Passo dello Stelvio vanuit Bormio

Gereden op een donderdagmiddag in september. 's Ochtends regende het pijpenstelen, uiteindelijk werd het lichte regen en ging ik er toch maar voor. Na een goede km stopte de regen en kwam de zon zo nu en dan tevoorschijn, heerlijk! De klim is prima te rijden, ik vond zelfs de laatste paar km erg lekker gaan. Had de andere zijde nog willen meepakken maar daar was het intussen te laat op de dag voor geworden.

Naar boven via Bormio. Ging vrij vlot tot de laatste drie km. Compleet leeggereden en als je in de vallei ineens Hirchi ziet voorbij vliegen zakt de moed in je schoenen. Top klim moet je gedaan hebben.

Deze berg met vrienden mogen fietsen. ik vond het mooie egale klim. wel druk met motoren.
Boven kwamen we o.a. de wereldkampioen Allaphilpe tegen.

Deze kan van de Bucket list. Must do voor fietsliefhebbers. Zwaar maar mooi. Prima Bianchi gehuurd aan de voet van de klim.

Vanuit Bormio is de stelvio minder pittig en loopt ook beter. Een goed wegdek en zo nu en dan een stijgingspercentage dat wat afzwakt maakt dit makkelijker

Mooie klim. Een 10 voor de omgeving. Een 0 voor het verkeer. Eenmaal was voldoende. Als ik dan toch in de buurt ben,.... Geef mij de Gavia maar. 2hr54' Na de Mortirolo en Gavia tijdens de "Pirata" van Golazo in 2018. https://analytics.strava.com/activities/1642654853#43222700364

Mooi, mooier, mooist, Stelvio.
Klim om nooit en te nimmer te vergeten.
Fantastische ervaring.
Pittig vanwege de lengte en hoogte.
Maar meer dan de moeite waard.
Voel je Fausto Coppi.

Gedaan in een rit vanuit Prato, eerst die kant naar boven, dan deze naar beneden en weer terug naar boven. Er zit een verkeerslicht in de klim voor een tunnel, omdat er maar van 1 kant tegelijk auto's doorheen passen. Daar is het hopen op groen of anders gewoon door rood als je niet wilt stoppen, wij hadden geluk met groen. Het 'vlakke' stuk daagt je uit om 20+ te gaan rijden maar daar ben je al gauw klaar mee wanneer die haarspelden weer beginnen. Laatste 3km, vanaf de afslag naar de umbrail is het het zwaarst. Mooie klim, meer afwisseling dan de Prato kant, maar die blijft toch mijn favoriet door de laatste 30 bochten.

Stelvio opgereden via de Bormio kant om vervolgens 30 haarspeldbochten af te dalen in de richting van Prato en zo terug naar de top. Hoewel de Prato kant natuurlijk het bekendste is omwille van z'n haarspeldbochten, vond ik de Bormio-kant precies nog net iets mooier, meer afwisseling in het landschap. Ben hem opgereden in het weekend en dan is het een drukte van motoren en sportauto's, maar echt storend was het nu ook niet, het hoort er een beetje bij op deze berg. En als je dan een dag later de Gavia beklimt dan is het contrast dubbel zo groot met de absolute rust die je daar hebt. Maar beide zijn iconische beklimmingen die gewoon eens beklommen moet hebben.

Hoewel iconisch en een must-do voor elke fietsliefhebber, viel voor mij deze toch tegen. Vooral de drukte onderweg irriteerde me mateloos. Geef mij maar de minder bekende, maar prachtige en rustige Umbrailpas, die in feite eindigt enkele kilometers onder de top van de Stelvio.

