Grimselpass

Van Brienz (begin Haslital) naar de top (einde Haslital) en terug (circa 88 km.). Vanaf Meiringen 30 km. klimmend 1650 hm. overwinnen. Laatste 11 km. circa 750 hm overwinnen.
Kijk regelmatig links en recht :-) en zie links de Gelmerbahn. Indrukwekkend stukje Zwitsere techniek!
Denk, wanneer je de eerste dam ziet, niet dat je er bijna bent want dan moet je nog minstens een uur doorklimmen naar het 1e meer, erlangs, naar het 2e meer, erlangs en met nog 3 a 4 lange lussen naar de top. Bovengekomen is het uitzicht indrukwekkend.
Mocht je nog genoeg energie hebben (ook voor de terugweg of de voortzetting!) dan is de panoramaweg nog een optie!
Op de terugweg naar Brienz nog rekening houden met een gefreesde goot in de laatste omleiding (voor fietsers, rondom de tunnel) en met de beklimming van 2 km achter Innertkirchen

Vorig jaar beklommen als deel van de lus Susten/Grimsel/Furka. (niet kunnen afmaken door het enorm slechte weer - gelukkig is het treinnet goed uitgebouwd, en voorzien op fietsers :-))
Lange klim die vooral naar het einde toe prachtig wordt; Zeker de omleidingen rond de tunneltjes nemen - is op zich al een reden om de klim te doen.
De echte highlight van deze pas is de andere zijde

De beklimming lijkt gemakkelijk maar dat is het zeker niet. Wegens de lengte en de stijgingspercentages is het vaak moeilijk, maar de mooie natuur die je kan aanschouwen maakt alles mooi en draaglijk. Mijn derde foto is de Grimselpass bekeken vanuit de Furkapass en de oude brug vind je naast de nieuwe weg naar de Grimselpass op een plaats waar het niet zo steil is.

In Augustus 2019 op gefietst.
Noordkant is lange zijde . Begindeel is slingerende weg door kleine dorpjes met af en toe enkele gegroepeerde haarspeldbochten. Stijgingspercentages zijn niet extreem maar onregelmatig . De route zoekt zich een weg om boven de grote stuwmeren (Räterichsbodensee / Grimselsee) met krachtcentrales uit te komen. Zeker waar fietsers bergop geen toegang hebben tot enkele van de 5 tunnels, en worden omgeleid, is het heel steil maar je fietst exclusief/verkeersvrij door prachtige nauwe rotskloof. Pashoogte ligt aan de Totesee en is een zomers drukke verzamelplaats van motoren/auto's en toeristen. Horeca is er voldoende.
Op de brede weg was er druk (zwaar) verkeer door werken aan stuwmeren en omdat het een populaire moto route is.
De andere klimzijde is meer puur natuur en minder druk en geniet daarom mijn voorkeur.

Fietstip: Op pashoogte kan je extra doorfietsen langs de prachtige Oberaar Panoramastrasse voor extra km./hoogte meters.Er is wel afwisselend éénrichtingsverkeer.

01-10-2020 (28 en 29 september gesloten wegens sneeuw vanaf 30 september weer open) Nu mooi weer. Vanuit Meiringen provinciale weg nr 6 100m omhoog en weer omlaag. Innertkirchen 26km omhoog. Onderweg heb je 4 korte tunnels 1 lange tunnel hier moet je via stuk oude Grimselpass (120m kasseien). 2 stuwdammen 1 dorp (Guttannen). Was spannend maar heb overleefd. (je fietst wel naar de Totensee) zie Motor!

Op het begin is dit niet de mooiste klim, maar het einde maakt veel goed.
Daar is het echt prachtig en genieten van het uitzicht.
Onderweg zijn er een aantal tunnels, echter kan je hier ook naast rijden op een iets slechtere weg, maar wel mooier en veiliger.
Er is wel wat verkeer op de grimsel, maar de weg is breed en goed.
Dus ze kunnen er makkelijk passeren.
Boven op de Grimsel kan je ook genieten van een drankje en hapje.
Ik zou zeggen, daal langs de andere kant de grimsel af, en pak ineens de Furka mee.
Echt prachtige klim ook.
Vervolgens ben ik terug de achterkant van de grimsel opgedraaid (kant langs waar je daalt om naar de Furka te gaan).
En dan terug naar beneden langs de grimsel die je eerst had gedaan (zoals hier beschreven).
Was goed voor iets meer dan 3000 hoogtemeters.
En vervolgens terug naar Brienz, vertrekplaats

Prima klim, lekker lang en afwisselend. Af en toe wordt je van de (auto)weg af geleid om de oude route te volgen; die is extreem rustig maar het asfalt is iets minder. Verder fantastisch asfalt. Door de drukte met auto's en motoren wordt je wel richting de witte streep gedwongen, waar vaker losse steentjes liggen. De meren zijn mooi, vooral op de pas zelf is het een plaatje met de bergen aan de overkant. Bovenop voldoende gelegenheid om te recupereren aan beide kanten van de pas (die langs het meer loopt).

Niet de mooiste klim in de omgeving, maar wel een prima wegdek, toen wij er waren niet al te druk! De afdaling is mooier en kijk je uit op de Furkapass.