Coll de la Gallina z Sant Julià de Lòria to podjazd znajdujący się w regionie Pireneje Andory. Ma długość 12 km i pokonuje 1044 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 8.7%, co daje wynik trudności 986. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 1910 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 1 recenzja tego podjazdu i zamieścili 2 zdjęcia.
Nazwy dróg: Carretera de Fontaneda, CS-140 & Carretera de la Collada de la Gallina
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Kontynuuj z Apple
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Oficjalnie najtrudniejszy podjazd w Andorze, więc ja, dość dobrze wytrenowany rowerzysta w wieku 53 lat, ważący 72 kg, chciałem go pokonać. Wyruszyłem z kempingu Fons de Ferrocins w pobliżu Soldeu na wysokości ponad 1800 metrów. Pierwsze 20 km do podnóża wzniesienia to prawie w całości zjazd ze wschodu na zachód Andory jedyną drogą przelotową w kraju. Było gorąco (33°C) i tłoczno od samochodów aż do podnóża wzniesienia. Mnóstwo spalin. Straszny odcinek do jazdy na rowerze, w tym przez stolicę La Vella, ale nie ma alternatywy.
Od podnóża wzniesienia w Sant Julià de Lòria wszystko staje się inne. Piękna, dobrze utwardzona droga w oazie spokoju wije się nieubłaganie stromo pod górę. Nie spotkałem innych rowerzystów i tylko kilka samochodów. Profil zapowiadał ciężką jazdę i tak też się stało. Zwłaszcza, że pod koniec wspinaczka stawała się coraz trudniejsza. Ostatnie 4 km to 11,9, 10,4, 9,5 i 9,2 procent według znaków wzdłuż drogi. A są tam naprawdę strome odcinki, do 16 procent na moim Brytonie. Pod górę jechałem głównie na najlżejszym przełożeniu 32-30. Ale jakie to było piękne. Na szczycie, na wysokości ponad 1900 metrów, kilka ławek i wspaniałe widoki. Nawiasem mówiąc, nigdzie nie widziałem kranów z wodą, podczas gdy gdzie indziej w Andorze są. Prawdopodobnie przegapiłem je z powodu cierpienia.
Zjazd po drugiej stronie przełęczy był równie piękny i po dobrym asfalcie. Krótko mówiąc, gorąco polecam, jeśli lubisz trudne wspinaczki, ale lepiej nie w tym upale. W drodze powrotnej do kempingu na tej samej cholernie gorącej i parnej asfaltowej drodze tak się rozgrzałem, że postanowiłem się zatrzymać. Nawiasem mówiąc, ta droga jest początkiem podjazdu do Port de Envalira (https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/port-d-envalira-andorre-la-vella), więc prowadzi cały czas pod górę, średnio 5-6%, ale z regularnymi odcinkami 7-10%. Nie należy tego lekceważyć. Podjazd do Port de Envalira był popularny (następnie wjeżdża się do Francji), ale ponieważ w całości biegnie wzdłuż głównej drogi, sam nie chciałbym go pokonywać.
Officieel de zwaarste klim van Andorra dus die wilde ik, een redelijk goed getrainde fietser van 53 jaar, 72 kg, graag fietsen. Ik vertrok vanaf camping Fons de Ferrocins bij Soldeu op ruim 1800 meter hoogte. De eerste 20 km tot aan de voet van de klim gaan vrijwel geheel bergaf van oost naar west Andorra over de enige doorgaande weg van het land. Het was heet (33°C) en druk met auto's tot aan de voet van de klim. Veel uitlaatgassen. Een vreselijk stuk om te fietsen vond ik, onder andere door de hoofdstad La Vella, maar er is geen alternatief.
Vanaf de voet van de klim in Sant Julià de Lòria wordt alles anders. Een prachtige, goed geasfalteerde weg in een oase van rust slingert onverbiddelijk steil omhoog. Ik ben geen andere fietsers tegengekomen en slechts een paar auto's. Het profiel beloofde op voorhand een zware kluif en dat werd het ook. Vooral omdat de klim naar het einde toe steeds zwaarder wordt. De laatste 4 km waren volgens de bordjes langs de weg 11.9, 10.4, 9.5 en 9.2 procent. En er zitten echt steile stukken in, op mijn Bryton tot wel 16 procent. Ik ben grotendeels op mijn lichtste verzet 32-30 naar boven geharkt. Maar oh wat was het mooi. Op de top op ruim 1900 meter een paar bankjes en een schitterend uitzicht. Overigens heb ik nergens watertappunten gezien, terwijl die er elders in Andorra wel zijn. Waarschijnlijk gemist door het afzien.
De afdaling aan de andere kant van de col was al even mooi en op goed asfalt. Kortom, een echte aanrader als je van zwaar klimmen houdt maar beter niet met deze hitte. Op mijn weg terug naar de camping over dezelfde bloedhete en benauwde asfaltweg raakte ik zo verhit dat ik besloot te stoppen. Deze weg is trouwens het begin van de beklimming naar de Port de Envalira (https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/port-d-envalira-andorre-la-vella) dus gaat continu bergop, gemiddeld met 5-6 procent maar met regelmatig stukjes van 7-10 procent. Niet te onderschatten. De klim naar Port de Envalira was populair (je gaat dan naar Frankrijk) maar aangezien deze volledig langs de grote weg gaat zou ik deze zelf niet graag fietsen.
| 7 km/h | 01:42:59 |
| 11 km/h | 01:05:32 |
| 15 km/h | 00:48:03 |
| 19 km/h | 00:37:56 |
