Alto de l'Angliru vanuit La Vega
Feedback over deze beklimming?
Alto de l'Angliru vanuit La Vega is een beklimming in de regio Asturië. Hij is 12.3 kilometer lang en overbrugt 1261 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 10.2%. Daarmee scoort deze klim 1589 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 1573 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 3 ervaringen over deze beklimming en hebben 10 foto's geüpload.
Straatnaam: RI-2
door AndreDeze klim is volgens vele profrenners de zwaarste klim die in het huidige wielrennen wordt beklommen en dan in de ronde van Spanje. Het gemiddelde stijgingspercentage van 10,2ï¼… is hoegenaamd geen beeld van de werkelijke cijfers of beter moeilijkheid van deze klim want de eerste 6 km gaan amper 7ï... lees verder
Foto's (10)
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
- Ontvang een beloning voor het delen van reviews en foto's
- Schrijf reviews over al je bedwongen beklimmingen
- Voeg je favoriete beklimmingen toe
Statistieken
| Alto de l'Angliru vanuit La Vega Deze beklimming |
Asturië 69 beklimmingen | Cantabrisch gebergte 148 beklimmingen | Spanje 1706 beklimmingen | Europa 17028 beklimmingen |
|---|---|---|---|---|
|
1589
HC |
positie
1
|
positie
1
|
positie
11
|
positie
53
|
|
Gemiddeld stijgingspercentage
10.2%
|
positie
5
|
positie
8
|
positie
93
|
positie
715
|
|
Lengte
12.3km
|
positie
22
|
positie
41
|
positie
375
|
positie
1861
|
|
Hoogtemeters
1261m
|
positie
4
|
positie
4
|
positie
50
|
positie
333
|
Classificatie
Staat van het wegdek
Verkeersdrukte
Klimtijden
| 7 km/u | 01:45:28 |
| 11 km/u | 01:07:07 |
| 15 km/u | 00:49:13 |
| 19 km/u | 00:38:51 |
Tip: haal de top van deze klim met trainingsapp Fondo (2 weken gratis)Populair
Accommodaties
Ervaringen (3)
El Infierno. Deze beklimming plaats ik moeiteloos helemaal bovenaan als het gaat om lastigheidsgraad. De ultrasteile stukken volgen elkaar in de laatste kilometers erg snel op. Vooral de strook 'Cuena les Cabres' is moordend. Zelden zo moeten zigzaggen om in balans te blijven. Behalve een lijdensweg is deze klim echter ook vreselijk mooi qua omgeving. Het is dan ook de kunst om tijdens het lijden toch nog te genieten.
Zonder twijfel de moeilijkste klim die ik ooit gedaan heb. De enige reden dat ik naar dit gebied reisde was om Angliru te beklimmen.
Een klim in twee helften. Het eerste 'makkelijke'-gedeelte gaat over goede wegen, met een redelijk gelijkmatig stijgingspercentage (ongeveer 7ï¼… / 8ï¼…), en je'bent er helemaal klaar voor en vraagt je af waar de ophef allemaal om gaat. Dan komt het tweede gedeelte en je krijgt bijna onmiddellijk een klap in je gezicht van het stijgingspercentage en de verandering van wegdek.
Weg is het mooie asfalt en de brede weg. Nu is het smal, steil en een hobbelig oppervlak bedekt met koeienstront!
Ik denk graag dat beklimmingen zo moeilijk zijn als je verkiest om ze te maken... varieer gewoon de inspanning, het tempo en de versnelling. Op Angliru, is het gewoon moeilijk. Helemaal na het halfweg punt. Je hebt je makkelijkste versnelling nodig (mijn 30 cassette ging kapot en kon alleen een 28 gebruiken!). Als je niet de juiste versnelling hebt, zul je uiteindelijk stoppen en is het bijna onmogelijk om weer op te stappen en verder te rijden.
Het is op elk punt steil. En je weet dat je een gevecht te wachten staat als je een stuk ziet waar het gemiddelde 13ï¼… is, en je opgelucht bent dat het minder hard gaat!
