Umbrailpass vanuit Santa Maria Val Müstair

Een klim om U tegen te zeggen. De eerste kilometers liegen er niet om en je bent blij als je na zo'n 5 kilometer even wat minder percentages te verwerken krijgt. Dat beetje "rust" is mooi meegenomen. De laatste 7 kilometer heb ik, mede door de wind die in het nadeel blies, als heel zwaar ervaren. De omgeving waar je fietst is van een ongekende schoonheid. Wat mij betreft een must als je in de buurt bent.

Om de steile grensoverschrijdende Umbrailpas op te klimmen vanaf het Zwitserse St.Maria worden er 36 ongenummerde haarspeldbochten, verspreid over de klimroute, onder je wielen geschoven. Smalle weg klimt aanvankelijk tussen de bossen om vanaf Gasthaus Alpenrösli (enige bewoonde gebouw onderweg-1728m) over te gaan in de ongerepte bergnatuur van het Muraunzadal. Er is amper verkeer zodat de eenzame stilte sporadisch wordt onderbroken door gefluit van marmotten en je dieper wordend ademhaling wegens stevig bergop.
In de vroege ochtend maakten de opkomende zon en de nevelsluiers dit alles echt mytisch. Top met alleen Zwitsers-Italiaanse grenspost wordt voorafgegaan door berggasthuis waarna je na een lichte afdaling op de Stelvioroute vanuit Bormio terechtkomt en eventueel kan door klimmen zoals ik op het steilste slotstuk naar de beroemde pashoogte.
Bij mijn eerste Umbrail beklimming in 2011 was 3 km. in het middelste deel nog gravel doch hier werd een "asfaltmouw" aangepast dankzij de Giro passages.

Prachtige doch zware klim in ongerepte natuur.
Prima alternatief voor wie eenzaam,stil en zonder al te veel verkeer de Stelvio wil opfietsen.

Mooie klim, duidelijk minder verkeer dan de kant van Prato. Ook leuk om vanuit Prato te doen. Mijn ervaring is dat volgauto's wel gecontroleerd kunnen worden bij de grens.

Hele mooie klim, maar zwaare kost. Gereden tijdens een rondje vanuit Livigno, je kan helemaal tot boven op de Stelvio. Daarna de afdaling naar Bormio en terug naar Livigno. Is een mooie dag op de fiets!

Umbrail pas "derde" kant van de Stelvio al eindigt de pas formeel bij de Zwitserse grens. Dan is het nog 4 kilometer naar de top, met gemiddeld 9％ stijging niet de makkelijkste kilometers.
Inmiddels berucht vanwege het poep incident met Tom, niet onbekend bij de echt klimmers.
met ruim 9％ gemiddeld niet de makkelijkste zijde en sinds 2015 pas helemaal asfalt.

Vanuit Santa Maria ga je meteen stevig omhoog, de gegeven percentages zijn echt en er is geen rustmoment.
De weg loopt door het bos en met mooie bochten onderweg heb je regelmatig een ander uitzicht.
Na 4 kilometer ben je al 400 meter hoger en kom je bij Hotel Alpenrose, een laatste kans om proviand te scoren of een drankje te doen.
Het blijft enorm stijgen en de bomen wijken langzaam en de vlakte opent zich voor je. De beek geeft een rustig gevoel maar de benen schreeuwen om rust.
Even relaxen als we de rivier oversteken maar een volgende "klimhel" dient zich alweer aan.
De zon schijnt op je hoofd en benen en het asfalt wat je ziet trekt je naar beneden.
Nog een paar bochten die tegen de steile wand geplakt liggen en de grens komt in het zicht.
Al je recht vooruit kijkt zie je het gipfelhaus op de top van de Stelvio, je bent er nog niet maar als je er al eens geweest bent komt de Bratwurst associatie toch echt je neus indrijven.

Er is geen grenscontrole meer en je kunt gewoon doorrijden, vergeet niet de foto bij het bord van de Umbrailpas te maken want hier is het einde.
Op de kruising kun je afdalen naar Bormio of doorklimmen naar de top.

Voor velen is een start in Prato en afdalen via de Umbrail en dan terug via Glurns , een rondje van 65 kilometer met een fantastische afdaling.