Colle delle Finestre to podjazd znajdujący się w regionie Piemont. Ma długość 18.8 km i pokonuje 1702 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 9.1%, co daje wynik trudności 2053. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 2197 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 29 recenzje tego podjazdu i zamieścili 62 zdjęcia.
Nazwa drogi: Strade del Colle Delle Finestre
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Kontynuuj z Apple
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Jest to jeden z najbardziej pożądanych podjazdów, który Giro d'Italia pokonywało cztery razy i od pierwszych kilku kilometrów jest jasne, dlaczego: przed Emana di Susa znajdują się podjazdy do 12/13％. Następnie rozpoczyna się wspaniały las z serią zakrętów, które pozwalają złapać oddech, ale ważne jest, aby podążać własnym rytmem, niezależnie od tego, jaki on jest. Za drewnianą fontanną zaczyna się ostatnie 8 km drogi gruntowej, która wymaga uwagi, jeśli teren, tak jak w moim przypadku, nie jest zwarty. Wysokogórskie widoki są naprawdę bajkowe, a niskie chmury pomagają namalować obraz dziewiczej przyrody.
E’ una delle salite più ambite, il giro d’Italia è passato 4 volte e dai primi chilometri si capisce perché: prima di emana di Susa ci sono rampe fino al 12/13％. Poi parte il magnifico bosco con una serie di tornanti che permettono di prendere fiato ma l’importante è seguire il proprio ritmo qualunque sia. Dopo la fontana di legno partono gli ultimi 8km di sterrato che richiedono attenzione se il terreno come nel mio caso non è compatto. I panorami di alta montagna sono davvero fiabeschi e le nuvole basse hanno contribuito a dipingere un quadro di natura incontaminata.
Raz na rok to już tradycja, za każdym razem dreszczyk emocji. Plusem jest stałe nachylenie, im dłuższe tym trudniej. Nieutwardzona część, która zmienia się za każdym razem, zawsze jeżdżę na rowerze szosowym i 50x30 jako proporcja, da się to zrobić, pierwsze kilka asfaltowych odcinków jest w cieniu i już może być fajną przygodą, fontanna na wodę i atakujesz polną drogę, w pełnym słońcu, zjazd po drugiej stronie z pięknym widokiem na Pian dell'Alpe
Una volta tutti gli anni è la tradizione, ogni volta un'emozione.Il vantaggio è la pendenza sempre costante, la lunghezza il guaio. Parte sterrata che cambia ogni volta, io sempre con bici da strada e 50x30 come rapporto, si può fare, i primi su asfalto sono in ombra e potrebbero già essere una bella avventura, fontana per acqua e si attacca lo sterrato, in pieno sole, discesa sull'altro versante con panorama di Pian dell'Alpe stupendo
Spektakularny... Podsumowując...
Wykonane podczas GF Sestriere. Naprawdę wyjątkowe doświadczenie.
Spettacolare... In tutto e per tutto...
Fatta durante la GF Sestriere. Davvero un'esperianza unica.
Legendarna wspinaczka, zawsze pozostaje bardzo stabilna, więc bardzo ważne jest, aby znaleźć własne tempo i podążać za nim, unikać sprintów i starać się cieszyć zapierającą dech w piersiach scenerią, którą oferuje ta wspinaczka. Odcinek szutrowy jest naprawdę wyboisty i trzeba zwracać uwagę zarówno na jazdę, jak i na pedałowanie.
Salita leggendaria, rimane sempre molto costante, quindi, è molto importante trovare il proprio passo e procedere con quello, evitate gli scatti e cercate di godervi i paesaggi mozzafiato che dona questa salita. Il tratto sterrato è davvero sconnesso ed è necessario prestare attenzione alla guida oltre che alla pedalata.
Prawdziwa bestia! Bardzo stromy, bardzo długi, a szutrowa końcówka czyni go legendą.
Nawroty są bardzo ładne, a widoki niesamowite. Koniecznie do zrobienia!
Polecam zjechać z drugiej strony i wspiąć się na Sestriere (przez Pragalato) i wrócić do Susy, aby uniknąć jazdy po szutrze.
Niezła wycieczka w obie strony o długości 90 km i 2400 km
A real beast! Very steep, very long and the Gravel ending makes it a legend.
The switchbacks are very nice and the views incredible. A MUST do!
