Smeysberg

Het leuke aan de klim is dat hij vanaf de Borremansstraat echt als een muur tevoorschijn komt. Hij start met een lichte afdaling maar gaat dan meteen naar de hoogste stijgingspercentages. Na het zwaarste stuk nog even zachtjes omhoog en aan het kruispunt rechtdoor om hem via de Holstheide af te dalen. Een uitzicht heb je helaas wel nergens.

Je weet dat hij eraan komt, je weet waaraan je je kan verwachten, maar toch slaagt de Smeysberg erin om je steeds weer te intimideren.

Vanuit de steenweg kan je eerst proberen zoveel mogelijk snelheid mee te nemen naar de voet van de klim, maar halfweg te beklimming ga je sowieso nog amper vooruit.

Als ongeoefend fietser met een 30x25 geraakte ik boven zonder voet aan de grond te zetten, en had het grootste kransje nog in reserve. Meer geoefende fietsers knallen uiteraard sneller omhoog, maar alle begin is moeilijk dus ik was heel blij om de Smeysberg in één trek te voltooien.

De Moskesstraat in het verdergelegen Terlanen heb ik aansluitend met de Smeysberg beklommen, dat kwam toch even binnen. Maar ik houd me sterk met het gekende credo: oefening baart kunst!

Het is geen bepaald mooie klim omdat hij zich tussen lintbebouwing bevindt, maar desondanks is het een must-do. De klim is namelijk 1 van de iconische klimmen uit het WK in Leuven. Het is een rechte baan waardoor er echt een muur voor je opdoemt als je er op af rijdt. Het eerste deel is namelijk heel erg stijl en dus een echte kuitenbijter. Daarna volgt de uitloper die een stuk minder stijl is, maar het blijft toch pittig om jezelf nog eens op gang te trekken na het stijle stuk. Eens je bovenkomt zit je op een plateau, tussen de velden. Aan de andere kant van dit plateau komt tevens de Holstheide boven, een naam die je vast bekend voorkomt van de Brabantse pijl. Kortom, deze plek is een echt wielerwalhalla dat al veel koersen kleur heeft gegeven. Wielrennen hangt hier als het ware in de lucht.

verrassend zware berg. Daarna gelijk door naar de Moskes om de ervaring helemaal compleet te maken. Kom er graag nog eens terug

Het is gelukt! Met m’n vaders 30 jaar oude Oxford fiets met doorslaande versnellingen. Leuke ervaring in prachtige streek. Doorbijten en dan kom je er wel.
Het wegdek werd onlangs beschilderd met de namen en gezichten van de huidige top helden & heldinnen. De foto’s nam ik tijdens m’n eerste mislukte poging :)

Een echte aanrader als je in Huldenberg bent. Ook hier heb je percentages die de 20％ aantikken. Omdat het een rechte weg is kan je prima omhoog kijken.

Het duurt niet lang maar je voelt het wel in de benen. Mooi asfalt, niet veel verkeer en wat een mooi uitzicht over een prachtige streek eens je boven bent.

Je draait van de grote baan de Smeysberg op en het is gewoon een soort van asfaltmuur waar je recht op kijkt. Schijn bedriegt (mede doordat je eerst nog wat afdaalt naar het riviertje en dan lijken hellingen die voor je liggen extra stijl) want de percentages vallen al bij al nog te verdragen en het is snel voorbij.

Deze beklommen tijdens de Flanders Ride 2021 voor liefhebbers die eens op het wk-parcours wilden rijden. Heel stijl en idd goed om eens je maximale hartslag te weten, had zelf nog nooit 190 hsm gezien 😉. Heel goed wegdek wat zorgt voor een aangename beklimming.

Als je even wil weten wat je maximale hartslag is, moet je de Smeysberg zeker beklimmen. Hevig klimmetje, rechttoe rechtaan. Maar de beloning boven is wel de moeite waard. Je krijgt een prima zicht op de mooie Druivenstreek.

De Smeysberg is een lokale bekendheid in de regio Leuven, maar iets minder gekend door renners die van verder komen. Dat komt waarschijnlijk omdat hij niet, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Schavei, in de finale van een belangrijke koers ligt (namelijk de Brabantse Pijl). Misschien brengt het WK in Leuven daar verandering in. Want het is best een muurtje. Een streep rechtdoor, maar die best wel pijn doet. Gelukkig is hij niet zo lang. Geniet van de omgeving, want die is niet te versmaden.

Pittig beestje, die je ook helemaal ziet aankomen doordat het een brede loodrechte straat is. Na een kort stukje bergaf krijg je hier meteen stevige percentages voor de kiezen. Gaat stevig omhoog, maar zeker doenbaar. Een van de leukere klimmetjes in de regio.

Deze klim verschijnt traditioneel een paar keer in de profkoers 'De Brabantse Pijl'. En wordt ook meermaals aangedaan in op het Wereldkampioenschap 2021 in Leuven in het Flandrien Circuit.
Onoverkomelijk is deze helling niet. Voor een prof nauwelijks noemenswaardig. Een beetje te vergelijken met de Kluisberg in Kluisbergen. Iets korter, iets steiler, maar bij de profs onvoldoende om er iemand af te rijden.

Een angstaanjagend beeld wanneer je ervoor staat en stelt zeker niet teleur wanneer je erop rijdt. Blijft zelfs lastig voor vele ervaren fietsers onder ons die hem al meerdere keren bedwongen hebben (voor mij een makkie). Eentje die je niet mag missen.

Je ziet hem goed aankomen en je ziet hoe moeilijk het gaat worden. Leuk om te doen en ook heel hard.

Elke keer onderschat ik de Smeysberg toch weer een beetje. Dan zie je die muur weer opdoemen en is het toch stoempen om het steile deel te overwinnen. Vanaf dan gaat het nog tergend langzaam naar boven om dan de Holstheide af te vliegen. Het toppunt van fietsen tussen de Brabantse heuvelruggen.

Na de bocht naar rechts vanuit Huldenberg doemt de Smeysberg als een muur op na een lichte afdaling . Dit geeft een overweldigend gevoel, maar voordeel is wel dat je van in het begin weet waar je aan toe bent. Probeer vlot te schakelen zodat je zo weinig mogelijk snelheid verliest, en dan is het in één ruk doorstampen tot aan de top, althans zo lijkt het. Een echte top is er namelijk niet echt, en als je niet voorbereid bent op de uitloper kan deze wel nog even pijn doen. Op een goede dag bent doe je het hele ding gewoon uit het zadel, en ga je bij de uitloper zitten om nog even door te trekken richting de afdaling van de Holstheide.

Het speciale aan deze klim, is dat de weg eerst daalt, waardoor het effect versterkt wordt dat de klim als een verticale muur voor je opduikt. Het moeilijke stuk (met de hoge percentages) is niet zo lang. Maar echt uitblazen is het niet omdat het nadien nog "vervelend" lichtjes stijgt.

Echt monster, maar als je alles geeft geraak je er wel, ook met weinig training

Mooie beklimming. Inderdaad, hij is kort en steil. Je daalt eerst een stukje naar beneden voordat je de beklimming opknalt.