Silzer Sattel is a climb in the region Tyrol. It is 9.6km long and bridges 1011 vertical meters with an average gradient of 10.5%, resulting in a difficulty score of 1137. The top of the ascent is located at 1690 meters above sea level. Climbfinder users shared 4 reviews of this climb and uploaded 9 photos.
Road name: Haimingerberg Landesstrasse
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
Climbing to Kühtai can be done from Oetz or from Haiming. But the climb from Haiming is definitely the toughest.
The ascent of the Silzer Sattel (from Haiming) is 9.5 km long, of which the first 8 km are always double climbs.
If you are already in the lowest gear after 2 km of climbing, you know it will be hard to get up.
The road is of good quality, but there is a lot of traffic (also trucks). I also had the misfortune that at the time of my attempt the road from Oetz to Kühtai was closed (a huge rock had fallen on this road), so all traffic to Kühtai had to go via Hamming.
Kühtai is known as a ski resort, but also for its cattle. Therefore, you shouldn't be surprised that (especially as you reach the summit) there are cows and horses on the road.
The climb ends in Ochsengarten. After that, there is a descent of almost 2 km. But in order to reach Kühtai, you'll have to use your climbing legs again after Ochsengarten. These kilometres may not be very steep, but if your legs are already totally acidified, these are very tough kilometres.
Klimmen naar Kühtai kan vanuit Oetz of vanuit Haiming. Maar de beklimming vanuit Haiming is zeker de zwaarste.
De klim van de Silzer Sattel (vanuit Haiming) is 9,5 km lang, waarvan de eerste 8km steeds dubbele klimpercentages zijn.
Als je na 2 km klimmen reeds op de kleinste versnelling bent gesukkeld, dan weet je dat het afzien wordt om boven te geraken.
De weg is kwalitatief in orde, maar er passeert wel veel verkeer (ook vrachtwagens). Ik had bovendien de pech dat op het tijdstip van mijn poging de weg van Oetz naar Kühtai was afgesloten (een enorme rotsblok was op deze weg gedonderd), zodat alle verkeer naar Kühtai via Hamming moest.
Kühtai is bekend als skioord, maar ook voor het loslopend vee. Je moet dan ook niet verwonderd zijn, dat er (zeker naarmate je de top bereikt) koeien en paarden op de weg staan.
De klim eindigt in Ochsengarten. Je hebt daarna weliswaar een afdaling van bijna 2 km. Maar om Kühtai te bereiken moet je na Ochsengarten terug de klimmersbenen aanspreken. Dit zijn dan weliswaar niet zo steile kilometers, maar als de benen al totaal verzuurd zijn, dan zijn dit toch wel heel zware kilometers.
After having conquered the Rettenbachferner in the morning, I started this climb a few hours later in Oetz. I thought I could manage it, but it didn't work out that way. I had clearly underestimated this climb. For almost 10 km, the percentages hardly go below 10％, which makes recuperation almost impossible. The result is obvious: I had to work for over an hour to get to the top. Nevertheless, I am happy to have this, be it less known climb, on my record.
Nadat ik in de voormiddag de Rettenbachferner bedwongen had, startte ik enkele uurtjes later in Oetz aan deze klim. Ik dacht dat varkentje wel even te wassen, maar dat liep even anders. Ik had deze klim duidelijk onderschat. Bijna 10 km lang zakken de percentages nauwelijks onder de 10％, waardoor recuperatie vrijwel onmogelijk is. Het gevolg laat zich raden, nl. een dik uur lang harken richting de top. Desalniettemin blij dat deze, het zij minder bekende klim, op het palmares staat.
Today in the fog and rain we drove up from Haiming. A tough climb where you continuously climb above the 10％. Throbbing to the max! The forests are beautiful but because you cycle most of the time on your tan you don't see much of it. I hardly saw any views because of the fog, only at the bottom of the climb.
The road surface is fine and I had little traffic on the way.