I would recommend to ride down the other side and climb Sestriere (via Pragalato) and back to Susa to avoid riding back the gravel.
Nice round trip of 90K and 2400hm
Niezapomniana. Ta wspinaczka sprawia, że prawie wszystkie inne podjazdy bledną. Pokonałem go na rowerze gravelowym w lipcu 2023 roku i cieszyłem się niemal każdym metrem. Początek tuż za Susa jest brutalny i od razu zmusza do ciężkiej pracy. Po kilku kilometrach zaczyna się przygoda ze spinkami do włosów, która jest czystą przyjemnością. Kiedy zakręty się kończą, naprawdę zauważasz, że stałe nachylenie 9-10％ boli. Nagle kończy się asfalt i zaczyna szutrowa uczta. Z rowerem szutrowym było to całkiem wykonalne, z rowerem wyścigowym wydaje się to na krawędzi i znacznie mniej przyjemne. Te szutrowe kilometry są trudne, ale rozpraszają uwagę pięknymi panoramami. Przez ostatnią serię zakrętów docieramy na szczyt, skąd rozpościerają się wspaniałe widoki. Szczyt, szczyt i szczyt!!!
Onvergetelijk. Deze beklimming doet nagenoeg alle andere beklimmingen verbleken. Met de gravel bike deze opgereden in juli 2023 en van quasi elke meter genoten. De start net buiten Susa is bruut en zorgt meteen dat je vol aan de bak moet. Na enkele kilometers begint het haarspeldbochtenavontuur, wat puur genieten is. Eens de bochten achter de rug zijn, merk je pas echt dat een constante helling van 9 à 10％ pijn doet. Plots eindigt het asfalt en begint het gravelfestijn. Met een gravel bike was dit goed te doen, met een race bike lijkt me dit op het randje en een stuk minder aangenaam. Deze gravelkilometers zijn zwaar, maar je krijgt voldoende afleiding met prachtige panorama's. Via een laatste serie haarspeldbochten bereik je de top, waar je getrakteerd wordt op een verbluffend uitzicht. Top, top en top!!
Samotne wejście w burzliwym deszczu. Bardzo pofałdowany teren miejscami i zwisający na wielu zakrętach i rampach. Wspaniałe miejsce. Pierwszy wypad po roku bez roweru. Bardzo zimno na przełęczy, przyjemnie biorąc pod uwagę 37 stopni na starcie. Kolarstwo szosowe, warunki graniczne 5 sierpnia
Salita in solitudine con pioggia temporalesca. Fondo molto ondulato a tratti e cedevole in molti tornanti e rampe. Posto magnifico. Prima uscita dopo un anno senza bici. Molto freddo al colle, piacevole visti i 37 gradi alla partenza. Bici da corsa, condizioni al limite il 5 agosto
Wyjątkowa!
10％ od startu do mety... część asfaltowa (pierwsze 9) to top z dużą ilością ziewania i uczuciem bycia w ciągłym wysiłku, nigdy płasko. W lesie i bardzo małym natężeniu ruchu.
Od części torowej wszystko zależy od Ciebie. Ze swojej strony byłem na tradycyjnym rowerze szosowym... nie było problemu z trzymaniem się drogi, bo trasa była piękna i sucha... ale z "tylko" 34x32 było mi trochę ciężko... Gravel lub rower górski jest bardziej odpowiedni... ale to już przeszłość.... Co za wysiłek!
Szkoda by było nie zrobić tej części trasy, bo krajobrazy są wspaniałe
Exceptionnel !
10％ de bout en bout.. la partie asphalte (9 premiers) est top avec plein de lacet et le estiment d’être en permanence dans l’effort, jamais un replat. Dans la forêt et très peu de trafic.
A partir de la partie piste, c’est selon. Pour ma part j’étais avec un vélo route traditionnel… pas de pb de tenue de route car la piste était belle et sèche… mais avec « seules » un 34x32 j’ai trouvé ça un peu dur… le Gravel ou vtt est plus approprié… mais bon c’est passé…. Quel effort!
Il serait dommage de ne pas faire cette partie sentier car les paysages sont superbes
Co za wspinaczka. Zawiera wszystko. Stromo, piękna wioska, wąska droga, hairpiny, zwierzęta, inny krajobraz i w końcu ten wielki szutrowy odcinek, który można podzielić na dwie części. Po komentarzach tutaj "bałem się" ostatnich 3km, ale i tak było to do zrobienia. Zrób to mimo wszystko, jeśli jesteś choćby blisko!
