| Słynny podjazd |
| Piękna sceneria |
| 11 serpentyn |
| #83 najtrudniejsze wzniesienie w regionie Lombardia |
| #96 wzniesienia z największym przewyższeniem w regionie Włoskie Alpy |
| #59 najdłuższe wzniesienie w regionie Włoskie Alpy |
Passo di Gavia z Bormio to podjazd znajdujący się w regionie Lombardia. Ma długość 24.8 km i pokonuje 1396 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 5.6%, co daje wynik trudności 978. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 2618 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 33 recenzje tego podjazdu i zamieścili 72 zdjęcia.
Nazwy dróg: via santa Caterina, Via Plagheira & Strada provinciale di Gavia
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Kontynuuj z Apple
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Wspaniałe 🤩. Południowa strona jest tylko trochę piękniejsza/dramatyczna, ale jak piękna jest Gavia. Dzięki temu, że jest to wąska droga, ruch jest mniejszy, a rowerzysta czuje się "królem gór". Na szczycie czeka przytulne rifugio z pysznymi wypiekami. Osobiście lubię Gavię bardziej niż Stelvio z Prato (Stelvio z Bormio było rozczarowujące ze wszystkimi słupami elektrycznymi).
Schitterend 🤩. De zuidzijde is net iets mooier/dramatischer maar wat is de Gavia mooi. Het helft dat het een smalle weg is waardoor er minder verkeer is en je als fietser ‘king of the mountain’ voelt. Boven wacht een knusse rifugio met heerlijk gebak. Persoonlijk vindt ik de Gavia mooier dan Stelvio vanuit Prato (Stelvio vanuit Bormio viel tegen met alle elektriciteitsmasten).
W rzeczywistości znacznie ładniejszy niż Stelvio (ale to bardzo osobiste). Zwykle jest dużo ciszej, bo nigdzie się nie jedzie.
Przez las jest dość równy, ale jest kilka dość trudnych odcinków. Przed i za Ponte dell'Alpe jest naprawdę ciężko. Ostatni kawałek jest ładny i płaski.
A tymczasem od strony Santa Caterina cały nowy asfalt, więc zjazd bez podskakiwania.
Eigenlijk veel mooier dan de Stelvio (maar dat is zeer persoonlijk). Meestal veel rustiger, omdat je ‘nergens heen gaat’.
Door het bos gaat het redelijk gelijkmatig, maar er zitten best pittige stukken in. Met voor en met na Ponte dell’Alpe is het echt aanpoten. Het laatste stukje is lekker vlak.
En inmiddels aan de kant van Santa Caterina ongeveer helemaal nieuw asfalt, dus afdalen zonder gestuiter.
Fantastyczna wspinaczka! Pierwsze 13 km jest nierówne na bardzo ruchliwej drodze, która prowadzi nas do St. Catherine... stamtąd skręcamy i... wjeżdżamy do raju! Wspinaczka jest trudna przez 8 km przez las, a następnie bardzo wymagający kilometr (11/15％) prowadzi nas do mety, gdzie falsopiano zapewni nam fantastyczną scenerię!!! Nie do przegapienia.
Salita fanstastica! I primi 13 km sono irregolari su una strada molto trafficata che ci porta a s.Caterina...da li svolta e...si entra in paradiso! La salita è dura per 8 km nel bosco, poi un km molto impegnativo (11/15％) ci porta verso l'arrivo dove un falsopiano ci regalerà dei paesaggi fantastici!!! Asfalto perfetto. Imperdibile!
Niezła wspinaczka z doskonałą nawierzchnią asfaltową. Podczas mojej wspinaczki padał ulewny deszcz i wiał wiatr, co sprawiło, że było to trudniejsze.
Mimo to podobało mi się i na pewno tu wrócę.
Nice climb with perfect asphalt surface. There was heavy rain and wind on my ascent which made it more challenging.
I still enjoyed it and will definitely be back.
Drogi,
Czy zatem asfalt po obu stronach Gawii jest już wystarczająco dobry do zjeżdżania? (Wnioskuję z jednego z ostatnich komentarzy)
Z góry dzięki za odpowiedź.
Beste,
Is het asfalt aan de beide kanten van de Gavia nu dus goed genoeg om af te dalen? (leid ik af uit één van de meest recente reacties)
Alvast bedankt voor een antwoord.
Postanowiłem spróbować tej wspinaczki dzień po Re Stelvio MAPEI w lipcu. Ponieważ obudziłem się dość wcześnie, już o 6:30 byłem w drodze poza Bormio i w kierunku Santa Caterina Valfurva. O tej porze droga była dość pusta i przyjemna, a jedynymi dźwiękami były odgłosy ptaków i rzeki. Po dotarciu do S.Caterina zaczyna się zabawa z ładnymi zakrętami w środku lasu. Droga wspina się w stałym i łatwym do opanowania tempie. Dalej las ustępuje miejsca "malghe" (lub alpejskim pastwiskom) i tutaj również pojawia się najbardziej stromy fragment wspinaczki tuż za Ponte dell'Alpe.
Cały wysiłek na stromym odcinku został wynagrodzony wkrótce potem, gdy przywitał mnie gwizd świstaków, które nie spodziewały się rowerzysty wspinającego się tam tak wcześnie rano :-)
Ostatnie kilka kilometrów nieco łagodnieje i pozwala podziwiać fantastyczny krajobraz i góry. Naprawdę podobała mi się wspinaczka na przełęcz Gavia, a bycie tam wczesnym rankiem w złotych godzinach, wraz z niewielkim lub zerowym ruchem ulicznym, sprawiło, że było to wyjątkowe doświadczenie.
I decided to attempt this climb the day after the Re Stelvio MAPEI in July. As I woke up pretty early, I was already on my way outside Bormio and toward Santa Caterina Valfurva at 6:30 am. At this time the road was pretty much empty and enjoyable, only sounds being that of birds and of the river. Once you get to S.Caterina, the fun part starts with nice hairpin turns in the middle of the forest. The road keeps climbing at a steady and manageable pace. Further up the forest gives way to the "malghe" (or alpine pastures) and here also comes the steepest bit of the climb just after Ponte dell'Alpe.
