Monte Grappa is a climb in the region Dolomites. It is 19.1km long and bridges 1542 vertical meters with an average gradient of 8.1%, resulting in a difficulty score of 1510. The top of the ascent is located at 1726 meters above sea level. Climbfinder users shared 8 reviews of this climb and uploaded 22 photos.
Road names: SP 140 & Str Generale Giardino
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
If you are travelling to the tour by car, you can park in Semonzo, around 500 metres from the starting point, on Via Canal (https://maps.app.goo.gl/mqrVXv7kZGsTeXPx5?g_st=com.google.maps.preview.copy).
Half a kilometre is enough to warm you up before you get straight down to business. The many hairpin bends that await you at the start are wonderful to ride. The tarmac is practically new and there are always great views of the foothills. You gain altitude very quickly and ride mostly in the forest, protected from the blazing sun.
Once the winding section is over, the road continues steadily uphill with fewer bends. You pass through two very short mini tunnels (lighting not really necessary) and approach the tree line. It continues - and for quite a while. In my opinion, that's the really gruelling part: after the long ascent around the bends, you think you should already be at the top, but it's still a long way to the summit. I started in September at 23 degrees in the valley and beyond the tree line it got really uncomfortable for a long time, partly because of the extremely strong wind. When I reached the top, it was 11 degrees and felt even colder. A fleece and windbreaker are important, long trousers and gloves would have been great. There's a restaurant at the summit where you can warm up before heading back downhill at full speed. Conclusion: a great route with fantastic views of the Venetian plain and comparatively little car traffic for a Sunday.
Für alle, die zur Tour per Auto anreisen, bietet sich eine Parkmöglichkeit in Semonzo, rund 500 Meter vom Einstiegspunkt entfernt, an der Via Canal (https://maps.app.goo.gl/mqrVXv7kZGsTeXPx5?g_st=com.google.maps.preview.copy).
Der halbe Kilometer reicht aus, um sich warm zu fahren, ehe es dann gleich gut zur Sache geht. Die vielen Serpentinen, die einen zu Beginn erwarten, lassen sich wunderbar fahren. Der Asphalt ist quasi neu und es eröffnen sich einem immer wieder tolle Blicke ins Vorland. Man gewinnt sehr schnell an Höhe und man fährt- von der prallen Sonne geschützt- meistens im Wald.
Nachdem der kurvenreiche Abschnitt geschafft ist, geht es weniger kurvig stetig weiter bergauf. Man durchquert zwei sehr kurze Mini-Tunnel ( Beleuchtung nicht wirklich notwendig) und nähert sich der Baumgrenze. Weiter geht’s - und das noch eine ganze Weile. Das ist meines Erachtens das eigentlich Strapaziöse: nach der langen Kurvenauffahrt meint man, man müsste doch schon oben sein, aber bis zum Gipfel ist es eben noch ewig weit. Ich bin im September bei 23 Grad im Tal gestartet und jenseits der Baumgrenze wurde es, auch des extrem starken Windes wegen, für lange Zeit richtig ungemütlich. Oben angekommen, waren es 11 Grad und gefühlt noch viel kälter. Da sind Fleece und Windjacke wichtig, Eine lange Hose und Handschuhe wären super gewesen. Auf dem Gipfel gibt’s ein Gasthaus, in dem man sich gut aufwärmen kann, bevor es dann mit Karacho wieder talwärts geht. Fazit: tolle Strecke, mit super Aussicht auf die venezianische Ebene und vergleichsweise wenig Autoverkehr für einen Sonntag.
ebaldo's review is perfect.
I would add that the effect of the kilometres before Campo Croce is to take away quite a bit of the energy that will be needed later. The last kilometres in fact do not seem hard because of the average gradient, but in reality they are quite difficult. A few stretches of rest, or even descent, are alternated with stretches well over 10％, and after fifteen kilometres of climbing they really make themselves felt.
After the passage of the Giro d'Italia four days ago, the asphalt is really good. In some parts it has only just been laid, and the fan inscriptions (a good half of them praising Pogacar) are very funny.
On the descent, you certainly can't let off the brakes due to the many hairpin bends and the narrowness of the road, which is also high up.
The panorama is simply marvellous. In the fields before passing the Pieve del Grappa sign today, I saw a small chamois.
