Chemin de Livremont z Malmedy

Jest godzina 14:00 i czwarty, ostatni dzień naszych rowerowych wakacji w Ardenach. Wyjechaliśmy specjalnie wcześnie, aby wrócić do hotelu przed zapowiadanym deszczem. Ale na Côte de Ronxhi los uderza: zaczyna padać. Po trudnym zjeździe z Côte de Floriheid docieramy do Malmedy. Wciąż pada. Moi koledzy już przed deszczem zdecydowali, że pojadą prosto do hotelu. Pytają, co zamierzam zrobić. Waham się. W Malmedy są dwa podjazdy, których puryści nie powinni pomijać: Route de St Vith i Chemin de la Croix de Chôdes. Czy to rozsądne wchodzić na te kozie ścieżki w takim deszczu? Myślę, że nie. Ale z drugiej strony, jestem tu teraz. "Przejadę jeszcze jedno okrążenie" - mówię. Koledzy patrzą na mnie kręcąc głowami. Postanawiam najpierw przejechać Croix de Chôdes. W końcu jest najbardziej stromy, a jeśli nadal będzie padać, droga będzie tylko bardziej mokra. Od samego początku staje się jasne, że to trudne zadanie. Te 15-16 procent boli. Co jest jeszcze bardziej bolesne: strach przed 25-procentową ścianą. Czy już ją widzę? Niepewnie spoglądam przed siebie i na komputer rowerowy. Wtedy pojawia się ściana. Gigantycznie stroma. Mam stanąć? Nie ma mowy, droga jest mokra i śliska. Siadam i przyspieszam. Sprintuję, jakby to był etap Touru. Moje przednie koło jest dziwnie lekkie. Myślę, że zaraz się podniesie. Przesuwam się bardziej do przodu na siodełku i jeszcze mocniej trzymam kierownicę. Wyciskam z siebie ostatni sprint. Hej, udało się. Satysfakcja jest ogromna, większa niż na jakimkolwiek innym belgijskim podjeździe. Dla mnie to najtrudniejszy podjazd w Ardenach, razem z Ferme Libert i Sur le Thier.

Co za bestia podczas wspinaczki. Po prostu nie można się zatrzymać! Na szczęście 100 metrów przed szczytem znajduje się parking kompleksu apartamentów, gdzie można zrobić sobie relaksującą przerwę; w rzeczywistości zatrzymanie się nie wchodzi w grę, ponieważ wtedy staje się nieodwołalnym spacerem na szczyt! Ładny asfalt i brak ruchu, więc zdecydowanie polecam!

Z przyjaciółmi zatrzymaliśmy się na weekend na szczycie tego wzgórza na obrzeżach Malmedy. Moutainbikes wypożyczył na wycieczkę i tak finałem było wjechanie rowerem na to zbocze. Ostatni odcinek szlaku siłą rzeczy zygzakiem wzdłuż drogi. Bardzo mało samochodów'tak, że zygzakowanie można było robić całkiem bezpiecznie. Nawet z super małym przełożeniem na wypożyczonym rowerze górskim, wejście na szczyt było grabieniem. Kilka razy poważnie rozważał wysiadanie. Ostatnie 50 metrów jest bardzo strome, a potem to już tylko "en danseuse" wypompowywanie wszystkiego, bo wiesz, że jesteś na szczycie.
Na moim zwykłym rowerze szosowym na pewno bym sobie nie poradził ...

Nie znajdziecie wiele bardziej stromych, zwłaszcza końcowe metry są niewyobrażalnie strome. Idealna warstwa asfaltu, więc po prostu zrób to, jeśli jesteś w okolicy.

Przypadkowo źle skręcił z grupą rowerową..... I tak oto kończysz na jednej z najbardziej stromych dróg w Belgii :)
Droga została niedawno wyremontowana, więc to nie powinno być wymówką.
Po 100 metrach zaczyna się gwałtowność (+/- 15％) i jest coraz gorzej, na ostatnich 100 metrach procenty strzelają do grubo ponad 25％, walcząc przez zakwaszenie na ostatnich kilku metrach!
Dla fanów niekłamanych cielęcych kąsków to pozycja obowiązkowa!

Wyjątkowo stromo. Szczególnie ostatnie 100 metrów jest wręcz niewykonalne. Osobiście uważam, że ten jest pikantniejszy od Ferme Libert.

Bardzo ładna nowa nawierzchnia drogi. Jest również niezbędna, jeśli uprawiasz tylko slalom pod górę. To krótka wspinaczka. Ale naprawdę zabójczy. Ostatnie 20 metrów jest naprawdę nie do zniesienia. Mimo to, udało mi się. Ale miło, że chociaż raz. Teraz już nigdy.