All the effort on the steep bit was rewarded shortly after, as I was greeted by the whistling of the marmots that didn't expect a cyclist climbing there so early in the morning :-)
The last few KMs ease up a bit, and allow you to admire the fantastic landscape and mountains. I have really enjoyed the climb to Gavia pass and being there in the early morning during the golden hours, together with the little to no traffic encountered, made it a unique experience.
Z drogami wciąż cichymi pod koniec 25 maja 2023 r. i późnym podjazdem o 18:00 w chłodnej pogodzie, było to niesamowite doświadczenie, ponieważ masz piękne zielone widoki, a także śnieg dalej w górę wraz ze "złotą godziną" zachodu słońca. Odnowiona nawierzchnia drogi jest prawdopodobnie najlepsza od lat, więc była to naprawdę przyjemność zarówno na górze, jak i na zjeździe. Bez wątpienia obowiązkowy punkt programu w Bormio, podobnie jak Stelvio, Torre Fraile i Mortirolo.
with the roads still quiet end of May 25 2023 ,and a late ascent 18h00 in chilly weather, this was an amazing experience as you have beautiful green views as well as snow further up along with the "golden hour" sunset. The redone road surface is probably the best in years so it was really a treat both up and on the descent. A must-do when in Bormio without a doubt , along with Stelvio , Torre Fraile and Mortirolo.
Zrobione 02/07/2023 podczas Tour d'Ortles.
Ogólnie rzecz biorąc, nie jest super... pierwsze kilka kilometrów z Bormio do Santa Caterina jest brzydkie i ruchliwe.
Reszta jest nierówna, obszar w lesie jest moim zdaniem piękny; w końcowej części wydaje się, że dotarliśmy na księżyc: podjazd wypłaszcza się, a zimno wzrasta.
Fatto il 02/07/2023 durante il Tour d'Ortles.
Nel complesso non eccezionale... i primi km da Bormio a Santa Caterina sono bruttini e trafficati.
Il resto è irregolare, bella secondo me la zona nel bosco; nel finale pare di essere arrivati sulla luna: la salita spiana e il freddo aumenta.
Gavia 'jechała wcześnie rano z Bormio. Zdecydowanie jest to obowiązkowa wspinaczka w tym regionie. Przez pierwsze kilometry jedzie się szeroką drogą w kierunku Santa Catarina, z rzeką po prawej stronie i ładnymi widokami na skalne ściany. Po kilku brukach w wioskach pomiędzy nimi, prawdziwa praca zaczyna się w Santa Catarina. Pomiędzy nimi regularnie pojawiają się strome fragmenty, ale nigdy nie staje się to niewykonalne (z odpowiednim sprzętem górskim). Dość szybko następuje też bardziej płaski fragment, dzięki czemu można się zregenerować (lub w moim przypadku jechać w kierunku wspinaczy lżejszych o 15 kg). Fajną perspektywą jest też to, że ostatnie kilometry do szczytu są łatwe, dzięki czemu mijają bardzo szybko. Po drodze nie spotkałem prawie żadnego ruchu, a na przełęczy też jest bardzo spokojnie. Spoglądasz na piękne górskie jeziora i ośnieżone szczyty. Nawierzchnia drogi jest dość zła po obu stronach, więc na zjeździe jedźcie spokojnie.
De Gavia 's ochtends vroeg gereden vanuit Bormio. Absoluut een klim die je moet doen in de regio. De eerste kilometers fiets je over een brede weg richting Santa Catarina, met aan je rechterkant een rivier en mooie uitzichten op rotswanden. Na wat kasseien in de tussenliggende dorpjes begint in Santa Catarina het echte werk. Regelmatig zitten er steile stukken tussen, maar het wordt (met het juiste bergverzet) nooit ondoenlijk. Ook volgt er vrij snel weer een vlakker stuk, waardoor je kunt bijkomen (of in mijn geval naar de klimmers van 15 kilo lichter kunt toerijden). Een mooi vooruitzicht is ook dat de laatste kilometers tot de top goed te doen zijn, waardoor je deze erg snel voorbij gaan. Ik ben onderweg nauwelijks verkeer tegenkomen en ook bij de pas is het erg rustig. Je kijkt uit over prachtige bergmeren en besneeuwde toppen. Het wegdek is aan beide kanten behoorlijk slecht, dus rustig aan in de afdaling.
Uważam, że niektóre recenzje nie oddają sprawiedliwości Gavii. To prawda, że pierwsze 12 kilometrów nie należy do najbardziej emocjonujących. Te kilometry pokonujesz na rowerze po drodze przelotowej, która nie jest super ruchliwa. Tajemniczo, jest tu też kilka fajnych pikantnych kawałków i widać sporadycznie jeżdżących kolarzy robiących sobie przerwę.
Za wioską wjeżdżamy do lasu i zaczynają się ostre zakręty. Od tego miejsca Gavia jest naprawdę piękna. Pierwsze kilka kilometrów w lesie jest w porządku. Nieregularne, ale możliwe do wykonania. Po około trzech kilometrach w lesie, nieregularność staje się bardziej intensywna. Pomiędzy nimi jest kilka naprawdę bolesnych wybojów. Na wyczucie, oni też ciągle przychodzą. Są też coraz bardziej strome i dłuższe. To tak naprawdę sprawia, że Gavia jest przeciwieństwem Stelvio. Stelvio jest bardzo stały, Gavia nigdy nie jest.
Im wyżej, tym bardziej sceneria zmienia się w księżycowy krajobraz z dużą ilością skał i płynących strumieni. Ostatnie trzy kilometry są w miarę płaskie.
Słowo ostrzeżenia: zejście po drugiej stronie Gavii jest miejscami bardzo wąskie. Asfalt jest naprawdę podły z dziurami i pęknięciami. Przechodzisz też przez nieoświetlony tunel o długości kilkuset metrów. Nie widać tam praktycznie nic. Noszenie świateł nie jest luksusem.
