Subida famosa |
Paisajes pintorescos |
14 curvas cerradas |
#2 ascenso más difícil en la región Gran Canaria |
#5 ascensos con la mayor ganancia de elevación en la región Gran Canaria |
#12 ascenso más largo en la región Gran Canaria |
#17 ascenso más empinado en promedio en la región de Gran Canaria |
Pico de las Nieves desde Ingenio es una subida en la región Gran Canaria. Tiene una longitud de 23 kilómetros y un ascenso de 1663 metros verticales con una pendiente de 7.2% en promedio, lo que implica un nivel de dificultad de 1470. La cima del ascenso se ubica en 1936 metros sobre el nivel del mar. Los usuarios y las usuarias climbfinder compartieron 4 reseñas/historias de la subida y cargaron 10 fotos.
Nombres de los caminos: GC-120 & GC-130
¡Te damos la bienvenida! Activa tu cuenta para compartir. Encuentra nuestro correo de verificación en tu bandeja de entrada.
Para cargar tus fotos, tienes que crear una cuenta. Sólo te llevará 1 minuto y es completamente gratis.
El día anterior a esta subida intenté hacer la subida al Pico de las Nieves desde Maspalomas (por la GC-60), una subida que ya había hecho en 2021. Desafortunadamente, a 3/4 del camino, ¡la carretera estaba cerrada! Debido a esto, decidí intentar la subida desde Ingenio al día siguiente.
Debido a que mi hotel está situado en la "encantadora" Playa del Inglés, primero tuve una subida de unos 20 km hasta el pueblo de Ingenio, a partir de ahí la subida comienza inmediatamente sólida con alrededor de 7-8%. Una vez fuera del pueblo, los porcentajes bajan ligeramente, ¡disfrútalo un rato porque después se pone duro! Toda la ruta hasta la cima tiene una buena capa de asfalto, ideal para el descenso, ¡pero eso será más tarde! Además, la carretera no está abarrotada (durante mi ascensión en temporada alta) y los automovilistas te cuidan bien, ¡puede que incluso alguien te anime!
Una vez en La Pasadilla, empieza el verdadero trabajo. Esperemos que puedas hacer frente a los porcentajes del 13-15% a los que te enfrentarás en los próximos kilómetros. Las posibilidades de descansar son escasas o nulas y algunos tramos son realmente duros. Las curvas cerradas que existen son a veces tan pronunciadas que hay que acelerar. Además, algunas partes de la carretera se encuentran en una especie de cresta, por lo que el viento puede jugarle una mala pasada. Recuérdalo en los descensos.
Cuando, después de 11-12 kilómetros, por fin le dejen subir un poco menos, llegará a Cazadores. Vale la pena mantenerse a la derecha y reponer fuerzas en el bar de Cazedores. Después puede continuar de nuevo su camino para iniciar los últimos 10 kilómetros de la subida. Desde aquí, el Pico de las Nieves ya está señalizado.
La subida se vuelve menos empinada y más manejable, ¡e incluso puede que descienda un poco! En el descenso, pasará por el Mirador Caldera de los Marteles. Una hermosa formación rocosa de la que se puede tomar una foto agradable en su descenso, en su ascenso me gustaría correr más allá de esto por lo que tiene una carrera hacia arriba para la siguiente sección empinada, con un promedio de 10% esto realmente no es divertido para las piernas. Poco a poco te imaginas en una zona forestal recuperándote de un incendio forestal.
Afortunadamente, los últimos 300 metros de altitud te permiten reducir la velocidad, y puedes empezar a mirar a tu alrededor y disfrutar de las hermosas vistas, ¡ya casi has llegado!
El tramo final vuelve a aumentar ligeramente de pendiente, pero afortunadamente nunca más que los porcentajes anteriores que tenías antes.
A 1936 metros de altitud y 23 duros kilómetros más, por fin has llegado a la cima. Un buen logro que se ve recompensado con unas vistas impresionantes, desde donde se puede contemplar el Roque Nublo. En días despejados, incluso se puede ver la vecina isla de Tenerife con su volcán El Teide.
En el momento de mi ascensión, en temporada alta, pero también en 2021, hay una furgoneta que vende bebidas y comida, ideal para darse un capricho tras la consecución de esta hermosa ascensión. Después, ¡hora de descender!
