| Famous climb |
| Beautiful scenery |
| 48 hairpin turns |
| #43 toughest climb of Italy |
| #53 most elevation gain of Europe |
| #57 longest climb of Italian Alps |
Passo dello Stelvio is a climb in the region Trentino-Alto Adige / Südtirol. It is 24.9km long and bridges 1846 vertical meters with an average gradient of 7.4%, resulting in a difficulty score of 1465. The top of the ascent is located at 2759 meters above sea level. Climbfinder users shared 128 reviews of this climb and uploaded 163 photos.
Road name: Strado del Passo dello Stelvio
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
I rode the climb on 21 October and had very little traffic, but was lucky with the weather.
The hairpins help a lot, as do the many small stage finishes...the ramps in the lower part through the forest really wore me out. But at the top it becomes much smoother.
Be sure to take gloves and a jacket/sleeves for the descent!
Ich bin den Anstieg am 21. Oktober gefahren und hatte nur sehr wenig Verkehr, dafür aber Glück mit dem Wetter.
Die Haarnadeln helfen sehr, wie viele kleine Etappenziele…die Rampen im unteren Teil durch den Wald haben mich echt geschafft. Aber oben wird es deutlich gleichmäßiger.
Unbedingt Handschuhe und Jacke / Ärmlinge mitnehmen für die Abfahrt!
What a beautiful high mountain climb! Simply legendary. A cycling Mecca.
48 hairpins, 24km.3 to 7.5％ short passages to 12％,
The start is rolling up to the first village once you've passed the ravel and the tunnel; then you enter a more forested area with the aforementioned steep peaks, and flat areas to finish because you know you'll pay for it afterwards if you speed up too much....
On this 15/10/2024, the snow appeared just after 2300m and the cold didn't leave me (although I was well equipped) until I reached 2760m at the summit. I was even lucky enough to pass 3 or 4 cyclos and mountain bikes...
After that, the 45-minute descent is pleasant, but you have to be focused at every turn.
The only problem for me was the traffic on the way up. Not many people on the descent, though, and I even passed several vehicles.
In short, a must-do in mid-season before the cold weather sets in, or in spring... because the roads are probably very busy in summer...
Quelle belle ascension en Haute Montagne ! Mythique...simplement. Un Haut Lieu du cyclisme.
48 épingles, 24km.3 à 7.5％ passages courts à 12％,
Le début est roulant jusqu'au premier village une fois le ravel et le tunnel passés ; ensuite on entre dans une zone plus forestière avec des pics de pente mentionnés plus haut, et des zones de replat pour s'achever car on sait qu'on va le payer après si on accélère trop...
En ce 15/10/2024, la neige est apparue après pile 2300m d'altitude et le froid ne m'a pas quitté (pourtant bien équipé) jusqu'au 2760m au sommet. J'ai même eu la chance de dépasser 3 ou 4 cyclos et VTT et VAE...
Ensuite, la redescente en 45min est plaisante, mais il faut être focus dans chaque virage.
Le seul hic, la circulation en montant, me concernant. Pas grand monde par contre sur la descente, j'ai même dépassé plusieurs véhicules.
En résumé, à faire absolument à la mi-saison avant les températures froides, ou au printemps...pour une question de fréquentation des routes probablement dense en été...
Beautiful and unusual climb due to the infinite number of turns, the beautiful view of the glacier and the view of the pass above. Every time you look up, there seems to be no end. A climb you must do at some point.
The downside is that everyone goes up. It is so crowded.
At the top of the pass, it's a carnival.
Mooie en bijzondere beklimming door het oneindig aantal bochten, het mooie zicht op de gletsjer en het zicht op de pas boven. Telkens wanneer je naar boven kijkt lijkt er geen einde aan te komen. Een beklimming die je ooit moet doen.
Het nadeel is dat iedereen omhoog gaat. Het is er zo druk.
Bovenop de pas is het een kermis.
Beautiful climb. Did this one from Nauders (Austria). Lots of traffic (cars, motorbikes and cyclists) on the track. Then did descent to Bormio and then back up. Climb from Bormio is a lot less tough and actually more beautiful. Via descent Umbrailpass back to Nauders.
Mooie klim. Heb deze gedaan vanuit Nauders (Oostenrijk). Veel verkeer (auto’s, motoren en fietsers) op de baan. Hierna afdaling gedaan naar Bormio en vervolgens terug naar boven. Klim vanuit Bormio is een stuk minder zwaar en eigenlijk mooier. Via afdaling Umbrailpass terug naar Nauders.
Magnificent climb with all the twists and turns, splendid views all the way up, the only downside is the traffic with lots of motorcyclists.
Magnifique montée avec tous les lacets, des vue splendide toute la montée, seul bémol c est le trafic avec beaucoup de motards
I went up on Stelvio Bike Day, so I can't comment on the traffic.
The road has decent asphalt (at least for going up, as I came down the Swiss side which, as always, has asphalt in excellent condition).
It starts next to a river on a cycle path and continues through a forest. As you get higher and higher, the trees disappear and you can see the final 48 curves of the climb in the distance, as if carved out of the mountain. It is without doubt a fantastic sight both on the way up and once you have reached the top.
To the left you can see the snow-capped alpine peaks that can only be crossed with this immense high pass.
The summit is a bit ugly because it is full of tents.
On the way up you can find some refreshments in Trafoi (just past the village there is also a fountain), in Weissen Knott or in Franzeshöhe. This is important to know because it is a very long climb.
In terms of difficulty, it is important to find a pace that can be maintained throughout the climb, also bearing in mind that with the altitude at the end you are moving less watts (unless you have saved your strength). In the end, it is a very long climb, with a sustained gradient of around 8.5％ in the last 15km and at altitude, so it is not easy, but at least it does not have impossible gradients, except for several short sections at 12％ (or even 16％ depending on the Garmin) where you have to push a little harder.
Subí en el Stelvio Bike Day, así que no puedo opinar sobre el tráfico.
La carretera tiene un asfalto decente (al menos para subir, ya que bajé por el lado suizo que, como siempre, tiene un asfalto en inmejorables condiciones).
Se empieza al lado de un río por carril bici y se continúa por un bosque. Al ir avanzando en altitud desaparecen los árboles y se observan a lo lejos las 48 curvas finales de la subida, como esculpidas en la montaña. Es sin duda una visión fantástica tanto mientras se sube como una vez alcanzada la cima.
A la izquierda se ven los picos alpinos nevados que solo pueden ser cruzados con este inmenso puerto en las alturas.
La cima es un poco fea porque está llena de tiendas.
Durante la subida se puede encontrar algo de avituallamiento en Trafoi (justo pasado el pueblo también hay una fuente), en Weissen Knott o en Franzeshöhe. Es importante saber esto porque es una subida muy larga.
En cuanto a la dificultad, es importante encontrar un ritmo que se pueda mantener durante todo el ascenso, teniendo en cuenta también que con la altitud al final se mueven menos vatios (salvo que se hayan ahorrado fuerzas). Al final, es una subida muy larga, con una pendiente sostenida de entorno al 8.5％ en los últimos 15km y en altitud, así que fácil no es, pero al menos no tiene desniveles imposibles, salvo varios tramos cortos al 12％ (o incluso al 16％ según el Garmin) en los que hay que apretar un poco más.
It was a rainy day so not the best day to ascend. Steady ride, just long. The views are stunning. I will return
Contrary to what almost everyone claims, I don't think this is a must-do climb at all. On the contrary!
The tarmac is okay, but really no more than that. The traffic is downright criminal with cars and motorbikes all suffering from Verstappen or Valentino Rossi syndrome. This ruins everything about the climb.
The first part you ride full sun, then you enter the forest with the 48 hairpin bends. Nasty and miserable. The glacier is already largely to its demise due to climate change.
The summit is a commercial mess with all kinds of pluralia displayed. Capitalism at its worst!
All in all, you're not missing anything from this climb. Save your legs, and your ears and your lungs because this is by far the most overrated and unnecessary mountain of all time!
In tegenstelling tot wat vrijwel iedereen beweert vind ik dit helemaal geen klim die je gedaan moet hebben. In tegendeel!
Het asfalt is oke, maar echt niet meer dan dat. Het verkeer is ronduit misdadig met auto’s en motoren die allemaal lijden aan het syndroom van Verstappen of Valentino Rossi. Dit verpest alles aan de klim.
Het eerste deel rijd je vol in de zon, daarna ga je het bos in met de 48 haarspeldbochten. Naar en ellendig. De gletsjer is al grotendeels naar zijn grootje door klimaatverandering.
De top is een commerciële bende met allerhande pluralia uitgestalt. Kapitalisme op zijn slechtst!
Al met al mis je niks aan deze klim. Spaar je benen, en je oren en je longen want dit is met afstand de meest overschatte en overbodige berg aller tijden!
The Stelvio from Prato. The climb that really has it all. Obviously an absolute must if you enjoy getting on your bike to take on gravity.
Cycled up in July 2023. Around 15 degrees below, and that in the middle of summer, and up just a few degrees above zero. The fun was no less. For how much I enjoyed it!
Because the weather was not great, it was also less busy than usual with motorised traffic. Which was nice. The profile of the climb can be roughly divided into three: gentle start, irregular middle section and the well-known 24 hairpin bends to the summit.
Because of the gentle start, the first few kilometres are a nice income. After that, of course, it quickly becomes steeper and more challenging. But nowhere did I feel like I was cycling up a wall. If you have good legs then hopefully the other cyclists on the climb offer enough motivation to catch up and pass them.
The iconic finale with its 24 hairpin bends had an almost hypnotic effect on me. Ascent rates between the turns are almost the same so it climbed wonderfully. Nice effort on the straights and equally relaxed through the hairpins.
When you reach the top, pride prevails that you have successfully completed this iconic climb. Treat yourself to something tasty, dress well if it's chilly and enjoy the descent and your achievement.
De Stelvio vanuit Prato. De beklimming die werkelijk alles heeft. Vanzelfsprekend een absolute must als je graag op de fiets stapt om het op te nemen tegen de zwaartekracht.
In juli 2023 omhoog gefietst. Beneden een graad of 15, en dat middenin de zomer, en boven slechts enkele graden boven nul. De pret was er niet minder om. Want wat heb ik genoten!
Omdat het weer niet geweldig was, was het ook minder druk dan normaal met gemotoriseerd verkeer. Wel zo prettig. Het profiel van de klim is grofweg in drieën te delen: gemoedelijk begin, onregelmatig middenstuk en de welbekende 24 haarspeldbochten tot de top.
Vanwege het gemoedelijke begin is het lekker inkomen de eerste kilometers. Daarna wordt het uiteraard snel steil en meer uitdagend. Maar nergens heb ik het gevoel gehad dat ik tegen een muur aan het op fietsen was. Heb je goede benen dan bieden de andere fietsers op de klim hopelijk genoeg motivatie om ze bij te halen en passeren.
Het iconische slot met de 24 haarspeldbochten hadden op mij een haast hypnotiserende uitwerking. Stijgingspercentages tussen de bochten zijn nagenoeg gelijk dus het klom heerlijk weg. Lekker inspannen op de rechte stukken en even ontspannen de haarspeldbochten door.
Wanneer je de top bereikt, overheerst de trots dat je deze iconische beklimming met succes hebt voltooid. Verwen jezelf met iets lekkers, kleed je goed aan als het fris is en geniet van de afdaling en de prestatie die je hebt geleverd.
As a lover of climbing, the Stelvio is something you really must have done. It is a beautiful, long climb but with a lot of traffic around you (especially many motorbikes) if you leave too late. Personally, I experienced the Stelvio as amazing. After already having climbed for kilometres, the curves really start. And then when you come out of the forest, you can see the summit far above you. Make sure you have eaten and drunk well before you start and that you get enough carbohydrates during the climb otherwise you won't last. And especially make use of the public drinking water taps to fill your water bottles with delicious cold water.
De Stelvio moet je als liefhebber van klimmen echt hebben gedaan. Het is een mooi, lange klim maar wel met veel verkeer om je heen (vooral veel motoren) als je te laat vertrekt. Zelf heb ik de Stelvio als geweldig ervaren. Na al kilometers te hebben geklommen beginnen de bochten pas echt. En als je dan het bos uitkomt, zie je ver boven je de top. Zorg ervoor dat je goed gegeten en gedronken hebt voordat je gaat beginnen en dat je tijdens de klim voldoende koolhydraten binnen krijgt anders ga je het niet volhouden. En maak vooral gebruik van de openbare drinkwater tappunten om je bidons te vullen met heerlijk koud water.
The first part is on a valley road along the river which now has a bike lane. It's exposed to the sun and in the afternoon can get very hot. Eventually it twists into the trees for some shelter. During this section there are a couple of water fountains if needed before the road to the summit appears on the right but... there's still 10km to go. The hairpins are spectacular but get very busy with cars, bikes and bikers during the day. Going early is best to avoid the valley heat and traffic.
First time here choosing this side from Prato, descent managed via Umbrail pass with no traffic at all and smooth asphalt. Legendary climb which have everything, all the fun started with first mark counting all of 48 hairpins. I thought it will be easier, but last 10 kilometers are just epic when scenery is open and you can see the summit all the rest of tha way up.
Only cons for me was a lot of motorbikers.
Must! I'll be back soon!
We were camping nearby so decided to ride up this giant.
Not really trained but definitely one to do.
We lagen in de buurt op camping dus beslist om deze reus op te rijden.
Niet echt getraind maar zeker eentje om te doen.
Wonderful climb, especially if done on days when traffic is closed.
From the Bormio side quite rideable
Salita stupenda, soprattutto se fatta nei giorni di chiusura al traffico.
Dal versante di Bormio abbastanza pedalabile
super nice, especially the last 10 km with the many hairpin bends and beautiful views. Occasionally a bit hectic, especially many motorcyclists and fast cars. First part is easy to cycle, last 9 km are tough, but doable.
super mooi, vooral de laatste 10 km met de vele haarspeldbochten en mooie uitzichten. Af en toe wel wat hectisch vooral veel motorrijdeers en snelle autos. Eerste stuk is goed te fietsen, laatste 9 km zijn pittig, maar wel te doen .
@Robert123, go early, very early. Preferably on a weekday. Preferably in June. Both times I started at 06:30 in Prato and had very little traffic until the summit.
@Robert123, ga vroeg, heel vroeg. Liefst op een doordeweekse dag. Bij voorkeur in juni. Ik ben beide keren om 06:30 gestart in Prato en had zeer weinig verkeer tot de top.
Dear,
Does anyone know which days and hours traffic on the Stelvio is less busy than usual?
Thanks in advance for an answer.
Beste,
Weet er iemand op welke dagen en uren het verkeer op de Stelvio minder druk is dan anders?
Alvast bedankt voor een antwoord.
Probably the most beautiful climb I have tackled so far. Spectacular scenery!
Probabilmente la salita più bella che abbia mai affrontato fino ad ora. Paesaggio spettacolare!
Ever since we took up the bicycle, my father and I have always had this fixation: to be able to climb the Stelvio from the legendary side of Prato.
Due to various unforeseen events, we could not even attempt the feat for three years in a row, but all that changed in September 2023, when we finally realised our long-awaited shared dream.
Here is how it went.
We preferred to go in a day (perhaps not the best, thinking back) and, after a four-hour drive, the ideal weather for a long climb like this awaited us: hot, yes, but not suffocating, and with almost no clouds around. Aware of what awaited us, we immediately saddled up eagerly (but not before we had well stocked up on water bottles, bars and energy drinks) and started our ascent.
