Mützenich z Eupen przez Wesertalsperre

Bardzo piękna i spokojna, kilka samochodów na początku, brak samochodów w środkowej części (od zbiornika wodnego do ostatnich ~400 metrów). Za każdym razem, gdy tam jechałem, nie spotkałem nikogo na długim odcinku od zbiornika wodnego do głównej drogi. Gorąco polecam!

Dość długa, ale nie stroma wspinaczka przez piękny krajobraz. Bez samochodów od zbiornika.

To naprawdę jeden z najpiękniejszych podjazdów w krajach Beneluksu. W dużej mierze bez samochodów, przez oszałamiające zielone otoczenie, które naprawdę sprawia, że czujesz się jak w dziczy. Wspinasz się, schodzisz i znów się wspinasz. I zajmuje to dużo czasu. Kończy się na głównej drodze, która jednak nie jest zbyt ruchliwa. Gorąco polecam!

Przyjemna wspinaczka, najpierw wzdłuż większej drogi o małym natężeniu ruchu, aby się rozgrzać, a następnie ścieżką bez samochodów przez bardzo piękną okolicę.

Tuż za ruchliwym/ gwarnym Eupen nagle znajdujemy się w zupełnie innym świecie: piękno przyrody na pasie o długości prawie 14 kilometrów. Ruch zmotoryzowany jest tu zakazany, cisza i spokój są fenomenalne.

Na brzegu Wezery podążamy początkowo nieco bardziej ruchliwą drogą (z doskonałą ścieżką rowerową) aż do zapory Wesertalsperre. Wszystko po tym jest czystą przyjemnością: pas asfaltu przez naturę, obok szybko płynącej wody, a następnie przez lasy i wrzosowiska. Bardzo często "procenty strzelają do 5 do 6 procent, ale równie szybko wyrównują się do 3 do 4 procent.
Po dobrych 12 kilometrach można skręcić w prawo (bardziej ruchliwa i krótsza droga do Monschau), ale można też skręcić w lewo: niewielkim objazdem przez Konzen można dojechać do Monschau także kolejką Vennbahn.

Bardzo fajna i pod względem dystansu, ale nie pod względem procentowym wciąż dość wymagająca wspinaczka. Pierwszy odcinek aż do tamy (jedzie się tu po brukowanej ścieżce rowerowej, ale sama droga ma częściowo dobry asfalt i jest bardzo spokojna) jest nadal nieco wymagający przy dłuższym czasie jazdy. Potem procenty znacznie się wahają, ale gradient nie jest zbyt zły. Za zaporą czeka nas długi, długi odcinek po wąskiej leśnej drodze z często rozsądnym, ale czasem nierównym asfaltem pod górę. Czy długość jest zła? Na pewno nie wamt sceneria jest bardzo ładna i ciągle się zmienia. Na końcu na (czasami ruchliwej) głównej drodze, skręć w lewo na ostatnią wysokość metrów do szczytu. Ta wspinaczka nie jest bezludna, ponieważ regularnie można spotkać rowerzystów, a czasami wędrowców, ale zdecydowanie godna polecenia, ponieważ jest w dużej mierze wolna od samochodów w połączeniu z piękną okolicą.

Piękna wspinaczka przez wiejski krajobraz. Nie jest stromy i stanowi znacznie lepszą alternatywę niż ruchliwa droga z Eupen do Monschau. Jedynym mankamentem jest asfalt: bez dziur i pęknięć, ale ciągłe małe nierówności.

Wszystko jest właściwie piękne w tej wspinaczce. Droga wolna od samochodów, krajobrazy zróżnicowane i piękne, procenty łagodne, ale odległość duża.
Idzie się powoli w górę przez rodzaj doliny z bulgoczącymi strumieniami, lasami i małymi wodami. W miarę wzrostu, krajobraz staje się bardziej otwarty i trafiamy na krajobraz bagienny. Zdecydowanie zrób to, jeśli będziesz w okolicy!

Piękna wspinaczka wśród lasów, dostępna tylko dla turystów pieszych i rowerzystów (od strony zapory).
Asfalt rzeczywiście jest szorstki i bywa i tak zły dla rowerów szosowych (stąd 4 zamiast 5 gwiazdek).

Przyjemna wspinaczka z tamy w Wesertalsperre w kierunku granicy niemieckiej. Nic specjalnego ani zbyt zabójczego dla ud, ale będziesz zadowolony, że dotarłeś na szczyt, a widoki/dźwięki/zapachy lasu są wspaniałe. Nawierzchnia drogi to stosunkowo szorstki asfalt z zakrętami i wybojami, ale absolutnie do zrobienia na spokojnym rowerze szosowym. Może nie jest najbardziej stroma, ale sceneria to rekompensuje!

Piękna wspinaczka, równoległa do niesławnej "Highway to hell". Pierwszy odcinek po szerokiej drodze, która wydaje się być zbudowana dla dużych tłumów, ale z niewielkim ruchem. Od zbiornika staje się wąską leśną drogą z nieco grubszym asfaltem, ale w porządku dla roweru. Po drodze dostajemy po trochu wszystkiego, zbiornik wodny, lasy, skały i w końcu torfowiska. Sam skręciłem w lewo tuż przed szczytem, tutaj można dłużej pojeździć tymi leśnymi drogami. Tam można jeszcze wybrać drogę do Rückslag, a nawet zawrócić aż do Petergensfeld, wtedy mamy 25 kilometrów po tych wolnych od samochodów drogach.

Co za wspaniała wspinaczka.
Duża różnorodność krajobrazów: najpierw zbiornik wodny, potem lasy, a na końcu płaskowyż High Fens.
Droga wolna od samochodów jest przeznaczona dla rowerów szosowych: ma szerokość 3 metrów i drobny asfalt.

Absolutny must-see. Najpierw pięknie wzdłuż rzeki, później las stopniowo znika i ustępuje miejsca wrzosowisku. Bardzo spokojnie, prawie nikogo nie spotkałem.

Już wcześniej jeździłem na tym wzniesieniu. Osobiście bardziej podoba mi się podejście od Mosperta. Najpierw schodzi się przez las, a potem widzi się całą niebieską wodę zbiornika. Następnie przejeżdżamy nad Zaporą, potężne uczucie, a potem ostro w lewo zaczyna się leśna droga.

Bardzo ładna wspinaczka! Jest wolny od samochodów i stale jedzie się przez piękne krajobrazy. Nigdzie nie jest naprawdę stromo i zawsze można podziwiać scenerię. Nawierzchnia drogi nie jest tak śliska jak w Baraque Michel, ale jest bez samochodów (i ładniejsza) :)

Ja też zrobiłem tę wspinaczkę od strony tamy, ale jestem teraz ciekaw odcinka przed nią :). Jak mówi opis, jedzie się rowerem wzdłuż strumienia przez piękny, zielony las. Właśnie ze względu na starą zaporę, długość podjazdu, brak ruchu i piękny las, nie można jej pominąć podczas przejazdu przez ten region.

Zrobiłem to z jeziora. Tam rozpocząłem swoją trasę. Co za idealna rozgrzewka! Bez ruchu, w lesie, nie stromo. Jednak nierówna nawierzchnia drogi. Ale nic więcej nie trzeba komentować.