Col du Grand-Saint-Bernard desde Orsières es una subida en la región Valais. Tiene una longitud de 41 kilómetros y un ascenso de 1983 metros verticales con una pendiente de 4.8% en promedio, lo que implica un nivel de dificultad de 1284. La cima del ascenso se ubica en 2473 metros sobre el nivel del mar. Los usuarios y las usuarias climbfinder compartieron 11 reseñas/historias de la subida y cargaron 46 fotos.
Nombre del camino: Bourg St. Bernard, Route de Grand Saint Bernard
¡Te damos la bienvenida! Activa tu cuenta para compartir. Encuentra nuestro correo de verificación en tu bandeja de entrada.
Para cargar tus fotos, tienes que crear una cuenta. Sólo te llevará 1 minuto y es completamente gratis.
Larga subida, que sólo se vuelve realmente agradable cuando el ajetreado tráfico de coches entra en el túnel. Como ciclista, un magnífico panorama se revela de repente. Los últimos kilómetros son difíciles, pero las vistas son casi inigualables.
Lange klim, die pas echt aangenaam wordt wanneer het drukke autoverkeer de tunnel ingaat. Als fietser openbaart zich daarna vrij plots een prachtig panorama. De slotkilometers zijn lastig, maar qua uitzicht zijn deze quasi ongeëvenaard.
Subí en cuanto se abrió para ver las paredes de nieve.
Una gran subida, realmente fea hasta Orsières: mucho tráfico, pero al menos no es empinada. Se hace un poco más dura hasta el final del largo túnel, el tráfico no ayuda. La última parte es empinada (sentirá las piernas después de tantos kms), ¡pero bastante bonita! La bajada por el mismo lado da un poco de miedo para mi nivel: curvas cerradas y empinadas y agua en la carretera (debido al deshielo).
No olvides descender por el lado italiano para ver el panorama.
Aunque no sé si volveré a hacerlo: hay mejores subidas.
I went up as soon as it opened to see the snow walls.
A big climb, really ugly up to Orsières: lots of traffic, but at least it is not steep. It gets a bit harder until the long tunnel ends, the traffic doesn't help. The last part is steep (you'll feel your legs after all these kms) but quite beautiful! The descent from the same side is a bit scary for my level: steep, sharp turns and water on the road (due to the melting snow).
Don't forget to descend on the Italian side to see the panorama!
Not sure if I will do this again, though: there are better climbs.
Bonita subida, fantástico museo en la cima, hasta italia es una bonita bajada. Lástima de la parte en la que pasas por un túnel junto con el camión, una vez pasado este punto tienes todo el estilo para ti solo.
Prachtige klim, fantastisch museum bovenop, naar italie is een mooie afdaling. Zonde van het deel waar je samen met vrachtwagen door een tunnel gaat, eenmaal voorbij dit punt heb je het hele stijl helemaal voor jezelf
La última parte de esta subida es realmente impresionante. La primera parte es un poco más que falso llano cuesta arriba. Justo antes de Orsieres, empieza la verdadera subida. La calidad de la carretera es buena, pero por desgracia está bastante transitada, aunque esto disminuye un poco después de Sembrancher.
Una vez pasados los túneles/descensos en picado, empieza la fiesta. Porcentajes agotadores, ¡pero también vistas realmente magníficas! En primer lugar, el lago es muy bonito, pero también te encuentras varias veces con el pequeño arroyo que fluye hacia el lago, lo cual es un espectáculo precioso. Se sube serpenteando hacia la cima con algunas curvas bonitas. En ningún punto hay demasiada pendiente, lo que es agradable, pero se tiene la sensación de estar en altitud y de haber subido ya bastantes kilómetros.
En la cima, te encontrarás con algunas personas más, que probablemente no vayan en bici ;) Disfruta junto al hermoso lago y disfruta también del descenso hacia Aosta. El firme es bueno y hay algunas curvas bonitas.
Si la subida no hubiera estado tan concurrida habría obtenido un 5/5. De todas formas, la última parte tiene un 5/5.
