| Beroemde beklimming |
| Mooi landschap |
| 25 haarspeldbochten |
| #37 zwaarste beklimming van Italië |
| #57 meeste hoogtemeters van Italië |
| #29 langste beklimming van Veneto |
| #75 gemiddeld steilste beklimming van Dolomieten |
Deze klim is al meerdere keren opgenomen in de Giro, en dat is niet voor niets. Met meer dan 25 haarspeldbochten en een lengte van 19 km behoort deze tot de monsterbeklimmingen van Europa. Omdat deze klim in de frontlinie van de Zuidalpen ligt, klim je de eerste kilometer weg uit het vlakke land en dit geeft je een geweldig uitzicht. De klim zelf heeft enorm veel variatie in steilte, omgeving en landschap.
Van de top zul je stil worden. Hier liggen namelijk meer dan 20.000 soldaten begraven in een adembenemend monument. Hier mag je alleen te voet naar toe, maar dat is echt de moeite waard. Boven kijk je aan de ene kant richting het vlakke zuiden en aan de andere kant zie je de ruige toppen van de Alpen.
Straatnamen: SP 140 & Str Generale Giardino
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Als je met de auto naar de tour komt, kun je parkeren in Semonzo, op ongeveer 500 meter van het startpunt, aan de Via Canal (https://maps.app.goo.gl/mqrVXv7kZGsTeXPx5?g_st=com.google.maps.preview.copy).
Een halve kilometer is genoeg om op te warmen voordat je meteen aan de slag gaat. De vele haarspeldbochten die je bij de start te wachten staan, zijn heerlijk om te rijden. Het asfalt is zo goed als nieuw en er is altijd een prachtig uitzicht op de uitlopers. Je wint snel hoogte en rijdt voornamelijk in het bos, beschermd tegen de brandende zon.
Zodra het bochtige gedeelte voorbij is, gaat de weg gestaag bergopwaarts met minder bochten. Je passeert twee zeer korte minitunnels (verlichting niet echt nodig) en nadert de boomgrens. Het gaat verder - en nog een hele tijd. Naar mijn mening is dat het echt slopende deel: na de lange klim door de bochten denk je dat je al op de top zou moeten zijn, maar het is nog een lange weg naar de top. Ik begon in september bij 23 graden in het dal en voorbij de boomgrens werd het lange tijd erg oncomfortabel, mede door de extreem harde wind. Toen ik de top bereikte, was het 11 graden en voelde het nog kouder aan. Een fleece en windjack zijn belangrijk, een lange broek en handschoenen zouden geweldig zijn geweest. Er is een restaurant op de top waar je kunt opwarmen voordat je in volle vaart weer afdaalt. Conclusie: een geweldige route met fantastisch uitzicht op de Venetiaanse vlakte en relatief weinig autoverkeer voor een zondag.
Für alle, die zur Tour per Auto anreisen, bietet sich eine Parkmöglichkeit in Semonzo, rund 500 Meter vom Einstiegspunkt entfernt, an der Via Canal (https://maps.app.goo.gl/mqrVXv7kZGsTeXPx5?g_st=com.google.maps.preview.copy).
Der halbe Kilometer reicht aus, um sich warm zu fahren, ehe es dann gleich gut zur Sache geht. Die vielen Serpentinen, die einen zu Beginn erwarten, lassen sich wunderbar fahren. Der Asphalt ist quasi neu und es eröffnen sich einem immer wieder tolle Blicke ins Vorland. Man gewinnt sehr schnell an Höhe und man fährt- von der prallen Sonne geschützt- meistens im Wald.