Stelvio, voor velen een hel, voor anderen een ultieme uitdaging. Voor mij een paradijs.
Vanuit Bormio was het pas de tweede keer omhoog, reeds 2 x vanuit Santa Maria en 4 x vanuit Prato geklommen.
Een fietsmaat van me noemt Bormio de mooiste kant; na deze keer moet ik hem schoorvoetend gelijk gaan geven.
Nooit echt zwaar en toch een killer voor de benen. Als je in Bormio wegrijd besef je niet dat je om de bocht gaat naar een enorm dal wat niet voor niets een beschermd natuurpark is. De tunnels leiden je door de bergen en het landschap veranderd stap voor stap.
De "vlakke" traverse daagt je uit maar je ziet in de verte wat er nog gaat komen en dus houd je je een beetje in.
De 40 bochten geven 40 x rust terugkijkende zie je pas waar je vandaan komt, je vergeet even dat de laatste 3 kilometer nog veel van je vragen, dat die 10 bochten je nog klein gaan krijgen.
Sneeuw, smeltwater, wind en zon, tijdens een beklimming van de Stelvio kun je zomaar 4 jaargetijden langs voelen komen. En boven kan het donker, nat, koud en vooral winderig zijn. Maar toch is iedereen blij als hij er is je voelt je een koning een echte Cima Coppi.
De erste keer was ik verbaasd dat er een lucht van Bratwurst op je afkwam op de top, nu is het de reden waarom ik ga!
Iedere keer een broodje als beloning een praatje met de wurstkoning en daarna vlammen naar beneden.

Als ik terug ga naar Nederland rijd ik om 05.00 uur de Stelvio op, alleen; geen motoren, auto's of zelfs fietsers..... Wat een pracht wat een rust; de Stelvio heeft vele gezichten en je gaat ze nooit allemaal beleven.

Prachtige klim! Laatste 4km zijn vrij zwaar, maar wel heel mooi. Ik zou iedereen deze klim aanraden.

Mooi, lang en indruk wekkend, maar ik moet nog een keer terug komen voor de andere kant.
De kant vanuit Bormio schijnt de makkelijke kant te zijn, makkelijk mag je tussen quotes zetten, maar mooi is het wel met watervallen onderweg.

Mooi, lang en indruk wekkend, maar ik moet nog een keer terug komen voor de andere kant.
De kant vanuit Bormio schijnt de makkelijke kant te zijn, makkelijk mag je tussen quotes zetten, maar mooi is het wel met watervallen onderweg.

Eén van de mooiste en bij fietsfanaten beroemdste Europese bergpassen op gefietst vanuit Bormio.
Langs deze zijde is de Stelvio iets korter, zijn er minder aftellende haarspeldbochten met hoogteaanduiding en klimt de route ook meer trapsgewijs het dal van de rivier de Braulio op.
Steile stukken van 7-10％ met enkele korte uitschieters wisselen af met iets minder klimmende stroken.
Na de vijf halfopen galerijen en tunnels die vochtig smal en donker zijn klim je via een mooie reeks haarspeldbochten langs de prachtige Braulio waterval. Gevolgd door een lang rechtsdraaiend "relatief" vlak stuk waar je ook het San Rainierikerkje en het oorlogsmonument voorbijfietst.
Het venijn van de klim zit hem in het slot want even voordat de Umbrailpas (uit St.Maria- CH) de weg zal vervoegen starten de 10 haarspeldbochten naar de top die in de laatste kilometers flirten met de 10％ .
Op de pasovergang hangt er door de drukte die er meestal is een "kermissfeer" die niet opweegt tegen de euforie die mij steeds overvalt bij het bereiken van de top. Ook al is het niet de eerste keer.
De drukte kan je ontlopen door vroeg te starten op een weekdag. Extra kledij meenemen kan nooit kwaad zelf in de zomer.

Anders dan de fantastische Prad zijde maar toch ook langs deze zijde een fabelachtig monument om op te fietsen/kruipen!!!

Zalige klim, lang maar nooit overdreven stijl. Reeds 3x beklommen en elke keer opnieuw moeten vloeken op de laatste 3km, deze zijn de zwaarste van de hele klim. Rond km 15 krijg je een vlakker stuk. Hier kan je kiezen tussen gas geven of even op adem komen :-). De afdaling is heel leuk, brede wegen, goed overzicht. Enkel in de tunneltjes goed opletten!