Ik vind sommige van de reviews de Gavia geen recht doen. Het klopt dat de eerste 12 kilometer niet de meest spannende zijn. Je fietst die kilometers over een doorgaande weg die niet superdruk is. Stiekem zitten ook hier nog lekkere pittige stukjes in en je ziet hier al af en toe renners pauze nemen.
Na het dorpje rij je het bos in en beginnen de haarspeldbochten. Vanaf hier is de Gavia echt prachtig. De eerste paar kilometers in het bos zijn prima te doen. Onregelmatig, maar goed te doen. Na een kilometer of drie in het bos wordt de onregelmatigheid heftiger. Er zitten echt hele pijnlijke hobbeltjes tussen. Voor het gevoel blijven ze ook maar komen. Ze worden ook steeds steiler en duren langer. Daarmee is de Gavia echt een tegenovergestelde van de Stelvio. De Stelvio is heel constant, de Gavia is dat nooit.
Hoe hoger je komt, hoe meer de omgeving verandert in een maanlandschap met veel rotsen en stromende beekjes. De laatste drie kilometer zijn vrij vlak.
Nog even een waarschuwing: de afdaling aan de andere kant van de Gavia is op plekken erg smal. Het asfalt is echt belabberd met gaten en scheuren. Je komt ook door een onverlichte tunnel van een paar honderd meter lang. Je ziet er nagenoeg niets. Lampjes meenemen is geen overbodige luxe.
Nie jest to najlepsza wspinaczka z Bormio, ale warta zrobienia, jeśli chcesz dobrze przygotować się do Stelvio. Droga jest bardzo ruchliwa aż do samego szczytu, a dzięki słabemu oznakowaniu trudno było mi dotrzeć do jej końca (ostatnie 3 km są płaskie, stąd). Na górze robi się trochę zimno, więc zaopatrz się w jakieś ocieplacze/ kurtki przeciwwiatrowe. Jakość drogi nie jest najlepsza na wszystkich odcinkach (około 1 km przez dwie wioski jest właściwie brukowana), więc zjazd jest trudniejszy i może być bardzo techniczny. Widoki też nie są oszałamiające w porównaniu z pobliskimi przełęczami. Odcinki 19-21 km są trudne, więc należy się odpowiednio spieszyć.
Not the best climb from Bormio but worth doing if you want a good prep for Stelvio. The road has lots of traffic all the way up to the top and with poor signage I found it difficult to actually get to the end of it (last 3 km are flat, hence). It gets a bit cold up there so get some arm warmers/wind jacket. The road quality isn’t great in all sections (some 1 km through the two villages are actually cobblestone) so the descent is harder and can be very technical. The views aren’t stunning either in comparison with nearby passes. Sections 19-21 km are hard so pace yourself accordingly.
Wspinaczka z Bormio. Od Sancta Catarina zaczyna się właściwa wspinaczka, chociaż znalazłem również początek z Bormio po km lub dwóch, aby być trochę pitny przed kontynuowaniem gładko. Osobiście uznałem, że przyroda jest dużo piękniejsza niż na Stelvio. Trzy kilometry przy średniej 10％ wymagały trochę pracy, ale tak miło być na szczycie. Mniejszy ruch niż na stelvio, ale mimo, że to sierpień to i tak na szczycie było tylko chłodno.
Beklommen vanuit Bormio. Vanaf Sancta Catarina begint de eigenlijk klim al vond ik de start vanuit Bormio na een km of twee ook even pitten om daarna vlot door te kunnen rijden. Persoonlijk vond ik de natuur vele mooier dan op de stelvio. De drie km aan een gemiddelde van 10％ hakte er even op in maar zo leuk om boven te zijn. Minder verkeer dan de stelvio maar ondanks dat het augustus is toch maar frisjes op de top.
Zrobiłem tę wspinaczkę z Bormio, ale po stelvio, więc to było szczególnie trudne. Myślę, że jeśli możesz zrobić tylko ten jeden bez stelvio, że jest to jedna z najłatwiejszych wspinaczek HC, ale nie jest tak piękna jak stelvio chociaż.
Ik deed deze beklimming uit bormio maar na de stelvio dus dat voelde bijzonder zwaar aan ik denk wel als je alleen deze kan doen zonder stelvio dat dit een van de makkelijkste HC beklimmingen is maar hij is wel niet zo mooi als de stelvio
Po dwóch dniach pokonywania większych okrążeń na rowerze, moje nogi nie były już tak naprawdę świeże. (mortirolo Gavia druga strona i stelvio Umbrail w dół i stelvio w górę) 'Rano najpierw rowerem do Torri Fraele i potem w górę Gavia. Tu i tam jest bardzo mało deszczowo. Pierwszy odcinek obejmuje odcinki o długości 9％. Wydaje się też, że obok wsi jest ścieżka rowerowa, więc nie trzeba się obijać o bruk. Ale odcinki, które próbowałem, były szutrowe. mimo że mój Garmin wskazywał to jako opcję. Jedna miejscowość ma też bardzo wąskie pasy, więc uważajcie przy zjazdach. duży samochód i rower obok siebie nie pasuje dobrze. Po wiosce narciarskiej w lesie naprawdę się zaczyna. Ostatnie krótkie spinki to 11％. Gdy powoli wyjeżdżamy z lasu, zaczynają się najbardziej strome fragmenty. Jest sporo odcinków o długości do 12％. W połączeniu z pewnym wiatrem w głowę, było to dla mnie dość trudne. Ale jak już to minie, to można walić na maksa. Lub w moim przypadku założyć mackintosh i rękawiczki z powodu deszczu i kontynuować na szczyt. Widoki podobają mi się jeszcze bardziej niż po drugiej stronie Gavii. Tu i ówdzie można jeszcze podziwiać duże śnieżne szczyty, zwłaszcza za pomnikiem wojennym. Ale z boku była też plama śniegu. Jakość drogi była zróżnicowana. Wyremontowali niektóre odcinki więc jest tam pięknie. Reszta jest naprawdę ostrożna. Szczególnie podczas zjazdu trzeba zwracać baczną uwagę na dziury i szczeliny.