Nachdem der kurvenreiche Abschnitt geschafft ist, geht es weniger kurvig stetig weiter bergauf. Man durchquert zwei sehr kurze Mini-Tunnel ( Beleuchtung nicht wirklich notwendig) und nähert sich der Baumgrenze. Weiter geht’s - und das noch eine ganze Weile. Das ist meines Erachtens das eigentlich Strapaziöse: nach der langen Kurvenauffahrt meint man, man müsste doch schon oben sein, aber bis zum Gipfel ist es eben noch ewig weit. Ich bin im September bei 23 Grad im Tal gestartet und jenseits der Baumgrenze wurde es, auch des extrem starken Windes wegen, für lange Zeit richtig ungemütlich. Oben angekommen, waren es 11 Grad und gefühlt noch viel kälter. Da sind Fleece und Windjacke wichtig, Eine lange Hose und Handschuhe wären super gewesen. Auf dem Gipfel gibt’s ein Gasthaus, in dem man sich gut aufwärmen kann, bevor es dann mit Karacho wieder talwärts geht. Fazit: tolle Strecke, mit super Aussicht auf die venezianische Ebene und vergleichsweise wenig Autoverkehr für einen Sonntag.
De recensie van ebaldo is perfect.
Ik zou willen toevoegen dat het effect van de kilometers voor Campo Croce is dat ze een behoorlijk deel van de energie wegnemen die later nodig zal zijn. De laatste kilometers lijken in feite niet zwaar vanwege het gemiddelde stijgingspercentage, maar in werkelijkheid zijn ze behoorlijk zwaar. Een paar stukken rust, of zelfs afdaling, worden afgewisseld met stukken van ruim boven de 10％, en na vijftien kilometer klimmen laten ze zich echt voelen.
Na de passage van de Giro d'Italia vier dagen geleden is het asfalt echt goed. Op sommige stukken is het nog maar net gelegd en de opschriften van de waaiers (waarvan meer dan de helft vol lof over Pogacar) zijn erg grappig.
In de afdaling kun je de remmen zeker niet loslaten vanwege de vele haarspeldbochten en de smalle weg, die ook nog eens hoog ligt.
Het panorama is gewoonweg prachtig. In de velden voordat ik vandaag het bord Pieve del Grappa passeerde, zag ik een kleine gems.
La recensione di ebaldo è perfetta.
Aggiungerei che l'effetto dei chilometri prima di Campo Croce è quello di sottrarre un bel po' di quelle energie che serviranno dopo. Gli ultimi chilometri infatti non sembrano duri per la pendenza media, ma in realtà sono piuttosto difficili. A pochi tratti di riposo, o addirittura di discesa, si alternano infatti allunghi ben oltre il 10％, e dopo quindici chilometri di salita si fanno davvero sentire.
Dopo il passaggio del Giro d'Italia di quattro giorni fa l'asfalto è veramente buono. In alcune parti è stato appena posato, e sono molto divertenti le scritte dei tifosi (una buona metà inneggiano a Pogacar).
In discesa non si può certo mollare i freni data la presenza di tanti tornanti e la ristrettezza della sede stradale, per di più in alto.
Il panorama è semplicemente meraviglioso. Tra i campi prima di passare il cartello di Pieve del Grappa oggi ho visto un piccolo camoscio.
Mooie klim!
Het eerste deel klimt met een paar mooie haarspeldbochten met panoramische uitzichten over de vlakte van Bassano. De ％ zijn niet beestachtig, maar ze laten zich wel voelen. Voor Campo Croce wordt de weg makkelijker en begint dan weer steil, hier is het steilste stuk (richting max 15％) en dan is er weer een pauze voor de laatste 4 kilometer, die rond de 8-9％ komt.
Van bovenaf hebben we een prachtig uitzicht op de kustlijn van Veneto.
Op de top herinnert het oorlogsmonument ons eraan dat we op een heilige en gedenkwaardige plek zijn.
Bella salita!
La prima parte sale con dei bei tornanti con vista panoramica sulla piana di Bassano. Le ％ non sono bestiali ma si fanno sentire. Prima di Campo Croce la strada si alleggerisce per poi partire nuovamente ripida qui c'è la parte più ripida (verso max 15％) per poi fare un'altra pausa prima dei 4km finali che tornano a farsi sentire verso 8-9％.
Da su mentre si sale la vista è meravigliosa e spazia fino al litorale veneto.
In cima il monumento ai caduti ci ricorda il fatto di essere in un sito sacro e memorabile.
