| Beroemde beklimming |
| Mooi landschap |
| 9 haarspeldbochten |
| #91 zwaarste beklimming van Frankrijk |
| #40 meeste hoogtemeters van Provence-Alpes-Côte d'Azur |
| #32 langste beklimming van Hautes Alpes |
| #56 gemiddeld steilste beklimming van Provence-Alpes-Côte d'Azur |
De Col du Granon was tot voor kort bij bijna niemand bekend, toch heeft deze col een indrukwekkende wielerhistorie. Niemand minder dan Hinault raakte hier zijn laatst gedragen gele trui kwijt. En recenter raakte ook Tadej Pogačar zijn geel kwijt aan Jonas Vingegaard. Dit zegt waarschijnlijk genoeg over de zwaarte van deze col. Maar buiten deze wielerhistorie is het misschien ook wel de mooiste col in de directe omgeving van Briançon. En dat wil wat zeggen, want de concurrentie in dit gebied is zwaar. Eentje voor op de bucket list dus!
Vanuit Briançon heb je het qua steilte even rustig, maar niet qua auto's, want je rijdt op de Route National naar Grenoble. Eenmaal bij Saint Chaffrey wordt het gelukkig een stuk rustiger. Een ruime (vals plat) kilometer door het dorpje brengt je aan het begin van de klim. Vanaf dat moment is het steil, extreem steil. Als je Villard Laté inrijdt geloof je je ogen niet, zo steil klapt de weg opeens omhoog. Je hebt het idee in de Ardennen te zitten. Alleen hier loopt de klim tien kilometer door. Tien kilometer tussen de 9 en een ruime 11 procent. Krachtige wielrenners met een lange adem hebben hier de dag van hun leven, voor alle andere wordt het afzien. Wie van het echte lijden op de fiets houdt, zit op deze steile col in ieder geval helemaal goed.
Je zou denken dat deze weg geleidelijk omhoog loopt, maar niets is minder waar. De Granon is een geasfalteerd karrespoor. Dus steile muren wisselen af met nog steeds steile tussen stukken. Rust krijg je nooit in deze hele klim. De weg die naar boven loopt is briljant goed, deze weg is de hele winter gesloten en gaat pas open als de sneeuw uit zichzelf gesmolten is (rond begin juni) hierdoor heeft deze col niet te lijden van de grote temperatuurverschillen in de winter. Het feit dat grote sneeuwschuivers de weg niet aan gort rijden helpt ook zeker mee. Bovendien is de col opnieuw geasfalteerd, voorafgaand aan de Tour van 2022.
Vanaf deze klim heb je (afhankelijk van waar je rijdt) een mooi uitzicht op de stad van Briançon of op de hoge bergtoppen van het Oisans-massief. Genieten, als de pijn in je benen het toelaat tenminste. Want buffelen en hard werken is het. Tien kilometer lang, en daar doet het fantastische uitzicht niets aan af!
Straatnaam: D234T
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Tot voor kort alleen bekend van de Tour van 1985 (waar Lemond de grle trui pakte), nu ook van de latere editie waar Vingegaard het geel pakte van Pogacar. Loeizwaare klim die maar door blijft trekken tegen een flink percentage. Bovenop kun je in een berghut een verdiende verfrissing krijgen.
Onthoud deze als we naar de top rijden op een volledig geveerde MTB. Dan naar beneden naar Le Serre Barbin aan de bergkant. Een mooie rit begin jaren 2000.
Remember this one as we ride up to the top on ful- suspension MTB. Then down to Le Serre Barbin on the moutain side. A nice ride back in early 2000s.
Het zwarte beest van de Briançonnaias. Eerlijk is eerlijk, het is een uitdaging, met stijgingspercentages van twee cijfers voor bijna de hele route. In het tweede deel zijn de uitzichten prachtig en is de vallei open en koel. Zeker de moeite waard.
La bestia nera del Briançonnaias. Onestamente, è impegnativo, con pendenze a due cifre per quasi tutto il percorso. Nella seconda parte i panorami sono bellissimi e la valle aperta e fresca. Da fare assolutamente.
De Granon! Nou...
