor Johan van der Velde (de man van de Gavia), als aandenken aan de heroïsche Gaviarit van 1988, die gewonnen is door Breukink. Als je het verhaal kent krijg je er als het ook slecht weer is zeker moraal van.
July 15, 2016 climbed. Road surface was fine until the tunnel! What a tough climb this is! Finished with an average of 10 kmh. Quiet road, beautiful scenery! A cutting wind made for a chilling descent. I had a wonderful day!
15 juli 2016 beklommen. Wegdek wastot de tunnel prima! Wat een pittige klim is dit! Voltooid met een gemiddelde van 10 kmh. Rustige weg, prachtige omgeving! Een snijdende wind zorgde voor een verkleumende afdaling. Heerlijke dag gehad!
Of the 3 big ones (Stelvio, Gavia, Mortirolo) I found this one the toughest. Especially the part of the tunnel and the kilometer after I had a hard time. It was so dark in the tunnel that I lost all coordination, I started to sway and could hardly get my bike upright. Once out of the tunnel, the road went up very steeply for a while! With the summit in sight, it got better and the reward was a delicious plate of pasta in the cozy restaurant at the top. (Take cash if you want to buy something there, they also have nice (cycling) clothes).
Van de grote 3 (Stelvio, Gavia, Mortirolo) vond ik deze het zwaarst. de zware accenten liggen in het bos en op het eind. Vooral het stuk van de tunnel en de kilometer daarna had ik het heel zwaar. Het was zo donker in de tunnel dat ik mn coördinatie helemaal kwijt was, ik begon te slingeren en kreeg mn fiets bijna niet meer recht. Eenmaal uit de tunnel ging de weg nog even zeer stijl omhoog! Met de top weer in zicht ging het beter en de beloning was een heerlijk bord pasta in het gezellige restaurantje op de top. (neem cash mee als je daar wat wil kopen hebben ook leuke (fiets)kleding.)
I've climbed it July 2012 from bormio yet almost 26km of climbing with especially at 6km from the top very steep pieces of quite intense, and the road was very narrow sometimes it looked like a mountain bike path but that made it so special the gavia, I found it more exciting than the Stelvio just different if you stay in bormio you must have done it is in my top six jef verdonck belgium tht
heb hem beklommen juli 2012 vanuit bormio toch bijna 26km klimmen met vooral op 6km van den top zeer steile stukken bij best heftig, en de weg was er heel smal soms leek het op een mountainbikepad maar da maakte hem ook zo speciaal de gavia, ik vond hem spannender dan den stelvio gewoon anders als ge in bormio logeert moet ge hem ook zeker gedaan hebben staat in mijn top zes jef verdonck belgie tht
| 7 km/h | 02:48:11 |
| 11 km/h | 01:47:01 |
| 15 km/h | 01:18:29 |
| 19 km/h | 01:01:57 |