Het laatste deel van deze klim is echt ontzettend mooi! Het eerste deel is iets meer dan vals plat omhoog. Iets voor Orsieres begint het echte klimmen. De kwaliteit van de weg is goed maar helaas is het vrij druk, al neemt dit wat af na Sembrancher.
Als je de tunnels/afdaken gehad hebt begint ook het feest. Straffere percentages maar ook echt een geweldig uitzicht! Allereerst is het meer erg mooi, maar het beekje dat richting het meer stroomt kom je ook een paar keer tegen en dat is een mooi gezicht. Je slingert met een aantal mooie bochten omhoog richting de top. Het is nergens echt té steil dus dat is fijn, maar je voelt wel dat je op hoogte zit en al heel wat klimkilometers erop hebt zitten.
Op de top zul je wel wat meer mensen tegenkomen, die waarschijnlijk niet op de fiets zijn ;) Geniet bij het mooie meer en geniet ook van de afdaling richting Aosta. Het wegdek is goed en er zitten mooie bochten in.
Als de beklimming niet zo druk was geweest dan had ie 5/5 gekregen. Het laatste deel krijgt sowieso een 5/5!
No hice la subida completa, pero empecé en Orsières. El túnel semiabierto es largo y no es el camino más agradable para recorrer. Sin embargo, no es demasiado empinado y hay algunas aberturas en las que puede refugiarse para descansar. Cuando pasamos, el tráfico no era demasiado malo, con algún que otro camión o autobús. Sin embargo, salir del túnel es una gran recompensa, que merece la pena. La parte final de la subida es desafiante pero genial. Además, buen café y pastel en la cafetería del lado italiano.
Did not do the full climb, but started in Orsières. The half-open tunnel is long and not the nicest road to ride. However, it isn't too steep and there are some openings in which you can take refuge for a break. When we passed, the traffic wasn't too bad, with the occasional truck or bus. However, riding out of the tunnel is a great reward, worth everything. The final part of the climb is challenging but great. Also, good coffee and pie at the cafe on the Italian side.
La salida de Martigny debe tomarse como un calentamiento sin mucho placer debido a los numerosos coches. Cuanto más alto se sube, menos tráfico se ve y mejor es el paisaje. La parte más difícil y, sobre todo, la más bella, llega a la salida del Túnel a la altura de la presa. Los últimos 7 km son tan bonitos como empinados 😉 . El descenso en la parte italiana es de primera categoría para todos los niveles.
Nb: Piensa en tu pequeña luz trasera para los túneles.
Le début depuis Martigny doit être pris comme un échauffement sans grand plaisir vu les nombreuses voitures. Plus on monte, plus la circulation diminue et plus le paysage s'améliore. Le plus difficile et surtout le plus beau arrive à la sortie du Tunnel au niveau du barrage. Les 7 derniers km sont aussi magnifiques que pentus 😉. La descente, côté italien est top à tous niveaux.
Nb: Pensez à votre petite lampe arrière pour les tunnels.
Una subida muy larga. Desde Orsières primero con algunas curvas cerradas.
El primer túnel que encuentres debes atravesarlo por la derecha. (Durante el descenso se puede pasar por el túnel).
Más adelante, se encontrará con otro túnel, que está abierto en el lado derecho en la mayoría de los lugares. Asegúrese de llevar las luces de la bicicleta. Lo último que quieres es que un coche se estrelle contra tu espalda. El camino hacia arriba es relativamente tranquilo. Los coches y el resto del tráfico mantienen una distancia suficiente y no hacen ruido al adelantar. Este túnel es bastante largo, creo que unos 7 km. Al final del túnel se gira a la derecha. Esta es realmente la última parte, que es también la más empinada de la subida. Esfuérzate de verdad, porque ya has tenido bastante.
La bajada empieza bastante dura, tómate con calma la parte empinada y ten cuidado con las curvas de horquilla. En el túnel, puedes quitar las manos del freno y estar atento al tráfico que se aproxima. Si tienes algo de experiencia en el descenso, y tienes confianza en tu equipo, puedes bajar aquí a 70-80kmh.
La última parte tiene más curvas, así que frena a tiempo antes de entrar en una curva. Y mantén siempre un ojo en el tráfico detrás de ti.