Tot dan had ik hem vermeden. Het is intimiderend met zijn gemiddelde percentage van meer dan 9％.
Ondertussen beklom ik Col Luitel en Mont Colombis. Nauwe profielen. Dat is geruststellend.
Het is een zware klim op de Granon, maar hij heeft de elegantie om een paar zeer korte, lichtere stukken van ongeveer dertig meter te bieden die goed aanvoelen.
Het is een vermoeiende klim, maar tegelijkertijd ook een heel aangename. Je raakt nooit verveeld. En dan vind je je ritme en gaat het niet al te slecht.
De ondergrond ziet er op de heenweg erg goed uit. Maar als je weer beneden komt, besef je dat het verre van een biljarttafel is en dat het op sommige stukken een beetje wankel is.
Maar het is een prachtige afdaling.
Pas op, je komt in de stemming en je kunt behoorlijk hoge snelheden bereiken. Ik heb een mooie rechte afdaling gemaakt...
Prachtig landschap, vooral omdat de sneeuw er nog lag! Het bord "Col du Granon" dat tevoorschijn probeerde te komen was sierlijk en ontroerend.
En dan de marmotten...
Le Granon ! Enfin…
Jusque là, je l’avais évité. Il est intimidant avec son pourcentage moyen à plus de 9％.
Entre temps, je suis allé grimper le col Luitel et le Mont Colombis. Profils proches. Ça rassure.
Elle est dure cette ascension du Granon, mais elle a l’élégance de proposer quelques très courts tronçons d’une trentaine de mètres plus légers qui font du bien.
C’est une montée qui use mais qui en même temps est très agréable. On ne s’ennuie jamais. Et puis, on trouve un rythme et ça se passe plutôt pas trop mal.
Le revêtement paraît très bon lors de la montée. Mais lorsque l’on redescend, on constate que c’est loin d’être un billard et que sur certains passages, ça secoue un peu.
Mais, elle est très belle cette descente.
Attention, on se prend au jeu et on peut atteindre de sacrées vitesses. J’ai fait un joli tout droit…
Paysages somptueux d’autant que la neige était encore là ! Cette pancarte « Col du Granon » qui tentait d’émerger, c’était gracieux et touchant.
Et puis, les marmottes…
Beklommen in 2019, voor hij in de Tour de France van 2022 zat, en toen was het er nog aangenaam kalm. Het is een prachtige en zware klim, maar echt niet zo onmenselijk als de percentages laten uitschijnen: je vindt er best makkelijk een ritme, en er is niets dat je uit dat ritme haalt.
De wegkwaliteit is niet super, maar voldoende om zonder zorgen af te dalen.
De wegkwaliteit bergop is bijna perfect vanuit het oogpunt van een racefiets (geschikt voor de Tour de France). Bergaf is het soms wat hobbelig, maar nog steeds goed tot zeer goed. De kilometerstenen zijn ook perfect.
Straßenqualität ist bergauf unter Rennradgesichtspunkten nahezu perfekt (Tour-de-France-fähig). Bergab holpert‘s machmal ein bisschen, aber immer noch gut bis sehr gut. Die Kilometersteine sind auch perfekt.
6 of 7 jaar geleden gedaan als onderdeel van een professionele reis naar Briançon.
Geklommen aan het eind van de dag, het was mooi, het was grandioos, het was zwaar. Het was de eerste keer dat ik echt voelde hoe moeilijk het was om adem te halen na 2000m.
Het is een doodlopende weg, dus er is niemand op de weg.
Het is een pas die je ten koste van alles moet doen.
Fait il y a 6 ou 7 ans dans le cadre d'un déplacement pro sur Briançon.
Grimpé en toute fin de journée, c'était beau, c'était grandiose, c'était dur. C'est la première fois que j'ai vraiment ressenti les difficultés de respiration après 2000m.
C'est un cul-de-sac donc il n'y a personne sur la route.
C'est un col à faire à tout prix
Ongelooflijk, schitterend, majestueus, de Granon biedt alles wat een fietser zich kan wensen: moeilijkheidsgraad en adembenemend landschap. Inderdaad, hoe hoger je komt, hoe meer de vallei van de Briançonnaise zich aan onze verbaasde ogen aanbiedt.