Na twee dagen grotere ronden gefietst te hebben waren mijn benen niet echt fris meer. (mortirolo Gavia andere kant en stelvio Umbrail af en stelvio op) 's morgens eerst naar Torri Fraele gefietst en toen de Gavia op. Hier en daar is hij erg on regenmatig. In het eerste stuk zitten ook stukken van 9％. Naast de dorpje lijkt ook een fietspad te liggen zodat je niet over de klinkertjes hoeft te stuiteren. Maar de stukken die ik probeerde was gravel. terwijl mijn Garmin dat toch als optie aan gaf. Dus toch maar stuiteren over de klinkertjes in de dorpjes. één dorpje heeft ook hele smalle dorgangen, dus pas op bij afdalen. een grote auto en fiets naast elkaar past lastig. Na het ski dorp in het bos gaat het echt beginnen. De laatste korte haarspelden zijn 11％. Als je langzaam het bos uit rijdt beginnen de steilste stukken. Er zitten aardig wat stukken in van tegen de 12％. Samen met wat tegenwind viel het mij behoorlijk zwaar. Maar als je daar voorbij bent kan je door knallen naar de top. Of in mijn geval regenjas en handschoentjes aan doen ivm regen en door naar de top. De uitzichten vind ik nog mooier als de andere kant van de Gavia. Hier en daar zijn nog grote sneeuw topen te bewonderen, vooral achter het oorlogsmonument. Maar aan de kant was ook nog een plek met sneeuw te vinden. De weg verschild nog al van kwaliteit. Ze hebben een aantal stukken opgeknapt dus daar is het prachtig. De rest is echt oppassen. Vooral bij afdalen moet je goed op de gaten en scheuren letten.
Zrobiłem ten podjazd podczas wakacji rowerowych w Bormio, dzień po tym jak zrobiłem wielkie okrążenie przez Mortirolo wzdłuż stromej strony i ten podjazd, The Gavia, wzdłuż południowej strony od Ponte di Legno, znany również jako najtrudniejsza strona.
Teraz, na szczycie oba są takie same, ale ta strona uważam za najpiękniejszą pod względem naturalnego piękna i widoków, więcej, uważam, że jest to jedna z najpiękniejszych wspinaczek pod względem widoków i naturalnego piękna, jakie kiedykolwiek zrobiłem.
Pierwsze kilometry za wioską narciarską Santa Caterina to rozgrzewka, niezbyt stroma, w wiosce jest trochę małych kostek brukowych 5x5cm, które są w bardzo złym stanie, ale to głównie wpływa na zjazd. Wioska narciarska na początku czerwca, a myślę, że i latem, wygląda bardzo sennie i spokojnie, mimo że jest tu wiele hoteli i innych możliwości zakwaterowania. ;-)
Wtedy naprawdę się zaczyna, ze strefą ostrych zakrętów na odcinku około 8 km.
Po ok. 19 km, ok. 6 km od szczytu, widać, że droga wznosi się bardzo wysoko i skręca aż po dużą formację skalną, oszałamiającą.
Jeśli rzeczywiście okrążasz tę formację skalną kilka minut, a około 1 km później, najgorsze jest już prawie za tobą, ostre zakręty zostały zaliczone, a droga staje się ponownie nieco mniej stroma.
Tutaj zaczyna się najpiękniejsza część wspinaczki pod względem widokowym i przyrodniczym, aż do szczytu jedzie się rodzajem głębokiego wąwozu z pięknymi, wyższymi dziewiczymi formacjami górskimi po drugiej stronie wąwozu.
W "Rifugio" szczytu, czyli Rifugio Bonetta, w dwóch miejscach na skale zawieszono "znak reklamowy" o pozostałych kilometrach do szczytu i tym samym ich założeniu, a konkretnie o 4,5 i 2,5 km od szczytu. Są to jedyne fizyczne punkty orientacyjne na tej wspinaczce, jak długo jeszcze musisz iść, nic innego ze znaków co kilometr lub w zakrętach hairpin odliczających (to ostatnie byłoby również trochę rozczarowujące na tej wspinaczce). Dlatego wbij sobie do głowy ile kilometrów masz jeszcze do pokonania lub jedź z nowoczesnym GPS-em Garmina z funkcją wyszukiwania podjazdów, który śledzi to za Ciebie.
Tuż po okrążeniu szczytu po lewej stronie znajduje się pomnik wojenny z orłem na szczycie, nieco dalej widać już położone tuż pod szczytem Rifugio Arnaldo Berni i znajdujący się przy nim kościół. Jeśli skutecznie tam trafisz, to naprawdę już prawie koniec, trochę dalej mijasz jezioro Lago Bianco, a potem następuje odkupienie szczytu.
Tak więc na szczycie znajduje się Rifugio Bonetta, wewnątrz którego oddycha wyścig, z wieloma zdjęciami'kolarzy, którzy jeszcze go odwiedzili (m.in. Alberto Contador), koszulkami kolarskimi pod ścianą i oprawionymi w ramki nagłówkami o wielu mitycznych podjazdach na Colu podczas Tour of Italy. W Rifugio przez cały dzień można coś zjeść, między innymi makarony'i napić się coli lub czegoś strafnego.
Ik deed deze beklimming tijdens een fietsvakantie in Bormio de dag nadat ik de grote ronde deed over de Mortirolo langs de steile kant en deze klim, De Gavia, langs de zuidkant vanuit Ponte di Legno, tevens bekent als de zwaarste kant.
Nu, boven zijn ze allebei hetzelfde, maar deze zijde vind ik qua natuurpracht en uitzichten de mooist, meer zelfs, ik vind dit één van de mooiste beklimmingen qua uitzichten en natuurpracht die ik al ooit deed.
De eerste kilometers tot voorbij het skidorpje Santa Caterina zijn opwarming, weinig steil, in het dorpje even van die kleine kasseitjes van 5x5cm die er bar slecht bij liggen, maar daar heb je vooral bergaf last van. Skidorpje licht er begin juni, en ik denk ook in de zomer, trouwens zeer slaperig stil bij, terwijl er toch veel hotels en andere logies-mogelijkheden zijn, hier zijn in de zomer koopjes te scoren voor een goedkoop verblijf als fietsvakantie. ;-)
Daarna begint het dus echt, met een zone van haarspeltbochten over ca. 8km.