Ik heb de stelvio beklommen eind augustus vorig jaar. Als je als wielerliefhebber uithouding hebt en een inspanning enkele uren kunt volhouden ga je van deze beklimming houden. Het is hoog maar de kant via bormio kun je gemakkelijk aan op uithouding. Als je onder je limiet bljft ga je van de beklimming houden. Het enige waar je MOET mee rekening houden is dat de beklimming voor sommige dorpen de enige toegangsweg is, dus hou rekening met het verkeer.

Passo Stelvio, de klassieke zijde vanuit Bormio. Het dorpje ademt sport; ski en schaatsen in de winter en fietsen in de zomer.
In het dorp is een grote camperparking; ik denk misschien de mooiste plek om te staan ter wereld; 360 graden mountain view.
Bormio is de startplaats van niet alleen de Stelvio maar ook de Gavia en niet veel verder ligt de Mortirolo te wachten op zijn prooi. Met de Bernina en Lago Cancano om de hoek en Bormio 2000 in de achtertuin kun je hier als klimmer je hart ophalen.
Maar we zouden de Stelvio opgaan, direct buiten het dorp een paar bochten om snel de vlakte te verlaten.
Je kunt nog even uitkijken over de golfbaan en het dal en dan kan de blik op oneindig.
De klim gaat door diverse tunnels en die zijn donker en smal, verlichting is verplicht in Italie en de carabineri wil hier nog wel eens controleren; je bent dus gewaarschuwd.
1 tunnel heeft een flinke bocht en wordt in de tunnel een stuk smaller, opletten dus met een bus of een vrachtauto want je wordt geplet en ze merken er niets van!
De bochten zijn ook hier genummerd, geen 48 zoals vanuit Prato nee "slechts"40 stuks naar de top.
Het cluster voor de grens en kruising met de Umbrail pas is een ware test, het steilste stuk is 18％ en ondanks de afleiding van het uitzicht schreeuwen je benen om rust.
Na de grens nog 4 kilometer aan 9％ gemiddeld maar wel stabiel dus laat je benen draaien en focus op de top.

Persoonlijk vind ik Prato de machtige zijde, Umbrail de boze stiefmoeder en Bormio, tja die is leuk.
Hoe dan ook dit blijven memorabele beklimmingen en uitdagende afdalingen. Nergens in Europa kun je een drieluik maken wat zwaarder zal zijn voor welke fietser dan ook.

Vanuit Bormio inderdaad afgesloten, s morgens tussen 6.00 en 8.00 uur weg naar de top wel open. Op 17 september eerst met de auto en fietsen achterop vanuit Bormio naar Prato gereden daar op fiets gestapt en berg beklommen vanuit Prato. Geweldige tocht, met een meesterlijke en machtige uitstraling van de col. Top bereikt samen met mijn zwager die kramp kreeg onderweg. Er zijn eigenlijk geen woorden voor. Doe toch een poging. Geweldig, mooi , genieten en afzien te gelijk wat een ervaring. Na de afdaling naar Prato weer met de auto naar Bormio. Die dag totaal met auto en fiets 272 haarspeldbochten genomen. Onbeschrijflijk....

Stelvio vanaf bormio nog 2 weken dicht, zal waarschijnlijk via de informatie van locals niet mer opengaan. Dit wegens hevige rotsen die over de weg blijven vallen! Veel Nederlandse wielrenners zijn teleurgesteld!

Stelvio vanuit Bormio is vanaf 2 sept dicht wegens rotsen op de weg. Blijft in elk geval deze hele week nog dicht. dus ik heb veel spijt dat ik hem niet meteen 1 sept gedaan heb. Maar ja, rondje Stelvio up, umbrail af en stelvio op, op eerste fietsdag is ook weer niet alles. Wordt dus twee uur auto rijden om in Prato te komen. Maar er zit niets anders op wand je komt toch voor de Stelvio.