Incroyable, splendide, majestueux, le Granon offre tous ce qu'un cycliste souhaite : difficulté et paysage à couper le souffle. En effet plus l'on monte, plus la vallée briançonnaise s'offre à nos yeux ébahis.
Geklommen op de dag van de tdf22.
Heel moeilijk. Mijn tweede HC
Mijn eerste in de Alpen.
Geweldige sfeer.
Montée faite le jour du passage du tdf22.
Très difficile. Mon deuxième HC
Mon premier dans les Alpes.
Super ambiance.
Stijg op 15 oktober 2022:
Na de Izoard en de afdaling naar Briançon wist ik dat ik het moeilijk zou krijgen, maar niet zo moeilijk... In de veters tussen Villard Laté en Tronchets hing ik en dacht dat het hogerop beter zou zijn... Het was een helse rit van de uitgang van Tronchets naar de top, het ontkoppelt niet, het'is dragend, het doet pijn aan benen en hoofd, je ziet nooit het einde ervan... Maar wat een vreugde om niet te hebben opgegeven en het teken op de top te hebben kunnen zien!
Het is echt een mentale pas, je bent 11 kilometer lang in de greep zonder uitstel, dat maakt het zo moeilijk!
Montée le 15 Octobre 2022 :
Enchainé après l'Izoard et la redescente sur Briançon, je savais que j'allais en chier, mais pas a ce point ... Dans les lacets entre le Villard Laté et les Tronchets je me suis accroché et pensant que ça irait mieux plus haut ... Mal m'en a pris, ça été un enfer de la sortie des Tronchets au sommet, ça ne débranche pas, c'est usant, ça fait mal aux jambes et a la tête, on en voit jamais le bout ... Mais quel bonheur de ne pas avoir lâché et d'avoir pu voir le panneau au sommet !
C'est un col vraiment mental, on est en prise pendant 11 bornes sans répit, c'est ce qui fait sa difficulté !
Fantastische klim maar zeer zwaar. Zowel steil en hij brengt je naar 2450 meter hoogte. Je krijgt onderweg nergens tijd om bij te komen het is van begin af aan steil omhoog en 8％ wordt het zelden en die geven geen verlichting. Maar uitzicht en het weinige verkeer maakt het helemaal af!
Vanuit Embrun naar de Col du Granon gereden. Wat een mooie maar zware klim je hebt geen moment rust 1x moeten stoppen om mijn wind vestje aan te doen ik zat toen ongeveer op 2000 meter hoogte en er stond een koude wind eenmaal boven was het genieten van het mooie uitzicht en van een cola en een heerlijk stuk frambozen taartje wat je daar oa bij het restaurantje kunt kopen . Zeker een aanrader
Deze col gefietst in 2019. Wat een prachtige en zware klim was dit! Ik heb het percentage niet onder de 5％ zien duiken en hier en daar zelfs de 11 of 12％ zien aantikken (zeer regelmatig 9 of 10％). Het uitzicht is prachtig en het is relatief rustig op de col, met auto's wel te verstaan. Wat een muggen waren hier, en die laten je eenmaal boven de dorpjes ook niet meer met rust.
Maar het uitzicht en de steilheid van de col zorgen er wel voor dat je je hier niet op gaat focussen.
De weg was erg goed (denk hier en daar om kleine naar beneden gekomen steentjes, vooral bij het afdalen van belang!).
De laatste 5km heb ik helaas geen col-bordjes meer langs de kant van de weg gezien.
Deze klim is een aanrader voor iedereen die van een goede uitdaging houdt. Zoals hierboven beschreven is het een lijdensweg naar boven of een leuke klim, afhankelijk van hoeveel je getraind hebt. Het is in ieder geval niet een col die ik als eerste van de vakantie zou nemen...
Ongehoorde beklimming ! Majestueus binnen dit massief is de Granon pas prachtig, rustig en zeer hard!
Ascension inouï ! Majestueux au sein de ce massif, le col du Granon est splendide, calme et très dur !!