La recensione di ebaldo è perfetta.
Aggiungerei che l'effetto dei chilometri prima di Campo Croce è quello di sottrarre un bel po' di quelle energie che serviranno dopo. Gli ultimi chilometri infatti non sembrano duri per la pendenza media, ma in realtà sono piuttosto difficili. A pochi tratti di riposo, o addirittura di discesa, si alternano infatti allunghi ben oltre il 10％, e dopo quindici chilometri di salita si fanno davvero sentire.
Dopo il passaggio del Giro d'Italia di quattro giorni fa l'asfalto è veramente buono. In alcune parti è stato appena posato, e sono molto divertenti le scritte dei tifosi (una buona metà inneggiano a Pogacar).
In discesa non si può certo mollare i freni data la presenza di tanti tornanti e la ristrettezza della sede stradale, per di più in alto.
Il panorama è semplicemente meraviglioso. Tra i campi prima di passare il cartello di Pieve del Grappa oggi ho visto un piccolo camoscio.
Nice climb!
The first part climbs with some nice hairpin bends with panoramic views over the Bassano plain. The ％ are not beastly but they make themselves felt. Before Campo Croce, the road becomes easier and then starts steep again, here is the steepest part (towards max 15％) and then there is another break before the final 4km, which comes back around 8-9％.
From up there as we climb the view is wonderful and sweeps down to the Veneto coastline.
At the top, the war memorial reminds us that we are at a sacred and memorable site.
Bella salita!
La prima parte sale con dei bei tornanti con vista panoramica sulla piana di Bassano. Le ％ non sono bestiali ma si fanno sentire. Prima di Campo Croce la strada si alleggerisce per poi partire nuovamente ripida qui c'è la parte più ripida (verso max 15％) per poi fare un'altra pausa prima dei 4km finali che tornano a farsi sentire verso 8-9％.
Da su mentre si sale la vista è meravigliosa e spazia fino al litorale veneto.
In cima il monumento ai caduti ci ricorda il fatto di essere in un sito sacro e memorabile.
Beautiful climb. Started early but still (too) hot. As a result, I was almost the only one on my way to the top. The sections with 11/12 sometimes 14 per cent were gruelling. The reward at the top is downright impressive. A beautiful war memorial. There is also a restaurant at the summit with views over the mountains. Followed the tip from an earlier comment and descended via the sp148. It's nice and smooth. (That you almost think: why didn't I cycle up via this road....;-))
Prachtige klim. Vroeg gestart maar toch (te) warm. Hierdoor wel vrijwel de enige op weg naar de top. De stukken met 11/12 soms wel 14 procent waren afzien. De beloning aan de top is ronduit indrukwekkend. Erg mooi oorlogsmonument. Op de top zit ook een restaurantje met uitzicht over de bergen. De tip van een eerder comment opgevolgd en afgedaald via de sp148. Dat gaat lekker smooth. (Dat je bijna denkt: waarom was ik niet via deze weg omhoog gefietst….;-))
Fantastic climb. The higher you get, the tougher it gets - and the more rewarding. I recommend you go early to avoid traffic (and the heat in warmer months).
The climb starts with switchbacks and a forest. You climb quickly and will get glimpses of the houses in the valley below that become small very fast. After around 800VM the road opens out more and the ride becomes prettier as you pass houses and restaurants amongst green grass and forest. Views of the valley were largely obscured by a white haze (air pollution). But it’s still stunning because of the elevation.
Once you reach the short tunnel there is a small descent, another climb and then a beautiful valley. From there the views just get better and better, but so does the gradient. 11-12％ and then you are into another valley with stunning views and the climb keeps rising.
The hardest and most beautiful section of the climb are the last 4-5kms. Beautiful rolling hills with amazing views in every direction (if there are no clouds) but also sections of 10％. Do visit the memorial when you reach the top. It’s sobering.
Traffic is likely to be considerably busier on the descent. Take something to keep you warm as the elevation makes it cool and it’s a long descent. Also, keep an eye out for gravel on the road (and the traffic that’s climbing). I went in a public holiday and it got very busy.
