Sierra de Lújar vanuit Puerto Camacho is een beklimming in de regio Andalusië. Hij is 8.6 kilometer lang en overbrugt 756 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 8.8%. Daarmee scoort deze klim 758 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 1870 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 3 reviews over deze beklimming en hebben 4 foto's geüpload.
Straatnaam: A-4131
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Aanmelden met e-mail
Zeker GEEN racefiets. Doe het niet.
Misschien was het vroeger beschikbaar voor de weg, nu is het ongeveer een gravelweg. Momenteel is het - op de betere stukken - 50/50 gravel/asfalt. Veel modder, losse stenen met een paar - laten we het hardop zeggen - MTB stukken. Er zijn veel betere uphills voor een racefiets, verspil je tijd niet, kras je schoenen niet (want ja, je zult je fiets zeker moeten duwen) en dwing jezelf niet om een downhill te maken op dit terrein (want bergop is, zelfs op deze weg, nog steeds beter dan naar beneden gaan op wegbanden op deze stenen en modder).
Definitely NOT a road bike one. Don't do it.
Maybe it used to be available for road, now it's roughly a gravel one. Currently it's - on the better parts - 50/50 gravel/asphalt. Lots of mud, loose stones with some - let's say it loud - MTB sections. There are lots of better uphills for a road bike, don't waste your time, don't scratch your shoes (because, yes, you'll most certainly have to push your bike) and don't make yourself to make a downhill on this terrain (because going uphill is, even on this road, still better than going down on road tires on these rocks and mud).
Deze klim is een echt monster. De Sierra de Lujar is een berg die van veraf goed zichtbaar is en het hele gebied domineert. Er is maar één probleem: de top is moeilijk te bereiken. De enige weg die toegankelijk is voor fietsers loopt vanaf de Puerto Camacho pas. Dat is geen goed nieuws, want de beklimming van de Puerto Camacho is al een hele opgave, welke weg je ook neemt.
Eerst volg je een goede asfaltweg naar Olias, maar al snel moet je rechtsaf naar de top. Vanaf het begin heb je te maken met een behoorlijke helling, maar dit is niet het moeilijkste deel. De grootste uitdaging is de ondergrond - vroeger was het asfalt, maar in de loop der tijd is het afgebrokkeld, zodat je op sommige plaatsen over aarde en rotsen rijdt, op zoek naar smalle stroken asfalt. Twee of drie plaatsen waren zo slecht dat ik een tijdje van de motor moest afstappen. De worsteling met het wegdek vergezelt ons het hele stuk dat door nauwe, steile serpentines voert, tot we bij een klein gebouw komen waar (blijkbaar) de sneeuwruimers voor de weg zijn opgeslagen. Daarna wordt de weg iets gladder, maar de vermoeidheid begint toe te slaan, nog versterkt door de zon - we rijden de hele tijd in open terrein met zuidoostelijke blootstelling aan de zon. Er is nergens langs de route gelegenheid om vocht bij te vullen, dus je moet goed voorbereid zijn.
De laatste 2-3 kilometer zijn behoorlijk pittig, maar dat maakt niet meer uit - vanaf het moment dat de zendmasten achter de bergkam vandaan komen weet je dat het niet ver meer is en zit er extra kracht in je benen. Als je het hoogste punt hebt bereikt, is het de moeite waard om nog een paar honderd meter verder te gaan over het grindpad naar het uitzichtpunt.
Nergens zul je zulke spectaculaire uitzichten zien - de zee, de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada en de witte stadjes van de Alpujarras, het landschap van de Costa Tropical, de vallei van de Río Guadalfeo... Een buitengewone ervaring, ongeëvenaard en onvergetelijk!
Ten podjazd to prawdziwy potwór. Sierra de Lujar jest górą która jest świetnie widoczna z daleka, dominuje nad całą okolicą. Jest tylko jeden problem - trudno dotrzeć na jej szczyt. Jedyna dostępna dla rowerzystów droga prowadzi z przełęczy Puerto Camacho. To nie jest dobra wiadomość, bo już wjechanie na Puerto Camacho to potężny wysiłek, niezależnie którą drogę wybierzecie.
Na początku kierujemy się dobrą asfaltową drogą prowadzącą do Olias, ale bardzo szybko trzeba skręcić w prawo, w kierunku szczytu. Od początku trzeba zmierzyć się ze sporym nachyleniem, ale to nie jest najtrudniejsze. Główne wyzwanie to nawierzchnia - kiedyś asfaltowa, ale z upływem czasu pokruszyła się, tak że miejscami jedzie się po gruncie i skałach, poszukując wąskich pasów asfaltu. Dwa albo trzy miejsca były tak złe że musiałem na chwilę zejść z roweru. Zmagania z nawierzchnią towarzyszą nam cały czas przez odcinek prowadzący przez ciasne, strome serpentyny aż do małego budynku w którym (podobno) przechowywany jest sprzęt do odśnieżania drogi. Potem droga jest nieco gładsza, natomiast zaczyna dawać się we znaki zmęczenie, podkreślone dodatkowo przez słońce - przez cały czas jedziemy w otwartym terenie z południowo-wschodnią, mocno nasłonecznioną ekspozycją. Nigdzie na trasie nie ma możliwości uzupełnienia zapasu płynów, więc trzeba być dobrze przygotowanym.
Ostatnie 2-3 kilometry są dosyć trudne, ale to już nie ma znaczenia - od momentu kiedy maszty nadajników wyłaniają się zza grzbietu wiesz że to już niedaleko i pojawiają się dodatkowe siły w nogach. Po osiągnięciu najwyższego punktu warto kontynuować jeszcze kilkaset metrów żwirową ścieżką do punktu widokowego.
Nigdzie nie zobaczycie podobnie spektakularnych widoków - morze, ośnieżone szczyty Sierra Nevada i białe miasteczka Alpujarras, krajobraz Costa Tropical, dolina Río Guadalfeo… Niezwykłe przeżycie, niezrównane i niezapomniane!
De Sierra de Lujar is voor de inwoners van Andalousia wat de Angliru is voor de Asturiërs of met andere woorden mytisch.
Met dit verschil dat de Sierra de Lujar veel minder steil is maar het wegdek dramatisch is maar niet zo dramatisch dat je er niet met een wegfiets op kan rijden . Het asfalt of beton brokkelt er op veel plaatsen en zit vol putten maar er zijn ook stukken waar je een pad hebt van 70 à 80 cm waar je wel goed kan fietsen op een degelijke ondergrond.
Het stijgt constant aan minstens 10％ maar de lokale bewoners noemen deze col " de zaag " omdat de stijgingspercentages zo grillig zijn. Na 9 km klimmen kom je bij de zendmast en ook de top en wordt je beloond met een prachtig uitzicht want het is één van de hoogste punten uit de omgeving. Het landschap boven en onderweg is ruig maar typisch voor de hoogten in Andalousia . Voor wie hier van houdt is het een absolute must en als je in Zuid-Spanje bent een niet te missen klim. Vergeet niet voor voldoende water te zorgen zeker in de zomerperiode . Mijn beoordeling is dat je deze col niet mag missen als je er een fan van bent. Goede tip is enkel extra binnenbanden of tubes mee te nemen als je met de wegfiets bent of de recentste nieuwe hulpmiddelen :) .
| 7 km/u | 01:13:27 |
| 11 km/u | 00:46:45 |
| 15 km/u | 00:34:17 |
| 19 km/u | 00:27:03 |