En definitiva, una escalada muy interesante para hacer. Realmente te rompes, pero las vistas y el descenso son geniales. Tenga cuidado con los agujeros y grietas en la carretera. En los túneles está bien, pero fuera creo que el invierno no es tan amable con el asfalto.
Zeer lange klim. Vanuit Orsières eerst met wat haarspeldbochten omhoog.
De eerste tunnel die je tegenkomt moet je via de rechterkant buitenlangs. (Tijdens de afdaling mag je wel door de tunnel.)
Verderop kom je weer een tunnel tegen, die op de meeste plaatsen open is aan de rechtkant. Neem echt fietsverlichting mee! Het laatste wat je wilt is een auto die je achterop knalt. De weg omhoog is relatief rustig. Auto’s en overig verkeer houden genoeg afstand en zijn rustig met inhalen. Deze tunnel is overigen redelijk lang, ik meen zo’n 7km. Aan het eind van de tunnel ga je rechts de tunnel uit. Je komt dan echt op het laatste stuk, wat ook het steilste stuk van de klim is. Echt even doorbikkelen, je hebt namelijk al een best stuk gehad.
De afdaling begint vrij hard, doe rustig aan op het steile stuk, en pas op met de haarspeldbochten. In de tunnel kunnen de handjes van de rem, pas op voor tegemoetkomend verkeer. Als je wat ervaring met afdalen hebt, en je vertrouwen hebt in je materiaal kun je hier met 70-80kmh naar beneden.
Het laatste stuk zitten wat meer bochten in, dus rem op tijd voordat je een bocht instuurt. En houd altijd het verkeer achter je in de gaten.
Al met al echt een toffe klim om te doen. Je gaat echt helemaal kapot, maar het uitzicht en de afdaling zijn geweldig. Pas wel op voor gaten en scheuren in de weg. In de tunnels is het prima, maar daarbuiten is de winter denk ik niet zo lief voor het asfalt.
Recomiendo encarecidamente esta subida. No hace falta estar súper en forma para disfrutarlo, pero no lo hagas sin entrenamiento porque tiene más de 42 km y sólo sube. Magníficas vistas a lo largo del camino y desde la cima. La bajada también es una fiesta.
Hice esta subida a finales de julio de 2021 a 22 grados centígrados, junto con mi hijastro. Empezamos en el fondo del valle a las 10 de la mañana, en la estación de tren de Martigny y, sin prisas, llegamos a la cima sobre la 1:30 de la madrugada. La gran ventaja de pedalear desde el valle es que se tiene la "sensación de subida total", con paisajes, vegetación y temperaturas muy diversas una tras otra, algo que se echa de menos cuando se empieza justo antes de la cima. Los primeros 36 de los 42 km son bastante fáciles, con partes más empinadas y más planas. Perfectamente factible, sobre todo si estás un poco entrenado.
Hay algunos túneles, pero no son muy largos y se puede circular por varios de ellos, al menos en la subida. Hay bastante tráfico, pero después de la salida hacia Verbier, se reduce considerablemente y todo el mundo es muy considerado con los ciclistas. Nunca nos sentimos inseguros ni siquiera incómodos. El último "túnel" de 6 km es casi en su totalidad una galería abierta en el lado del valle, por lo que no se tiene la sensación de estar "encerrado" en un túnel. Con una buena lámpara y ropa reflectante, no hay problema. Además, esa parte no es muy empinada, por lo que se pasa en poco tiempo.
Los últimos seis kilómetros son un poco duros, bastante empinados, pero la carretera es preciosa y apenas hay tráfico. Incluso con la larga subida desde el valle en las piernas, nos resultó fácil hacerlo. Las curvas de horquilla de este último tramo son claras y planas. En la cima, hay una hermosa vista, y condujimos unos pocos kilómetros hacia abajo en Italia (se ve completamente diferente de nuevo) para que pudiéramos llegar a la cima una vez más, esta vez desde el otro lado.
Como hay pocas curvas cerradas, no es muy empinada y el firme es bastante bueno (hay algunas grietas y agujeros aquí y allá, así que hay que tener cuidado), bajar en bicicleta es un placer, sin tener que frenar constantemente. Rápido pero no peligroso, el tráfico no le molestará siempre que tenga cuidado.