Very nice climb. The hairpins are neatly numbered (28), so you can count down. In the beginning you ride between the trees with an occasional nice view. I just did not know the surroundings. Regularly crosses and flowers for people who died in accidents. I have actually never seen so many together in one ride. Halfway you go through a few small tunnels and then you come more in an alpine landscape with cows. Very nice sound, a herd of cows with bells grazing. Also many jumping places for paragliders. In the meantime you pedal like hell, often above 10％, sometimes even higher. It gets worse towards Monte Grappa, but in return you get more beautiful views. You cannot reach the top by bike because there is a large monument for Italian and Austrian soldiers who died there in the First World War. You can only get there on foot.
For the descent I took a different route, over the SP 148 which is flatter. Then you don't have to hang on to the brakes. At the top you can still see craters from WWI in the landscape. Further on a cow stood on the road, comfortably eating grass. It turned out to be a bull by the way, when I looked closer. I am a city person. A good moment to move on. Further on I had a look at the paragliding, it was busy there.
On the road it was very quiet (first week of September). Now and then a car or motorbike, a single cyclist.
The road surface is very decent. Some parts are freshly paved, others are damaged by frost and snow. So pay attention.
I noticed that this climb has more points than Mont Ventoux, which I have never climbed. If you prefer to climb in peace, the Monte Grappa is a good idea.
Erg fijne klim. De haarspeldbochten worden netjes genummerd (28), dus je kunt aftellen. In het begin rij je tussen de bomen met af en toe een fijn uitzicht. Ik kende alleen de omgeving niet. Regelmatig ook kruisen en bloemen voor mensen die verongelukt zijn. Ik heb er eigenlijk nog nooit zoveel bij elkaar gezien in één rit. Halverwege ga je door een paar kleine tunneltjes en daarna kom je meer in een alpenlandschap met koeien. Erg leuk geluid, een kudde koeien met bellen die staan te grazen. Ook veel springplaatsen voor paragliders. Intussen trap je je wel een ongeluk, vaak boven de 10％, regelmatig ook hoger. Richting Monte Grappa wordt dat erger, maar daar krijg je nog mooiere uitzichten voor terug. De top haal je niet op de fiets, omdat daar een groot monument ligt voor Italiaanse en Oostenrijkse soldaten die daar zijn gesneuveld in de Eerste Wereldoorlog. Daar kun je alleen te voet komen.
Voor de afdaling heb ik een andere route genomen, over de SP 148 die wat vlakker is. Dan hoef je niet alleen maar in de remmen te hangen. Bovenin zie je nog steeds kraters uit WO I in het landschap. Verderop stond een koe op de weg, gezellig gras te snacken. Het bleek trouwens een stier, toen ik wat beter keek. Ik ben een stadsmens. Een mooi moment om weer eens door te rijden. Verderop nog even staan kijken bij het paragliden, het was er druk.
Op de weg was het trouwens erg rustig (eerste week september). Af en toe een auto of motor, een enkele fietser.
Het wegdek is heel behoorlijk. Sommige stukken vers geasfalteerd, andere zijn wat beschadigd door vorst en sneeuw. Opletten dus.
Ik zag dat deze klim meer punten heeft dan de Mont Ventoux, die ik nog nooit op ben gefietst. Als je liever in alle rust klimt, is de Monte Grappa een goed idee.
Nice climb. The first few kilometers are an even climb between 7-10％ with lots of hairpins and quite a few trees that provide some shade. After about 9 kilometers you get an easier part where you sometimes even descend a bit. Then another 2 km where you are much above the 10％, after which it gets a little easier. Then follows a part with almost no trees and you can have more trouble with the wind. Here are also many difficult steep parts. Last part to the top is again good to do. Overall a very nice and varied climb. Definitely worth it!
Mooie klim. De eerste kilometers gelijkmatige klim tussen de 7-10％ met veel haarspeldbochten en redelijk wat bomen die voor enige schaduw zorgen. Na een kilometer of 9 krijg je een wat makkelijker stuk waarbij je af en toe zelfs een beetje afdaalt. Daarna weer een kilometer 2 waarbij je veel boven de 10％ zit waarna het weer even kort wat makkelijker wordt. Dan volgt een stuk met nagenoeg geen bomen en kan je meer last hebben van de wind. Hier zijn ook weer veel lastige steile stukje. Laatste stuk naar de top is weer goed te doen. Over het algemeen een zeer mooie en afwisselende klim. Zeker de moeite waard!
