Rue de Vaals vanuit Gemmenich

In het donker biken met een achterlicht wat blijkbaar na... tijd vanzelf uit gaat, is niet heel handig. Maar ja, om de 5 minuten achterom kijken als je naar beneden suist 😵

Naar Belgische norm redelijk wegdek voor dit type baan. Niet de mooiste klim als je in de buurt bent en zeker niet de rustigste qua verkeer een gescheiden fietspad is hier niet, als je deze verder combineert met de klim naar Vaals geeft dit niet het gevoel van in Nederland te rijden. Als je vanuit Gemmenich de keuze hebt om naar het drielandenpunt te rijden kan je beter na een honderdtal meter afslaan naar de Route de Trois Bornes veel rustiger en mooier.

Voor de meeste mensen begint de Rue de Vaals wat later dan aangegeven op het kaartje, namelijk als ze vanuit de afzink van de Vaalserberg komen. Een klassieker om je vrienden hier flink pijn te doen stamt uit het Rabo-tijdperk: de scherpe bocht naar rechts vanaf de Route des Trois Bornes zo snel mogelijk nemen en dan goed gas geven. Geheid klinkt er gevloek en getier achter je!

Uitdagend qua percentages, niet qua allure. Een leuke manier om vanuit de afdaling van de Vaalserberg direct terug in Nederland te komen (maar waarom zou je, als je aan de Belgische kant van de bergkam blijft, fiets je veel mooier en rustiger!).

Ondanks dat deze weg naar een echte volwaardige pas gaat ( het laagste punt op een hogere kam) is de fietswaarde niet hoog. Een drukke weg en een brede baan die omhoog slingert tussen de bebouwing van Gemmenich.

Een tweeledige klim. Enerzijds een mooi slingerende weg met mooi asfalt die echt naar een "col" gaat en het gevoel geeft veel verder dan bij de Nederlandse grens te zijn. Anderzijds is het wel een ontzettend drukke weg met ook vrachtwagens en bussen, dus echt fijn fietsen was het niet. Maar vanwege het karakter toch niet te versmaden.

Prima loper verder, totdat je links boven het witte vrijstaande huis ziet wat net aan de NL-zijde van de grens staat en aangeeft dat je er bijna bent. Dan voel je de weg ineens een stuk steiler worden. Maar dat duurt niet lang totdat je boven bent.

Erg drukke weg tussen de huizen door, de klim volgt op de afdaling van de Côte des Trois Frontières. Als je vanuit de afdaling komt begint de klim in een scherpe terugdraaiende bocht naar rechts waarbij je direct flink begint te klimmen. Zorg dus dat je versnelling goed staat anders kan je geparkeerd komen te staan.
Aan het eind vd klim loopt het nog even pittig stijl.

Klim valt reuze mee. Voordat je erg in hebt, ben je al boven. Na een korte afdaling komt vervolgens een iets vervelendere klim.

Korte maar toch pittige klim, niet fraai en erg druk. Je kan beter de Côte des Trois Frontières nemen. Die is rustiger en veel mooier.