Super Planche des Belles Filles

De klim die de laatste jaren meermaals in de Tour de France heeft gezeten, moet je afvinken op je bucketlist. Wij namen hem mee met een rondje door de Vogezen en het is een aanrader. Het asfalt is goed, dus op de terugweg kun je heerlijk afdalen. Aan het eind hebt nog een super steil stuk, maar die overwin je uiteindelijk ook omdat het enkele meters betreft.

Deze klim moet je ooit eens gedaan hebben, ondanks de slechte wegdek. Het is een onregelmatige klim met steile stukken en platte stukken. Op de gravel stuk is het wat oppassen geblazen, want je achterwiel schuift een paar keer weg. Ook het afdalen hiervan moet rustig gedaan worden. Maar eens boven is het genieten. Wat een uitzicht. Na de beklimming kun je terug naar beneden en kan je stoppen in het restaurantje/ bar op de top. Er is ook een kraantje met drinkbaar water naast de winkel aan de andere kant.

Anders dan de andere klimmen in de buurt. Veel grotere weg. Heel onregelmatig, dat zie je niet zo in het hoogte profiel. Maar er zitten stukken dalen of vlak tussen, die gecompenseerd worden met hele steile stukken.
Leuk om een keer te doen, maar zoals vaak met bekende klimmen, overrated.

Leuke klim die goed te doen is. Omgeving wat minder mooi dan sommige andere cols in de regio.

Goeie pittige klim die je dansend naar boven kunt fietsen als je ervan houdt, prachtig einde van de klim op het 20％ stuk waar Pinot wel 100 keer op de weg gekalkt staat, geeft veel sfeer aan de klim.

Tja, wat zullen we er van zeggen. Grote naam sinds een aantal jaar en daardoor populair denk ik. Qua percentages is het een mooie uitdaging want het is op maar weinig stukken comfortabel. Van het uitzicht hoef je het ook niet te hebben tijdens het klimmen, want dat is niet echt denderend, net als de omgeving. Het vlakke/dalende stukje is wel een verademing, even wat druk van de benen af. Daarna steil stukje om tot de top van de normale Planche te komen. Wil je nog even afzien en/of een mooi uitzicht dan moet je doorrijden naar de top van de Super Planche. Gelukkig eerst een vlakker stukje en daarna links de gravel opdraaien. Toen ik er was (mei 2024) lag dat er nog best los in, dus dat zorgde voor een extra uitdaging. Blaas je niet te snel op want de laatste meters zijn hier echt het zwaarst, ook al zijn die verhard. Al met al een mooie uitdaging maar qua 'looks' heeft ie het niet vind ik.

Niet overdrijven. Het hele stuk tot de skiliften is goed te doen. Max 12％ denk ik. Dat stukje 20％ is de binnenbocht van een haarspeldbocht, die je ook ruim kan nemen. Onregelmatige klim, met voordeel dat je de steilere stukjes staand in de pedalen kan doen. Laatste stuk, inclusief deel van gravel, is wel erg steil.

Absoluut monster van een beklimming. Zeer onregelmatig. Percentages zijn niet te vertrouwen door af en toe een korte afdaling. Als toetje nog laatste 100 meter aan 20%. Daarna is de top wel in zicht. Meerdere keren gedacht om af te stappen maar gelukkig toch doorgezet. Het gravelgedeelte aan me laten voorbij gaan...
Wat een kanjer van een beklimming.

Dit is een best pittige klim🥵🥵 hier zit het venijn echt in de staart, de laatste 150 mtr is +/- 18 a 20％. En dat na hele stukken 12 a 13 ％. Dan voelt 9 ％ bijna als vlak. Gelukkig wel veel in de schaduw gefietst.

Erg leuke klim die je zeker een keer gedaan moet worden. In het begin en vlak voor het restaurant heb je tweemaal een minder steil gedeelte waarbij je weer bijkomen. Voor de rest is het gewoon werken om boven te komen.