Na een kilometer of 19, op ca. 6km van de top, zie je de weg zeer hoog oplopen en helemaal langs een grote rotsformatie draaien, prachtig.
Als je een paar minuten, en ongeveer 1 km, later werkelijk die rotsformatie aan het ronden bent is het ergste bijna achter de rug, de haarspeldbochten zijn gepasseerd en de weg wordt terug wat minder stijl.
Hier begint qua uitzichten en natuurpracht het mooiste gedeelte van de klim, tot aan de top rij je langs een soort diepe kloof met aan de overzijde van de kloof mooie hogere ongerepte bergformaties.
De "Rifugio" van de top, de Rifugio Bonetta, heeft op 2 plaatsen op een rots een "reclamebordje" gehangen met de resterende kilometers tot de top en dus hun etablissement, meer bepaald op 4,5 en 2,5km van de top. Dit zijn de enigste fysieke herkenningspunten op deze klim van hoe lang je nog moet, verder niets van bordjes om de kilometer of in de haarspeldbochten die aftellen (dat laatste zou op deze klim ook een beetje tegen vallen). Steek dus goed in je hoofd hoeveel kilometer je nog moet of rij met een moderne Garmin GPS met klimfinder erop die dit voor jou bijhoud.
Even na het ronde van de top is er links een oorlogsmonument met aan de top een adelaar, even verder zie je de iets onder de top gelegen Rifugio Arnaldo Berni en er vlakbij gelegen kerkje al liggen. Als je daar effectief bent is het echt bijna voorbij, even verder kom je nog langs het meer Lago Bianco en dan volgt de verlossing van de top.
Op de top is er dus de Rifugio Bonetta, vanbinnen ademt deze koers, met vele foto's van renners die er nog op bezoek kwamen (oa. Alberto Contador), wielertruitjes tegen de muur, en ingekaderde krantenkoppen over de vele mythische beklimmingen van de col tijdens de Ronde van Italië. In de Rifugio kan je heel de dag door iets eten, pasta's oa., en een cola of iets straffers drinken.
Zdecydowanie warto! Najpierw wspiął się na Stelvio przez Prato, potem zjechał do Bormio. Tutaj podjąłem wspinaczkę na szczyt Gavii. Pierwszy odcinek do miejscowości Santa Catarina (dobre 10 km) nie jest zły. Jest naprawdę 'runner' z równymi płaskimi odcinkami & kawałkami zejścia. Ale od momentu wjazdu do Santa Catarina dopiero zaczyna się prawdziwa wspinaczka. 13,5 km cierpienia! Najtrudniej jest znaleźć tu solidny rytm, bo biegnie tak nieregularnie. Wiele stromych odcinków (bardziej stromych niż Stelvio). Późny kilometr jest quasi płaski (po minięciu jeziora), tam kolejny mocny sprint i docieramy na szczyt Gavii. W dole w Bormio było (w połowie września) 22 stopnie, na szczycie -2 stopnie. Prawie żadnego ruchu ani innych rowerzystów/moto's, jaka różnica w stosunku do Stelvio. Zejście w pełnej mgle, było bardzo upiorne, ponieważ nie było innego ruchu i nie widziałeś nic z otoczenia, tylko chmury & mgła. WSKAZÓWKA: mimo wszystko zabierz ze sobą wiatrówkę, a także przednie i tylne światła. Podczas zjazdu przejeżdżasz przez ciemne jak smoła tunele, w których prawie nic nie widać, co w przeciwnym razie zagraża życiu! Nawierzchnia drogi również bardzo zła w niektórych częściach, ale to naprawdę jest wspinaczka warta 5 gwiazdek!
Zeker de moeite! Heb eerst de Stelvio beklommen via Prato, daarna afgedaald tot Bormio. Hier de klim naar de top van de Gavia genomen. Het eerste deel naar het dorpje Santa Catarina (een dikke 10 km) valt reuze mee. Is echt een 'loper' met zelfs vlakke stukken & stukjes afdaling. Maar vanaf je Santa Catarina binnenrijd begint de echt klim pas. 13.5 km afzien! Het lastige is om hier een degelijk ritme te vinden omdat het zo onregelmatig loopt. Veel steile stroken (steiler dan Stelvio). Laat kilometer is quasi vlak (wanneer je aan het meer passeert), daar nog een stevig sprintje trekken en je bereikt de top van de Gavia. Beneden in Bormio was het (midden september) 22 graden, op de top -2 graden. Amper verkeer of andere fietsers/moto's, wat een verschil met de Stelvio. Afdaling in volle mist, was heel spookachtig omdat er geen ander verkeer was en je zag niets van de omgeving, enkel wolken & mist. TIP: neem sowieso je windjack mee, maar ook voor-en achterlichtjes. In de afdaling rij je door enkele pikdonkere tunnels waar je bijna niets ziet, levensgevaarlijk anders! Wegdek ook heel slecht op sommige stukken, maar dit is wel echt een klim de 5-sterren waard!
Moja pierwsza w życiu góra podjechana na rowerze w 2014 roku. Czy mógłbym się wspinać?
Cóż, nie mam pojęcia.
Z sześcioma ludźmi wyruszyliśmy z Bormio. 25 km do szczytu.
I tak, umiem się wspinać, bo jeden towarzysz po drugim musiał wysiadać i na szczycie pojawiłem się pierwszy. Świetne doświadczenie, czułem się jak Johan van der Velde.
Ale potem nastąpił mój pierwszy zjazd, bez pomysłu jak to zrobić.... 1. na górze, ale i ostatni na dole, hahaha. Nie jest bohaterem przy zjazdach. Top day 🚲.
Mijn eerste berg ooit opgefietst in 2014. Zou ik kunnen klimmen?
Tja, geen idee.
Met 6man vertrokken we vanuit Bormio. 25 km tot de top.
