Wurzenpass da Riegersdorf è una salita situata nella regione Carinzia. Ha una lunghezza di 7 km, un dislivello di 562 metri e una pendenza media del 8.1%. La salita ottiene quindi 676 punti di difficoltà. Il punto più alto è a 1071 metri sul livello del mare. I membri della community Climbfinder hanno condiviso 6 esperienze su questa salita e hanno caricato 9 foto.
Nomi di strade: B109 & Wurzenpass Strasse
Benvenuto! Attiva il tuo account per condividere qualcosa. Troverai un' e-mail di conferma nella tua casella di posta elettronica.
Se vuoi caricare le tue foto, devi creare un account. Ci vorrà solo 1 minuto ed è completamente gratuito.
Un incubo, in Polonia si dice che su queste salite " fuck me, what a fuck"
La nostra destinazione era la slovenia vrsič e mangart. Abbiamo pedalato duramente con le borse, pensavo di rompere la catena, il 20% ci stava uccidendo ogni minuto. È una salita per i grandi duri, i cosacchi. È una vera e propria corsa!
Koszmar, w Polsce mówi się na takie podjazdy " kurwa Mać, jaki wpierdol"
Celem naszym była słowenia vrsič i mangart. Jechaliśmy z sakwami na ciężko, myślałem że urwę łancuch, 20 kilka procent zabijało z każdą minutą. To podjazd dla największych twardzieli, kozaków. To prawdziwy wpierdol!
La salita è nota (o famigerata) per il tratto di 17%. Ho saputo da uno sloveno che potrebbe essere più ripida, ma che 17% è il massimo consentito dalla legge, quindi non sono autorizzati a indicarne di più alte. Non so se sia vero. Per il resto, la strada è piuttosto trafficata dalle auto e la vista non è delle migliori. Fortunatamente, è possibile attraversare la Slovenia in auto, quindi non si deve scendere per la stessa strada ripida. È sicuramente divertente da percorrere se ci si trova in zona, ma di sicuro non lo rifarò una seconda volta.
De klim is vooral bekend (of berucht) vanwege de streep van 17%. Ik begreep van een Sloveen dat het wellicht steiler is, maar dat 17% het maximaal wettelijk toegestane is, dus dat ze niet hoger mogen aangeven. Geen idee of het waar is. De weg is verder vrij druk met autos, en het uitzicht is niet super. Je kan gelukkig wel doorrijden naar Slovenië, waardoor je niet dezelfde steile weg hoeft af te dalen. Absoluut leuk om af te strepen als je in de buurt bent, maar ik ga het zeker geen tweede keer doen.
Una salita molto dura, soprattutto nel diaframma con 1 km di 17%, sembra non esserci fine.
Enorm zware beklimming vooral in het middenrif met 1km aan 17%, aan deze kilometer lijkt geen einde te komen.
Da piccolo, avevo guidato spesso su questo passo. L'immagine di Lada Zastava e Fiet bollenti lungo la strada era bruciata nella mia memoria.
Una volta attraversata l'Austria in bicicletta, questo passo doveva essere risolto. Dall'altra parte c'era la bella Slovenia con Planica e il passo di Vrsic e potevo prendere una bella scorciatoia verso l'Italia per mangiare una pizza a Tarvisio.
Di buon'ora sulla moto perché farebbe di nuovo molto caldo, da casa sono 45 km fino al confine in cima alla montagna. L'approccio richiede gambe forti già alcune volte, ma è soprattutto godersi la Rosental e le strade tranquille. La salita è nella foresta e non sembra molto pericolosa, niente potrebbe essere più lontano dalla verità. Una volta sulla strada, circa 150 metri prima della famigerata curva a destra, vengo superato da alcuni ciclisti locali; la parte più ripida deve ancora arrivare, amico, grida il numero 1; Ich weiss, dico rassegnato.
Quando girate a destra vedete un muro di fronte a voi; 800 metri dritto su .... Un cartello per le auto con il consiglio di mettere la macchina in prima marcia dice abbastanza.
Sono uscito dalla curva e dopo 25 metri ho visto sul mio contachilometri: 23% Mi sono preso a calci e ho continuato a 4,5 km/h. Questa era una lotta a lettere maiuscole.
Non era a questo che serviva il ciclismo, credo. Proseguo e si appiattisce a 15... Poi altri 20+ e il museo del bunker arriva in vista.
Il passo non è lungo e mi spingo avanti perché voglio raggiungere la cima entro un'ora. Quando si scende un po' si sente davvero la tensione nelle gambe, un altro giro a destra e la festa continua. Questa volta con un massimo di 18% e la consapevolezza di raggiungere la cima dell'altopiano in 500 metri....