It is a long, interminable, tough climb, but first of all deceptive, because right from the start (in the not-too-erratic cycle zone) it spurs you on to a fast pace, which you will later pay dearly for. However, starting off slowly, the first part is undoubtedly the most pleasant. At one point I find a traffic light and then immediately another, which is not the best uphill, but there it is.
Once past Trafoi, the Stelvio starts to get serious and the gradients go into double figures. In particular, I remember a particularly hard section around the tenth hairpin bend (38th in the numbering) or just beyond. The fatigue really starts to pile up at this point, hairpin bend after hairpin bend, and the gradients rarely soften. The heat also, mixed with sweat, certainly doesn't make things any easier.
So far, however, so good. We knew what to expect. My father is quite detached, he goes at his pace as I go at mine, without overdoing it. After a while I start to look up, to see how far it is to the finish. What I see disconcerts me: the odometer says it is six kilometres to the summit, but what is worrying is that I see it, the summit. Up, up, at the apex of what seems to me an endless loop of hairpin bends, there is the finish line. That makes quite an impression.
There I will arrive, panting, after much effort, only an hour later. My legs and face twisted, the heat rising, my pulse racing, the last hairpin bend still etched in my memory. My father, three quarters of an hour later, with I don't know what balance of spirit or poise, also exhausted, arrives well before I expect him. We enjoy a sandwich and a beer, take a few photos to capture the moment and the fantastic landscape, and prepare for a long descent.
The descent that follows is probably the most fun I have ever had in my short cycling career, because of all the hairpin bends I have passed before, although - something I have not mentioned so far - there is a lot to watch out for, especially the traffic of vehicles and cyclists, which is practically always guaranteed when the pass is open. I recommend a rain jacket or a k-way for the descent, even if it is hot, because you are still in the mountains, well over 2000 metres. Beware also of the steeper sections, including the one (also bumpy) around the 38th hairpin bend, which I mentioned above.
Back at the car, the sense of satisfaction is immense, but it will be even greater in the months to come. It was a memorable experience, definitely worth the trip, and one that will remain etched in my heart forever. Highly recommended for anyone who loves cycling and climbs.
Good luck!
Sin da quando abbiamo preso in mano la bicicletta io e mio padre abbiamo sempre avuto questo chiodo fisso: di riuscire a scalare lo Stelvio dal versante leggendario di Prato.
A causa di vari imprevisti non abbiamo potuto per ben tre anni di fila nemmeno tentare l'impresa, ma tutto questo è cambiato nel settembre 2023, quando finalmente abbiamo realizzato il nostro sogno condiviso e da lungo tempo atteso.
Ecco com'è andata.
Abbiamo preferito andare in giornata (forse non il massimo, ripensandoci) e, dopo quattro ore di auto, ad attenderci abbiamo trovato il meteo ideale per una lunga scalata come questa: caldo sì, ma non soffocante, e con quasi nessuna nuvola nei paraggi. Consapevoli di ciò che ci attendeva, ci siamo subito messi in sella trepidanti (non prima però di esserci ben riforniti di borracce, barrette e bevande energetiche) e abbiamo iniziato la nostra ascesa.
È una salita lunga, interminabile, dura, ma prima di tutto ingannevole, perché da subito (nella zona ciclabile, non troppo erta) ti sprona a fare un'andatura sostenuta, cosa che più tardi pagherai cara. Comunque, partendo pianino, la prima parte è senza dubbio la più piacevole. Ad un certo punto trovo un semaforo e poi subito un altro, che non è il massimo in salita, ma tant'è.
Superata Trafoi, lo Stelvio inizia a fare sul serio e le pendenze ad andare in doppia cifra. In particolare, ricordo un tratto particolarmente duro intorno al decimo tornante (38° nella numerazione) o poco oltre. La fatica inizia veramente ad accumularsi a questo punto, tornante dopo tornante, e le pendenze raramente si addolciscono. Il caldo inoltre, mischiato col sudore, non rende certo le cose più facili.
Fin qui comunque tutto okay. Sapevamo cosa aspettarci. Mio padre è parecchio staccato, va del suo passo come io vado del mio, senza strafare. Dopo un po' inizio ad alzare lo sguardo, per vedere quanto manca all'arrivo. Quello che vedo mi sconcerta: il contachilometri dice che mancano sei chilometri alla vetta, ma ciò che è preoccupante è che io la vedo, la vetta. Su, su, più su, al culmine di quello che mi sembra un ciclo infinito di tornanti, lì è posto l'arrivo. Questo fa parecchio impressione.
Lì arriverò, annaspando, dopo molta fatica, soltanto un'ora più tardi. Le gambe e il viso stravolti, il calore che aumenta, il battito a mille, l'ultimo tornante ancora impresso nella memoria. Mio padre, tre quarti d'ora più tardi, con non so quale equilibrio di spirito o spirito di equilibrio, anche lui sfinito, arriva ben prima di quando me l'aspetti. Ci godiamo in panino e una birra, scattiamo qualche foto per immortalare l'istante e il paesaggio fantastico e ci prepariamo a una lunga discesa.
Probabilmente quella che segue è la discesa più divertente che abbia mai fatto nella mia breve carriera ciclistica, per via di tutti i tornanti passati prima, nonostante -cosa che finora non avevo ancora menzionato- vi sia molto a cui stare attenti, specialmente il traffico di veicoli e ciclisti, che è praticamente assicurato sempre quando il passo è aperto. Consiglio per la discesa una mantellina o un k-way, anche se fa caldo, perché si è pur sempre in montagna, ben oltre i 2000 metri. Attenzione anche ai tratti più pendenti, tra cui quello (pure sconnesso) intorno al 38° tornante, cui sopra accennavo.
Ritornati alla macchina, il senso di soddisfazione è immenso, ma sarà ancora più ingrandito nei mesi seguenti. Si tratta di un'esperienza memorabile, che vale sicuramente il viaggio, e che rimarrà per sempre impressa nel mio cuore. Consigliatissima a tutti coloro che amano la bicicletta e le salite.
In bocca al lupo!
Dear,
I would go on a trip to this region next summer.
How would you recommend the round trip (starting from Bormio): descending there via the Umbrailpass and climbing back via the Stelvio from Prato or descending there via the Stelvio from Prato and climbing back via the Umbrailpass?
Thanks in advance for an answer.
Beste,
Ik zou volgende zomer op reis gaan naar deze streek.
Hoe zouden jullie het rondje (vertrekkende vanuit Bormio) aanraden: heen via de Umbrailpass afdalen en terug via de Stelvio vanuit Prato klimmen of heen via de Stelvio vanuit Prato afdalen en terug via de Umbrailpass klimmen?
Alvast bedankt voor een antwoord.
Hi Robert (nice name :) ), I confess right away that I only know the descent of the Umbrail pass and the descent and climb of the Stelvio to and from Prato respectively. But in my humble opinion, the climb of the Stelvio from Prato is so spectacular, overwhelming, iconic and awesome that there is only one choice: descend Umbrail and climb from Prato. Then, moreover, you will soon have climbed the Stelvio from two sides: double spectacle. Climbing the Umbrail - although I only did the descent - doesn't match the climb from Prato in terms of views and spectacle. Lots of fun!
Hoi Robert (mooie naam :) ), ik beken meteen dat ik alleen de afdaling van de Umbrailpas ken en de afdaling én klim van de Stelvio naar respectievelijk vanaf Prato. Maar naar mijn bescheiden mening is de klim van de Stelvio vanaf Prato zo spectaculair, overweldigend, iconisch en geweldig dat er maar één keuze is: Umbrail afdalen en klimmen vanaf Prato. Dan heb je bovendien straks de Stelvio vanaf twee kanten beklommen: dubbel spektakel. De beklimming van de Umbrail - hoewel ik alleen de afdaling heb gedaan - haalt het qua uitzicht en spektakel niet bij de beklimming vanaf Prato. Heel veel plezier!
Beautiful climb that I think everyone should have done at some point. It is important to keep your own pace from the start. Busy road though with lots of bikers.
Prachtige beklimming die mijn inziens iedereen ooit gedaan moet hebben. Het is belangrijk om vanaf begin je eigen tempo te blijven rijden. Wel drukke weg met veel motorrijders.
Wonderful climb that everyone must have done. I rode it up at the end of June in hot weather after having already ridden up from Bormio first. The first part in the valley is quite easy but the heat can play a role there. After that it gets consistently steep around 9％. Correct gear is important. I had a 34x28 and frankly was just too big a gear to ride up comfortably. Apart from that, it's just flip the switch, keep pedalling and enjoy the views. The pain is an afterthought :-)
Do try to ride up outside weekends if possible, and preferably on a weekday outside holidays too. Especially on weekends, there are a lot of moto and car riders who consider the climb a race track....
Prachtige klim die iedereen moet gedaan hebben. Ik reed hem eind juni op bij warm weer na eerst al vanuit Bormio omhoog te zijn gereden. Het eerste stuk in de vallei is vrij eenvoudig maar de warmte kan er een rol spelen. Daarna wordt het consistent steil rond de 9％. Juiste verzet is belangrijk. Ik had een 34x28 en was eerlijk gezegd net te groot verzet om comfortabel naar boven te rijden. Los daarvan is het gewoon knop omdraaien, blijven trappen en genieten van de uitzichten. De pijn is bijzaak :-)
Probeer wel als het kan omhoog te rijden buiten de weekends, en liefst nog op een weekdag buiten de vakantie ook. Vooral in de weekends komen er veel moto- en autorijders die de klim als een racecircuit beschouwen...
Very nice climb that demanded the utmost from my old legs. Bright kilometres at at least 9％ with intervals at 12-13％. As soon as you see the top and how many altimeters you still have to cover in those last hairpin bends, you know it's going to hurt.
zeer mooie beklimming die het uiterste vroeg van mijn oude benen. Heelder kilometers aan minstens 9％ met tussenstukken aan 12-13％. Zodra je de top ziet liggen en ziet hoeveel hoogtemeters je nog moet overbruggen in die laatste haarspeldbochten weet je dat het pijn gaat doen.
Really a fantastic climb that can be done by anyone at their own pace.
At the end, I caught up with 15 cycling tourists who had started too fast. So it's really best to find a pace you can maintain for a long time. At the end, I was even able to accelerate a bit.
Echt een fantastische klim die voor iedereen te doen is op zijn eigen tempo.
Op het einde heb ik nog 15 wielertoeristen ingehaald die te snel gestart waren. Het is dus echt het best om een tempo te zoeken dat je lang kunt volhouden. Op het einde kon ik zelfs nog wat versnellen.
On 14 July 2023, I left Prato's market square at 10am for the ascent of this mythical mountain pass. In the shadow of Coppi, Fuente and De Gendt, I too ventured an attempt to tame the 48-turn dragon. I was not particularly trained, but had a follow car with a bike rack I could call on should it become too powerful for me.
The first few kilometres are fairly gradual and follow a neatly paved cycle path. I pass other cyclists at regular intervals, even though I feel like I am holding back. Once I leave the cycle path, the first bends present themselves. You notice that you have to count up, so the first bend is number 48.
Once out of the village and into the forest, the Stelvio shows what it is made of; the occasional steeper section is allowed to pass. The trees also offer coolness; 34 degrees were predicted in the valley today and the sun does its share of the work. Rising slowly and cursing the many reckless motards and sports cars -conspicuously often with German or British number plates- driving as if cyclists do not exist.
And then suddenly I am above the tree line. Before me, I get to see the sight that gives every cyclist in the world chills: the dozens of bends against the bare mountainside. I have no choice; I have to cross them. Along the way, I joke and curse together with some Danish and German cycling tourists, jealous of my following car.
On the way, I can only find a spring of cold alpine water and revel in it as the Slovenian national junior team shoots past me. The new Pogacar will not remember me.
It's cursing and sighing, but once I pass the last bend the realisation dawns: I have conquered the Stelvio. Slowly and with many breaks (photo breaks, you know) but I bloody well did it. And many with me that day.
At the top it is swarming with shops, cafes and also two sausage stalls. And the tallest ATM in the world. I buy myself a t-shirt and crawl into the car: descending by myself will be for next time.
Op 14 juli 2023 vertrok ik om 10u. op het marktplein van Prato voor de beklimming van deze mytische bergpas. In de schaduw van Coppi, Fuente en De Gendt waagde ook ik een poging om de 48-bochtige draak te temmen. Ik was niet bijzonder getraind, maar had een volgwagen met fietsenrek waar ik beroep op kon doen mocht het mij toch te machtig worden.
De eerste kilometers gaan vrij geleidelijk en volgen een keurig geasfalteerd fietspad. Ik steek aan de lopende band andere fietsers voorbij, ook al heb ik het gevoel dat ik me inhoud. Eens het fietspad verlaten dienen de eerste bochten zich al aan. Het valt hierbij op dat je áftelt, dus de eerste bocht heeft nummer 48.
Eens het dorp uit en het bos in laat de Stelvio zien wat hij in zijn mars heeft; er mag af en toe al eens een steiler stuk passeren. De bomen bieden ook verkoeling; in het dal werd vandaag 34 graden voorspeld en de zon doet haar deel van het werk. Langzaam stijgend en vloekend op de vele roekeloze motards en sportwagens -opvallend vaak met Duitse of Britse nummerplaat- die rijden alsof er geen fietsers bestaan.
En dan ben ik plots boven de boomgrens. Voor mij krijg ik het beeld te zien waar elke fietser ter wereld koude rillingen van krijgt: de tientallen bochten tegen de kale bergwand. Ik heb geen keuze; ik moet er overheen. Onderweg grappend en samen vloekend met enkele Deense en Duitse wielertoeristen, jaloers op mijn volgwagen.
Onderweg kan ik slechts een bronnetje vinden met koud alpenwater en zwelg ervan, terwijl de Sloveense nationale juniorenploeg mij voorbij schiet. De nieuwe Pogacar zal zich mij niet herinneren.
Het is vloeken en zuchten, maar eens de laatste bocht gepasseerd dringt het besef door: Ik heb de Stelvio overwonnen. Traag en met vele pauzes (fotopauzes, weet u wel) maar ik heb het verdorie wel geflikt. En velen met mij die dag.
Bovenaan krioelt het van de winkeltjes, cafeetjes en ook twee worstenkramen. En de hoogste geldautomaat van Europa. Ik koop mezelf een t-shirt en kruip in de auto: zelf afdalen zal voor de volgende keer zijn.
What a great climb!
From bend to bend. The descent was tough because of the cold, I missed my gloves.
Does anyone know the website of the photographer around turn 10?
Wat een geweldige klim!
Van bocht naar bocht. Het dalen was pittig door de kou, ik miste mijn handschoenen.
Weet iemand de website van de fotograaf rond bocht 10?
With me last year it was www.fotostelvio.com. It was easy to pay and download. Have fun.
Bij mij was dat vorig jaar www.fotostelvio.com. Het was makkelijk te betalen en te downloaden. Veel plezier.
Today at turn 10, Curva Foto was on display. Google this and you will be directed to Kanuarfoto. You'll probably find yourself there.
Vandaag stond in bocht 10 Curva Foto. Google dit en je wordt geleid naar Kanuarfoto. Daar vind je jezelf vast terug.
I climbed the Stelvio/Stilfzerjoch first weekend in August when it seemed that autumn had set in early. Lots of rain the preceding days, low cloud coverage and very cold at the top, not more that 3C and strong winds. So it was a challenge to pick the right gear that accommodates a valley ride at around 16 C down to a temperature on the decent that dropped to about -5C in the windchill.
My advice is to layer and take items to keep hands, feet and head warm, especially down the hill. Once you stop paddling, your body cools down fast. Luckily there was no rain.