En ja, ik kan klimmen want de ene na de andere metgezel moet lossen en ik kom als 1e boven. Geweldig om mee te maken, voelde me Johan van der Velde.
Maar toen kwam mijn 1e afdaling, geen idee hoe ik dat moest doen.... Als 1e boven maar ook als laatste beneden, Hahaha. Geen held in het afdalen. Topdag 🚲.
Ponieważ po południu musiałem wrócić na lotnisko na lot powrotny, wyjechałem około 6.30 na rowerze szosowym Focus Izalco (wypożyczony w Bormio Spot-On za 60€). Duży kontrast z pobliskim Stelvio: Gavia jest spokojniejsza, z równie piękną przyrodą, ale mniej legendarnymi widokami na hairpiny itp. W pobliżu szczytu jedzie się rowerem wzdłuż pięknego Lago Bianco. Podjazd był wolny od samochodów, ale tylko od 8.30, więc widziałem setki rowerzystów jadących w górę, kiedy ja zjeżdżałem. Sprawdź informacje z Parku Narodowego Enjoy Stelvio, aby dowiedzieć się, kiedy znów będzie wolny od samochodów. Weź kurtkę. Na trasie nie ma fotografów, więc nie ma profesjonalnej pamiątki, jak to ma miejsce na Stelvio.
Since I had to go back in the afternoon to the airport for my flight back, I left around 6.30 on a Focus Izalco road bike (rented from Bormio Spot-On for €60). Big contrast with the nearby Stelvio: the Gavia is calmer, with equally beautiful nature but less legendary views on hairpins etc. Near the top you bike along the beautiful Lago Bianco. The climb was car free but only from 8.30, so I saw hundreds of bikers going up when I was descending. Check the information from Enjoy Stelvio National Park to see when it will be car free again. Take a jacket. There are no photographers along the road, so no professional souvenir as it is the case on the Stelvio.
Potężna wspinaczka, zwłaszcza w piękny słoneczny dzień w czerwcu, gdy na szczycie leżał jeszcze śnieg. Start z Bormio to jeszcze rozgrzewka, ale w ciepły dzień to tylko to, wtedy w dolinie może być jeszcze bardzo gorąco. Na szczęście temperatura szybko spada, gdy podjeżdżamy tym kolosem. Co za kontrast pod względem tłumów również z tą inną ikoniczną przełęczą w okolicy, czyli Stelvio. Na szczycie jest naprawdę przyjemnie pod względem przyrodniczym, zwłaszcza gdy jezioro zaczyna spokojnie rozmarzać po długim okresie zimowym. Ponadto, najlepiej jest kontynuować jazdę na szczycie (jeśli mielibyście zjechać z powrotem do Bormio), ponieważ zaledwie kilka zakrętów nad szczytem znajduje się fantastyczny widok na górskie jezioro i kilka alpejskich gigantów, warty dodatkowego wysiłku, jeśli nie jeździlibyście po obu stronach przez całą drogę.
Machtige beklimming, zeker op een mooie zonnige dag in juni met nog sneeuw op de top. Het begin vanuit Bormio is nog een opwarmer, maar op een warme dag is het net dat, dan kan het nog erg warm in het dal zijn. Gelukkig daalt de temperatuur snel naarmate we deze reus oprijden. Wat een contrast qua drukte ook met die andere iconische pas uit de buurt, de Stelvio. Bovenaan is het echt genieten qua natuurschoon, zeker als het meer stilaan begint te dooien na een lange winterperiode. Ook kan je best toch even doorrijden op de top (als je terug zou afdalen naar Bormio), want slechts enkele bochten over de top is er een fantastisch zicht op een bergmeer en enkele Alpenreuzen, zeker de extra inspanning waard als je beide kanten niet helemaal zou rijden.
Piękny, długi podjazd z Bormio, który poza kilkoma stromymi odcinkami biegnie bardzo dobrze. Dużo spokojniejsza jazda na rowerze niż na Stelvio. Na szczycie można skosztować przekąsek i napojów w pięknej scenerii.
Prachtige, lange beklimming vanuit Bormio, die uitgezonderd een paar steile stroken, erg goed loopt. Veel rustiger fietsen dan op de Stelvio. Op de top kan je genieten van een hapje en een drankje in een prachtig decor.
Prawie zaraz po opuszczeniu Bormio zaczyna się długa wspinaczka. Pierwszy odcinek (aż do wsi) to szeroka ruchliwa autostrada. Od wioski (która notabene ma krótkie paski brukowanych dróg) zaczynają się ostre zakręty, a ruch na drodze również bardzo się zmniejsza i można w pełni skupić się na wspinaczce, co jest potrzebne, bo od tego momentu nie robi się płasko aż do momentu tuż przed podjazdem. Oszczędzaj siły aż do momentu, w którym wspinaczka robi szeroki okrężny zakręt, tam przez 2 km idzie około 10％ średnia z szczytami do 14％. Potem spłaszcza się do 1-3％, ale wiatr ma wolną rękę (więc dobrze się na niego ubierz). Na samym szczycie znajduje się kawiarnia, poza tym niewiele udogodnień.
Ogólnie rzecz biorąc, asfalt jest umiarkowany na całej wspinaczce, z sekcjami dobrego i złego asfaltu na przemian przez cały czas.
Vrijwel direct wanneer je Bormio verlaat begint de lange klim. Het eerste gedeelte (tot het dorp) is een brede drukke autoweg. Vanaf het dorp (die overigens korte stroken met klinker wegen heeft) beginnen de haarspeldbochten en neemt het wegverkeer ook heel erg in volume af en kan je je vol focussen op het klimmen, dat heb je ook nodig want vanaf dat punt wordt het niet meer vlak tot vlak voor de klim. Spaar je krachten tot het punt dat de klim een ruime cirkelbocht maakt, daar gaat hij 2km rond de 10％ gem met uitschieters naar 14％. Daarna vlakt hij uit naar 1-3％ maar heeft de wind vrij spel op je (dus kleed je goed erop aan). Op de top zelf is een café, verder niet heel veel faceliteiten.
