Bealach na Ba z Tornapress

Jeśli przetłumaczysz Bealach na Bà z gaelickiego, otrzymasz coś w rodzaju "koziego szlaku". To określenie jest z pewnością poprawne. Droga jest miejscami bardzo wąska, ledwo można przejechać przez ruch zmotoryzowany. W połączeniu z dużym nachyleniem sprawia to, że balansowanie na rowerze jest bardzo trudne.

Co więcej, "kozie ścieżki" są w większości bardzo strome. Na Bealach na Bà najpierw masz trochę czasu na rozgrzanie nóg, ale pamiętaj, aby nie pompować ich jeszcze do pełna, ponieważ później będziesz tego bardzo żałować.... Przez pierwsze 3,5 kilometra droga wspina się średnio między 4 a 6％, z okazjonalnymi szczytami (dobrze) powyżej 10％. Następnie pojawia się pośredni odcinek o długości około 3 kilometrów, gdzie średnie nachylenie wynosi od 7 do 8％. Pomiędzy nimi znajdują się liczne pasy, które zmierzają w kierunku 10％, a czasem grubo powyżej, ale ponieważ istnieją również opadające pasy pośrednie, ma to wpływ na średnie nachylenie. Jest to zwiastun rzeczy, które nadejdą...

Jakieś 3 kilometry poniżej szczytu zaczyna się prawdziwa praca! Tutaj ukryła się prawdziwa "Ściana Hoei". Przez dwa kilometry pniesz się w górę ze średnią 11-12％. Procenty wspinaczki na poziomie 20-22％ nie są tu wyjątkiem, podobnie jak kilkusetmetrowe pasy na poziomie 15-16％. To prawdziwy "make-or-break strip": albo ugryź kulę, albo zejdź z roweru. Niezwykle ważne jest utrzymanie kadencji, bez względu na to, na jakim biegu to robisz, ponieważ to i tak boli (tymczasowo)! Jeśli zatrzymasz się lub zejdziesz z roweru, to będzie koniec gry!

Na szczęście ostatni kilometr łagodnieje. Tutaj średnie nachylenie wynosi około 6％. Od tego momentu można cieszyć się resztą podjazdu.

Wycieczka w obie strony rozpoczęła się w Torridon. Sceneria jest fantastyczna. Ta wspinaczka jest częścią trasy NC500, co oznacza, że może być bardzo zatłoczona samochodami. Zacząłem wcześnie, co było w porządku, ale wróciłem z Applecross później w ciągu dnia, kiedy naprawdę było źle. Większość kierowców jest w porządku, ale kilku po prostu zmusza cię do zatrzymania się, co utrudnia ponowny start! To powiedziawszy, trzeba zrobić przejażdżkę po Wielkiej Brytanii.

Wspaniała wspinaczka. Uwielbiam każdy jej fragment, zwłaszcza, że pogoda była dziś fantastyczna. Zaczyna się dość łagodnie i jest to dobra rozgrzewka przed tym, co ma nadejść, gdy zbliżasz się do szczytu, gdzie staje się bardziej wymagająca. Nie jest to najbardziej stroma wspinaczka, jaką zrobiłem, ale nadal jest to bardzo trudne, jeśli samochód jedzie w drugą stronę, a ty próbujesz się przekręcić na drodze. Na szczęście większość samochodów przeciągnęła się do miejsc mijania, a następnie obserwowała moje zmagania. Całkowicie warte zrobienia w słoneczny, suchy dzień.

Sceneria jest fantastyczna. Na szczycie warto przejść krótki dystans od drogi na skaliste wzgórze, aby podziwiać widoki na morze w kierunku Skye - jeden z najlepszych widoków w Wielkiej Brytanii. Świetna kawiarnia w pobliżu znaku na starcie (patrz zdjęcia).
Jest to długa wspinaczka zaczynająca się od poziomu morza i z dużą ilością wzniesień jak na Wielką Brytanię. Nic nie jest zbyt strome, poza jednym 20％ max odcinkiem w pobliżu szczytu. Jest odsłonięty i będzie znacznie zimniejszy niż wygląda, nie zapominaj, że jest to 1000s km dalej na północ niż Alpy. Ruch samochodowy jest bardzo mały. Można to zrobić jako ostatnią część dobrej jazdy pętli wokół półwyspu zaczynając / kończąc w Applecross (100 km około). Pierwszy raz zrobiłem to z fotelikiem dziecięcym i moim 3-letnim synem na plecach, teraz to było trudne. W języku angielskim oznacza to "pass of the cattle".

Niezła wspinaczka! Ale niesamowicie piękne! Ponieważ jesteś tak daleko na północy, jest mało drzew i od początku czujesz się jak w Alpach.
W 2009 roku zrobiłem tę wspinaczkę podczas naszych letnich wakacji w Szkocji. Było 15 stopni i wiał silny wiatr. Rodzina czekała na mnie na szczycie, i czekała, i czekała, bo w pewnym momencie nie mogłem już iść dalej. Zadzwonił po mnie, ale nie ma zasięgu, więc nadal walczył. W końcu znów udało mi się odpowiednio kręcić pedałami i dotarłem na szczyt. Potem okazało się, że część, w której prawie się poddałem, poszła w górę o 20％!
Naprawdę wspaniała wspinaczka z (w tamtym czasie) niewielkim ruchem. Należy tylko pamiętać, że droga jest wąska i od czasu do czasu trzeba się zatrzymać, aby przepuścić samochód lub kampera.