Baneberg

Mooie beklimming door een bijna idyllisch landschap. Deze doet zich in trapjes voor dus de steilere stukken zijn heel doenbaar. Na de tweede steile trap even opletten op de grote baan en daarna dat laatste stukje via de slingerende weg aan toch wel een hoger percentage dan hier aangegeven staat.

De Schomminkel is een absoluut beest waar je al het buskruit mag bovenhalen. Eenmaal je de Kwadestraat gekruist hebt, begint het echte werk. Daarvoor kan je nog even links en rechts genieten van het landschap. Wanneer het klimmen begint, verschiet je best niet alle poeder in één keer. De laatste 400 meter van de Schomminkel is een tweetrapsraket: net na het eerste steile gedeelte heb je enkele tientallen meters om de hartslag enkele slagen te laten zakken voor je aan de laatste muur begint. Ikzelf ben verre van een klimgeit, dus probeer ik pas op dit laatste gedeelte op de trappers te staan als laatste redmiddel om de Schomminkelstraat af te werken. Als je boven komt even opletten bij het oversteken van de drukke baan. Het licht hellende fietspad 200 meter volgen en je komt aan de Banenberg (of 'Bananenberg volgens Jan-Willem van Schip). Dit is klein bier tegenover de Schomminkelstraat, maar het is toch trekken en sleuren om redelijk deftig boven te geraken. Best boven even op adem komen, want de afdalingen alle kanten op zijn toch vrij snel, soms technisch/gevaarlijk vanwege het wegdek of bladerval!