De dag voor deze beklimming geprobeerd om de beklimming van Pico de las Nieves vanuit de Maspalomas te doen (via de GC-60), een klim die ik in 2021 al eerder heb gedaan. Helaas was op 3/4 van de rit de weg afgesloten! Hierdoor besloten om de volgende dag de beklimming alsnog te wagen vanuit Ingenio.
Doordat mijn hotel gelegen is in het ‘charmante’ Playa del Ingles eerst een aanloop van ongeveer 20km naar het plaatsje Ingenio, vanuit daar begint het meteen stevig met ongeveer 7-8%. Eenmaal buiten het dorpje zakken de percentages iets af, geniet er nog maar even van want hierna wordt het zwaar! De gehele route naar de top is voorzien van een mooie laag asfalt, ideaal voor de afdaling, maar die is straks pas! Ook is de weg niet druk (tijdens mijn beklimming in het hoogseizoen) en houden de automobilisten goed rekening met je, misschien juicht iemand je zelfs toe!
Eenmaal aangekomen in La Pasadilla kan het echte werk beginnen. Hopelijk ben je opgewassen tegen de percentages van 13-15% die je de komende kilometers voor je kiezen krijgt. Er is weinig tot geen kans om even rust te pakken en het is op sommige stukken echt op je tanden bijten. De haarspeldbochten die er zijn, zijn soms zo stijl dat je juist gas bij moet geven! Daarnaast liggen stukken van de weg op een soort bergkam, waardoor de wind verraderlijk met je kan spelen. Denk hier aan bij ‘t afdalen!
Wanneer je na een kilometer of 11-12 eindelijk weer wat minder steil mag klimmen, kom je ongeveer aan bij Cazadores. Het loont om rechts aan te houden, en je voorraden bij te vullen in de bar in Cazedores. Daarna kan je je weg weer vervolgen om de laatste 10 kilometer van de klim te beginnen. Vanuit hier is Pico de las Nieves al aangegeven op de borden.
Het klimmen wordt minder stijl en beter te doen, en je mag zelfs een stukje dalen! In je daling kom je langs Mirador Caldera de los Marteles. Een prachtige rotspartij waarvan je in je afdaling een mooie foto kan nemen, in je klim zou ik hier voorbij racen zodat je een aanloopje hebt voor het volgende steile stuk, met een gemiddelde van 10% is dit echt geen pretje voor je benen. Langzaam waan je je in een bosgebied dat herstellende is van een bosbrand.
Gelukkig mag je de laatste 300 hoogtemeters wat rustiger aan doen, en kan je beginnen met om je heen kijken en genieten van de prachtige vergezichten, je bent er bijna!
Het laatste stuk neemt weer iets toe in helling, maar gelukkig nooit meer dan de eerdere percentages die je voor de kiezen hebt gehad.
Op een hoogte van 1936 meter en 23 pittige kilometers verder ben je dan eindelijk aangekomen op de top. Een mooie prestatie die beloond wordt met een prachtig uitzicht, waarbij je Roque Nublo kan aanschouwen. Op heldere dagen zie je zelfs het naastgelegen eiland Tenerife liggen met haar vulkaan El Teide.
Op het moment van mijn beklimming in het hoogseizoen, maar ook in 2021 (in het late naseizoen) staat er een busje die drankjes en eten verkoopt, heerlijk om jezelf te trakteren op het behalen van deze mooie klim. Daarna tijd om te dalen!
LA subida de esta isla. Empecé esta desde Vargas, pequeño pueblo a nivel del mar. Subí suavemente los primeros 260m de ascenso. Desde Ingenio todo factible, pero después de Pasadilla el ácido láctico te sale por las orejas y tuve que poner pie a tierra de vez en cuando. La carretera es fantástica y a pesar de ser una hermosa mañana de marzo no me encontré con ningún otro escalador por aquí. Las vistas son fantásticas y además el asfalto cuesta arriba es como una hoja de billar. Hice el descenso a Maspalomas, claramente el lado más popular para subir con algunas pendientes más suaves. El asfalto es de peor calidad, pero en general está bastante bien.
Dé klim van dit eiland. Ik ben deze gestart vanuit Vargas, klein plaatsje op zeeniveau. Pak je zo rustig aan klimmend de eerste 260m stijging mee. Vanuit Ingenio allemaal goed te doen, maar na Pasadilla spuit het melkzuur uit je oren en moest ik af en toe toch even voet aan de grond zetten. De weg is fantastisch en ondanks dat het een mooie ochtend in maart was ben ik geen enkele andere klimmer hier tegengekomen. Uitzicht is fantastisch en ook het asfalt omhoog is als een biljartlaken. Daling gedaan naar Maspalomas, duidelijk de populairdere kant om vandaan te klimmen met wat gemoedelijkere stijgingspercentages. Daar wel mindere kwaliteit wegdek, maar overall best oké nog.
