Passo del Rombo is a climb in the region Trentino-Alto Adige / Südtirol. It is 29km long and bridges 1794 vertical meters with an average gradient of 6.2%, resulting in a difficulty score of 1386. The top of the ascent is located at 2474 meters above sea level. Climbfinder users shared 12 reviews of this climb and uploaded 52 photos.
Road names: Via Moso & SS44bis
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
Hard but beautiful climb. The final climb during the ORM, which you will thus face after about 180km.
Loodzware, maar prachtige klim. De slotklim tijdens de ORM, die je dus voor je kiezen krijgt na ongeveer 180km.
Personally, it seemed to me to be harder than the Stelvio, but maybe that was due to the much longer tour that day. Unmissable climb!
Personalmente mi è sembrata più dura dello Stelvio, ma forse è dovuto al giro molto più lungo di quel giorno. Salita imperdibile!
De weg wordt hoehoger je komt steeds smaller totdat het in de laatste 5km net zo breed is als een auto. Daardoor zou ik het ook aanbevelen om via deze kant omhoog te klimmen en dan de andere kant af te dalen. De klim zelf is schitterend, de tip die hier is gegeven was voor mij wel erg handig namelijk dat er bij een witte huis op het vlakkere middelstuk, een waterbron te vinden. De klim is een lange reis, en doet kwa moeilijkheidsgraad niet veel onder voor de stelvio, maar is een stuk minder toeristisch.
I went up on 16 August 2024 starting from St Leonhard in Passiria at 10:00. I set off calmly because I had read a few reviews and was both enthusiastic and a little worried. I must say that I did very well because the climb is really demanding. It is 29 km long and always climbs. It starts immediately at 7/8 ％ of an incline. It lets you breathe a little at 15 km because it flattens out at 3％ for 2 km and above all you stop for a moment to fill your water bottle at the little white house. Then it starts climbing strongly again, from 20 to 26 km the fun begins, 6/7 km to 10％ fixed. You have to grit your teeth, you start to see the hairpin bends above you. At 27km you come out of the last tunnel and finally level off at 3/4％ and you feel like you are going downhill now. Less well known than the other legendary Italian climbs but absolutely must be done. For the record, 3 flasks and 4 bars. It took me 2 hours and 42 minutes . At the summit there is a chalet where you can eat something and change. You can turn back or go down to Austria... I continued on.
Sono salito il 16 agosto 2024 partendo da San Leonardo in Passiria all 10:00. Sono partito con tranquillità perchè avevo letto un po’ di recensioni ed ero allo stesso tempo entusiasta ed un po’ preoccupato. Devo dire di aver fatto benissimo perchè la salita è veramente impegnativa. Lunga 29 km sale sempre. Parte subito al 7/8 ％ di pendenza. Ti lascia respirare un poco al 15 km perchè spiana al 3％ per 2 km e soprattutto ti fermi un attimo a riempire la borraccia alla casina bianca. Poi riprende a salire forte, dal 20km al 26 km comincia il bello, 6/7 km al 10％ fisso. Devi stringere i denti, cominci a vedere i tornanti sopra di te. Al 27km esci dall’ultima galleria e finalmente spiana al 3/4％ e ti sembra di andare in discesa adesso. Meno conosciuta delle altre mitiche salite italiane ma da fare assolutamente. Per la cronaca 3 borracce e 4 barrette. Ho impiegato 2 ore e 42 minuti . In vetta trovi uno chalet dove puoi mangiare qualcosa e cambiarti. Puoi tornare indietro oppure scendere in Austria.. io ho proseguito.
I have to cheat here a little as I descended from the Timmelsjoch down for about 10km and then back up (700m climbing) but I recon they are the most interesting.
Interesting is an understatement, this is just fabulous. The views, the way the road is cut into the hillside is just epic. It had a raw and daring feel to it.
The descent is tricky with the road being a bit raggedy plus the traffic.
The way up is awesome once you find your rhythm. Just ride up, take the view in and relax into the climb bend by bend.
This road will stay with you forever and all the traffic and stuff just blends into the background.
Nice climb. Steep sections, but occasionally many flatter sections allowing you to relax your legs a bit.
Quite busy with motorbikes and cars's, even on a Tuesday in late June that we were there.
Fraaie klim. Steile stukken, maar af en toe ook veel vlakkere delen waardoor je de benen wat kan ontspannen.
Behoorlijk druk met motoren en auto's, ook op een dinsdag eind juni dat wij er waren.