Deze moet je gewoon eens gedaan hebben als je in de buurt bent. Ik ga niet in herhaling vallen want veel werd hieronder al goed beschreven maar ik wil nog 2 dingen delen. 1. De laatste 150 meter waren voor mij (met mijn 85 kg en een 11/34 achteraan) toch echt geen lachertje. De hele klim perfect ingedeeld maar daar kreeg ik het toch echt lastig. Wel heerlijk, dat brandend gevoel in de benen :) 2. Na de Super kan je terug 1 km dalen en daar kan je iets eten en drinken. Niet meteen een culinair hoogstandje maar toch leuk als je een lange tocht aan het maken bent en je wil even wat bijtanken (en bijkletsen met je reisgezellen)

Het is inderdaad een pittige klim, maar zeker niet onmogelijk.
De klim start direct stevig, maar er zijn ook enkele stukjes bergaf en vlak, waarbij je een beetje kunt herstellen.
Als je je ritme vindt, valt ze goed mee en kan je je eigen tempo rijden van bocht tot bocht, en wie weet heb je het geluk dat je een Lotto renster mag voorbij rijden:D
Na de bocht van Pinot is er een vlak stuk, hier moet je zo goed mogelijk herstellen, want na de parking komt een zeer steil deel, waar elk beetje energie helpt.
Daarna start de gravel, vooral blijven zitten is de boodschap, want anders loop je het risico dat je achterwiel weg slipt.

Vooraf was ik zoals velen een beetje bezorgd over de percentages, maar het viel me mee. Qua lengte stelt de klim dan ook niet zoveel voor. De twee belachelijk steile schansen op het einde en het gravelstuk voelden voor mij als een vermakelijke gimmick. Ik viel uiteindelijk stil en ben de laatste 30 meter maar gewoon omhoog gerend. Schijnt ook te mogen.

Pittige klim, maar zeker de moeite waard: het uitzicht op de top is fantastisch en het gevoel deze iconische klim te hebben overwonnen is geweldig. Eén klein minpuntje: het had stevig geregend tot enkele uren voordat ik aan de klim begon, waardoor de ondergrond van het gravelstuk er zeer zacht en vettig bijlag. Uit het zadel komen was daardoor onmogelijk aangezien mijn achterwiel meteen weggleed.

Zo, dat was me een klimmetje hoor!!! Direct trekken en sleuren aan de trappers, maar toch boven geraakt met en onvergetelijke ervaring rijker. Met een bende maten opgefietst, en ervan genoten.

Het eerste gedeelte over de "normale" weg gaat wat onregelmatig maar is eigenlijk wel te doen omdat het geen superlange beklimming is. Je fietst tussen de bomen zonder veel uitzicht.
Ik heb de Super Planche gedaan tijdens de zeer droge periode midden augustus, het grote nadeel was dat de gravel in het begin geen gravel was, maar mul zand waardoor je als je pech hebt van het rechte pad af dreigt te gaan. Bij het laatste steilste stuks moet jet vooral midden op de weg blijven want als je ernaast komt is er mar 1 oplossing en dat is uitklikken.

Mooie klim, met een heftige opening en een heftige dubbele afsluiter (indien Super Planche erbij).

Al bij al valt de klim goed mee als je jezelf niet helemaal opblaast op de eerste km. Het is een heerlijk gevoel om boven te geraken, zeker als je een aantal mensen of ziet afstappen of letterlijk de hele breedte van het wegdek (nu ja wegdek) te gebruiken. Het is dus toch niet zomaar een klimmetje dat iedereen gegeven is om te overwinnen.

Wat wel minder is, is de omgeving. Er is in het rondje Ballon Alsace, Planche en Servance niks te bespeuren van fatsoenlijke cafe of bijtank mogelijkheden (de tent boven op Planche was nog dicht om 10u in de ochtend).
Als je de andere ballons (petit of grand) doet, kom je in hele mooie omgevingen met vergezichten.

Aan het begin van deze klim direct aan de bak en vele stukken tussen de 10-15％. Het laatste stuk naar de top was loodzwaar met 33 graden! Ik had het niet willen missen. Rustig afdalen op de gravel, dan is het goed te doen.

De Wow factor! Ik ben het met anderen eens, dit is eveneens een mythische berg geworden. Wij klommen hier omhoog in de week tussen de TDF en TDFF, alle hekken en diverse reclame was nig aanwezig. Fantastisch! De ophef in het begin in de media en bij analisten over de laatste 1,5 km gravel is overdreven, ondanks dat het loei zwaar is, is het best te doen. Een enorme ervaring.