Gisteren de Stelvio van beide kant gefietst. Ideaal dat de klim 1 dag per jaar verkeer vrij is. Al betekent dat wel dat je met 1.000 anderen fietst. Lampje zou ik zeker aanraden. Wegdek vond ik erg goed in vergelijking met bijvoorbeeld de Mortirolo. De klim zelf vond ik heel erg goed te doen vanuit Bormio. Nergens is het echt enorm stijl op de laatste km's na. Gelukkig kun je kort voor die laatste km's een beetje op adam komen op een flink stuk vals plat.

Op 19-7-2019 de Stelvio vanuit Bormio gereden. Rond 10:00 vanuit Bormio vertrokken en benieuwd wat de ‘legendarische’ Stelvio mij gaat brengen. Prima weersomstandigheden met zonnetje en zo’n 16-18 graden. Voor- en achterlichtje is wel prettig voor eigen veiligheid voor in de tunnels. Klimmen ging goed en na eerst beetje in ritme moeten komen lekker door kunnen trappen. Ik vond de weg echt prima dus misschien hebben ze wegdek onlangs verbeterd of zo maar was echt goed. Ja, er is zeker verkeer, m.n. motors toen ik er reed, maar vond het echt goed te doen en geen ‘last’ van gehad. Dus denk dat het veel uitmaakt welke dag en tijdstip je kiest.
Boven is het inderdaad een ‘kermis’, maar dat is te verwachten op zo’n bekende klim. Maar vond het niet storend, en daar even genoten van uitzicht aan de ‘andere’ kant. Het is inderdaad wel handig om jackje of iets voor de afdaling mee te nemen want kan best fris zijn.

Gister 17 juli gereden. Prima weersomstandigheden onderweg. De omschrijving op deze site komt overeen met mijn ervaring. Het vele verkeer en de smalle wegen maakt het soms wel wat benauwd. In de afdaling was de overgang van licht naar donker in de tunnels nog wel een aandachtspunt. Zeker ook omdat er bijna in iedere tunnel een knik naar rechts zit.

En idd neem voldoende kleren mee om af te dalen of om de veranderende weersomstandigheden aan te kunnen..

Aanvulling: het dorp heet niet Rasin, maar er zijn meerdere dorpjes tegen elkaar aan. Pradelle en Pedenosso zijn er twee. Als je de makkelijkere route wil dan ga je vanuit Bormio eerst naar Premadio (langs de golfclub).

Eerder deze week heb ik deze beklimming gereden. Erg mooi en uitdagend, de beschrijving op deze site herken ik goed, behalve dat ik deze zijde landschappelijk echt veel minder vind dan de Prato zijde. Niet alleen vanwege de haarspeldbichten, maar ook vanwege de bergtoppen.

Vanuit Bormio is er nog een andere mooie klim dan de Stelvio en de Umbrail, eentje die ik nergens terug vind in de lijstjes. Dat is de klim naar de Torri die Fraele; die kan je starten in Bormio, of vanuit het dorp Rasin (vanwaar hij steiler maar korter is). Beide kanten leiden dan omhoog naar de haarspeldbochten die uitkomen bij de hoog gelegen meren van Cancano. Zeer de moeite waard vanwege de haarspeldbochten, de torentjes onder de top, de stijgingspercentages, en het prachtige uitzicht over de meren en de bergtoppen als je boven bent.

Deze week 2x beklommen. Prachtige afwisselende maar pittige beklimming. het wegdek is momenteel zeer goed omdat de Giro hier kort geleden passeerde. Rond kilometer 8/9 kom je door een aantal korte, goed verlichte tunnels. verder een heerlijke klim met de haarspeldbochten, watervallen aan alle kanten en overstekende marmotten voor wie ook nog oog heeft voor de natuur. Het laatste stuk is het zwaarst, maar de aanblik van de top is goed voor het moraal. Al met al een geweldige ervaring!