Wat een klim. Zit alles in. Steil, mooi dorpje, smalle weg, haarspelden, dieren, verschillend landschap en uiteindelijk die toffe gravel sectie die je in 2’en kan opdelen. Na de reacties hier was ik ‘bang’ voor de laatste 3km, maar opzich was dat nog goed te doen. Sowieso doen als je ook maar een beetje in de buurt bent!
Legendarny kol! Musisz zrobić ten, jeśli jesteś w okolicy! Szuter czyni ją legendarną, ale faktycznie szkoda, że nie jest w całości utwardzona. Sam szuter jest przejezdny do trzech km od końca. Tam żwir staje się bardzo sypki. Wyprzedzanie lub schodzenie z drogi rowerom staje się przez to nieco bardziej irytujące. Zejście po drugiej stronie jest jednak dobre i piękne. Ale absolutnie najlepsze, jakie kiedykolwiek zrobiłam!
Legendarische col! Deze moet je doen als je in de buurt bent! De gravel maakt hem legendarisch maar eigenlijk is het jammer dat hij niet helemaal geasfalteerd is. De gravel zelf is goed berijdbaar tot op drie km van het einde. Daar wordt de gravel heel los. Inhalen of uit de weg gaan voor motors wordt hierdoor wat vervelender. De afdaling aan de andere kant ligt er wel goed en mooi bij. Maar absoluut de mooiste die ik ooit deed!
Na pierwszy rzut oka może się to wydawać niemożliwe, ale kiedy zaczynasz się wspinać, stałe nachylenie pomaga ci znaleźć dobre tempo i łatwo się wspinać. Aż do momentu, gdy docierasz do nieutwardzonej części. Jest ona o wiele dłuższa niż na papierze, ze względu na dodatkowy wysiłek potrzebny do wspinania się po polnej nawierzchni, która jest raczej szorstka z powodu samochodów i motocykli jadących jak szalone. Sceneria jest więcej niż warta, chyba że zdarzy ci się jechać we mgle, jak ja za pierwszym razem.
At first glance it might seem impossible, but when you start climbing, the constant slope helps you find a good pace and climb easily. Until you reach the unpaved part. It is way longer than it is on paper, due to the extra effort needed to climb on dirt surface, that is rather rough due to cars and motorbikes going like madmans. The scenery is more than worth it, except if you happen to ride it in the fog, like I did my first time up
Epicki podjazd, zrobiony dwukrotnie, pierwszy na BDC (Froome docet... ;-), a drugi na rowerze szutrowym, by potem zrobić też Assietta.
Trudny podjazd od początku, ale potem już tak zostaje, a właściwie jest gorzej, bo jest nieutwardzony. Bezcenna panorama na dolinę Susa.
Na zdrowie
Salita epica, fatta due volte, la prima in BDC (Froome docet.. ;-) e la seconda con la gravel, per poi fare anche l'Assietta.
Salita dura fin da subito, ma in compenso poi rimane così, anzi peggiora essendo sterrata. Panorama sulla val di Susa impagabile.
Cheers
Piękna wspinaczka, którą zrobiliśmy podczas naszej podróży rowerowej z Genewy do Nicei w chyba 1991 roku. Nie do końca na trasie, ale warto się wybrać. Ostatni fragment nieutwardzony, więc myślisz, że fajnie się zjeżdża, ale nie. Znowu nieutwardzone ale nie do końca, więc dość szybko na kempingu makaron ze śmietaną grafika brzoskwinie, śliwki, pomarańcza, gruszka itp itd. Pyszne! Spróbowałem tego ponownie w tym roku podczas wakacji w Barcelonnette. Pyszne! (?) ta wspinaczka jest spektakularna absolutnie nie do przegapienia!
Mooie beklimming die wij maakten tijdens onze fietstocht van Genève naar Nice in naar ik meen 1991. Niet echt op de route maar wel het uitstapje waard. Laatste gedeelte onverhard, dan denk je lekker afdalen maar nee hoor. Ook weer onverhard maar niet helemaal dus redelijk snel op de camping macaroni met crème grafische perziken, pruimen, sinaasappel, peer etc etc. Heerlijk! Dat wil zeggen dit jaar nog eens geprobeerd tijden de vakantie in Barcelonnette. Lekker ! (?) deze klim is spectaculair mag je absoluut niet missen!