Climbed this climb along both sides. Twice via the ÖRM, which makes it a bit trickier because you already have 170 km in your legs. The last 8 km are indeed the trickiest, fortunately the hairpin bends are smoothed out. After the tunnel it is another 2 km "false flat" to the top. Nice climb? Yes! Most beautiful climb? Surely not: the real gems are north of Turin and Cuneo. Colle del Nivolet is the top spot, followed by the Fauniera.
Heb deze beklimming langs beide zijden beklommen. Tweemaal via de ÖRM, wat het een beetje lastiger maakt omdat je al 170 km in de benen hebt. De laatste 8 km zijn idd de lastigste, gelukkig zijn de haarspeldbochten uitgevlakt. Na de tunnel is het nog 2 km "vals plat" naar de top. Leuke klim? Ja! Mooiste klim? Toch niet: de echte pareltjes liggen ten noorden van Turijn en Cuneo. Colle del Nivolet staat met stip op één, gevold door de Fauniera.
Not knowing that this climb was deadly on the last km's. Considered dropping out a few times, but cycled on in character.
No regrets. At the top, unfortunately, there is not that much to see. Even a bit boring, but a climb you must have done!
Niet geweten dat deze klim op de laatste km's dodelijk waren. Een paar keer overwogen om af te stappen, maar op karakter doorgefietst.
Geen spijt van gehad. Boven is er helaas niet zo heel veel te zien. Zelfs een beetje saai, maar wel een klim die je gedaan moet hebben!
It has already been said by others, but what a pearl of a climb is Passo Rombo! Everywhere, you are treated to beautiful views. Do not forget the descent on the other side. It is amazing how different the environment looks on that side.
The climb can be divided into three blocks: a first part up to about 14 kilometres where it is sometimes pretty tough, but doable at your own pace. At kilometre 15, at a white house, there is a water point where you can hold your head under ice-cold mountain water. I would definitely do this on a hot day. This middle section of a few kilometres undulates a little and gives you some time to recover for the final stretch. That final stretch starts at kilometre 20 and continues until the straight tunnel 2 kilometres before the end. Those 8 kilometres are tougher than you would expect from the altitude profile. The hairpin bends are fairly flat, but the rest of the kilometres is pretty steep. So steam off!
From the tunnel, it is another two kilometres to the actual summit. It is surprisingly quiet at the top. The whole climb is also quite calm, which makes Rombo that extra bit of fun.
During the climb, you pass 18 tunnels and small tunnels. Take your lights with you!
Enjoy this climb!
Het is al eerder gezegd door anderen, maar wat een parel van een klim is de Passo Rombo! Overal word je getrakteerd op prachtige vergezichten. Neem ook vooral de afdaling mee aan de andere kant. Het is verbazingwekkend hoe ánders de omgeving er aan die kant uit ziet.
De klim kan je onderverdelen in drie blokken: een eerste stuk tot een kilometer of 14 waar het er soms lekker pittig aan toe gaat, maar op het eigen tempo goed te doen is. Bij kilometer 15 heb je bij een wit huis een waterpunt waar je je hoofd onder ijskoud bergwater kunt houden. Op een warme dag zou ik dit zeker doen. Dit middenstuk van een paar kilometer golft een beetje en geeft je wat tijd om te herstellen voor het laatste stuk. Dat laatste stuk begint bij kilometer 20 en gaat door tot de rechte tunnel 2 kilometer voor het eind. Die 8 kilometer zijn pittiger dan je op het hoogteprofiel zou vermoeden. De haarspeldbochten zijn vrij vlak, maar de rest van de kilometers is goed steil. Stoempen maar!
Vanaf de tunnel is het nog twee kilometer naar de eigenlijke top. Op de top is het verrassend rustig. De hele klim is ook vrij rustig, wat de Rombo dat extra beetje plezierig maakt.
Tijdens de klim passeer je 18 tunnels en tunneltjes. Neem je lampjes mee!
Genieten deze klim!
Coming from Merano, the main issue with this climb is the duration. It is never really steep but it never ends. I took a coffee halfway, just after Moos. The weather was great and to be honest, I would not consider to tackle this climb in any other conditions. But on a good weather day, it is a great climb. I continued to Solden and climbed my way back afterwards. The climb from Solden is shorter and the last part is a gem. Great day!
I've fought many cols and been able to tick them off my to-do list. And this has to be one of the most beautiful, maybe even the most beautiful.
