Chemin de Livremont vanuit Malmedy

Het is 14.00 en de vierde en laatste dag van onze fietsvakantie in de Ardennen. We zijn speciaal eerder weggegaan zodat we voor de voorspelde regen terug zijn in ons hotel. Maar op de Côte de Ronxhi slaat het noodlot toe: het begint te regenen. Na de listige afdaling van de Côte de Floriheid komen we aan in Malmedy. Het regent nog altijd. Mijn maten hadden al voor de regen besloten om direct naar het hotel te rijden. Ze vragen wat ik ga doen. Ik twijfel. In Malmedy zijn er 2 beklimmingen die de purist niet mag laten liggen: de Route de St Vith en de Chemin de la Croix de Chôdes. Is het wel verstandig om in deze regen omhoog te gaan op die geitenpaadjes? Eigenlijk niet, denk ik. Maar ja, ik ben er nu toch. ‘Ik rijd nog even een rondje’, zeg ik. Mijn maten kijken me hoofdschuddend aan. Ik besluit om eerst de Croix de Chôdes te doen. Die is tenslotte het steilst en als het blijft regenen wordt de weg alleen maar natter. Vanaf het begin wordt duidelijk dat dit een taaie klus is. De 15-16 procent doet pijn. Wat nog pijnlijker is: de angst voor de muur van 25 procent. Zie ik hem al? Schichtig kijk ik vooruit en op mijn fietscomputer. Dan duikt de muur op. Gigantisch steil. Zal ik gaan staan? Toch maar niet, het wegdek is nat en glad. Dan maar zittend gasgeven. Ik sprint alsof het een Touretappe is. Mijn voorwiel voelt raar licht aan. Dat gaat zo omhoog komen, denk ik. Ik schuif extra naar voren op mijn zadel en houd mijn stuur nog steviger vast. En ik pers er een laatste sprint uit. He he, gehaald. De voldoening is groot, meer dan bij welke Belgische klim dan ook. Dit is voor mij dan ook de zwaarste van de Ardennen, samen met de Ferme Libert en Sur le Thier.

Wat een beest van een klim. Hij houdt maar niet op! Gelukkig is er 100 meter voor de top een parkeerplaats van een appartementencomplex waar je even een ontspannend uitstapje kan maken; stoppen is namelijk geen optie, want dan wordt het onherroepelijk lopen naar de top! Mooi asfalt en verkeersluw, dus zeker een aanrader!

Met vrienden logeerden we voor een weekendje boven op deze heuvel aan de rand van Malmedy. Moutainbikes gehuurd om een tochtje te maken en dus de finale was om met de fiets deze helling op te rijden. Het laatste stuk van het traject noodgedwongen zigzaggend over de weg. Zeer weinig auto's, dus dat zigzaggen kon vrij veilig. Zelfs met een superklein verzet van de gehuurde moutainbike was het harken om tot boven te raken. Enkele malen serieus gedacht aan afstappen. De laatste 50m zijn extreem steil en dan is het gewoon "en danseuse" alles eruit pompen omdat je weet dat je boven bent.
Met mijn gewone racefiets zou het me zeker niet gelukt zijn ...

Veel steiler vind je niet, vooral de slotmeters zijn onvoorstelbaar steil. Perfect laagje asfalt, dus gewoon doen als je in de buurt bent.

Per ongeluk een verkeerde afslag genomen met de fietsgroep..... En zo kom je op een van de steilste weggetjes uit in België :)
De weg is onlangs opnieuw geasfalteerd dus dat mag geen enkel excuus zijn.
Na 100 meter begint het geweld (+/- 15％) en het gaat van kwaad tot erger, de laatste 100 meter schieten de percentages tot ruim boven de 25％, keihard door de verzuring heen vechten de laatste meters!
Voor liefhebbers van onvervalste kuitenbijters is dit een must!

Extreem steil. Vooral de laatste 100 meter is bijna ondoenlijk. Ik vind deze persoonlijk pittiger als de Ferme Libert.

Erg fijn nieuw wegdek. Is ook wel nodig als je alleen slalommend omhoog komt. Het is een korte klim. Maar echt een killer. De laatste 20 meter zijn echt niet te doen. Toch heb ik het gehaald. Maar leuk voor 1 keer. Nu nooit meer.