Eén van de zwaarste cols in Frankrijk die deel uitmaakt van het wielrennen. Vandaag nog maar voor de tweede keer opgenomen in het parcours van de Tour de France, maar voor de tweede keer werd er Wielergeschiedenis met een hoofdletter geschreven. Deze col leidt uiteindelijk naar niemandsland of een kleine militaire basis. Je krijgt er geen minuut rust tijdens de beklimming maar wel een prachtig uitzicht gedurende bijna gans de klim. De weg is smal maar dat maakt het eigenlijk heerlijk klimmen en zo goed als verkeersvrij.
In 1986 bij de eerste tourpassage won de Spanjaard Eduardo Chozas van de Teka ploeg na een monsterontsnapping . Chozas was niet de eerste de beste want in totaal won hij 4 tourritten en 3 ritten in de giro en een 6de plaats in het eindklassement van de tour.
Maar die dag eindigde ook de suprematie van Bernard Hinault die door Greg Lemond werd overgenomen. Vandaag schreven Vingegaard en Jumbo Visma er een onwaarschijnlijk verhaal.
Een col die je zeker moet doen als je van een uitdaging houdt en in de buurt bent.
De col de Granon in Frankrijk voor mij wat de Angliru voor Spanje is: "een monster".
In 1986 was deze col het schitterende decor voor een stukje wielergeschiedenis met Eduardo Chozas in een hoofdrol. Deze Spaanse toprenner en nu commentator voor Eurosport won er na een fantastisch exploot op legendarische wijze de 17e etappe voor het Spaanse Teka team. Een ploeg die in 15 jaar in het profpeloton bijna 1000 overwinningen, eindklassementen, truien , veldritten, baanwedstrijden won. Deze col geeft je nergens een rustmoment en met bijna 20％ als steilste strook doet hij je elke km meer en meer pijn.
Ik klom op een dag in 2002 met een oude Peugeot-fiets uit de jaren 80, met spatborden en verlichting (dynamo), maar waarop mijn fietsenmaker voldoende versnellingen had kunnen monteren met het oog op de beklimmingen van de bergpassen van de Briançonnais, waaronder natuurlijk de Granon. Ik kon niet anders dan de pas doen die Greg LeMond had ingewijd en Bernard Hinault had verslagen op een historische dag in 1986.
Ik herinner me dat ik een fietser met pijn passeerde die me vertelde dat hij een morele klap had gekregen bij het zien van mijn oude fiets :-) Prachtig landschap, al benadrukt door de Nederlandse commentaren, en natuurlijk een voortdurend steile helling. In die tijd was de weg in een nogal middelmatige staat, en smal. Zijn profiel deed me denken aan een pas die ik goed kende, de Luitel... maar met een top die 1150 m hoger ligt!
Grimpé un jour de 2002 avec un vieux vélo Peugeot des années 80, à garde-boue et éclairage (à dynamo), mais sur lequel mon vélociste avait pu installer des braquets adéquats en vue des ascensions des cols du Briançonnais, dont bien sûr le Granon. Je ne pouvais pas ne pas faire le col qui avait consacré Greg LeMond et défait Bernard Hinault un jour historique de 1986.
Je me rappelle avoir dépassé un cycliste en souffrance qui m'a dit avoir pris un coup au moral à la vue de mon antique bécane :-) Magnifiques paysages, déjà soulignés par les commentaires néerlandophones, et bien sûr pente constamment raide. À l'époque la route était dans un état assez moyen, et étroite. Elle m'avait fait penser par son profil à un col que je connaissais bien, le Luitel… mais avec un sommet situé 1150 m plus haut !
Dit is wat mij betreft de mooiste van de grote jongens rondom Briançon. De klim is hard, je kunt je hier nergens achter verschuilen. Hou kracht over voor als je de alpenweides infietst. Hier is de steilte zo goed als continu boven de 10 ％. Het uitzicht is elke kant op adembenemend. Deze klim moet iedere wielrenner eens gedaan hebben!
Een klim met 2 gezichten; aan de ene kant is dit een schitterende klim. Erg rustig, en de natuurschoon is prachtig. Zodra je boven de boomgrens komt kun je zo op het La Meije massief kijken. Aan de andere kant is deze klim echt ontzettend pittig, hij loopt 10 kilometer lang ontzettend lomp langs de bergwand heen. Je krijgt zodra je deze klim op rijd geen enkel moment rust, totdat je boven bent. Het uitzicht op de top maakt dan weer veel goed.
