Collado de la Gallina desde San Julián de Loria es una subida en la región Pirineos Andorranos. Tiene una longitud de 12 kilómetros y un ascenso de 1044 metros verticales con una pendiente de 8.7% en promedio, lo que implica un nivel de dificultad de 986. La cima del ascenso se ubica en 1910 metros sobre el nivel del mar. Los usuarios y las usuarias climbfinder compartieron 1 reseña/historia de la subida y cargaron 2 fotos.
Nombres de los caminos: Carretera de Fontaneda, CS-140 & Carretera de la Collada de la Gallina
¡Te damos la bienvenida! Activa tu cuenta para compartir. Encuentra nuestro correo de verificación en tu bandeja de entrada.
Para cargar tus fotos, tienes que crear una cuenta. Sólo te llevará 1 minuto y es completamente gratis.
Oficialmente es la subida más dura de Andorra, así que yo, un ciclista razonablemente bien entrenado de 53 años y 72 kg, tenía muchas ganas de subirla. Salí del camping Fons de Ferrocins, cerca de Soldeu, a más de 1.800 metros de altitud. Los primeros 20 km hasta el pie de la subida son casi totalmente cuesta abajo, de este a oeste de Andorra, por la única carretera de paso del país. Hacía calor (33°C) y había muchos coches hasta el pie de la subida. Muchos gases de escape. Me pareció un tramo terrible para ir en bici, incluso por la capital, La Vella, pero no hay alternativa.
A partir del pie de la subida, en Sant Julià de Lòria, todo cambia. Una hermosa carretera bien asfaltada en un oasis de calma serpentea inexorablemente cuesta arriba. No me encontré con otros ciclistas y sólo unos pocos coches's. El perfil prometía de antemano un recorrido duro y así fue. Especialmente cuando la subida se hizo más dura hacia el final. Los últimos 4 km eran de 11,9, 10,4, 9,5 y 9,2 por ciento según las señales a lo largo de la carretera. Y hay tramos realmente empinados, de hasta el 16% en mi Bryton. Subí la mayor parte de la cuesta con mi marcha más ligera, 32-30. Pero era precioso. En la cima, a más de 1900 metros, un par de bancos y unas vistas impresionantes. Por cierto, no vi grifos de agua en ninguna parte, mientras que sí los hay en otras partes de Andorra. Probablemente no los vi por el sufrimiento.
El descenso al otro lado del puerto fue igual de bonito y por buen asfalto. En resumen, muy recomendable si te gusta la escalada dura, pero mejor no con este calor. De vuelta al camping por la misma carretera asfaltada, caliente y bochornosa, me acaloré tanto que decidí parar. Por cierto, esta carretera es el inicio de la subida al Port de Envalira (https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/port-d-envalira-andorre-la-vella), así que va cuesta arriba continuamente, con una media del 5-6 por ciento pero con tramos regulares del 7-10 por ciento. No hay que subestimarlo. La subida al Port de Envalira era muy popular (luego se pasa a Francia), pero como transcurre por completo por la carretera principal, no me gustaría hacerla yo mismo.
Officieel de zwaarste klim van Andorra dus die wilde ik, een redelijk goed getrainde fietser van 53 jaar, 72 kg, graag fietsen. Ik vertrok vanaf camping Fons de Ferrocins bij Soldeu op ruim 1800 meter hoogte. De eerste 20 km tot aan de voet van de klim gaan vrijwel geheel bergaf van oost naar west Andorra over de enige doorgaande weg van het land. Het was heet (33°C) en druk met auto's tot aan de voet van de klim. Veel uitlaatgassen. Een vreselijk stuk om te fietsen vond ik, onder andere door de hoofdstad La Vella, maar er is geen alternatief.
Vanaf de voet van de klim in Sant Julià de Lòria wordt alles anders. Een prachtige, goed geasfalteerde weg in een oase van rust slingert onverbiddelijk steil omhoog. Ik ben geen andere fietsers tegengekomen en slechts een paar auto's. Het profiel beloofde op voorhand een zware kluif en dat werd het ook. Vooral omdat de klim naar het einde toe steeds zwaarder wordt. De laatste 4 km waren volgens de bordjes langs de weg 11.9, 10.4, 9.5 en 9.2 procent. En er zitten echt steile stukken in, op mijn Bryton tot wel 16 procent. Ik ben grotendeels op mijn lichtste verzet 32-30 naar boven geharkt. Maar oh wat was het mooi. Op de top op ruim 1900 meter een paar bankjes en een schitterend uitzicht. Overigens heb ik nergens watertappunten gezien, terwijl die er elders in Andorra wel zijn. Waarschijnlijk gemist door het afzien.
De afdaling aan de andere kant van de col was al even mooi en op goed asfalt. Kortom, een echte aanrader als je van zwaar klimmen houdt maar beter niet met deze hitte. Op mijn weg terug naar de camping over dezelfde bloedhete en benauwde asfaltweg raakte ik zo verhit dat ik besloot te stoppen. Deze weg is trouwens het begin van de beklimming naar de Port de Envalira (https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/port-d-envalira-andorre-la-vella) dus gaat continu bergop, gemiddeld met 5-6 procent maar met regelmatig stukjes van 7-10 procent. Niet te onderschatten. De klim naar Port de Envalira was populair (je gaat dan naar Frankrijk) maar aangezien deze volledig langs de grote weg gaat zou ik deze zelf niet graag fietsen.
7 km/hr | 01:42:59 |
11 km/hr | 01:05:32 |
15 km/hr | 00:48:03 |
19 km/hr | 00:37:56 |