Wanneer u de stijging beklimt (met enkele prachtige uitzichten achter u) denkt u dat u aan het einde bent. Nu, het klimmen is gedaan, maar er is een soort sectie van gemakkelijke afdaling rond de berg die u naar de parkeerplaats en het officiële einde van de klim brengt. Mijn vrienden hebben dit laatste stuk niet gedaan, dus technisch gezien hebben ze de klim niet gedaan!
Dit is een must.
Without a doubt, the hardest climb I have done. The only reason I travelled to this area was to take on Angliru.
Definite climb of two halves. The first 'easy' section is on good roads, at a fairly steady gradient (around 7ï¼… / 8ï¼…), and you're settling in and wondering what the fuss is all about. Then the second section hits and you're smacked in the face almost immediately with the gradient, as well as the change in road surface.
Gone is the nice tarmac and wide road. Now it's narrow, steep and a bumpy surface covered in cow crap!
I like to think that climbs are as difficult as you choose to make them... just vary the effort, pace and gearing. On Angliru, it's is just hard. All the way after the half way point. You need you easiest gearing (my 30 cassette broke and could only use a 28!). If you don't have the right gearing, you will end up stopping and it's almost impossible to get back on and start riding again.
It's steep at every point. And you know you're in for a battle when you see a section where the average is 13ï¼…, and you're relieved it's easing off!
As you crest the rise (with some great views behind you) you think you're at the end. Now, the climbing is done, but there is a sort section of easy descent around the mountain that takes you to the car park and the official end of the climb. My mates didn't do this last bit, so technically didn't do the climb !
This is a must.
Deze klim is volgens vele profrenners de zwaarste klim die in het huidige wielrennen wordt beklommen en dan in de ronde van Spanje.
Het gemiddelde stijgingspercentage van 10,2ï¼… is hoegenaamd geen beeld van de werkelijke cijfers of beter moeilijkheid van deze klim want de eerste 6 km gaan amper 7ï¼… bergop. Het wegdek in het steile deel is ooit speciaal voor de Vuelta geasfalteerd want oorspronkelijk was het een geitenpad of " camino de la cabra " zoals de Spanjaarden dit noemen. Het beruchte deel bevat stijgingspercentages tot 26,7ï¼… . Weliswaar over enkele tientallen meters maar stijgingspercentages van boven de 20ï¼… kom je regelmatig tegen op het geitenpad dat dik 3 km lang is maar vanaf km 6 kom je niet onder de 13ï¼… . Onder andere de Spaaanse Kelme ploeg heeft er zijn volgwagen op kapot gereden maar ook vele profrenners hebben er zich op stuk gereden . De wat oudere wielerfans herinneren zich vast nog de beelden van David Millar die er enkele meters voor de finish , die nochtans in dalende lijn is , zijn fiets in de afgrond gooide uit protest tegen wat de organisatoren van de Vuelta tijdens de eerste beklimming ooit van De Angliru in hun ronde de renners aandeden.
Contador won er 2 keer en de laatste keer was tijdens zijn laatste rittenwedstrijd en eigenlijk ook laatste rit met waarde ooit. Het meest legendarische duel vochten Nibali en Horner er uit met de Vuelta als inzet en gewonnen doorHorner.
De col ligt dikwijls verscholen in een mistlaag en zelden is het weer er echt zonnig ondanks dat de top op amper 1500 meter hoogte ligt. De natuur is er ruw en zeer groen maar zo mooi maar de laatste 6 km kan je hier moeilijk van genieten want je tong hangt tussen je kader.
Als je deze col beklommen hebt zonder af te stappen mag je een dikke pluim op je hoed steken en vergeet geen trippel te monteren vooraan want anders kan je het vergeten , zelfs de profs doen dit voor deze beklimming.
Deze klim is legendarisch wie hier wint schrijft eeuwige roem.
Mijn ervaring toevoegen
Als je wilt reageren, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
- Ontvang een beloning voor het delen van reviews en foto's
- Schrijf reviews over al je bedwongen beklimmingen
- Voeg je favoriete beklimmingen toe