Ik raad deze klim van harte aan! Je hoeft niet superfit te zijn om ervan te genieten, maar doe hem niet ongetraind want hij is wel ruim 42 km lang en het gaat alleen maar omhoog. Prachtige uitzichten onderweg en vanaf de top. Ook de weg naar beneden is een feestje.
Ik heb deze beklimming eind juli 2021 bij 22 graden daltemperatuur gedaan, samen met mijn stiefzoon. We zijn om 10 uur helemaal onderin het dal begonnen, bij het treinstation van Martigny en we waren zonder te haasten rond half 2 boven. Het grote voordeel van rijden vanuit het dal is dat je het ‘totale klimgevoel’ hebt, met heel afwisselende landschappen, vegetatie en temperaturen achter elkaar, iets wat je toch mist als je net voor de top pas begint. De eerste 36 van de 42 km zijn vrij gemakkelijk, met steilere en vlakkere stukken door elkaar. Prima te doen, zeker als je een beetje getraind bent.
Er zijn enkele tunnels, maar ze zijn niet erg lang en om diverse tunnels kun je heen fietsen, in elk geval op de weg naar boven. Er is redelijk wat verkeer, maar na de afslag naar Verbier wordt het beduidend minder en iedereen houdt erg goed rekening met fietsers. We hebben ons dan ook geen moment onveilig of zelf ongemakkelijk gevoeld. De laatste ‘tunnel’ van 6 km is vrijwel geheel een galerij die aan de dalkant open is, waardoor je niet het gevoel hebt ‘opgesloten te zitten’ in een tunnel. Met een goede lamp en reflecterende kleding geen probleem. Bovendien is dat stuk niet erg steil, waardoor je er eigenlijk zo doorheen bent.
De laatste zes kilometer is even aanpoten, behoorlijk steil, maar de weg is prachtig en er is bijna geen verkeer meer. Zelfs met de lange klim vanuit het dal in de benen vonden wij het goed te doen. De haarspeldbochten in dit laatste stuk zijn overzichtelijk en vlak. Op de top een prachtig uitzicht, en we zijn nog even een paar kilometer naar beneden Italie ingereden (ziet er weer heel anders uit) zodat we de top nog een keer konden pakken, nu van de andere kant.
Omdat er weinig haarspeldbochten zijn, het niet erg steil is en het wegdek best goed (hier en daar wel wat scheuren en gaten, dus toch oppassen!) is naar beneden fietsen een feest, zonder dat je constant in de remmen hangt. Snel maar niet gevaarlijk, van het verkeer heb je geen last zolang je een beetje oppast.
Una vez subimos con un viento de cola tan fuerte que silbamos para adelantar a los camiones hasta que empezó la última parte empinada. En ese último tramo, dimos los primeros auxilios a un ciclista que había salido volando de una curva (una curva antes y habría caído 50 metros, se baja con un poco más de cuidado).
Durante el descenso, el mismo viento incluso me hizo pedalear más fuerte para mantener mi velocidad (-:
Ooit eens opgefietst met zo'n harde rugwind dat we fluitend de vrachtauto's inhaalden totdat het laatste steile stuk begon. Op dat laatste deel nog eerste hulp verleend aan een fietser die rechtuit uit een bocht gevlogen was ( een bocht eerder en hij was 50m naar beneden gestort, daarne daal je toch een beetje voorzichtiger af )
Tijdens de afdaling door diezelfde wind zelfs flink moeten bijtrappen om vaart te houden (-:
En parte debido a los túneles que dan miedo, me bajé en Bourg St Pierre. Pronto estuve en el último túnel, que tiene 6 km de longitud. Incluso con las luces no se siente bien, me alegré mucho cuando salí, porque puedes oír el tráfico que viene, pero debido al reflejo del sonido en la pared del túnel, no tienes idea de lo lejos o cerca que están. Pero entonces comienza la subida, fantástica. Con 30 hacia adelante y 25 hacia atrás (no, no es un cassette de montaña) era bastante difícil de vez en cuando, pero qué ambiente. En un momento dado, pude subir una marcha y pensé que estaba allí, pero eso fue sólo por un momento. No se detenga en la primera señal, sino que siga subiendo unos 100 metros. No sólo se está realmente en el punto más alto de la carretera (2479 m), sino que también se puede disfrutar de una vista impresionante, con un lago. Mis 12 km fueron más de 1000 hms al final.
