Heerenweg przez Peutgensweg

Najpierw trochę po dobrej i ładnej czystej drodze, potem w lewo w małą drogę z bardziej umiarkowanym asfaltem i całkiem sporą ilością grysu na drodze. Ten jest wyraźnie mniej używany, więc jest też cudownie cichy. Droga wspina się początkowo tylko bardzo nieznacznie. Zaczynasz myśleć: kiedy się zacznie, bo jeszcze muszę gdzieś podjechać? To nachylenie owszem pojawia się, ale dość późno i przejście jest dość płynne. Trochę pchamy, aż dojdziemy do ławek (do których nie ma dostępu), a tuż za nimi kończy się asfalt. Po krótkim odcinku dobrego szutru wracamy asfaltem do drogi wojewódzkiej. Na szczycie bardziej stromej części (w pobliżu ławek, innymi słowy) są ładne widoki w kierunku Maastricht. Na rower szutrowy, miła i spokojna alternatywa dla drogi wojewódzkiej.