As far as the climb is concerned, it is as epic as everyone will tell you. For me it broke into three sections roughy 600m climbing each. First Prad to Trafoi which is a typical valley ride, partly on a cycle path and less steep so don’t go too hard.
After Trafoi, the next 600m climbing are rhythmic switchbacks, steady uphill with great views emerging as you pass the tree line.
The last third starts at around 2100m altitude at the Franzenshöhe. The pass is in sight up ahead which is hugely motivating. Given the length in the saddle and the thinning of the air, this can feel quite hard.
Views from the top are epic and so was the feeling of having made it.
I chose to ride down via the Umbrailpass into Switzerland. Virtually no traffic (the Stelvio road was very busy in comparison) made for a terrific downhill. Some of the switchbacks, especially lower down are out of this world.
For me it was the best ride possible, the experience and images will stay with me forever.
3h15 climb on a horrible heat. The traffic was lower than I expected considering I climbed on a sunday. The asphalt was decent, 2-3 places where there are stop lights but with enough space to pass.
Very frustrating the motorcycles - huge noise and bad smell, the drivers behaved much better than expected.
The climb went really well considering the heat until around 2200m when the lack of air + sun + fatigue kicked in and had to take breaks almost every 100 vertical meters.
If there's one climb that i'd choose as my favourite this one definitely is.
What a climb. OK, my very first ever in the mountains and starting with the Stelvio. You have to start somewhere.
The work is almost finished, so new asphalt. 1 stretch is still milled, but that's only a challenge for the descenders. The climbers are then on the cycle path. Climbing very nicely the new asphalt, yet in the descent we were careful, new asphalt is often very slippery. Counting the turns, yes sure, because those signs are unmissable. In the forest, the shade was nice, but irregular climbing. It was a fantastic climb, and what was fortunate was that the weather was very clear, so fantastic views.
The traffic wasn't too bad, though two motorcyclists who had fallen and fortunately only collision damage and 1 VW van that went stabbing on a bend for which I had to swerve. I have experienced worse in the Netherlands.
Are you in the area and you have the time? Do it!
Wat een klim. Oké, mijn allereerste ooit in de bergen en beginnen met de Stelvio. Je moet ergens beginnen.
De werkzaamheden zijn bijna afgerond, dus nieuw asfalt. 1 stuk is nog gefreesd, maar dat is alleen voor de dalers een uitdaging. De klimmers zitten dan op het fietspad. Klimmend erg fijn het nieuwe asfalt, in de afdaling toch voorzichtig aan gedaan, nieuw asfalt is vaak erg glad. Het tellen van de bochten, ja tuurlijk, want die borden zijn niet te missen. In het bos was de schaduw fijn, maar onregelmatig klimmen. Het was een fantastische klim, en wat gelukkig was dat het erg helder weer was, dus fantastisch vergezichten.
Het verkeer viel mee, wel twee motorrijders die waren gevallen en gelukkig alleen blikschade en 1 VW busje die ging steken in een bocht waarvoor ik moest uitwijken. Ik heb in Nederland vervelender meegemaakt.
Ben je er in de buurt een je hebt de tijd? Doen!
Hi, at the beginning of September I am going for the Gavia and the Stelvio, after three times Ventoux it seems like a nice upgrade.
On these climbs ( I am going for both sides Prato and Bormio) is there any possibility to refill the water bottles? Indeed, I am not lacking a supply team with me.
Hallo, begin september ga ik voor de Gavia en de Stelvio, na een drietal keer Ventoux lijkt het me een mooie upgrade.
Is er op deze klimmen ( ik ga voor beide kanten Prato en Bormio) mogelijkheid om de bidons bij te vullen? Ik geb nl geen bevoorradingsteam mee.
Hi Kristof, on the Prato side there are definitely two water points along the road. One is next to the Rocca Bianca restaurant, see here: https://goo.gl/maps/3gdqCmwpXWzxfzqdA The other is just as you leave the built-up area of the village of Trafoi, here https://goo.gl/maps/FkPt55UpPweK1SoP7 And then, of course, at the pass height you can just refill water at one of the restaurants or shops there.
Hoi Kristof, aan de Prato-kant zijn er zeker twee waterpunten langs de weg. Eentje ligt naast het restaurant Rocca Bianca, zie hier: https://goo.gl/maps/3gdqCmwpXWzxfzqdA De ander ligt er net als je de bebouwde kom van het dorp Trafoi verlaat, hier https://goo.gl/maps/FkPt55UpPweK1SoP7 En dan kun je natuurlijk op de pashoogte nog gewoon water bijvullen bij een van de restaurants of winkels daar.
Update at the end of July 2023:
- there is now an excellent clear cycle path from Prato to Ponte di Stelvio (first 3.5 km) that you should take when climbing.
- I counted 4-5 road works, at least 2 with traffic lights and at least 2 with a long stretch of that milled asphalt. Already doesn't climb well and descends even less.
- the view is still great even on a freezing cold morning throughout the climb
Update eind juli 2023:
- er ligt nu van Prato tot Ponte di Stelvio (eerste 3,5 km) een uitstekend vrijliggend fietspad dat je bij het klimmen moet nemen.
- ik telde 4-5 werkzaamheden aan de weg, minstens 2 met stoplicht en minstens 2 met een lang stuk van dat gefreesde asfalt. Klimt al niet lekker en daalt nog minder.
- het uitzicht is ook op een ijskoude ochtend nog steeds geweldig gedurende de hele klim
Italy - not for me. Chaotic, roads always being rebuilt, terrible close-pass drivers, Garmin just gets confused.
I rode this in 33°C heat at the base and 4 litres an hour is really needed. The last 5km were an ideal temperature and the summit slightly chilly. Try this at a comfortable 20°C at the base and it'll be very cold at the summit. Below 15°C at the base and you could have snow at the summit.
Strong rims a must, for the descent, as the road surface is typically Italian - either being dug up or falling apart.
Forest section not that scenic, above forest section pretty bleak, like Mont Ventoux. The bends are relentless - don't count them, it's depressing! Real sense of achievement riding this but it's a one-off for me. Many other Austrian climbs in the Tyrol region much much better for cycling. Austria next door way better roads for cyclists, organised, well signposted and (mostly) courteous drivers.
In Austria, motorists and motorcyclists are polite because the police are vigilant. Here the cars and motorbikes, often with D or GB plates, treat our territory as their playground. I know it's our fault, we should enforce the rules, instead we sell out to have our hotels occupied.
In Austria gli automobilisti e i motociclisti sono cortesi perchè la polizia vigila. Quì le auto e le moto, spesso targate D o GB, considerano il nostro territorio come il loro parco giochi. Lo so è colpa nostra, dovremmo far rispettare le regole , invece ci svendiamo per avere gli alberghi occupati.
The one and only side of the Stelvio. Absolute tear-jerker, it was very disappointing for us and so very satisfying at the summit! Hot in the valley, very steep in the middle section, and above 2,000 metres the 'misery' begins. Then you see the summit so high and far ahead of you, with tig hairpin turns and little oxygen in the air to overcome the 9％ gradients. Still managed and enjoyed the last hundreds of metres with the well known views!
Must do, great experience, but prepare well!!!
De enige echte kant van de Stelvio. Absolute tranentrekker, het viel ons zwaar tegen en dus erg veel voldoening op de top! Heet in het dal, erg steil in het middengedeelte, en boven de 2.000 meter begint de ‘ellende’. Dan zie je de top nog zo hoog en ver voor je liggen, met tig haardspeldbochten en weinig zuurstof in de lucht om de stijgingspercentages van 9％ te overwinnen. Toch gelukt en genoten van de laatste honderden meters met de welbekende uitzichten!
Must do, geweldige ervaring, maar bereid je goed voor!!
Done on 02/07/2023 during the Tour d'Ortles.
I think it is a MUST for the Italian cyclist and I prefer it to the other Italian one from Bormio.
Brace yourself for the final hairpin bends, not so much because of the gradient but because of the length of the climb, which slowly but surely shreds your muscles... and where it doesn't, the altitude takes care of it :-)
Fatta dom 02/07/2023 durante il Tour d'Ortles.
Penso sia un MUST per il ciclista italiano la preferisco all'altra italiana da Bormio.
Tenetevi un po' per i tornanti finali non tanto per la pendenza ma per la lunghezza della salita che "tritella" i vostri muscoli in modo lento ma inesorabile... e dove non fa essa ci pensa l'altitudine :-)
A real runner as evidenced by the sporadic walker who overestimated himself and went too fast. 5 stars.
Een echte loper wat ook blijkt uit de sporadische wandelaar die zichzelf overschat heeft en te hard van stapel is gegaan. 5 sterren.
A real must do climb: you will carry all the emotions, the pain of last kilometres, all those hairpins and the magnificent views in your heart for your whole life.
I parked in St. Maria Mustair, warmed up legs till Prato allo Stelvio passing through Glorenza, a beautiful Medieval town.
The asphalt was just perfect, just be aware that you will face a lot of traffic if done during the weekends. It's also very impressive how many other cyclists you will find on the way up :)
The climb is very constant and long: remember to save forces for the last 5 kms those seem harder due to the altitude.
Loved it to death. Magnificent from every point of you. A truly unmissable experience.
On top many refuelling options and a breathtaking view will wait for you.
I went down from Umbrail back to Sta. Maria and I was so excited that I climbed also the OfenPass and then back to Sta. Maria.
Climbed on 17 July 2022.
A real must do climb: you will carry all the emotions, the pain of last kilometers, all those hairpins and the magnificent views in your heart for your whole life.
I parked in St. Maria Mustair, warmed up legs till Prato allo Stelvio passing through Glorenza, a beautiful Medieaval town.
The asphalt was just perfect, just be aware that you will face a lot of traffic if done during the weekends. It's also very impressive how many other cyclists you will find on the way up :)
The climb is very constant and long: remember to save forces for the last 5 kms those seem harder due to the altitude.
Loved it to death. Magnificent from every point of you. A truly unmissable experience.
On top many refueling options and a breathtaking view will wait for you.
I went down from Umbrail back to Sta. Maria and I was so excited that I climbed also the OfenPass and then back to Sta. Maria.
Beautiful climb. Unfortunately a lot of trouble from motorbikes and fast cars's that really have no business there. Leave early.
Once at the top, take the trouble to go to the Tibethutte to enjoy the view.
Further down quickly via the beautiful Umbrailpass.
Prachtige klim. Helaas veel last van motoren en snelle auto's die er eigenlijk niets te zoeken hebben. Vertrek vroeg.
Eenmaal boven, neem de moeite om naar de Tibethutte te gaan om te genieten van het uitzicht.
Verder snel naar beneden via de mooie Umbrailpass.
Symbolic climb of the Central Alps
Challenging but not impossible given its progression up fairly constant gradients. If you are well acclimatised, you will not suffer as much from the altitude, which on this climb causes the most fatigue.
Performed on a weekday, it is the TOP.
There are several refreshment stations at the pass.
No water fountains along the route.
Salita simbolo delle Alpi centrali
Impegnativa ma non impossibile vista la sua progressione su pendenze abbastanza costanti. Se siete ben acclimatati non soffrirete piu di tanto l'altitudine che su questa salita causa i maggiori problemi di affaticamento.
Eseguito in giorno feriale è il TOP.
Al passo diverse possibilità di ristoro.
No fontane acqua lungo il percorso.
Beautiful mountain, but also very tough. Have climbed several mountains by now but the Stelvio is the toughest for me so far. Combination of hairpin bends, annoying motorbikes and motorists and the thin air make this mountain a monster. On the other hand, it also has beautiful vistas and that, of course, is also enjoyable.
Prachtige berg, maar ook zeer zwaar. Heb inmiddels meerdere bergen beklommen maar de Stelvio is voor mij tot nu toe de zwaarste. Combinatie van haarspeldbochten, vervelende motoren en automobilisten en de ijle lucht maken deze berg tot een monster. Daarentegen heeft het ook prachtige vergezichten en dat is natuurlijk ook genieten.
Everything has really been said in the reviews. I try to give a few tips after my climb today that might help:
1. If it fits: start the climb before nine. It is still cool down in the forest then (cold even), but much more important is that the climb is relatively quiet then.
2. You do not need to take more than one full bottle with you. There are a number of places along the way where you can refill your water bottle. Saves kilos that you do not have to carry.
3. In all hairpin bends to the right: claim your place on the mountain and ride at least in the middle. Do not let other traffic push you into the inside of the bend. The bends can be moments of rest and this is not possible if you take the inside bend.
4. You would almost forget it because of all the kilometres with steep percentages, but try to enjoy yourself. It is not a race. Stop occasionally to take a photo, look at the mountain peaks and glaciers on the left. Have a chat with all the geckos on carrier bicycles, recumbent bicycles or granny bikes that you meet along the way.
5. After you get to the top, drive to the restaurant on the left. It is 500 metres extra, but behind that restaurant you have an amazing view of the famous last 8 kilometres.
Have fun!
Alles is echt wel gezegd in de reviews. Ik probeer na mijn beklimming van vandaag een paar tips te geven die zouden kunnen helpen:
1. Mocht het passen: start de klim voor negenen. Het is beneden in het bos dan nog koel (koud zelfs), maar veel belangrijker is dat de klim dan nog relatief rustig is.
2. Je hoeft niet meer dan één volle bidon mee. Er zijn een aantal plekken onderweg waar je de bidon kunt bijvullen. Scheelt kilo's die je niet hoeft te sjouwen.
3. In alle haarspeldbochten naar rechts: claim je plek op de berg en rij minstens in het midden. Laat je niet door het overige verkeer de binnenbocht in duwen. De bochten kunnen rustmomenten zijn en dat lukt niet als je de binnenbocht pakt.
4. Je zou het bijna vergeten door alle kilometers met pittige percentages, maar probeer ook te genieten. Het is geen wedstrijd. Stop af en toe om een foto te maken, kijk ook eens naar de bergtoppen en gletchers links. Maak een praatje met alle gekko's op bakfietsen, ligfietsen of omafietsen die je onderweg tegenkomt.
5. Rij nadat je boven bent even door naar het restaurant links. Het is 500 meter extra, maar je hebt achter dat restaurant een waanzinnig uitzicht op de bekende laatste 8 kilometer.
Have fun!
The Stelvio. It is the icing on the cake when it comes to memorable climbs. This is where you can taste the sport of cycling; how many battles have been fought here? It was on my 'wish list' too.
I had read and heard a lot about it and was very curious how I would digest it. Well trained, not too heavy (80.5 kg/1.95 m) I started the climb in May' 22. What a beautiful climb! And I found it more tough than heavy. Especially if you prepare yourself well, it's doable. I have 'm on 36x27/28 ridden up, with an average of 13 km / h. In less than 2 hours I was at the top.
The climb starts calmly from Prato and you drive 'easy' to the top. The trick is in the first 10 km to just keep your cool; do not let your heart rate get too high. The road surface is in some parts more than good, but there are also parts 'typical Italian'. After the avalanche tunnel it gets serious and the first hairpin bends appear.
After about 13 km, you start the heavier part, but you can drag yourself from bend to bend on this part. During my climb, it was sometimes very cold, so bring some sleeves etc (besides a body warmer for the descent of course). What a view and unimaginably beautiful! You can see the top (the house) from kilometre 16. On character the last piece and then a wonderful reward in terms of views.
I was on the bike at 07:30, so it was quiet. If you go later in the day, you get smothered in traffic ...
In short: doable, but train for it!
De Stelvio. Zo’n beetje de kers op de taart als het gaat om memorabele beklimmingen. Hier proef je de wielersport; hoeveel strijd is hier al geleverd? Ook bij mij stond deze op het ‘wens’-lijstje.