Prachtige klim. Vroeg gestart maar toch (te) warm. Hierdoor wel vrijwel de enige op weg naar de top. De stukken met 11/12 soms wel 14 procent waren afzien. De beloning aan de top is ronduit indrukwekkend. Erg mooi oorlogsmonument. Op de top zit ook een restaurantje met uitzicht over de bergen. De tip van een eerder comment opgevolgd en afgedaald via de sp148. Dat gaat lekker smooth. (Dat je bijna denkt: waarom was ik niet via deze weg omhoog gefietst….;-))
Fantastische klim. Hoe hoger je komt, hoe moeilijker het wordt - en hoe meer het de moeite waard is. Ik raad je aan vroeg te gaan om het verkeer (en de hitte in de warmere maanden) te vermijden.
De klim begint met switchbacks en een bos. Je klimt snel en krijgt een glimp te zien van de huizen in de vallei beneden je, die heel snel klein worden. Na ongeveer 800 VM wordt de weg opener en wordt de rit mooier als je huizen en restaurants passeert tussen groen gras en bos. Het uitzicht op de vallei werd grotendeels verduisterd door een witte waas (luchtvervuiling). Maar het is nog steeds prachtig vanwege de hoogte.
Eenmaal bij de korte tunnel is er een kleine afdaling, nog een klim en dan een prachtige vallei. Vanaf daar wordt het uitzicht steeds mooier, maar de helling ook. 11-12％ en dan ben je in een andere vallei met prachtige uitzichten en de klim blijft stijgen.
Het moeilijkste en mooiste deel van de klim zijn de laatste 4-5 kilometer. Mooie glooiende heuvels met prachtige uitzichten in alle richtingen (als er geen wolken zijn) maar ook stukken van 10％. Bezoek het gedenkteken als je boven bent. Het is ontnuchterend.
Het verkeer zal waarschijnlijk aanzienlijk drukker zijn tijdens de afdaling. Neem iets mee om je warm te houden, want door de hoogte is het fris en het is een lange afdaling. Kijk ook uit voor grind op de weg (en het verkeer dat klimt). Ik ging op een feestdag en het werd erg druk.
Fantastic climb. The higher you get, the tougher it gets - and the more rewarding. I recommend you go early to avoid traffic (and the heat in warmer months).
The climb starts with switchbacks and a forest. You climb quickly and will get glimpses of the houses in the valley below that become small very fast. After around 800VM the road opens out more and the ride becomes prettier as you pass houses and restaurants amongst green grass and forest. Views of the valley were largely obscured by a white haze (air pollution). But it’s still stunning because of the elevation.
Once you reach the short tunnel there is a small descent, another climb and then a beautiful valley. From there the views just get better and better, but so does the gradient. 11-12％ and then you are into another valley with stunning views and the climb keeps rising.
The hardest and most beautiful section of the climb are the last 4-5kms. Beautiful rolling hills with amazing views in every direction (if there are no clouds) but also sections of 10％. Do visit the memorial when you reach the top. It’s sobering.
Traffic is likely to be considerably busier on the descent. Take something to keep you warm as the elevation makes it cool and it’s a long descent. Also, keep an eye out for gravel on the road (and the traffic that’s climbing). I went in a public holiday and it got very busy.
Erg fijne klim. De haarspeldbochten worden netjes genummerd (28), dus je kunt aftellen. In het begin rij je tussen de bomen met af en toe een fijn uitzicht. Ik kende alleen de omgeving niet. Regelmatig ook kruisen en bloemen voor mensen die verongelukt zijn. Ik heb er eigenlijk nog nooit zoveel bij elkaar gezien in één rit. Halverwege ga je door een paar kleine tunneltjes en daarna kom je meer in een alpenlandschap met koeien. Erg leuk geluid, een kudde koeien met bellen die staan te grazen. Ook veel springplaatsen voor paragliders. Intussen trap je je wel een ongeluk, vaak boven de 10％, regelmatig ook hoger. Richting Monte Grappa wordt dat erger, maar daar krijg je nog mooiere uitzichten voor terug. De top haal je niet op de fiets, omdat daar een groot monument ligt voor Italiaanse en Oostenrijkse soldaten die daar zijn gesneuveld in de Eerste Wereldoorlog. Daar kun je alleen te voet komen.