Deze beklimming toevallig gedaan de dag nadat Tour de France 2022 hier was. Weet niet of het daardoor druk met fietsers was of dat het hier altijd zo druk is. Maar realiseerde me wel dat ik extra op moest letten op eigen weghelft te blijven want de dalers suizen werkelijk naar beneden, het waren er veel, en de weg is niet heel breed.
In toerverslag op TV zie je niet hoe steil ie in het echt is!

Was toch wel erg lastig met een compact verzet (36-32), maar wel te doen. Aan het eind van de 3 Ballons was het een echte killer en het zwaarste wat ik ooit beklommen heb.

Als ik heel eerlijk ben vind ik deze beklimming vooral mooi/bijzonder door het laatste stuk waar de percentages heel steil worden. Vooral het gravel stukje op het eind is even opletten geblazen. Ik deed deze beklimming op het eind van een zware warme dag en gleed op dat stukje weg :) Als het om de vergezichten gaat, die komen eigenlijk pas als je voorbij de parkeerplaats komt en helemaal op de top heb je zeker een mooi uitzicht. Je wilt deze beklimming gedaan hebben, maar het is niet de allermooiste van de Vogezen.

Je moet deze uiteraard ooit eens opgereden zijn. de naam en faam...
maar ook in een mooie omgeving en ook kan je bijna niet anders dan 1 of 2 andere colletjes over voor je er geraakt dus dat neem je dan ook al mooi mee naar boven.
Niet te lange klim maar wel lekker onregelmatig en de fun begint uiteraard pas echt na het skistation met het stuk gravel en een echte muur op het einde. Echt wel de moeite want pas daar heb je echt een uitzicht op de omgeving.

De Planche doet zijn naam alle eer aan. Vanaf het begin voel je al meteen dat het menens is, gebruik maken van de korte rustmomenten is dus de boodschap. Probeer toch zeker nog iets over te houden voor de finish. Boven is de voldoening des te groter.

Door alle 'horrorverhalen' (verschrikking, het beest, epische klim etc etc) toch wel wat zweterig geworden in de koersbroek, maar ik moet zeggen: het viel me best mee. Nu scheelt het wel veel of je 'koud' aan de klim begint of er (zoals ik) al wat trainingstochten op hebt zitten. Maar de klim naar de Planche des Belles Filles is vrij kort en als je een soort van ritme kunt vinden (en dat kan!) , dan is het prima te doen. Ik als 55-jarige redelijk getrainde fietser had zelfs nog energie over om na het stuk asfalt van 20 procent aan de finishstraat, nog door te fietsen over het gravel. Dat was zeker pittig, maar óók nog te doen en helemaal bovenop heb je een prachtig uitzicht en de voldoening van een totale klim. Overigens is het laatste stuk naar een soort plateau geen gravel, maar een stuk slecht asfalt. Dat scheelt!
De klim zelf: veel breder asfalt dan verwacht (beetje vergelijkbaar met het eerste stuk van de klim naar het Drielandenpunt), vrij veel rechte stukken, inderdaad af en toe een stukje dalen of vlak en vrijwel niets te zien wat de moeite waard is. Wat dat betreft kun je beter een goede kaart (ja, een papieren kaart!) van Michelin kopen en speuren naar kleine en onbekende cols. Maar ja, iedereen wil ook de Mont Blanc beklimmen omdat het nu eenmaal de hoogste berg van West-Europa is. Terwijl er véél mooiere bergen zijn. Om over de Alpe d'Huez nog maar te zwijgen.
Voor wie mijn rit na wil doen: Saint-Maurice-Sur-Moselle, Le Thillot (over de Vie Verte uiteraard; lekker infietsen!), Col des Croix (prima te doen), Ballon de Servance (schitterende, schitterende rit door het bos. Godsamme wat mooi!), steile afdaling over grindweg naar het dal van de Rahin, lekker doortrappen naar de voet van de klim van de Planche des Belles Filles, de klim en afdaling zelf, Giromagny, Ballon d'Alsace en weer eindigen in Saint Maurice. Rondje van ongeveer 90 km en toen was ik er wel klaar mee. Oh ja, ik deed de klim naar de Planche des Belles Filles in iets meer dan 30 minuten. Voor wat het waard is, maar blijkbaar zijn tijden 'heilig' voor wielrenners.
Resumé. Leuke klim als je in de buurt bent, maar als je van stilte, natuur houdt en een gevoel van 'alleen op de wereld' wilt ervaren, kun je hem beter overslaan. Een beetje gehypte klim naar mijn gevoel. En minder zwaar dan iedereen wil doen geloven.

