Wurzenpass vanuit Riegersdorf

Dit is een automatische vertaling, de originele taal is: Pools. Toon origineel

De klim is vooral bekend (of berucht) vanwege de streep van 17％. Ik begreep van een Sloveen dat het wellicht steiler is, maar dat 17％ het maximaal wettelijk toegestane is, dus dat ze niet hoger mogen aangeven. Geen idee of het waar is. De weg is verder vrij druk met autos, en het uitzicht is niet super. Je kan gelukkig wel doorrijden naar Slovenië, waardoor je niet dezelfde steile weg hoeft af te dalen. Absoluut leuk om af te strepen als je in de buurt bent, maar ik ga het zeker geen tweede keer doen.

Dit is een automatische vertaling, de originele taal is: Engels. Toon origineel

Enorm zware beklimming vooral in het middenrif met 1km aan 17％, aan deze kilometer lijkt geen einde te komen.

Als klein kind was ik al vaak met de auto over deze pas geweest. Het beeld van kokende Lada Zastava's en Fiet's langs de weg stond in mijn geheugen gebrand.
Eenmaal fietsend door Oostenrijk moest deze pas toch beslecht worden. Aan de andere kant het mooie Slovenie met Planica en de Vrsic pas en ik kon zo mooi binnendoor naar Italie om in Tarvisio een pizza te eten.
Al vroeg op de fiets want het zou weer erg warm worden, vanuit huis is het 45 kilometer naar de grens boven op de berg. De aanloop vraagt al een paar keer om sterke benen, maar het is vooral genieten van het Rosental en de rustige wegen. De klim ligt in het bos en het ziet er niet echt vervaarlijk uit, niets is minder waar. Eenmaal op weg wordt ik een 150 meter voor de beruchte haakse bocht naar rechts ingehaald door wat lokale rijders; het steilste moet nog komen man roept nummer 1; Ich weiss zeg ik berustend.
Als je dan rechtsaf draait zie je een muur voor je; 800 meter recht omhoog.... een bord voor de auto's met het advies om de auto in de eerste versnelling te zetten zegt genoeg.
Ik kom de bocht uit en na 25 meter zie ik op mijn odometer: 23％ staan, ik trap me een bult en ga met 4,5 km/h verder.
Afzien met hoofdletters, dit was niet waar fietsen voor bedoeld was denk ik. Ik ploeter door en het vlakt even af naar 15％... dan nog een stuk 20+ en het bunkermuseum komt in zicht.
De pas is niet lang en ik zet aan want ik wil wel binnen een uur boven zijn. Als je dan even een stukje afdaalt voel je pas echt de spanning op je benen, een volgende draai naar rechts en het feest gaat weer verder. Deze keer maximaal 18％ en de wetenschap dat je met 500 meter boven op het plateau bent....
Die 18％ viel eigenlijk wel mee. Boven rol je relaxt naar de grens en omdat er geen controle meer is fiets ik lekker door, ik haal nog snel een auto in want die wil ik niet voor me hebben.
De afdaling naar Podkoren is kort en heftig, doordat de bochten goed zicht hebben kan ik razendsnel afdalen en stop ik even bij het uitzichtspunt om te genieten van de blik op de FIS piste van Kranska Gora. Beneden draai ik naar rechts op weg naar Italie en suis door het dal langs de Sava. Slingerend door het Valromana dal gas erop naar Tarvisio om te genieten van een welverdiende pasta op een terrasje.
2 jaar later ga ik de route andersom, het wegdek van de Wurzenpas is verschrikkelijk en levensgevaarlijk, gelukkig is het inmiddels gerenoveerd maar deze afdaling is niet aan te raden. Een klim voor zelfkastijding en eigenlijk moet je gewoon de 40 kilometer omweg kiezen....

Na rustige aanloop sta je na een dubbele haarspeldbocht opeens oog in oog met een muur: 1 kilometer 17％. Alleen de heel sterken of degenen die heel goed het kleinste molentje kunnen ronddraaien komen hier in een keer boven. Een mooi begin van de Dreiländertour.
Overigens niet de mooiste klim; qua schoonheid zelfs de minste klim van het hele rondje...