Poggio Buzzone via Chesio is een beklimming in de regio Piëmont. Hij is 5.7 kilometer lang en overbrugt 553 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 9.8%. Daarmee scoort deze klim 654 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 1010 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 3 reviews over deze beklimming en hebben 8 foto's geüpload.
Straatnamen: Via Case Sparse Prello & Via Roma Imperiale
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
De Valstrona is een gebied dat rijk is aan mogelijkheden voor buitensporters en, ondanks de "moeilijke" orografie en de "schaarste" aan geasfalteerde wegen om te genieten van de bijna ongerepte schoonheid van het gebied, biedt het "klimmers" echte "juweeltjes" die ook een zekere mate van voorbereiding vereisen: Alpe Quaggione vanuit Germagno, Alpe Loccia vanuit Prelo en Chesio en Alpe Colle vanuit Luzzogno (tot het einde van de asfaltweg).
De beklimming van de Alpe Loccia begint in Prelo door de splitsing naar rechts te nemen vanaf de SP-weg naar Valstrona. Volg de weg naar Loreglia/Chesio en sla na een paar kilometer bij de 8％ splitsing voor Chesio linksaf. Er begint een eerste muur met hellingen in de buurt van 15％ tot bijna het dorp Chesio, waar de weg vlakker wordt vanaf de kerk naar de Tempel van de Overwinning (in feite verlies je aanzienlijk hoogte) en na een dubbele bocht naar rechts-links bereik je de ingang van de consortiumweg aan de rechterkant, terwijl als je rechtdoor gaat je Luzzogno zou kunnen bereiken, zelfs al is het maar met de mountainbike.
Hier begint de beproeving: 3,7 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 11,6％ en een totaal hoogteverschil van 421m d+. In principe het gebruikelijke geasfalteerde muilezelpad dat toegang biedt tot de alpenweiden en Alpe Loccia. Je begint meteen met een mooie wand op meer dan 15％ en wisselt dan stukken af die altijd in de buurt van 15％ liggen met meer handelbare stukken. Je bent altijd ondergedompeld in het bos en het is moeilijk om een glimp op te vangen van het panorama richting Omegna (ervan uitgaande dat je de luciditeit hebt om naar beneden te kijken in de vallei. Het kleine weggetje laat nauwelijks een auto door (mocht je de pech hebben het over te steken) en kan na onweer of in de herfst worden overspoeld door puin en bladeren die de klim nog epischer maken. Na 1,5 km begint bij een haarspeldbocht naar rechts wat ik noem de "helse" 0,5 km genieten aan 16,4％ gemiddeld! De weg staat rechtop en het ongelijke asfalt lijkt tegen je neus te poetsen! Er wordt elders gezegd dat het maximale stijgingspercentage meer dan 20％ is en als je dit stuk ongeschonden passeert, kom je uit het bos en begin je te genieten van de fata morgana van het einde van de klim. De klim gaat echter hard door tot aan een vlak stuk waar de asfaltweg ongeveer 200m ophoudt (zeer goed begaanbaar met de fiets) en gaat dan weer omhoog bij de laatste muur voordat we op 1100m de parkeerplaats van de Alpe bereiken: daar is een drinkfontein (deze was gesloten tijdens de tour) en het pad dat naar de huizen van de Alpe leidt. Het lijkt pleonastisch om te schrijven dat de afdaling ook erg gevaarlijk is door de aanwezigheid van vrij grote afwateringskanalen en de afwezigheid van bescherming op veel stukken.
La Valstrona è una zona ricca di opportunità per gli amanti dello sport all'aria aperta e nonostante un'orografia "difficile" e la "penuria" di strade asfaltate per godere della bellezza quasi incontaminata dei luoghi, offre ai "salitomani" delle vere e proprie "chicche" che richiedono anche una certa preparazione: Alpe Quaggione da Germagno, Alpe Loccia da Prelo e Chesio e Alpe Colle da Luzzogno (fino al termine dell'asfalto).