Co za fantastyczna wspinaczka. Szczerze mówiąc, na początku nie czułem tego, gdy zobaczyłem szutry na ostatnich kilometrach, ale co to było za doświadczenie! Obowiązkowy punkt programu w regionie. Niezapomniane połączenie asfaltu i szutru. Nie mogę powiedzieć, czy mieliśmy dobre czy złe warunki, ale żwir był miękki i w zakrętach dawał niezbędną zwinność. Zejście jest po drugiej stronie. Doskonały asfalt
Wat een fantastische klim. Eerlijk gezegd voelde ik er in het begin niet zo voor toen ik over de laatste kilometers gravel zag, maar wat een ervaring! Een must do van de regio. Onvergetelijke combinatie tussen asfalt en gravel. Ik kan niet zeggen of wij goede of slechte condities hadden, maar de gravel was zacht en in de bochten gaf dit de nodige behendigheid. De afdaling gaat over de andere kant. Perfect asfalt
Część wspinaczki w lesie jest absolutnie niesamowita. Dobra nawierzchnia, ładne hairpiny: naprawdę przyjemnie.
Raz na żwirze, to już kwestia gustu. Albo się ją kocha, albo nienawidzi. Jeśli od dłuższego czasu jest sucho to oracie po luźnym szutrze (szczególnie w zakrętach) kilka dni po deszczu warunki są najlepsze, szuter jest twardszy i łatwiejszy do przejechania. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest jeździć na rowerze szosowym. Trochę umiejętności kierowania i jakieś doświadczenie w MTB zdecydowanie pomaga.
W sumie wspinaczka, którą trzeba było kiedyś zrobić.
Het deel van klim in het bos is absoluut geweldig. Goed wegdek, mooie haarspeldbochten: echt genieten.
Eenmaal op de gravel is het een kwestie van smaak. Of je houdt ervan of je haat het. Als het lang droog is geweest ploeg je door het mulle grind (vooral in de bochten) een paar dagen na een regenbui zijn de condities het beste, het gravel is harder en makkelijker te fietsen. Al met al is het goed te fietsen met een racefiets. Een beetje stuurmanskunsten en wat MTB ervaring helpt zeker.
Al met al een klim die ooit eens gedaan moet hebben.
W dniu 23/08/20 wjechałem na legendarną przełęcz Giro.
Wyzywający monument, którego nie można pominąć na swojej liście wspinaczkowej.
Zaczynasz od pięknego przejazdu wąską drogą przez las z niekończącą się serią zakrętów, które czasami następują po sobie w bardzo krótkim odstępie czasu. Budzący strach odcinek off-roadowy miał zróżnicowaną przejezdność. Od gładkiej po pokruszonych małych kamykach do mozolnej zrywki w luźnym piasku z wieloma dużymi głazami i wybojami.
Dużo kurzu z powodu suszy i spowodowanego głównie przez motocykle's.
Do zrobienia na rowerze szosowym z hamulcami obręczowymi i twardymi oponami (Schwalbe Durano). Zjeżdżanie po szutrze było jednak ostrożne i rozważne.
Ta przełęcz ma wszystko, co powinna mieć najlepsza wspinaczka: długa, stroma, dużo ostrych zakrętów, wymagająca nieutwardzona sekcja, piękne widoki, mały ruch!!!!!!!
Legendarische Giro col op gefietst op 23/08/20.
Uitdagend monument dat niet mag ontbreken op je klimlijst.
Je begint met prachtige passage op smalle weg door het woud met oneindige reeks haarspeldbochten die soms heel kort op elkaar volgen. Het angst inboezemende off road gedeelte had wisselende berijdbaarheid. Gaande van vlot over aangestampte kleine kiezelsteentjes tot moeizaam slippend in los zand met veel grote keien en putten.
Veel stof door de droogte en veroorzaakt door vooral moto's.
Te doen met racefiets met velgremmen en stevige banden (Schwalbe Durano). Afdalen op gravel was wel voorzichtig en behoedzaam.
Deze col heeft alles wat een top klim moet hebben: lang,steil,veel haarspeldbochten,uitdagend niet geasfalteerd deel,prachtige panorama's,weinig verkeer!!!!!!!