Ik had er al veel over gelezen en over gehoord en was erg benieuwd hoe ik ‘m zou verteren. Goed getraind, niet te zwaar (80,5 kg/1,95mtr) begon ik in mei’ 22 aan de klim. Wat een prachtige klim! En ik vond ‘m meer taai dan zwaar. Zeker als je je goed voorbereid is’ie prima te doen. Ik heb 'm op 36x27/28 omhoog gereden, met een gemiddelde van zo'n 13 km/uur. In minder dan 2 uur was ik boven.
De klim begint rustig vanaf Prato en je rijd ‘gemoedelijk’ naar boven. De truc is om de eerste 10 kilometer gewoon je gemak te houden; hartslag niet te hoog op laten lopen. Het wegdek is op sommige stukken meer dan goed, maar er zijn ook stukken ‘ typisch Italiaans’. Na de lawine-tunnel wordt het serieus en dienen zich de eerste haarspeld-bochten aan.
Na zo’n 13 kilometer begin je aan het zwaardere deel, maar je kunt je op dit deel lekker van bocht naar bocht sleuren. Het was tijdens mijn klim af en toe erg fris, neem echt iets van mouwstukken etc mee (naast een bodywarmer voor de afdaling natuurlijk). Wat een uitzichten en onvoorstelbaar mooi! Vanaf kilometer 16 zie je de top (het huisje) liggen. Op karakter het laatste stuk en dan een prachtige beloning qua uitzicht.
Ik zat om 07:30 uur op de fiets, waardoor het rustig was. Ga je later op de dag, dan raak je verstikt in de verkeersdrukte…
Kortom: goed te doen, maar wel voor trainen!
It has been on my wish list for ages to check this one off, both from Bormio and Prato/Prad. I was advised to leave before 9 am because of the crowds of motorbikes and tourism. From Bormio, it was not so exciting for a non-advanced climber like me. The stories about the beautiful landscape you cycle through are all true. It is a pity that I had to deal with road works (both from Bormio and Prato) but in the end we all benefit from them once they are finished. The last part of about 2 km to the top is still a bit of a challenge, but don't forget to smile to the cameraman standing in the penultimate corner. You can find the photos online. Nice as a souvenir
Stond al tijden op mn verlanglijstje om deze af te vinken, zowel vanuit Bormio als Prato/Prad . Ik kreeg het advies om voor 10 uur te vetrekken ivm drukte van motoren en toerisme. Vanuit Bormio was het allemaal niet zo spannend voor een niet gevorderde klimmer zo als ik. De verhalen over het mooi landschap waar je doorheen fiets zijn allemaal waar. Beetje jammer dat ik last had van wegwerkzaamheden (zowel vanuit Bormio als Prato waar ze bij de laatste een nieuwe fietspad naast de bestaande weg maken (veel scherpe steentje) Maar bekijk het zo, uiteindelijk hebben we er straks allemaal voordeel van. Het laatste stuk vanuit Bormio van ca 2 km naar de top is dan nog even de kiezen op elkaar, maar vergeet ook niet te lachen naar de cameraman die in de voorlaatste bocht staat. Deze staan ook aan de andere kant van de klim vanuit Prato. De foto's kan je later online terug vinden. Leuk als herinnering. De klim vanuit Prato was een leuke ervaring. Eerst de aanloop en na het dorpje Tafoi gaat het direct omhoog het bos in met heerlijke haarspeldbochten. Tot halverwege is het best prima te doen. Zodra je vanuit het bos de beruchte gletsjer aan je linkerhand ziet en uitzicht op al die wereldberoemde bochten wordt je nog enthousiaster, tijd voor een paar foto's en een reep. En hup naar de top. Dit ging makkelijker dan ik had verwacht. Heel stijl is het niet en de meeste renners komen fris boven. Een mooie ervaring.
Great climb if I so look at the pictures one of the most beautiful of Europe only you go completely broken but mentally it helps that you have no long straights so you can go from corner to corner and have a target.
No long straight parts so you can go from corner to corner and have a target. The traffic is a little bit of a drawback
Geweldige beklimming als ik zo naar de foto's kijk èèn van de mooiste van Europa alleen ga je wel helemaal kapot maar mentaal helpt het wel dat je
Geen langz rechte stukken hebt zodat je van bocht naar bocht kan gaan en een mikpunt heb. De verkeersdrukte is wel een klein minpuntje
26 June. This week in Bormio again. Last time, the Gavia and Stelvio were closed from Bormio at the end of August. I made a detour to cycle this col anyway. It would be dry in the morning but unfortunately it was wet and cold. In the forest, I had already put on everything that you normally put on in the descent and it was still cold. Just out of the forest, a car came down with 20 cm of snow on the roof. I made it to the top but did not see the top and cycled the last 6 km through the snow. The descent was even more exciting because of the 10 cm of snow on the road.
Today it looked better. From Bormio up the stelvio and via the Umbrail down. I ended up in the middle of a tour so it was nice to go down with hundreds. Then back into Italy to Prato. There was quite a bit of wind against so I had to stand on my pedals despite going downhill. From there, up the Stelvio. This time I had good weather and a beautiful view. After about 5Km was the first hairpin turn with a sign that there were still 48 to come. In the forest, the countdown is fast, every 150 metres there is a hairpin bend. There are some very steep parts now and then, but mostly they are short. After leaving the forest, we stopped at the hotel to take a gel, exchange the water bottles and take a photo of the last part with all the hairpin bends still to come. The last 500 metres are a little less steep and then you can enjoy the view. By the way, it was a shame that there was a motor race going on. Also the porsche club was trying to find out if you can get up and down with an average of 100 Km/hour. Fortunately there are also a lot of motorcyclists who keep it clean and give everybody the space to overtake where possible.
26 Juni. Deze week weer in Bormio. De vorige keer was de Gavia en de Stelvio vanaf Bormio afgesloten en eind augustus. Toen wel omgereden om toch deze col te fietsen. Het zou droog zijn in de morgen maar helaas was het nat en koud. In het bos had ik alles al aan wat je normaal in de afdaling pas aan doet en toch nog koud. Net uit het bos kwam er een auto naar beneden met 20 cm sneeuw op het dak. Toen wel boven gekomen maar de top niet gezien en de laatste 6 Km door de sneeuw gefietst. De afdaling was nog spannender door de 10 cm sneeuw op de weg.
Vandaag zag het er beter uit. Vanuit Bormio de stelvio omhoog en via de Umbrail naar beneden. Daar kwam ik tussen een toertocht terecht dus gezellig met honderden naar beneden. Hierna weer terug Italie in naar Prato. Er stond aardig wat wind tegen dus moest behoorlijk op de pedalen staan ondanks vals plat naar beneden. Vanaf daar de Stelvio op. Deze keer wel met mooi weer en had ik prachtig uitzicht. Na zo een 5Km was de eerst haarspeldbocht met een boordje dat er nog 48 komen. In het bos telt het snel af elke 150 meter is een haarspeldbocht. Er zijn af en toe knap steile stukken maar meestal maar kort. Uit het bos bij het hotel even gestopt om een gelletje te nemen, de bidons van plek te wisselen en een foto te maken van het laatste stuk met als die haarspeldbochten die je nog te gaan hebt. vanaf daar is het bijna altijd boven de 9％. Even flink door ploeteren. de laatste 500 mete is iets minder stijl en daarna genieten van het uitzicht. Overigens wel jammer dat er ook een motor race aan de gang was. Ook de porsche club was aan het kijken of je met en gemiddelde van 100 Km per uur boven en weer beneden kan komen. Gelukkig zijn er ook veel motor rijders die het wel netjes houden en iedereen wel de ruimte geven in halen daar waar het kan.
6 out of 5 stars if you leave at 06:00! What an incredibly cool climb. Pretty soon after the start, you can't help but marvel at the view! And a great climb because the gradient is very steady.
6 uit 5 sterren als je om 06:00 vertrekt! Wat een ongelooflijk gave klim. Al vrij snel na de start kijk je je ogen uit; wat een uitzicht! En heerlijk klimmen omdat de stijging heel stabiel is.
This one is not to be missed. Some other tips!
I did the climb from Prato and it is cold at the top (despite the 26 degrees in the valley), so bring warm (windbreaker) clothes for the top and the return trip.
I am an average cyclist of 35 and 80 kilos. With a 34-32 I reached the top well (around 65 rpm and 210 watts) and heavier would certainly take away some of the fun.
Start slowly, you will need the energy for the last 10 km.
Deze mag je niet missen. Verder wat Tips!
De klim vanuit Prato gedaan en het is boven koud (ondanks de 26 graden in het dal) neem warme (windbraker) kleding mee voor boven en de terugreis.
Ik ben een gemiddelde fietser van 35 en 80 kilo. Met een 34-32 kwam ik goed boven (rond de 65 rpm en 210 watt) en zwaarder zou zeker een stuk plezier wegnemen.
Begin rustig, de laatste 10 km heb je de energie zeker nodig.
I did this climb during a cycling holiday in Bormio. We first did the Stelvio from Bormio and then descended towards Prato to do the Stelvio from these sides. From Prato is definitely the toughest side of the Stelvio. In the beginning, there are a few less steep parts, but once the built-up area and in the zone with the most hairpin turns, every kilometre is steep and you get no rest. It may be because I first did the side from Bormio but this side felt to me very heavy and I was glad that I was up.
This side is better indicated in the hairpin bends but the kilometres are better indicated on the Bormio side.
This side is in the (partly) German speaking province of South Tyrol and the region of Trentino-South Tyrol while the side from Bormio is in the fully Italian speaking province of Sondrio and the region of Lombardy. Especially if you do both sides in one day, the difference will be noticeable.
Ik deed deze beklimming tijdens een fietsvakantie in Bormio. Wij deden eerste de Stelvio vanuit Bormio om dan richting Prato af te dalen om de Stelvio vanaf deze zijden te doen. Vanuit Prato is zeker de zwaarste kant van de Stelvio. In het begin zitten er nog een paar minder steile stukken in maar eens de bebouwde gedeelte door en in de zone met de meeste haarspeldbochten is elke kilometer steil en krijg je nergens nog rust. Kan zijn omdat ik eerst de kant vanuit Bormio deed maar deze kant voelde voor mij enorm zwaar en blij dat ik boven was.
Deze zijde is beter aangegeven in de haarspeldbochten maar de kilometers zijn beter aangegeven langs de Bormio-zijde.
Deze zijde licht in de (deels) Duitstalige provincie Zuid-Tirol en de regio Trentino-Zuid-Tirol terwijl de kant vanuit Bormio in de volledig Italiaanstalige provincie Sondrio en de regio Lombardije licht. Zeker als je beiden zijden op één dag doet is een verschil zeker te merken.
https://youtu.be/CRMYlQZdBuM
I can highly recommend the Stelvio, is one of the most beautiful passes in the Alps. I have driven the Stelvio twice this summer. Each time you forget that it is still somehow long to the pass. The return trip over the Umbrailpass is with partly completely new asphalt and there is hardly any traffic towards Müstair. You can see all this in the video and much more. Have fun
https://youtu.be/CRMYlQZdBuM
Ich kann den Stelvio sehr empfehlen, ist einer der schönsten Pässe der Alpen. Ich bin den Stelvio zwei Mal den Sommer gefahren. Jedes Mal vergisst man, dass er doch irgendwie lang wird bis zum Pass. Die Rückfahrt über den Umbrailpass ist mit teilweise komplett neuem Asphalt und es ist kaum ein Verkehr Richtung Müstair. Das alles kann man in dem Video sehen und noch einiges mehr. Viel Spass
One of the most beautiful and impressive cols that I have cycled. The road surface is moderate and the beginning of the climb is doable but the devil is in the last kilometers. For the enthusiast an absolute must. This col is nice to ride since you get into a rhythm through the even gradients.
Een van de mooiste en indrukwekkendste cols die ik gefietst heb. Het wegdek is matig en het begin van de klim is goed te doen maar het venijn zit in de laatste kilometers. Voor de liefhebber een absolute must. Deze col is lekker om te rijden aangezien je in een ritme komt door de gelijkmatige stijgingspercentages.
Without a doubt the most beautiful climb I have ever ridden. I am not the best climber, but here all the pain is real pleasure. Beautiful views and at the top the reward is great. Have 'm 2x from Prat / Prato ridden.
Zonder twijfel de mooiste klim die ik ooit heb opgereden. Ben niet de beste klimmer, maar hier is alle pijn werkelijk genot. Schitterende uitzichten en boven op de top is de beloning groot. Heb 'm 2x vanuit Prat/Prato opgereden.
What a great climb with incredible views. We did it from Prato. It is a long climb, but the reward is worth it. For me an absolute must.
Wat een geweldige beklimming met ongelofelijke uitzichten. Wij hebben hem gedaan vanuit Prato. Het is een lange klim, maar de beloning is er dan ook naar. Wat mij betreft een absolute aanrader.
Highly recommended! Everything described below is correct. The first part of the climb is not too bad (average of 5 ％). But once you get above 2000m (above the trees/forest), that's when the real tough part starts! (average 8-9 ％). Here also begin the famous 48 hairpin bends, these are clearly marked in each bend (counts down from 48 to 1). I did it in mid-September: at the foot of the hill in Prato 20 degrees Celsius, at the summit it was freezing (I climbed in my t-shirt, but don't forget to bring my jacket). Crowds were not too bad in the late season. You see the top lie, you think you're almost there. Unfortunately this was not so, was still a serious distance! At the top, everywhere stalls where they sell bratwurst, something typical there on the top. Took the section towards Bormio (where I rode up the Gavia). Downhill not really technical, a lot less curves than on the Prato side. Jacket is really necessary to start the descent.
Een absolute aanrader! Alles wat hieronder beschreven staat klopt. Eerste deel van de klim valt goed mee (gem. 5 ％ zowat). Maar vanaf je boven de 2000 m komt (boven de bomen/bossen), dan begint het lastige gedeelte pas echt! (gem. 8-9 ％). Hier beginnen ook de befaamde 48 haarspeldbochten, deze staan duidelijk in elke bocht aangegeven (telt van 48 naar 1 af). Gedaan midden september: aan de voet in Prato 20 graden, op de top rond het vriespunt (klim in t-shirt gedaan, vergeet jasje zeker niet mee te nemen!). Drukte viel over het algemeen wel mee zo in het naseizoen. Je ziet op de duur de top liggen, je denkt dat je er dan bijna bent .. helaas was dit niet zo, was nog een serieus eindje! Op de top overal kraampjes waar ze bratwurst verkopen, iets typisch daar op de top. Afdeling richting Bormio genomen (waar ik de Gavia op reed). Afdaling niet echt technisch, stuk minder bochten dan langs de Prato zijde. Jasje heb je wel echt nodig om de afdaling aan te vatten.
Beautiful climb, which you should definitely have done. Ridden on 15/9 in the afternoon, was very quiet, both sun and melting snow had on the way. Because of the late hour and the low hanging clouds, there were hardly any people up there. It wasn't clear to me where the exact starting point of the climb was, so I started at the tourist office of Prato.
Prachtige klim, die je zeker eens gedaan moeten hebben. Opgereden op 15/9 in de namiddag, was er zeer rustig, zowel zon als smeltende sneeuw gehad onderweg. Door het late uur en de laaghangende bewolking was er nauwelijks of geen volk boven. Het wij mij echter niet duidelijk waar het exacte beginpunt van de klim was, waardoor ik gestart ben aan de toeristische dienst van Prato.
A heavenly climb. 48 turns enjoying the frenzy, the view, the pain and the rich history.