Vandaag in de mist en regen vanuit Haiming naar boven gereden. Een pittige klim waar je continu boven de 10％ klimt. Slopend tot en met! De bossen waar je doorheen fiets zijn wel mooi maar aangezien je meestal op je tandvlees fiets zie je er weinig van. Vergezichten heb ik door de mist bijna niet gezien, alleen redelijk onderaan de beklimming.
Het wegdek is verder prima en weinig verkeer gehad onderweg.
Well what can I say, thanks a lot!
After we rode through the night in 2018 we had a few hours sleep in Wenns to do the Kuhtai Sattel afterwards, nice warming up for the coming week.
I couldn't find any good overviews and the climb to Kuhtai wasn't too bad according to several sites. Made a route and after a nice descent on the roundabout turned left because the route indicated it.
From Haiming up and that was hard. In Austria, climbs often have several names, a local, international etc or so make sure you are well prepared, because this makes mincemeat of your legs and mental constitution.
There's no end to the double digits and once you've reached the top you have to go on to Kuhtai.
My cycling buddies were already way behind, one with breakdown other with flat tires and the team bus caught up with me after the small descent to Kuhtai. It had started to rain and I was a bit cold.
A drink and a snack made up for that and I continued to the top. Another few miles of climbing, once in the village; everything closed; completely deserted a typical Tyrolean ski village in the summer.
I sat down in the sun along the road and waited for my buddies, finally 1 of the 4 climbed to the top on my bike and we could have a drink in a stube.
We did not descend, it was so cold and there was so much wind that it was not wise.
When I look back we should have turned right for the "quiet " climb of Kuhtai, Team Jumbo lets its climbers train from Haiming and its domestiques from Oetz! This says it all. Let it be a lesson and look carefully how something is called and look at the percentages yourself because these kind of climbs are real wreckers.
Nice to tell later, on the road it was less.
Tja wat zal ik zeggen, foutje bedankt!
Nadat we in 2018 de nacht hadden doorgereden even een paar uurtjes geslapen in Wenns om daarna de Kuhtai Sattel te doen, leuke warming up voor de komende week.
Ik kon geen goede overzichten vinden en de beklimming naar Kuhtai viel wel mee volgens diverse sites. Route gemaakt en na een lekkere afdaling op de rotonde naar links gedraaid want de route gaf het aan.
Vanuit Haiming naar boven en dat was afzien. In Oostenrijk hebben beklimmingen vaak diverse benamingen, een lokale, internationale etc oftewel zorg dat je goed voorbereidt bent, want deze maakt gehakt van je benen en mentale gestel.
Er komt geen eind aan de dubbele cijfers en als je eenmaal boven bent moet je nogmaals door naar Kuhtai.
Mijn fietsmaten waren al ver achter, eentje met pech andere met lekke banden en de teambus haalde me bij na de kleine afdaling richting Kuhtai. Het was gaan regenen en ik had het ietwat koud.
Een drankje en hapje maakte veel goed en ik ging door naar de top. Weer een paar kilometer klimmen, eenmaal in het dorp; alles dicht; volledig uitgestorven een typisch Tirools skidorp in de zomer.
Ik ben in de zon gaan zitten langs de weg en gewacht op mijn maatjes, uiteindelijk is er nog 1 van de 4 op de fiets bovengekomen en konden we bij de gratie gods een drankje doen in een stube.
Afdalen hebben we niet gedaan, zo koud en zoveel wind dat het niet verstandig was.
Als ik terugkijk hadden we rechtsaf gemoeten voor de "rustige " beklimming van Kuhtai, Team Jumbo laat zijn klimmers vanuit Haiming trainen en de knechten vanuit Oetz! Dit zegt genoeg. Laat het een les zijn en kijk goed hoe iets genoemd wordt en kijk zelf naar de percentages want dit soort beklimmingen zijn echte slopers.
Wel leuk om later te vertellen, onderweg was het minder.
| 7 km/h | 01:22:24 |
| 11 km/h | 00:52:26 |
| 15 km/h | 00:38:27 |
| 19 km/h | 00:30:21 |