Op grote spandoeken bij het binnenrijden van Briançon staat "Terre de vélo" met daaronder de silhouetten van de drie grote kleppers Galibier, Izoard en Granon.
Deze laatste spreekt minder tot de wielerverbeelding maar was na de toeristische drukte van de twee overbekende klassiekers voor mij een verademing.
Dit wel figuurlijk want de smalle weg met amper verkeer slingert zich 10 km naar omhoog met percentages die steeds flirten met de 10％ zoals fietsinfobordjes je elke kilometer voorspellen.
Er is geen moment recuperatie maar de uitzichten op Briançon en de besneeuwde toppen van het Nationaal Park des Ecrins zijn fantastisch. Boven de boomgrens wordt het landschap kaler en krijgt de wind vrij spel in het hooggebergte.De laatste bochten voor de top passeert men nog militaire gebouwen. Eindpunt is parkeerplaats met uitzichtpunt en kleine rèfuge (bevoorrading).
Voor mij de mooiste (en ook de zwaartse ) col vanuit Briançon en dit wil wat zeggen want de concurrentie is groot!
Tussen galibier en izoard, maar niet overslaan! Het is een prachtige klim
In between of galibier and izoard, but don’t skip it! It’s a wonderful climb
Echt een fantastische klim, je rijd door het dorpje uit en het word steed steiler, in het begin volgende haarspeldbochten elkaar snel op. Als je niet voor recordjes gaat neem de tijd voor wat fotos want het zijn prachtige plaatjes. De afdaling is heel mooi en snel. Wegdek niet overal even goed maar prima. Niet een hele brede weg, maar als je van een beetje risico houd ben je niet bij te houden door autos.
Mooi, mooier, mooist. Dat is deze klim in een prachtige omgeving. Wat een heerlijk klimwerk. Op sommige stukken ben je echt aan de beurt. Goed wegdek, wel af en toe een toerist met een auto dus opletten met afdalen.
Uitzichten tijdens de klim zijn waanzinnig mooi en de top is een beloning. Ik heb genoten.
Op 4-8-2019 deze beklimming gedaan. Steile/zware maar fantastische klim. Soms is de weg zo steil dat je je afvraagt wat er na de bocht komt...meestal trouwens een fantastisch uitzicht! Goed wegdek. Het uitzicht op de top is onvergetelijk! Vergeet niet een colaatje te halen bij de hut bovenop en bezit te gaan nemen van één van de ligstoelen aldaar. Zelf moest ik eerst door Briancon fietsen om onderaan de Granon te komen, dat was wel minder. Slechte wegen in Briancon! En je moet een stuk via de grote weg welke naar de Col de Lautaret leidt, dit is een drukke weg. Maar deze beklimming absoluut meenemen als in in de buurt van Briancon bent!
Wat een prachtige en zware klim was dit! Ik heb het percentage niet onder de 5% zien duiken en hier en daar zelfs de 11 of 12% zien aantikken (zeer regelmatig 9 of 10%). Het uitzicht is prachtig en het is relatief rustig op de col, met auto's wel te verstaan. Wat een muggen waren hier, en die laten je eenmaal boven de dorpjes ook niet meer met rust.
Maar het uitzicht en de steilheid van de col zorgen er wel voor dat je je hier niet op gaat focussen.
De weg was erg goed (denk hier en daar om kleine naar beneden gekomen steentjes, vooral bij het afdalen van belang!).
De laatste 5km heb ik helaas geen col-bordjes meer langs de kant van de weg gezien.
Deze klim is een aanrader voor iedereen die van een goede uitdaging houdt. Zoals hierboven beschreven is het een lijdensweg naar boven of een leuke klim, afhankelijk van hoeveel je getraind hebt. Het is in ieder geval niet een col die ik als eerste van de vakantie zou nemen...