Over een aantal jaar is dit de meest mytische col in de Tour. Ja, ik vond hem zwaar, maar hij mist toch net iets om echt legendarisch te zijn. Net niet lang genoeg, korte afdalingen, en tussendoor bijna geen vergezichten.

Wat Alpe D'Huez voor de Alpen is qua epische klim, vind ik de Belles Filles dat voor de Vogezen. Anders dan de Alp is dit vechten tegen een beest, die je soms ruimte geeft (korte afdaling) om dan weer keihard terug te slaan met double digit percentages. Mooie klim, goed wegdek. Kortom: klassiekertje! Leuk om met maten een wedstrijdje te doen wie zich le meilleur grimpeur mag noemen ;-)

Ongelooflijk zwaar. Toen ik dat lange eerste deel beneden zag verschijnen zakte de moed me in de schoenen, en dan had ik die muur wat verder nog niet eens gezien. Het wat vlakkere deel na 1 km is hemels maar daarna is het gewoon nog afzien afzien afzien tot de parking boven. En dan moet je die 22％ nog omhoog...Heel blij als je eenmaal daar bent (het gravel gedeelte heb ik ook niet meer gedaan, zoals de meesten denk ik), wel jammer dat het bord er niet meer staat!

Zonder twijfel één van mijn favoriete beklimmingen: niet te lang en ontzettend lastig. Ik heb hem 2 keer beklommen maar toen was er van het grindpad nog geen sprake. De 2de keer dacht ik om te stoppen op de parking net onder de eigenlijke top maar eens je daar bent, wil je toch weer het beest helemaal bedwingen. Tijdens deze 2de beklimming werd ik na ongeveer 2km voorbij gevlogen door Andy Schleck, hij was al 2 jaar gestopt maar daar was weinig van te merken. Mijn vader die mij op de top opwachtte met de camper, bevestigde mij dat het wel degelijk Andy Schleck was die de berg op vloog.

eerst klimmen buiten benelux en na de ballonnen deze uitdaging aangenomen! klassieke klim is zwaar dan de superplanche... nog nooit zo hard afgezien als op dat laatste stuk asfalt ... maar het gevoel boven da ge deze muur hebt overwonnen is alles waard!!

Ik geef deze klim nu vijf sterren, maar tijdens het fietsen dacht ik daar totaal anders over. Wat vond ik dit steil, en dan heb ik het niet alleen over dat laatste, walgelijk steile, gravelachtige en onbehoorlijke stuk. Het begon eigenlijk al vanaf het begin. Nergens heb ik het gevoel gehad dat ik in mijn ritme kwam, maar dat kan ook komen doordat het mijn zesde achtereenvolgende dag op de fiets was. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat het de beklimming waard is. Door de teksten op het asfalt waande ik me een ware etapperijder. En het historische verhaal maakt het een buitengewone beklimming.

Als je geen topklimmer bent, is de truc hier om uit de rusten in de korte platte stukken en afdalingkjes. Je zal je krachten absoluut kunnen gebruiken om de steilere stukken naar het einde toe te overwinnen. Wordt case kan je altijd wat heen en weer zwalpen om de laatste stroken te overwinnen ;-).

Geen gemakkelijke beklimming, maar als je een beetje ervaring hebt moet het wel lukken de top te bereiken. De een al wat sneller dan de andere. Oefening baart kunst. Het zitbankje bevindt zich helemaal boven op de La Super Planche Des Belles Filles. Daar kan je dus even uitrusten als je helemaal naar boven fietst. Er zit dan wel een stukje weg in waar er geen asfalt is.