Overall is het asfalt over de hele klim matig, stukken met goed en slecht asfalt wisselen elkaar steeds af.
Naturalnie wspiął się na Gavię oprócz Stelvio, kiedy przebywałem w Bormio na moje rowerowe & piesze wakacje.
Pierwsze 12 kilometrów do St.Caterina wznosi się stopniowo po dość ruchliwej drodze z drobnym asfaltem, z przejazdem przez typowe wąskie uliczki na bruku po drodze w centrum San Nicola. Potem ruch jest mniejszy i zaczyna się stroma wspinaczka przez ostre zakręty przez las sosnowy na zbocze góry o bardzo nieregularnym nachyleniu.
Około 3 kilometrów przed wysokością przełęczy, powyżej linii drzew, stopniowo staje się mniej kręta i stroma, ze słabą nawierzchnią drogi, ale z fantastycznymi widokami na ośnieżone szczyty górskie 3000+ po lewej stronie.
Szczyt w Lago Bianco z górską chatą (zaopatrzenie) to 360° naturalnego piękna w środku Parku Narodowego!
"Easy" strona Gavii jest oszałamiająca, również od strony Bormeo!!!
Beklom uiteraard naast de Stelvio ook de Gavia toen ik voor mijn fiets & wandelvakantie in Bormio verbleef.
Eerste 12 kilometer tot St.Caterina stijgen geleidelijk over vrij drukke weg met prima asfalt, met onderweg in centrum San Nicola doortocht door typische smalle steegjes op kasseitjes. Nadien is er minder verkeer en begint het steile klimwerk via haarspeldbochten door het naaldwoud de bergflank op met heel onregelmatige hellingsgraden.
Ongeveer 3 kilometer voor pashoogte, boven de boomgrens, wordt het geleidelijk minder bochtig en steil met slecht wegdek doch met fantastisch uitzicht op de besneeuwde 3000+ bergpieken aan de linker zijde.
Top aan Lago Bianco met berghut (bevoorrading) is 360° natuurpracht midden in het Nationaal Park!
"Gemakkelijke" zijde van de Gavia is schitterend, ook vanuit Bormeo!!!
Ta wspinaczka była dla mnie prawdziwym piekłem, przez cały dzień padała mżawka, a na szczycie było zimno, a w czerwcu wciąż był śnieg i lód. Rozumiem, dlaczego Breukink zmarzł tutaj podczas niesławnego etapu.
Deze klim was een ware helle tocht voor mij, het miezerde de hele dag en boven was het koud en lag er nog sneeuw en ijs in juni. Ik snap wel dat Breukink het hier koud kreeg tijdens de beruchte etappe.
Szczerze mówiąc...
To nie jest najładniejsza strona. Tylko sam to zrobiłem, bo chciałem zrobić drugą stronę Mortirolo, ale naprawdę. Lepiej wziąć najpierw trudną stronę Mortirolo, a potem drugą stronę Gavii niż to...
Eerlijk...
Dit is niet de mooiste kant. Heb hem zelf ook maar gedaan omdat ik de andere kant van de Mortirolo wilde doen, maar eigenlijk. Neem je beter eerst de zware kant van de Mortirolo en dan de andere kant van de Gavia dan deze...
Piękna wspinaczka, na tyle długa, że można całkowicie cyknąć drogę ze światła. Jest bardzo nierówna, co oznaczało, że nigdy nie byłem w stanie znaleźć dobrego tempa w każdym przypadku. Na profilu wszystko to wydaje się nie najgorsze. Ale są tam trudne odcinki.
Prachtige klim, lang genoeg om je volledig het licht uit te fietsen. Het is heel onregelmatig waardoor ik in ieder geval nooit een goed tempo heb kunnen vinden. Op het profiel lijkt het allemaal nog goed mee te vallen. Maar er zitten er taaie stukken in.
Dłuższy bok Gavii, ponad 25 kilometrów ze sporą ilością zakrętów.
W 2019 roku po tej stronie odnowiono nawierzchnię drogi, zrobiło się dużo bezpieczniej dla wielu.
Wspinaczka zaczyna się w Bormio i łagodnie pnie się przez kilka wiosek.
Przez Santa Catarina di Valfurfa, gdzie wciąż można rozkosznie dokować po bruku. Rzeczywiście wyglądają ładnie, ale jeśli jest mokro uważaj na zejściu.
Za tunelem znów wyrastają wysokie góry, a tuż za wioską znak Aperto lub chuiso. W zimie przełęcz jest zamknięta, tyle śniegu tam leży, że utrzymanie jej jest nie do zrobienia.
Przełęcz w przeciwieństwie do Stelvio nie jest raczej przejściem dla ludności, więc po drodze miło i spokojnie.
Droga biegnie przez las, wysokie sosny często zasłaniają widok.
Po pokonaniu zakrętów otwiera się widok i spoglądamy na kilka szczytów powyżej 3000 metrów, na tej wysokości zawsze śnieg. Kolejne kilka kilometrów pedałowania przed ostatnim stromym odcinkiem.
Na płaskowyżu jest pozornie płasko, nogi szybko Cię zdradzają i liczą na szybkie zakończenie wspinaczki. Zbiornik wodny sygnalizuje, że jesteś już prawie na miejscu, albergo na szczycie zapewnia ciepły odpoczynek, a wyjątkowy punkt fotograficzny z napisem "I did the Passo Gavia" jest bardzo nowoczesnym zwrotem w kierunku starożytnego punktu.
Druga strona to zupełnie inna historia, choć zjazd tam przy dobrej pogodzie to jedno z najpiękniejszych doświadczeń przyrodniczych, jakie można zobaczyć na rowerze.
De lange kant van de Gavia, ruim 25 kilometer met flink wat bochten.
In 2019 is het wegdek vernieuwd aan deze zijde, voor velen een stuk veiliger geworden.
De klim vertrekt in Bormio en gaat door een aantal dorpjes rustig omhoog.
Door Santa Catarina di Valfurfa waar je nog heerlijk over de kasseien kunt dokkeren. Ze liggen er wel mooi bij maar als het nat is opletten in de afdaling.