Il 18% non era troppo male, in realtà. In cima, si rotola rilassati verso il confine e siccome non ci sono più controlli, vado avanti in bicicletta; sorpasso rapidamente una macchina perché non voglio che mi stia davanti.
La discesa verso Podkoren è breve e ripida, perché le curve hanno una buona visibilità posso scendere molto velocemente e mi fermo al belvedere per godermi la vista della pista FIS di Kranska Gora. In fondo giro a destra verso l'Italia e corro attraverso la valle lungo la Sava. Vado a Tarvisio a godermi una meritata pasta su una terrazza.
2 anni dopo, faccio il percorso al contrario, il manto stradale del Wurzenpas è terribile e pericoloso per la vita, per fortuna è stato ristrutturato, ma questa discesa non è raccomandata. Una salita per autocastrazione e in realtà si dovrebbe solo scegliere la deviazione di 40 km....
Als klein kind was ik al vaak met de auto over deze pas geweest. Het beeld van kokende Lada Zastava's en Fiet's langs de weg stond in mijn geheugen gebrand.
Eenmaal fietsend door Oostenrijk moest deze pas toch beslecht worden. Aan de andere kant het mooie Slovenie met Planica en de Vrsic pas en ik kon zo mooi binnendoor naar Italie om in Tarvisio een pizza te eten.
Al vroeg op de fiets want het zou weer erg warm worden, vanuit huis is het 45 kilometer naar de grens boven op de berg. De aanloop vraagt al een paar keer om sterke benen, maar het is vooral genieten van het Rosental en de rustige wegen. De klim ligt in het bos en het ziet er niet echt vervaarlijk uit, niets is minder waar. Eenmaal op weg wordt ik een 150 meter voor de beruchte haakse bocht naar rechts ingehaald door wat lokale rijders; het steilste moet nog komen man roept nummer 1; Ich weiss zeg ik berustend.
Als je dan rechtsaf draait zie je een muur voor je; 800 meter recht omhoog.... een bord voor de auto's met het advies om de auto in de eerste versnelling te zetten zegt genoeg.
Ik kom de bocht uit en na 25 meter zie ik op mijn odometer: 23% staan, ik trap me een bult en ga met 4,5 km/h verder.
Afzien met hoofdletters, dit was niet waar fietsen voor bedoeld was denk ik. Ik ploeter door en het vlakt even af naar 15%... dan nog een stuk 20+ en het bunkermuseum komt in zicht.
De pas is niet lang en ik zet aan want ik wil wel binnen een uur boven zijn. Als je dan even een stukje afdaalt voel je pas echt de spanning op je benen, een volgende draai naar rechts en het feest gaat weer verder. Deze keer maximaal 18% en de wetenschap dat je met 500 meter boven op het plateau bent....
Die 18% viel eigenlijk wel mee. Boven rol je relaxt naar de grens en omdat er geen controle meer is fiets ik lekker door, ik haal nog snel een auto in want die wil ik niet voor me hebben.
De afdaling naar Podkoren is kort en heftig, doordat de bochten goed zicht hebben kan ik razendsnel afdalen en stop ik even bij het uitzichtspunt om te genieten van de blik op de FIS piste van Kranska Gora. Beneden draai ik naar rechts op weg naar Italie en suis door het dal langs de Sava. Slingerend door het Valromana dal gas erop naar Tarvisio om te genieten van een welverdiende pasta op een terrasje.
2 jaar later ga ik de route andersom, het wegdek van de Wurzenpas is verschrikkelijk en levensgevaarlijk, gelukkig is het inmiddels gerenoveerd maar deze afdaling is niet aan te raden. Een klim voor zelfkastijding en eigenlijk moet je gewoon de 40 kilometer omweg kiezen....
Dopo un inizio dolce, un doppio tornante ti porta faccia a faccia con un muro: 1 km 17%. Solo chi è molto forte o chi è molto bravo a girare la ruota più piccola può arrivare fin quassù in una volta sola. Un grande inizio del Tour delle Tre Alpi.
Tuttavia, non è la salita più bella; infatti, è la salita meno bella di tutto il tour...
Na rustige aanloop sta je na een dubbele haarspeldbocht opeens oog in oog met een muur: 1 kilometer 17%. Alleen de heel sterken of degenen die heel goed het kleinste molentje kunnen ronddraaien komen hier in een keer boven. Een mooi begin van de Dreiländertour.
Overigens niet de mooiste klim; qua schoonheid zelfs de minste klim van het hele rondje...
7 km/h | 00:59:44 |
11 km/h | 00:38:01 |
15 km/h | 00:27:52 |
19 km/h | 00:22:00 |