Super beklimming! toffe beklimming die je zeker eens moet gedaan hebben als je in de beurt bent, het enigste minpuntje is het onverharde deel maar dit lag er al bij al goed bij ;)

Ik deed deze grote naam als eindstuk van mijn rit in de Vogezen. Ik had de Hundsruck en de Ballon d' Alsace al overwonnen, en in het dal dacht ik dat de benen nog goed zaten, maar zodra ik de eerste meters van dit monster aandeed wist ik hoe laat het was. Dit ging zwoegen worden op boven te geraken zonder stoppen. Het is me gelukt, maar het tempo was allesbehalve om over naar huis te schrijven. Ik probeerde op de beter lopende stukken tempo te maken, maar dat zakte telkens weer helemaal weg. Desondanks kan ik hem toch afvinken van het lijstje met de beklimmingen die je gedaan moet hebben!

Wauw! Na een dagje over de Col de Cheveres, Ballon D'alsace en Ballon de Servance geeindigd met La Planche de Belles Filles. Bij voorbaat al besloten om daar te stoppen en dat was een goede keuze, daar het hemelwater naar beneden kwam vanaf de voet van de klim. Meteen vanaf het begin is het flink steil. Terugschakelen en gaan draaien dus. Tijdens de klim is er de mogelijkheid om af en toe te herstellen en de geringe lengte is daarbij een hele geruststelling. De laatste 200M van de reguliere klim is nog even alles eruit gooien, omdat je er bijna bent.

Maar dan. Toch laten verleiden door La Super Planche de Belles Filles, het sluitstuk van de Tour 2019. Verschrikkelijk. Zo steil dat het voorwiel omhoog komt en als ik iets later wil afdalen over dit steile grintstuk doen mijn remmen niets meer en stuur ik al vallend de berm in. Gekkenwerk, maar wel gaaf gekkenwerk.

2 sept 2020
Super gave klim maar zeker niet gemakkelijk. Nu al respect voor de mannen die dit in de Tour als tijdrit naar boven moeten. Laatste stuk gravel is een echte aanrader voor stijgingspercentage en trotse gevoel bij aankomst.

Samen beklommen met mijn zoon, weinig ervaring en toch goed te doen!

15-9-19 deze klim gedaan. Het eerste stuk is gelijk afzien met stukken van 13%. Daarna is de klim iets draaglijker maar als je al een paar dagen klimmen in de benen hebt blijft het zwaar. Na de parkeerplaats aan de rechterkant heb je nog een kort stukje van 20%. Dit is even op de tanden bijten. Daarna heb je nog ongeveer 200m voordat je linksaf kan voor het toetje. Na een flink stuk onverhard krijg je nog een muur voor de kiezen. Verstand op 0 en stoempen.

17/7/2019 gedaan net nadat de tour er geweest was! Heerlijke onregelmatige klim! Niet zo lang en ja dat geitenweggetje is moordend maar je weet dat dit niet zon lang stuk is! Mooie klim om eens gedaan te hebben!

15-07-2018: Met de finale op de skischans (20%) is dit een epische klim, maar verkijk je niet op de eerste kilometers. Met stukken van 13% loopt het melkzuur richting je bovenbenen en kuiten. Af en toe even ontspannen / doortrappen op de relatief vlakke stukken (8 tot 10%). Vlak voor de top kom je aan op een parkeerplaats, fiets hier 200 meter rechtdoor en neem de hairpin en de finale van 20% staat hier op je te wachten. Prachtige afdaling over een geasfalteerde landingsbaan. Hier kun je werken aan je topsnelheid. 90 km/h is met een beetje bijtrappen en goed stuurwerk mogelijk. Zorg er wel voor dat je banden niet versleten zijn.

Verkijk je niet op het profiel; eerste stuk tot aan de eerste haarspeldbocht meteen steil, daarna geleidelijk minder steil om te eindigen met een steile muur; prachtig als aankomst!