Jakie to było genialne doświadczenie! Konsekwentnie strome podejście, zaczynające się przez las z dobrą asfaltową nawierzchnią, a kończące się polną drogą z oszałamiającymi widokami na szczyt!
Świetna do wspinaczki na rowerze szosowym. Zjeżdżanie wydawało się mniej odpowiednie, więc wróciłem do Susy przez Pragelato i Sestriere. Fajna wycieczka w obie strony 93 km i 2500 hm!
Wat een briljante ervaring was dit zeg! Een constant steile klim, beginnend door het bos met goed een goed geasfalteerd wegdek en eindigend in een onverharde weg met schitterend uitzicht op de top!
Met een racefiets prima te beklimmen. Afdalen leek me minder geschikt en daarom via Pragelato en Sestriere teruggekeerd naar Susa. Mooi rondje van 93 km en 2.500 hm!
Ciężkie, ale przede wszystkim piękne. Trzeba pamiętać, że odcinek szutrowy jest o wiele gorszy niż to, co można zobaczyć na telewizyjnych zdjęciach z giro. Dla fanów.
Zwaar maar vooral mooi. Let wel op het gravel gedeelde ligt er een pak slechter bij dan wat je op de tv beelden van de giro kan zien. Voor de liefhebber.
Wspaniała wspinaczka. Jeżdżone w zeszłym tygodniu i wciąż wspominane. Po 10 dniach treningu rowerowego w Alpach, wybrałem tę jazdę jako ostatnią i nie zawiodłem się. Ostatnie kilometry po szutrze to przygoda, nie jest gładko jak na Giro. Ale jeśli jesteś żądny przygód, to czyni to wspinaczkę tym piękniejszą.
Briljante klim. Vorige week gereden en nog altijd aan het nagenieten. Na 10 dagen fietsstage in de Alpen deze rit als laatste uitgekozen en hij stelde niet teleur. De laatste kilometers over gravel zijn een avontuur, het ligt er niet gladgestreken bij zoals in de Giro. Maar als je avontuurlijk aangelegd bent, maakt dit de klim des te mooier.
Wczoraj udało się zrobić tę wspinaczkę z Susy. Jaka piękna kol to jest! Cicho w bardzo pięknej okolicy. Od początku jest dość stopniowo stromo/silnie, nigdzie nie ma naprawdę stromych odcinków. Najtrudniejsze są niektóre zakręty, gdzie żwir jest grubszy, ale poza tym nawet na oponach 25 mm (i na suchym) zawsze można znaleźć dobry odcinek do jazdy. Na 1400 m, gdzie zaczyna się szuter, przy chacie, jak i na szczycie, znajduje się fontanna. Według niektórych znaków (przynajmniej mojej ich interpretacji), samochody'dozwolone są tylko w środy i soboty w lipcu i sierpniu.
Po kilku kilometrach na zjeździe do Sestriere jest tawerna.
W przeszłości jeździliśmy nim w górę od Finestrelle obok niezwykłego fortu na grzbiecie.
Dla miłośników szutrów/MTB trasa Assietta rozpoczyna się zjazdem w kierunku Sestriere. Idzie się granią aż powyżej Sestriere, zdobywając kilkanaście coli powyżej 2000 metrów "score".
Gisteren deze klim mogen doen vanuit Susa. Wat een prachtige col is dit! Rustig in een zeer fraaie omgeving. Vanaf het vertrek is hij vrij geleidelijk steil/stevig, nergens echt steile stukken. Lastigste zijn wat bochten waarin het grind groffer is, anders is er ook met 25mm bandjes (en droog) altijd wel een goed rijdbaar stuk te vinden. Op 1400 meter hoogte, waar het grind begint, is bij het huisje een fonteintje, evenals aan de top. Volgens wat borden (in ieder geval mijn interpretatie ervan) zijn auto's alleen toegestaan op woensdagen en zaterdagen in juli en augustus.
Na een paar kilometer in de afdaling naar Sestriere is een uitspanning.
In het verleden zijn we hem vanuit Finestrelle omhoog gereden langs een bijzonder fort op een kam.
Voor de gravel/MTB-liefhebbers begint in de afdaling richting Sestriere de Assietta-route. Je gaat tot boven Sestriere over de kam en kunt daarbij een tiental cols boven de 2000 meter "scoren".