This col contains everything you may expect from a beautiful col. Frightening challenge, beautiful vistas. Impressive mountain tops. Numerous waterfalls. Small bridges. Up to 18 tunnels (so for safety take your rear lights with you). Hairpin bends.
I like to climb, and I like high mountains, but I am afraid of heights, so the descent was not easy for me. No, I did not gain any speed. It's funny how the Italian and the Austrian road builders approach things completely different. The Timmelsjoch and the Passo del Rombo are the same mountain, but they feel and look totally different.
I think the Passo del Rombo is a must for every col lover. You can always try to ride the Ötztaher Radmarathon, because this is the final climb of it!
Ik heb al veel cols bevochten en kunnen afvinken op mijn to-do lijstje. En dit moet één van de mooiste zijn, misschien wel de mooiste.
Deze col bevat alles wat je een prachtige col mag verwachten. Bangelijke uitdaging, prachtige ver-gezichten. Impressionante bergtoppen. Talloze watervalletjes. Bruggetjes. Wel 18 tunneltjes (dus voor de veiligheid zeker achterlichtjes meepakken). Haarspeldbochtjes.
Ik klim graag, en hou van het hooggebergte, maar heb een haast panische hoogtevrees, dus de afdaling was voor mij geen evidentie. Nee, ik heb er geen snelheid opgemaakt. Op zich wel grappig hoe de Italiaanse en de Oostenrijkse wegenbouwers de zaken totaal anders aanpakken. De Timmelsjoch en de Passo del Rombo vormen dezelfde berg, maar voelen en zien er totaal anders uit.
Ik vind sowieso de Passo del Rombo een must voor elke col-liefhebber. Je kan natuurlijk altijd eens de Ötztaher Radmarathon proberen rijden, want dit is de slotklim ervan!
I cycled up the beautiful Italian side of the literal cross-border Timmelsjoch/Passo del Rombo from Moos in Passeier(1007m/last 22km ).
You can divide the route into 3 parts:
Starting with a first passage of 7km of climbing via hairpin bends that starts at the outside of Moos. Then follows a welcome false flat plateau (about 6 km) along the eastern flank of the Passeier valley, with the necessary tunnels (16 pieces of various lengths on the whole climb), where once above the tree line you have a not so encouraging view on the other side with hairpin bends waiting for you like gutters against the mountainside.
After crossing the river the long and at times very steep (+10) final part follows with those hairpins to the redeeming entrance of the longest dark wet tunnel (660m) after which the last few kilometers flatten out to the sober pass height with mountain restaurant and cubist lookout but with a fantastic view.
Not to underestimate long climb but fantastic cycling experience in beautiful scenery.
In my opinion, this side of the climb certainly belongs to the Italian toppers like Gavia and Stelvio.
It is not for nothing that it is the final climb of the famous annual Otztaler Radmarathon.
Heb de prachtige Italiaanse zijde van de letterlijk grensoverschrijdende Timmelsjoch/Passo del Rombo op gefietst vanaf Moos in Passeier(1007m/laatste 22km )
Je kan de route indelen in 3 delen:
Beginnende met een eerste passage van 7km klimwerk via haarspeldbochten die starten bij het buiten fietsen van Moos. Nadien volgt een welgekomen vals plat plateau (ongeveer 6 km) langs de oostelijke flank van het Passeierdal, met de nodige tunnels (16 stuks allerlei lengtes op gehele klim), waar je eens boven de boomgrens een niet zo bemoedigend uitzicht hebt op de overzijde met haarspeldbochten die als dakgoten tegen de bergflank op jou liggen te wachten.
Na het over fietsen van de rivier volgt dan het lange lastige en bij momenten zeer steil (+10％) slotdeel met die haarspeldbochten tot de verlossende ingang van de langste donkere natte tunnel (660m) waarna de laatste kilometers afvlakken tot de sobere pashoogte met bergrestaurant en kubistisch uitkijkgebouw maar met een fantastisch uitzicht.
Niet te onderschatten lange klim maar fantastische fietservaring in prachtig decor.
Deze klimzijde hoort naar mijn mening zeker bij de Italiaanse toppers als Gavia en Stelvio.
Hij is niet voor niks de slotklim van de gekende jaarlijkse Otztaler radmarathon.
| 7 km/h | 04:08:34 |
| 11 km/h | 02:38:10 |
| 15 km/h | 01:56:00 |
| 19 km/h | 01:31:34 |