Half september besloten we La boucle d’Izoard te doen vanuit Guillestre. Bij het passeren in Briançon zouden we col du Granon ook ‘eventjes’ meenemen na de Izoard… Van een totale onderschatting gesproken. Klim met hele mooie uitzichten, daar niet van, maar wat een stijgingspercentages!! Met 11km aan net geen 10% gemiddeld was het naar boven kruipen ipv fietsen, maar de voldoening was des te groter toen we boven stonden! Hou zeker rekening met de strakke tegenwind die er kan staan (we hadden dus pech ☹).
Opgelet in de afdaling voor de vele putten en steenslag. Het wegdek is helemaal niet zo goed als hierboven beschreven.
Na 135km loodzware kilometers kwamen we moe maar voldaan aan in ons appartement in Mont Dauphin (De klim ernaar toe is op einde van de dag ook nog een zware dobber van een 2-tal km)
Vandaag hebben we, Robert en ik hem beklommen. Prachtige pas , weinig verkeer en hard werken om boven te komen.
Het houdt inderdaad niet op met de procentjes. Heel af en toe een klein stukje 5 A 6 procent.... en dan krijg je het gevoel dat je naar beneden fietst :-).
Het uitzicht is inderdaad magnifiek !! Doen dus!
Dank voor de info over de Granon op deze site!!!
Ps. Dat bordje 7 km op 4 km is inmiddels aangepast en geeft de juiste afstand aan.
Voor deze klim was ik gezien de beschrijving wat huiverig. Maar is toch goed te doen. Gewoon verstand op nul en trappen maar. Was voor mij het sluitstuk van de vakantie. 3 weken lekker gefietst en gewandeld in de Zuid alpen.
Veel gehad aan de informatie van klimtijd. De hele top 10 en wat extra van de beklimming rondom Briancon gefietst.
Plus nog wat wandelingen die door zero cinq worden beschreven.
BEDANKT
Deze klim was pure zelfkastijding. Wat een stijl monster! Geen moment om op adem te komen. Ook de wind en koude speelden een rol. De marmotten lachen je toe in het laatse deel van de klim. Laatste km’s ging mijn fietsmaat klunen door de sneeuw met de fiets op de schouder om de top te kunnen bereiken. Het uitzicht maakte een hoop goed. Aanrader!
Oei wat een beest is deze klim het blijft maar stijgen (zelf 1x van de fiets om op adem te komen)
Het mooie is dat er in de zomer bovenop een Buvette geopend is - kan je lekker genieten van een Tarte de Myrtilles met lekker koffie!
Deze zomer de Col du Granon gedaan. Wát een mooie klim en dito uitzicht eenmaal boven. Maar onderweg is hij zwaar met vooral in het laatste gedeelte geen enkel moment van schaduw. Vliegen, dat wel. Goed om te weten wellicht voor fietsfanaten die hem ook op de planning hebben. De bordjes van 11 naar 0 tellen keurig af, maar daar zitten wat verrassingen in. Zo staat er twee keer een bord met nog 11km te gaan. Het bord van 7 kilometer mist, maar deze staat op de plek waar 4 zou moeten staan. Dus mocht je nou echt helemaal stuk zitten en je bereikt de laatste 4 kilometer, laat je niet afschrikken door een paaltje dat zegt dat het nog 7 kilometer naar de top is... Je bent er dan 'bijna'!
Een tiental jaar geleden woonde ik een periode in Villeneuve. Met een aantal franse en nederlandse vrienden maakten we bijna dagelijks een mountainbiketocht. Van Villeneuve naar Saint chaffrey, col du granon op voor de klim. Het is een fantastische klim en het uitzicht is mooier dan je je voor kunt stellen. Bovenop de Granon is een parkeerplaats met vlakbij resten van kazematten. Ondergrondse tunnels die kleine bunkerkamers met elkaar verbinden. Aangelegd ter verdediging tegen de Italianen. Erg donker en een zaklamp vereist. Pas op dat je niet verdwaalt. 2002 was de toegang nog niet afgesloten. Daarna zijn wij aan de achterkant äfgedaald. Daar ligt alleen een onverharde weg die afdaald naar de vallei van Nevache. Op de mountainbike een fantastische afdaling. Maar voor de racefiets af te raden.
| 7 km/u | 01:37:29 |
| 11 km/u | 01:02:02 |
| 15 km/u | 00:45:29 |
| 19 km/u | 00:35:55 |