Hecho como descenso, bonita alternativa (pero 6km más) si no quieres bajar por San Bartolomé de Tirajana a Maspalomas.
A lo largo de la Caldera y bonitas vistas hacia Las Palmas. Sólo terminé mi vuelta con el feo tramo por la carretera de Maspalomas (aunque con viento de cola).
Als afdaling gedaan, mooi alternatief (maar 6km meer) als je niet via San Bartolomé de Tirajana naar Maspalomas wilt afdalen.
Langs de Caldera en mooi uitzicht richting Las Palmas. Alleen mijn rondje geëindigd met het lelijke stuk langs de weg naar Maspalomas (wel wind in de rug).
Lo escalé en marzo de 2015.
Partiendo de la terriblemente fea Maspalomas/Playa del Inglés ya tienes más de 300 metros de altitud que afrontar, ya que la carretera costera también se abomba constantemente antes de empezar la subida.
Los primeros kilómetros son realmente fáciles de hacer con porcentajes de alrededor del 7%.
Una vez que sales del pueblo de Pasadilla, te enfrentas a una pared que tienes que escalar y entonces comienza el infierno.
El primer kilómetro es realmente un grito para tu madre con un porcentaje medio del 14% pero con picos del 17-21%, especialmente la parte después de la primera curva de horquilla es realmente horrible y es sinuosa hacia arriba. Los siguientes 3 kilómetros son una lucha constante con un porcentaje medio del 11%.
Después, mejora, pero sigue ejerciendo una presión constante sobre las piernas con porcentajes de alrededor del 8%.
Esta subida es realmente mucho más dura que la de Maspalomas y luego la de arriba, que es más larga y tiene más bajadas para poder recuperar el aliento. Esta subida es toda de subida excepto una pequeña bajada y el tramo de 5km en Pasadilla (a 11,1% de media) es realmente horrible (hice los 5km en 37 minutos)
Casi no hay tráfico en el interior de Gran Canaria y menos en esta ruta.
En el valle había 19 grados, en la cima había niebla y sólo 4 grados.
A continuación, se desciende hacia Maspalomas y se ganan algunos metros de altitud extra por el camino.
El viaje de ida y vuelta que hice fue de 108km y 2650hm
Deze beklommen in maart 2015.
Startend vanuit het verschrikkelijk lelijke Maspalomas/Playa del Ingles heb je al meer dan 300 hoogtemeters te pakken aangezien de kustweg ook constant bolt voordat je uberhaupt aan de klim begint.
De eerste kilometers zijn echt prima te doen met percentages van rond de 7%.
Eenmaal het dorpje Pasadilla uit kijk je echt tegen een muur aan waar je tegen omhoog moet en dan begint de hel.
De eerste kilometer is echt schreeuwen om je mama met een gemiddeld percentage van 14% maar met pieken van 17-21%, met name het stuk na de eerste haarspeldbocht is echt gruwelijk en is het slingeren naar boven. In de volgende 3 kilometer blijft het constant harken met een gemiddelde percentage van 11%.
Daarna word het beter, maar blijft het constant druk op je benen houden met percentages van rond de 8%.
Deze klim is echt veel lastiger dan die van uit Maspalomas en dan omhoog, die is langer en heeft meer afdalingen waardoor je even op adem kan komen. Deze klim is op een kleine afdaling na alleen maar omhoog en het 5km stukje bij Pasadilla (a 11.1% gemiddeld) is echt verschrikkelijk (ik heb de 5 kilometer afgelegd in 37 minuten)
Er is nagenoeg geen verkeer in de binnenlanden van Gran Canaria en deze route al helemaal niet.
In het dal was het 19 graden, boven op de top was het mistig en maar een graad of 4.
Vervolgens afdalen richting Maspalomas en pak je onderweg toch nog even wat extra hoogtemeters.
Het rondje die ik heb gedaan was 108km en 2650hm
7 km/hr | 03:17:21 |
11 km/hr | 02:05:35 |
15 km/hr | 01:32:06 |
19 km/hr | 01:12:42 |