Piękny podjazd, pierwsze kilka kilometrów dość strome przez wieś. Następnie dochodzimy do węższej ścieżki przez las. Na tym odcinku nadal obowiązuje asfalt. Po 9 km kończy się to i dochodzimy do szutru. To jest naprawdę zły żwir. Wszędzie kamienie i wyboje. Niektóre zakręty są dość trudne do pokonania ze względu na luźny żwir. Trwa to przez około 9 km do szczytu. Na szczycie piękne widoki. Jeśli zjeżdżasz z góry najpierw sprawdź, czy w oponach nie ma śladów kamieni.
Prachtige klim, de eerste paar kilometer zijn behoorlijk steil door het dorp. Daarna kom je op een smaller pad door het bos. Dit gedeelde ligt er nog asfalt. Na 9 km is dat afgelopen en kom je op de gravel. Dit is echt hele slechte gravel. Overal stenen en kuilen. Sommige bochten zijn behoorlijk moeilijk te nemen door losliggend gravel. Dit gaat nog zo'n 9 km door tot de top. Op de top prachtig uitzicht. Als je gaat afdalen kijk dan eerst je banden na voor nog sporen van steentjes.
Wspaniała wspinaczka. Również do zrobienia na zwykłym rowerze szosowym (jeśli czujesz się jak poślizg i bumping trochę tu & tam). Urocze naśladowanie walki Froome'a i Dumoulina.
Prachtklim inderdaad. Ook goed te doen met een gewone racefiets (als je zin hebt om een beetje te slippen en hobbelen her & der). Heerlijk om het gevecht van Froome en Dumoulin na te fietsen.
Ta wspinaczka zajmuje 2 miejsce w rankingu najtrudniejszych na czas wspinaczki. I to nie na darmo. To naprawdę jest ołowiane. Nigdy nie jest ekstremalnie stromy, ale jest stale stromy. I to przez bardzo długi czas. Długie przejście w lesie jest wręcz bajkowe. Wąską ścieżką w gęstym lesie przejeżdżasz na rowerze od jednego krótkiego zakrętu do drugiego. Oprócz kilku motocyklistów jesteś sam. Ciesz się. Im wyżej się znajdujesz, tym częściej łapiesz między drzewami spojrzenie na otoczenie. Następnie przychodzi czas na odcinek off-roadowy. Miałam nadzieję, że nie będzie źle i że to głównie tłuczony piasek. Nie spodziewaj się tego! Od razu zaczyna się od kamieni rozrzuconych po drodze. Jest to poszukiwanie właściwego toru. Jeśli w ogóle istnieje. Tylko na kilku niewielkich odcinkach rzeczywiście mamy do czynienia tylko z tłuczonym piaskiem. Różnica w komforcie jest od razu ogromna. Ostatnie kilka kilometrów off-roadowych jest złych/przygodnych. Usiana kamieniami i wybojami. A stromizna się nie kończy. Trwa to w nieskończoność. Właściwie to tylko trochę za długo. Jak już opisano, niektórych zakrętów nie da się pokonać normalnie. Najlepszym rozwiązaniem jest wjechanie prosto w zakręt, a następnie skręcenie po zewnętrznej nad trawą. Po wejściu na szczyt od razu wiedziałem, że to najtrudniejsza wspinaczka, jaką do tej pory zrobiłem. Na wspinaczce nie było to przyjemne, ale później było to wspaniałe doświadczenie, a warunki pogodowe również miały w tym swój udział. Zacząłem od 25 stopni i pełnego słońca w Susie, a na szczyt dotarłem w gęstej mgle. Na szczycie byłem jedynym głupcem, który wjechał na rowerze na szczyt. Pojawiły się jednak dziesiątki motocykli. Jeśli chcesz zrobić coś wyjątkowego, zdecydowanie polecam zrobić to raz. Mimo, że odcinek terenowy jest zły to nigdy nie robi się niebezpiecznie. Tylko upewnij się, że jesteś dobrze wyszkolony!