El mismo camino de vuelta es bonito bajando, pero cuidado con los baches de la carretera, a veces difíciles de ver por el sol. Y adelantar a los automovilistas que frenan frenéticamente en cada curva (de horquilla), lo que es mejor para ambos. No se sienten apurados y no hay que frenar todo el tiempo, a veces sin razón alguna. En el túnel el límite es de 70, así que te adelantarán menos a menudo :) Permanezca atento a las carreteras en mal estado, ya que el asfalto se estropea más rápidamente en las montañas.
Mede ivm de scary tunnels, ben ik in Bourg St Pierre opgestapt. Al snel zat ik in de laatste tunnel, die 6 km lang is. Zelfs met verlichting voelt het niet fijn, was erg blij toen ik eruit was, want je hoort het verkeer aankomen, maar door de weerkaatsing van het geluid op de tunnelwand, heb je geen idee hoe ver of dichtbij ze zijn. Maar dan begint de beklimming van de col, fantastisch. Met 30 voor en 25 achter (nee, geen bergcassette) was het af en toe flink harken, maar wat een omgeving. Op een gegeven moment kon er een tandje bij en dacht ik er te zijn, maar dat was maar voor even. Stop niet bij het 1e bordje, maar klim nog circa 100 m door. Niet alleen ben je dan echt op het hoogste punt van de weg (2479 m), maar kun je ook genieten van een adembenemend uitzicht, met meertje. Mijn 12 km was uiteindelijk ruim 1000 hms.
Zelfde weg terug is fijn afdalen, maar pas op de bobbels in de weg, soms moeilijk te zien vanwege de zon. En haal automobilisten die krampachtig voor elke (haarspeld)bocht remmen, gewoon in, dat is beter voor beiden. Zij voelen zich niet opgejaagd en jij hoeft niet steeds plotseling in de ankers, soms om niks. In de tunnel is de limiet 70, dus je zult minder vaak ingehaald worden :) Blijf wel alert op slecht wegdek, asfalt gaat nou eenmaal eerder kapot in de bergen.
Me pareció una subida muy dura. Tal vez porque me subí a la moto directamente desde el coche mientras viajábamos por Italia. En mi opinión, la longitud de la subida la hace más difícil que el Mont Ventoux (que ya he subido varias veces). Hermoso entorno y afortunadamente tuve un día tranquilo.
Otro consejo: asegúrate de llevar luces en tu moto. Es especialmente importante una luz trasera, preferiblemente una que parpadee con mucha intensidad y ropa reflectante. Realmente hay que pasar por túneles con mucho tráfico de mercancías, etc. No hay carril bici (en un túnel hay una especie de acera) y, según la hora del día, se circula a oscuras mientras los automovilistas tienen el sol en la cara.
Ik vond het een hele zware klim. Misschien omdat ik rechtstreeks vanuit de auto op de fiets ben gestapt terwijl we op doorreis waren naar Italië. De lengte van de klim maakt hem in mijn optiek pittiger dan de Mont Ventoux (die ik inmiddels meerdere keren heb beklommen. Mooie omgeving en ik had gelukkig een rustige dag.
Nog een tip: zorg dat je verlichting op je fiets zet. Vooral een achterlicht is belangrijk liefst enorm knipperend en reflecterende kleding. Je moet ook echt door tunnels waar veel vrachtverkeer etc. doorheen raast. Je hebt geen fietspad (in 1 tunnel is wel een soort van trottoir) en afhankelijk van het moment van de dag rij jij in het donker terwijl automobilisten de zon vol in het gezicht hebben.
7 km/hr | 05:51:42 |
11 km/hr | 03:43:48 |
15 km/hr | 02:44:07 |
19 km/hr | 02:09:34 |