De Côte de Saint-Nicolas was altijd de voorlaatste beklimming in Luik-Bastenaken-Luik. Door het korte, maar steile karakter was deze beklimming bijna altijd de scherprechter in de wedstrijd. De beklimming ligt in een voorstad van Luik. Dat deze beklimming in drukbevolkt gebied ligt mag duidelijk zijn, het kan dus regelmatig voorkomen dat je even moet stoppen of in de remmen moet.
De beklimming start in de buurt van het stadion van Standaard Luik en is moeilijk te vinden. Volg bij de rotonde onderaan het spoorwegviaduct de bordjes richting St Nicolas.
Het wordt meteen duidelijk dat dit geen makkelijke klim is. In het smalle volgebouwde straatje lopen de percentages op tot rond de 12%. Aangekomen op een t-splitsing met garages volg je de weg bergop. In een mooie s-bocht trek je om een oerlelijke Sovjet-flat heen. De weg blijft door de dichtbevolkte wijk heen kronkelen tot je de top bereikt op een droevige t-splitsing.
Straatnamen: Rue de la Station, Place Ferrer & Rue Bordelais
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Een mythische klim die elke renner eens in zijn leven moet doen. Deze 1,4 km lange klim is steil en brandt je benen. Het nadeel is vooral het begin van de klim waar de weg smal is en dus gevaarlijk met autoverkeer.
Un ascension mythique que tout coureur doit faire une fois dans sa vie. Cette ascension de 1,4km est raide et vous brûle les jambes. Le bémol est surtout le début de la côte où la route est étroite donc dangereuse avec la circulation des voitures.
Het is best een gedoe om in de Luikse wirwar tot Sinterklaas door te dringen. Je passeert straten als rue Malaise en -om de pijn te verzachten- rue Tout va Bien. Maar als je er bent…
Saint Nicolas dankt haar bekendheid aan de rue Bordelais, de finale van Luik-Bastenaken-Luik, gekend als côte Saint Nicolas. De heroïsche gevechten op deze straat van zo’n 1400 meter, met een maximale stijging van 13%, staan bij velen op het netvlies.
Vanaf de vijfsprong moet je aan de linkerkant van het hoekhuis de klim aanvatten over een, voor Luikse begrippen, zeer acceptabel wegdek. Wat mannen als Vandenbroucke, Boogerd of Rebellin nooit hebben overwogen is rechtsom de lucht in te gaan. Daar ligt de verstoken neef van de Bordelais, rechtdoor en dus veel korter, maar met een percentage waar de Bordelais niet aan kan tippen: de rue du Coq. Om het fietsen helemaal tot avontuur te verheffen is le Coq over een groot deel als trap gebouwd, met links ervan een kasseien goot, waar in theorie gefietst kan worden. Vanwege het weelderige onkruid in de voegen en de krankzinnige steilte, is dit een vrijwel onmogelijke opgave. Dan toch maar de Bordelais. Op een vroege zondagochtend een meestal rustige heiging.
Een beroemdheid onder de kenners. Jarenlang de laatste van Luik-Bastenaken-Luik (als we dat kaske in Ans niet meetellen, natuurlijk). We kennen de beelden allemaal: Gilbert, VDB, Valverde ... Hun aanval op de Saint Nicolas staat op ons netvlies gebrand. Maar als er nu één helling uit LBL is die ik niet zou doen op mijn tocht, is het deze wel. Vooral voor het verkeer. Fietsen in de stad is niet jedat. Maar voorts een prima klim. Vooral eentje om eens op door te gaan, als je kan.
Ik vind dit wel een leuke klim.
Maar je komt er niet vaak meer, omdat hij al enkele jaren niet meer in de finale van Luik-Bastenaken-Luik zit.
Leuke col. Ik hou wel van die kilometer aan 10%, maar wel in een lelijke buurt.
Nu was ik in de buurt, dus nog maar eens geattackeerd.
In 1999 laat Vandenbroucke de andere wielrenners (waaronder Boogerd) achter op de grote plaat:
https://www.youtube.com/watch?v=Zenlv88feHg
7 km/u | 00:12:02 |
11 km/u | 00:07:39 |
15 km/u | 00:05:37 |
19 km/u | 00:04:26 |