Na de tunnel doemen de hoge bergen alweer op en net buiten het dorp het bord met Aperto of chuiso. In de winter is de pas dicht, zoveel sneeuw daarboven dat onderhouden geen doen is.
De pas is niet echt een doorgang voor de bevolking in tegenstelling tot de Stelvio, lekker rustig dus onderweg.
De weg loopt door het bos, de hoge dennen belemmeren vaak het uitzicht.
Eenmaal door de bochtenpartij opent het beeld en kijk je naar diverse toppen boven de 3000 meter, altijd sneeuw op die hoogte. Nog een paar kilometer doortrappen voor het laatste steile stuk.
Op het plateau is het ogenschijnlijk vlak, je benen verraden je al snel en hopen op een spoedig einde van de klim. Het stuwmeer geeft aan dat je er bijna bent, de albergo op de top geeft een warme rustplaats en het unieke fotopunt met "I did the Passo Gavia" is een erg moderne twist op een eeuwenoud punt.
De andere kant is een heel ander verhaal, al is afdalen daar terwijl het helder weer is een van de mooiste natuurervaringen die je kunt zien op de fiets.
Wspinałem się dziś z Bormio. Zaczyna się dość intensywnie, zanim zacznie się prawdziwa wspinaczka. Z Bormio przejeżdżamy przez kilka wiosek, gdzie droga też nie jest do końca płaska.
Następnie, gdy nadejdzie czas i dostaniesz pierwszy hairpin, t he przyjemność zaczyna. Rzeczywiście jest dużo cichszy na drodze niż Stelvio. Jakość drogi jest jednak znacznie niższa i trzeba uważać, zwłaszcza na zjeździe. Ale za to jaka piękna wspinaczka.
Jasne, stromo teraz i potem, ale doskonale do zrobienia. Ostatnie 2 kilometry wzdłuż jeziora i przez dach są świetne.
I nagle pojawia się szczyt.
Robienie kawy i ciasta na szczycie. Jest tam 1 restauracja, nieco inna niż szaleństwa na szczycie Stelvio. Niestety wyjął z plecaka papierowe pieniądze i najwyraźniej nie można tam wypłacić gotówki.
Potem w dół bez niego. Ale zwróć uwagę
Wymagający zjazd z tymi wszystkimi dziurami i pęknięciami w nawierzchni.
Ale w 1 słowie: super !
Geklommen vanuit Bormio vandaag. Het begint al best wel heftig voor de echte beklimming start. Vanuit Bormio kom je door een aantal dorpjes heen waar de weg ook niet bepaald vlak is.
Als het dan zover is en je de eerste haarspeldbocht krijgt gaat t genieten beginnen. Het is inderdaad veel rustiger op de weg dan de stelvio. De weg is wel aanzienlijk minder van kwaliteit en het blijft opletten geblazen, zeker in de afdaling. Maar wat een mooie beklimming.
Tuurlijk, steil zo nu en dan maar prima te doen. De laatste 2 kilometer langs het meertje en door het dak zijn geweldig.
En ineens is daar dan de top.
Koffie en gebak doen op de top. Er is daar 1 restaurant, iets andes dan de gekkeboel op de top van de stelvio. Helaas het papiergeld uit de rugzak gehaald en je kunt daar klaarblijkelijk niet pinnen.
Dan maar zonder naar beneden. Maar let op
Een uitdagende afdaling met al die gaten en scheuren in het wegdek.
Maar in 1 woord: Geweldig !
Vandaag deze gefietst, op de mtb. Was goed te doen alleen zitten er verradelijke stukken in qua klimmen en dan is het fijn dat mtb nog een paar 'paniektandwieltjes' over heeft. Wegdek is niet 'je van het', met racer opletten, mtb minder problemen. Wel een geweldig uitzicht!!
30 jaar geleden was de Gavia aan de zuidkant nog een onverhard karrepad met gras in het midden... zal ik nooit vergeten
de Gavia wordt gegeven voor 5,8% gemiddeld en als "makkelijk" door sommigen. Nu is dat laatste erg persoonlijk en sterk afhankelijk van je ervaring en persoonlijke omstandigheden.
De klim is lang en grotendeels schitterend qua natuur. haarspelbochtend afgewisseld met lange stroken. De 5,8% is misleidend. Rekentechnisch ongetwijfeld correct, maar vlakkere stukken of zelfs korte momenten van dalen worden gecompenseerd door steile stukken. In combinatie met het zeer slechte wegdek maakt het de klim lastiger dan hij op papier lijkt.
Het eerste deel tot het dorp Santa caterina di Valfurva is niet mooi. Aan het einde van het dorp bij het blauwe bord van de Pas begint het bos en vanaf dan is het een hele mooie route (laatste 12,5 km). Het wegdek is op veel plaatsen wel heel erg slecht. Op de top kun je een petitie ondertekenen om te vragen te weg te vernieuwen.
Een paar km onder de pas lijkt het wel of je er al bent. Aan de linkerklant staat een monument voor de eerste wereldoorlog, een zuil met een adelaar erop. Hier moet je dus nog even doorrijden. vanaf dan blijft het wel bijna vlak. Dus kun je nog versnellen.
Ik heb reeds de Gavia vanuit Bormio (24.5 km) 4x beklommen. Ik vind hem niet zwaar, Alleen de laatste 4 km is een bijzonder slecht wegdek.Ik heb 4x de Granfondo StelvioSantini gereden.Ik heb hem met mooi en slecht weer beklommen. Meestal verblijf ik dan een week in Bormio.Op mijn vrije dagen beklim ik dan de Stelvio of de Gavia. Maar de Mortirolo is echt een GEMEEN geval.(13.4 km lang gemiddeld 10.2 %)
Geen ervaring maar een vraag: jullie geven aan dat de klim 24,6 km lang is, maar de grafiek gaat maar tot 18 km. Mis ik iets, of missen jullie een stukje? ;-)
| 7 km/h | 03:32:37 |
| 11 km/h | 02:15:18 |
| 15 km/h | 01:39:13 |
| 19 km/h | 01:18:20 |