Decided to attack and master this mountain. The start is easy and until Trafoi it goes up reasonably smoothly. After that, the percentages and bends are thrown around. It makes the Stelvio unpredictable and tough at the same time. Had to wait a short time for passing buses, but the legs were just as euphoric as I was to push some extra's out of it. The view is phenomenal and on top you can enjoy it to the fullest. Oh yes, take a good bratwurst with it, you deserve it!
Een hemelse beklimming. 48 bochten genieten van de hectiek, het uitzicht, de pijn en de rijke historie.
Besloten om deze berg vol aan te vallen en meester te maken. Het begin is eenvoudig en tot voorbij Trafoi loopt het redelijk soepel omhoog. Daarna wordt er met percentages en bochten gesmeten. Het maakt de Stelvio onvoorspelbaar en zwaar tegelijk. Kort moeten wachten op passerende bussen, maar de benen waren net zo euforisch als ik om nog wat extra's er uit te duwen. Het uitzicht is fenomenaal en bovenop kun je daar volop van genieten. O ja, neem er een goede bratwurst bij, die heb is verdient!
Top climb. Always take dry clothes. It can be very spooky. In the summer months the top can be very busy. Lots of motorcycles.
Top klim. Neem altijd droge kleren mee. Het kan er spoken. In de zomer maanden kan het boven erg druk zijn. Veel motoren.
Notorious, famous and very beautiful climb. Don't forget to wave at the photographer in turn 12 haha.
Berucht, beroemd en bijzonder mooie klim. Vergeet ook niet even leuk te zwaaien naar de fotograaf in bocht 12 haha.
After climbing the hairpin bends of the Prato side from Bormio, and a pasta on the summit. It was a bit quieter on the mountain again, but also a lot warmer. I liked the Bormio side a little better because it has more variety, but this one remains iconic. The wall of hairpin bends you must ever have driven and what a view you get at the top as a reward. Drive a little further via the road left on the top and you can go a little higher to a restaurant with a phenomenal view of the mountain.
De haarspeldbochten van de Prato-kant beklommen na de beklimming vanuit Bormio en een pasta op de top. Daardoor was het al terug wat rustiger op de berg qua moto's, alleen ook wel een pak warmer. Vond de Bormio-kant net iets mooier omdat er wat meer afwisseling in zit, maar deze blijft natuurlijk iconisch. De muur van haarspeldbochten moet je ooit eens opgereden hebben en wat een zicht krijg je op de top als beloning. Rij even door via het weggetje links op de top en je kan nog een beetje hoger naar een restaurant met een fenomenaal zicht op de berg.
Stunning climb up the north side of Stelvio. Unbelievable views and a must do. It's not a hard climb, as far as gradient goes, but it is long. And the road surface on this side is not great at all. There was also some road works when I rode this, so halted the ride a little.
The beginning is a bit boring and not much to speak of (aside from a weird house with loads of strange wood carvings on display) and just like any other road - albeit busy with motorbikes and sports cars going over Stelvio. Once you get on the climb proper, the views in the valley are fantastic, and seeing the switchbacks is stunning.
You'll want to stop for photo's al the time on the second half of the climb.... and the views from the (very busy) summit are well worth it.
July 2021 done on a quiet Monday afternoon. The advantage of leaving late is that there is less traffic. About the mountain itself everything has been said: it's mainly the length that does it, but on the way you can enjoy the beautiful scenery. A must for every cyclist!
Juli 2021 gedaan op een rustige maandag middag. Voordeel van laat vertrekken is dat er minder verkeer is. Over de berg zelf is alles al gezegd: het is vooral de lengte die het m doet, maar onderweg kan je genieten van het schitterende landschap. Moet iedere fietser eens gedaan hebben!
Magnificent climb with beautiful views and snowy peaks. The nice weather helped too.
Schitterende beklimming met mooie vergezichten en besneeuwde bergtoppen. Het mooie weer hielp daat ook aan bij.
June 2021. If there is one climb every cyclist should have done, it is the Stelvio. Let's do it.
The curves to the infamous Passo are like the zigzag of a sewing machine. Zigzag indeed.
One word impressive! (from Restaurant Tibet Hutte you have the best zigzag view at 2800m! strange almost nobody cycles there) Photo Stelvio is a few turns before the summit all day taking pictures (also on the Bormio side) Indeed once must have done. 1900 Hm HC was heavy. Next year Mont Ventoux (from Sault)
Juni 2021. Als er een beklimming is die iedere fiets toerist echt eens gedaan moet hebben dan is het de Stelvio. Gaan we doen.
Als een zigzag-steek van een naaimachine lopen de bochten naar de beruchte Passo toe. Inderdaad zigzag.
Een woord indrukwekkend!! (vanuit Restaurant Tibet Hutte Heb je er het mooiste zigzag uitzicht op 2800m! vreemd bijna niemand fietst er naar toe) Foto Stelvio staat enkele bochten voor de top hele dag foto’s te maken (ook aan de Bormio kant) Inderdaad echt eens gedaan moet hebben. 1900 Hm HC Was zwaar. Volgend jaar Mont Ventoux (vanuit Sault)
I had the privilege to climb this amazing giant with my cycling companion on a day with almost no traffic. Rain was predicted and that kept people at home :-) Fortunately for us, the rainfall was limited to a very small drizzle during the first few kilometers. So it became an unforgettable experience. That you should be well prepared for the Stelvio needs no further explanation. The experiences of other "ClimbFinders" give a good impression.
Het voorrecht gehad om op een dag met bijna geen verkeer deze waanzinnig mooie reus te beklimmen met mijn fietskameraad. Er was regen voorspeld en dat hield de mensen thuis :-) Gelukkig voor ons bleef de neerslag beperkt tot een heel klein beetje motregen tijdens de eerste kilometers. Het werd dus een onvergetelijke belevenis. Dat je goed voorbereid aan de Stelvio moet beginnen behoeft geen verdere toelichting. De ervaringen van andere "ClimbFinders" schetsen een goed beeld.
The toughest Col I've done so far, probably because I wanted to be the first to get to the top of it :) which I succeeded in doing. Lots of traffic which is not illogical for this super climb.
De zwaarste Col die ik voorlopig gedaan heb , waarschijnlijk ook omdat ik als eerste boven wou zijn van de werkmakkers :) wat ook gelukt was. Wel veel verkeer wat niet onlogisch is voor deze superklim
At the base of the climb, there is a house full of totem poles and other sights. The maximum gradient of 14 percent is not too bad, but the length of the climb does not make it easy. The view is exceptionally great. Too bad about the exhaust fumes from the motor vehicles and from the cars's. Some consider it a sport to drive up and down with polluting cars.
Aan de voet van de klim staat er een huis vol met totempalen en andere bezienswaardigheden. Het maximum stijgingspercentage van 14 procent valt wel mee, maar de lengte van de klim maakt het niet gemakkelijk. Het uitzicht is buitengewoon geweldig. Spijtig van de uitlaatgassen van de motorvoertuigen en van de auto's. Sommigen bezien het als een sport om met vervuilende wagens op en neer te rijden.
The mother of all cols has been climbed 6 times already, of which 4 times (2007/2008/2009/2010) on the beautiful Prato side.
Even if you already know what's coming, the climb inspires some healthy uncertainty and fear. Am I trained enough? Am I dosing well? How are the weather conditions? Will it go smoothly this time or will it be crawling to the top again?
Whether you like the funfair atmosphere at the top or not, it does not outweigh the euphoric feeling that I always get when approaching and reaching the finish.
Even in the early morning hours, you are never alone on this climb. There were always encounters: all nationalities, young and old, father and son, recovered cancer patient, couple on their cycling honeymoon, one-legged cyclist, bike trailer with Saint Bernard dog, disabled people with hand bikes, mountain runners, cross-country skiers on wheels......
Once during an ascent, together with fellow cyclists and other traffic, I was stopped by the Italian carabinieri because the pass was closed for 1 hour for turning a car special!
Stelvio always has big or small surprises in peto.
This col has EVERYTHING: nature, adventure, history, (cycling) passion ......!
"Moeder aller cols" reeds 6 X op gefietst, waarvan 4 X (2007/2008/2009/2010) langs de wondermooie Prato zijde.
Zelfs als je al weet wat er zal komen boezemt de klim wat gezonde onzekerheid en angst in. Ben ik voldoende getraind? Doseer ik goed? Hoe zijn de weersomstandigheden? Gaat het deze keer vlot of is het weer kruipen naar de top?
Of je de kermissfeer op de top nu al af niet tof vind,het weegt niet op tegen het euforisch gevoel dat mij steeds overvalt bij het naderen en bereiken van de finish.
Zelfs in de vroege ochtenduren ben je op deze klim nooit alleen. Er waren altijd ontmoetingen: alle nationaliteiten, jong en oud, vader en zoon, genezen kankerpatiënte, koppel op fietsende huwelijksreis, één benige fietser, fietskar met Sint Bernards hond, anders valide met handbike, berglopers, langlaufers op wieltjes......
Ben ooit tijdens een beklimming samen met collega fietsers en het andere verkeer tegengehouden door de Italiaanse carabinieri omdat de pas 1 uur was afgesloten voor het draaien van een auto special!
Stelvio heeft altijd grote of kleine verrassing in peto.
Deze col heeft ALLES: natuur, avontuur, historie, (fiets)passie ......!
Well, what can you say. One of the most beautiful in Europe. You should definitely do it. There is only one thing very important; your timing. Do not go in the weekend, and in the early morning or afternoon. Then it does not even matter if you go in the summer holidays or not. On a Saturday afternoon, in any summer month, it will just be heart pounding.
Tja, wat kan je erover zeggen. Een van de mooiste van Europa. Zeker doen. Er is alleen een ding heel belangrijk; je timing. Ga niet in het weekend, en in de vroege ochtend of namiddag. Dan maakt het niet eens zoveel uit of je nu wel of niet in de zomervakantie gaat. Op een zaterdagmiddag zal het in iedere zomermaand gewoon hartstikke druk zijn.
By far the best climb I've ever climbed. It doesn't get more beautiful than this. If you start slowly it is doable.
Verreweg de mooiste klim die ik ooit beklommen heb. Mooier dan dit wordt het niet. Als je rustig begint is het goed te doen.
Stifserjoch, the real name for the South Tyrolean side of this mythical mountain.
26 kilometers of either enjoy or suffer, 48 turns view of the Ortler and a ride that can bring any cyclist to their knees.
Leaving Prato, the dark carvings on the left side of the road immediately catch your eye, the sound of melting water ( spring) keeps rushing through and distracts you from what is to come. After 12 km the first bends, so 46 to go.
The first cluster of curves lets you climb quickly through the forest against an immense rock face, at least in the distance the summit, the eternal snow on the Ortler attracts you like an ice cream as a reward.
Soon follows another cluster of bends, (sports) cars's and motorbikes surround you and you really have to claim your place on the road. Taking an inside bend is impossible and you must look ahead because the (ski) bus can also come down.
A quick breather and a 100 meter descent, the view to the immense mountain on the left side makes you realize that we are small, but also that you should be happy that you can do this. It is your choice, so don't complain that it is heavy.
The sun can still burn nicely here, the last 14 curves loom up and for some the moment their courage falls over their pedals onto the asphalt.
How ingenious is it to build a road like this, how cool is it to get closer to the top through bend after bend!
A few more bends and you're there, Alto Adige is the name of the region and with one more bend a strange smell comes over you.
No exhaust fumes or scorched clutch plates/brakes now, no it seems like BRATWURST!
It is always busy upstairs and the shops are running at full speed, on 3 or 4 places they sell bratwursten with suaerkraut and this reward does you good.
I always turn left because you can still higher and then you immediately have a super view of the 14 curves you've just overcome.
Bike in the snow and on the square watch out for skiers walking to the lift.
Prato is empowering, Bormio is wonderful and the Umbrail is a killer. As Triplo Stelvio rider I did it as 3rd and that was not smart. But then again, I didn't have to poop in the valley.
Cycling in the mountains remains a privilege, a choice and therefore you can enjoy 100％ it.
Stifserjoch, de echte naam voor de SudTirol kant van deze mytische berg.
26 kilometer van of genieten of afzien, 48 bochten zicht op de Ortler en een tocht die iedere fietser op de knieen kan krijgen.
Als je Prato verlaat valt het duistere houtsnijwerk aan de linkerkant van de weg meteen op, het geluid van het smeltwater ( voorjaar) blijft maar doorrazen en leidt je af van wat gaat komen. Na 12 kilometer de eerste bochten! eh dus nog 46 voor de boeg.
Het eerste cluster bochten laat je snel door het bos stijgen tegen een onmetelijke rotswand, in de verte de top althans, de eeuwige sneeuw op de Ortler trekt je aan alsof het een ijsje is als beloning.
Al snel volgt weer een cluster van bochten, (sport)auto's en motoren omringen je en je moet echt je plek op de weg claimen. Een binnenbocht nemen is niet te doen en je moet vooruit kijken want de (ski)bus kan ook naar beneden komen.
Even uitblazen en 100 meter afdalen, de blik naar de onmetelijke berg aan de linker kant doet je beseffen dat we nietig zijn, ook dat je blij moet zijn dat je dit kunt doen. Het is jouw keuze en dus niet zeuren dat het zwaar is.
De zon kan ook hier nog aardig branden, de laatste 14 bochten doemen op en voor sommigen het moment dat de moed via de trappers op het asfalt valt.
Hoe kunstig is het een dergelijke weg aan te leggen, hoe gaaf is het om hier bocht na bocht dichter bij de top te komen!
Nog een paar bochten en je bent er, Alto Adige heet de regio en met nog 1 bocht komt een vreemde lucht over je heen.
Geen uitlaatgassen of verschroeide koppelingsplaten/remmen nu, nee het lijkt wel BRATWURST!
Het is altijd druk boven en de winkels draaien op volle toeren, op 3 of 4 plaatsen worden bratwursten met suaerkraut verkocht en deze beloning doet je goed.
Ik draai altijd nog even naar links want je kunt nog hoger en dan heb je meteen een super uitzicht op de 14 bochten die je net hebt overwonnen.
Fiets in de sneeuw en op het "plein" opletten voor wandelende skiers die naar de lift gaan.
Prato is machting, Bormio is heerlijk en de Umbrail is een killer. Als Triplo Stelvio rijder deed ik die als 3de en dat was niet slim. Maar ja ik hoefde dan ook niet te kakken in het dal.
Fietsen in de bergen blijft een privilege, een keus en daarom mag je 100％ genieten.
Ridden on 31/8/2019 during the National Bike Day. Therefore no car traffic, but all the more cyclists (race, ebike, MTB, tandems and more). About 10,000 participants. Started from Prad(Prato), Trafoi, Stelvio pass, Santa Maria (Zw), Clus (Zw), Glurns, Prad, Comagoi, Stelvio village. A tour of about 80 km. Fantastic experience in beautiful surroundings. Disadvantage: the (cargo) car traffic in the region is insanely busy. So cycling in the area is no fun. I am used to the Spanish inlands where there is hardly any traffic. The Stelvio will not be so bad, because it is not a real through route, but tourists who want to photograph above the beautiful pass with 40 + hairpin bends.