Voor de afdaling heb ik een andere route genomen, over de SP 148 die wat vlakker is. Dan hoef je niet alleen maar in de remmen te hangen. Bovenin zie je nog steeds kraters uit WO I in het landschap. Verderop stond een koe op de weg, gezellig gras te snacken. Het bleek trouwens een stier, toen ik wat beter keek. Ik ben een stadsmens. Een mooi moment om weer eens door te rijden. Verderop nog even staan kijken bij het paragliden, het was er druk.
Op de weg was het trouwens erg rustig (eerste week september). Af en toe een auto of motor, een enkele fietser.
Het wegdek is heel behoorlijk. Sommige stukken vers geasfalteerd, andere zijn wat beschadigd door vorst en sneeuw. Opletten dus.
Ik zag dat deze klim meer punten heeft dan de Mont Ventoux, die ik nog nooit op ben gefietst. Als je liever in alle rust klimt, is de Monte Grappa een goed idee.
Mooie klim. De eerste kilometers gelijkmatige klim tussen de 7-10％ met veel haarspeldbochten en redelijk wat bomen die voor enige schaduw zorgen. Na een kilometer of 9 krijg je een wat makkelijker stuk waarbij je af en toe zelfs een beetje afdaalt. Daarna weer een kilometer 2 waarbij je veel boven de 10％ zit waarna het weer even kort wat makkelijker wordt. Dan volgt een stuk met nagenoeg geen bomen en kan je meer last hebben van de wind. Hier zijn ook weer veel lastige steile stukje. Laatste stuk naar de top is weer goed te doen. Over het algemeen een zeer mooie en afwisselende klim. Zeker de moeite waard!
Na de verhalen en filmpjes over deze berg stond hij al gauw op mijn bucketlist.
Het idee dat hier in de eerste wereldoorlog duizenden soldaten hun leven hebben gelaten maakt het een bijzondere beklimming.
Drie wegen komen uiteindelijk uit op de top maar je hebt 10 varianten om tot een van die drie te komen.
Vanuit Semonzo is bekendste variant en heeft een totaalpakket wat een klim kan bieden.
In de eerste 7km neem je de ene haarspeldbocht na de andere, ga je door natuurlijke kleine tunneltjes, langs startvelden van paragliders en passeer je kleine gedenktekens uit de geschiedenis.
De volgende 6km zijn pittig en gaan vaak in de dubbele cijfers maar worden onderbroken door een stukje dat even licht bergaf gaat (verheug je er niet te veel op).
Heb je het geploeter achter de rug, dan kom je op een punt dat je voor het eerst het monument ziet liggen. Mooi om te zien, maar je ziet ook de "lijdensweg" die nog voor je ligt.
Nog 5km tot de top en tijdens de laatste kilometers kom je langs Partizanenmonument Borso del Grappa. De ene fietst er langs en de ander stapt even af. Als je weet waarom het monument gemaakt is, denk ik dat je wel even afstapt en er naar toe loopt.
Hoe dichter je vervolgens bij de top komt, hoe groter het ossuarium wordt.
Eenmaal boven heerst er een serene rust en laat je alle indrukken op je binnenkomen.
Ik wilde met de fiets naar het monument, maar dit mocht niet en werd mij duidelijk gemaakt door 2 mannen in legeruniform.
Ze boden aan om op mijn fiets te le letten (en schoenen) en zo liep ik op mijn sokken naar het immense monument.
Meer dan 22.000 soldaten die hier liggen dwingen dan ook het volste respect af.
Na het bezoek aan het restaurant dat gelukkig op gepaste afstand ligt, ben ik begonnen aan de afdaling.
Ik heb hiervoor de SP148 genomen die uitkomt in Romano d' Ezzelino, hierdoor werd het een mooi rondje van een 50km.
De klim heeft dan niet de hoogte van een Gavia of Galibier, maar staat bij mij stevig in de top 3 van meest indrukwekkende beklimmingen die ik tot nu toe gedaan heb en raad hem iedereen aan zou je in de buurt zijn.
Een 10 met een griffel.
| 7 km/u | 02:43:54 |
| 11 km/u | 01:44:18 |
| 15 km/u | 01:16:29 |
| 19 km/u | 01:00:23 |
