Alto de l'Angliru from La Vega

Without a doubt, the hardest climb I have done. The only reason I travelled to this area was to take on Angliru.

Definite climb of two halves. The first 'easy' section is on good roads, at a fairly steady gradient (around 7％ / 8％), and you're settling in and wondering what the fuss is all about. Then the second section hits and you're smacked in the face almost immediately with the gradient, as well as the change in road surface.

Gone is the nice tarmac and wide road. Now it's narrow, steep and a bumpy surface covered in cow crap!

I like to think that climbs are as difficult as you choose to make them... just vary the effort, pace and gearing. On Angliru, it's is just hard. All the way after the half way point. You need you easiest gearing (my 30 cassette broke and could only use a 28!). If you don't have the right gearing, you will end up stopping and it's almost impossible to get back on and start riding again.

It's steep at every point. And you know you're in for a battle when you see a section where the average is 13％, and you're relieved it's easing off!

As you crest the rise (with some great views behind you) you think you're at the end. Now, the climbing is done, but there is a sort section of easy descent around the mountain that takes you to the car park and the official end of the climb. My mates didn't do this last bit, so technically didn't do the climb !

This is a must.

El Infierno. Deze beklimming plaats ik moeiteloos helemaal bovenaan als het gaat om lastigheidsgraad. De ultrasteile stukken volgen elkaar in de laatste kilometers erg snel op. Vooral de strook 'Cuena les Cabres' is moordend. Zelden zo moeten zigzaggen om in balans te blijven. Behalve een lijdensweg is deze klim echter ook vreselijk mooi qua omgeving. Het is dan ook de kunst om tijdens het lijden toch nog te genieten.

Deze klim is volgens vele profrenners de zwaarste klim die in het huidige wielrennen wordt beklommen en dan in de ronde van Spanje.
Het gemiddelde stijgingspercentage van 10,2％ is hoegenaamd geen beeld van de werkelijke cijfers of beter moeilijkheid van deze klim want de eerste 6 km gaan amper 7％ bergop. Het wegdek in het steile deel is ooit speciaal voor de Vuelta geasfalteerd want oorspronkelijk was het een geitenpad of " camino de la cabra " zoals de Spanjaarden dit noemen. Het beruchte deel bevat stijgingspercentages tot 26,7％ . Weliswaar over enkele tientallen meters maar stijgingspercentages van boven de 20％ kom je regelmatig tegen op het geitenpad dat dik 3 km lang is maar vanaf km 6 kom je niet onder de 13％ . Onder andere de Spaaanse Kelme ploeg heeft er zijn volgwagen op kapot gereden maar ook vele profrenners hebben er zich op stuk gereden . De wat oudere wielerfans herinneren zich vast nog de beelden van David Millar die er enkele meters voor de finish , die nochtans in dalende lijn is , zijn fiets in de afgrond gooide uit protest tegen wat de organisatoren van de Vuelta tijdens de eerste beklimming ooit van De Angliru in hun ronde de renners aandeden.
Contador won er 2 keer en de laatste keer was tijdens zijn laatste rittenwedstrijd en eigenlijk ook laatste rit met waarde ooit. Het meest legendarische duel vochten Nibali en Horner er uit met de Vuelta als inzet en gewonnen doorHorner.
De col ligt dikwijls verscholen in een mistlaag en zelden is het weer er echt zonnig ondanks dat de top op amper 1500 meter hoogte ligt. De natuur is er ruw en zeer groen maar zo mooi maar de laatste 6 km kan je hier moeilijk van genieten want je tong hangt tussen je kader.
Als je deze col beklommen hebt zonder af te stappen mag je een dikke pluim op je hoed steken en vergeet geen trippel te monteren vooraan want anders kan je het vergeten , zelfs de profs doen dit voor deze beklimming.
Deze klim is legendarisch wie hier wint schrijft eeuwige roem.