Gereden op 31/8/2019 tijdens de Nationale Fietsdag. Daarom geen autoverkeer, maar des te meer fietsers (race, ebike, MTB, tandems en nog veel meer). Ongeveer 10.000 deelnemers. Vertrokken uit Prad(Prato), Trafoi, Stelvio pas, Santa Maria (Zw), Clus (Zw), Glurns, Prad, Comagoi, Stelvio dorp. Een rondrit van zo’n 80 km. Fantastische ervaring in een schitterende omgeving. Nadeel: het (vracht)autoverkeer in de regio is waanzinnig druk. Dus fietsen in de omgeving is geen pretje. Ben de Spaanse binnenlanden gewend waar je nauwelijks verkeer tegen komt. De Stelvio op zal het meevallen, omdat het geen echte doorgaande route is, maar wel toeristen, die boven die prachtige pas met 40+ haarspeldbochten willen fotograferen.
Yet in my opinion the mother of all climbs. You are climbing so intensely and for such a long time that it is more than just catching a mountain pass. You slowly become one with the mountain, you have all the time to let the majestic surroundings take effect on you and at the same time you lose weight because it is always 9％climbing.
I think I got to know the Stelvio in 2008. We stayed in Merano, and we could buy a combined ticket for a train and bike rental. In our youthful naivety, we thought we could rent road bikes, so we got on the train and went to Prato in good spirits. It turned out that the bike rental guy had not really had racing bikes in mind, but he did have three city bikes available. They had seven gears, so we could use them, he thought. We didn't tell him what we were going to do with the bikes, we just took them and started cycling towards the Stelvio. Maybe there were climbfinder-like websites where we could have found out what to expect, but again: it was 2008 so we didn't have access to things like smartphones, bike computers, websites with gradients and all those other things that make cycling so easy in 2020.
Anyway, up to Trafoi we were still in good shape, of course with seven gears we didn't really have a good cadence but we did push, but it went pretty well. Then the road began to climb more steeply, and our bikes weren't really up to it. More and more we had to put our feet on the tarmac in a hairpin bend to catch our breath, and our morale didn't improve either because we saw cyclists passing us left and right who had the right equipment. The beautiful road at the top with its fast succession of hairpin bends was the toughest part of the tour. We had to stop at every bend to gather energy for a sprint to the next hairpin bend, because stalling on a stretch of 9％ was not desirable with so little gear.
In the end, it took us almost three hours in total to get to the top. It was 25 degrees when we picked up the bikes at the bottom, but at the top it was freezing and it was snowing a little. Just to be sure, we took the bus down...
At the end of August, I will get to see the Stelvio again. With a racing bike this time.
Toch wat mij betreft de moeder aller beklimmingen. Je bent zo intens en langdurig aan het klimmen dat het meer is dan een colletje pakken. Je wordt langzaam één met de berg, je hebt alle tijd om de majestueuze omgeving op je in te laten werken en tegelijk zie je enorm af omdat het steeds wel 9％ klimt.
Mijn kennismaking met de Stelvio was in meen ik in 2008. We verbleven in Merano, en we konden een combiticket kopen voor een trein plus fietshuur. In onze jeugdige naïviteit dachten we dat we dan ook wel racefietsen zouden kunnen huren, dus wij stapten in de trein en gingen vol goede moed naar Prato. Daar bleek dat de fietsenverhuurder niet echt racefietsen in zijn achterhoofd had gehad bij deze actie, maar hij had nog wel drie citybikes staan. Met zeven versnellingen, dus hiermee konden we ook wel uit de voeten dacht hij. We hebben hem niet verteld wat we met de fietsen van plan waren, we namen de fietsen mee en begonnen richting de Stelvio te fietsen. Wellicht had je destijds ook wel climbfinder-achtige websites waar we hadden kunnen uitzoeken wat ons te wachten stond, maar nogmaals: het was 2008 dus we hadden niet de beschikking over dingen als smartphones, fietscomputers, websites met stijgingspercentages en al die andere dingen die het fietsen anno 2020 zo eenvoudig maken.
Enfin, tot Trafoi zat de moed er nog goed in, er was natuurlijk met zeven versnellingen niet echt sprake van een goede cadans maar vooral van stoempen, maar het ging best lekker. Toen begon de weg toch wel wat vervelender te stijgen, en daar bleken onze fietsen toch niet echt goed op berekend. Steeds vaker moest het voetje even aan het asfalt in een haarspeldbocht om even op adem te komen en ook het moraal werd er niet beter op want we zagen links en rechts wielrenners voorbij peddelen die wel de juiste uitrusting hadden. De prachtige weg bovenin met de snel opeenvolgende haarspeldbochten was het zwaarste gedeelte van de tocht. Iedere bocht moest er even gestopt worden om energie te verzamelen voor een sprint naar de volgende haarspeldbocht, want stilvallen op een stuk van 9％ was niet wenselijk met zo weinig versnellingen.
Uiteindelijk heeft het ons in totaal bijna drie uur gekost om boven te komen. Beneden was het 25 graden toen we de fietsen oppikten, boven was het rond het vriespunt en sneeuwde het lichtjes. We zijn voor de zekerheid maar met de bus afgedaald...
Eind augustus staat mijn hernieuwde kennismaking met de Stelvio op het programma. Met een racefiets dit keer.
The Stelvio is one of those climbs that everyone should have done once. To be honest, I didn't find the climb that difficult. Gradual and long, that is exactly what I like. Because of the length, the climb is really a journey. You start from a green valley, with fruit trees, singing birds and beautiful flowers and you arrive under the Ortler in the high mountains. The last hairpin bends are really great, and the view spectacular!
It is a fairly busy road, ideally you cycle this col in the early or late season. But beware, it often snows here early in the season.
De Stelvio is een van die beklimmingen die iedereen eens gedaan moet hebben. Eerlijk gezegd vond ik de klim qua moeilijkheid meevallen. Geleidelijk en lang, dat is precies waar ik van hou. Door de lengte is de beklimming echt een reis. Je vertrek vanuit een groen dal, met fruitbomen zingende vogeltjes en mooie bloemen en je komt onder de Ortler aan in het hooggebergte. De laatste haarspeldbochten zijn echt geweldig, en het uitzicht spectaculair!
Het is een vrij drukke weg, idealiter fiets je deze col in het voor of naseizoen. Maar pas op, het sneeuwt hier vaak al vroeg in het seizoen.
Stelvio has the name, 'for some it's heaven, for others it's hell'. The Passo di Fedaia (from Caprile) had not done my climbing confidence any good.
Yesterday I rested well and today I started the climb with a little excited. It went wonderfully. Nice and steady uphill, in one go and enjoying the surroundings. And if it was a bit steep, there was always a turn (and there were a lot of them, too).
(and there were many, 48 in total) where the pressure of the legs was relieved and you could relax a bit.
The sky? It just went really well.
Ascent 20/9/19 Gearbox 34x30 Age 63
Stelvio heeft de naam, 'voor de een de hemel, voor de ander de hel'. De Passo di Fedaia (vanuit Caprile) had mijn zelfvertrouwen wat klimmen betreft geen goed gedaan.
Gisteren goed uitgerust en vandaag met een lichte opgewonden spanning de beklimming begonnen. Wat ging het heerlijk. Lekker steady naar boven, in één keer en genieten van de omgeving. En was het het even stijl dan was er altijd weer wel een bocht
( en daar waren er vele van, 48 in totaal) waarin de druk van de benen afnam en je even kon bijkomen.
De hemel? Het ging gewoon erg lekker.
Beklimming 20/9/19 Verzet 34x30 Leeftijd 63
It is a beautiful climb, but make sure you are well rested and do not start too fast. From the village it is 25 km. The first 12 km I thought; "is this the hard side now?", but the last 12 I understood all too well. I rode with 34/32 and then your gear is definitely low enough. But the last 7 were really hard because by then you've already been riding for 1.5 hours. In my case I had already done 70 km because I started in Bormio. If you arrive at the top on the fairground it certainly gives a huge satisfaction. TIP; go on the traffic day. Super party and lots of cycling enthusiasts in the villages. The Gavia is closed the day after and the Torri di Fraele a day before.
Het is een schitterende klim, maar zorg dat je goed uitgerust bent en start niet te snel. Vanuit het dorp is het 25 km. De eerste 12 km dacht ik; "is dit nu de zware kant?", maar de laatste 12 snapte ik het maar al te goed. Ik reed met 34/32 en dan is je versnelling zeker laag genoeg. Maar de laatste 7 waren echt afzien omdat je er dan al 1,5 uur op hebt zitten. In mijn geval had ik er al 70 km opzitten omdat ik in Bormio was gestart. Als je boven komt op de kermis geeft het zeker een enorme voldoening. TIP; ga op de verkeer vrije dag. Super feest en heel veel wieler liefhebbers in de dorpen. De Gavia is de dag erna afgesloten en de Torri di Fraele een dag ervoor.
2 years ago I cycled up the Stelvio from Prato. I am a lady of 64 years old and the gear 34-32 max went very smoothly (I am well trained for mountains, I have done all the Alps and Pyrenees as well).
This one from Prato is very beautiful to me! This year I will cycle from Bormio and also do the Gavia. The week after that another one from Prato (in between follow some stages of the Giro rosa ladies). Mighty nice prospects !!!
TIP: Start as early as possible, I started at 6 am and had the whole climb to myself!
2 jaar geleden van uit Prato de Stelvio opgefietst. Ik ben dame 64jr verzet 34-32 max ging heel vlot (ik ben wel goed getraind voor bergen,alle Alpen en Pyreneeen al gedaan ook)
Deze vanuit Prato vind ik toch wel heeeel erg mooi ! Dit jaar eens van uit Bormio opfietsen en ook de Gavia doen. Weekje erna nog eens vanuit Prato (tussenin wat ritten van de Giro rosa dames volgen). Machtig leuke vooruitzichten !!!
TIP: Start zo vroeg mogelijk, ik startte tegen 6u en had gans de klim voor mij alleen !!!
To me, there are few things more beautiful than cycling in the mountains. In my younger years I have undertaken a number of cycling holidays, the most beautiful one being the cycling trip to the Stelvio with my brother in the summer of 1984. I was 19 years old, my brother 22. My father brought us to Eijsden, we didn't feel like cycling through the Netherlands (for the umpteenth time) so we crossed the border at Basel via Belgium, Luxembourg and France into Switzerland. There we drove diagonally eastwards to the Italian town of Bormio, to cross the Stelvio from there. The next day, straight up, a fantastic but tough climb, I rode 42-26, my brother I believe 42-24 and we had about 8 kilos of camping luggage per person to carry. It was cold at the monument of Fausto Coppi. Before the descent I put on all my clothes and every few hairpin bends I blew warmth into my cold hands. My brother broke a brake cable during the descent, but we continued via Bolzano to Lienz to take the train back to the Zaanstreek.
It was great.
Er zijn wat mij betreft weinig dingen mooier dan in de bergen fietsen. In mijn jonge jaren heb ik een aantal fietsvakanties ondernomen, de fietstocht met m'n broer in de zomer van 1984 naar de Stelvio vind ik de mooiste. Ik was toen 19 jaar, m'n broer 22. M'n vader bracht ons naar Eijsden, we hadden geen zin om (voor de zoveelste keer) door Nederland te fietsen en zo gingen we via Belgie, Luxemburg en Frankrijk bij Basel de grens over, Zwitserland in. Daar schuin oostwaarts doorhen gereden naar het Italiaanse Bormio om vanaf daar de Stelvio over te gaan. De volgende dag patsboem, meteen omhoog, een fantastische maar zware klim, ik reed 42-26, m'n broer 42-24 geloof ik en we hadden zo'n slordige 8 kilo kampeerbagage per persoon mee te torsen. Het was koud bij het monument van Fausto Coppi. Voor de afdaling alle kleren aan gedaan en om de paar haarspeldbochten even m'n koude handen warmte inblazen. M'n broer brak tijdens de afdaling nog een remkabel, maar we zijn heelhuids doorgereden via Bolzano naar Lienz om daar per trein de terugreis naar de Zaanstreek te aanvaarden.
Geweldig.
42x26 is unimaginable nowadays. I used to ride that too, but nowadays I prefer my compact.
42x26 kan je je tegenwoordig eigenlijk niet meer voorstellen. Ik reed dat ook vroeger hoor, maar geef mij maar mijn compact van tegenwoordig.
Insanely beautiful; In 2017 cycled the Cinglé at the Mont Ventoux. Trained very hard for this. In 2018 goal is the Stelvio from Prato. In February our son was born, beautiful. Training, yes it went differently, less time ... Less fit, more weight to go up. But in my opinion, the Stelvio is really harder than the Mont Ventoux. Especially at the last hairpin bends you notice the difference in acidity. But the col is so beautiful, you're really pulled up like a magnet...Enjoy...on to 2019
Waanzinnig mooi; In 2017 de Cinglé gefietst bij de mont Ventoux. Hiervoor kei hard getraind. In 2018 doel de Stelvio vanuit Prato. In Februari geboorte van onze zoon, prachtig. Trainen, ja het ging anders, minder tijd...Minder fit, meer gewicht mee naar boven. Maa voor mijn gevoel is de Stelvio ook werkelijk zwaarder dan de Mont Ventoux. Vooral bij de laatste haarspeldbochten merk je het verschil in zuursof. Maar de col is zo mooi, je wordt werkelijk naar boven getrokken als een magneet...Genieten...op naar 2019
Beautiful climb, the difficulty is not. view of the ortler massif is great
Prachtige klim, de zwaarte valt mee. uitzicht op het ortler massief is geweldig
I also cycled the very nice and tough climb from Santa Maria (Switzerland) with start in Prato/Prad. According to my calculations afterwards I arrive at 8,55% average gradient (from Santa Mario to Passo Stelvio). In total approx. 1.380 altitude meters and 16,14 km (source: Garmin). Do not forget your passport.
Ik heb ook de zeer mooie beklimming en pittige vanuit Santa Maria (Zwitserland) gefietst met start in Prato/Prad. Volgens mijn berekeningen achteraf kom ik op 8,55% gemiddelde stijging (van Santa Mario tot Passo Stelvio). In totaal ca. 1.380 hoogtemeters en 16,14 km (bron: Garmin). Vergeet niet je paspoort.
Beautiful tour with great views.
Mt Ventoux is heavier.
Leave early to avoid huge crowds (before 10.00 am at the top).
Descend via Switzerland is completely top and then you can make a nice round trip back to Prato (total ca 65 km).
Prachtige tocht met mooie uitzichten.
Mt Ventoux is zwaarder.
Vertrek vroeg om enorme drukte voor te zijn (voor 10.00 uur boven).
Afdalen via Zwitserland is helemaal top en dan kan je een mooi rondje maken terug naar Prato (totaal ca 65 km).
The Stelvio with rain all the way, I must say of all climbs I still find this one the most beautiful, the toughest I found the Mont Ventoux, if you have that in the legs you can handle the Stelvio too, not easy but doable.
De stelvio opgereden met de hele klim regen, moet zeggen van alle beklimmingen vind ik déze nog steeds de mooiste, de zwaarste vond ik de Mont Ventoux, als je die in de benen hebt kun je de Stelvio ook aan, geen makkie maar wel te doen
A question: is there a good bike rental in the Prato area? Kind regards, Christijn
Een vraagje: is er een goede fietsverhuur in de buurt van Prato? Groet, Christijn
If that had been possible, the Stelvio Pass would never have been built, of course.
Als dat had gekund was de Stelviopas natuurlijk nooit aangelegd.
Does anyone know if you can cycle from Bormio through the valley to Prato and climb the mountain from there?
Weet iemand of je met de fiets vanaf Bormio door het dal naar Prato kan om de berg van die kant te beklimmen ?
If any mountain in Italy can be called king of the mountains, it is the passo dello Stelvio (in German: Stilfserjoch). Because of its dizzying height, the countless battles in the Giro d'Italia, the number of climbs, the mass of cycling tourists it attracts. The passo dello Stelvio is the highest pass in Italy and, after the Col de l'Iseran in France (12 metres higher), the highest pass in continental Europe, although the tourist loop over the Col de la Bonette is officially higher again. Since this is not an official pass (as it is 100 metres lower), the Iseran may pass for Europe's highest.