Deze klim staat op klimtijd als 2de zwaarse klim geclassificeerd. En dat is niet voor niks. Hij is echt loodzwaar. Hij is nooit extreem steil, maar wel constant steil. En dat dan heel lang. De lange passage in het bos is bijna sprookjesachtig. Over een smal pad in dichtbebost gebied fiets je van de ene naar de andere kort draaiende bocht. Op enkele motorrijders na ben je helemaal alleen. Genieten. Hoe hoger je komt hoe vaker je een glimp tussen de bomen opvangt van de omgeving. Dan komt de off-road sectie. Ik had de hoop dat het meeviel en dat het vooral aangestampt zand was. Verwacht dat niet! Het begint meteen met stenen bezaaid over de weg. Het is zoeken naar het juiste spoor. Als dat er al is. Slechts op een paar kleine stukjes heb je echt alleen aangestampt zand. Het verschil in comfort is meteen enorm. De laatste paar off-road kilometers liggen er slecht/avontuurlijk bij. Bezaaid met stenen en kuilen. En de steilte houdt niet meer op. Het duurt eindeloos lang. Eigenlijk net iets te lang. Zoals al beschreven zijn sommige bochten niet normaal te nemen. De beste oplossing is in een bocht rechtdoor rijden en hem dan aan de buitenkant over het gras insturen. Eenmaal boven op de top wist ik meteen dat dit de zwaarste klim was die ik tot nu toe heb gedaan. Op de klim was het niet genieten, maar achteraf was het een mooie ervaring en de weersomstandigheden speelden hier ook een rol bij. Ik begon met 25 graden en volop zon in Susa en kwam boven in dichte mist. Op de top was ik de enige gek die met de fiets naar boven was gereden. Wel kwamen er tientallen motoren naar boven. Als je iets bijzonders wilt doen zou ik hem zeker aanraden om één keer te doen. Ondanks dat de off-road sectie slecht is wordt het nooit gevaarlijk. Zorg dat je goed getraind bent!
Tijdens de Torino Nice Rally heb ik deze geweldig klim gedaan, maar dan wel met een gravel bike.
Zwaar (ook de fiets: 23kg met bepakking) maar fantastisch mooi!
Eigenlijk geen racefietsen gezien en met 25/28mm banden kan het inderdaad best lastig worden.
Afgelopen week nog gefietst. Een van de mooiste beklimmingen die ik ken. Het laatste stuk over de (ruige) gravelweg is pittig maar dit is juist de charme van deze klim. Heb best veel racers met 25/28mm banden naar boven zien komen, allemaal zonder (mechanische) problemen. Een goed getrainde fietser komt hier zeker naar boven!
Een heroïsche klim die leuk is om een keer gedaan te hebben. De laatste 8 km zijn lachwekkend en het heeft weinig meer met fietsen te maken. De onverharde haarspeldbochten vergen kunst en vliegwerk om er doorheen te komen. Een local vertelde me dat toen de Giro hierover kwam (voor het laatst in 2015) het onverharde stuk er goed bij lag. Sindsdien is het kapot gereden (vnl. door motoren) waardoor deze ruim 2 jaar later nauwelijks meer te doen is op een racefiets. Als de Finestre nog een keer in de Giro wordt opgenomen is het zeker de moeite waard deze col in datzelfde jaar te doen.
Ik zou het niet aanbevelen, het eerste deel is goed te doen maar het onverharde deel is iets voor een mountainbike. Als je het toch met de racefiets rijdt, controleer dan je banden als je boven bent voordat je naar beneden gaat! Mijn zwager ontdekte een gat in de zijkant van zijn buitenband waaruit zijn binnenband naar buiten puilde. Een gat in zijn buitenkant geslagen dus door een van de vele grove stenen die op het "onverharde" deel liggen.
Meest epische klim die ik heb gefietst. Je moet natuurlijk houden van wat off-road, maar ik vond het geweldig. Ook de eerste helft op het asfalt is een erg mooie beklimming. Elke redelijk geoefende fietser moet hier toch wel omhoog kunnen komen en kunnen genieten van deze klim!
Afgelopen jaar beklommen tijdens de Gran Fondo La Marmotte – Sestriere – Colle delle Finestre. Prachtklim, geweldig uitzicht! Het onverharde stuk maakt deze klim wat mij betreft legendarisch. Wees gerust, de andere kant kun je prima afdalen.
| 7 km/h | 02:40:43 |
| 11 km/h | 01:42:17 |
| 15 km/h | 01:15:00 |
| 19 km/h | 00:59:13 |
