| 22 haarspeldbochten |
| #47 zwaarste beklimming van Lombardije |
| #54 meeste hoogtemeters van Lombardije |
Mortirolo vanuit Tiolo is een beklimming in de regio Lombardije. Hij is 13.7 kilometer lang en overbrugt 1173 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 8.6%. Daarmee scoort deze klim 1202 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 1875 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 7 reviews over deze beklimming en hebben 22 foto's geüpload.
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Aanmelden met e-mail
De klim vanuit Mezzo had ons wat angst ingezaaid, dus we zijn deze makkelijkere variant ingeslagen. Geen moment spijt van gehad. De eerste kilometers gaan redelijk rustig omhoog op gloednieuw asfalt door een bosrijke omgeving. Regelmatig krijg je de kans om verder te kijken richting het dal en het omliggende hooggebergte; adembenemend.
Leuk om te vermelden; elke kilometer wordt gemarkeerd met het gemiddelde en maximale stijgingspercentage van de volgende kilometer en de resterende afstand tot de top.
Halverwege wordt de klim gemener met stroken van 15％. Vaak afgewisseld met minder steile stroken, maar bij het zoveelste muurtje zakt de moed je soms in de schoenen. Even verderop komt de weg samen met de ‘echte’ Mortirolo. Het eerste stuk is meteen pittig. Vanaf de eerstvolgende haarspeldbocht worden de resterende haarspeldbochten en afstand tot de top afgeteld. Mét het stijgingspercentage tot de volgende bocht, let op; dus niet van de gehele kilometer. Deze toevoeging is relevant, omdat op het eerste bordje 13％ staat…. :)
Bovenop mooi uitzicht in het bijzijn van koeien, het wielermonument en toilet + waterkraan.
Heerlijke klim. Ik heb deze makkelijke variant samen met de Gavia vandaag gedaan. Ik denk dat ik vanuit Mezzo niet boven was gekomen. Maar deze variant is prima te doen, omdat er zo nu en dan wat vlakkere stukken tussen zitten. Voor de top is het nog even aanzetten! Maar de klim is niet heel erg lang, dus al met al viel het wel mee. Echter voelde ik hem op de Gavia nog wel in de benen...
Het wegdek is perfect en het slingeren door de bossen is heerlijk fietsen. Veel beter dan de Berninapas bijvoorbeeld.
Ik heb er van genoten, want de toestand van de weg was uitstekend en het verkeer minimaal. De Mortirolo is nog steeds moeilijk, ook al staat deze route bekend als de "makkelijke". De gradiënt is gevarieerd, zodat een 7％ secties heeft van 2％ dan 15％, bijvoorbeeld. De laatste 5-6 km zijn zwaar met een stuk dat helemaal tot 20％ gaat. De bovenkant heeft een toilet, een telefoon oplaadstation en een selfie stand. Geen waterbronnen op de top, en de dichtstbijzijnde is het restaurant 1 km voor de top (Refugio Antoniolo). De uitzichten zijn geweldig, vooral vanaf km 5-7, dus stop onderweg om foto's te maken.
As an amateur cyclist I found it very hard. The road condition was excellent and traffic was minimal. The signage is also better than other passes. Signs start at every kilometre and then towards the last 2-3 km, the signs count the hairpins (hairpin 6,5 etc, or “tornante” in Italian). This side of the Mortirolo is still hard even if this route is known as the “easy one”. The gradient is varied so a 7％ km will have sections of 2％ then 15％, for example. The last 5-6 kms are brutal with one section going all the way up to 20％. The top has a toilet, a phone charging station and a selfie stand. No water sources on the top, and the closest is the restaurant 1 km before the pass (Refugio Antoniolo). The views are amazing especially from km 5-7 so stop on the way down and take pictures.
Ik reed er 2 x op via Grosio in twee dagen in het kader van Golazo's Pirata. Niet meteen de steilste kant, maar best wel pittig. Tijdens de Granfondo op rustig tempo geklommen in de wetenschap dat de Gavia en de Stelvio nog op het programma stonden. Ondanks dat, slechts 4 minuten trager dan de eerste keer. Smalle, bochtige weg tussen het groen, zodat het zicht naar de omgeving op een paar stukken na onbestaande is... jammer. Niet meteen een klim die ik nog eens zou doen.
Mortem is latijn voor dood, morsdood na deze klim is iets wat redelijk normaal is.
Vanuit Mazzo iets korter en dus steiler vanuit Grosio/Tiolo is het met 14 kilometer "te doen".
Je rijdt zo voorbij de start van deze iconische klim, een klein bordje geeft aan dat je links af moet( vanuit Bormio) en 50 meter verder een bord met de data: 14 kilometer, gemiddeld 8,1％ ! Het begint rustig, en al snel volgen een paar haarspeldbochten.
Het dal laat je snel achter je en je komt in een stille wereld waarvan je weet dat hij je pijn gaat doen.
De weg is redelijk maar niet veel meer dan 1 auto breed. Trap voor trap ga je verder en komt de top dichterbij.
In de verte zie ik een kerktoren ik verheug me op hier even de benen te kunnen strekken, niets in minder waar. De weg langs de kerk is met 17％ niet te bestempelen als rustpunt.
Vergezichten zijn er niet en de weg wordt steeds smaller, het gaat over in een geitenpad. De klim is onlosmakelijk verbonden aan il Pirata, Marco Pantani en alhoewel ik ook op een Wilier rijd, het is voor mij gewoon afzien.
Zijn monument vindt je in de Mazzo klim, net voor de kruising met deze beklimming, Als je denkt het is nu wel gedaan dan krijg je nog even 3 kilometers voor de kiezen welke regelmatig in de dubbele cijfers klimmen.
Boven een doodsimpel bord met daarom: Passo della Foppa! Niets Mortirolo, gewoon gefopt.
Afdalen naar Mazzo is gekkenwerk en ik ga door naar de zuidzijde ( Monno) om aansluitend via de zuidkant de Gavia nog te beklimmen!
De Mortirolo hoort op je palmares, is een verschrikkelijke klim maar je wordt door veel Italianen met respect behandeld na je foto op de top. Ecco!
| 7 km/u | 01:57:23 |
| 11 km/u | 01:14:42 |
| 15 km/u | 00:54:47 |
| 19 km/u | 00:43:15 |
