Coll de la Gallina da Sant Julià de Lòria è una salita situata nella regione Pirenei Andorre. Ha una lunghezza di 12 km, un dislivello di 1044 metri e una pendenza media del 8.7%. La salita ottiene quindi 986 punti di difficoltà. Il punto più alto è a 1910 metri sul livello del mare. I membri della community Climbfinder hanno condiviso 1 recensione su questa salita e hanno caricato 2 foto.
Nomi di strade: Carretera de Fontaneda, CS-140 & Carretera de la Collada de la Gallina
Benvenuto! Attiva il tuo account per condividere qualcosa. Troverai un' e-mail di conferma nella tua casella di posta elettronica.
Se vuoi caricare le tue foto, devi creare un account. Ci vorrà solo 1 minuto ed è completamente gratuito.
Ufficialmente è la salita più dura di Andorra e io, ciclista abbastanza allenato di 53 anni e 72 kg, volevo percorrerla. Sono partito dal campeggio Fons de Ferrocins, vicino a Soldeu, a oltre 1800 metri di altitudine. I primi 20 km fino ai piedi della salita sono quasi interamente in discesa, da est a ovest di Andorra, sull'unica strada carrozzabile del Paese. Fino ai piedi della salita faceva caldo (33°C) ed era pieno di auto. Un sacco di gas di scarico. Ho trovato un tratto terribile da percorrere in bicicletta, anche attraverso la capitale La Vella, ma non c'è alternativa.
Dai piedi della salita, a Sant Julià de Lòria, tutto diventa diverso. Una bella strada ben asfaltata in un'oasi di tranquillità si snoda inesorabilmente in ripida salita. Non ho incontrato altri ciclisti e solo qualche auto. Il profilo prometteva un percorso duro e così è stato. Soprattutto quando la salita si è fatta più dura verso la fine. Gli ultimi 4 km erano all'11,9, 10,4, 9,5 e 9,2 percento secondo i cartelli lungo la strada. E ci sono tratti davvero ripidi, fino al 16% sulla mia Bryton. Ho rastrellato in gran parte la salita con la mia marcia più leggera 32-30. Ma quanto è stato bello. In cima, a oltre 1900 metri, un paio di panchine e una vista mozzafiato. Tra l'altro, non ho visto rubinetti da nessuna parte, mentre ce ne sono in altre parti di Andorra. Probabilmente non li ho visti a causa della sofferenza.
La discesa dall'altro lato del colle è stata altrettanto bella e su buon asfalto. In breve, altamente raccomandato se vi piace l'arrampicata dura, ma meglio non con questo caldo. Al ritorno al campeggio, sulla stessa strada asfaltata maledettamente calda e afosa, mi sono scaldato così tanto che ho deciso di fermarmi. Tra l'altro, questa strada è l'inizio della salita al Port de Envalira (https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/port-d-envalira-andorre-la-vella) e quindi è in continua salita, con una media del 5-6% ma con tratti regolari del 7-10%. Da non sottovalutare. La salita al Port de Envalira è molto apprezzata (poi si entra in Francia), ma dato che si snoda interamente lungo la strada principale, non mi piacerebbe percorrerla personalmente.
Officieel de zwaarste klim van Andorra dus die wilde ik, een redelijk goed getrainde fietser van 53 jaar, 72 kg, graag fietsen. Ik vertrok vanaf camping Fons de Ferrocins bij Soldeu op ruim 1800 meter hoogte. De eerste 20 km tot aan de voet van de klim gaan vrijwel geheel bergaf van oost naar west Andorra over de enige doorgaande weg van het land. Het was heet (33°C) en druk met auto's tot aan de voet van de klim. Veel uitlaatgassen. Een vreselijk stuk om te fietsen vond ik, onder andere door de hoofdstad La Vella, maar er is geen alternatief.
Vanaf de voet van de klim in Sant Julià de Lòria wordt alles anders. Een prachtige, goed geasfalteerde weg in een oase van rust slingert onverbiddelijk steil omhoog. Ik ben geen andere fietsers tegengekomen en slechts een paar auto's. Het profiel beloofde op voorhand een zware kluif en dat werd het ook. Vooral omdat de klim naar het einde toe steeds zwaarder wordt. De laatste 4 km waren volgens de bordjes langs de weg 11.9, 10.4, 9.5 en 9.2 procent. En er zitten echt steile stukken in, op mijn Bryton tot wel 16 procent. Ik ben grotendeels op mijn lichtste verzet 32-30 naar boven geharkt. Maar oh wat was het mooi. Op de top op ruim 1900 meter een paar bankjes en een schitterend uitzicht. Overigens heb ik nergens watertappunten gezien, terwijl die er elders in Andorra wel zijn. Waarschijnlijk gemist door het afzien.
De afdaling aan de andere kant van de col was al even mooi en op goed asfalt. Kortom, een echte aanrader als je van zwaar klimmen houdt maar beter niet met deze hitte. Op mijn weg terug naar de camping over dezelfde bloedhete en benauwde asfaltweg raakte ik zo verhit dat ik besloot te stoppen. Deze weg is trouwens het begin van de beklimming naar de Port de Envalira (https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/port-d-envalira-andorre-la-vella) dus gaat continu bergop, gemiddeld met 5-6 procent maar met regelmatig stukjes van 7-10 procent. Niet te onderschatten. De klim naar Port de Envalira was populair (je gaat dan naar Frankrijk) maar aangezien deze volledig langs de grote weg gaat zou ik deze zelf niet graag fietsen.
7 km/h | 01:42:59 |
11 km/h | 01:05:32 |
15 km/h | 00:48:03 |
19 km/h | 00:37:56 |