The Stelvio has three climbs: from Bormio, Prato allo Stelvio and Switzerland (the Umbrail Pass) which joins the climb from Bormio a kilometre before the summit. I am only including the first two sides, although the Umbrail was given a place in the gallery of honour of Dutch sporting moments in 2017 due to Tom Dumoulin's famous poop incident.
Als er een berg in Italië koning der bergen genoemd mag worden, is het wel de passo dello Stelvio (in het Duits: Stilfserjoch). Vanwege de duizelingwekkende hoogte, de talloze gevechten in de Giro d'Italia, het aantal beklimmingen, de massa wielertoeristen die het trekt. De passo dello Stelvio is de hoogste pas van Italië en na de col de l'Iseran in Frankrijk (12 meter hoger) de hoogste pas van het Europese vasteland, alhoewel de toeristenlus over de Col de la Bonette officieel weer hoger is. Aangezien dit geen officiële pas is (deze ligt namelijk 100 meter lager) mag de Iseran voor Europa's hoogste doorgaan.
Drie beklimmingen telt de Stelvio: vanuit Bormio, Prato allo Stelvio en Zwitserland (de Umbrailpas) die een kilometer voor de top aansluit op de beklimming vanuit Bormio. Ik neem slechts de eerste twee zijdes op, alhoewel de Umbrail in 2017 door het beroemde poep-incident van Tom Dumoulin een plaats in de eregalerij der Nederlandse sportmomenten heeft gekregen.
Most beautiful climb ever!
Only start with good weather Rain during the climb is doable, but riding down you will get hypothermia and therefore have to dismount. Even pedalling with you won't help anymore. You will have to walk until the shivering is over.
Mooiste klim ooit!
Begin er alleen met goed weer aan Regen tijdens de klim is nog te doen, maar naar beneden rijdend zal je onderkoeld raken en dus moeten afstappen. Zelfs meetrappen helpt dan niet meer. Het wordt dan lopen totdat het rillen over is .
@William
Everything is doable, as long as you train (well) for it.
Untrained this is an attack on your body, you should not start.
For your fear of heights you do not have to worry, you look here nowhere a deep and steep ravine. The environment makes more impression on you than the depth.
Definitely do so but beware, this climb is very heavy. He is on this site not for nothing no. 4!
@William
Alles is te doen, als je er maar (goed) voor traint.
Ongetraind is dit een aanslag op je lichaam, moet je niet aan beginnen.
Voor je hoogtevrees hoef je je geen zorgen te maken, je kijkt hier nergens een diep en steil ravijn in. De omgeving maakt meer indruk op je dan de diepte.
Zeker doen dus maar let wel, deze beklimming is loodzwaar. Hij is op deze site niet voor niets no. 4!!
I would like to do this next year for climbing for life but I have no experience with cycling and have fear of heights, is this doable with the necessary practice?
Ik zou deze volgend jaar willen doen en dit voor climbing for life maar ik heb geen ervaring met fietsen en heb hoogte vrees , is dit te doen met de nodige oefening
I have climbed the Stelvio many times; I read a lot of info here about gears. now at my 65 I use 34 X 30, until my 55: 34 X 25. So the age is also very important, young guys up to 50 should easily ride up the Stelvio with: 34 X 25.
Ik heb de Stelvio reeds vele malen beklommen; ik lees hier veel info over versnellingen. nu op mijn 65 gebruik ik 34 X 30, tot mijn 55: 34 X 25. Dus de leeftijd is ook zeer belangrijk, jonge kerels tot 50 moeten gemakkelijk de Stelvio op rijden met: 34 X 25.
Beautiful climb, long and no meter flat so keep turning. I took just under 2 hours from Prato, snow and rain at the top didn't make it easier. In the descent to Prato, I stopped twice to take pictures (I didn't stop during the climb) but mainly to warm up my hands (it was cold!). My biggest regret was the exhaust fumes from all the groups of motorbikes and cars... not nice (with asthma) and certainly not at that altitude.
Prachtige beklimming, lang en geen meter vlak dus blijven draaien. Zelf net onder de 2 uur vanuit Prato gereden, sneeuw en regen boven maakte het er niet makkelijker op. In de afdaling naar Prato, een tweetal keer gestopt voor foto's (niet gestopt in de klim) maar vooral om de handen enz op te warmen (was koud!). Grootste minpunt vond ik zelf de uitlaatgassen van alle groepen motoren en auto's.. niet fijn (met astma) en zeker niet op die hoogte.
34-29 up, heart rate 150 and you're saved! Other than that I did find it a long, steep and high rocking thing. Therefore certainly character forming. Then I also Ofen pass (2149 mt also not very nice) and Fluela pass (2389 mt even less nice) tackled behind. Then I was done with it.
34-29 omhoog, hartslag 150 en you're save! Buiten dat vond ik het wel een lang, steil en hoog rotding. Daardoor zeker karaktervormend. Heb daarna ook nog Ofen pas (2149 mt ook niet heel lekker) en Fluela pas ( 2389 mt nog minder lekker) erachter aangepakt. Toen was ik er wel klaar mee.
Climbed on Friday 8 September. I started the climb in the centre of Prato (it was easier to park the car there). From the first meters on, I took it easy (keep my heart rate at 150) and enjoyed the surroundings. From Trafoi (where we had our hotel) the serious work starts. I made a short stop every now and then to take some pictures and eat a gel or a bar. Because you can ride more from corner to corner (points to focus on) I found this climb easier than the Mont Ventoux. At the top there is indeed a madhouse of stalls with shirts and the sausage tent (very good sausage!). Initial plan was to descend via Umbrail and make a turn back to Prato, but since one of my cycling friends took a big bite out of his calf in turn 4, I decided to descend directly to Prato (not a nice descent: too busy, bad road surface).
Beklommen op vrijdag 8 september. Wat meer in het centrum van Prato aan de klim begonnen (was makkelijker om daar de auto neer te zetten). Vanaf de eerste meters rustig aan gedaan (hartslag op 150 houden) en genieten van de omgeving. Vanaf Trafoi (daar waar we ons hotel hadden) begint het serieuze werk. Regelmatig even een korte stop gemaakt voor wat foto's en gelletje of reepje eten. Omdat je meer van bocht naar bocht kunt rijden (punten om je op te richten) vond ik deze klim makkelijker dan de Mont Ventoux. Bovenop inderdaad het 'gekkenhuis' van kraampjes met shirtjes en de braadworsttent (wel erg lekkere braadworst!). Oorspronkelijke plan was afdalen via Umbrail en met een boog terug naar Prato, maar aangezien een van de fietsvrienden in bocht 4 bij een buiteling zijn buitenblad een flinke hap uit zijn kuit liet nemen toch maar rechtstreeks afgedaald naar Prato (geen fijne afdaling: te druk, wegdek slecht).
My son of thirteen climbed the Stelvio. Good temperature, about 23 degrees in Prato. Started at the sign Stelvio in Prato. In 1:58:04 he reached the top. He was lucky that his 18 year old brother was riding with him to slow him down, so he didn't crash.
I found it still quite fast.
Report from a proud mother.
Nice anecdote, they were overtaken by Stybar and Kwiatkovki, they literally rode up to the top dancing to the music like it was nothing.
Mijn zoon van dertien heeft de Stelvio beklommen. Goede temperatuur, ca 23 graden in Prato. Vertrokken bij het bord Stelvio in Prato. In 1:58:04 was hij boven. Hij had wel mazzel dat zijn 18 jaar oude broer met hem mee reed om hem te temperen, zodat hij zich niet stuk reed.
Ik vond het toch nog wel snel.
Verslagje van een trotse moeder.
Leuke anekdote, ze werden ingehaald door Stybar en Kwiatkovki, die reden letterlijk dansend op de muziek naar boven alsof het niks was.
Hi Jan, I cycled up the stelvio from prato with 34-30 and weigh 88 kilos.
Just don't let your heart rate get above 150 and then you have some left in the last curves.
Hallo Jan, ik ben de stelvio vanuit prato op gefietst met 34-30 en weeg 88 kilo.
Gewoon je hartslag nooit boven de 150 laten komen en dan heb je de laatste bochten nog wat over.
@Jan
I rode it with a 34-30 and that with 90 kilos on the hook and a burgundian appearance ;-)
@Jan
Ik ben hem opgereden met een 34-30 en dat met 90 kilo schoon aan de haak en een bourgondisch uiterlijk ;-)
Fantastic stories, but I'm missing information on the greases to be used.
Can anyone give me a little information?
I have a Compact set on my bike. (11 speed 50 -34)
Thanks in advance!
Fantastische verhalen, maar ik mis informatie over de te gebruiken verzetten.
Kan iemand me een beetje informatie verstrekken?
Ik heb op mijn fiets een Compact set. (11 speed 50 -34)
Alvast mijn dank!
Hello,
Can anyone tell me if you can rent a bike, electric or otherwise, to climb the Stelvio?
Thanks in advance!
Greetings,
Stefanie
Hallo,
Kan iemand me zeggen of je een fiets al dan niet elektrisch kan huren om de Stelvio te beklimmen?
Alvast bedankt!
Groeten,
Stefanie
On 30 June I climbed the Stelvio first from Bormio and then from Prato.
I left from a sunny Prato. The first few kilometers are easy, but from the village it goes up immediately. The 'forest' is tough: steep percentages, and you are only halfway. And then you get to the famous bends. Beautiful, but in my case in the snow, cold and lots of wind. You start to notice the altitude. Fortunately, the bends now count down quickly and finally you are at the top (again).
Especially the length and height make this a tough climb.
Op 30 juni heb ik eerst de Stelvio beklommen vanuit Bormio en daarna vanuit Prato.
Vanuit een zonnig Prato ben ik vertrokken. De eerste kilometers lopen lekker, maar het gaat vanuit het dorp meteen omhoog. Het 'Bos' is pittig: flinke stijgingspercentages, en je zit pas op de helft. En dan kom je bij de beroemde bochten. Schitterend, maar in mijn geval in de sneeuw, koud en veel wind. De hoogte begin je goed te merken. Gelukkig tellen de bochten nu snel af en eindelijk sta je (weer) op de top.
Met name de lengte en hoogte maken dit een lastige klim.
A beautiful climb. I did this climb on saturday june 24th during climbing for life. The luck was that it was car free. I had a lot of fun on this col and enjoyed the view. And still stayed within my time limit. So I was very satisfied.
Een prachtige klim. Ik heb deze klim gedaan op zaterdag 24 juni tijdens climbing for life. Het geluk hiervan was dat het autovrij was. Heb me op deze col vooral geamuseerd en genoten van het uitzicht. En toch binnen mijn vooropgestelde gebleven. Dus was super tevreden.
Of course you have to cycle up the Stelvio when you are in the neighbourhood, but be prepared for a disappointment. It is so crowded, especially with motorcycles and cars whose drivers have won their licenses at the fair. On the other hand, it is a beastly climb with the most fantastic views ...
Natúúrlijk fiets je de Stelvio op als je in de buurt bent, maar houdt rekening met een deceptie. Het is er namelijk zó druk, met name met motoren en auto's waarvan de chauffeurs hun rijbewijs op de kermis gewonnen hebben. Staat tegenover dat het wel een beestachtige klim is met de meest fantastische uitzichten...
Beautiful long climb and ditto descent. In the descent, pay attention because it is certainly not without danger because of the many other traffic. Take leg and arm pieces along so you do not get cold in the descent.
We have driven halfway through September on a Monday but it was still quite busy with motorcycles and cars. A Goulash Soup on top is ridiculously expensive and costs 8, - euros.
Mooie lange klim en dito afdaling. In de afdaling goed opletten want deze is vanwege de vele andere verkeersdeelnemers zeker niet ongevaarlijk. Neem been- en armstukken mee zodat je het niet koud krijt in de afdaling.
Wij hebben halverwege september op een maandag gereden maar het was toch nog best druk met motoren en auto's. Een Goulashsoepje bovenop is belachelijk duur en kost 8,- euro.
the stelvio... What a climb!!! starting from prato the start is quiet but once in the woods the bends follow each other. once you get to the open area you have a nice view of what you've already done. but you also see the last 7 heavy kilometers. luckily I still had the mental right but once you start they seem like 20 km. the last turns and it seemed like I was going to stop at any moment. but I made it. my first mountain and I succeeded immediately. YES!!!!! from Wout
de stelvio... wat een klim!! vanuit prato is het begin rustig maar eens in de bossen volgen de bochten elkaar op. eens je in de openvlakte komt heb je een mooi zicht op wat je al hebt gedaan. maar je ziet ook de laatste 7 zware kilometers. ik had gelukkig nog het mentaal goed maar ééns je er aan begint lijken ze wel 20 km. de laatste bochten en leek het alsof ik elk moment ging stilvallen. maar i made it. mijn eerste berg en meteen gelukt. YES!!!!! mvg wout
Started from Bormio on Wednesday 17th August 2016 and climbed the Stelvio. What a beautiful climb by bike. Once at the top, we descended directly to Prato and climbed the Stelvio by bike from this side as well. A tough job, but doable when you have done enough kilometers and your condition is good. Climbing the Stelvio twice in one day is not inferior to the Alpe d'HuZes that I did this year. Tip: make sure you have enough clothes and gloves, the sections are very cold and do not be surprised by the "turning" of the weather. On the Prato side the sun was shining, on the Bormio side it was raining. On top of the Stelvio pass it was four degrees. Passo del Stelvio is a must do! Two times in one day!!!!
Tip: leave early in the morning and start the climb! The road is still free of cars, motorcycles and campers. After 10 am, the traffic starts to build up, until 5 pm. This also applies to the end of the afternoon, just do not be surprised by the entry of darkness. Descend the Stelvio in the dark on a bicycle is life-threatening!
Op woensdag 17 augustus 2016 begonnen vanuit Bormio en de Stelvio beklommen. Wat een prachtige beklimming per fiets. Eenmaal boven direct afgedaald naar Prato en ook vanaf deze kant de Stelvio per fiets beklommen. Een zware prestatie, maar zeker wel te doen als je voldoende kilometers hebt gemaakt en je conditie goed is. Tweemaal de Stelvio beklimmen op 1 dag doet niet onder voor de Alpe d'HuZes die ik dit jaar heb volbracht. Tip: zorg voor voldoende kleding en handschoenen, de afdelingen zijn erg koud en laat je niet verrassen door het "omslaan" van het weer. Aan de Prato-kant scheen de zon, aan de Bormio-kant regende het. Boven op de Stelviopas was het vier graden. Passo del Stelvio moet je doen! Twee keer op één dag!!!!
Tip: fiets 's morgens vroeg al weg en begin aan de beklimming! De weg is dan nog vrij van de vele auto's, motoren en campers. Na 10 uur komt het verkeer opgang, tot een uur of 17 uur. Dit geldt overigens ook van het einde van de middag, laat je dan alleen niet verrassen door het invallen van het duister. In het donker de Stelvio afdalen op de fiets is levensgevaarlijk!
Yesterday I did this great climb. Started around 11:00 in Morter from hotel Montani. Beautiful hotel, great service. Did mean that I had to cycle about 22 km to Prato. By the way, a cycle path through a kind of heavenly landscape, too bad there were a few pieces of 'schotter' (rubble dumped on the road) which made me fear for my tyres. Arrived at the foot I started this great climb. I lifted my 98 kg with pleasure. Thoroughly enjoyed the view and the surroundings. Heart rate regulated at 65-70 percent, top experience.