Gereden in 2004. Opgestapt in Santa Catharina (Gavia) om nog wat warm te draaien, vervolgens de Stevio van beide kanten beklommen en gedaald. Beide kanten zijn zeer zwaar. De kant van Prato heeft uiteraard de naam, maar persoonlijk kies ik de kant van Bormio. Ietsje milder, een afwisselender landschap en, niet geheel onbelangrijk, een gewéldige afdaling! Afdalen aan de kant van Prato is erg vermoeiend door de vele haarspeldbochten met de grote hellingspercentages.

Natuurlijk fiets je de Stelvio op als je in de buurt bent, maar houdt rekening met een deceptie. Het is er namelijk zó druk, met name met motoren en auto's waarvan de chauffeurs hun rijbewijs op de kermis gewonnen hebben. Staat tegenover dat het wel een beestachtige klim is met de meest fantastische uitzichten...

Vandaag 09/09/2016 de Stelvio opgefietst vanuit Bormio en de afdaling via dezelfde weg. De Stelvio mag dan een grote naam hebben, wat mij zal bijblijven is het gedrag en de snelheid van de vele sportwagens en motorrijders op deze berg. Ik ben er ontzettend gedegouteerd van. Gisteren drie andere cols opgefietst in de buurt van Bormio zonder problemen. De Stelvio is een racebaan waar velen de snelheid niet respecteren en risico's nemen en hierdoor worden fietsers echt wel in gevaar gebracht. Een echte schande. Voor wie in de buurt komt fietsen. Torre di Fraele is een absolute aanrader.

Op woensdag 17 augustus 2016 begonnen vanuit Bormio en de Stelvio beklommen. Wat een prachtige beklimming per fiets. Eenmaal boven direct afgedaald naar Prato en ook vanaf deze kant de Stelvio per fiets beklommen. Een zware prestatie, maar zeker wel te doen als je voldoende kilometers hebt gemaakt en je conditie goed is. Tweemaal de Stelvio beklimmen op 1 dag doet niet onder voor de Alpe d'HuZes die ik dit jaar heb volbracht. Tip: zorg voor voldoende kleding en handschoenen, de afdelingen zijn erg koud en laat je niet verrassen door het "omslaan" van het weer. Aan de Prato-kant scheen de zon, aan de Bormio-kant regende het. Boven op de Stelviopas was het vier graden. Passo del Stelvio moet je doen! Twee keer op één dag!!!! Heerlijk dat afzien!

Laatst beklommen in mijn vakantie, maar neem echt warme kleding mee, bij ons begon het te regenen en dan is het even een ander verhaal omhoog

nog geen idee ik ga hem in september doen samen met 49 anderen ben wel een beetje benieuwd waar ik op letten moet

De week voor de officiële opening van de col (ergens eind mei meestal) fiets je wel redelijk alleen naar boven. De col is weliswaar 'gesloten' (lees -> de bareel is nog dicht aan de voet maar daar kruip je even onder door), maar is al helemaal vrijgemaakt van sneeuw. Enkel wat wielertoeristen uit de streek en arbeiders van wegwerkzaamheden kom je tegen. Slechts een paar auto's en geen motorrijders. Puur genieten naar boven, en nog meer naar beneden! ;-)

heb hem 6juli 2012 beklommen vanuit bormio , ik vond het een heel mooie beklimming laatste 2km heftig en zwaar, in bormio was het 24 graden warm boven ruim 2700m hoog amper 6 graden ijzig koud met een snijdende wind , toch een van de mooiste beklimmingen die er zijn zowel de weg natuur uitzicht en hoogte een topper

Ik heb het geluk half oktober met zon naar boven te rijden, dus geen hordes motoren en old timers maar hele tijden alleen ik en de berg, alleen het geluid van de riviertjes je banden en hier en daar wat verschuivende sneeuw aan de kanten. Prachtige beklimming volop genoten. Zorg alleen in deze tijd wel voor goede kleding voor de afdaling anders is dat wat minder, naar boven heb je het wel warm.