After the stories and movies about this mountain it was soon on my bucket list.
The idea that thousands of soldiers lost their lives here in the first world war makes it a special climb.
Three roads eventually end up at the top but you have 10 variants to get to one of those three.
From Semonzo is the most famous variant and has a total package what a climb can offer.
In the first 7km you take one hairpin turn after another, you go through natural small tunnels, along starting fields of paragliders and you pass small memorials from history.
The next 6km are tough and often go into double figures but are interrupted by a piece that slightly downhill (do not look forward to it too much).
When you're done struggling, you come to a point where you see the monument for the first time. Nice to see, but you also see the "agony" that still lies ahead of you.
Still 5km to go to the top and during the last kilometers you pass Partisan monument Borso del Grappa. Some cycle past it and others get off. If you know why the monument is made, I think you will get off your bike and walk towards it.
The closer you get to the top, the bigger the ossuary becomes.
Once you reach the top, there is a serene quietness and you can let all the impressions come in.
I wanted to go to the monument by bike, but this was not allowed and was made clear to me by 2 men in army uniforms.
They offered to watch my bike (and shoes) and so I walked on my socks to the monument.
More than 22.000 soldiers are buried here and they command the utmost respect.
After visiting the restaurant, which is fortunately at a suitable distance, I started the descent.
I took the SP148 which ends up in Romano d' Ezzelino, this made it a nice round trip of about 50km.
The climb may not have the height of a Gavia or Galibier, but is for me firmly in the top 3 of most impressive climbs I've done so far and recommend it to anyone if you're in the area.
A 10 with a pin.
Na de verhalen en filmpjes over deze berg stond hij al gauw op mijn bucketlist.
Het idee dat hier in de eerste wereldoorlog duizenden soldaten hun leven hebben gelaten maakt het een bijzondere beklimming.
Drie wegen komen uiteindelijk uit op de top maar je hebt 10 varianten om tot een van die drie te komen.
Vanuit Semonzo is bekendste variant en heeft een totaalpakket wat een klim kan bieden.
In de eerste 7km neem je de ene haarspeldbocht na de andere, ga je door natuurlijke kleine tunneltjes, langs startvelden van paragliders en passeer je kleine gedenktekens uit de geschiedenis.
De volgende 6km zijn pittig en gaan vaak in de dubbele cijfers maar worden onderbroken door een stukje dat even licht bergaf gaat (verheug je er niet te veel op).
Heb je het geploeter achter de rug, dan kom je op een punt dat je voor het eerst het monument ziet liggen. Mooi om te zien, maar je ziet ook de "lijdensweg" die nog voor je ligt.
Nog 5km tot de top en tijdens de laatste kilometers kom je langs Partizanenmonument Borso del Grappa. De ene fietst er langs en de ander stapt even af. Als je weet waarom het monument gemaakt is, denk ik dat je wel even afstapt en er naar toe loopt.
Hoe dichter je vervolgens bij de top komt, hoe groter het ossuarium wordt.
Eenmaal boven heerst er een serene rust en laat je alle indrukken op je binnenkomen.
Ik wilde met de fiets naar het monument, maar dit mocht niet en werd mij duidelijk gemaakt door 2 mannen in legeruniform.
Ze boden aan om op mijn fiets te le letten (en schoenen) en zo liep ik op mijn sokken naar het immense monument.
Meer dan 22.000 soldaten die hier liggen dwingen dan ook het volste respect af.
Na het bezoek aan het restaurant dat gelukkig op gepaste afstand ligt, ben ik begonnen aan de afdaling.
Ik heb hiervoor de SP148 genomen die uitkomt in Romano d' Ezzelino, hierdoor werd het een mooi rondje van een 50km.
De klim heeft dan niet de hoogte van een Gavia of Galibier, maar staat bij mij stevig in de top 3 van meest indrukwekkende beklimmingen die ik tot nu toe gedaan heb en raad hem iedereen aan zou je in de buurt zijn.
Een 10 met een griffel.
| 7 km/h | 02:43:54 |
| 11 km/h | 01:44:18 |
| 15 km/h | 01:16:29 |
| 19 km/h | 01:00:23 |
