Poggio Buzzone przez Chesio

Valstrona to obszar bogaty w możliwości dla entuzjastów sportów na świeżym powietrzu i pomimo "trudnej" orografii i "niedoboru" asfaltowych dróg, aby cieszyć się niemal dziewiczym pięknem tego obszaru, oferuje "wspinaczom" prawdziwe "klejnoty", które również wymagają pewnej ilości przygotowań: Alpe Quaggione z Germagno, Alpe Loccia z Prelo i Chesio oraz Alpe Colle z Luzzogno (aż do końca drogi asfaltowej).
Podjazd na Alpe Loccia rozpoczyna się w Prelo, skręcając na rozwidleniu w prawo z drogi SP do Valstrona. Podążaj drogą do Loreglia/Chesio i po kilku kilometrach na skrzyżowaniu 8％ do Chesio skręć w lewo. Rozpoczyna się pierwsza ściana o nachyleniu zbliżonym do 15％, aż prawie do wioski Chesio, gdzie droga wypłaszcza się od kościoła do Świątyni Zwycięstwa (w rzeczywistości tracisz znaczną wysokość) i po podwójnym zakręcie w prawo w lewo docierasz do wjazdu na drogę konsorcjum po prawej stronie, podczas gdy jadąc prosto można dotrzeć do Luzzogno, nawet jeśli tylko na rowerze górskim.
Tu zaczyna się droga przez mękę: 3,7 km ze średnim nachyleniem 11,6％ i łączną różnicą wysokości 421 m d+. Zasadniczo jest to zwykły asfaltowy szlak dla mułów, który zapewnia dostęp do pastwisk i Alpe Loccia. Od razu zaczynamy od ładnej ściany o wysokości ponad 15％, a następnie naprzemiennie odcinki zawsze zbliżone do 15％ z łatwiejszymi do pokonania. Cały czas jesteś zanurzony w lesie i trudno jest rzucić okiem na panoramę w kierunku Omegny (zakładając, że masz odwagę spojrzeć w dół do doliny). Mała droga ledwo pozwala na przejazd samochodu (gdyby ktoś miał nieszczęście ją przekroczyć), a po burzach lub w sezonie jesiennym może zostać zaatakowana przez gruz i liście, które sprawiają, że wspinaczka jest jeszcze bardziej epicka. Po 1,5 km na zakręcie w prawo zaczyna się to, co nazywam "piekielnym" 0,5 km przyjemności przy średniej 16,4％! Droga stoi pionowo, a nierówny asfalt wydaje się ocierać o nos! Gdzie indziej mówi się, że maksymalne nachylenie wynosi ponad 20％, a pokonanie tego odcinka bez szwanku pozwala wyjść z lasu i zacząć delektować się mirażem końca wspinaczki. Wspinaczka trwa jednak ciężko, aż do płaskiego odcinka, gdzie droga asfaltowa kończy się na około 200 m (bardzo praktyczne na rowerze), a następnie ponownie podnosi się na ostatniej ścianie przed dotarciem do parkingu Alpe na 1100 m: znajduje się tam fontanna do picia (była zamknięta podczas trasy) i ścieżka prowadząca do domów Alpe. Pleonastycznym wydaje się napisanie, że zjazd jest również bardzo niebezpieczny ze względu na obecność dość dużych kanałów odwadniających i brak zabezpieczeń na wielu odcinkach.

Naprawdę wymagająca wspinaczka, szczególnie w końcowej części, gdzie nigdy nie można złapać oddechu na rampach, które następują jedna po drugiej ze szczytami powyżej 25％.
Wspinaczka dla miłośników stromych zboczy

Podjazd do Chesio jest przyjemny i prowadzi przez kilka zakrętów. Chesio to atrakcyjna włoska wioska górska. Po Chesio ruch jest niewielki, ale wioska na końcu wspinaczki: Alpe Loccia, jest popularna, a droga jest w złym stanie i wąska, więc przekraczanie pojazdów nie jest idealne. Uwaga: droga do Luzzogno. Za skrzyżowaniem podjazd robi się poważny. Nawierzchnia drogi nie jest najlepsza, a podjazd to seria stromych podjazdów, a następnie płaskich odcinków, które nie są widoczne na profilu. W drugiej połowie znajduje się kilometr 17％, który jest bardzo trudny. Wspinaczka odbywa się w lesie aż do końca, gdzie znajduje się punkt widokowy na góry. Można kontynuować na polnej drodze do Alpe Loccia lub dalej na rowerze górskim.