Lago di Neves przez Schattenberg

Możesz rozpocząć wspinaczkę w Mühlen w Taufers na głównej drodze SP42 lub zacząć od Via Gries, a następnie zjechać na Schattenberg. Ja wybrałem tę drugą opcję, ponieważ nie ma na niej żadnego ruchu i jest to wyjątkowo piękna mała droga przez wieś. Początek to bardzo stromy odcinek z nachyleniem do 16％ i dwoma zakrętami, dzięki czemu w mgnieniu oka można zobaczyć wioskę pod sobą. Na Górze Skarbów krucjata Jezusa jest przedstawiona na kilku posągach wzdłuż drogi. Po szybkim początku wspinaczka jest dość równomierna aż do skrzyżowania z główną drogą SP42. Do tego momentu masz za sobą około 3 km.

Na tej głównej drodze panuje spory ruch, który co więcej przebija się tuż obok ciebie z lekkomyślną prędkością, co jest niestety powszechne we Włoszech. Ten odcinek jest dość łatwym "runnerem" bez zbyt wysokich procentów. Ale od momentu, gdy w oddali widać wioskę Lappago, zaczyna się ból. Od tego momentu procenty rzadko będą spadać poniżej 2 cyfr. Droga ma również kilka krótkich tuneli. Z jednego można wydostać się w mgnieniu oka, dwa pozostałe mają oddzielną ścieżkę rowerową. Pierwszy z nich ma 350 m na 10％, więc nie zapomnij przejść przez ulicę, aby skorzystać z oddzielnej ścieżki rowerowej po drugiej stronie. W trzecim przypadku ścieżka rowerowa znajduje się po prawej stronie, ale krawężnik jest zbyt wysoki, aby w niego uderzyć bez zsiadania.

Dwa kilometry przed szczytem droga kończy się szlabanem, przez który samochody nie mogą przejeżdżać, chyba że za opłatą. Całe cierpienie do tego momentu jest niczym w porównaniu z tym, co czeka cię dalej. Komputer rowerowy z trudem podaje procenty poniżej 10％ (głównie 12％ do 14％), a nawet szczyt do 19％. Dla samochodów istnieje również zakręt ze światłami, aby podjechać lub zjechać, ponieważ droga ma tylko jeden pas szerokości. Jest tam jednak wystarczająco dużo miejsca, aby jeden samochód i jeden rowerzysta mogli jechać obok siebie.

Po 1 km od szczytu widać tamę i nie wydaje się już tak wysoko nad tobą. I myślisz, że ostatni odcinek nie jest taki zły, ale to sztuczka oka. Na ostatnim kilometrze trzeba pokonać 123 metry przewyższenia. Więc to wciąż jest grabienie. Ponadto, w ostatniej części, woda przepływa przez ulicę (która pochodzi z góry) na odcinku kilkuset metrów, co czyni ją bardzo śliską. Na najbardziej stromych odcinkach koło może się tu trochę ślizgać, ale trzeba szczególnie uważać podczas zjazdu. Aż do zapory jest stromo, ale prawdziwy szczyt znajduje się 200 metrów dalej i ten odcinek jest fałszywie płaski. Tam tętno może w końcu spaść, a ty możesz podziwiać piękny widok na zbiornik wodny.