L'ascesa all'Alpe Loccia inizia a Prelo prendendo il bivio a dx dalla SP per Valstrona. Si segue la strada per Loreglia/Chesio e dopo un paio di Km all'8％ si giunge al bivio per Chesio a sx. Inizia un primo muro con pendenze prossime al 15％ fino quasi all'abitato di Chesio ove la strada spiana dalla Chiesa al Tempio della Vittoria (anzi si perde sensibilmente quota) e dopo una doppia curva dx-sx si giunge all'imbocco della strada consortile a dx, mentre proseguendo dritto si potrebbe raggiungere Luzzogno anche se solo con la MTB.
Qui inizia il calvario: 3,7 km con pendenza media dell'11,6％ e un dislivello totale di 421m d+. In pratica la solita mulattiera asfaltata che consente l'accesso ai pascoli e all'Alpe Loccia. Si inizia subito con un bel muro a oltre il 15％ e poi si alternano tratti sempre prossimi al 15％ con tratti più abbordabili. Si è sempre immersi nel bosco e si fa fatica a scorgere il panorama verso Omegna (sempre che si abbia la lucidità di guardare verso valle. La stradina consente a malapena il passaggio di una autovettura (se si avesse la sventura di incrociarla) e dopo temporali o nella stagione autunnale potrebbe essere invasa da detriti e foglie che rendono l'ascesa ancora più epica. Dopo 1,5km in corrispondenza di un tornante a dx inzia quello che definisco il tratto "infernale": 0,5 km di goduria al 16,4％ medio! La strada si erge in piedi e l'asfalto dissestato sembra sfiorare il naso! In questo tratto in altri siti si narra che la pendenza max sia oltre il 20％ e passare indenni questo tratto consente di uscire dal bosco e cominciare ad assaporare il miraggio del termine dell'ascesa. La salita continua comunque dura fino ad un tratto pianeggiante dove l'asfalto termina per circa 200m (percorribilissimo in bdc) per poi riprendere in occasione dell'ultimo muro prima di giungere al parcheggio dell'Alpe a 1100m: c'è una fontanella (in occasione del giro era chiusa) e il sentiero che consente di raggiungere le case dell'Alpe. Sembra pleonastico scrivere che la discesa è molto pericolosa anche per la presenza di canali di scolo piuttosto ampi e per l'assenza in molti tratti di protezioni.
Een echt veeleisende klim, vooral in het laatste deel waar je nooit op adem komt op hellingen die elkaar opvolgen met pieken boven de 25％
Beklimming voor liefhebbers van steil
Salita veramente impegnativa, soprattutto nel finale dove non concede mai respiro su rampe che si susseguono una dietro l'altra con punte oltre al 25％
Salita per gli amanti del ripido
De klim naar Chesio is aangenaam met een aantal switchbacks. Chesio is een aantrekkelijk Italiaans bergdorp. Na Chesio is er weinig verkeer, maar het dorp aan het einde van de klim: Alpe Loccia, is populair en de weg is in slechte staat en smal, dus overstekende voertuigen zijn niet ideaal. Let op: de weg naar Luzzogno. Na de splitsing wordt de klim serieus. Het wegdek is niet geweldig en de klim is een aaneenschakeling van steile hellingen en vervolgens vlakke stukken die niet zichtbaar zijn in het profiel. Op de tweede helft is er een kilometer van 17％ die erg zwaar is. De klim is in bossen tot het einde waar er een uitzichtpunt is over de bergen. Je kunt verder over een onverharde weg naar Alpe Loccia of verder op een mountainbike.
The climb to Chesio is pleasant on some switchbacks. Chesio is an attractive Italian mountain village. After Chesio there is little traffic but the village at the end of the climb: Alpe Loccia, is popular and the road is in poor condition and narrow so crossing vehicles is not ideal. Note: the road to Luzzogno is not surfaced. After the junction the climb gets serious. The road surface is not great and the climb is a series of steep ramps then flats that are not visible in the profile. On the second half there is a kilometer of 17％ which is very difficult. The climb is in woods until the end where there is a view point over the mountains. You can continue on a dirt road to Alpe Loccia or further on a mountainbike.
| 7 km/u | 00:48:37 |
| 11 km/u | 00:30:56 |
| 15 km/u | 00:22:41 |
| 19 km/u | 00:17:54 |