Gisteren deze geweldige klim gedaan. Rond 11:00 uur gestart in Morter vanaf hotel Montani. Prachtig hotelletje, geweldige service. Betekende wel dat ik ongeveer 22 km moest fietsen tot Prato. Overigens een fietspad door een soort hemellandschap, jammer van een paar stukjes 'schotter' (puin gestort tot weg) waardoor ik voor mijn bandjes vreesde. Aangekomen aan de voet gestart met deze geweldige klim. Mijn 98 kg met plezier omhoog gebracht. Ruimschoots genoten van het uitzicht en de omgeving. Hartslag gereguleerd op 65-70 procent, top ervaring.
Awesome climb from Spondigna to Passo Stelvio, 27km total. In the beginning fairly flat, but after about 10 km it really starts. Before the start drink and eat a lot, so you don't get cramps. And keep drinking. Great experience, too bad there aren't any of these "bumps" in our flat little country. Really worthwhile for every sportive cyclist who wants more than just cycling on the flat. Rudie
Geweldige mooi klim vanuit Spondigna naar Passo Stelvio, 27km totaal. In het begin redelijk vlak, maar na een km of 10 begint het pas echt. Voor aanvang veel drinken en eten, zodat je geen krampverschijnselen krijgt. En blijven drinken. Geweldige ervaring, jammer dat er niet van deze "bulten" in ons vlakke landje zijn. Echt de moeite waard voor iedere sportieve wielrenner die meer wil dan alleen maar op het vlakke fietsen. Mvg Rudie
wonderful climb really fun. done last year in 2.5 hours at the age of 14. have read well and believe me that really helps. if you specified moment the top sees it really is far, you should not mistake. em this year do again I think
prachtige klim echt leuk. vorig jaar gedaan in 2,5 uur op 14 jarige leeftijd. heb me goed ingelezen en geloof me dat helpt echt. als je opgegeven moment de top ziet is het echt nog wel ver, daar moet je je niet in vergissen. ga em dit jaar weer doen denk ik
Super! I climbed the Stelvio in the beginning of August. Terribly heavy, I had better take another climb as my first climb. But after 1.55 hours I reached the top, beautiful! At the age of 13 ;)
Super! Begin augustus de Stelvio beklommen. Vreselijk zwaar, ik had beter een andere klim als eerste klim kunnen pakken. Maar na 1.55 uur was ik boven, prachtig! Op 13 jarige leeftijd ;)
At the end of August, I climbed the Stelvio from Prato. This climb can be described in one word, insane! It starts reasonably quiet, then you reach the trees and you go zigzagging up, but ultimately it's mainly about the climb in the open plain! Wonderful to climb and at the same time enjoy the beautiful view and see where you come from. By the way, I have cycled an even tougher climb in Italy, namely the Merano 2000 from Merano. About 15 km at an average gradient of 9%.
Eind augustus de Stelvio vanuit Prato beklommen. Deze klim is in één woord te omschrijving, waanzinnig! Het begint redelijk rustig, vervolgens bereik je de bomen en ga je zigzaggend omhoog, maar uiteindelijk gaat het toch voornamelijk om de klim in de openvlakte! Schitterend om te klimmen en tegelijkertijd te kunnen genieten van het prachtige uitzicht en te zien waar je vandaan komt. Overigens heb ik in Italië een nog zwaardere klim gefietst, namelijk de Merano 2000 vanuit Merano. Ongeveer 15 km tegen een gemiddeld stijgingspercentage van tegen de 9%.
Great col. Comparable with the combination of first les deux alpes and then alpe d huez, but then stacked on top of each other. The most beautiful of all. I was not physically broken, but the height did bother me. On the same trip I tried the Zoncolan. Dismounted after 3,4 km on a piece of 19%. There are videos on you tube of these cols with the height, % and acceleration of Davide Cassani, former pro rider. Search term: Davide Cassani, il grande salite stelvio or zoncolan. Ride them!
Geweldige col. Vergelijkbaar met de combinatie van eerst les deux alpes en dan alpe d huez, maar dan boven elkaar gestapeld. De mooiste van allemaal. Ik zat niet fysiek stuk, maar wel last van de hoogte. Op zelfde trip de Zoncolan geprobeerd. Afgestapt na 3,4 km op een stuk van 19%. Er staan filmpjes op you tube van deze cols met de hoogte,% en versnelling van Davide Cassani, gewezen profrenner. Zoekterm: Davide cassani, il grande salite stelvio of zoncolan. Fiets ze!
Last week I climbed the Stelvio from Prato, what a great experience! Beautiful weather, blue sky, fantastic views. Despite the effort, I really enjoyed the climb and the scenery. I'm used to some climbs in France, but this one is really out of category. Continuous pressure on your pedals, but especially the hairpins make it special. Sometimes the pressure is off but that is only a few meters and then you go again. Last part was really see off, but the reward above is great. Highly recommended, you must have done this once
Afgelopen week de Stelvio beklommen vanaf Prato, wat een geweldige ervaring! Mooi weer, blauwe lucht, fantastisch uitzicht. Ondanks de inspanning volop genoten van de klim en de omgeving. Ben wel wat gewend in Frankrijk, maar deze is echt buiten categorie. Continue druk op je pedalen, maar vooral de haarspeldbochten maken hem bijzonder. Soms even de druk eraf maar dat is maar paar meter en dan ga je weer. Laatste deel was nog echt even af zien, maar de beloning boven is groot. Een aanrader, deze moet je eens gedaan hebben
It was cracked, and on Tuesday, August 4, 2015! Beautiful day, still very hot in Andrian where we stayed, already a bit more oxygen at Prato. Had to do it by mountain bike, as no road bike brought and only found MTB for rent in Nals. Nothing forced, just a trek in about 2 1/2 hours and I was able to take some nice inside turns at the end. Love to count down the "Kehre"/Tornante number by number. Your info has been of great importance to know what you're doing and what's ahead, thank you very much. By the way, I find that the gradient between Kehre 4 and 3 is very steep, my bones! And what does it feel better when you've done it with your own legs instead of all the Easy Riders who even have trouble with 1000cc or more under the seat to get up the mountain. The descent is also an adventure, although I think you can do better on Aubisque, Ventoux or Tourmalet. Wonderful experience, dream come true ! More of that very soon :-)
Hij is gekraakt, en wel op dinsdag 4 augustus 2015! Mooie dag, nog zeer warm in Andrian waar we verbleven, al iets meer zuurstof bij Prato. Heb het met de mountainbike moeten klaren, want geen racefiets meegebracht en in Nals enkel MTB te huur gevonden. Niks geforceerd, gewoon in een trek in ongeveer 2 1/2 u en nog mooi binnenbochten kunnen nemen ook op het einde. Vind het fantastisch om nummer voor nummer de "Kehre"/Tornante af te tellen. Jullie info is van ontzettend groot belang geweest om te weten waar je mee bezig bent en wat er nog te wachten staat, heel hartelijk dank daarvoor. Vind trouwens dat stijgingspercentage tussen Kehre 4 en 3 nog heel erg pittig, amai mijn botten ! En wat voelt het beter als je dat met eigen benen hebt klaargespeeld in plaats van alle Easy Riders die zelfs moeite hebben met 1000cc of meer onder het zitvlak de berg op te geraken. Afdaling is ook een avontuur, al vind ik dat je lekkerder los kunt gaan bvb op Aubisque, Ventoux of Tourmalet. Prachtige belevenis, dream come true ! Nog meer van dattum graag heel binnenkort :-)
Last year I started from Bormio. Below the top we descended via the Umbrail pass. After lunch at Prato back up. Last 3kilometers were killing. Unfortunately we had to descend to Bormio in the rain. Nice experience, but twice in one day was too much for me. From hotel Funivia several tours are organized by "Stelvio Experience", accompanied by car and cyclists, also to Gavia and Mortirolo.
Vorig jaar vanuit Bormio begonnen. Onder de top via de Umbrailpas afgedaald. Na de lunch bij Prato weer omhoog. Laatste 3kilometer waren toen wel killing. Helaas in de regen weer naar Bormio afgedaald. Mooie ervaring, maar twee keer op een dag was voor mij teveel van het goede. Vanuit hotel Funivia worden verschillende tochten georganiseerd door "Stelvio Experience", onder begeleiding van auto en fietsers, oa ook naar Gavia en Mortirolo.
My first climb in the high mountains, I rode almost 23 km with goose bumps on my arms! (And not only because of the cold on top) What a spectacular view!
At turn 25 I had a weak moment because it looks like you're almost there but you still have 25 turns to go! For the rest I had a great time and even had a bit left in the last few bends to push the bike a bit more!
Mijn eerste klim in het hooggebergte, heb bijna 23 km met kippenvel op mn armen gereden! (en niet alleen vanwege de kou bovenop) Wat een spectaculaire uitzichten!
Bij bocht 25 had ik even een zwak moment omdat het lijkt of je er al bijna bent maar je dus nog 25 bochten te gaan hebt! Voor de rest heerlijk gefietst had zelf nog wat over in de laatste paar bochten om nog even aan te zetten
Okay Ties! Thanks a lot!
Oke Ties! Hartstikke bedankt!
Hey, Dennis,
I've seen line buses on and off during my climb, so I think we're good.
Hey Dennis,
Ik heb tijdens mijn klim lijnbussen op en af zien rijden. dus ik denk dat wel goed zit.
Hello,
Is it possible to take the bus from Spondigna to Bormio and bring your bike? I'm 16 years old and my parents don't want to take me there by car.
Best regards and thanks in advance! Dennis
ps: very handy site!
Hallo,
Is het mogelijk om vanuit Spondigna met de bus naar Bormio te komen en je wielrenfiets mee te nemen?? Ik ben namelijk 16 en mijn ouders hebben geen zin om me telkens met de auto daarheen te brengen.
Met vriendelijke groeten en alvast bedankt! Dennis
ps: ontzettend handige site!
For me it's already one and a half year ago , July 2013 to be precise , that I climbed the Stelvio together with my brother from Prato. We stayed in Solden at Hotel Cristallo and first made the 10 km descent to Gomagoi and further to Prato to turn around and start the climb together with the hotel manager and two other people. The two companions and the hotel manager quickly gained a few minutes but thanks to the encouragement of some other hotel guests we were able to keep the gap fairly stable. The real climb of course starts from the moment you come out of the forest and see the hairpin bends above you. After 48 turns you know the Italian name tornante and you see on the road the last 300 meters marked to go to 200, 100, ........to the finish. In the last 100 meters I thought I could keep up with my brother, but the air was very thin. Immense joy in taking pictures under the sign "Passo di Stelvio" and enjoying the presence of our ladies was our reward after 2.42h . Under a bright and sunny sky we started the descent and then enjoyed a good bbq with all the hotel guests in the village of Stelvio, just past Gomagoi. BBQ provided new energy to climb back to Solden , but the beers we consumed did weigh a bit on this short climb .
At the end of June 2015 a new holiday is planned at Hotel Cristallo and now just before new year I am already starting to count down , because it will be very nice there again !!!
Voor mij is het alweer anderhalf jaar geleden , juli 2013 om precies te zijn , dat ik samen met mijn broer vanuit Prato de Stelvio beklom. Wij logeerden in Solden in Hotel Cristallo en maakten eerst de afdaling van 10 kilometer naar Gomagoi en verder naar Prato om daar rechtsomkeer te maken en samen met de hoteluitbater en nog twee kompanen aan de klim te beginnen . De twee kompanen en de hoteluitbater reden ons al vlug op enkele minuten maar dank zij de aanmoedigingen van enkele andere hotelgasten konden wij onze achterstand redelijk stabiel houden . Echte klim begint natuurlijk vanaf het moment dat je uit het bos komt en de haarspeldbochten boven je ziet liggen . Na 48 bochten ken je ondertussen de Italiaanse benaming tornante en zie je op het wegdek de laatste 300 meters gemarkeerd om dan naar 200 , 100, ........naar de finish te gaan . In die laatste 100 meters gedacht dat ik mijn broer nog kon bijbenen maar moeten constateren dat de lucht heel ijl was . Immense vreugde bij het nemen van de foto's onder het bordje "Passo di Stelvio" en genieten van de aanwezigheid van onze dames was onze beloning na 2.42h . Onder een stralende zon aan de afdaling begonnen om daarna met alle hotelgasten van een hele goede bbq te genieten in het dorpje Stelvio net voorbij Gomagoi. BBQ zorgde voor nieuwe energie om terug naar Solden te klimmen , maar de biertjes die we nuttigden wogen wel een beetje door bij deze korte klim.
Eind juni 2015 staat een nieuwe vakantie gepland in Hotel Cristallo en nu net voor nieuwjaar begin ik al af te tellen , want het zal er weer heel leuk worden !!!
September 13th '14 I was allowed to climb this giant.
I drove by car to Prato and from there I started the climb.
If you start "cold" on such a climb it takes a while before you have the right cadence.
The approach from Prato is also quite steep as described above. I needed about 10 turns after the approach to really feel comfortable in the saddle.
Just before turn 30, there are some steep sections which took me out of the saddle for the first time.
When you come out of the woods at turn 24 you see what's in store for you and for a moment your courage sinks in. The real suffering has yet to begin.
Also the dropping temperature is going to play a role here, I started in Prato with 24C and came up around 5C.
So make sure you have the right clothes on or with you.
A brilliant climb that I would do again immediately if I'm in the area.
Pluses: Good road to climb!!! (descend slightly less in the upper part)
Superb views in the beginning at the village of Trafoi! (the rest of the climb also)
The stalls with Bratwurst on the top!
Minus point: Not every driver is used to such a mountain to drive. This can lead to congestion in the curves, so you are sometimes forced to hold back or take the hard inside bend (happened to me only 2x).
All in all, the toughest but also the most beautiful climb I have ever done.
13 september '14 deze reus mogen beklimmen.
Met de auto naar Prato gereden om van daaruit aan de klim te beginnen.
Als je "koud" aan zo'n klim begint duurt het even voordat je de juiste cadans hebt.
De aanloop vanuit Prato is ook al behoorlijk steil zoals beschreven hierboven. Ik had na de aanloop zo'n 10 bochten nodig om echt prettig in het zadel te zitten.
Vlak voor bocht 30 heb je enkele gemene steile stukken die me voor het eerst uit het zadel haalde.
Als je uit het bos komt zie je bij bocht 24 wat je nog te wachten staat en dan zakt je voor even de moed in de schoenen. Het echte afzien moet dus nog gaan beginnen.
Ook gaat de dalende temperatuur hier een rol spelen, ik startte in Prato met 24C en kwam boven rond de 5C.
Zorg dat je dus de juiste kleding aan hebt of bij je hebt.
Een schitterende klim die ik meteen weer zou doen als ik in de buurt ben.
Pluspunten: Goede weg om te klimmen!! (dalen iets minder in het bovenste gedeelte)
Schitteren uitzicht in het begin bij het dorpje Trafoi!! (de rest van de beklimming ook trouwens)
De kraampjes met Bratwurst op de top!!
Minpunt: Niet iedere automobilist is gewend om zo'n berg op te rijden. Dit kan tot opstoppingen leiden bij de bochten, waardoor je soms gedwongen wordt om in te houden of de pittige binnenbocht te nemen (is me maar 2x gebeurd).
Al met al, de zwaarste maar ook de mooiste beklimming die ik ooit gedaan heb.
| 7 km/h | 03:33:00 |
| 11 km/h | 02:15:33 |
| 15 km/h | 01:39:24 |
| 19 km/h | 01:18:28 |
