Pila z Pont-Suaz

Nie polecam tej wspinaczki, mało widoków, mały ruch i meta w brzydkiej wiosce narciarskiej. W okolicy można znaleźć lepsze podjazdy.

Z Aosty do pobliskiego małego ośrodka narciarskiego Pila można dojechać kolejką linową, ale oczywiście także drogą dla turystów (narciarskich) samochodem i oczywiście rowerzystów takich jak ja (wrzesień 2023 r.). Ascent został nawet ukończony 3 razy w Tour of Italy.
Na początku przejeżdża się kilka razy pod kolejką linową, a następnie wije się, z okazjonalnymi zakrętami, między winoroślami i przez małe wioski, aby wspiąć się na zbocze doliny dość stromo. Początkowo na szczycie znajduje się miasto z rzymskimi pozostałościami, huta stali oraz kolej i autostrada przecinające dolinę Aosty.
Następnie, wraz ze wzrostem wysokości, panorama poszerza się o widoki na ośnieżone masywy górskie wokół przełęczy Świętego Bernarda, Monte Rosa, Mont Blanc i Matterhorn.
Nieco ponad połowę wysokości, po przejechaniu z powrotem pod wyciągiem linowym, czeka nas kolejna trudna seria zakrętów przed dotarciem do miejsca docelowego. Na szczycie ruch przebiega przez centrum narciarskie podziemnym tunelem, by zakończyć się na parkingu wyciągu. Wszystko było w trybie letnim, z niewielką liczbą ludzi i mnóstwem prac budowlanych, ale kilka punktów gastronomicznych było otwartych (zaopatrzenie).

Praktyczne: Prawie żadnego letniego ruchu, żadnych motocykli, kilka źródeł wody po drodze, znaczniki kilometrów od 0 do 17, rozsądny asfalt tylko irytujące wyrwy po bokach! Po drodze jest trochę cienia po południu.

Stacja narciarska jako punkt końcowy solidnej, momentami nieregularnej wspinaczki z fenomenalnymi punktami widokowymi po drodze!

Pila może być rozpoczęta z dwóch kierunków z miasta Aosta, Oba przejazdy kończą się w stacji narciarskiej na szczycie. Ten biegnie przez Charvensod i jest nieco trudniejszy (i bardziej ruchliwy) niż z Gressan. Te dwa podjazdy nadają się do tego, aby rankiem lub po południu w przerwie między nimi obolałe nogi i/lub jeśli już zrobiliśmy jeden z pięknych podjazdów na Grand Paradiso lub Cervino.
Po wyjeździe z miasteczek Aosty za plecami, droga wije się w górę przez łąki i lasy. Na przejazdach w Pile brakuje pięknych widoków z wyżej wymienionych długich podjazdów: chodzi głównie o ostrą wspinaczkę. Są w nich regularne strome odcinki. Drogi są w miarę dobre. Na szczycie zostawia się stację narciarską za to, czym jest i można podziwiać ładne widoki na dolinę i Cervino/Matterhorn.

Fajna wspinaczka, jeśli jesteś w okolicy, z ładnymi widokami na Aostę na szczycie. Trudna wspinaczka na niektórych odcinkach, poza tym niewiele osobliwości. Nie jest to wspinaczka, którą zapamiętasz na długo.

Wyjechałem dzisiaj, 29-7-2019, z Centro Sportivo mniej więcej i stamtąd było 22k na szczyt, chociaż potem pierwsze kilka kilometrów jest w miarę płaskie. Ale potem dość szybko zaczęła się wspinaczka. Droga jest całkiem dobra, zwłaszcza do wspinaczki i dziś mały ruch, więc to też było w porządku. Podjazd wydawał się trudniejszy niż wskazuje na to wykres, rzeczywiście wydaje się, że są strome(er) odcinki pomiędzy nimi i kilka bardziej płaskich, więc w końcu osiągasz średnią około 7-9%. Fajna wspinaczka, a po wejściu na szczyt ładne widoki na tamtejsze góry (w których odbyliśmy już kilka wędrówek). Na szczycie znajduje się wiele restauracji i barów, więc jest wiele okazji, aby zregenerować siły, jeśli to konieczne, i napić się i/lub coś zjeść. Tak samo zrobiliśmy przez pierwszą część zejścia, ale potem wybraliśmy kierunek Charvensod, żeby nie musieć dwa razy robić tego samego odcinka. Droga w dół jest trochę zdradliwa z nawierzchnią, ale uznałem, że da się to zrobić. Świetna wspinaczka, jeśli jesteś w (okolicach) Aosty!

Podaje się maksymalnie 9,2 procent. No na pierwszych 8 km często odcinki po 10 11 procent. Gemm na dystansie 1 km za każdym razem może wtedy wyjść 9,2. Niemniej jednak, sympatyczny kol.

Trudna wspinaczka, zwłaszcza u podnóża jest dość stromo. Piękno tej wspinaczki polega na tym, że jest tam mały lub żaden ruch, ale uważam, że jest to brzydka wspinaczka z niewielką ilością widoków i kończy się w niezbyt wyjątkowej wiosce narciarskiej.