La Saussaz z Saint-Martin-de-la-Porte

Wspinaczka naprawiła już boczne wyboje... Przy zjazdach należy jednak uważać, bo rower odbija się... Z powodu łatania asfaltu i ma też grys z remontów, który się obluzowuje.

Wspinaczka na Charbutan jest bardzo przyjemna, nie za stroma, z dobrą nawierzchnią i łatwym nachyleniem procentowym. Następnie widzisz polną drogę, na którą musisz wjechać, uważaj, żeby nie jechać drogą przelotową! Wtedy myślisz, że tu zaczyna się prawdziwa praca, węższa, gorsza nawierzchnia drogi przez las. Wielkie mury już są. Następnie dochodzisz do miejsca z kilkoma ławkami i małą rzeczką. Podążaj drogą dalej i wtedy zaczyna się część potworna, asfalt z dużą ilością żwiru i piasku, niezwykle stroma i myślisz, gdzie ja zacząłem to nie jest do jazdy na rowerze! Nie zniechęcaj się tym, bo w pewnym sensie jest lepiej. W miarę postępu wspinaczki. W pewnym momencie znajdujesz swój rytm i myślisz, to będzie dla mnie praca, ładne widoki, kilka domów, rzeka i owce. Wtedy myślisz, że to postępuje ładnie, ale ostatnie kawałki są nadal naprawdę trudne! Gdy dojdziesz do parkingu, jesteś na miejscu. Nie martw się, nie ma tu żwirowych ścieżek! Należy jednak uważać, zarówno podczas wspinaczki, jak i zjazdu, w środku zawsze jest sporo piasku i kamieni. Dobre do zrobienia na rowerze szosowym, tylko wiedz, w co się pakujesz!

Tego lata też miałem okazję. Pierwsze 7,5 km jest do zrobienia aż do zjazdu na La Planchette, właściwie robi się tu podjazd na col de Beaune, którego szczyt jest kilkaset metrów dalej na D219. Potem szybko pojawiają się strome odcinki. Do Charbutina droga jest idealnie przejezdna na rowerze szosowym, ale niestety nie trwa to długo. Droga zwęża się i od czasu do czasu pojawiają się kamyczki, aż na niektórych zakrętach było tak źle, że wpadłem w poślizg i postanowiłem nie jechać dalej. Uphill do wspinania się na koziołki jest do zrobienia, ale downhill na takich drogach jest naprawdę ponad moje siły.

Straszne, po prostu straszne...ostatnie kilka km można liczyć każdy metr: raczej nie zrobię tego ponownie w najbliższym czasie, ale miło, że dotarłam do końca!

Odkryłem tę wspinaczkę w Internecie i wyzwanie, jakim jest ostatnie 8 kilometrów powyżej 10 ％ oraz piękne zdjęcia, które widziałem, przyciągnęły moją uwagę. Zeszłego lata pojechałem więc na rowerze z Saint Martin de la Porte. Pierwsze kilka kilometrów jest do zrobienia a 7 ％ przez szeroką, dobrze utwardzoną drogę. Od momentu opuszczenia drogi do Beaune w kierunku Charbutan zmienia się charakter. Podejście staje się małe, szorstkie i strome. Pierwsza część jest jeszcze osłonięta w lesie. Tuż przed Charbutan pojawiają się pierwsze "Ściany", krótkie bardzo strome odcinki. Od Charbutan jest coraz więcej takich zgniłych stromych odcinków. Wspinaczka jest więc dość nieregularna i znalezienie rytmu jest trudne. Na wysokości około'1900m znajduje się niewielki odcinek nieutwardzonej drogi, ale jest to tylko około'150 metrów, po czym można kontynuować ponownie utwardzoną drogę aż do 2090m. To nie jest do samego szczytu, droga dalej jest nieutwardzona (zbyt zła dla rowerów szosowych) aż do Col des Encombres. Jednak na wysokości 2090 metrów, przy La Sausaz jest parking i świetne miejsce na odpoczynek od wysiłku. To, że ta wspinaczka zajmuje trzecie miejsce we francuskich Alpach mnie nie dziwi, pod względem trudności porównywalne wydały mi się tylko Artzamendi i Grand Colombier z Talissieu.