Gereden tijdens Les Trois Ballon. Werkelijk een killer als je al 205 km en 4k hoogtemeters hebt gereden. Menig wielrenner gaat hier harkend naar boven. Zeer onregelmatig. Vooral de laatste 200m is het kapot gaan

Gereden tijdens Les Trois Ballon. Werkelijk een killer als je al 205 km en 4k hoogtemeters hebt gereden. Menig wielrenner gaat hier harkend naar boven. Zeer onregelmatig. Vooral de laatste 200m is het kapot gaan

Het is direct stevig klimmen, je voelt dit ook. Dan krijg je toch een stuk waar je wat rustiger kan klimmen.
Onregelmatige klim. Bij boven komen heb je aan pleintje lichte afdaling zodat je met wat snelheid begint aan laatste deel. Het zwaarste komt wel pas na nemen van bocht. Hier is het volhouden tot top, daarna lichte afdaling
richting finish aan bord Tour de France.
Zeker doen, vooral laatste 200 meter zijn speciaal.

pfffff....een echte uitdaging. Hoge percentages en met 35/27 als kleinste verzet zul je de laatste 200m van 20% waarschijnlijk en dansant moeten doen.
Daarna is het direct vlak en kun je even het zuur wegtrappen. Een belevenis !

Het maakt nogal uit of je deze klim "los" klimt tijdens een trainingstocht of als onderdeel van de Cyclo Trois Ballons na 200km en ruim 3500hm. Wat een verschrikking ;-)

Mooie klim. Het begin was meteen stevig. Gelukkig zijn er recuperatie momenten die het aangenaam maken. De laatste 400 meter aan 22% ga je op met de nodige adrenaline. De streep over en genieten maar mooie meisjes zijn er niet te zien

Man wat een zware klim, en niet enkel door de steiltegraad! Ik weet niet hoe het vroeger was, maar het wegdek (vooral de vele steentjes) ligt er tegenwoordig zeer slecht bij! Als ze dit wegdek heraanleggen kom ik terug want dan kan ik zeker een minuut sneller naar boven! Vergeet ook niet te klimmen tot over de streep, hier stopt ook de Strava KOM en begint het prachtige uitzicht!

Fantastische klim! Hij viel me echt mee. Ik kwam redelijk snel in m'n ritme en er zijn toch nog redelijk wat herstelmomenten op de klim.
Het scheelt ook dat hij kort is. Mooi wegdek en weinig verkeer.
Ook de afdaling is fantastisch, laatste stuk +90km/u

Een uitdaging. Op de kaart Is hij niet steil aangegeven. Dus de eerste km een verassing, vooral als het 32 graden Is. Heel steile stukken van plus 10%. Wel staan er elke km bordjes hoe steil het Is. Afzien dus. Geen mooie uitzichten, maar wel een aanrader voor de bikkels. Voldaan gevoel als je boven bent.

Indien je in de omgeving bent, laat je hem niet links liggen en fiets je naar boven.
De beklimming is echter echt niet fijn en zeer kunstmatig. De "schans" van 22% op het einde bevestigt het enorme kunstmatige karakter van deze beklimming. Boven op de top is er haast geen leven.

Dacht 'm even snel te doen. Froome deed er immers 16'11'' over. Wát een kuitenbijter! Nergens kom je in je ritme en als je denkt dat je er bent krijg je nog eens 22 procent voor je kiezen: zigzaggend richting de top. Wel een lekker voldaan gevoel na afloop.

De klim is te uitdagend om links te laten liggen. Verwacht geen spectaculair uitzicht tot je boven bent. De klim is onregelmatig en laat je niet foppen door het gemiddelde stijgingspercentage; regelmatig tik je de 13,+% aan. Bijna boven is het even zoeken: je daalt een beetje af over de parkeerplaats en slaat rechtsaf voor het toetje (22%)

Fantastisch wegdek en weinig verkeer. Geen doorgaande weg, dus zelfde weg omlaag als omhoog. In de afdaling is laatste 1.5km recht, dus kan je flink tempo maken

Je begint met een relatief lang stuk rechtdoor waar je direct kunt zien dat t een stuk omhoog gaat. T asfalt is nieuw en t is er relatief rustig omdat je er niet overheen kunt.
Verder was t een van de saaiere cols die ik heb gedaan met weinig mooie uitzichten en een super steil laatste stuk.