Tre Cime di Lavaredo vanuit Misurina

Wat een fantastische klim. Deze klim was de laatste in de route. We zijn vanuit Dobiacco vertrokken over de Cimabancha naar Cortina en via de Passo Tre Croci naar de Tre Cime. De klim gaat meteen steil omhoog. Vanaf de tolpoort even een korte adempauze om vervolgens brutaal steil omhoog te gaan. Maar wat een beloning wacht aan het eind. Je voelt je heel nietig als je naast zo'n rotsige reus staat. Daarnaast is het uitzicht rondom gewoonweg fenomenaal. Een echt klimverzet is wel nodig ook al is de klim op papier niet eens zo heel lang.

Prachtige omgeving en loodzware klim. Het eerste stuk tot het Lago d'Antorno is al een goede graadmeter voor de laatste vier kilometer van de klim. Na de tolpoortjes kun je even snelheid maken en dan is het vier kilometer afzien. Constant steil en dat op 2000+ meter hoogte hakt er in. Gelukkig is het uitzicht fantastisch en het asfalt in uitstekende staat. Enige nadeel is het grote aantal auto's (in juli). Na de tolpoortjes viel de overlast van de auto's mee, maar in de eerste twee kilometer stond er een file tot de tolpoortjes, waar je omheen moet slingeren.

Zoals velen hiervoor al zeiden, dit is een steile klim. Ik deed deze aan het eind van een etappe in een vijfdaagse rittenkoers, en dan trekken die laatste kilometers je helemaal leeg. Een bergverzet is zeker aan te raden, het stuk is te lang om op de macht omhoog te rijden. Vergis je ook niet in het eerdere stuk van zo'n 13％ dat eerder in de klim komt, maar zorg dat je iets over houdt voor de finale. Kenmerkend voor deze regio: de uitzichten zijn spectaculair, zeker de moeite waard om boven of in de afdaling voor te stoppen.

Als je vanuit Cortina komt, kun je kiezen voor een aanloop via de passo Cimabanche (SS51) of de Tre Croci (SR48). Ik reed omhoog via de Cimabanche, een geleidelijk oplopende maar vrije drukke weg. Hierdoor begint de klim eigenlijk als je vanaf SS51 afslaat en duurt de klim zo'n 13 kilometer met een kleine 900 hoogtemeters.

Als je vervolgens teruggaat via Tre Croci krijg je vanaf de voet van de Tre Crime een kilometer of 3 te klimmen, maar dit is qua steilte goed te doen. De afdaling naar Cortina is vervolgens erg mooi, over een brede weg met een goed wegdek.

De eerste 3.5km doen er niet zo toe (alhoewel er 1km in zit waar het ook 12-13％ is). het zijn de laatste 4km ongeveer 500meter na het tolpoortje. Vanaf daar ga je naar 12％ en hele stroken rond de 15-16％ volgens mijn gps. En als ja een de Refugio niet afdraait maar de parking tot helemaal boven rijdt, dan kom je nog een strookje in de bocht van 19％ tegen. Dat is wel balen als blijkt dat je aan de Refugio moet zijn. :-) Bovenaan zie je niet echt veel van de beroemde Tre Cime, maar heb je wel een schitterend panorama in alle andere richtingen. Het kan er wel best fris zijn. Afdalen is met een fiets met velgremmen niet echt leuk, want je moet echt wel veel bijremmen om te verhinderen dat je te snel aan de bochten komt. Eéntje die je zeker eens moet doen als je in de buurt bent. Wij deden hem in een rit van totaal 125km en 3500hm wt doenbaar maar best pittig was.

Legendarische Giro col waar vaak de Ronde van Italië in zijn definitieve plooi is gevallen, als je hem zelf beklimt snap je ook ineens waarom! De stijgingspercentages na de doorgang door de tolpoort zijn moordend, amper tot geen recuperatie-stukken! Eens boven wel pracht uitzicht op de Drei zinnen (tre cime)

Zou hem 5 sterren willen geven, maar omdat ik hem beklom in de mist en 5graden kan ik hem maar 4 geven ;)

Absoluut in mijn top 3! Niet lang, wel steil en vooral een adembenemende omgeving. De 3 tanden zie je vanaf deze zijde misschien niet, maar de omgeving is echt indrukwekkend. Bij het Lago di Misurina begint het rustig, maar vrij snel kom je in de dubbele cijfers voor een kleine kilometer. Daarna daal je zelfs iets af naar de tolpoortjes. Vanaf dit punt is het feest. Voor 4-5 kilometer kom je niet uit de dubbele cijfers en soms kom je dan nog een extra muur tegen. Er is geen moment voor herstel. Doordat de lengte te overzien is, blijft het te doen. Maar ik kan mij indenken hoe je hier in het rood kan gaan in volle finale van een Giro-rit in de sneeuw........

Bij de start aan het meer van Misurina kan je bij klaar weer je eindpunt Rifugio Auronzo boven aan de Tre Cime zien.
In het begin van de klim is er reeds een zeer steile halve kilometer (+12％) als voorsmaakje van wat je de laatste kilometers onder de wielen zal krijgen. Na voorbijfietsen van het Lago d'Antorno gaat het wonderwel zelfs even bergaf om na het tolpunt zowel stijgingspercentage (nooit meer onder de 10％) als hartslag definitief de hoogte in te jagen.
De brede steile weg kronkelt via haarspeldbochten tussen de rotsformaties naar je eindpunt met enkele parkings en de berghut met fabelachtig panorama.
De beroemde Tre Cime toppen zien er wel wat anders uit omdat de klim de zuidflank en niet de noordelijke "prentkaart" zijde is. Absoluut doen op een fietsvrije dag is de unieke bergtocht helemaal rond de drie spitsen.
In de late voormiddag vertrekken is raadzaam want dan zijn de wagens met dagtoeristen reeds naar boven gereden.
Het was niet toevallig op deze klim dat volgens de Giro geschiedenis in 1981 de Italiaanse renner Giovani Battaglin voor het eerst het triple crankset introduceerde in het peloton. Toen iets innovatief, nu reeds vervangen door andere geperfectioneerde tandwiel combinaties en versnellingssystemen.
Deze fantastische legendarische klim in een hooggebergte decor opfietsen/kruipen was voor mij een onvergetelijke ervaring!

Dit is echt een heel steile klim. Omdat het rond de tolpoortjes vlak is (zelfs stukje bergaf gaat) lijkt het volgens de grafiek behoorlijk mee te vallen, maar mijn fietscomputer gaf hele lange stukken 14％ aan. Tot de Rifugio Auronzo blijft het zo steil. Prima om even op adem te komen, al hoewel het uitzicht je de adem ontneemt. Het is hier verbluffend mooi. Koud is het er overigens ook. Geen zandzakken maar zakken strooizout die de verkeersborden langs de weg staande houden. Dit zegt genoeg.